aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
21-04-2024
Louis Paul Boonpad
Op voorstel van vriend Jan, ga ik vanaf vandaag wat experimenteren met mijn foto's. Jan suggereerde dat het vermelden op de foto's van de juiste locatie en eventueel wat er te zien is, interessant is voor al mijn volgers. Nu vermoed ik dat Jan het vooral heeft over mijn fietstochten die uiteraard buiten mijn gemeente Lanaken gereden worden. Maar om het simpel te houden, zal ik dit ook doen voor mijn wandelingen. Uiteraard heb ik nu van jullie wat feedback nodig. Is het lettertype en de tekengrootte OK? Stoort deze vermelding niet op de foto? Heeft het 'n meerwaarde? Alvast bedankt voor jullie bemerkingen.
En dan mijn verslag van vandaag. Mijn brood was weer besteld, toch handig op zondag. Ik hoef mij niet te haasten en kan op voorhand al 'n wandeling maken. Ik vertrok via de sportoase naar de brug van Briegden. Daar nog eens gekeken naar het bord dat de herinnering gaande houdt van het laten ontploffen op 11 mei 1940 (2de dag van WO II) van de brug door Belgische genietroepen.
Vervolgens stapte ik doorheen het modderige Louis Paul Boonpad. Het was er geregeld slalommen tussen de plassen en het slijk door. In Gellik hebben ze de schaapjes verplaatst naar de kanaalkant. Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kounterstraat.
En dan naar de bakker. De klant vóór mij, bestelde de laatste drie speciaalbroden. Ongelukkig genoeg liet de winkeljuffrouw één brood, na het snijden, op de grond vallen, onverkoopbaar dus. De klant nam gelukkig genoegen met die twee andere broden. Dat kan al eens gebeuren.
Straks is er weer koers op tv, Luik-Bastenaken-Luik. Klimkoersen zie ik wel eens graag. Nog ene fijne zondag.
De sjaal om, muts op en handschoenen aan, zo vertrok ik deze voormiddag voor 'n korte fietstocht met de stadsfiets. Het was 'n beslissing van het moment, vrouwlief vertrok om te gaan winkelen en ik dacht, als zij gaat fietsen, dan doe ik dat ook maar.
Ik had niet direct 'n volledige route in mijn hoofd, maar zoals meestal, onderweg rijpte toch weer 'n goed plan. Ik vertrok via de Bessemerberg om vervolgens naar Zutendaal te fietsen. Daar ging het rechtsaf naar de Duivelsberg in Opgrimbie. Bovenop de helling is er altijd wel één of meerdere foto's te maken. En eens terug beneden, koos ik ervoor om naar links te gaan, naar het centrum van Mechelen-aan-de-Maas. Zo kwam ik langs het gedenkteken van Dokter Hauben op de gelijknamige straat. Hij is geboren in Mechelen-aan-de-Maas in 1835 maar had naast zijn job als hoogleraar, een praktijk als huisarts in Brussel. Hij stierf in 1921 en werd begraven in zijn geboortedorp.
Eens de brug over aan het kanaal, vervolgde ik mijn weg richting de Maas naar Kotem. Je hebt daar die oorlogstank staan en wat verderop vind je 'n kleine kapel gewijd aan Sint-Antonius van Padua, gebouwd in 1956. In het volgende dorp, Uikhoven, vind je die grindwolfspin, 'n recent kunstwerk. Ook die paarden hebben daar alle plaats.
Terugkeren deed ik via Neerharen, het kanaal Briegden-Neerharen en de schaapjes, kort bij mijn woning in het park. Het was niet ver vandaag, maar ik heb mij toch 'n tweetal uren kunnen sportief bezighouden. En met die warme kledij aan, viel het nog best mee. Nog ene fijne zaterdag.
Gisteren was het relatief mooi weer, ik heb genoten van mijn bezoek aan Antwerpen. Vandaag is het koud en vochtig. Deze voormiddag waren er tussen de buienen wat opklaringen, op het middaguur gingen de hemelsluizen helemaal open. Voeg daarbij dat het voor de tijd van het jaar, véél te koud is, dan weet je dat het niet zo plezant is om buiten te komen.
