aantal stappen: 2.153.560 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 178
aantal fietstochten: 103
Zoeken in blog
17-08-2025
Het was te vroeg voor de botsauto's.
Het heeft wat voeten in de aarde gekost, maar de problemen met Sen.Net zijn weer van de baan. Bedankt Pol dat je me erop attent maakte dat alles terug in orde is. Gezien ik mijn eigen foto's zelf nog niet kon bekijken, heb ik alles van 15/8 en 16/8 verwijderd en opnieuw ingegeven, samen met de foto's. Het is nu mooi allemaal te bekijken. Scrol maar omlaag.
Dit verslag is het voorlopig laatste dat ik maak, ik neem 'n korte blogpauze. Volgende week zijn Hubert en ikzelf in de Westhoek om mee te doen aan de 4-daagse v/d IJzer, 'n wandeling vanuit vier verschillende plaatsen (Diksmuide - Oostduinkerke - Poperinge - Ieper). In de namiddag gaan we fietsen. We verblijven al die dagen in 'n B&B in Diksmuide.
Uiteraard wilde ik vandaag toch nog 'n korte wandeling maken in eigen streek. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat en de Neerharenweg om vervolgens Pietersheim binnen te wandelen. Ik kwam eerst doorheen de Kinderboerderij en daarna langs de visvijver (waar ik 'n reiger zag zitten). Met opzet heb ik vandaag enkel doorheen het bos gewandeld, ik zag het kasteel enkel vanop afstand. Die foto van dat brugje vond ik meer dan geslaagd, ik heb hem ook op facebook gezet. En nee, er zat geen toverdrank in de heksenketel, ha, ha, ha.
Terugkeren deed ik via de Winningerstraat en de Drie Eikenstraat. In het centrum is de kermis al opgesteld en die botsauto's, dat is verdorie al 'n tijd geleden ... Soms mijmert 'n mens al eens over het verleden. Zo kwam ik deze week nog enkele foto's tegen van 'n reis die ik maakte met Mark, lang, heel lang geleden. We reisden per autostop en kwamen uiteindelijk toe in Avignon, het zuiden van Frankrijk. We waren toen nog jong en onbesuisd, en ondanks de mistral die waaide doorheen de Rhônevallei, kropen wij toch op dat hoge Romeins aquaduct. De foto van ons werd gemaakt door 'n toevallig mede-durfal die samen met ons naar boven geklommen was. Mooie herinneringen.
Ik wens jullie veel bloggenot, en mogelijk zal ik vanuit het verre West-Vlaanderen, misschien hier en daar eens reageren.
Het is natuurlijk vervelend dat jullie mijn foto's niet kunnen bekijken. Er zijn problemen met Sen.Net, hopelijk zijn ze van korte duur. Hoe ook, ik laat er mijn slaap niet door, het zal wel goedkomen. Het is dan gewoon kwestie van terug te scrollen om toch mijn foto's te kunnen zien. (Problemen zijn intussen - 17/8 - opgelost).
Mijn eerste foto nam ik vanmorgen in het Uilenstraatje waar die kip nog altijd vrolijk rondhuppelt. Ik was op weg naar de bakker. Mijn tweede afbeelding is er eentje van deze namiddag op Canvas (tv-VRT). Het optreden van Amenra in de marquee op Pukkelpop vandaag was met één woord te beschrijven: GEWELDIG. Ze speelden dit samen met The Atomic Orchestra.
Daarna ging ik op wandel. Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark, dan de Jan Rosierlaan om eens over de brug, links af te slaan en het onverharde wandelpad te nemen naast het Verbindingskanaal. Dat pad vervolgde ik via de brug in Tournebride tot aan de sluis in Neerharen. Daarna wandelde ik verder doorheen de Heirbaan tot in het centrum van Neerharen. Daarna nam ik de Schuttershofstraat tot aan de Reistraat.
