Het weekend is tot dusver goed verlopen. Gisteren met de familie aan tafel gezeten, zussen en broers - samen met hun partner - van mijn vrouw. We zijn er nog allemaal, weliswaar op gezegende leeftijd, maar we komen nog samen. Verder van mijn dokter te horen gekregen dat mijn bloedcontrole in orde is. Ik laat elk jaar rond deze tijd 'n medische check-up doen van mijn bloed: cholesterol, suiker, Vit D, enz. Ik moet niet aan de pil, en daar ben ik blij om. Tenslotte is 'n landgenoot Europees kampioen veldrijden geworden. En dat het geregend heeft, ... dat nemen we er maar bij.

Maar van al dat goede nieuws, krijgt 'n mens terug meer energie. Zo was ik vanmorgen al om 08u00 in mijn tuin het snoeisel bijeen aan het doen. Ik had afgesproken met mijn tuinman dat hij zou snoeien en dat ik voor het opruimen zou zorgen. Dat scheelt natuurlijk in prijs. Verder nog wat bladeren bijeen geharkt en toen kon het, ... wat dachten jullie .... beginnen te regenen.

Maar na het middagmaal zag ik toch op mijn gsm dat er 'n droog moment zou zijn tot ongeveer 14u25, geen tijd dus om te aarzelen en maar direct op pad. Mijn bestemming was wederom Pietersheim. Ondanks wind en regen, houden 'n aantal veldbloemen nog steeds stand. De burchtruïne was geopend voor het publiek, dus daar nog eens doorheen. Foto's van de kapel, van de grachten en 'n zicht op de oude opgravingen. Die opgravingen waren volledig overwoekerd met onkruid tot dat er weer eens iemand de kat de bel aanbond en op sociale media 'n ferm beklag deed over de laksheid bij het onderhoud van ons erfgoed.

Langs de dreef achter de ruïne zag ik verschillende Honingzwammen staan (het is te zeggen, mijn app geeft voor 80% zekerheid). Terugkeren deed ik via het kanaal. Ik wandel daar dikwijls, maar kan me niet herinneren dat ik daar niemand tegenkwam, geen fietsers, joggers of wandelaars, werkelijk niemand heb ik gezien tussen de brug van Tournebride en de sluis van Lanaken. Wat ik wel zag langs het kanaal, dat waren Blanke Champignonparasols.

Bijna tussen de huizen, begon het toch wat te miezeren, en wat doet 'n mens dan, ... yep, ... door 'n winkelgalerij stappen, effe 'n droog moment. Toch ben ik nog relatief droog thuis geraakt, daarna tijd voor ontspanning en zoals gezegd, 'n Belg de koers zien winnen. Morgen ga ik schaken.

05-11-2023, 17:12 geschreven door eddy meuris

Maar goed dat ik deze voormiddag niet naar de buienradar gekeken heb, ik was misschien niet eens vertrokken. Deze namiddag zitten we met de benen onder tafel, daarom wilde ik eerst de benen nog wat in beweging zetten. Niet met de koersfiets, deze is wel inmiddels hersteld. Er zat 'n afgebroken doorn in mijn voorband van de meidoorn, scherp genoeg volgens de hersteller om zelfs doorheen anti-lekbanden te dringen. Het werd dus de stadsfiets.

Ik vertrok langs de schaapjes aan de brug van Briegden om langs het Albertkanaal tot Kanne te fietsen. Aan de rechterzijde staan veel nadarhekken, maar goed ook, met die kilometers lange ondergrondse gangen, kun je verloren lopen met alle gevolgen vandien. De markt in Kanne beperkt zich tot één kraam. En dat Kanne bij goed weer, veel toeristen trekt, bewijst dit bord. Je kunt er inderdaad fijn wandelen.

Iets verder dan het château Neercanne, zie je links het mergelmuseum van de Jezuïetenberg. Jullie zien hierna wat foto's die ik opgezocht heb (geen eigen foto's). Ik ben er ooit eens binnengeweest en het is zeker 'n aanrader. Zoek het maar eens op wanneer je er binnen kunt, dit onder begeleiding van 'n gids. De groeve bevindt zich in de Cannerberg op grondgebied van Maastricht. Tussen 1880 en 1967 gebruikten de Jezuïeten deze groeve als ontspanningsruimte. Ganse ondergrondse zalen werden beschilderd en ingericht. In 1998 is deze groeve erkend als Rijksmonument.

Vervolgens ging mijn tocht verder naar het centrum van Maastricht. Waar het tot dusver enkel wat lichtjes had gemiezerd, begon gaandeweg, en vooral vanaf Maastricht zelf, de regen met bakken uit de lucht te vallen. Schuilen had geen enkele zin, ik was toch al mèsnaot oftewel kletsnat, en te laat komen voor het middagmaal wilde ik ook niet. Dus, dan maar doorrijden.

Thuis gekomen, direct jas, schoenen en broek uit en onmiddelijk onder de warme douche en het leed was alweer geleden. Dadelijk wat ontspannen met onze familie.

