aantal stappen: 1.143.587 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 97
aantal fietstochten: 55
Zoeken in blog
01-06-2025
Ochtendstond heeft goud in de mond.
Goedemorgen iedereen, ik weet niet of jullie het gisteren gezien hebben, maar mijn blog bestaat juist vier jaar. Een hele prestatie, al vind ik dat zelf.
Juist voor ik aan dit verslag wilde beginnen, kreeg ik het goede nieuws dat mijn tuinman morgen alle struiken en hagen komt snoeien. Het zal wel wat werk kosten om alles op te ruimen, maar het snoeien zelf (lees: belasting op mijn armen en schouder) hoef ik niet meer te doen.
Vandaag waren we weer vroeg uit de veren en zodoende kon ik al om 8u00 gaan wandelen. Ik vertrok via 'n lege Bosstraat, geen mens te zien op dat uur. Daarna nam ik dat bospad, het verlengde van de Bosstraat. Op het eind kom je dan uit op de Kewithstraat met zijn hoeve en kasteel. Hoeve Kewith is van de 19de eeuw. Het is één van de best bewaarde woningen van onze gemeente.
Vervolgens wandelde ik doorheen de Kounterstraat om daarna aan het oude spoor, links af te slaan naar het Albertkanaal. Als ik zo die voormalige loskade zie van het bedrijf Sappi, dan maak ik mij de bedenking dat we er binnenkort niet meer doorheen kunnen, alles begint langzaamaan toe te groeien met onkruid.
Via de sluis en de beestjes aan het kanaal, wandelde ik terug naar het centrum om bij de bakker het zondagskrantje te gaan halen. Brood of iets anders lekkers had ik niet nodig, dadelijk steken we elders de benen onder tafel.
Vandaag was er niks mis met Strava, mijn app deed zijn werk zoals het zou moeten zijn. Wat er de voorbije dagen gebeurd is, "who knows". Het was mijn doel van vandaag, Strava uittesten. En wat is daar beter voor dan 'n kort fietstochtje ...??
Ik vertrok zoals zo dikwijls langs de Sandersweg met dat oogstrelend witte huis. Dan de Noorderbrug over om vervolgens weer langs kasteel Geusselt te fietsen. In Meerssen was ik al dikwijls aan die oude woning gepasseerd, vandaag ben ik er toch eens gestopt om 'n foto te maken. Iets verderop zie je dan die mooie muurschildering.
Meerssen was in feite mijn verste punt, terugkeren deed ik oa. via Itteren met zijn Mariakapel, gebouwd in 1841. Daar zag ik ook watersporters op de Maas, dat moet verfrissend geweest zijn. Na Itteren heb je Borgharen om tenslotte terug in Maastricht aan te komen. Het terras aan de Basin bij Lumière, zat redelijk vol. Het weer was dan ook goed.
Dat terrasje deed ik in Smeermaas, 'n nieuwe zaak aan de Maas. Het combineert hotel-restaurant-terras en je hebt er 'n mooi zicht op de Maas. Ik dronk er 'n Delirio van 0,3% alcohol. Een lekker fris biertje.
Via Hochter Bampd en Neerharen raakte ik terug thuis waarna ik nog de ontknoping kon volgen van de Giro. Van Aert was weer 'n superknecht.
Maar dit allemaal terijde, de voorbije dagen stonden in het teken van 'n geheim bezit. Mijn dochter had mij gewezen op het belang van de website www.myminfin. Daar kun je je eigendom bekijken. Groot was mijn verbazing toen ik ontdekte dat ik ook eigenaar ben van 1/224ste deel van ' stuk grond van amper 470 m². We zijn met 59 eigenaars, ofwel in blote eigendom of als vruchtgebruiker. Vaag had ik al in 1982 toen mijn grootmoeder stierf, iets meegekregen over dit stuk grond. Na 'n korte opzoeking blijkt dit 'n stuk grond geweest te zijn van mijn betovergrootvader Hendricus Meuris, geboren in 1816 en overleden in 1866. Al die tijd is dat stuk grond overgegaan op zijn vele nazaten. Op zich 'n spannend verhaal.
Vandaag heb ik weer 'n mooie rit afgewerkt, alleen ... op technisch gebied is de rit weer de mist ingegaan. Voor de 2de dag op rij heeft Strava mij in de steek gelaten. Tot Heppeneert was er niks aan de hand, daarna werd er niks meer geregistreerd. Ik merkte het pas bij mijn pauze in Zutendaal dat er iets mis was. Ik heb dan mijn rit maar afgesloten en voor het laatste stuk naar huis, de boel opnieuw opgestart.
