|
Ken je dat gevoel, "zalig niks doen"? Het overkwam mij vandaag. Ik ben dan wel deze morgen naar de bakker gewandeld, maar de rest van de voormiddag heb ik op mijn luie krent gezeten. Sommigen onder jullie hebben misschien wel al gezien dat ik deze vroege ochtend, op blogbezoek geweest ben. En dat wreekte zich natuurlijk, na het middagmaal vielen mijn ogen dicht en was ik toch 'n klein uurtje van de wereld.
Daarna zijn we met ons tweetjes nog 'n gezellig terrasje gaan doen, "mensen kijken" noemen ze dat. We hebben mekaar toch verschillende keren aangestoot met de melding dat er 'n bekend iemand passeerde, 'n persoon die we al lang niet meer gezien hadden.
Maar eenmaal terug thuis, kriebelde het toch om nog even 'n korte wandeling te gaan maken. Ik vertrok simpelweg doorheen de Asbeekweg met zijn paarden. Vervolgens nam ik de rood/blauwe wandelroute naar rechts, over het vlonderpad. Als je dat pad neemt, dan kom je automatisch voorbij aan die ton en de watermolen van wijlen Miet.
Even wandel je doorheen dichte begroeiing. Het pad komt uit achter de kinderboerderij. De auto van Villa Kakelbont zal vermoedelijk kinderen van de buitenschoolse kinderopvang afgezet hebben in de kinderboerderij en de ernaast liggende speeltuin.
Aan die balkjes wilde ik mij vandaag niet wagen, zeker niet met beide voeten tegelijk omhoog springen en dat in 'n vloeiende lijn. Met die Duvel in mijn lijf, betrouwde ik het niet. In mijn jongere jaren heb ik dikwijls gebruikt gemaakt van de fit-o-meter die verspreid ligt over heel Pietersheim.
Terugkeren deed ik via het Hubert Vranckenplein, genoemd naar onze dorpsgenoot die op 7/1/1944 in Antwerpen gefusilleerd werd door de Duitsers. De man was amper 32 jaar.
En tot slot, op facebook zie je soms nog al eens iets efficiënts, het is toch te hopen. Zo, 'n wandeling van net geen 6 km., het moet kunnen. Dadelijk naar het voetbal kijken, twee Britse clubs tegen mekaar.
|
Ik ben Eddy Meuris