aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
18-03-2025
Naar Alden Biesen.
Mooi weer vandaag, veel zon maar ook redelijk wat wind. Voor 'n stevige fietstocht, zeker met de koersfiets, waaide het mij toch wat te hard. Geen probleem, dan wordt er gewoon gewandeld.
In de voormiddag heb ik mij nog enkele uurtjes bezig gehouden met opruimwerken in de tuin. In de namiddag was het plan om met de bus naar Waltwilder te gaan en vanaf daar via Martenslinde, naar Alden Biesen te wandelen.
In Waltwilder moet je eerst de Wilderberg op. Vanaf die kant is dat redelijk te doen, maar kom je vanaf de andere kant, dan moet je al 'n geoefend klimmer zijn om die helling op te geraken. Dat zie je, op de foto.
Het volgende dorp is Martenslinde, deelgemeente van nu Bilzen-Hoeselt. De Sint-Martinuskerk was te bezoeken, ik ben dus even naar binnen geweest. Deze kerk werd gebouwd na de sloop van de oude kerk in 1892. Alleen het 14de eeuwse koor werd behouden. Tussen 1935 en 1941 werden de zijbeuken gebouwd.
En dan heb je de klim naar het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen. Wielrenners worden in Alden Biesen weleens omhoog geleid van beneden aan de Kasteelstraat tot boven aan dat Apostelhuis, vooral in de Ronde van Limburg. Alden Biesen is één van de toeristische trekpleisters van de regio. Je ziet er altijd wandelaars. En foto's maken is natuurlijk 'n must. Wat verderop op de Kasteelstraat heb je de Rentmeesterij. Het is nu 'n bijzonder hotel.
Mijn einddoel was uiteraard Bilzen. Om er te geraken daalde ik af via de Katteberg. Onderweg mooie bomen en 'n fel blauwe lucht. Tenslotte waren veel ouderlingen aan het wandelen in het park, kortbij het rusthuis.
Zo, die wandeling zit er weer op. Bij leven en welzijn wordt er morgen gefietst.
Een fietstocht zag ik vandaag wel zitten. Niet deze voormiddag, toen was het nog te fris, maar in de namiddag kon het wel. Ik heb mij dan deze morgen nuttig gemaakt met het bijeen harken van afgevallen bladeren. Tien kruiwagens heb ik gevuld. Onze boom begint nu eindelijk al zijn bladeren kwijt te spelen, het zou tijd worden. De composthoop is nu weer goed gevuld. Maar al die bladeren composteren goed, volgend jaar zie je er niks meer van terug.
Na de afwas kon ik mij dan klaarmaken. Mijn stadsfiets effe "met de Franse slag" gereinigd, mijn ketting gesmeerd, wat peperkoek en drinken mee en ik kon vertrekken. Ik vertrok via Herbricht en Uikhoven om vervolgens in Kotem de brug over te fietsen naar Stein. Het Julianakanaal ben ik vandaag toch zeker drie keer overgefietst.
In Geulle a/d Maas kun je vanaf 1 april weer met het veer de Maas over, eerst enkel in het weekend, naderhand elke dag. Mooi in die streek is altijd het kasteel van Geulle. Het is eigenlijk maar 'n overblijfsel van het oorspronkelijke kasteel van 1620. Het is 'n deel van de voorburcht.
Wat verderop in Bunde ga ik mij die kasteelhoeve Hartelstein in gedachten houden. Een nieuwe horecazaak in die streek is altijd 'n pluspunt. Je fietst er in feite doorheen 'n natuurgebied. Vervolgens kom je in Itteren waar ik de gallowayrunderen zag lopen op de Belg. oever van de Maas in Herbricht.
Tenslotte ben ik in Maastricht nog even blijven stilstaan aan het Bassin. Die oude gebouwen met graffiti en muurschilderingen, worden binnenkort afgebroken. Vestio, vastgoedontwikkelaar uit Hasselt heeft de voorkeur gekregen om er 'n nieuw prestigieus ontwerp te bouwen.
