aantal stappen: 1.618.403 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 140
aantal fietstochten: 86
Zoeken in blog
13-08-2025
Velden van Oud-Caberg.
Gelijk gisteren, in de namiddag binnen blijven en "de hort op" in de voormiddag. Iets na 9u00 stond ik al in de bibliotheek om wat nieuwe boeken te ontlenen. Ik had gisterenavond mijn lijstje al klaargemaakt. Het was dus vandaag gewoon de gewenste boeken uit de rekken halen. Daarna kon ik gaan wandelen.
Het was al even geleden dat ik nog doorheen de velden van Oud-Caberg gestapt ben. De zon scheen wel parmantig, zeker op de plek waarheen ik wilde gaan. Maar ik had mij goed ingesmeerd met zonnecrème, ik had mijn pet op en 'n busje drank had ik bij voor onderweg. Ik kan wel tegen 'n stootje.
Ik vertrok op de Industrieweg waar ik die verkeerslichten zag staan. Ze zullen nooit meer gebruikt worden want 'n trein naar Maastricht hoort denkelijk nog alleen tot de dromen van 'n kleine schare ex-spoormensen die lijn 20 terug in 't leven willen roepen. Wat verderop zag ik dat de opbouw van de nieuwe fabriek gestaag verder wordt gezet.
Via de Landmark op het Lanakerveld wandelde ik naar dat ijzeren kruis. Op dat punt ging ik linksaf naar de veldkapel gewijd aan O.L.Vrouw van Zeven Smarten. Ooit stond de kapel op grondgebied van België, maar na de scheiding in 1830, is het nu 'n Nederlandse kapel.
Via de brug onder het oude spoor, wandelde ik voorbij de historische hoeve op de Kantoorweg. Het gebouw is van 1780. Terugkeren deed ik via de velden en de Grensstraat. De grenspaal liet mij zien waar Smeermaas begint.
Wandelen doe ik heel graag, maar mijn echte passie is toch het fietsen. Gisteren maakte ik weer 'n mooie rit. Maar je kunt nu natuurlijk niet alle dagen gaan fietsen, de wasmachine zou nogal haar werk hebben. Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is.
Vandaag heb ik dus gewandeld, van Maastricht station tot thuis. Ik koos ervoor om met 'n relatief aangename temperatuur buiten te bewegen. Ik nam bus 45 tot aan het station van Maastricht. Daar wandelde ik eerst doorheen de wijk Wyck. Die wijk is sinds 'n aantal jaren in opmars. Vroeger kwam de modale winkelier niet verder dan de Maas. Maar in Wyck zijn er nu meer en meer winkeltjes en horecazaken.
Op de Sint-Servaasbrug is het altijd druk. Daar ben ik toch even blijven stilstaan om wat foto's te nemen. Je kunt honderd keer naar Maastricht gaan en je hebt honderd keer andere foto's, tenzij die mooie muurschildering, die past altijd in het plaatje. Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject.
Verderop zie je nog de oude wallen van Maastricht. Terugkeren deed ik via de Bosscherweg met rechts aan de overkant van de Maas, de kerk van Borgharen. En bloemen zie je nu overal, ook in het Uilenstraatje in Lanaken.
En dat weer vandaag, .... in Maastricht heb ik letterlijk twee druppelen regen gevoeld, terwijl het juist vóór de grens met Smeermaas redelijk vochtig was. In Smeermaas stond er zelfs water op de wegen terwijl het korter naar Lanaken toe, weer nauwelijks nat geworden was. Deze namiddag blijf ik binnen, mijn app geeft aan dat het nu 31° is. Veel drinken is de boodschap.
De dag bestaat meestal uit twee delen, één deel om te werken, het andere deel voor de ontspanning. Die regel werd ook vandaag toegepast, in de voormiddag ben ik weer eens het gevecht met het onkruid aangegaan, in de namiddag ben ik gaan fietsen.
Het doel van vandaag was de gemeente Voeren met zijn verschillende dorpen. Als ik nu de rit bekijk die ik heb afgelegd, dan ben ik meermaals de grens gepasseerd. Vertrokken in Vlaanderen, dan Wallonië, weer in Vlaanderen (Moelingen), vervolgens 'n stukje Nederland, weer in Vlaanderen (de dorpen van Voeren), Nederlands-Limburg om uiteindelijk weer in Vlaanderen (Lanaken) toe te komen. Moeite hoef je er niet voor te doen, het fietsroutenetwerk leid je doorheen elk dorp.
Ik vertrok aan de brug van Briegden om zoals afgelopen vrijdag met Hubert, te fietsen langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaye. Vervolgens naast de Maas tot in Moelingen. Iets verderop kom je dan door het gehucht Withuis. Het behoort tot de gemeente Eijsden-Margraten en telt +/- 65 inwoners. Je bent uiteraard rap doorheen dat gehucht om dan aan de Sint-Jozefkapel toe te komen op grondgebied van 's-Gravenvoeren.
Naar Sint-Martensvoeren fietsen, was 'n rit met hindernissen. Vlakbij het centrum was de hele straat opgebroken zodat ik veiligheidshalve te voet verder gegaan ben. Je kon wel fietsen, maar de losse stenen op de straat leken mij te scherp voor mijn dunne bandjes. Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%.
