aantal stappen: 1.143.587 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 97
aantal fietstochten: 56
Zoeken in blog
01-06-2025
Ochtendstond heeft goud in de mond.
Goedemorgen iedereen, ik weet niet of jullie het gisteren gezien hebben, maar mijn blog bestaat juist vier jaar. Een hele prestatie, al vind ik dat zelf.
Juist voor ik aan dit verslag wilde beginnen, kreeg ik het goede nieuws dat mijn tuinman morgen alle struiken en hagen komt snoeien. Het zal wel wat werk kosten om alles op te ruimen, maar het snoeien zelf (lees: belasting op mijn armen en schouder) hoef ik niet meer te doen.
Vandaag waren we weer vroeg uit de veren en zodoende kon ik al om 8u00 gaan wandelen. Ik vertrok via 'n lege Bosstraat, geen mens te zien op dat uur. Daarna nam ik dat bospad, het verlengde van de Bosstraat. Op het eind kom je dan uit op de Kewithstraat met zijn hoeve en kasteel. Hoeve Kewith is van de 19de eeuw. Het is één van de best bewaarde woningen van onze gemeente.
Vervolgens wandelde ik doorheen de Kounterstraat om daarna aan het oude spoor, links af te slaan naar het Albertkanaal. Als ik zo die voormalige loskade zie van het bedrijf Sappi, dan maak ik mij de bedenking dat we er binnenkort niet meer doorheen kunnen, alles begint langzaamaan toe te groeien met onkruid.
Via de sluis en de beestjes aan het kanaal, wandelde ik terug naar het centrum om bij de bakker het zondagskrantje te gaan halen. Brood of iets anders lekkers had ik niet nodig, dadelijk steken we elders de benen onder tafel.
Vandaag was er niks mis met Strava, mijn app deed zijn werk zoals het zou moeten zijn. Wat er de voorbije dagen gebeurd is, "who knows". Het was mijn doel van vandaag, Strava uittesten. En wat is daar beter voor dan 'n kort fietstochtje ...??
Ik vertrok zoals zo dikwijls langs de Sandersweg met dat oogstrelend witte huis. Dan de Noorderbrug over om vervolgens weer langs kasteel Geusselt te fietsen. In Meerssen was ik al dikwijls aan die oude woning gepasseerd, vandaag ben ik er toch eens gestopt om 'n foto te maken. Iets verderop zie je dan die mooie muurschildering.
Meerssen was in feite mijn verste punt, terugkeren deed ik oa. via Itteren met zijn Mariakapel, gebouwd in 1841. Daar zag ik ook watersporters op de Maas, dat moet verfrissend geweest zijn. Na Itteren heb je Borgharen om tenslotte terug in Maastricht aan te komen. Het terras aan de Basin bij Lumière, zat redelijk vol. Het weer was dan ook goed.
Dat terrasje deed ik in Smeermaas, 'n nieuwe zaak aan de Maas. Het combineert hotel-restaurant-terras en je hebt er 'n mooi zicht op de Maas. Ik dronk er 'n Delirio van 0,3% alcohol. Een lekker fris biertje.
Via Hochter Bampd en Neerharen raakte ik terug thuis waarna ik nog de ontknoping kon volgen van de Giro. Van Aert was weer 'n superknecht.
Maar dit allemaal terijde, de voorbije dagen stonden in het teken van 'n geheim bezit. Mijn dochter had mij gewezen op het belang van de website www.myminfin. Daar kun je je eigendom bekijken. Groot was mijn verbazing toen ik ontdekte dat ik ook eigenaar ben van 1/224ste deel van ' stuk grond van amper 470 m². We zijn met 59 eigenaars, ofwel in blote eigendom of als vruchtgebruiker. Vaag had ik al in 1982 toen mijn grootmoeder stierf, iets meegekregen over dit stuk grond. Na 'n korte opzoeking blijkt dit 'n stuk grond geweest te zijn van mijn betovergrootvader Hendricus Meuris, geboren in 1816 en overleden in 1866. Al die tijd is dat stuk grond overgegaan op zijn vele nazaten. Op zich 'n spannend verhaal.
Vandaag heb ik weer 'n mooie rit afgewerkt, alleen ... op technisch gebied is de rit weer de mist ingegaan. Voor de 2de dag op rij heeft Strava mij in de steek gelaten. Tot Heppeneert was er niks aan de hand, daarna werd er niks meer geregistreerd. Ik merkte het pas bij mijn pauze in Zutendaal dat er iets mis was. Ik heb dan mijn rit maar afgesloten en voor het laatste stuk naar huis, de boel opnieuw opgestart.
Maar goed, dat ter zijde, ik was vandaag toevallig weer in Heppeneert. De vorige keer kon ik er geen kaarsje branden wegens 'n viering in de kerk. 2de poging vandaag omstreeks 11u30 en wat dachten jullie ...??? Er was natuurlijk weer 'n viering bezig voor tal van gelovigen. Onze medeblogger die mij de opdracht had gegeven om 'n kaarsje te branden voor 'n buurman, heeft dus weer pech. Ik raad hiermede onze collega-blogger aan om zelf 'n kaarsje te gaan branden in de kerk van de eigen woonplaats. Ik denk dat dit het efficiënts is, temeer daar bij het branden van 'n kaars ook wat verzoeken gevraagd worden (terug 'n goede gezondheid bvb.) en die verzoeken hebben maar één bestemmingsadres, of dat nu vanuit de kerk van Heppeneert vertrekt of vanuit 'n andere kerk.
Dit gezegd hebbende, terug naar mijn rit. Ik vertrok via Rekem en Boorsem om daar het kanaal over te steken. En dan ging het op 'n bepaald punt rechtsaf, in de richting van de Maas. Zo kwam ik oa. in Mazenhoven, 'n gehucht van Leut, deelgemeente van Maasmechelen. Nu kun je daar over 'n bereidbare strook fietsen, voorheen was dat over die vermaledijde kinderkopjes.