En die laatste afbeelding, die verkreeg ik door met mijn handpalm traag over het beeldscherm van mijn gsm te gaan, op die manier 'n foto makende die ik kon opslaan. Je ziet ook op de afbeelding dat ik 2u51 ben weggeweest maar slechts 2u25 heb gefietst. Mijn Strava-account gaat op pauze als ik ergens blijf stilstaan voor 'n foto.
Gisterenavond hebben wij 'n fijn familiefeest gehad, een van mijn schoonzussen vierde samen met haar man, hun 55ste huwelijksverjaardag. Er was veel leut, iemand die effe de boel animeerde en veel lekkers. Kortom, ene geslaagde avond.
En al die calorieën, die moesten er vandaag wel uit. Niet dat ik intensief zou gaan sporten vandaag, ene goede wandeling zou al voldoende zijn. Ik wilde door het bos naar Gellik wandelen. Achteraf beschouwd had ik dat misschien beter niet gedaan, maar "gedane zaken nemen geen keer".
Ik vertrok met mijn wandeling in Sparrendal achter het college om bij de eerste grote kruising in het bos, links af te slaan. Je wandelt daar 'n stukje links met wat weilanden en paarden, en rechts met het bos. Maar hoe hoger je komt, hoe dieper je het bos inwandelt. Hier en daar vind je nog 'n open plek en dat zie je op de foto dat het nog vroeg in de morgen was met die lange schaduwen. Uiteindelijk beland je dan op het fietspad Zutendaal - Gellik.
Zoals ik al vertelde, ik had beter die route niet genomen, dan was mij het aanzicht van vele vuile straten bespaard gebleven. Gisterenavond is namelijk in Gellik de jaarlijkse caranaval-lichtstoet door de straten getrokken. En omdat deze stoet pas bij het vallen van de duisternis is vertrokken, zijn de gemeentearbeiders er nog niet toegekomen al de straten proper te maken. Ik heb jullie de foto's bespaard, het zag er echt niet uit. Enerzijds is er veel blijven liggen van hetgeen vanop de wagens naar de massa kijkers werd gegooid (snoepgoed, goedkope hebbedingetjes, ...) en anderzijds de vele blikken en flesjes drank van de toeschouwers. Op een plek stond er nog 'n partytent vol met leeggoed, gewoon zo achtergelaten deze nacht.
Maar wie ben ik, de meute zal zich geamuseerd hebben, het was trouwens goed weer en zo te zien op de foto van Fotolink (waarvoor dank), waren het prachtige wagens.
Zo, mijn voornaamste bezigheid van de dag zit er weer op. Deze namiddag wat zetelhangen, tenzij we toch nog even ons kont heffen om elders 'n tasje koffie te bgaan drinken. We zien wel.
Het was dan vandaag wel zonnig, maar die wind uit het NO was toch maar schraal. Niet dat ik mij daardoor liet afschrikken, integendeel. Ik heb het deze namiddag niet al te bont gemaakt, gewoon effe gewandeld naar Pietersheim om daarna tijdig aan dit verslag te kunnen beginnen. Seffens moeten wij met de benen onder tafel.
Ik vertrok via de Henri Dunantstraat om achter de Kinderboerderij, Pietersheimbos binnen te stappen. Gezien het bij ons in Lanaken niet meer geregend heeft de laatste dagen, was het overal goed droog. Ik had het dus goed ingeschat met de keuze van mijn schoeisel.
Sorry dat ik zoveel foto's maak in Pietersheim, maar ik kan het gewoon niet laten, het is daarom ook een der mooiste plekken van onze gemeente. In de burchtkapel trad in 1721 Jean-Phillipe-Eugène Graaf de Mérode in het huwelijk. Zijn nazaat Xavier de Mérode woonde in het naast gelegen kasteel tot 1971. Toen verkocht hij het kasteel aan de gemeente Lanaken. Opmerkelijk is dat in 1930 de familie de Mérode van Koning Albert I de Prinselijke titel kreeg.