Maar jullie kennen mij, ik geef niet graag op. Na mijn bezoek aan de bakker en het wegbrengen van twee grote draagzakken vol met glazen flessen en bokalen, ben ik toch op wandel getrokken. Ik wilde enerzijds wat cash tanken aan de automaat en anderzijds had ik toch niks om handen, het was veel te nat in de tuin om er ook maar iets nuttigs te kunnen doen.
Via de groene paden aan de sportoase en de sluis van Lanaken, trok ik dan naar mijn bank. Vervolgens ging ik langs de school Linc-Parc, het vroegere kasteel Alicebourg. Het kasteel is gebouwd tussen WO I en WO II door de familie Breuls nadat alle gebouwen in de omtrek - dus ook het kasteel - plat gebombardeerd werden in 1914 als vergelding voor het aanvallen van hun troepen. Het kasteel werd in 1958 gekocht door de Belgische Staat om er 'n Rijkslagere school in onder te brengen.
Via het domein Pietersheim, was het kwestie om toch maar snel naar huis terug te keren. Het gemiezer bleef aanhouden en werd zelfs intenser. Ik had dan wel afgesproken om tegen 12u20 thuis te zijn, maar gelukkig nam ik de juiste beslissing en was ik al vóór 12u00 binnen. Inderdaad, gelukkig maar, want het begon toen met bakken tegelijk uit de lucht te vallen.
Beste vrienden/vriendinnen, ik heb het toch nog gehaald om vandaag donderdag, mijn wedervaren neer te pennen. Ik ben namelijk naar Antwerpen geweest, de stad waar ik verschillende jaren gewerkt en gewoond heb. Die reis is er niet zo maar gekomen maar daar gaat 'n kleine bemerking aan vooraf. Wij kopen meestal 'n 10-rittenkaart op de trein en het geval wilde dat er nog twee ritten ongebruikt waren (één persoon dus heen en terug). En omdat ik al langer het Red Star Line Museum eens wilde gaan bezoeken, kreeg ik van mijn halve trouwboek de vrijheid om vandaag eens op mijn eentje de toerist te gaan uithangen. Zij had minder interesse in dat museum, en .... 'n dagje voor haar zelf, dat zou haar ook deugd doen.
Ik dus met de bus naar Hasselt en daar de trein naar Antwerpen Centraal, voor velen het mooiste spoorwegstation van het land. En dat Antwerpen 'n drukke stad is, dat kon ik nog eens aan den lijve ondervinden. Op de Meir kun je meestal over de koppen lopen. Maar eerst het belangrijkste, de inwendige mens, het was middag en de maag begon signalen te versturen. Op de Wapper, kort aan het Rubenshuis, ken ik al jaren een der betere restaurants en ik heb het mij rijkelijk laten smaken.
Daarna, enkel meters verder, vind je de winkel van chocolatier Julius Persoone, zoon van. Wat ook altijd mooi is in Antwerpen, dat zijn die straatmuzikanten. Deze speelde 'n prachtige ouverture. En dan op weg naar het museum. Onderweg kwam ik ook voorbij het "MAS", het Museum aan de Stroom, ook de moeite om naar toe te gaan.
In het museum was er redelijk wat volk. Het vertelt het verhaal van al die mensen die per boot naar Amerika of Canada geëmigreerd zijn. Het is geopend in september 2013. Ik ben ook even de toren ingeklommen, maar dat had ik beter niet gedaan, het was maar frisjes zo zonder jas.
Na mijn bezoek had ik nog 'n tweede doel, iets gaan drinken in mijn stamcafé van weleer, de Muze. Ik werkte in Antwerpen tussen 1973 en 1977 bij de toenmalige spoorwegen. De verbindingen met het openbaar vervoer tussen thuis en mijn werkplek, waren in die tijd nog ondermaats, vandaar dat ik er toen enkele jaren gewoond heb. En de Muze, daar trad geregeld Ferre Grignard op, de man van de bekende song "Ring, Ring, I've Got To Sing". De man is gestorven in 1982, drieënveertig jaar oud.