Eenmaal boven ben je in het dorp Remersdaal. Rechts heb je mooie vergezichten. De kerkdeur stond open en ik hoopte wat foto's te maken in de kerk. Helaas, de glazen binnendeuren waren gesloten. Maar de foto is toch enigzins gelukt. De Sint-Heribertuskerk is trouwens gebouwd tussen 1876 en 1879. Het volgende dorp is Teuven, daar wilde ik mijn pauze nemen aan dat voormalig schooltje. Maar de dienst werd daar uitgeoefend door Engelse studenten die blijkbaar geen woord Nederlands verstonden. Uiteindelijk is er 'n Vlaamse medewerker naar mij toegekomen die mij kon vertellen dat er geen vlaai voorhanden was. Iets anders kleins om te eten was er ook niet, ik ben dan maar verder gefietst.
En die vlaai vond ik juist over de grens in Slenaken. Ik had de keuze uit verschillende fruitvlaaien. En die extra energie was nodig want juist om de hoek ligt de Schilberg, 1 km. lang met 'n max. stijging van 16%, 'n kuitenbijter dus. Nadien volgde nog de Kalleberg in Libeek, 'n buurtschap bij Sint-Geertruid. Die laatste helling is maar kort, 500 meter met 'n max. stijging van 9%.Terugkeren deed ik via Rothem en Maastricht. In Smeermaas koos ik uiteindelijk nog voor de lus doorheen Neerharen, hiermede kreeg ik toch 82 km. op de teller.
Het was vandaag nog goed doenbaar om te fietsen, de volgende dagen zal het puffen en zweten zijn en vooral binnen blijven.
Mijn wandeling van deze voormiddag had twee doelen, naar de flappentap gaan - ik had nog eens briefjesgeld nodig - en mijn bestelling gaan afhalen bij de bakker. Uiteraard maakt deze wandelaar nog 'n ommetje om die doelen te bereiken.
Ik vertrok via het Molenweideplein om dan maar direct dat geld op zak te hebben. Daarna wandelde ik doorheen de Brouwerij van Aubelstraat. De naam refereert naar de Brouwerij die er was op de Stationsstraat. Ze werd er gebouwd in 1859. Vervolgens bleef ik eens te meer stilstaan aan die mooie boom aan het college.
Via het fietspad richting Gellik, kwam ik daarna op de Kounterstraat. Daar had ik mijn eerste serieuze oponthoud. Vriend Gilbert passeerde daar ook en 'n babbel duurt al direct langer dan je denkt. Het had nog erger kunnen zijn, tijdens onze babbel kwamen ook de gebroeders Marc en Patrick langs, oud-volleybalvrienden.
Terugkeren deed ik via de Kiewithstraat en het onverharde pad naar de Smeetsstraat. En dan op de Bremstraat, 'n tweede babbel, nu met Wilfried, evenzeer 'n oud-volleybalvriend. Even later kwam ik dan toe bij onze bakker. De dame die nà mij binnenkwam, was al direct in paniek, geen taart meer ...????? Nee, alles uitverkocht. Daarom bestel ik meestal op voorhand hetgeen ik op zondag nodig heb.
Mijn laatste foto herinnert mij aan 'n fietsvijfdaagse, al 'n aantal jaren terug. Ik was toen vergezeld door Hubert, Michel, Patrick en Eric. Wij logeerden in Brugge en waren op weg naar Zeeland.
Morgen voormiddag is het weer de handen uit de mouwen steken, het onkruid gaat niet vanzelf weg. Misschien dat ik in de namiddag ga fietsen.
Stil zitten, dat is aan mij niet besteed. Ik moet altijd iets te doen hebben, zoniet word ik onrustig. In de voormiddag heb ik wat werkjes binnen in huis opgeknapt, in de namiddag waren de benen aan het kriebelen om toch maar 'n fietstochtje te maken. Ik heb het vrij simpel gehouden, de stadsfiets en niet al te ver.
Het doel was om in Uikhoven de Maas over te steken met het veer. Ik vertrok via Neerharen en Herbricht. Daar zag ik al het drukke verkeer op de Maas. Het is nu fijn kajakken op de Maas, het is er de ideale temperatuur voor. Ook in het dorp verderop, in Uikhoven, was er op de Maas één en al bedrijvigheid.
Het veer in Uikhoven zat telkens goed vol, zowel de aankomende boot als de vertrekkende. Aan de overkant, in Geulle, ging ik rechtsaf, richting Itteren en Borgharen. Aan de Mariakapel ben ik even gestopt om mijn schaarse mondvoorraad binnen te smikkelen. Aan de Maas in Borgharen liep 'n kudde paarden te grazen, ik schat dat ze met 'n dertigtal waren.
Terugkeren deed ik zoals zo dikwijls via de Noorderbrug. Morgen wordt er gewandeld en volgende week zal het nog te bekijken vallen hoe ik me sportief zal bezig houden.
Mijn route naar Val Dieu lag vanmorgen klaar, het was enkel nog wachten of Hubert al dan niet kon meegaan. Zo niet, dan stonden mij verschillende hellingen op te wachten, ik had er nog eens zin in. Zo ja, dan zou het 'n aangepaste route worden, eentje die doenbaar was voor Hubert. Rond het middaguur kwam het verlossende bericht dat mijn vriend van de partij was.