Maar goed, dat ter zijde, ik was vandaag toevallig weer in Heppeneert. De vorige keer kon ik er geen kaarsje branden wegens 'n viering in de kerk. 2de poging vandaag omstreeks 11u30 en wat dachten jullie ...??? Er was natuurlijk weer 'n viering bezig voor tal van gelovigen. Onze medeblogger die mij de opdracht had gegeven om 'n kaarsje te branden voor 'n buurman, heeft dus weer pech. Ik raad hiermede onze collega-blogger aan om zelf 'n kaarsje te gaan branden in de kerk van de eigen woonplaats. Ik denk dat dit het efficiënts is, temeer daar bij het branden van 'n kaars ook wat verzoeken gevraagd worden (terug 'n goede gezondheid bvb.) en die verzoeken hebben maar één bestemmingsadres, of dat nu vanuit de kerk van Heppeneert vertrekt of vanuit 'n andere kerk.
Dit gezegd hebbende, terug naar mijn rit. Ik vertrok via Rekem en Boorsem om daar het kanaal over te steken. En dan ging het op 'n bepaald punt rechtsaf, in de richting van de Maas. Zo kwam ik oa. in Mazenhoven, 'n gehucht van Leut, deelgemeente van Maasmechelen. Nu kun je daar over 'n bereidbare strook fietsen, voorheen was dat over die vermaledijde kinderkopjes.
En dan in Heppeneert, daar had ik dus geen geluk met die kaars. Ik vervolgde mijn weg via Aldeneik en langs het kasteel van Wurfeld. Wurfeld is 'n gehucht van Maaseik. Tot daar had ik de wind in de rug, terugkeren was met wind op kop. Maar daar had ik iets op gevonden, gewoon het oude kolenspoor Maaseik - As nemen, 'n mooie fietsweg doorheen het bos en dus beschut voor de wind.
De bedoeling was om in As te pauzeren, maar daar zat het mij zo vol, dat ik ben doorgefietst. De volgende gelegenheid had ik in Zutendaal bij 't Zutendalertje. Het is daar dat ik effe gevloekt heb op mijn Strava-account. Het laatste stuk fietste ik via Munsterbilzen naar Bilzen. Daar nam ik de grote weg richting Mopertingen en Veldwezelt. Mijn enige helling met naam overschreed ik in Bilzen, de Brugstraat. Dat prieeltje in Bilzen was vroeger 'n kapel en hoorde tot Alden Biesen. Het werd gebouwd tussen 1743 en 1749.
In Lanaken heb ik mij nog ene lekkere Duvel gedronken en daar had ik nog 'n ontmoeting met vriend Paul. Hij woont in Neeroeteren en was toevallig per fiets in Lanaken. Dat was het weer, straks begint voor velen het weekend.
Strava heeft mij vandaag grondig in de steek gelaten. Toen ik terug thuis kwam en Strava wilde stopzetten, zag ik dat het aantal kms. zo goed als 0 was. Strava liet mij wel zien dat ik twee uur gewandeld had. En aangezien ik toch redelijk ben doorgestapt, vermoed ik dat ik iets meer dan 10 km. gewandeld heb. Het is wat het is, ik ga me daar niet druk over maken.
In de plaats krijgen jullie 'n kaartje te zien waar ik geweest ben. Ik vertrok in Smeermaas op de Oude Heirbaan, vervolgens naar Hocht om via Pietersheim terug te keren. Vandaag is het 'n katholieke feestdag, geen krant en dus 'n zee van tijd. Omdat er nog geen specifieke plannen zijn voor deze namiddag, ben ik al vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik vertrok aan het Uilenspiegelpark. Aan de fietsbrug zag ik dat ze de fietsers aan het tellen zijn. En dan in Smeermaas aan het monument voor de Grenswacht, ging ik linksaf de Oude Heirbaan in. Dat is nog een van die authentieke straten van het dorp.
De brievenbus aan het Hochterhof op het eind van de straat tovert altijd 'n glimlach op mijn gelaat. Als oud-postmeester heb ik altijd 'n zwak voor speelse en afwijkende brievenbussen, deze stelt 'n oude schooltas voor. Vervolgens wandelde ik verder het veld in, richting Hocht. Toevallig zag ik vandaag dat het kasteel te koop staat. Gezien het op 'n website gepresenteerd wordt, kun je aan de hand van de foto's 'n zeldzame inkijk krijgen in het interieur van het kasteel. De prijs is aan te vragen, zeker weten 'n bedrag met 6 nullen achteraan.
