aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 38
Zoeken in blog
23-03-2025
Verjaardagsfeestje van onze dochter.
Uitzonderlijk heb ik vandaag twee verslagjes, eentje van deze ochtend en eentje van deze namiddag. Deze voormiddag heb ik gewandeld en in de namiddag dienden wij naar 'n klein verjaardagsbeestje van onze dochter te gaan. Ze wordt er veertig, toch ene speciale verjaardag. Mijn vrouw ging met de bus, ikzelf per fiets.
Toen we allemaal verzadigd waren en iedereen terug huiswaarts keerde, heb ik nog 'n ommetje gemaakt doorheen Zutendaal. Foto's maakte ik op de Kounterstraat - mooie bomen zijn altijd fotogeniek - de brug in Eigenbilzen en in Zutendaal op de Daalstraat. Dit is oa. de oude pastorie aan de achterkant bekeken.
Terugkeren deed ik via het gehucht Besmer (of Bessemer). Recht tegenover mekaar zie je er het vroegere hotel Cops en het Oud Kantoor uit het begin van de 18de eeuw. Enkele jaren terug werd het gebouw mooi gerestaureerd. Alleen spijtig dat ze de naam "Oud Kantoor" niet meer hebben aangebracht op de gevel.
Met 'n ommetje doorheen de Asbeekweg en zijn paarden, kon ik terug naar huis fietsen, tijd voor de boterhammen. En ja, ons boompje, alleen op de onderste takken hangen nog bladeren, het einde van bladharken komt in 't zicht.
Vroege vogels zoals wij, zitten altijd al vóór de klok van 8u00 aan tafel om te ontbijten. En gezien er op zondag geen krant is, kun je al rap de wandelschoenen aantrekken. Ik was dus vandaag om 8u06 al op pad.
Eerst kwam ik voorbij mijn vroegere werkplek, kantoorhoofd van de Post van Lanaken. In dat gebouw was aan de straatkant het financiële compartiment - de loketten - achteraan de sorteerruimte van de postbodes, goed voor in totaal +/- 50 personeelsleden. Na de verhuis van de loketten naar 'n andere locatie, hebben de postbodes de hele gelijkvloerse ruimte ter hunner beschikking gekregen. Op de verdiepingen werkten vroeger de beambten van de belastingen. Ik heb die job nu al héél wat jaren achter mij gelaten.
Vandaag wilde ik nog eens langs het onverharde pad naar Tournebride wandelen. Onder de brug daar, besloot ik door te stappen tot aan de sluis van Neerharen. Terugkeren deed ik via de kastanjedreef in het domein Pietersheim. Ik was net aan het kasteel toen er enkele momenten later, 'n kleine bui de wereld 'n beetje nat maakte. Meer dan het stof wat vochtig maken, was het niet.
Mijn laatste foto was eens 'n ander zicht op de kerk. Straks gaan we onze dochter vieren, 40 jaar jong!
Deze namiddag had ik nog juist genoeg energie in mijn lijf om tot in Maastricht te wandelen, te voet terugkeren, dat zat er niet meer in. Dat had natuurlijk te maken met mijn werk in de tuin deze voormiddag. Ik heb namenlijk ons gazon voor het eerst dit jaar gemaaid. En maaien, dat wil uiteraard zeggen dat zulk werkje in twee fases dient te gebeuren. Eerst met de machine op 'n hoge stand om de rommel op te ruimen (bladeren en takjes) om vervolgens met 'n lagere stand, het gras te maaien. Ik heb toch wel 'n goei 12 à 13 kruiwagens afgevoerd naar de composthoop, niet alleen gras maar ook veel mos. Het was dus voortdurend bukken en bezig zijn. Tenslotte kwam de kantensnijder er ook nog aan te pas, het ziet er nu weer goed uit. En die energie, die mooie fietstocht van gisteren zat er ook voor iets tussen.
Maar goed, na mijn werkzaamheden in de tuin wilde ik niet op mijn lauweren rusten, integendeel. Ik vertrok via het Uilenspiegelpark en de tunnel aan de fietsbrug. Daar zag ik dat de blaadjes al bomen beginnen te krijgen. Oeps, moet dat niet andersom, .... ha, ha, ha.
In Smeermaas heb je dan de keuze om naar Maastricht te wandelen, ik koos vandaag de route langs de Maas. Je ziet dat het peil van het water stevig gezakt is. Meer en meer eilandjes komen te voorschijn. Wat verderop kun je met je camper terecht. Ik ga niet overdrijven, maar er stonden er zeker 'n honderd-tal. Niet veel verder is er ook 'n plek voor campers, zij het dat ze daar wat verder uit mekaar kunnen staan.