Maar eerst deze morgen, ... wat je al niet ziet op straat. Bij terugkeer van de bakker zag ik 'n rat onbeweeglijk stil op de stoep zitten (noemen ze dat muisstil of ratstil ???). Hoe ook, het beestje leefde blijkbaar nog. Het was toch maar 'n raar zicht.
Om 13u00 zijn we beiden vertrokken. Eerst in Briegden de brug over, vervolgens langs het Albertkanaal naar Kanne - Lanaye en Lixhe om in Moelingen de brug over te steken naar Voeren. In het dorp Moelingen zelf zijn we even blijven stilstaan bij het monument van oa. Marcel Kerff. Hij was profrenner tussen 1896 en 1904 en behaalde in 1903 de 6de plaats in de Tour de France. Hij werd tijdens WO I door de Duitsers vermoord in zijn woonplaats.
Eens Voeren buiten, kwamen we toe in Warsage. Daar loopt het al wat op zodat ik even tijd had om boven 'n foto te maken van de omgeving. En dan kwam het doel van onze trip in zicht, Val Dieu. De Abdij ligt in feite in de deelgemeente Saint-Jean-Sart (of Sint-Jansrade op zijn Vlaams). Het dorpje telt +/- 500 inwoners. In de Abdij hebben wij genoten van 'n pauze met rijstevlaai.
Om terug te keren kozen wij voor de route Dalhem - Visé. In Bombaye, deelgemeente van Dalhem staat die prachtige kapel van het Heilig Kruis. Ze is gebouwd in de 2de helft van de 15de eeuw en ze werd in 1936 geklasseerd als Historisch erfgoed. Voor Bombaye bestaat er ook 'n Vlaamse naam: Bolbeek.
In Visé zelf had Hubert nog wat vloeibare suikers nodig, zodoende zijn we daar even gestopt bij de Pam Pam. Zelf heb ik er gezondigd. Normaal drink ik onderweg geen alcohol, maar vandaag liet ik mijn biertje toch lekker smaken. Thuis in Lanaken kon ik derhalve rechtstreeks naar huis. Uiteindelijk hebben we toch nog heel wat hoogtemeters overbrugt. En voor Hubert was het 'n goede training met het oog op ons fietsverlof in de Westhoek.
Nu even mijn verslag afwerken en dan kan ik de zetel inkruipen met mijn leesboek en ondertussen luisteren naar hetgeen mijn huisgenote vandaag allemaal heeft meegemaakt. En ook dit nog, 'n goede waarnemer heeft zeker ontdekt dat ik vandaag de kaap van 5.000 fietsmms. overschreden heb.
Eigenlijk heb ik vandaag niet zo heel veel te melden. De verfwerken zijn achter de rug en nadien heb ik nog wat in de tuin gewerkt. De kamers grondig reinigen, dat is voor morgen.
Gezien ik vandaag mijn koersfiets diende terug te halen bij de hersteller in Gellik, heb ik rond 16u20 'n korte wandeling tot ginder gemaakt, zij het dat ik toch 'n kleine lus gemaakt heb doorheen het gehucht Berenbroek. Ik wandelde gewoon via de Pastoorslindestraat, de Kiewithdreef en de Dorpsstraat naar de Hoefaertweg. Halverwege die straat, kun je links afslaan en de rode wandelroute volgen. Uiteindelijk kom je dan uit op de Gellikerweg en iets verderop had Patrick mijn fiets grondig gereinigd, 'n nieuwe achterband gelegd en de remmen vervangen. Ik merkte het direct bij het terug naar huis rijden, ik hoefde maar heel even aan mijn remmen te komen om direct stil te staan. Effe voorzichtig zijn dus.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Mijn traject moet ik nog bekijken, het zal van de goesting afhangen.
Het was weer 'n goed gevulde dag. Eerst naar de bakker en daarna trok ik mijn werkkledij aan. Ik ben begonnen met al mijn ramen op te schuren op de 2de verdieping. Daarna alles reinigen om vervolgens 'n eerste laag verf aan te brengen. Morgen volgt de 2de laag. Daarna kunnen wij er weer even tegen. Hetgeen dan nog in de pot zit, ga ik uitsmeren op onze staldeuren, zo hebben die ook 'n 2de laag gehad.
Maar eens die verfklus erop zat, kon deze senior zich niet meer houden, gezonde lucht was de betrachting. Ik koos vandaag nog eens voor het Belvédèrepad tussen de bruggen van Briegden en Veldwezelt.
Dat pad begint juist achter de brug van Briegden, even naar links en dan steil rechts omhoog. Je komt dan in 'n oase van rust. Niks dan weilanden, paarden, koeien en geitjes. In de verte zie je links het industrieterrein en rechts zie je de kerk van Veldwezelt. Het is weliswaar wandelen doorheen het gras, maar het pad was droog en vroeg dus geen inspanning van de wandelaar.
Aan de brug van Veldwezelt ging ik linksaf, voorbij het bakstenenbedrijf Wienerberger. Het aantal op voorraad liggende stenen is onmetelijk groot, het moeten er miljoenen zijn. En toch wordt er dagelijks 'n verse lading geproduceerd. Er zijn dus nog veel bouwlustigen.