En dan in Heppeneert, daar had ik dus geen geluk met die kaars. Ik vervolgde mijn weg via Aldeneik en langs het kasteel van Wurfeld. Wurfeld is 'n gehucht van Maaseik. Tot daar had ik de wind in de rug, terugkeren was met wind op kop. Maar daar had ik iets op gevonden, gewoon het oude kolenspoor Maaseik - As nemen, 'n mooie fietsweg doorheen het bos en dus beschut voor de wind.
De bedoeling was om in As te pauzeren, maar daar zat het mij zo vol, dat ik ben doorgefietst. De volgende gelegenheid had ik in Zutendaal bij 't Zutendalertje. Het is daar dat ik effe gevloekt heb op mijn Strava-account. Het laatste stuk fietste ik via Munsterbilzen naar Bilzen. Daar nam ik de grote weg richting Mopertingen en Veldwezelt. Mijn enige helling met naam overschreed ik in Bilzen, de Brugstraat. Dat prieeltje in Bilzen was vroeger 'n kapel en hoorde tot Alden Biesen. Het werd gebouwd tussen 1743 en 1749.
In Lanaken heb ik mij nog ene lekkere Duvel gedronken en daar had ik nog 'n ontmoeting met vriend Paul. Hij woont in Neeroeteren en was toevallig per fiets in Lanaken. Dat was het weer, straks begint voor velen het weekend.
Strava heeft mij vandaag grondig in de steek gelaten. Toen ik terug thuis kwam en Strava wilde stopzetten, zag ik dat het aantal kms. zo goed als 0 was. Strava liet mij wel zien dat ik twee uur gewandeld had. En aangezien ik toch redelijk ben doorgestapt, vermoed ik dat ik iets meer dan 10 km. gewandeld heb. Het is wat het is, ik ga me daar niet druk over maken.
In de plaats krijgen jullie 'n kaartje te zien waar ik geweest ben. Ik vertrok in Smeermaas op de Oude Heirbaan, vervolgens naar Hocht om via Pietersheim terug te keren. Vandaag is het 'n katholieke feestdag, geen krant en dus 'n zee van tijd. Omdat er nog geen specifieke plannen zijn voor deze namiddag, ben ik al vroeg aan mijn wandeling begonnen. Ik vertrok aan het Uilenspiegelpark. Aan de fietsbrug zag ik dat ze de fietsers aan het tellen zijn. En dan in Smeermaas aan het monument voor de Grenswacht, ging ik linksaf de Oude Heirbaan in. Dat is nog een van die authentieke straten van het dorp.
De brievenbus aan het Hochterhof op het eind van de straat tovert altijd 'n glimlach op mijn gelaat. Als oud-postmeester heb ik altijd 'n zwak voor speelse en afwijkende brievenbussen, deze stelt 'n oude schooltas voor. Vervolgens wandelde ik verder het veld in, richting Hocht. Toevallig zag ik vandaag dat het kasteel te koop staat. Gezien het op 'n website gepresenteerd wordt, kun je aan de hand van de foto's 'n zeldzame inkijk krijgen in het interieur van het kasteel. De prijs is aan te vragen, zeker weten 'n bedrag met 6 nullen achteraan.
Vervolgens wandelde ik naar de sluis van Neerharen. Het sluishuis is van 1933. Onderweg zag ik nog 'n groot veld met koolzaad. Via Tournebride ging ik verderdoor naar Pietersheim. Je kent mij intussen, daar worden altijd wel 'n paar foto's gemaakt. Het domein heb ik verlaten via de speeltuin.
Gezien het vanmorgen kans op regen gaf, had ik mijn paraplu meegenomen. Maar op wat verdwaalde druppels na, zag ik geen enkele reden om die paraplu ook effectief te gebruiken. Nu dit verslag weer klaar is, heb ik seffens nog wat tijd om op mijn lauweren te rusten. Morgen staat er normaal gezien 'n fietstocht op het programma.
In mijn verslag van deze voormiddag heb ik dan wel in het lang en breed beweerd dat ik vandaag mijn neus niet meer zou buitensteken. Maar kijk, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na het middagmaal was het droog en ben ik toch maar vertrokken, zelfs zonder mij om te kleden. Ver wilde ik dus niet gaan.
Ik vertrok via de wijnwijk en het centrale plein, De Stichel. Daarna wandelde ik naar de Waterstraat, de scheiding tussen Lanaken-centrum en Pietersheim. Als je goed kijkt zie je op meerdere bomen in het domein, een mooie versiering hangen. Aan de grachten is er altijd 'n mooi kiekje te schieten. Wat verderop aan het kasteel, was de omgeving bezoedeld met kraampjes die ze aan het opzetten zijn voor Ibiza-Markt.
Terugkeren deed ik via de Koning Albertlaan waarbij ik oa. wandelde langs de voormalige boerderij De Merode, ooit verbonden aan het kasteel. Juist achter de boerderij ging ik linksaf, de Putstraat in. Daar zag ik nog het oude straatnaambordje van de Putstraat. Bijna alle oude bordjes zijn vervangen, maar dit heeft blijkbaar de tand des tijds doorstaan.
Op de Stationsstraat passeerde ik de voormalige woning van Henri Martin. Hij was in de 20ste eeuw net vóór WO II en na de bevrijding, burgemeester van Lanaken. De woning is van het 1ste kwart van de 20de eeuw.
Mogelijk zit er deze namiddag nog wat regen in, maar dat kan mij niet meer deren, ik ben toch buiten geweest. Straks zitten we samen met de familie. En wie ze nog niet gezien heeft, in mijn verslag van deze voormiddag heb ik wat postkaartjes van Lommel opgenomen.