Nadien heb ik nog wat gewandeld in de stad, oa. langs het Steen en de kathedraal en ten slotte ben ik teruggekeerd via het stadspark en de Jodenwijk.
Het was 'n mooie dag maar vermoeiend. Deze jongen gaat vannacht goed slapen.
Zelden heb ik mij zó lichtvoetig gevoeld als deze voormiddag, gezond van lijf en leden. Het wandelen ging gelijk niks, ik voelde nauwelijks de schoenen die ik aan had en nergens, maar dan ook nergens was er een pijntje te voelen, iets wat op onze leeftijd toch al eens de kop opsteekt. Afkloppen dus.
Ik wilde vandaag nog eens te voet terugkeren uit Maastricht. Hiervoor nam ik al de bus om 9u06 en had tijdens mijn korte reis, ene aangename babbel met een van mijn overburen. Ik stapte uit aan de Maas en stak direct de Wilhelminabrug over. Op mijn eerste foto zie je de Sint Servaasbrug. Merkwaardig is dat pas sinds 1932 "de brug", zoals ze in de volksmond genoemd werd, haar huidige naam gekregen heeft. Het is de oudste brug van Nederland en stamt uit de 13de eeuw. Ze is geklasseerd als rijksmonument.
Eenmaal de Maas over, had ik 'n korte wandeling doorheen het stadsdeel Wyck. De poort die je ziet op de foto, wordt de Waterpoort genoemd. Ook die poort is sinds 1966 'n rijksmonument. Het was de toegang tot 'n loskade en maakte deel uit van de Wyckerstadsmuur die vanaf 1318 opgetrokken werd.
Terug aan de andere kant van de Maas, slenterde ik nog wat door kleine straatjes en over de stadswal. Dat beeld aan de muur, vind je aan het Theater-Café dat spijtig genoeg momenteel niet gebruikt wordt. Mijn koffie dronk ik in de Boekenkerk. En als je je soms afvraagt hoe het komt dat je nekpijn krijgt bij het wandelen doorheen Maastricht, tja, dat komt door al die mooie gevelstenen boven de voornaamste toegangsdeuren.
Terugkeren deed ik via de grote weg met links van mij de woonboten. Vervolgens ging het de over de brug in Smeermaas, de tunnel onderdoor en doorheen het park met het vroegere atelier van mijn overleden vriend Mathy. Op de laatste foto's is goed te zien welke dreiging er weer in de lucht hing. Nu 13u34, heeft het al goed geregend en gehageld. Het was dus wijs om deze voormiddag al te gaan wandelen.
Morgen heb ik iets speciaals voor jullie in petto maar ik vrees dat het maken van het verslag zal moeten wachten tot vrijdagmorgen. Het zou best wel eens kunnen dat ik morgen pas laat terug ben en het niet meer zie zitten om nog achter mijn pc te kruipen.
Het was vandaag niet evident om 'n droge periode te vinden om te kunnen gaan wandelen. Ons brood ben ik al moeten gaan halen per fiets, kwestie van zo min mogelijk in die nattigheid te zitten, en de rest van de dag voorspelde ook niet veel goeds. Toch bleek het omstreeks 9u45 iets droger te worden, geen tijd om te aarzelen en ik ben dan ook direct vertrokken.
Tegen beter weten in, mij toch voorzien van 'n paraplu, al was de hoop op het kunnen openen van dat regenscherm eerder klein aangezien het stevig waaide. Uiteindelijk heb ik hem niet nodig gehad. De weinige druppels die vielen konden mijn pet en regenjas wel aan.