04-11-2023, 13:26 geschreven door eddy meuris

Deze voormiddag hebben wij weer voor oppas mogen spelen voor onze kleinzoon. Nu met zijn 6 jaar, moet je daar niet meer zo veel naar omkijken, hij trekt al goed zijn plan. Hij wilde vandaag eens op de foto met al die knuffels die wij in huis hebben. Bij het middagmaal, het waren gewoon boterhammen, heeft hij vier stuks verorberd. Ja, op die leeftijd kunnen ze goed eten.

Maar eens opgehaald door zijn mamma, kon ik vertrekken voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Asbeekweg, maar helemaal op het einde, de aansluiting met de H. Dunantstraat, kon ik geen stap meer verder. Door werken was de hele straat volledig afgesloten, zelfs voor voetgangers. Dan maar dat smalle pad links genomen naar de molen van wijlen Miet Cops. Uiteraard, dat wist ik van tevoren, was dat pad gaandeweg vrij modderig. En iets verderop lag 'n slachtoffer van die storm van gisteren tegen de vlakte. Ik ben letterlijk doorheen de takken moeten kruipen om verder te kunnen.

Wat verder was ik dan in de kinderboerderij en de speeltuin. Wegens de herfstvakantie waren er toch tal van gezinnen met kleine kinderen aanwezig. Aan de burchtruïne langsheen de gracht gestapt met links heel wat eenden en rechts, 'n mooi zicht op het kasteel. De wilde wingerd heeft nu 'n mooi kleurtje gekregen.

Het domein Pietersheim heb ik verlaten via Merode Interieur, vroeger 'n hoeve, horende bij het kasteel.

Terug thuis ben ik toch maar mijn fiets naar mijn fietshersteller gaan brengen. Het is niet normaal dat ik op korte tijd, drie keer lek reed met anti-lekbanden. En opnieuw terug thuis, was de tuinman juist begonnen met mijn laatste haag te snoeien. Hij heeft er uiteindelijk 'n half uur over gedaan terwijl ik toch enkele uren nodig heb. Dat is ook weer gedaan. Ik ben content.

03-11-2023, 17:12 geschreven door eddy meuris

Voor ik aan mijn wandelverslag begin, wens ik toch eerst iedereen te bedanken voor de verjaardagswensen voor onze Arne. Hij heeft zich goed geamuseerd gisteren op zijn feestje, er waren ook twee vriendjes aanwezig, bomma en bompa hebben dus niet moeten meespelen. Wij hebben wel aan tafel gezondigd door het eten van 'n stuk smurfenvlaai. Zij die dat niet kennen, het is bladerdeegbodem, daarop vanillepudding en abrikozengelei, en na de afkoeling volgt nog slagroom, witte chocoladeschilfers en poedersuiker. Die vlaai (of ook taart genoemd) werd in 1977 uitgevonden door 'n bakker in Heusden-Zolder. En het enige wat het met de smurfen te maken heeft, toentertijd was het liedje van de smurfen geweldig populair.

Mijn excuses, maar toch nog 'n anekdote van deze morgen. Bij het opentrekken van de gordijnen deze morgen, zagen we dat onze brievenbus 'n vriendje had gekregen. Bleek dat vandalen de brievenbus van onze naaste buren van zijn voetstuk hadden getrokken en er mee op wandel waren gegaan. Maar omdat die bus zoveel weegt, hebben ze die dan maar achtergelaten op die van ons.

En nu mijn wandeling. Regenen ging het niet doen, waaien des te meer en de zon scheen. Binnen blijven was daarom geen optie. De bedoeling was om doorheen Oud-Caberg te wandelen, dus even de grens over. Ik vertrok langs de trappen aan de school en doorheen de tunnel, om vervolgens rechtsaf te slaan richting de Industrieweg. Aan grenspaal 97 zie je in de verte Oud-Caberg al liggen. Zoals nog al eens gezegd, het oude gedeelte van het dorp heeft nog verschillende mooi opgeknapte boerderijen zoals het Reijndershof. Door de strakke wind, lagen in het dorp omzeggens alle groene afvalcontainers op hun zij. Leeg weegt zo 'n containers niks, en de minste wind blaast ze dan omver.

Doorheen de straat Lanakerweg keerde ik terug. Nog even getracht op rechts 'n binnenweg te vinden, maar omdat dit niet lukte, gewoon doorgewandeld langsheen de kapel met zicht op Lanaken met zijn windmolens en de kerk, ver op de achtergrond. Aan de kapel, rechtsaf doorheen 'n modderig pad richting de oude spoorbrug. Daar mijn laatste foto's genomen. Ik vertrouwde het verder niet meer, de wind was mij toch wat al te strak, ik wilde mijn gsm niet tegen de vlakte zien gaan.

Via het veld van de Grensweg, teruggekeerd naar Lanaken. Al bij al viel het nog mee, al was ik bijna gezandstraald, ben ik twee keer mijn pet achterna moeten lopen en ben ik zelfs enkele keren letterlijk tot stilstand gekomen. Uiteraard heb ik goed uitgekeken telkens ik voorbij 'n boom of bomen diende te wandelen, maar die 6 Bfr. hebben we al dikwijls gehad, het is zelfs al erger geweest. We mogen bij ons in Lanaken nog van geluk spreken, elders in het land (en ook in het buitenland) zijn er problemen geweest.