Regen is goed voor de natuur, maar als het te lang duurt, begint dat op je zenuwen te werken. Vanmorgen ben ik al in de regen naar de bakker moeten gaan en om nog eens nat te worden, daar heb ik nu eigenlijk geen goesting meer in. Temeer omdat ook de namiddag zich onstabiel aankondigd, zie ik het niet zitten om te gaan wandelen, zwijg stil om te gaan fietsen. Komt daarbij dat we straks 'n familiebijeenkomst hebben en dan weet je nooit hoe lang dat duurt.
Nee, op dit moment ga ik passen. Zou het toch zijn dat ik effe de deur uit kan, dan lezen jullie het wel. In de plaats zocht ik weer 'n selectie oude postkaartjes uit van een onzer Limburgse gemeenten. Het werd deze keer Lommel. Ooit ben ik er geweest met vriend Hubert, en dan nog wel per fiets, ene hele afstand vanuit Lanaken. Ons doel was toen de militaire begraafplaats van Duitse soldaten, omgekomen in WO II. Met zijn 38.000 begraven soldaten, is het een der grootste Duitse militaire begraafplaatsen.
Lommel ligt helemaal bovenaan in het hoekje, geklemd tussen de provincie Antwerpen en Noord-Brabant in Nederland. In 'n ver verleden maakte Lommel trouwens deel uit van Noord-Brabant. Het is pas in 1839 dat Lommel definitief 'n Belgisch Limburgse gemeente werd.
Ooit nog eens naar Lommel fietsen, dat zit er denkelijk niet meer in. Je moet de verhouding leeftijd-afstand toch 'n beetje respecteren.
Vandaag had ik mijn wandeling goed getimed, juist na het middagmaal. In de voormiddag was het aan het miezeren en na mijn wandeling was er veel regen, ook nu nog om 18u30.
Ik heb dan mijn vrije tijd maar goed ingevuld, deze morgen wat belangrijke telefoontjes en na de wandeling zijn we met ons twee met stofdoek en stofzuiger door onze berging gegaan. Méér dan de helft dat er stond, hebben we aan de kant gezet. Het wordt ofwel de kringloopwinkel of het containerpark. Opgeruimt staat netjes.
Maar het gaat nu om mijn wandeling. Ik wilde vandaag nog eens naar de Maas gaan kijken in Smeermaas. De brug in Smeermaas is nu één bloemenzee. Eens je aan de Maas bent, valt het op dat het eilandje zelfs nog iets groter geworden is. Het waterpeil is dus nog iets gezakt. Je kunt op de Maasdijk komen wanneer je wil, er zijn altijd vele fietsers en wandelaars. Het water trekt nog altijd de mensen aan. En geef toe, je hebt er prachtige vergezichten met de dorpen Borgharen en Itteren op de achtergrond.
Op het einde van de Maasdijk keerde ik terug via de Kerkhofstraat, langs de Zuid-Willemsvaart. Een mooi zicht waren die kleine paardjes met één veulen. Het is zelden druk op dit stuk van de Zuid-Willemsvaart, maar nu waren er twee boten aan het opstomen in de richting van Maastricht.
Met de komende regen in het achterhoofd, ben ik vervolgens maar linea recta naar huis gewandeld. Ik kwam eerst voorbij de school met zijn kleurrijke banken en door 't Hofje.
Verder is er vandaag niet zoveel meer te vertellen, zij het dat ik het deze week van dag tot dag ga bekijken wanneer er nog 'n fietstocht inzit. De weergoden moeten meewerken uiteraard. Nog ene fijne avond. Straks kijken we nog naar de VRT, "met de wind mee" van Wouter Deboot. Éen der betere programma's op tv.
"Je moet het ijzer smeden als het heet is, of ... de koe bij de horens vatten". Dit zijn uitdrukkingen die aangeven hoe ik mij vanmorgen voelde. Ik voelde de noodzaak om te sporten, niet gewoon 'n wandeling maken, maar 'n flinke fietstocht. Doorgaans neem ik dan de stadsfiets als ik het beperkt wil houden (lees: max. +/- 50 km.). Uit ervaring weet ik dat het 's morgens altijd iets minder hard waait dan in de namiddag, de beslissing was rap genomen.
Ik vertrok via Smeermaas om wat verderop onder de oude spoorbrug te fietsen. Aan het kasteel in Maastricht, rij je 'n paar km. over witte grindwegen, wegen die je doen denken aan de wielerwedstrijd Strade Bianche. Daarna trok ik doorheen Meerssen om dan rechts af te slaan. Op de weg naar Gronsveld voel je je helemaal in de vrije natuur. Kinderen hebben daar hun speeltuin en de buurt heeft er vele zitbanken.
Aan de Torenmolen in Gronsveld fietste ik verder naar Rijckholt. Daar staat 'n groot gebouw en ik was toch nieuwsgierig naar de invulling van het gebouw. Blijkbaar was Home Immaculata 'n voormalig slotklooster, gebouwd in 1912. Nu is het zo te lezen 'n woonproject.
In het dorp verder, in Oost-Maarland, viel het mij op dat er vele Nederlandse vlaggen hangen. Ook daar was ik nieuwsgierig naar. Ik wilde het vragen aan een der bewoners, maar net dan zie je niemand op straat. Gelukkig heb ik 'n app ChatGPT waar je alles kunt aan vragen. Het voorbije weekend werd het 275-jarig bestaan gevierd van schutterij Sint-Sebastianus. De vlaggen blijven doorgaans nog enkele dagen hangen als uiting van lokale trots als betrokkenheid bij de rijke tradities.
