aantal stappen: 1.526.307 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 131
aantal fietstochten: 82
Zoeken in blog
11-05-2025
Achel
Moederdag vandaag, tijd dus om je bezigheden in familieverband door te brengen. En dus werden er geen sportieve prestaties geleverd. Een rustdag mag ook wel eens, ik ben er trouwens geen twintig meer.
Toch had ik nog even de tijd om 'n Belgisch Limburgs dorp in de kijker te zetten, het dorp Achel. Tot 1977 was deze gemeente zelfstandig maar bij 'n fusie werden Hamont en Achel samengevoegd. Achel is vooral bekend door de Achelse Kluis. Sinds 1998 werd er in deze Sint-Benedictusabdij bier gebrouwen, een der trappistenbieren. Het bier werd gewoon Achel genoemd. Maar in 2023 kwam er 'n einde aan het trappistenlabel, de hele site werd opgekocht door 'n ondernemer.
Jaarlijks kom ik er toch altijd éénmaal per fiets, 'n hele rit trouwens, goed 133 km. heen en terug. Het is dan kwestie om je rit goed te timen, het moet goed weer zijn (zon en weinig wind) en op tijd thuis vertrekken.
En ik dacht dus vandaag om opnieuw 'n postkaartenreeks te tonen. Enkele weken terug had ik dat al gedaan van Hamont, nu dus van Achel. Zo hebben jullie 'n overzicht gehad van de gemeente Hamont-Achel. Veel plezier ermee.
Sinds ik gisteren gestart ben met 'n kleiner lettertype en ook mijn foto's wat verkleind heb, zijn er toch al wat positieve reacties binnengekomen. Ik ga het dus zo laten en dank uiteraard Sylvain die mij dit suggereerde.
Vandaag was het 'n fietsdag. Eerst was er nog wat werk in de tuin en er diende ook nog brood gekocht te worden, maar na het middagmaal, kon ik vertrekken. Mijn bestemming was Tongeren. Om de koersfiets van stal te halen, daar had ik minder goesting in, het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen, naar Mopertingen. Daar stak ik de grote weg Maastricht - Bilzen over en zette koers naar Tongeren. Gezien het vandaag zaterdag is, was het fietsen langs die baan doenbaar. Op weekdagen is dat geen aanrader wegens veel te veel verkeer. Je komt langs verschillende dorpjes zoals Kleine-Spouwen en Berg. In Tongeren heb ik mij niet ver gewaagd, zaterdagnamiddag, goed weer, dan weet je het wel, dan is er bijna geen doorkomen aan met je fiets. Ik heb derhalve van de drie belangrijkste bezienswaardigheden maar 'n foto gezocht op het internet: de basiliek, Ambiorix en de Romeinse muur. Die muur zou er al staan sinds de 2de eeuw. Ambiorix staat er sinds 1866 en de basiliek zou van de 16de eeuw zijn.
Terugkeren deed ik weer via de grote weg, nu de weg naar Riemst. Wederom hetzelfde verhaal, vandaag was fietsen mogelijk, door de week is het er te gevaarlijk. Uiteindelijk belandde ik aan de bunker in Vroenhoven. Daar nam ik het fietspad langs het kanaal naar Veldwezelt om tenslotte via de oude spoorbrug in Maastricht en Smeermaas, nog 'n lus te nemen naar Neerharen. Ik wilde voor het eerst 'n pint gaan drinken in het nieuwe fietscafé langs het verbindingskanaal. En ja, het terras zat er goed vol. Vooralsnog wordt geserveerd vanuit 'n blokhut achter het toekomstige café. Binnen zou nog niet alles klaar zijn. Maar die Duvel heeft mij er toch gesmaakt.
Morgen zondag zal het 'n rustig dagje worden. Maandag heb ik in Lanklaar 'n ontmoeting met ex-collega's.
Deze week kreeg ik van een onzer blogvrienden de suggestie toegespeeld om mijn dagelijkse verslagen wat aan te passen. Het idee was om het lettertype van mijn tekst te verkleinen van 18 naar 14 en om ook mijn foto's wat kleiner te maken (van 750 pixels naar max. 550 pixels). Na het eens uitgetest te hebben op mijn oefenblog, leek het mij wel doenbaar. Uiteraard wil ik ook de meningen van jullie allemaal kennen. Zou het voor jullie meevallen, dan ga ik de veranderingen uiteraard behouden. Laat het mij maar weten. Alvast bedankt.