Vervolgens wandelde ik naar de sluis van Neerharen. Het sluishuis is van 1933. Onderweg zag ik nog 'n groot veld met koolzaad. Via Tournebride ging ik verderdoor naar Pietersheim. Je kent mij intussen, daar worden altijd wel 'n paar foto's gemaakt. Het domein heb ik verlaten via de speeltuin.
Gezien het vanmorgen kans op regen gaf, had ik mijn paraplu meegenomen. Maar op wat verdwaalde druppels na, zag ik geen enkele reden om die paraplu ook effectief te gebruiken. Nu dit verslag weer klaar is, heb ik seffens nog wat tijd om op mijn lauweren te rusten. Morgen staat er normaal gezien 'n fietstocht op het programma.
In mijn verslag van deze voormiddag heb ik dan wel in het lang en breed beweerd dat ik vandaag mijn neus niet meer zou buitensteken. Maar kijk, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na het middagmaal was het droog en ben ik toch maar vertrokken, zelfs zonder mij om te kleden. Ver wilde ik dus niet gaan.
Ik vertrok via de wijnwijk en het centrale plein, De Stichel. Daarna wandelde ik naar de Waterstraat, de scheiding tussen Lanaken-centrum en Pietersheim. Als je goed kijkt zie je op meerdere bomen in het domein, een mooie versiering hangen. Aan de grachten is er altijd 'n mooi kiekje te schieten. Wat verderop aan het kasteel, was de omgeving bezoedeld met kraampjes die ze aan het opzetten zijn voor Ibiza-Markt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan waarbij ik oa. wandelde langs de voormalige boerderij De Merode, ooit verbonden aan het kasteel. Juist achter de boerderij ging ik linksaf, de Putstraat in. Daar zag ik nog het oude straatnaambordje van de Putstraat. Bijna alle oude bordjes zijn vervangen, maar dit heeft blijkbaar de tand des tijds doorstaan.
Op de Stationsstraat passeerde ik de voormalige woning van Henri Martin. Hij was in de 20ste eeuw net vóór WO II en na de bevrijding, burgemeester van Lanaken. De woning is van het 1ste kwart van de 20de eeuw.
Mogelijk zit er deze namiddag nog wat regen in, maar dat kan mij niet meer deren, ik ben toch buiten geweest. Straks zitten we samen met de familie. En wie ze nog niet gezien heeft, in mijn verslag van deze voormiddag heb ik wat postkaartjes van Lommel opgenomen.
Regen is goed voor de natuur, maar als het te lang duurt, begint dat op je zenuwen te werken. Vanmorgen ben ik al in de regen naar de bakker moeten gaan en om nog eens nat te worden, daar heb ik nu eigenlijk geen goesting meer in. Temeer omdat ook de namiddag zich onstabiel aankondigd, zie ik het niet zitten om te gaan wandelen, zwijg stil om te gaan fietsen. Komt daarbij dat we straks 'n familiebijeenkomst hebben en dan weet je nooit hoe lang dat duurt.
Nee, op dit moment ga ik passen. Zou het toch zijn dat ik effe de deur uit kan, dan lezen jullie het wel. In de plaats zocht ik weer 'n selectie oude postkaartjes uit van een onzer Limburgse gemeenten. Het werd deze keer Lommel. Ooit ben ik er geweest met vriend Hubert, en dan nog wel per fiets, ene hele afstand vanuit Lanaken. Ons doel was toen de militaire begraafplaats van Duitse soldaten, omgekomen in WO II. Met zijn 38.000 begraven soldaten, is het een der grootste Duitse militaire begraafplaatsen.
Lommel ligt helemaal bovenaan in het hoekje, geklemd tussen de provincie Antwerpen en Noord-Brabant in Nederland. In 'n ver verleden maakte Lommel trouwens deel uit van Noord-Brabant. Het is pas in 1839 dat Lommel definitief 'n Belgisch Limburgse gemeente werd.
Ooit nog eens naar Lommel fietsen, dat zit er denkelijk niet meer in. Je moet de verhouding leeftijd-afstand toch 'n beetje respecteren.
Vandaag had ik mijn wandeling goed getimed, juist na het middagmaal. In de voormiddag was het aan het miezeren en na mijn wandeling was er veel regen, ook nu nog om 18u30.
Ik heb dan mijn vrije tijd maar goed ingevuld, deze morgen wat belangrijke telefoontjes en na de wandeling zijn we met ons twee met stofdoek en stofzuiger door onze berging gegaan. Méér dan de helft dat er stond, hebben we aan de kant gezet. Het wordt ofwel de kringloopwinkel of het containerpark. Opgeruimt staat netjes.