Daarna was het terugkeren naar Maastricht. Vandaag fietste ik langs het Bonnefantenmuseum. Dat is er sinds 1995 en vanaf 1999 wordt het vooral genoemd als kunstmuseum. In Maastricht fietste ik over de Sint Servaasbrug, de oudste brug van Nederland. Op de Graanmarkt bij La Bonne Femme, verkwikte ik mezelf met ene warme choco.
Om de lus rond te maken, keerde ik terug via Veldwezelt. Iets meer dan 43 km., meer moet dat niet zijn. In de namiddag - toen de wind kwam opzetten - ben ik nog wat bezig geweest in de tuin. Maar al dat gefluit om mijn oren deed mij rond 15u30 toch besluiten dat het welletjes geweest was. Morgen is er ene nieuwe dag.
Bedgeheimen ga ik hier niet mee wereldkundig maken, maar vanmorgen hebben we ons toch 'n beetje verkneukeld in onze dagdromen. We waren aan 't fantaseren over onze eigen situatie, ik als gepensioneerde, mijn vrouw als huisvrouw. Zo kwamen we op het idee om ons 'n degelijke titel aan te schaffen, mijn vrouw zal zich vanaf nu "house manager" noemen en ik "head gardener". Wat denken jullie, ... klinkt toch sjiek!
Daarna was het met haast en spoed naar de bakker, er was regen op komst. En die is inderdaad gevallen, de hele voormiddag. Na het middagmaal werd het dan toch 'n tijdje droog en kon ik 'n kleine wandeling maken. Ver wilde ik niet gaan omdat we samen nog iets te doen hadden.
Ik vertrok langs de kapel op de hoek van de Henri Dunantstraat en de Waterstraat. Daarna volgde ik gewoon de Waterstraat, één der oudste straten van de gemeente. Die oude hoeve wordt "Hoeve het Gehucht" genoemd. Daar woonde destijds de jachtopziener van het kasteel De Merode in Pietersheim. De hoeve zou van de 17de eeuw zijn. Verder heb ik mij al dikwijls afgevraagd waar die oude deur op uitkomt. Het zal altijd 'n vraag blijven, denk ik zo.
Terugkeren deed ik via de school Linc Parc, in feite het oude kasteel Alicebourg. Vandaag ben ik nog eens de Sint-Ursulakerk binnengestapt. Waardevol is zeker de kruisweg die door dorpsgenoot Jan Willem Rosier geschilderd werd tussen 1888 en 1898. Jan Willem werd geboren in 1858 en overleed in Antwerpen in 1931. Bij het buitengaan nam ik nog 'n foto van oa. het gemeentehuis (rechts op de foto). Met nog 'n laatste foto in het Uilenstraatje was ik weer bijna thuis.
Terwijl ik dit allemaal schrijf, luister ik naar André Rieu en zijn orkest bij een van zijn concerten op het Vrijthof in Maastricht. Een mens wordt er vrolijk van.
De verhoopte regen is aan het vallen. Het is nu 13u30 en het ziet er naar uit dat we vertrokken zijn voor enkele uurtjes malse regen. Niks te vroeg zou ik zeggen. Uiteraard had ik mij voorzien, de wandeling maakte ik deze voormiddag. Moeder de vrouw wilde nog eens aardbeien van de automaat in Veldwezelt.
Ik vertrok via de Sportoase, het brugje over en dan langs de Kounterstraat naar Gellik. In de Boonakkerstraat was ik aan het twijfelen of ik die koeien al dan niet in 'n grijstint zou fotograferen. Ik heb het toch maar bij kleur gehouden.
Op de Wijerdijk ging het linksaf, het gehucht Kompveld in. Je hebt daar als wandelaar weinig plaats, het is dan ook altijd voorzichtig zijn. Ik wandel meestal aan de linkerkant zodat ik het verkeer op mij zie afkomen. Desnoods kan ik effe in de berm gaan staan.
In Veldwezelt met rechts dat mooie advocatenkantoor, ging ik linksaf, de Kiezelweg volgende tot aan de Beekveldweg, "place to be" om mijn aardbeien te kopen. Het bakje kost nog steeds 4,00 euro. Ik keerde terug via de brug van Briegden en doorheen de tunnel aan de Stationsstraat.
Op de Stationsstraat komt er precies schot in de zaak. Dat spuuglelijk gat wordt hopelijk grondig aangepakt. Er staat toch al 'n kraan en het ijzerwerk dat indertijd werd gelegd, zou mogelijk niet vervangen hoeven te worden.
Dat was het weer voor vandaag. Straks misschien naar de koers kijken. En morgen valt het doek over het kampioenschap voetbal. Union of Brugge? Ik gok op Union.
Zelden heb ik meer moeten schakelen tussen mijn verschillende versnellingen als vandaag. Dat krijg je als je met de stadsfiets wil gaan fietsen in Haspengouw, daar gaat het op en af. Voeg daar ook nog eens die verrekte wind, dan weet je het wel. Op 'n bepaald ogenblik stond ik bijna stil bij het bergaf rijden, ik moest blijven trappen om niet met mijn fiets onderuit te gaan. Maar dadelijk meer hierover.
Mijn dag begon bij de bakker en mijn bestelling voor zondag. Vervolgens maakten wij ons klaar voor 'n half dagje shoppen in Genk. En omdat we er toch waren, hebben we daar dan ook maar onze hoofdmaaltijd genuttigd. En dan ben je in Genk, kom je daar toch wel mijn zus en schoonbroer tegen. Spijtig genoeg hadden ze niet de tijd om samen ergens het glas te heffen.