Gisteren had ik niet gedacht om vandaag nog aan sporten toe te komen, het zou 'n drukke dag worden. En 'n drukke dag werd het. Eerst vanmorgen weer iets kunnen afvinken van ons to-dolijstje. Onze kinderen zullen ons dankbaar zijn. Daarna zijn we naar Genk getrokken om te gaan shoppen. Natuurlijk hoorde daar 'n etentje bij en we namen er onze tijd voor. Maar eenmaal terug thuis, had ik toch nog de tijd om effe de benen te strekken voor 'n korte wandeling.
Eerst had ik nog wat cash nodig aan de automaat maar daarna wandelde ik naar het verbindingskanaal Briegden - Neerharen. Ik koos vandaag de overkant, het niet verharde pad tot de brug van Tournebride. Daar ging ik terug het kanaal over, de tunnel onderdoor en wederom naar Pietersheim. Uiteraard horen daar weer de nodige kiekjes bij.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij en de Henri Dunantstraat.Toen ik daarnet mijn gegevens bijvulde, zag ik dat ik dit jaar al méér dan 1 miljoen stappen heb gezet. Wat morgen brengt, daar zal nog 'n nachtje over geslapen worden. Sowieso zullen alle courgetteplantjes die vooralsnog in potten werden opgekweekt, uitgezet worden in volle grond. Hopelijk is de opbrengst zo rijkelijk als verleden jaar.
Wat mij de laatste tijd bezorgd maakt, dat is de verminderde snelheid van het waarnemen van gevaarlijke situaties. Als je in het verkeer zit, of dat nu met je auto is, of in mijn geval, per fiets, dan moet je in 'n fractie van 'n seconde het geheel kunnen overzien zodat je 'n totaal plaatje hebt van alle hindernissen. En daar schort het zo 'n beetje bij mij. Kom ik op vertrouwde plekken, dan is er geen probleem, maar fiets ik op onbekend gebied of op plaatsen waar je met allerlei dingen tegelijk rekening moet houden, dan zie ik niet direct het geheel. Dit leidt tot gevaarlijke situaties en ik zal mij daar moeten op instellen.
Maar vandaag was er totaal geen probleem, mijn fietstocht ging over vertrouwd terrein, veelal doorheen de bossen of langs het kanaal en er waren maar weinig snelheidsmaniakken die mij passeerden. De leeftijd begint dus op dit vlak ook zijn tol te eisen. Want stel je de volgende situatie voor: je verlaat 'n fietspad om 'n grote weg op te rijden, je moet de nummerbordjes van het fietsroutenetwerk in het oog houden, er zijn meerdere andere weggebruikers in je buurt, het wegdek is uitgehold met diverse putjes en "last but not least", tegenwoordig zijn alle straten vergeven met verkeerseilandjes. Kom dat tegen met je koersfiets en lees alle gevaar in 'n fractie van 'n seconde, het wordt moeilijker en moeilijker.
Maar dit gezegd zijnde, mijn bedoeling was om naar Tongerlo te fietsen en bij De Kieper te stoppen voor wat mondvoorraad. Ik vertrok via Opgrimbie, richting de Salamander in Mechelen a/d Maas. Onderweg kwam ik een recente gedenkplaat tegen van het neerstorten op 12 mei 1940 van 'n Brits vliegtuig. Vervolgens fietste ik naar As, Opoeteren, Opitter, veelal doorheen de bossen om die strakke wind te vermijden. En dan kwam ik op mijn beoogde pauzeplek, De Kieper in Tongerlo, vlak langs de Zuid-Willemsvaart. Hetgeen je ziet, dat kostte mij 9,10 euro.
Terugkeren deed ik dus langs de Zuid-Willemsvaart, nu met wind in de rug. Enkel in Lanklaar werd ik verplicht uit te wijken naar links, doorheen het dorp, wegens werken aan het fietspad. De Sint-Pauluskerk in Lanklaar is nog vrij nieuw, van 1959. Daarna kwam ik langs de kleine haven in Eisden om vervolgens in Mechelen a/d Maas, links af te slaan, naar de Maas. Zo kwam ik ook voorbij de Heilig Hartkapel in Herbricht, gebouwd in 1918. Mijn laatste kilometers gingen doorheen Smeermaas en via het fietspad naar Veldwezelt. En vanaf daar was het nog goed 3 km. tot thuis. Ik was mooi op tijd voor 'n heerlijke douche en het avondeten.