Ik keerde terug naar huis via de Koning Albertlaan, de Stationsstraat en het Uilenspiegelpark. Het gebouw op de Stationsstraat werd recent gerenoveerd. Vroeger hadden daar dokter Lejeune en later tandarts Orban hun praktijk. De Selfie maakte ik in het park.
Zo, nu moet ik mij gaan klaarmaken voor hetgeen zal volgen. Tot morgen.
Buiten wat kleine bulten onderweg en 'n paar klimmetjes omhoog naar 'n brug, was het vandaag 'n vlakke fietstocht. Het waren nauwelijks 147 hoogtemeters. Ik had dan ook de gewone stadsfiets bij als onderdaan. Mijn keerpunt op de route had ik op voorhand bepaald, Eisden, maar daarna was het gewoon op het gevoel.
Maar eerst was ik deze morgen weer bij de bakker. Uit voorzorg heb ik nog wat extra pistolets meegenomen zodat we met ons brood zeker toekomen tem. zondagmorgen. Daarna heb ik mij thuis wat bezig gehouden om tenslotte tot 14u00 "stand-by" te zijn voor de melkboer. Ja, onze melk wordt nog thuis geleverd door Pierre, 'n krasse 70tiger die weigert met pensioen te gaan. Hij heeft wel zijn zoon bij die uiteraard het meeste werk doet, maar Pierre zit achter het stuur. En bij speciale klanten gaat hij zelf nog binnen.
Ik vertrok daarna met mijn stadsfiets naar het kanaal om gewoon rechtdoor te bollen tot in Eisden. Daar moest ik die mooi geschilderde tunnel onderdoor. Mijn heenrit stopte aan knooppunt 502. Fiets je verder naar knooppunt 565 (As) dan rij je over die terrils die aan beide kanten onder water staan. Ik fietste naar pt. 60, de Salamander in Mechelen aan de Maas. Onderweg kwam ik voorbij de mijnkathedraal in Eisden-Tuinwijk. Deze Sint-Barbarakerk werd gebouwd tussen 1934 en 1936 door het toennemend aantal bewoners in de wijken rondom de koolmijn van Eisden. Deze mijn werd in productie genomen in 1923.
Wat verderop zag ik iets moois staan in de tuin van het mijnmuseum. Eens aan de Salamander zag ik dat er nog voldoende tijd was om 'n extra lus te maken. Dat was rechtsop tot aan knooppunt 551. Vanaf daar ging ik in de richting van Zutendaal, om onderweg over de brug van "fietsen door de heide" te rijden. In Zutendaal heb ik even 'n korte pauze genomen voor 'n zjat (lees: tas) koffie.
Via de parking van de Lieteberg, de bunker aan de brug in Eigenbilzen en de oude spoorbrug in Gellik, keerde ik terug naar huis. Het is nu bijna 19u00, maar zoals zo dikwijls de laatste tijd, interesseert mij het nieuws op tv maar matig. Je hoort altijd maar hetzelfde en er worden maar weinig opbeurende items gebracht. Morgen moet ik mij haasten om sportief te kunnen bezig zijn, we worden verwacht op 'n familiefeest.
Buiten mijn wandeling heb ik vandaag eigenlijk niet zo veel te vertellen. "Geen nieuws is ook altijd goed nieuws" wordt gezegd. Na mijn stevige fietstocht van gisteren, heb ik het kalm aan gedaan deze voormiddag, 'n goed ontbijt binnengespeeld, de krant van voor naar achter en van links naar rechts gelezen en begonnen aan ene nieuwe puzzel.
In de namiddag wilde ik nog eens naar Maastricht wandelen, 'n tas koffie gaan drinken in de Gedeelde Weelde in het oude Sphinxkwartier. Om er te geraken koos ik voor het smokkelpad langs het kanaal. Vertrekken doe je dus aan de brug van Smeermaas. Eens je op het pad bent, zie je rechts één der grenspalen tussen de bomen staan. Het was in 1843 dat ze er via "het verdrag van Maastricht" geplaatst werden.