Eenmaal terug thuis kon ik mij niet inhouden om de fiets van stal te halen. Lang heb ik niet moeten nadenken over het te volgen parcours: Hees - Rosmeer - Rijkhoven - Hoeselt - Bilzen - Munsterbilzen. En daar tussenin, nog 'n trits kleine dorpjes. Ik vertrok onder de oude spoorbrug door om aan het bord van het fietsroutenetwerk, rechtdoor te gaan, nr. 90. Dat is de weg naar Hees, 11 is Veldwezelt en 67 is Eigenbilzen. In Rosmeer staat de Sint-Petruskerk. De kerk is van 1858, de toren is echter heel wat ouder, die zou van de 14de eeuw zijn.
Het was vooral in het begin, 'n echte veldrit, veel op en af en spijtig genoeg ook veel van die vermaledijde betonwegen. Aan het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen (bekijk de ligging op het kaartje), ging ik linksaf. Maar vóór ik aan dat Apostelhuis was, moest ik eerst de Keiberg over. Met percentages boven de 11% was dat niet zo evident, ik heb meterslang op de trappers moeten lopen om boven te geraken met mijn stadsfiets. (zie profiel).
Maar toen dat varkentje gewassen was, kon ik verder fietsen naar Hoeselt. Daar kwam ik voorbij aan de Jeugdkapel, boven op 'n heuveltje. De kapel is van 1938. Terugkeren deed ik doorheen het drukke stadscentrum van Bilzen. Op de Markt waren de terrasjes zoals steeds, goed gevuld. Wat verderop passeerde ik de Demer om vervolgens naar Munsterbilzen en Eigenbilzen te rijden. Terug in Gellik zat mijn rit er zo goed als op. Nog 3 km. tot thuis.
Dat was het weer, 40 km. gefietst in toch niet al te gunstige omstandigheden, maar zoals steeds, ik heb mij geamuseerd.
Als je al eens de luierik wil uithangen, dan heeft dat zo zijn repercussies, dan moet je de dag nadien vol aan de bak. Zo kwam het dat ik vandaag de hele voormiddag in mijn tuin ben bezig geweest met snoeien en onkruid wieden. Op het laatst was dat zelfs onder het genot van 'n regenbui. Spijtig genoeg is het stof nauwelijks geblust geworden. Het had wat méér mogen zijn.
In de namiddag had ik goesting om naar Zutendaal te wandelen. Ik vertrok via de hoek Roelerdreef / Bessmerstraat om vervolgens de Bessemerberg omhoog te stappen. In het gehucht Bessemer ging ik linksaf, de Mandelseweg in. Dat is 'n rustige weg die vooral door fietsers gebruikt wordt. En er is daar altijd wat te zien: paarden, 'n oud kruis, 'n aangeklede bank ...
Via de Oude Tramweg wandelde ik naar het centrum, op zoek naar 'n horecazaak. En die vond ik op het Vijverplein, de Kapelanij tegenover de oude Pastorie en het bijhorende poortgebouw. In de Kapelanij werken mensen met ASS oftewel mensen met Autisme Spectrum Stoornis. En ja zeker, ze doen het daar goed, zowel in de bediening als bij het afrekenen.
Ik had nog even tijd vóór mijn bus er aankwam en maakte nog wat foto's in de O.L.Vrouwekerk. Ik kon niet helemaal binnen, de glazen binnendeur was dicht, maar ik heb er al 'n paar keer 'n misviering bijgewoond, het is 'n mooie kerk. Volgens overlevering stamt de kern van de kerk uit de 16de eeuw. In 1898 werden de oude zijbeuken afgebroken en vervangen door nieuwe, waarmede de kerk wat uitgebreid werd.
Zutendaal blijft voor mij altijd 'n bijzonder plaatsje, ik heb er bijna 8 jaar gewerkt. Daarbij wordt het dorp ook nog eens het "groenste snoepje van Vlaanderen" genoemd omdat 42% van haar oppervlakte effectief bos is.
Ken je dat gevoel, "zalig niks doen"? Het overkwam mij vandaag. Ik ben dan wel deze morgen naar de bakker gewandeld, maar de rest van de voormiddag heb ik op mijn luie krent gezeten. Sommigen onder jullie hebben misschien wel al gezien dat ik deze vroege ochtend, op blogbezoek geweest ben. En dat wreekte zich natuurlijk, na het middagmaal vielen mijn ogen dicht en was ik toch 'n klein uurtje van de wereld.
Daarna zijn we met ons tweetjes nog 'n gezellig terrasje gaan doen, "mensen kijken" noemen ze dat. We hebben mekaar toch verschillende keren aangestoot met de melding dat er 'n bekend iemand passeerde, 'n persoon die we al lang niet meer gezien hadden.
Maar eenmaal terug thuis, kriebelde het toch om nog even 'n korte wandeling te gaan maken. Ik vertrok simpelweg doorheen de Asbeekweg met zijn paarden. Vervolgens nam ik de rood/blauwe wandelroute naar rechts, over het vlonderpad. Als je dat pad neemt, dan kom je automatisch voorbij aan die ton en de watermolen van wijlen Miet.
Even wandel je doorheen dichte begroeiing. Het pad komt uit achter de kinderboerderij. De auto van Villa Kakelbont zal vermoedelijk kinderen van de buitenschoolse kinderopvang afgezet hebben in de kinderboerderij en de ernaast liggende speeltuin.
Aan die balkjes wilde ik mij vandaag niet wagen, zeker niet met beide voeten tegelijk omhoog springen en dat in 'n vloeiende lijn. Met die Duvel in mijn lijf, betrouwde ik het niet. In mijn jongere jaren heb ik dikwijls gebruikt gemaakt van de fit-o-meter die verspreid ligt over heel Pietersheim.
Terugkeren deed ik via het Hubert Vranckenplein, genoemd naar onze dorpsgenoot die op 7/1/1944 in Antwerpen gefusilleerd werd door de Duitsers. De man was amper 32 jaar.
