Het was vandaag op zijn zondags, niks moet, alles mag. Ik moest sowieso mijn besteld brood gaan afhalen en de bib had mij laten weten dat ik één boek niet kon verlengen (vermoedelijk door iemand besteld). Mijn wandelroute was dus rap gemaakt, eerst naar de bib en dan naar de bakker.
In de bib heb ik toch nog 'n vers boek van het schap meegenomen. Ik wandelde dus eerst naar de Koning Albertlaan (naar de bib dus) en vervolgens via de Waterstraat en de Hoenderbroekstraat naar de bakker. Onderweg zag ik nergens 'n plek om 'n mooie foto te nemen. De enige foto's hierna, maakte ik in de bib.
In de namiddag zijn dochter en kleinzoon nog even op bezoek geweest en dadelijk gaat deze mens de zetel in. Nog wat sport kijken op tv.
En o ja, zij die mijn rit van gisteren nog niet bekeken hebben, ik ben er wel 'n beetje trots op. Mooie foto's, 'n prachtige kapel in Sittard en enkele nieuwe heuveltjes beklommen. Ik wist het zelf niet tot Strava mij te elfder ure dit bericht toestuurde.
Nog ene fijne avond en geniet nog even van het zonnetje.
Het Tom Dumoulin Park in Sittard was vandaag het doel van mijn fietstocht. Ik denk dat velen onder ons Tom wel kennen. Hij was 'n voormalig profwielrenner die geboren is in 1990 in Maastricht. Lang woonde hij in het Belgische Kanne. Zijn grootste prestatie is de eindzege in 2017 van de Giro, de Ronde van Italië. Het park dat naar zijn naam genoemd is, is in feite 'n oefenterrein voor aankomende renners. Het is ook dikwijls de aankomstplaats voor wegritten. Je kunt er oa. oefenen op 'n helling met 'n stijgingsprecentage van 22,5% Ik kwam er vandaag nog steeds boven, er zit nog jus in de benen, zij het dat het wel uit het zadel was en stoempend op de pedalen.
Maar ik ga beginnen bij het begin, mijn vertrek uit Lanaken. Ik vertrok via de Zuid-Willemsvaart om vervolgens de richting van de Maas uit te gaan. In Vucht, 'n dorpje horende bij Maasmechelen, wordt nog altijd herdacht dat op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig daar 'n noodlanding moest maken met de plannen voor de aanval op de Lage Landen in hun bezit. Daarna ging ik in Meeswijk de Maas over, ik was niet alleen, zeker 'n vijftiental fietsers hadden hetzelfde idee.
In Geleen zag ik 'n tractor 'n grote overdekte kar vooruittrekken. De kar was gevuld met 'n bende jolige gasten, allemaal met 'n pint in de hand. Ik vermoed dat een van die mannen 'n aanstaande bruidegom is en op deze manier zijn vrijgezellenleven afsluit. Daarna kwam ik voorbij aan het voetbalstadion van Fortuna Sittard. Zij spelen in de Ned. eredivisie.
En dan het Tom Dumoulinpark dat juist naast het veld van Fortuna ligt. Ik heb er enkele rondjes gereden oa. ook op die steile helling. De blikvanger van mijn fietstocht zou uiteindelijk de Sint-Rosakapel worden in Sittard. Zelden heb ik zo 'n mooie kapel gezien. Ze werd gebouwd in 1675. Verschillende toeristen waren er ook foto's aan het nemen. Een woord: prachtig. Elke laatste zondag van augustus trekt er 'n processie naar toe.
Pauzeren deed ik in Oirsbeek. Vlaai, koffie en cola voor 9,80 euro, 'n koopje. Het volgende prachtige gebouw op mijn tocht was het kasteel van Hoensbroek. De oudste delen stammen uit 1360. De gemeente huurt tegenwoordig het kasteel en er is momenteel 'n museum in ondergebracht. En het hield niet op met kastelen. In Voerendaal ben ik even afgestapt om 'n foto te maken van Kasteel Ter Vieren. Het is van 1364 en oorspronkelijk was het 'n klooster. Het is nu in het bezit van de adelijke familie De Marchant et d'Ansembourg.