Als je langs het kanaal wandelt, zie je ook dikwijls de roeiers van de Maastrichtse roeiclub. Eens aan de Noorderbrug, onderaan versierd met fraaie schilderingen, ben je in het Sphinxkwartier. Daar zag ik 'n verzameling oude affiche's.
Terugkeren deed ik via de Bosscherweg, langs de Maas dus. Aan de overkant is het dorp Borgharen te zien, 'n plek waar ik dikwijls doorheen fiets. Juist vóór de grens met Smeermaas zag ik dat opvallend ogend huis, met mooie gele ramen en deur. Met nog 'n laatste foto in 't Hofje, vlak bij thuis, kan ik weer nagenieten van 'n mooie wandeling.
Wat ik morgen ga doen, dat weet ik nog niet. Mogelijk 'n fietstocht met de stadsfiets.
Dan wil je gaan fietsen maar geraak je Lanaken bijna niet uit. Dat overkwam mij deze namiddag. De voormiddag was voorbehouden aan de technieker die onze verwarming kwam nazien (jaarlijks onderhoud). En deze vroege ochtend, ... toen stond ik al om 7u15 bij de bakker. Al ons brood was weer eens op. Ik verdenk onze bakker ervan 'n nieuwe snijmachine gekocht te hebben waarbij elke snee brood, enkele millimeters dikker gesneden wordt. Dikkere sneden = meer verkoop van broden! Vroeger kwamen wij twee dagen toe met 'n brood, nu lukt dat nog zelden.
Maar genoeg geklaagd, dit verslag gaat over mijn fietstocht. Ik wilde vandaag nog eens naar Gulpen gaan. Het was nochtans kantje-boortje of ik al dan niet kon vertrekken, de buienradars wisten het niet goed. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en mijn fietskledij aangetrokken. Het was wel met 'n laagje méér want het was fris buiten.
Ik vertrok met het nodige oponthoud via Maastricht en de Bemelerberg richting Margraten. Eerst kwam ik thuis vriend Ivo tegen en even verder, vriend Jean-Marie. Ik was dus na enkele meters, al verschillende minuten kwijt. Maar, "so what". En ja Margraten, een volgende rit moet ik daar eens stoppen aan het oorlogskerkhof voor Amerikaanse soldaten. En dan ging het naar Gulpen, ... of dat was toch de bedoeling. Ik heb zoals gewoonlijk mijn opeenvolgende nrs. vóór mij op het kader van mijn fiets, maar ineens zag ik nummerborden die niet op mijn menu stonden. Het waren zo te zien spiksplinter nieuwe borden, zo nieuw dat de grote overzichtsborden op elk knooppunt noch de website, zelfs nog niet aangepast waren. Gelukkig ben ik goed in aardrijkskunde en kon ik aan de hand van mijn geheugen, steeds de juiste weg vinden. Je zou maar in die buurt fietsen en de streek niet kennen.
Maar het is goed afgelopen, ik heb geen meter extra moeten fietsen. Naar Gulpen fietsen levert altijd mooie vergezichten op. Ook mooi in de stad is die fraaie muurschildering van de hand van kunstenares Yasja Ligtelijn. En dat het op dat moment mooi weer was, dat zie je op die foto met oa. de wegwijzer naar Banholt. Aan de Sint-Lambertuskerk in Mheer, gebouwd tussen 1876 en 1881, ging ik rechtsaf naar Mesch.
Vervolgens ging het van Mesch naar Eijsden en Moelingen. Daar ging ik de Maasbrug over en was het ook gedaan met dat mooie weer. Het heeft van Lanaye tot Veldwezelt (bijna thuis dus) doorlopend lichtjes gemiezerd. Desondanks ben ik toch de Saint-Pierre nog opgereden, geen moeilijke klim, 1,3 km. lang.