Die straat wandelde ik in om daarna via 'n doorsteekje uit te komen in de Goudkust. Dit is in feite 'n wijk in Tournebride. De woningen die er staan, koop je niet onder het bedrag van 'n 1, gevolgd door 6 nullen. Het zijn allemaal protserige huizen, het ene al iets meer dan het andere. Daarnaast staan ze meestal op imposante terreinen. Maar die rijke bewoners worden ook oud en willen kleiner wonen, maar wie koopt nog zo iets ...???
Daarna koos ik de richting van Pietersheim. Ik wandelde eerst doorheen de dreef om vervolgens aan de achterkant, de burchtruïne te betreden. Maar vandaag had ik eens te meer prijs. Ik was nog maar net op het binnenplein toegekomen toen burgemeester Marino Keulen met in zijn zog 'n bruidspaar en de hele familie, aan de voorkant de burcht binnenkwam. Ik had wel al in de verte het bruidje gezien dat effe poolshoogte kwam nemen, maar om de ruïne te kunnen verlaten, ben ik toch even aan de kant moeten gaan staan.
Terugkeren deed ik gewoon via De Merodelaan, de Broekstraat en 't Hofje. Seffens mij stilaan klaarmaken voor mijn verlof vanaf maandag in de Westhoek.
Tijdens mijn loopbaan bij de Post heb ik dikwijls de term "smart" moeten hanteren, veelal opgelegd door hogere instanties. Bij mijn wandelingen probeer ik ook zo af en toe die term S.M.A.R.T. toe te passen. Het staat voor: S (specifiek) - M (meetbaar) - A (ambitieus) - R (realistisch) - T (tijdsgebonden). Specifiek = op voorhand 'n parcours aanduiden. Meetbaar doe ik met Strava. Ambitieus = het mag al eens moeilijk zijn. Realistisch = het moet doenbaar zijn voor 'n oude knar. Tijdsgebonden is altijd mijn doel, veelal om op tijd te komen voor het eten thuis.
Vandaag was mijn doel om enerzijds uit de zon te blijven en anderzijds om toch 'n wandeling van +/- 10 km. te maken. Ik vertrok via de Roelerdreef waar ik al direct het bos binnenstapte. Dan ging het omhoog tot boven op de Bessemerberg. Daar ging ik linksaf naar het fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was druk op het fietspad, veel dagjesfietsers waren op pad. Het is natuurlijk 'n vrije dag bij ons.
Ik volgde dat pad tot op de Zilverdennenlaan in Gellik. Het warme weer deed me besluiten om 'n horecazaak op te zoeken. Ik had wel mijn drinkbus mee, maar 'n fris biertje zou wel smaken. Hiervoor wandelde ik eerst voorbij het oude klooster op de Biesweg. En op de Kerkstraat, het hart van Gellik, was zoals verhoopt Hoeveplus open. Eerst 'n koffie en daarna mijn merk. Het smaakte.
Terugkeren deed ik via de Sportoase. Tot mijn verbazing zag ik geen enkele jongere op de verschillende voetbalvelden. Te warm of met vakantie??
Hoe ook, terwijl ik dit verslag maak luister ik naar muziek van de goede oude tijd, waaronder Led Zeppelin met Stairway to Heaven, 'n nummer van 1971. Profiteer nog van het verlengd weekend. En wie het zich afvroeg, was dat wel realistisch om met die warmte te wandelen ... ??? Zeker, geen probleem voor mij. Bij aankomst thuis was het 29°, ik ben al erger gewend.
Vanmorgen en ook nu (13u10) was het en is het bewolkt in Lanaken. Het tempert 'n beetje de extreme warmte. Na mijn wandeling naar de bakker wilde ik nog eens naar dat pad trekken met die speciale naam: "Aan de Quattel". Wat het precies betekent kan mij niemand nog uitleggen, het is 'n naam die van oudsher gegeven wordt aan die regio.
Ik vertrok via het Uilenstraatje. Hetgeen Mathy Engelen zaliger nog geplant heeft, begint nu toch 'n mooie decoratie te zijn voor dit straatje. Ik wandelde verderdoor naar de brug van Briegden. Om aan dat pad "Aan de Quattel" te geraken moet je eerst het Belvédèrepad inwandelen. Maar na goed 'n paar honderdtal meter, zie je rechts het bordje met die naam. Er zijn niet veel mensen die dit pad kennen. Als je het pad volgt, dan kom je uit op de Briegdenstraat, achter de laatste boerderij aan de linkerkant.