Meer foto's kon ik niet maken, mijn max van 18 was al bereikt. Mijn terugweg maakte ik via Valkenburg en foto's maken was daar helemaal onmogelijk wegens de geweldige drukte. Op de Daalhemerweg, 'n flink oplopende straat, had ik vandaag het genoegen in het spoor te zitten van 'n dure Porsche. Door de vele toeristen in Valkenburg en het tegemoet komende verkeer, kon die Porsche maar stapvoets vooruit geraken. Ik heb dus enkele minuten 'n heuse snelheidsduivel kunnen volgen.
Thuis in Lanaken heb ik mij nog ene lekkere Duvel laten smaken en ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verslag. Tot morgen.
Deze voormiddag zijn we met ons twee aan de herfstschoonmaak begonnen. Hierdoor kon de kok natuurlijk haar ding niet doen, maar geen nood, er zijn elders ook nog altijd goede koks. En we hebben het ons dus laten smaken. De wandeling begon dus na thuiskomst.
Vandaag wilde ik nog eens de velden van Gellik gaan verkennen, dat was al 'n heel tijd geleden dat ik er nog eens te voet was. Ik vertrok via de Boonakkerstraat waar vriend Paul (ook mijn voormalige medewerker bij de Post) langszij kwam gefietst. We hebben gaandeweg, heel wat afgebabbeld.
Aan de brug in Gellik ging ik linksaf om vervolgens de 1ste weg rechts te nemen, naar de velden van Gellik. Je hebt er 'n wijds overzicht met oa. de kerk van Eigenbilzen op de achtergrond (is wel 'n minder kwaliteitsvolle foto). Daarna ging ik linksaf, de nrs. van het fietsroutenetwerk volgend. Ik nam de route nr. 11. In de velden kom je echt tot rust, de natuur kruipt tot diep onder je vel, zalig. In de verte, de kerk van Veldwezelt.
Eens op de Kiezelweg in Veldwezelt, volgde ik de grote weg tot Briegden waarna ik voorbij de voormalige Sappi, doorwandelde tot aan de trapjes aan de Montaigneweg. De laatste foto heeft mij enigzins verrast, dat beeld aan de kunstgalerie had ik nog niet gezien.
Dat was het weer voor vandaag, weer 'n plus-12 km. wandeling. Morgen wordt er gefietst.
Vandaag heb ik de vaste gewoontes aangehouden, in de voormiddag buiten aan 't werk - en niet zo maar 'n klein beetje - en in de namiddag 'n stevige wandeling. Nee, de haag diende weer eens gesnoeid te worden en ook onze haagbeukboom diende hetzelfde lot te ondergaan. Daarna heb ik ons gazon nog afgereden. Achteraf beschouwd, ... wat 'n mens op 'n paar uur allemaal gedaan krijgt. Snoeien, opruimen, materiaal wegbergen ...
In de namiddag was het dan tijd voor 'n stevige wandeling. De bedoeling was om vanuit Maastricht via Veldwezelt terug te wandelen. De route zou 'n deel van het fietsroutenetwerk zijn: 1 - 3 - 11 - 131. Ik nam de bus van 13u18 tot op de Markt in Maastricht. Daarna wandelde ik over het O.L.Vrouweplein met de gelijknamige Basiliek.
In Maastricht zie je nog heel veel versieringen boven de toegangsdeuren. Deze woning is van 1737. De woning zelf in zijn geheel, was spijtig genoeg geen foto waard. Op dezelfde straat kwam ik nog voorbij de St. Annakerk, gebouwd in 1964. Wat verderop werd al reclame gemaakt voor de Heilige Sint. Het is pas 4 september maar de Sint wordt al aangekondigd.
Op de grens van Maastricht en Veldwezelt ging ik rechtsaf, het fietspad volgend naar Lanaken/Smeermaas. Dit pad kronkelt langs de landsgrens. Eens aan de bedrijven aan het industriepark hebben ze recent 'n nieuwe grintweg aangelegd, lopende achter de bedrijven door. Ik wilde wel eens weten tot waar die weg mij zou leiden.