Terugkeren deed ik gewoon langs het kanaal, doorheen het centrum van Lanaken en tot slot naar huis. Mijn verslag ben ik nu aan het maken met geopende ramen, de boel moet natuurlijk droog zijn eer ze terug dicht kunnen. Maar dat zal binnen 'n uurtje wel lukken.
Morgen dus nog 'n verfdag en tegen de avond kan ik mijn fiets gaan terughalen die voor groot onderhoud binnen gebracht werd.
Nee dus, ik heb geen hinder ondervonden van die zéér snelle fietstocht van gisteren, meer zelfs, ik was al vroeg uit de veren omdat ik om 8u00 bij de kapper verwacht werd.
Daarna hebben we 'n item van ons to-dolijstje afgevinkt. Het zit namelijk zo, als ik niet in de buurt ben, dan gaan de deksels van de glazen potten maar moeilijk open. Mijn wettige echtgenote begint ook de ouderdom te voelen, zeker als het aankomt op "kracht zetten". Een potopener zou dus 'n ideale aanvulling zijn bij ons keukengerief. Nu kennen wij in Maastricht 'n winkel waar ze potten, pannen en keukenmateriaal verkopen, wij dus op hoop van zegen daarheen. Maar we kregen nul op het rekest, die dingen zijn blijkbaar zo populair dat ze uitverkocht waren. Gelukkig kon de winkeldame achterhalen dat ze wel nog te krijgen zijn op hun webshop. De bestelling ligt klaar.
En als je in Maastricht bent, dan kan 'n etentje in de stad niet ontbreken. Dat deden we op het Onze-Lieve-Vrouweplein. Natuurlijk zijn we ook weer inspiratie gaan opdoen in de Boekenkerk, ik heb toch weer 'n aantal boeken gezien die ik wil lezen. Hopelijk hebben ze die in onze plaatselijke bibliotheek.
Eens terug thuis was het tijd om wat werkkledij aan te trekken om mijn fiets te reinigen. Die fiets wilde ik vandaag bij mijn fietsenhersteller binnenbrengen voor 'n groot onderhoud. Ik ben de man niet om daar met 'n vuile fiets aan te komen, 'n beetje respect voor 'n stielman is wel gepast.
Vanuit Gellik wandelde ik dus later terug naar huis. Ik nam eerst dat veldwegje op de rode route om vervolgens op het fietspad langs het Albertkanaal, links af te slaan. Vanuit dat standpunt, heb je 'n mooi zicht op de kerk van Gellik. En die paarden, .... ik heb er zeker - zonder te overdrijven - op die 5 km. wandelen, 'n twintigtal zien lopen. Gellik is echt 'n paardendorp.
Nadien volgden nog de Kounterstraat en de Sportoase en thuis, ... daar kon ik direct aanschuiven voor het avondmaal.
Morgen is het weer werken-dag. Nu zijn de ramen op de 2de verdieping aan de beurt. Ik had gehoopt dat ik ze nog 'n jaar kon overslaan, maar vooral de onderste randen hebben toch 'n verfbeurt nodig. Dan maar gelijk het hele raam, en zo zijn er vijf. En dat laatste, ... er mag al eens gelachen worden ...
Sinds 2020 hou ik nauwgezet al mijn wandel- en fietstochten bij in 'n excel-bestand. Zo zag ik vandaag na mijn fietstocht, dat ik ondanks de felle wind, mijn snelste fietstocht gereden heb sinds het begin van mijn waarnemingen, toch als ik de gelijkaardige afstanden bekijk. Ik ben ooit één keer iets sneller geweest, maar dat was toen 'n afstand van 75 km. terwijl het vandaag 94,5 kms. waren. Ik had dus vandaag superbenen.
Had dat nu de maken met de mens zelf of met datgene wat ze mij in Heppeneert hebben voorgeschoteld ....??? Ik denk het eerste en de juiste planning van mijn tocht. Ik had uiteraard gezien dat ik te maken ging hebben met 4 bfr. wind. Ik fietste dus met de wind in de rug naar Heppeneert om vervolgens via het Kolenspoor - en beschut voor de wind in het bos - terug te keren.
Ik vertrok via het Heilig Hartkapelletje in Herbricht, gebouwd in 1918. Het was het eerste van 'n zevental kapelletjes die ik onderweg zag. Vervolgens fietste ik langs de oorlogstank in Kotem. Vandaag bleef ik lang fietsen langsheen de Zuid-Willemsvaart om pas in Dilsen rechts af te slaan. Dat stuk langs de Oude Maas, is een der betere routes om te fietsen.
Eens aan de Maas zelf, ging ik linksaf naar Heppeneert. Ik had op dat moment 38 km. op de teller. Maar wetende dat de eerstvolgende kms. horeca-loos zouden zijn, ben ik daar veiligheidhalve gestopt in het Hepperhuys. Deze mens had verse brandstof nodig en zeg nu zelf, tegen 'n bosbessenvlaai kun je niet nee zeggen. Dat was jááááren geleden dat ik zulke lekkernij nog achter de kiezen heb gehad. De Sint-Gertrudiskerk van Heppeneert dateert van 1886.