Op dat punt begint de Winevenstraat, oftewel de verharde holle weg. Juist op de hoek zag ik die paarden bezig, altijd prettig om even halt te houden. Wat verderop nam ik de onverharde holle weg naar rechts. Dit pad komt uit op de Kiezelweg. Daar stak ik de straat over naar de Beekveldweg. Die volgde ik tot aan de Louis Paul Boonweg die ik links nam tot op de Wijerdijk in Gellik.
Vanaf dat punt was het terugkeren naar huis. Ik koos voor de Boonakkerstraat, de Kiewithdreef en de Pastoorslindestraat. In die laatste straat staat er nog steeds 'n privé-bibliotheek, ... nemen en andere boeken terugplaatsen.
Mijn laatste foto plaatste ik gisteren ook op Facebook. Je ziet mij rechts samen met mijn ouders. Mijn vader was postbode in Lanaken. Links vooraan staat mijn grootvader uit Bilzen, de pa van mijn ma. De foto is genomen einde de jaren '50, ik vermoed in 1958. Ik word oud ....
Gelijk gisteren, in de namiddag binnen blijven en "de hort op" in de voormiddag. Iets na 9u00 stond ik al in de bibliotheek om wat nieuwe boeken te ontlenen. Ik had gisterenavond mijn lijstje al klaargemaakt. Het was dus vandaag gewoon de gewenste boeken uit de rekken halen. Daarna kon ik gaan wandelen.
Het was al even geleden dat ik nog doorheen de velden van Oud-Caberg gestapt ben. De zon scheen wel parmantig, zeker op de plek waarheen ik wilde gaan. Maar ik had mij goed ingesmeerd met zonnecrème, ik had mijn pet op en 'n busje drank had ik bij voor onderweg. Ik kan wel tegen 'n stootje.
Ik vertrok op de Industrieweg waar ik die verkeerslichten zag staan. Ze zullen nooit meer gebruikt worden want 'n trein naar Maastricht hoort denkelijk nog alleen tot de dromen van 'n kleine schare ex-spoormensen die lijn 20 terug in 't leven willen roepen. Wat verderop zag ik dat de opbouw van de nieuwe fabriek gestaag verder wordt gezet.
Via de Landmark op het Lanakerveld wandelde ik naar dat ijzeren kruis. Op dat punt ging ik linksaf naar de veldkapel gewijd aan O.L.Vrouw van Zeven Smarten. Ooit stond de kapel op grondgebied van België, maar na de scheiding in 1830, is het nu 'n Nederlandse kapel.
Via de brug onder het oude spoor, wandelde ik voorbij de historische hoeve op de Kantoorweg. Het gebouw is van 1780. Terugkeren deed ik via de velden en de Grensstraat. De grenspaal liet mij zien waar Smeermaas begint.
Wandelen doe ik heel graag, maar mijn echte passie is toch het fietsen. Gisteren maakte ik weer 'n mooie rit. Maar je kunt nu natuurlijk niet alle dagen gaan fietsen, de wasmachine zou nogal haar werk hebben. Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is.
Vandaag heb ik dus gewandeld, van Maastricht station tot thuis. Ik koos ervoor om met 'n relatief aangename temperatuur buiten te bewegen. Ik nam bus 45 tot aan het station van Maastricht. Daar wandelde ik eerst doorheen de wijk Wyck. Die wijk is sinds 'n aantal jaren in opmars. Vroeger kwam de modale winkelier niet verder dan de Maas. Maar in Wyck zijn er nu meer en meer winkeltjes en horecazaken.
Op de Sint-Servaasbrug is het altijd druk. Daar ben ik toch even blijven stilstaan om wat foto's te nemen. Je kunt honderd keer naar Maastricht gaan en je hebt honderd keer andere foto's, tenzij die mooie muurschildering, die past altijd in het plaatje. Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject.