En die weg duurde en bleef duren, er kwam bijna geen eind aan tot .... ik ineens voor 'n voldongen feit stond, einde van deze weg. Wat nu??? Gelukkig zag ik 50 meter verder 'n man met zijn honden lopen tussen de bomen. Ik vroeg hem hoe ik verder kon en hij wees mij 'n smal pad van goed 30 cm. breed. Eens tot bij hem wist hij mij te zeggen dat ik langs rechts naar Maastricht kon en links naar Smeermaas. Ik dus links en honderd meter verder kwam ik uit op het oude niet meer gebruikte spoor. Ik heb dus effe aan spoorlopen moeten doen.
Uiteraard wist ik nu mijn weg en die voerde mij naar het Cultuurcafé voor ene frisse Duvel. Die had ik wel verdiend, na 'n tocht met wat avontuur. Tot morgen alweer.
Vandaag heb ik de rollen eens omgekeerd, ontspanning in de voormiddag, werken in de namiddag. Van 'n fietstocht was er weliswaar geen denken aan, daarvoor waaide het mij te hard, het werd 'n stevige wandeling.
Deze keer koos ik nog eens om 'n deel van de rode route te nemen, niet de kortbij gelegen stukken, maar het traject dieper in het bos. Ik vertrok hiervoor langs de Sprokkelstraat met die poort als laatste bewoonde stuk van de straat. Daarna was het gewone de rode pijlen volgen. Het is steeds op en af wandelen, vooral in het begin. Ik had uiteindelijk bijna 80 hoogtemeters. Dat de herfst er zit aan te komen, dat zie je aan de verkleuring bij vele varens.
Dat stuk van de rode route is zeer aangenaam, je hebt op 'n bepaald moment enkele mooie dreven, ongerepte natuur dus. En op sommige plekken staan rustbanken voor de wat ouderen onder ons.
Terugkeren deed ik via de paarden van Zangersheide en de houten vlonder achter de Kinderboerderij. In de namiddag was het dan wat werken geblazen in de tuin. Maar na enkele uurtjes heb ik het toch opgegeven, de wind floot mij wat te hard om de oren. Dadelijk plannen maken voor mijn volgende fietstocht. Dat zal vermoedelijk zaterdag zijn met 'n ritje naar Sittard om daar in het Tom Dumoulinpark wat rond te rijden.
Vandaag denk ik ook aan ons ma. Ze werd geboren op 3 september 1929 en is al vele jaren niet meer bij ons.
Een mens mag al eens geluk hebben, thuis komen en binnen de tien seconden erna begon het te regenen. Deze voormiddag ben ik lui geweest. Op 'n wandeling naar de bakker en de bank na, heb ik niet veel uitgericht. Ja, wat sudoku's opgelost, maar dat getuigt niet van grote activiteit. Het mag al eens zeker ... In de namiddag was er wel energie ten overvloede zodat ik te elfder uur nog besloot om 'n fietstocht te maken.
Maar voor ik dat verslag begin, eerst 'n foto van onze kleine, gemaakt gisteren op weg naar zijn 1ste schooldag op het 2de lager. Zo te horen is alles vlot verlopen.
Mijn fietstocht had ik wederom in het teken gezet van de ZW-wind, nu met de wind op kop vertrokken richting Hasselt. Ik fietste doorheen Bilzen en Beverst om daarna effe te stoppen aan dat 19de eeuws kapelletje in Lutselus, gehucht van Diepenbeek. Daarna reed ik doorheen Hasselt. Sinds enkele jaren kun je daar vlot fietsen zonder opgehouden te worden door het verkeer. Aan de tuikabelbrug in Godsheide ging ik linksaf richting Bokrijk. Godsheide is 'n deelgemeente van Hasselt en volgens de laatste tellingen heeft het 2.347 inwoners. En wie het wil weten, het heeft niks te maken met de "Heide van God", maar het zou te maken hebben met 'n verbastering van 'n middeleeuwse plaatsbeschrijving, de scheiding tussen Hasselt en Diepenbeek.