02-11-2023, 16:09 geschreven door eddy meuris

Toen ik vanmorgen richting Maastricht aan 't fietsen was, zagen mij die wolken toch ferm bedreigend uit, nochtans hadden de buienradars aangegeven dat het droog zou blijven. En gelukkig, het is inderdaad droog gebleven.

Mijn route lag sinds gisteren klaar, naar Gulpen om via de autostradebrug in Stein terug te keren. Om te beginnen nam ik dat mooie fietspad achter de Noorderbrug richting Bemelen. Via dat fietspad rij je Maastricht buiten. En dan in Bemelen nog eens de berg naar boven, de Bemelerweg. Het is 'n loper zoals ze nog al eens zeggen, 1 km. lang en geen al te hoge stijgingspercentage's. In het gehucht Wolfshuis - hoort bij Bemelen - zie je "De Van Tienhovenmolen", gebouwd in 1855. De wieken waren flink aan het draaien.

En dan naar Gulpen. Je bevindt je op 'n hoogte en de vergezichten richting Gulpen zijn dan ook prachtig. Echt in het centrum ben ik niet geweest, ik draaide links af naar Wijlre, Hulsberg, Schin-op-Geul en Walem. Tussen laatst genoemde dorpjes, die bij Valkenburg horen, heb je de Kachelberg, 'n stevige kuitenbijter met percentage's boven de 10%. De helling is 1,5 km. lang. Boven vind je 'n kapel van 1828. Wat verderop even gestopt aan 'n andere kapel, in Wijnandsrade. Deze kapel werd in 1930 gebouwd door 'n aantal buurtbewoners. Ik heb er mijn enige pauze van vandaag genomen, mijn boterhammen opeten.

Vervolgens ging het naar Genhout, 'n plaats waar ik al tig-keer doorheen gefietst ben. En iets verder, bereikte ik Elsloo/Stein waar ik 'n prachtig versierde kunstboom zag en 'n mooie schilderij op 'n doodgewone elektriciteistcabine. Zo 'n saaie cabine's kunnen dus prachtig versierd worden. Je ziet het meer en meer de laatste tijd.

Eens de autostradebrug over, ben je bijna thuis. Nog effe langs de Maas in Uikhoven en doorheen Rekem richting La Butte aux Bois, en ik kon mijn fiets weer opbergen.

Maar het venijn zat vandaag in de staart, in Rekem stelde ik vast dat ik te kampen had met 'n leegloper vooraan. Ik heb mijn band eens gecontroleerd, maar uitwendig zie ik geen schade. Gelukkig nog net thuis geraakt zonder te moeten stoppen voor 'n herstelling. Dat zal deze week gebeuren.

Morgen 1 november, wij gedenken onze overleden naasten en .... vieren onze Arne die 6 jaar wordt. En zoals in mijn titel gezegd, de 6.000 kms. zijn binnen, mijn doelstelling voor dit jaar. Uiteraard ga ik proberen er nog iets bij te doen.

31-10-2023, 15:53 geschreven door eddy meuris

Dag allemaal, vandaag had ik mij voorgenomen nog eens doorheen de buurtweg te wandelen tussen de Pannestraat en de Bremstraat. Daar is wat commotie rond geweest omdat de bewoners van het laatste huis op de Bremstraat, die buurtweg hadden afgesloten met 'n hek, 'n hek dat weliswaar door iedereen kon geopend worden.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via de Epesiastraat waar de bomen nu op zijn mooist staan. En dan de Pannestraat in om iets voorbij de volkstuintjes, links af te slaan, de befaamde buurtweg in. Aan het eerste poortje, ergens halverwege zag ik dat er toch iets veranderd was. Het poortje stond wagenwijd open. Ondertussen ook nog wat paddenstoelen gezien, de bleekgele bundelzwam. En dan op het eind van de buurtweg, aan de Bremstraat zag ik toch mijn tevredenheid dat het tweede poortje helemaal verwijderd is. Je kunt er nu gewoon doorheen wandelen zonder obstakels. Misschien dat mijn meldingen op facebook toch wat respons hebben gehad.

Verder ben ik nog 'n stukje het bos binnengewandeld. Echt gezocht naar boleten, zwammen en paddenstoelen heb ik niet, al zie je bijna overal de gele aardappelbovist. Terugkeren deed ik via de Kewithstraat met zijn mooie paarden en de fantasie van sommige bewoners mbt. Halloween.

Mijn laatste foto maakte ik aan de sportoase, de laatste nog bloeiende veldbloemen. Voila, mijn verslag is weer gemaakt, nu ga ik schaken. En morgen, ... bij leven en welzijn en vooral bij weinig wind en geen regen, dan ga ik fietsen.

30-10-2023, 13:00 geschreven door eddy meuris