En tot slot, op facebook zie je soms nog al eens iets efficiënts, het is toch te hopen. Zo, 'n wandeling van net geen 6 km., het moet kunnen. Dadelijk naar het voetbal kijken, twee Britse clubs tegen mekaar.
Vandaag had ik 'n opdracht meegekregen op mijn fietstocht. Een onzer medebloggers had gezien dat ik vandaag naar het bedevaartsoord Heppeneert zou fietsen. Of ik 'n kaarsje wilde laten branden voor een der buren die qua gezondheid op 'n minder goede weide zit. Dat wilde ik natuurlijk doen, alleen ..... ik had de pech dat er bij mijn aankomst daar, 'n viering bezig was in de kerk. Ik kon de boel daar natuurlijk niet gaan verstoren, het zal voor ene volgende keer zijn.
Ik vertrok in Maastricht via het kasteel Geusselt, gebouwd circa 1620. Daarna bracht de tocht mij in Meerssen om dan wat verderop, rechts af te slaan, de helling "Waterval" omhoog. Dat is een van mijn favoriete bergjes, het gaat omhoog maar je kunt er een gelijkmatige snelheid op na houden. Daarna fietste ik doorheen Spaubeek. Ik heb vandaag vele mooie oude huisjes gezien, dit is er een van.
En dan kwam ik in Geleen. Uiteraard waren ze daar aan het werken aan 'n straat, het was dus effe te voet langsheen de nadar, kwestie om toch maar mijn voorziene weg te blijven volgen. Verder waren er geen hindernissen in Geleen, maar tijd nemen om wat foto's te nemen, die had ik niet. Ik wilde liefst zo snel mogelijk de drukte achter mij laten.
In feite wilde ik vandaag de Maas oversteken in Grevenbicht, dus met het veer over naar Rotem. Maar toen ik in Berg toekwam, kon ik ook daar met het veer over, naar Meeswijk. Veel zou het niet uitmaken, ik diende sowieso rechtsaf te slaan naar Heppeneert. Uiteraard heb ik gedaan wat de schipper van het veer mij opdroeg, remmen vast - motor stop - lichten doven.
In Dilsen ken ik 'n ijssalon, daar had ik vandaag wel goesting in. Normaal gezien zou ik pauzeren in Heppeneert, maar dat ijsje zag ik wel zitten, twee bolletjes chocolade. De zaak heet Boyer Bölke. En dan kwam ik toe in Heppeneert. Toen ik er mijn fiets parkeerde, hoorde ik al het gezang dat vanuit de kerk kwam. En inderdaad, er was 'n viering bezig voor een zo goed al volle kerk. Stiekem heb ik toch 'n paar foto's gemaakt om daarna even in de achterliggende tuin te gaan wandelen. De Sint-Gertrudiskerk is trouwens gebouwd in 1886.
Maar eens Heppeneert achter mij, kon ik terugkeren naar moeder-de-vrouw. Het was gewoon het kolenspoor volgen tot aan de Zuid-Willemsvaart om tenslotte aan de brug naar Mechelen a/d Maas, links af te slaan naar de Maas en mijn laatste stopplaats in Kotem. Dat Duveltje had ik vandaag wel verdiend. Uiteindelijk haalde ik 'n gemiddelde over de hele rit van 22,42 km/uur, maar sinds mijn terugkeer via het kolenspoor, heb ik kilometers lang 'n snelheid gebold van 31 km/uur. Het zijn dus overal de trage wegen, de drukte, de rode lichten, bergop, de Maas over en vooral het voorzichtig zijn waar het moest, die mijn gemiddelde omlaag haalden. Maar mij hoor je niet klagen, ik heb weer 'n mooie rit gemaakt. En voor de toekomst, ... er is 'n kleine kans dat vriend Hubert en ikzelf, af en toe weer eens op pad gaan.
Wie gisteren niet gekeken heeft, die heeft iets gemist. Onze Wout van Aert heeft op 'n magistrale wijze 'n mooie rit gewonnen in de Giro. Ik volg hem op Strava en vandaag rond 17u30, had hij al méér dan 4.000 reacties binnengekregen op zijn account. Ik denk dat iedereen het hem gegund heeft en zeker op zo 'n manier.
Mijn sportieve prestatie heb ik vandaag opgespaard tot na 15u30. In de voormiddag hebben mijn vrouw en ikzelf weer iets afgevinkt van ons to-dolijstje. We zijn naar het gemeentehuis geweest en hebben 'n beslissing laten registreren op ons paspoort, 'n beslissing die we mogelijk later niet meer zelfstandig hadden kunnen nemen.
Na het middagmaal was het de tuin die wat aandacht vroeg. Ik begon met ons gazon. Normaal rij ik in mei geen gras af, maar nu heb ik dat selectief gedaan. Sommige delen wel, andere stukken met veel bloemen, die mogen verder hun gang gaan. Het is eens wat anders. Nadien nog wat onkruid her en der verwijderd tot ik het welletjes vond.
Vandaag wilde ik nog eens die buurtweg tussen de Bremstraat en de Pannestraat gaan bekijken, 'n buurtweg die ik mede dankzij mijn tussenkomst op facebook, opnieuw toegankelijk heb kunnen maken voor de wandelaars. Enkele jaren terug was die buurtweg afgesloten met twee hekkens en een der bewoners had de vermoedelijke intentie om ooit dat stuk buurtweg tot zijn eigendom te kunnen noemen, zeker omdat hij het perceel achter de buurtweg al gekocht had. Maar 'n buurtweg zelf kun je niet kopen en moet vrij toegangelijk zijn voor de wandelaars.
Ik vertrok via de Eikelenweg om daarna rechts de Bremstraat in te wandelen. En inderdaad, de buurtweg ziet er goed uit. Het pad is zelfs aangelegd met 'n mulchlaag, vermoedelijk uitgestrooid door gemeentewerklui.