Iets verder dan het bord van Maastricht op de Bosscherweg, ben ik linksaf gegaan, de Pastoor Moormanstraat in. Ik ben er de Améliebrug over gegaan. Ook mooi om te zien was die knalgele forsythia. In het centrum op de markt was er 'n rommelmarkt. Het was er druk, niet alleen daar, maar in alle omliggende straten. Die straatmuzikant zal vermoedelijk goede zaken gedaan hebben.
Tenslotte ben ik in De Knijnspiep iets gaan drinken, weer 'n lekker niet-alcoholisch biertje, La Trappe Epos. La Trappe is één van de Trappistenbieren. Daarna ben ik met de bus terug gegaan naar Lanaken. Thuis heb ik nog het einde van de koers gezien met Mathieu als grote winnaar.
Morgen moeten wij bij onze dochter zijn, ze krijgt 'n nieuwe voordeur en dat wordt gevierd.
Zo zou het altijd moeten gaan, 'n fietstocht zonder problemen noch zorgen. Het ging traag wanneer het moest, de turbo sloeg aan wanneer het kon, de focus was er - alles onder controle - en er zat meer dan genoeg jus in de benen. Geleen was mijn doel vandaag en via het veer over de Maas in Berg a/d Maas, zou ik terugkeren.
Nadat ik mijn remmen thuis nog wat had bijgesteld, vertrok ik rond een uur vanmiddag richting Maastricht. Eerst daar de Noorderbrug over om vervolgens naar Meerssen te fietsen. Mijn eerste foto maakte ik in Ulestraten aan de kerk. Het is 'n dorp horende bij Meerssen. De Sint-Catharinakerk is van 1904.
Het volgende mooie gebouw op mijn reis was het Kolmonderhof in Kolmond. Het gebouw is van het begin van de 17de eeuw. Kolmont is 'n gehucht van Geverik, horende bij de gemeente Beek. En dan kwam Geleen in 't zicht, altijd iets speciaals om daar doorheen te fietsen. Maar wonderwel waren er vandaag geen problemen, het ging als vanzelf. Ik heb mij ter plaatse direct beloond met 'n korte pauze, wat extra energie opslaan voor de rest van de rit. En of het geholpen heeft, ... ik vloog bijna tot in Zutendaal!!
Eens Geleen buiten, was het fietsen in de richting van de Maas. Maar eerst moet je in Berg a/d Maas over het Julianakanaal. Het zal niet meer lang duren eer er weer water doorheen dat stuk van het kanaal vloeit. De bodem is zo te zien goed verstevigd.
Op de overzetboot was het 'n drukte van jewelste. Zes auto's en veertien fietsers. En aan de overkant stond wederom 'n ganse meute te wachten. Waar ik mij in Ned. Limburg nauwgezet heb gehouden aan de nrs. van het fietsroutenetwerk, heb ik mij bij ons laten leiden door mijn natte vinger, op goed geluk dus.
Ik wilde enerzijds niet dezelfde weg terug maken als afgelopen woensdag, en anderzijds was het kwestie van mijn fiets onder controle te houden door die strakke zijwind vanuit de andere kant van de Maas. Ik heb mijn weg vervolgd tot in Maasmechelen aan het kanaal. Hier ben ik rechtsaf gereden tot aan recreatieoord de Salamander. Na nog even door het bos gereden te hebben, ging het in Opgrimbie weer rechtsaf, de Duivelsberg op. Boven op de berg zie je het natuurgebied de Kikbeekbron liggen, 'n natuurgebied van 120 ha en horende bij het Nationaal Park Hoge Kempen.
Het dorp wat hierna volgt is Zutendaal. Ik ken het daar als mijn broekzak. Ik heb er in de jaren '90 van de vorige eeuw, 'n achtal jaren gewerkt als kantoorhoofd van de Post. Zo weet ik ook dat er in een van de plaatselijke horecazaken ene lekkere Force Majeure te krijgen is, 100% smaak - 0% alcohol. Echt 'n aanrader.
Echt naar huis terugkeren deed ik via Eigenbilzen, Kompveld en Veldwezelt. Om 17u00 was ik thuis met 80 km. in de benen. Bergjes waren er in Meerssen, Waterval genoemd en op het einde die Duivelsberg. Ik ben alweer tevreden.
Deze voormiddag heb ik het mij gepermitteerd om er 'n lui moment van te maken. Na die stevige fietstocht van gisteren mocht dat ook wel. Deze middag zijn we dan met ons beidjes elders gaan eten en daarna heb ik dan toch de wandelkledij aangetrokken. Ik vreesde anders dat na dat etentje, besproeid met enkele glazen wijn, de zetel 'n te grote aantrekkingskracht zou krijgen.