Morgen is er kans dat er niet veel te sporten valt, het wordt op 'n ander gebied vrij druk. Ik zie wel of het al dan niet nog lukt.
Het was vandaag 'n dag van twee uitersten, enerzijds hebben wij in de voormiddag 'n wederzijdse zorgvolmacht getekend en in de namiddag was het tijd voor de ontspanning. Wie dat niet kent, 'n zorgvolmacht, zoek dat maar eens op, het bespaart je mogelijk later veel kopzorgen. Heb je dat niet en je verkeert in 'n onmogelijke situatie om te handelen, dan moeten je naasten voor de minste pruts naar de vrederechter. Uiteraard hopen wij nooit die zorgvolmacht nodig te hebben, maar je weet maar nooit.
En dan was het tijd om in de namiddag 'n kleine fietstocht te maken met de stadsfiets naar de Terhills in Eisden. Om niet die moeilijke Litzberg op te moeten met mijn stadsfiets, was ik vertrokken via As om vandaar naar Eisden te fietsen, 'n stuk gemakkelijker.
Ik vertrok via het nieuw aangelegd fietspad tussen Rekem en Opgrimbie. Eerstdaags wordt dat pad plechtig ingehuldigd in bijzijn van de verantwoordelijke deputé. Daarna fietste ik naar de Salamander in Mechelen a/d Maas. Als je ergens wenst te gaan wandelen, dat is één der mooiste plekken.
Iets vóór het station van As, ging het dan rechtsaf, richting Eisden en de Terhills. Onderweg kom je onder die mooi versierde brug. Iets verder heb je dan de afdaling van goed 10% aan de Litzberg om vervolgens aan die lange brug over het water te komen. Nog steeds worden er aan het begin en het einde pontons gelegd zodat fietsers en wandelaar met droge voeten overgeraken.
In Eisden aan de voormalige mijn, ben ik even dat bezoekerscentrum binnengestapt. Je hebt daar tal van mogelijkheden, oa. de beklimming van 'n schachtblok met 'n mooi vergezicht.
Terugkeren deed ik via Oud-Rekem en Neerharen. De O.L.V. van Bijstandkapel in Rekem dateert van 1895. Ze werd gebouw onder impuls van de in Rekem bekende familie Delwaide.
Dat was weer 'n ritje van goed 48 km., de namiddag is om en ik heb genoten.
In de namiddag moest ik vandaag standby zijn, de diepvries zou ontdooid worden en daarbij zijn helpende handen heel nuttig. Ik had dus in de voormiddag de tijd om 'n wandeling te maken, en dat was 'n wandeling op bestelling: aardbeien gaan kopen.
Om niet rechtstreeks naar die automaat te moeten stappen, koos ik er deze keer voor om dat via het Belvédère- en Kronkelpad te doen. Ik wandelde dus eerst langs het oorlogsmonument voor Comm. Giddelo en zijn gesneuvelde soldaten en dan naar Briegden, daar de brug over en dan links naar boven, het talud op. Het is daar aangenaam wandelen, mooie vergezichten, paarden in de weide en wonder boven wonder, 'n andere wandelaar die mij tegemoet kwam. Anders zie je daar nochtans zelden iemand, hoe mooi het er ook is.
Halverwege dat pad, heb je dan rechts het Kronkelpad, dat is 'n slingerend wegje dat je langs het stadion brengt van voetbalclub FC Veldwezelt, ooit 'n stevige ploeg in de Nationale reeksen, nu 'n 3de provincialer. Ze mochten wel deelnemen aan de eindronde, maar verloren hun eerste wedstrijd. Er zal dus volgend jaar geen derby zijn met Lanaken dat kampioen werd in dezelfde reeks.
Met zicht op de kerk van Veldwezelt, ging het dan rechtsaf, de holle weg is, oftewel de Winevenstraat. In die straat woont trouwens voormalig politica Vera Jans. Zij was jarenlang gemeenteraadslid en volksvertegenwoordigster in het Vlaams parlement.