Eens Heppeneert buiten, kon ik aan de terugweg beginnen, nu met de wind op kop. Maar door terug te fietsen over het voormalige Kolenspoor tussen Maaseik en As - nu fietssnelweg F751 - ben je door de vele bomen, beschut voor de wind. Je kunt daar dan ook je snelheid behouden. In As, ben ik rechts afgeslaan, richting Wiesmesmeer, ook 'n passage doorheen het bos.
Tot daar had ik mijn route ongeveer gepland, daarna was het effe op het gevoel verder fietsen. Mijn biertje stond nog op mijn to-dolijstje en daar zijn veel mogelijkheden voor. Ik koos vandaag de Kanaalbar in Eigenbilzen. Hiervoor fietste ik eerst doorheen Zutendaal om dan toe te komen aan het Albertkanaal. Het was daar gezellig druk, ik was er zeker niet alleen. Tot slot koos ik voor mijn laatste kms. 'n tocht doorheen Gellik - Veldwezelt - Maastricht om tenslotte via de sluis in Neerharen terug naar huis te fietsen.
Zo mensen, weer 'n hele onderneming vandaag, hopelijk breekt mij die snelheid morgen niet zuur op. Maar ik denk het niet, ik ben nooit in het rood gegaan, de conditie is dus goed. Morgen gaat de fiets voor 'n groot nazicht naar de fietshersteller, dit met het oog op ons wandel- en fietsverlof in de Westhoek binnen veertien dagen.
Bomma en bompa gaan seffens ene platte rust houden. Nadat ons jong geweld weer thuis 'n passage gemaakt heeft, zijn we daar weer aan toe. Maar in de voormiddag ben ik toch eerst gaan wandelen. Gisterenavond had ik de stille wenk gekregen om nog eens aardbeien te gaan kopen. Wel, het bleef niet bij de aardbeien, ik heb ook 'n bakje donkerrode kersen meegenomen.
Ik vertrok via de Kewithdreef waar altijd wat paarden te spotten zijn. Daarna wandelde ik rechts de Kerkstraat in. Ook hier hangt er nog 'n authentiek straatbordje. De kerk zelf was niet toegankelijk, maar ik kon toch enkele foto's nemen. Ze werd gebouwd tussen 1913 - 1915 (in volle oorlogstijd dus). Er staat nog 'n preekstoel van 1682. Op dat punt heb je 'n zicht op de Dorpsstraat en de Wijerdijk.
Om dat fruit te kunnen kopen, moest ik eerst via de brug, het Albertkanaal over. Daarna was het links het Louis Paul Boonpad in en vervolgens rechts, de Beekveldweg. Er staan drie automaten en eentje was gevuld met kersen, daar moest ik toch ook 'n bakje van meenemen. Ze zagen me er lekker uit.
Terugkeren deed ik via de Kiezelweg en de Sportoase. En nu, .... idd. ... lekker lui zijn en seffens 'n vier-uurtje, "handmake" door de chefkok.
Onze Arne was weer 'n nachtje komen logeren. Om 6u45 dook hij bij ons in bed en om 7u15 zaten we aan het ontbijt. En dan moet je dat joch bezig houden. Vandaag had ik het idee hem eens mee te nemen naar Pietersheim, hij was nog nooit binnen in de burchruïne geweest. Het idee dat er vroeger ridders rondgedwaald hebben, dat stond hem wel aan.
Zo gezegd, zo gedaan. De rugzak had ik meegenomen met daarin enkele regenjasjes, wat drinken en wat koekjes. En dan wilde het weer toch effe tegenstribbelen, we hebben eerst de bui moeten laten overwaaien. Gelukkig konden we even later op pad. Ik liet hem onderweg de plek zien waar ik geboren ben en de woonplaats van mijn zus.
Eenmaal in Pietersheim zagen we dat de Ibizamarkt er weer was neergestreken. Misschien door het vroege uur konden we er ongestoord binnenwandelen. Maar groot was echter de ontgoocheling toen de hoofdingang van de burchtruïne gesloten was. Gelukkig voor Arne was er 'n groot sprinkkasteel met hindernissen waar hij zich kon uitleven.
Om het domein te verlaten koos ik het voetpad via de achterkant van de ruïne. Gelukkig dat ik die weg nam, op verschillende plekken waren er bordjes opgehangen met verwijzing naar het Waterkasteel. De achteringang was wel open en daar hebben we van geprofiteerd. We hebben zowat alle plekjes bezocht die het bezoeken waard zijn.
Uiteindelijk zijn we verder gewandeld naar de speeltuin waar hij ook even kon ravotten. We kozen als terugweg de Henri Dunantstraat. Op goed 1 km. van thuis begon het flink te regenen. Gelukkig hadden we de regenjasjes bij en zijn we nog redelijk goed thuis aangekomen. Maar met 7,2 km. op de teller, was onze Arne toch volledig uitgeteld. Tijdens het middagmaal was er geen enkele fut meer te bespeuren. Zijn ouders zullen deze namiddag 'n heel braaf kind hebben. Tot de volgende keer Arne.
De straat was vanmorgen nog goed nat, blijkbaar had het deze nacht goed geregend. Maar noch mijn bedgenote noch ikzelf, zijn er wakker van geworden. Een gerust geweten .....???? Ha, ha, ha. Hoe ook, ik zag het dan toch niet zitten om te gaan fietsen. Met 'n natte kont rondrijden is ook niet alles. En dat fietsen kon enkel in de voormiddag en tijdens de middaguren, straks komt de kleinzoon logeren en dat gaat altijd gepaard met enkele voorbereidingen.
Het is daarom 'n wandeling geworden, eentje tussen Zutendaal en Lanaken. Ik vertrok op de Hoogstraat in Zutendaal waarna ik even verder, links afsloeg, de Soldatenweg in. Op voorhand had ik mijn route effe bepaald op de pc. Ik zag dat ik deels de fietsroute kon volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Je moet dan wel 'n stuk door het bos en het was daar goed te zien dat de wegen bijlange nog niet droog waren. Ik nam dus de juiste beslissing.
Op het einde van de Pandenstraat, ging ik linksaf, de Sprinkelestraat in. Daarna was het kiezen welke weg ik rechts zou nemen om terug te wandelen naar de grote weg naar Lanaken. Ik koos voor de Halmstraat, 'n straat die ik zelden of nooit neem, ook niet in mijn 7-jarige tijd als postmeester van Zutendaal. Daar staat de Sint-Rochuskapel, de oudste en de grootste kapel van Zutendaal. Ze is gebouwd in 1635 door 'n familie die dat deed als belofte als ze niet getroffen werd door 'n ziekte die toen grote delen van de bevolking decimeerde. In feite ligt ze in het gehucht Gewaai.
Wat verder op de Trichterweg zag ik 'n groot veld met zonnebloemen. In het gehucht Besmer sta ik altijd te kijken naar die majestueuze bomen naast het voormalige "Oud Kantoor". Aan de overkant - grondgebied Lanaken - ligt het voormalige Hotel Cops.
Terugkeren deed ik gewoon via de grote weg. Kort aan de ingang van ziekenhuis St. Barbara, blijf ik altijd even stilstaan bij de gedenksteen van die verongelukte jonge vent. Krijg dat thuis maar eens te horen .... Ik mag er niet aan denken. In Sparrendal hebben ze acht klascontainers neergezet. Het is de bedoeling dat de drie Katholieke scholen van Lanaken worden afgebroken waarna de scholen herrijzen op één nieuwe locatie. Intussen is dit 'n noodoplossing.
Tot slot ben ik benieuwd of de buienradar gelijk krijgt. Hopelijk van niet zodat ik toch nog even naar buiten kan met onze Arne.
Na gedane arbeid is het altijd goed wandelen. De tuin vraagt steeds de nodige aandacht en tijd. Ik was er in de voormiddag toch weer enkele uurtjes mee bezig. Na het middagmaal kon ik dan het gepaste schoeisel aantrekken om op pad te gaan.
Ik vertrok via de fiets- en wandelbrug naar de Industrieweg om vervolgens uit te komen in Smeermaas en de straat Hocht. Daarna wandelde ik naar de sluis in Neerharen en doorheen de Heirbaan. Terugkeren deed ik via de Neerharenweg en Pietersheim. Het was al lang geleden dat ik voorbij die bijenkasten gewandeld ben. Aan bloemen was er geen tekort.
Ik wilde vandaag ook 'n niet-alcoholisch biertje gaan drinken op het terras aan de Kinderboerderij en speeltuin. Het scannen van de QR-code lukte wonderwel en ook het bestellen van hetgeen ik wilde drinken, was geen probleem. Maar deze jongen had geen bankkaart bij nog 'n app op zijn smartphone om te betalen. Zodoende geen biertje en gewoon verder naar huis.
Mijn laatste foto is er weer eentje van héél lang geleden. De mensen van Lanaken zullen de Frater wel herkennen, Frater Vincken. Het was de laatste klas in het lager onderwijs. Bij Frater Vincken (het voorbereidende jaar) kwam je terecht als je in het vijfde lager, tot de beteren van de klas behoorde. De anderen gingen naar het zesde studiejaar. Toen was ik nog ene ijverige leerling, daarna liep het niet meer zo als het moest. Uiteindelijk ben ik toch op mijn pootjes terecht gekomen met 'n uitmuntende ambtenarenjob bij de Belg. Post. Benieuwd wie mij op de foto herkent ...???
Het was vandaag mijn bedoeling om 'n langere fietstocht te maken met de koersfiets. ik had het traject al klaar liggen: Diepenbeek - Hasselt - Winterslag - Maasmechelen. Maar toen ik er aan wilde beginnen, was het aan het miezeren. En dat gedruppel bleef 'n onbekende voor de rest van de namiddag. Ik heb mijn plannen dan maar aangepast, ik heb weliswaar de koersfiets genomen, maar de koerskledij bleef in de kast. Ik ben gewoon mijn neus achterna gereden, niet te ver uit de buurt en heb toch geprobeerd wat kms. te maken. Niet te ver uit de buurt wilde zeggen: bij regen kon ik vrij rap terug naar huis.
Uiteindelijk bleef het droog en heb ik daardoor toch nog 65 km. gefietst. Ik vertrok via Smeermaas, Hochter Bampd en Herbricht naar Rekem. Daar fietste ik doorheen het oude gedeelte van het voormalige stadje. Vervolgens kwam ik in Opgrimbie waar de boeren 'n markt gaan opzetten. Mijn eerste doel van de dag was de Duivelsberg. Die is iets meer dan 'n km. lang en heeft 'n piek van 10%.
Vervolgens fietste ik doorheen de toeristische trekpleister: "fietsen doorheen de heide". Op de grote weg Mechelen a/d Maas - As, ging ik linksaf om aan de fietsbrug in As, links aan te houden in de richting van Wiemesmeer, deelgemeente van Zutendaal.
Het was eerst mijn bedoeling 'n pauze te nemen in Zutendaal, maar wegens de opbouw van feestelijkheden, ben ik verder moeten fietsen. Wat verderop kwam ik eens te meer langs dat kapelletje op de Daalstraat. Nog nooit was ik er gestopt. Het blijkt 'n bouwwerk uit 1954 te zijn, gewijd aan O.L.Vrouw van Fatima.
Via Munsterbilzen kwam ik toe in Bilzen, eerst de Demer over om vervolgens de Brugstraat op te fietsen. In Mopertingen ging ik linksaf naar Eigenbilzen. Daar op het plaatselijke dorpsplein, ben ik gestopt voor 'n natje en 'n droogje. Vlaai hadden ze niet maar ze boden mij spontaan 'n suikerwafel aan. Via de "Hand van Eigenbilzen" keerde ik terug naar Lanaken. En dat het op het einde vrij zonnig was, kun je zien aan mijn laatste foto.
Al bij al bleek het nog 'n fijne fietstocht te zijn. Het spreekwoord heeft altijd gelijk: "niks moet - alles mag".
Toen ik in de vooravond mijn verslag aan het maken was, gaf ik nog aan dat 'n sportieve activiteit er vandaag niet zou inzitten. Ik had in de voormiddag nog 'n verfklus gedaan en in de namiddag begon het te regenen. Lange tijd zag het er naar uit dat die buien Lanaken bleven teisteren. Geen nood, 'n goed boek is altijd prettig.
Maar eens 'n sportman, altijd 'n sportman. Na het avondeten was er 'n droge periode en deed ik toch liever iets actiefs dan gewoon in de zetel zitten. Ver wilde ik niet gaan, gewoon de benen even uitslaan.
Via het Uilenstraatje en het brugje achter de Sportoase, wandelde ik naar de Kounterstraat. Vervolgens stak ik de weg over naar de Kewithstraat. Dit is een mijner favoriete straatjes, zeker met links het kasteel en daarnaast, Hoeve Kiewit. Paarden lopen er ook altijd, ik blijf meestal even staan om die dieren te bewonderen.
Wat verderop rechts heb je dan dat onverharde pad naar de Bosstraat. Ik wandelde terug naar huis via de Eikelenweg en de Postweg. Op die laatste straat, aan de Sint-Servaaskerk, kondigt 'n bord aan dat morgen woensdag, de Babbelbus er zal staan. Dit is 'n geweldig initiatief van Dienstencentrum Aan de Statie. Het zorgt ervoor dat vele straatgenoten ongedwongen 'n babbel kunnen hebben met mekaar onder het genot van 'n lekkere tas koffie.
Bijna thuis, kleurde de hemel nog "regen-blauw" (of hoe moet je dat zeggen ...???). Gelukkig zegt de buienradar dat het nu toch droog blijft. Tot morgen. En o ja, zij die de postkaartjes van Tessenderlo nog niet gezien hebben van mijn vorige verslag vandaag, doen!!
Het was vanmorgen 'n beslissing "a la minute", de deuren van onze stallen zouden geverfd worden nu het nog droog was. De regen zou komen rond 14u00, en het was dus kwestie om niet teveel tijd te verliezen bij het lezen van de krant. Eerst dienden die deuren en de houten omkadering wat opgeschuurd te worden om ze vervolgens met 'n natte doek te reinigen. Daarna kon ik beginnen. En zo tegen 11u00 zat de klus er op. Toen was het hopen op nog enkele droge uurtjes. Helaas, de buienradar had gelijk met zijn tijdstip, de regen kwam er. Gelukkig kwam die regen niet van het zuiden zodat mijn deuren toch grotendeels gevrijwaard bleven van al die nattigheid. En het moet gezegd, na drie uur waren ze toch al enigzins opgedroogd.
Maar dat sporten - wandelen of fietsen - dat heeft er deze namiddag nooit ingezeten. Bleef het effe droog, dan was dat hoop en al voor 'n half uurtje waarna de hemelsluizen zich weer opentrokken. Het is nu bijna 17u00 en nog is het niet gedaan met regenen. Ik denk dat ik vandaag gewoon thuis blijf en mijn boek verder uitlees.
In de plaats serveer ik jullie weer 'n Belg. Limburgse gemeente, Tessenderlo. Niet dat ik er veel kom, het is 'n hele afstand per fiets vanuit Lanaken, maar het is 'n specialleke, gewoon door de ligging er van. Ze noemen het ook wel eens de "neus van Limburg", diep gelegen tussen Antwerpen en Vlaams-Brabant. Het heeft te maken met 'n abdij, las ik in de geschiedenis van de gemeente.
Ook bij Tessenderlo heb ik mij moeten beperken tot het aantal postkaartjes, er zijn er teveel. Geniet ervan. En zou ik te elfder ure toch nog gaan wandelen, dan lezen jullie dat straks wel.
De goesting was er om vandaag verder te doen met de verfwerken, nu onze staldeuren. Maar het onstabiele weer deed mij toch twijfelen, en maar goed ook, omstreeks 11u30 is er 'n fikse bui over Lanaken gevallen. Mijn vrouw en ik hebben ons dan maar bezig gehouden met huiselijke taken.
Na de volgende bui - zo rond 13u00 - besloot ik toch te gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar Maastricht gaan. Voor alle zekerheid had ik mijn fietsregenjasje aangedaan, enerzijds voor het geval dat het weer zou gaan druppelen en anderzijds, het gaf wat extra warmte. We zijn dat niet meer gewoon, zo rond de 20°.
Ik vertrok via Smeermaas en zag al direct dat het debiet van de Maas maar vrij laag is. Je zou zomaar kunnen oversteken naar Borgharen. Wat verderop was er juist 'n schip aan het versassen in de Bosscherveldsluis. Die sluis is er sinds 1930. Met 'n ommetje via de Pastoor Moormanstraat en de Améliebrug, wandelde ik onder de Noorderbrug door, richting het centrum van Maastricht.
Vandaag ben ik eens op mijn gemak over het Vrijthof gewandeld. Daar staan verschillende oude gebouwen, oa. het theater aan het Vrijthof. De kant aan het Vrijthof was 'n voormalig hotel uit 1805. Daarachter huist het theater in nieuwbouw. Wat verderop het plein zie je 'n oud gebouw dat vroeger 'n militaire functie had. Het werd gebouwd tussen 1736 en 1738. Op de gevel is de spreuk "je maintiendrai" te lezen, de wapenspreuk van het Huis van Oranje-Nassau.
Opvallend op het Vrijthof waren ook die kleurrijke figuurtjes. Verschillende toeristen waren er foto's aan het maken. Rechts van die figuurjes staat de Basiliek Sint-Servaas. Het zou de 4de kerk zijn op die locatie. De huidige kerk - of beter basiliek - is deels nog van de 10de eeuw. Een paar straatjes verder, laten enkele gevelstenen zien dat Maastricht 'n oude stad is. Je hebt daar 'n huis van 1706 en het huis daarlangs is van 1661.
Maastricht is vooral 'n wirwar van kleine straatjes, 'n zaligheid om daar te wandelen. Maar donkere wolken noopten mij tot de terugtocht, met de bus naar Lanaken. En maar goed ook, halverwege de reis terug, begon het weer goed te regenen. Met wat geluk zou het in Lanaken terug droog zijn, en zo geschiedde.
Met 'n wandeling van iets meer dan 10 km. mag ik weer niet klagen. Ik ben wel benieuwd of ik deze week nog aan fietsen toekom ... En die laatste foto, dat ben ik rechts beneden met mijn ouders. Mijn vader was postbode. De man helemaal links was mijn grootvader, de vader van ons ma. Altijd mooie herinneringen.
Deze ochtend was het beslissen, doe ik het of doe ik het niet. Er dienden nog wat ramen 'n tweede verflaag te krijgen en dat was voorzien voor morgen of dinsdag. Maar je kent dat, van uitstel komt afstel, zeker als de weersverwachtingen voor de volgende dagen ook niet schitterend zijn. Het was dus kijken of het zou regenen, ... en dat zou het doen omstreeks 8u30, zij het minimaal. We hebben samen de knoop doorgehakt en ik ben eraan begonnen iets vóór 8u00. Uiteindelijk is het dan toch droog gebleven, we namen dus de juiste beslissing.
Na het opruimwerk en de koffie, kon ik dan op pad voor 'n wandeling. Vandaag heb ik de sportieve groep waarin mijn blog zich bevindt, weer eens eer aangedaan. Met 'n afstand van 11,38 km. was het dus een der langere wandelingen van de laatste weken. Ik vertrok naar Smeermaas om daar links de Kanaaldijk in te wandelen.
Het is daar fijn wandelen, af en toe kom je wat fietsers tegen. En die braambessen, ... je vindt ze nu overvloedig. Ik blijf er toch af, zeker aan de laag groeiende bessen. Wat verderop kom je dan voorbij het kasteel van Hocht. Ik ben benieuwd wie de nieuwe eigenaars worden.
Aan de kanaalkom zie je de kerk van Neerharen in de steigers staan. het gebouw wordt nog eens grondig gerenoveerd. Aan de sluis van Neerharen, ging ik linksaf, richting Pietersheim. In deze tijd van het jaar is de toegang tot de burchtruïne altijd verzekerd. Vandaag was er 'n grote groep KSA-ers op bezoek.
Via een der wandelpaden langsheen de velden, keerde ik terug naar huis. Ik ben benieuwd of die regenmassa die de buirenradar voorspelt ook effectief Lanaken zal aandoen. Ik hoop van niet want de ramen staan nog open om te drogen. Nog ene fijne zondagnamiddag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is. 
Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%. 
Ik ben Eddy Meuris