Op het einde van dat pad, ging ik linksaf het bos in. Vandaag wilde ik niet al te ver gaan, het was kwestie om mijn klok in 't oog te houden. Ik wandelde gewoon rechtdoor tot aan de Bessemerstraat. Wat verderop wandelde ik nog 'n stuk over de drukke Maastrichterweg. Aan de ingang van Camping Jocomo ging ik even het domein in, om uit te komen op de Lepelvormweg.
Daar ging ik nog 'n stukje doorheen het bos om aan dat vlonderpad tenslotte uit te komen op de Asbeekweg. Ik was ruimschoots op tijd voor het avondeten. Morgen wordt er gefietst. Ik vertrek in Maastricht om ergens met het veer de Maas over te steken om vervolgens naar Heppeneert te rijden. Via het kolenspoor en het kanaal zal ik terugrijden. Tot morgen.
Vandaag heb ik mijn woordenschat wat uitgebreid, ik ben namelijk niet gaan wandelen maar gaan hiken. Pardon hoor ik jullie al zeggen, hiken ....???? Tja, enkele Strava-vrienden doen aan hiken en uiteraard was ik nieuwsgierig wat dat nu precies inhoudt. Het is 'n vorm van wandelen maar dan over ruiger terrein, over heuvels en in de bossen en de afstand is doorgaans langer. Ik heb dat vandaag eens uitgetest over 'n ruig parcours, klimmen en dalen over ruwe paden.
In het begin van mijn tocht kwam ik vriend Peter tegen die aan 'n bosloop bezig was. Achteraf zag ik dat hij +/- 21 km. gelopen had in 'n vrij pittig tempo. En dat het stevig klimmen en dalen was, dat kun je misschien zien op een van mijn foto's. Ik had nog maar net de foto gemaakt, toen er twee mountainbikers afgereden kwamen. Het is daar ene ferme duik naar beneden en ik heb hen nog aangemaand om voorzichtig te zijn. Gezien ik mijn gsm nog in de aanslag had, heb ik er eentje dan maar vereeuwigd.
Terugkeren deed ik via het bospad aan de andere kant van de grote weg Zutendaal - Lanaken. Op het eind, aan de bosrand, die foto nog van 'n aantal paarden. Dat was weer in 'n notedop, mijn dagelijks verslag. Wat de verdere namiddag nog zal brengen, ... dat zal van de goesting en het weer afhangen. Tot later.
Deze namiddag stond in het teken van de verjaardag van vriend Hubert. Morgen wordt hij er zeventig en zijn kinderen hadden het een en ander bekokstoofd om dat vandaag met zijn vrienden en familie te vieren. Gezien het bij hem thuis te doen was, hebben ze het hem in laatste instantie wel moeten vertellen, maar dan wel op zo'n manier dat het 'n voldongen feit was. Ze hadden hem wel niet verteld dat de plaatselijke Koninklijke Harmonie Weergalm der Maas om 15u30 'n serenade zou brengen. Hij is er al jaren lid van en heeft steeds 'n belangrijke bestuursfunctie op zich genomen. Hij was aangenaam verrast.
Maar dit allemaal terzijde, de dag begon voor mij om naar de bakker te gaan. Daarna was het wisselen van kledij en vertrok ik voor 'n trip naar Pietersheim. Eerst diende ik nog wat briefjesgeld uit de automaat te halen, daarna nam ik het scholierenpad richting het kanaal. Dat pad wordt zo genoemd omdat alle scholieren komende uit de richting van Neerharen of Rekem (of nog verder) dit pad gebruiken om naar school te gaan ipv. van dat ommetje via de sluis.
Vervolgens was het wandelen tot aan de brug van Tournebride. Daar ging ik linksaf, rechtstreeks naar de hoofdingang van Pietersheim. Gezien het toeristisch seizoen begonnen is, zijn alle ruimtes opengesteld voor het publiek, zoals de kapel en het bezoekerscentrum met zijn archeologische artefacten. Vanop de wallen heb je steeds 'n mooi zicht op het kasteel.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij en de speeltuin. Voila, 'n summiere beschrijving van mijn dag. Dadelijk met de benen omhoog en straks op Canvas het vervolg van mijn programma Oxen.
Stellen wij dan zo moeilijke vragen ...? Wij waren deze voormiddag op gesprek bij een der bevoegde organisaties. Je zou dan denken dat ze toch heel wat antwoorden hebben op onze vragen, maar blijkbaar was dat niet zo. Ze hebben moeten bellen om hulp en volgende week zou ik dan weten wat ons te doen staat, ... hopelijk! Ik ga er verder niet over uitweiden.
Na het middagmaal had ik dan de tijd voor mezelf, wandelen of fietsen? Ik weet niet wat er scheelt, maar het wandelen heeft precies 'n dipje, fietsen staat nog altijd op nr. één. Het werd 'n tochtje met de stadsfiets naar Eijsden.
Zoals steeds, vertrekken de meeste tochten aan de Noorderbrug. Daar zag ik 'n afgebakende zone met 'n finishspandoek, vermoedelijk 'n loopwedstrijd. Eens de Noorderbrug voorbij, heb je dan twee richtingen, links naar Meerssen en rechts naar Bemelen. Ik ging dus vandaag rechtsaf, niet helemaal tot Bemelen maar slechts tot knooppunt 6. Daar was het weer rechtsaf, knooppunt 5 richting Gronsveld en de Torenmolen. Op dat punt heb je 'n mooi vergezicht. Wat verderop reed ik onder 'n brug met 'n fraaie muurschuildering.