Maar het gaat nu om mijn wandeling. Ik wilde vandaag nog eens naar de Maas gaan kijken in Smeermaas. De brug in Smeermaas is nu één bloemenzee. Eens je aan de Maas bent, valt het op dat het eilandje zelfs nog iets groter geworden is. Het waterpeil is dus nog iets gezakt. Je kunt op de Maasdijk komen wanneer je wil, er zijn altijd vele fietsers en wandelaars. Het water trekt nog altijd de mensen aan. En geef toe, je hebt er prachtige vergezichten met de dorpen Borgharen en Itteren op de achtergrond.
Op het einde van de Maasdijk keerde ik terug via de Kerkhofstraat, langs de Zuid-Willemsvaart. Een mooi zicht waren die kleine paardjes met één veulen. Het is zelden druk op dit stuk van de Zuid-Willemsvaart, maar nu waren er twee boten aan het opstomen in de richting van Maastricht.
Met de komende regen in het achterhoofd, ben ik vervolgens maar linea recta naar huis gewandeld. Ik kwam eerst voorbij de school met zijn kleurrijke banken en door 't Hofje.
Verder is er vandaag niet zoveel meer te vertellen, zij het dat ik het deze week van dag tot dag ga bekijken wanneer er nog 'n fietstocht inzit. De weergoden moeten meewerken uiteraard. Nog ene fijne avond. Straks kijken we nog naar de VRT, "met de wind mee" van Wouter Deboot. Éen der betere programma's op tv.
"Je moet het ijzer smeden als het heet is, of ... de koe bij de horens vatten". Dit zijn uitdrukkingen die aangeven hoe ik mij vanmorgen voelde. Ik voelde de noodzaak om te sporten, niet gewoon 'n wandeling maken, maar 'n flinke fietstocht. Doorgaans neem ik dan de stadsfiets als ik het beperkt wil houden (lees: max. +/- 50 km.). Uit ervaring weet ik dat het 's morgens altijd iets minder hard waait dan in de namiddag, de beslissing was rap genomen.
Ik vertrok via Smeermaas om wat verderop onder de oude spoorbrug te fietsen. Aan het kasteel in Maastricht, rij je 'n paar km. over witte grindwegen, wegen die je doen denken aan de wielerwedstrijd Strade Bianche. Daarna trok ik doorheen Meerssen om dan rechts af te slaan. Op de weg naar Gronsveld voel je je helemaal in de vrije natuur. Kinderen hebben daar hun speeltuin en de buurt heeft er vele zitbanken.
Aan de Torenmolen in Gronsveld fietste ik verder naar Rijckholt. Daar staat 'n groot gebouw en ik was toch nieuwsgierig naar de invulling van het gebouw. Blijkbaar was Home Immaculata 'n voormalig slotklooster, gebouwd in 1912. Nu is het zo te lezen 'n woonproject.
In het dorp verder, in Oost-Maarland, viel het mij op dat er vele Nederlandse vlaggen hangen. Ook daar was ik nieuwsgierig naar. Ik wilde het vragen aan een der bewoners, maar net dan zie je niemand op straat. Gelukkig heb ik 'n app ChatGPT waar je alles kunt aan vragen. Het voorbije weekend werd het 275-jarig bestaan gevierd van schutterij Sint-Sebastianus. De vlaggen blijven doorgaans nog enkele dagen hangen als uiting van lokale trots als betrokkenheid bij de rijke tradities.
Daarna was het terugkeren naar Maastricht. Vandaag fietste ik langs het Bonnefantenmuseum. Dat is er sinds 1995 en vanaf 1999 wordt het vooral genoemd als kunstmuseum. In Maastricht fietste ik over de Sint Servaasbrug, de oudste brug van Nederland. Op de Graanmarkt bij La Bonne Femme, verkwikte ik mezelf met ene warme choco.
Om de lus rond te maken, keerde ik terug via Veldwezelt. Iets meer dan 43 km., meer moet dat niet zijn. In de namiddag - toen de wind kwam opzetten - ben ik nog wat bezig geweest in de tuin. Maar al dat gefluit om mijn oren deed mij rond 15u30 toch besluiten dat het welletjes geweest was. Morgen is er ene nieuwe dag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Na Itteren heb je Borgharen om tenslotte terug in Maastricht aan te komen. Het terras aan de Basin bij Lumière, zat redelijk vol. Het weer was dan ook goed.
Ik ben Eddy Meuris