Ik vertrok via de Bosstraat waar de hemel zwanger was van de regen. Vervolgens trok ik door de Kounterstraat en de Boonakkerstraat. Aan de brug in Gellik zag ik die grote kudde schapen. Aan de andere kant van de brug ging ik naar beneden, naar het jaagpad, onder de ijzeren brug door. In Briegden was het terug omhoog en daar was het goed dat ik mijn pet stevig op mijn hoofd drukte, zoniet was ik ze gegarandeerd kwijt.
Op de Stationstraat in Lanaken aan dat mooie herenhuis, sprak ik nog even met J.M. Hij heeft 'n moeilijke periode achter de rug en is nog aan het revalideren. Hij is 'n leeftijdsgenoot.
Mijn laatste afbeeldingen zijn ondermeer 'n voorbeeld hoe ik nu op Strava de meldingen krijg als ik per fiets over 'n col gereden ben. En de laatste, zo ziet mijn hoofdpagina op facebook er uit met verwijzing naar mijn blog.
Voor de volgende dagen, morgen normaal gezien 'n wandeling en donderdag waarschijnlijk iets speciaals, het hangt van het weer af. Nu 13u08 is het weer effe droog in Lanaken.
Mijn dagindeling lag eigenlijk gisteren al vast, eerst gaan wandelen, dan mijn gazon afrijden om vervolgens in de namiddag te gaan schaken. Dat eerste is gelukt en naar de schaakclub gaan, dan gaat ook door, maar dat gazon .... de regen van afgelopen nacht is spelbreker geweest. Nu 10u54, is het gras nog steeds kletsnat, niet zo plezant voor mijn grasmachine. Dat zal dus voor 'n andere keer zijn.
Vóór ik vertel over mijn wandeling, toch nog eerst 'n kleine anekdote van afgelopen zaterdag. Zoals jullie lazen, ben ik tijdens mijn fietstocht verschillende keren op het parcours terecht gekomen van de Amstel Gold Race. En zoals dat hoort bij grote klassiekers, krijgen de wielertoeristen - zaterdag dus - de kans om het traject af te rijden. Nu kwam ik oa. juist vóór Meerssen 'n ganse groep renners tegen. Ik ben er even gestopt om de renners door te laten - zij reden in tegengestelde zin - en ook om de ganse massa toeschouwers te aanhoren die langs de kant van de weg al die sportievelingen aan het aanmoedigen waren. Bij die toeschouwers die ferm aan 't applaudiseren waren, ook 'n groepje jonge meisjes behorende tot de een of andere jeugdbeweging. Toen ik verder kon doorrijden, vroeg ik aan die meisjes: "ik ben maar alleen, krijg ik toch ook applaus van jullie?" En of ik dat gekregen heb, mijn dag kon niet meer stuk.
Mijn wandeling van vandaag, die was vrij simpel, in Sparrendal het bos richting Gellik. Alléén was ik niet, ik zag oa. verschillende wandelaars met hond en ook 'n ruiter. Ondanks de regen van afgelopen nacht, lag het bos er toch nog vrij droog bij. In Gellik verliet ik het bos via de Berkenlaan. Terugkeren deed ik via de straat met de wat aparte naam: Op de Puin. Ook daar lopen er paarden en je vindt er zelfs 'n imker. Het mooiste vond ik die bloemen in dat voortuintje, je wordt er spontaan vrolijk van.
Om te eindigen toch nog 'n bemerking, iets wat ik bijna dagelijks zie. In Lanaken wonen er zowat 7.000 mensen van Nederlandse afkomst. En als er iets te schilderen valt, of indien de haag gesnoeid moet worden of de tuin 'n beurt moet krijgen, zelfs bij de bouw - of verbouwing - van 'n woning, je ziet alleen maar Nederlandse bedrijven aan het werk. Pas op, dat fenomeen speelt ook andersom, ik fiets dikwijls de grens over en daar zie ik dikwijls Belgische camionetten staan. Ik stel mij dan de vraag, wat is er mis met de plaatselijke bedrijven? Is dat nu zo moeilijk om de economie te steunen van het land waar je woont?
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
In Gellik hebben ze de schaapjes verplaatst naar de kanaalkant. Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kounterstraat.
Ik ben Eddy Meuris