En dan kom je in 'n klein dorp met de naam Oost-Maarland. Het is 'n deelgemeente van Eijsden-Margraten en telde op 1/1/2022 juist geteld, 930 inwoners. De Sint-Jozefkerk werd gebouwd in 1927. In Eijsden kun je bijna niet voorbij aan het plaatselijke kasteel. Wederom, ben je ooit in de buurt, stop daar maar eens, er zijn enkele mooie wandelingen rond het kasteel. Het is trouwens gebouwd rond 1636. Kasteel en poortgebouw zijn goed bewaard gebleven.
Op de grens met Moelingen ging ik vervolgens de Maas over, naar het dorp Lanaye. Daar kun je in het seizoen met het veer de Maas over, dan kan sinds 2004. In tegenstellingen met de overige veren (oa. in Uikhoven en Rotem), moet je hier wel 'n kleine overzetkost betalen. Ik maak er nooit gebruik van, ik fiets altijd over de wat verder liggende brug.
En dan aan de sluis van Lanaye, 'n immens grote boot, de Viking Kvasir. Het is 'n cruiseboot voor de binnenvaart en heeft 'n Zwitserse eigenaar. Het kan 190 passagiers herbergen. Van zo kortbij kon ik de ruime slaapkamers zien. Er stonden heel wat fietsers te kijken hoe dit grote schip versast werd. En wat verderop in Veldwezelt zag ik dat containerschip. Met de duwbak voorop, telde ik ongeveer 80 containers. Dat zijn vele vrachtwagens die niet meer onze wegen teisteren.
Tenslotte fietste ik via Briegden terug naar huis. Daar had de chef-kok gezorgd voor boekweitpannenkoeken met spek en uien. En of dat gesmaakt heeft ....
Het was vandaag weer 'n goed gevulde dag, eerst naar de bib voor nieuwe boeken en dan kort na het middagmaal, naar Maastricht om te gaan shoppen. En eenmaal terug thuis had ik nog effe de tijd voor 'n korte fietstocht.
Die tocht bracht mij eerst in Neerharen langs Hotel La Butte aux Bois. Daarna fietste ik over het vernieuwde fietspad naar Opgrimbie. Dat werd gisteren officieel geopend door onze burgemeester en gedeputeerde Laura Olaerts.
In Opgrimbie is een der bezienswaardigheden, die oude Sint-Christoffelkapel. In feite is dat 'n overblijfsel van de 16de eeuwse Sint-Christoffelkerk. Vandaag ben ik verderop in Oud-Rekem nog eens de binnenstraatjes doorgefietst die vroeger op de terreinen lagen van het oude psychiatrisch ziekenhuis. Je ziet nog herinneringen aan de isoleercellen die toen gebruikt werden. Het is er nu 'n oase van rust. Als je ooit in Oud-Rekem komt, moet je eens door die straten wandelen. Terugkeren deed ik via het kanaal en de Sportoase.
Morgen hebben we weer ergens 'n afspraak, weer iets dat kan afgevinkt worden.
Meestal is de woensdag 'n fietsdag voor mij, vandaag was dat niet anders. Uiteraard moet het weer meezitten, en dat was het vandaag. Voor de twee volgende dagen geven ze meer bewolking en 'n kans op wat gedruppel. Ik deed er dus goed aan om deze namiddag te gaan fietsen.
Maar hoe meer ik fiets, hoe meer speedpedelecs mij voorbijzoeven, en dat meestal met 'n rotvaart. Je zou maar toevallig even je rechte lijn kwijtspelen met 'n afwijking naar links ... ik mag er niet aan denken. Mijn bestemming was dus de Wijers in Zonhoven.
Maar eer ik er kon geraken, heb ik eerst half Winterslag moeten doorkruisen. Ik vertrok via de Besmer in Zutendaal langs het voormalige Oud Kantoor om dan die omweg in Winterslag te moeten maken, wegenwerken. Dit is een der deelgemeenten van Genk en in de vorige eeuw werd daar ook steenkool gedolven.
En dan in de Wijers in Zonhoven, enkele nieuwe borden vielen mij direct op: het rendierjagerspad. Blijkbaar werd dat pad einde maart van dit jaar ingehuldigd. Helemaal op het einde van dat lange fietspad doorheen de Wijers, kwam ik nog eens aan die mooie muurschilderingen onder 'n brug. Als je mijn fiets vergelijkt met de tekening .....!
Op dat punt ging ik linksaf, het centrum van Zonhoven in, op weg naar Bokrijk. Vandaag stond ook "fietsen doorheen het water" op het programma. En nog steeds trekt dat vele dagjesmensen. Wat verderop kende ik Trobbiani's Place in Genk, 'n welgekome pauzeplaats. De appeltaart is daar lekker. Maar als je weinig tijd hebt, vraag dan wel de koude versie, voor de warme variant is het altijd wat langer wachten.
In Hasselt op de fietssnelweg was ik vandaag fietser nr. 1503. Terugkeren deed ik via Diepenbeek en Munsterbilzen. Daar nam ik de afslag naar Eigenbilzen om langs het Albertkanaal via Briegden naar huis te fietsen. En toen gebeurde het .... op goed 1 km. van huis, .... platte achterband. Ik zat direct op de velg. Die laatste km. heb ik dan maar te voet afgelegd. En die platte band, dat is 'n werkje voor morgen. En tenslotte nog even ter informatie, het is misschien ook nuttig voor anderen, na 'n stevige inspanning drink ik mij nu 'n flesje Fortimel. Het bevat 300 kcal. en zorgt ervoor dat je terug wat eiwitten en extra energie binnenkrijgt. Het wordt vooral aanbevolen voor ons senioren. Je hebt dat in verschillende smaken. Nog ene fijne avond.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Na Itteren heb je Borgharen om tenslotte terug in Maastricht aan te komen. Het terras aan de Basin bij Lumière, zat redelijk vol. Het weer was dan ook goed.
Ik ben Eddy Meuris