Verderop zie je nog de oude wallen van Maastricht. Terugkeren deed ik via de Bosscherweg met rechts aan de overkant van de Maas, de kerk van Borgharen. En bloemen zie je nu overal, ook in het Uilenstraatje in Lanaken.
En dat weer vandaag, .... in Maastricht heb ik letterlijk twee druppelen regen gevoeld, terwijl het juist vóór de grens met Smeermaas redelijk vochtig was. In Smeermaas stond er zelfs water op de wegen terwijl het korter naar Lanaken toe, weer nauwelijks nat geworden was. Deze namiddag blijf ik binnen, mijn app geeft aan dat het nu 31° is. Veel drinken is de boodschap.
De dag bestaat meestal uit twee delen, één deel om te werken, het andere deel voor de ontspanning. Die regel werd ook vandaag toegepast, in de voormiddag ben ik weer eens het gevecht met het onkruid aangegaan, in de namiddag ben ik gaan fietsen.
Het doel van vandaag was de gemeente Voeren met zijn verschillende dorpen. Als ik nu de rit bekijk die ik heb afgelegd, dan ben ik meermaals de grens gepasseerd. Vertrokken in Vlaanderen, dan Wallonië, weer in Vlaanderen (Moelingen), vervolgens 'n stukje Nederland, weer in Vlaanderen (de dorpen van Voeren), Nederlands-Limburg om uiteindelijk weer in Vlaanderen (Lanaken) toe te komen. Moeite hoef je er niet voor te doen, het fietsroutenetwerk leid je doorheen elk dorp.
Ik vertrok aan de brug van Briegden om zoals afgelopen vrijdag met Hubert, te fietsen langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaye. Vervolgens naast de Maas tot in Moelingen. Iets verderop kom je dan door het gehucht Withuis. Het behoort tot de gemeente Eijsden-Margraten en telt +/- 65 inwoners. Je bent uiteraard rap doorheen dat gehucht om dan aan de Sint-Jozefkapel toe te komen op grondgebied van 's-Gravenvoeren.
Naar Sint-Martensvoeren fietsen, was 'n rit met hindernissen. Vlakbij het centrum was de hele straat opgebroken zodat ik veiligheidshalve te voet verder gegaan ben. Je kon wel fietsen, maar de losse stenen op de straat leken mij te scherp voor mijn dunne bandjes. Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%.
Eenmaal boven ben je in het dorp Remersdaal. Rechts heb je mooie vergezichten. De kerkdeur stond open en ik hoopte wat foto's te maken in de kerk. Helaas, de glazen binnendeuren waren gesloten. Maar de foto is toch enigzins gelukt. De Sint-Heribertuskerk is trouwens gebouwd tussen 1876 en 1879. Het volgende dorp is Teuven, daar wilde ik mijn pauze nemen aan dat voormalig schooltje. Maar de dienst werd daar uitgeoefend door Engelse studenten die blijkbaar geen woord Nederlands verstonden. Uiteindelijk is er 'n Vlaamse medewerker naar mij toegekomen die mij kon vertellen dat er geen vlaai voorhanden was. Iets anders kleins om te eten was er ook niet, ik ben dan maar verder gefietst.
En die vlaai vond ik juist over de grens in Slenaken. Ik had de keuze uit verschillende fruitvlaaien. En die extra energie was nodig want juist om de hoek ligt de Schilberg, 1 km. lang met 'n max. stijging van 16%, 'n kuitenbijter dus. Nadien volgde nog de Kalleberg in Libeek, 'n buurtschap bij Sint-Geertruid. Die laatste helling is maar kort, 500 meter met 'n max. stijging van 9%.Terugkeren deed ik via Rothem en Maastricht. In Smeermaas koos ik uiteindelijk nog voor de lus doorheen Neerharen, hiermede kreeg ik toch 82 km. op de teller.
Het was vandaag nog goed doenbaar om te fietsen, de volgende dagen zal het puffen en zweten zijn en vooral binnen blijven.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%. 
Ik ben Eddy Meuris