Ik vertrok via de Blindevijversweg. Die boom daar heeft iets speciaals waardoor ik er geregeld 'n foto van wil maken. En dan op het einde van de Sprokkelstraat, het bos in, de moeilijk route. Moeilijk in die zin dat ik toch 98 hoogtemeters overbrugd heb. Het is ook 'n mountainbikeroute, vandaar dat bord in het bos. Ik heb geprobeerd zo lang als mogelijk in het bos te blijven, zij het dat ik af en toe ook langs de bosrand wandelde.
Op 'n bepaald moment moet je ook de grote weg Lanaken - Zutendaal over om daarna weer het bos in te duiken. Gezien we pas van tafel kwamen tegen 13u40, had ik nog wat tijd om 'n extra lus te maken. Hiervoor trok ik oa. nog eens doorheen de Kewithstraat. Vandaag heb ik het kasteel eens gefotografeerd van de zijkant. Het is triest te zien dat het zo onderkomen is. Het was nochtans 'n gebouw met naam en faam, zeker gelet op de families die er gewoond hebben. En in tegenspraak met hetgeen internet beweert, het kasteel ligt op grondgebied van Lanaken en niet van Gellik.
Bij die laatste foto hing 'n geurtje. Bekijk de foto eens goed en sluit dan je ogen, de geur van dat vers besproeide veld op de Puin, kun je zo ruiken. Probeer het maar eens ....
Tenslotte nog goed nieuws van de gemeente, 'n kaduuk fietspad wordt eindelijk aangepakt. Het was niet aangenaam om met de koersfiets over dat pad te rijden. Eindelijk zou ik zeggen! Morgennamiddag wordt er weer gefietst.
Oef, het is eindelijk gelukt om mijn fietstocht naar Thorn te maken. Het weer zat er natuurlijk voor iets tussen - zonnig en relatief weinig wind - en ik had de permissie om al in de voormiddag te kunnen vertrekken. En omdat ik dan toch over voldoende tijd beschikte, heb ik er maar ineens 'n 100-plus rit van gemaakt.
Het was rond de klok van 11u00 wel beslissen of ik al dan niet in korte broek zou vertrekken. Gezien de temperatuur rond het middaguur rond de 18° zou zijn, ben ik vertrokken in korte broek, voor het eerst dit jaar. Ook de rest van de kledij was wat luchtiger dan de voorbije weken, en maar goed ook. Behoudens de eerste kms. heb ik geen last gehad van eventuele koude.
Ik vertrok via Rekem en Boorsem langs de Zuid-Willemsvaart. Aan knooppunt 44 ging ik rechtsaf om daar het oude kolenspoor te volgen tot in Wurfeld. Dit is 'n gehucht van Maaseik. Wat verderop heb je de kasteelhoeve Nieuwenhof, daterend uit de 18de eeuw. Het is in bezit van de fam. Nyssens. Een hunner voorvaderen was burgemeester van Maaseik, midden de 19de eeuw.
Het volgende kasteel op mijn route was Borgitter in Kessenich, deelgemeente van Kinrooi. En dat de grens met Nederland héél kortbij is, dat zie je op dat plannetje waarop het kasteel te zien is.
En dan kwam het doel van mijn tocht in 't zicht, Thorn. Op voorhand had ik opgezocht of de Pannekoekenbakker geopend was. En dat hij smaakte, dat hoef ik jullie niet te vertellen. Het Witte Dorp deed uiteraard alle eer aan. Dat Wijngoed bestaat sinds 2001 en beslaat 'n oppervlakte van 7 hectare.
Terugkeren deed ik via de familiejachthaven de Spaanjerd in Kinrooi. Vervolgens reed ik door kleine dorpjes zoals Geistingen. Eens in Aldeneik, effe gestopt om mijn laatste boterham te verorberen aan de Mynekomplas, 'n visvijver. Aan de Pater Sangersbrug was het gewoon rechtdoor langs de Maas. O ja, Pater Sangers was van Stevensweert en ijverde voor de toenadering tussen de beide Limburgen.
Mijn laatste foto's maakte ik in oa. Dilsen-Stokkem en Mazenhoven, gehucht van Leut en horende bij Maasmechelen.
Om mijn 100 km. rond te krijgen, ben ik nog even richting Maastricht gereden. Zo kwam het dus dat ik zowel in het noorden als in het zuiden, effe de grens met Nederland ben overgestoken. En die Duvel tenslotte, die had niet de tijd om warm te worden.