Deze keer fietste ik in Bokrijk niet de route doorheen het water, maar ik nam de afslag naar het vervoerbedrijf Essers in Genk. In Winterslag moest ik zoals verwacht omrijden wegens wegenwerken. In Genk zelf, kort achter het voormalige hospitaal, was ik blij verrast 'n nieuw fietspad aan te treffen. Tijdens de naastliggende werken bestond dit pad van +/- 200 meter uit steenslag.
Terugkeren deed ik via Kattevennen, Zutendaal en de Duivelsberg in Opgrimbie. In Opgrimbie kwam ik kort langs het klooster dat in 1999 werd gebouwd op 'n stuk grond van het Koninklijk Domein te Opgrimbie. Het werd geschonken aan het Monasterium O.L.Vrouw van het Fiat door onze toenmalige koning Boudewijn.
Tegen mijn gewoonte in had ik nog geen pauze genomen, daar moest dus dringend iets aan gebeuren. Die plek vond ik eens te meer in Neerharen bij Mesjeu. Na een koffie en 'n biertje kon de fietser aan zijn laatse 5 km. beginnen. En zoals gezegd, ik kwam thuis, borg mijn fiets weg en nestelde mij op het terras om mijn fietsschoenen uit te doen, en het begon te regenen. Timing is alles in het leven.
En zou ik mij later ook zo moeten voortbewegen, hopelijk dan zonder politie jagend op mij.
In de voormiddag heb ik mijn werkkledij aangetrokken, in de namiddag mijn wandeltenue. De klimop diende nog eens bijgesnoeid te worden. En al was die nog kletsnat, ik ben er toch aan begonnen. Doorgaans doe ik dat vervelend werkje op droge momenten met als gevolg: veel stof en daardoor meer dan één zakdoek nodig. Nu had ik totaal geen last van al dat stof. Hoe ook, ik ben er toch enkele uren zoet mee geweest.
In de namiddag heb ik de bus genomen naar Bilzen-centrum. Op de Markt sta ik altijd even te kijken naar het oude stadhuis. Het is van einde de 17de eeuw en heeft ene dubbele trap. Dat had te maken met twee burgemeesters die gelijktijdig in functie waren. Het is blijkbaar het oudste stadhuis van Limburg.
Daarna wandelde ik via Meershoven naar Munsterbilzen. Langs 'n laagstamboomgaard hebben ze verschillende bijenkasten gezet. Daarna kwam ik in Hoelbeek. Dat is in feite 'n slapend dorpje met verschillende oude woningen. Ook in Eigenbilzen heb je diverse oudere huizen, oa. die oude hoeve met als naam: "Trijn van Netje". Deze woning staat nu te koop voor 120.000 euro. De hoeve is van 1874 en is 'n beschermd monument. Als je de foto's bekijk op de website van de makelaar zou je zeggen: afbreken die boel en nieuwbouw zetten. Maar dat gaat zo maar niet. De koper zal grondig mogen renoveren met vele beperkingen.
Via de brug van Eigenbilzen wandelde ik verder naar Gellik waar ik 'n tasje koffie ben gaan drinken. Onderweg daarnaar toe, ben ik nog even blijven stilstaan bij 'n gedenksteen van 'n overleden jonge kerel die daar ter plaatse verongelukte. Het kan altijd en bij iedereen gebeuren. Altijd iets om over na te denken, al mag je het positieve in het leven nooit wegdrukken. Tot morgen alweer.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het is ook dikwijls de aankomstplaats voor wegritten. Je kunt er oa. oefenen op 'n helling met 'n stijgingsprecentage van 22,5% Ik kwam er vandaag nog steeds boven, er zit nog jus in de benen, zij het dat het wel uit het zadel was en stoempend op de pedalen. 
Elke laatste zondag van augustus trekt er 'n processie naar toe.
Het volgende prachtige gebouw op mijn tocht was het kasteel van Hoensbroek. De oudste delen stammen uit 1360. De gemeente huurt tegenwoordig het kasteel en er is momenteel 'n museum in ondergebracht. En het hield niet op met kastelen. In Voerendaal ben ik even afgestapt om 'n foto te maken van Kasteel Ter Vieren. Het is van 1364 en oorspronkelijk was het 'n klooster. Het is nu in het bezit van de adelijke familie De Marchant et d'Ansembourg. 
Ik ben Eddy Meuris