|
Een mens mag al eens geluk hebben, thuis komen en binnen de tien seconden erna begon het te regenen. Deze voormiddag ben ik lui geweest. Op 'n wandeling naar de bakker en de bank na, heb ik niet veel uitgericht. Ja, wat sudoku's opgelost, maar dat getuigt niet van grote activiteit. Het mag al eens zeker ...  In de namiddag was er wel energie ten overvloede zodat ik te elfder uur nog besloot om 'n fietstocht te maken. 
Maar voor ik dat verslag begin, eerst 'n foto van onze kleine, gemaakt gisteren op weg naar zijn 1ste schooldag op het 2de lager. Zo te horen is alles vlot verlopen. 
Mijn fietstocht had ik wederom in het teken gezet van de ZW-wind, nu met de wind op kop vertrokken richting Hasselt. Ik fietste doorheen Bilzen en Beverst om daarna effe te stoppen aan dat 19de eeuws kapelletje in Lutselus, gehucht van Diepenbeek. Daarna reed ik doorheen Hasselt. Sinds enkele jaren kun je daar vlot fietsen zonder opgehouden te worden door het verkeer. Aan de tuikabelbrug in Godsheide ging ik linksaf richting Bokrijk. Godsheide is 'n deelgemeente van Hasselt en volgens de laatste tellingen heeft het 2.347 inwoners. En wie het wil weten, het heeft niks te maken met de "Heide van God", maar het zou te maken hebben met 'n verbastering van 'n middeleeuwse plaatsbeschrijving, de scheiding tussen Hasselt en Diepenbeek.
Deze keer fietste ik in Bokrijk niet de route doorheen het water, maar ik nam de afslag naar het vervoerbedrijf Essers in Genk. In Winterslag moest ik zoals verwacht omrijden wegens wegenwerken. In Genk zelf, kort achter het voormalige hospitaal, was ik blij verrast 'n nieuw fietspad aan te treffen. Tijdens de naastliggende werken bestond dit pad van +/- 200 meter uit steenslag. 
Terugkeren deed ik via Kattevennen, Zutendaal en de Duivelsberg in Opgrimbie. In Opgrimbie kwam ik kort langs het klooster dat in 1999 werd gebouwd op 'n stuk grond van het Koninklijk Domein te Opgrimbie. Het werd geschonken aan het Monasterium O.L.Vrouw van het Fiat door onze toenmalige koning Boudewijn.
Tegen mijn gewoonte in had ik nog geen pauze genomen, daar moest dus dringend iets aan gebeuren. Die plek vond ik eens te meer in Neerharen bij Mesjeu.  Na een koffie en 'n biertje kon de fietser aan zijn laatse 5 km. beginnen. En zoals gezegd, ik kwam thuis, borg mijn fiets weg en nestelde mij op het terras om mijn fietsschoenen uit te doen, en het begon te regenen. Timing is alles in het leven.
En zou ik mij later ook zo moeten voortbewegen, hopelijk dan zonder politie jagend op mij. 
|
Ik ben Eddy Meuris