Uiteraard ben ik meer dan tevreden na zo'n rit, zeker met mijn gemiddelde snelheid (22,92 km/uur), wetende dat op het eind de wind toch wat strakker was. Het heeft mij toch niet belet om tussen Maastricht en Smeermaas goed door te trekken met 'n snelheid boven de 30 km/uur.
Mooi weer vandaag, veel zon maar ook redelijk wat wind. Voor 'n stevige fietstocht, zeker met de koersfiets, waaide het mij toch wat te hard. Geen probleem, dan wordt er gewoon gewandeld.
In de voormiddag heb ik mij nog enkele uurtjes bezig gehouden met opruimwerken in de tuin. In de namiddag was het plan om met de bus naar Waltwilder te gaan en vanaf daar via Martenslinde, naar Alden Biesen te wandelen.
In Waltwilder moet je eerst de Wilderberg op. Vanaf die kant is dat redelijk te doen, maar kom je vanaf de andere kant, dan moet je al 'n geoefend klimmer zijn om die helling op te geraken. Dat zie je, op de foto.
Het volgende dorp is Martenslinde, deelgemeente van nu Bilzen-Hoeselt. De Sint-Martinuskerk was te bezoeken, ik ben dus even naar binnen geweest. Deze kerk werd gebouwd na de sloop van de oude kerk in 1892. Alleen het 14de eeuwse koor werd behouden. Tussen 1935 en 1941 werden de zijbeuken gebouwd.
En dan heb je de klim naar het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen. Wielrenners worden in Alden Biesen weleens omhoog geleid van beneden aan de Kasteelstraat tot boven aan dat Apostelhuis, vooral in de Ronde van Limburg. Alden Biesen is één van de toeristische trekpleisters van de regio. Je ziet er altijd wandelaars. En foto's maken is natuurlijk 'n must. Wat verderop op de Kasteelstraat heb je de Rentmeesterij. Het is nu 'n bijzonder hotel.
Mijn einddoel was uiteraard Bilzen. Om er te geraken daalde ik af via de Katteberg. Onderweg mooie bomen en 'n fel blauwe lucht. Tenslotte waren veel ouderlingen aan het wandelen in het park, kortbij het rusthuis.
Zo, die wandeling zit er weer op. Bij leven en welzijn wordt er morgen gefietst.
Een fietstocht zag ik vandaag wel zitten. Niet deze voormiddag, toen was het nog te fris, maar in de namiddag kon het wel. Ik heb mij dan deze morgen nuttig gemaakt met het bijeen harken van afgevallen bladeren. Tien kruiwagens heb ik gevuld. Onze boom begint nu eindelijk al zijn bladeren kwijt te spelen, het zou tijd worden. De composthoop is nu weer goed gevuld. Maar al die bladeren composteren goed, volgend jaar zie je er niks meer van terug.
Na de afwas kon ik mij dan klaarmaken. Mijn stadsfiets effe "met de Franse slag" gereinigd, mijn ketting gesmeerd, wat peperkoek en drinken mee en ik kon vertrekken. Ik vertrok via Herbricht en Uikhoven om vervolgens in Kotem de brug over te fietsen naar Stein. Het Julianakanaal ben ik vandaag toch zeker drie keer overgefietst.
In Geulle a/d Maas kun je vanaf 1 april weer met het veer de Maas over, eerst enkel in het weekend, naderhand elke dag. Mooi in die streek is altijd het kasteel van Geulle. Het is eigenlijk maar 'n overblijfsel van het oorspronkelijke kasteel van 1620. Het is 'n deel van de voorburcht.
Wat verderop in Bunde ga ik mij die kasteelhoeve Hartelstein in gedachten houden. Een nieuwe horecazaak in die streek is altijd 'n pluspunt. Je fietst er in feite doorheen 'n natuurgebied. Vervolgens kom je in Itteren waar ik de gallowayrunderen zag lopen op de Belg. oever van de Maas in Herbricht.
Tenslotte ben ik in Maastricht nog even blijven stilstaan aan het Bassin. Die oude gebouwen met graffiti en muurschilderingen, worden binnenkort afgebroken. Vestio, vastgoedontwikkelaar uit Hasselt heeft de voorkeur gekregen om er 'n nieuw prestigieus ontwerp te bouwen.
En die laatste afbeelding, die verkreeg ik door met mijn handpalm traag over het beeldscherm van mijn gsm te gaan, op die manier 'n foto makende die ik kon opslaan. Je ziet ook op de afbeelding dat ik 2u51 ben weggeweest maar slechts 2u25 heb gefietst. Mijn Strava-account gaat op pauze als ik ergens blijf stilstaan voor 'n foto.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.