Aan het veldkapelletje ging het dan linksaf omhoog om uiteindelijk de Kiezelweg over te steken en honderd meter verder die aarbeien uit de automaat te halen. En toen ....... toen ging het mis. Ik gaf de code in van het gewenst bakje, hield mijn bankkaart voor de lezer, legde mijn plastiek zakje klaar op het tafeltje langs mij, bukte mij om mijn bakje uit de schuif te halen en toen ik weer rechtkwam, .... toen was mijn plastiek zakje met de noorderzon verdwenen (gone with the wind). Hoe ik de omgeving ook heb afgespeurd, nergens was dat ding te vinden. Goede raad duur, daar stond ik dan met aardbeien, maar niks bij de hand om ze in te doen.
Gelukkig is aan de overkant van de Kiezelweg, 'n bakker met 'n gebruikersruimte gevestigd. Ik heb de verkoopster het probleem uitgelegd en ja hoor, ik kreeg zonder probleem 'n nieuw plastiek zakje. Ik heb daar dan uiteraard 'n korte pauze genomen met als toemaatje dat torentje dat je ziet naast mijn koffietas, en dat voor 2,70 euro.
Via de brug van Briegden en de Sportoase, keerde ik terug huiswaarts. Dadelijk nog werken in de tuin en uitkijken naar 'n mogelijke fietstocht deze week, liefst op 'n dag met weinig wind.
Het was vandaag letterlijk: "na gedane arbeid, even wat ontspanning". En die arbeid was "groot" te noemen. Ik begon omstreeks 8u30 met het snoeien van de klimop. Onze achterbouw (fietsenberging - ruimte voor allerlei materiaal) heeft zo'n tien meter lengte en is aan de voorkant van grond tot nok, helemaal begroeid met klimop. Het werd tijd om daar de schaar in te zetten, zeker aan de deuren en ramen.
Maar snoeien is één ding, de boel opruimen is 'n ander ding. En omdat ik toch bezig was, heb ik maar direct onze gewone haagbeuk in vorm gesnoeid. Deze boom moet je jaarlijks in toom houden (en bij ons ook in 'n bepaalde vorm), zoniet groeit hij uit tot 'n stevige boom. Dat zie ik bij onze buurman. Onze vorige buurman deed hetzelfde snoeiwerk als ik, de bomen waren dus omzeggens even groot, maar de huidige buurman laat betijen en er valt nu niks meer te snoeien, ze zijn imens groot geworden.
Naast onze haagbeuk staat er 'n struik te verkommeren, een deel ervan heeft de geest gegeven. Dat dode gedeelte heb ik dan maar weggezaagd, hopende dat de rest toch overleeft. Maar toen was het welletjes, moeder de vrouw had pannenkoeken gebakken en die kon ik wel lusten. Met wat bruine suiker of confituur, waren ze overheerlijk.
Maar je kent mij intussen, vervolgens op mijn luie krent gaan zitten, "no way". Een korte fietstocht zag ik nog wel zitten. Kanne - Maastricht was het doel. Ik vertrok in Briegden langs het Albertkanaal, om wat kilometers verder onder de brug van Vroenhoven door te fietsen. In Kanne moest ik dan de brug over. Daar had ik 'n zicht op de Sint-Hubertuskerk met de oude toren die uit de 15de of 16de eeuw zou stammen.
Even buiten Kanne, al op grondgebied van Nederland, heb je Château Neercanne zoals het zich deftig laat noemen. Op dezelfde straat vind je de Maastrichtse Ponyclub. Je kunt er lessen nemen. Er liepen 'n groot aantal dieren in de weiden, teveel om ze op twee foto's te krijgen.
Even verderop bereikte ik de binnenstad van Maastricht. Vandaag heb ik nog eens gefietst langs de stadsmuren en het standbeeld van musketier 'd Artagnan. Terugkeren deed ik via Smeermaas en de Maas.
Zoals gezegd, het was maar 'n klein ritje, nauwelijks 25 km. het hielp wel de spieren wat te ontspannen. Morgen wordt het in principe weer 'n wandeldag, woensdag kijk ik uit voor 'n langere fietstocht.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris