|
Nee dus, ik heb geen hinder ondervonden van die zéér snelle fietstocht van gisteren, meer zelfs, ik was al vroeg uit de veren omdat ik om 8u00 bij de kapper verwacht werd. 
Daarna hebben we 'n item van ons to-dolijstje afgevinkt. Het zit namelijk zo, als ik niet in de buurt ben, dan gaan de deksels van de glazen potten maar moeilijk open. Mijn wettige echtgenote begint ook de ouderdom te voelen, zeker als het aankomt op "kracht zetten". Een potopener zou dus 'n ideale aanvulling zijn bij ons keukengerief. Nu kennen wij in Maastricht 'n winkel waar ze potten, pannen en keukenmateriaal verkopen, wij dus op hoop van zegen daarheen. Maar we kregen nul op het rekest, die dingen zijn blijkbaar zo populair dat ze uitverkocht waren. Gelukkig kon de winkeldame achterhalen dat ze wel nog te krijgen zijn op hun webshop. De bestelling ligt klaar. 
En als je in Maastricht bent, dan kan 'n etentje in de stad niet ontbreken. Dat deden we op het Onze-Lieve-Vrouweplein.  Natuurlijk zijn we ook weer inspiratie gaan opdoen in de Boekenkerk, ik heb toch weer 'n aantal boeken gezien die ik wil lezen. Hopelijk hebben ze die in onze plaatselijke bibliotheek. 
Eens terug thuis was het tijd om wat werkkledij aan te trekken om mijn fiets te reinigen. Die fiets wilde ik vandaag bij mijn fietsenhersteller binnenbrengen voor 'n groot onderhoud. Ik ben de man niet om daar met 'n vuile fiets aan te komen, 'n beetje respect voor 'n stielman is wel gepast. 
Vanuit Gellik wandelde ik dus later terug naar huis. Ik nam eerst dat veldwegje op de rode route om vervolgens op het fietspad langs het Albertkanaal, links af te slaan. Vanuit dat standpunt, heb je 'n mooi zicht op de kerk van Gellik. En die paarden, .... ik heb er zeker - zonder te overdrijven - op die 5 km. wandelen, 'n twintigtal zien lopen. Gellik is echt 'n paardendorp.
Nadien volgden nog de Kounterstraat en de Sportoase en thuis, ... daar kon ik direct aanschuiven voor het avondmaal.
Morgen is het weer werken-dag. Nu zijn de ramen op de 2de verdieping aan de beurt. Ik had gehoopt dat ik ze nog 'n jaar kon overslaan, maar vooral de onderste randen hebben toch 'n verfbeurt nodig. Dan maar gelijk het hele raam, en zo zijn er vijf.  En dat laatste, ... er mag al eens gelachen worden ...
|
">
Ik ben Eddy Meuris