Terugkeren deed ik via Eben-Emael met oa. de molen Loverix, vermoedelijk van 1800 en sinds 2014 is daar 'n pannenkoekenhuis gevestigd. Daar tegenover staat het fort van Eben-Emael, nog steeds te bezoeken. Iets verder in Kanne, stond ik weer effe stil, 'n vroegere medewerker van mij bij de Post, Kris, kwam ik daar tegen en wederom werden wat weetjes uitgewisseld.
Daarna ging het rechtstreeks terug naar Lanaken. Ik wilde nog wel de Muizenberg overfietsen, maar dat gemiezer vond ik maar niks. Liever direct naar Lanaken. Maar ineens, wonderlijk, vanaf Veldwezelt scheen de zon weer. En met die zon kwam ook de behoefte terug aan 'n drankje, mijn merk. Dat dronk ik op het Kerkplein. Thuis heb ik tenslotte de uitwendige mens vochtig gemaakt zodat ik fris gewassen aan tafel kon. Fijne avond nog.
Vanmorgen was het 'n stuk frisser dan gisteren, het scheelde ene goede jas. Desondanks wilde ik toch gaan fietsen. Deed ik dat in de voormiddag of in de namiddag? De buienradars spraken zich tegen, het KMI gaf kans op regen vanaf 14u00. Ik koos het zekere voor het onzekere en vertrok al omstreeks 9u00. Mijn rit was eenvoudig, via Kanne naar Moelingen / Eijsden om doorheen Maastricht terug te keren.
Ik vertrok via het Albertkanaal. In Vroenhoven zag ik 'n verwijzing naar 'n geologisch talud. In Kanne was ik vandaag fietser nr. 12. Kanne is 'n slapend dorpje, maar vergis je niet, bij mooi weer wordt het overrompeld door toeristen. Vervolgens fietste ik langs de sluis van Lanaye om links omhoog, het "pays de Liège" binnen te rijden.
Eens de Maasbrug over ben je even in Moelingen, deelgemeente van Voeren. Aan die grenspaal wordt info gegeven over Fort Navagne. Dat fort werd beheerd door de Spanjaarden maar in 1702 afgebroken door de Maastrichtenaren.
Ook Eijsden is 'n gezellig dorpje, in de zomer vind je er ook veel dagjestoeristen. Terugkeren deed ik via Maastricht. Die paar foto's die ik er maakte, illustreren mooi de omgeving. In Smeermaas zag ik dat er nog goed 45 minuten te fietsen waren om tijdig thuis te zijn. Een ommetje langs het Adijkasteel van Hocht en Neerharen zat er nog wel in. Bijna 46 km. op de teller, niet slecht voor mijn stadsfiets en dat frisse weer.
Na het eten nog even in de tuin gewerkt, de rest van de dag zal verder rustig verlopen. Om te eindigen, 'n krantenbericht uit 1912. Lanaken telde toen 84 café's, 1 voor 45 inwoners. Ja, bier was toen gezonder om te drinken dan gewoon water.
Amaai zeg, ben ik blij dat ik op mijn gat kan zitten om dit verslag te maken. Het was weer 'n goed gevulde dag. Deze voormiddag heb ik gewandeld, in de namiddag onze annabellen gesnoeid en de takken gehakseld. Tussendoor nog wat familiebezoek gehad. Sommige periode's zie je niemand, vandaag was het 'n komen en gaan. Tenslotte mij binnenshuis nog nuttig gemaakt met mijn deel van het wekelijks onderhoudswerk.
Maar dit verslag dient toch vooral om mijn sportieve prestaties neer te schrijven. Mijn doel was nog eens Gellik - Kompveld - Briegden. Ik vertrok langs de Pastoorslindestraat om in Gellik op de Dorpsstraat, de kerk rechts van mij te zien. Daar had ik weer 'n babbel met vriend Marino, mijn "compagnon de route" toen we nog jong waren en op stap gingen tot in de kleine uurtjes.
Eens de brug over in Gellik, trok ik links de Louis Paul Boonweg in. Ergens halverwege die veldweg, staan er vele serres, allemaal in gebruik tijdens het aardbeienseizoen. Daar ging ik rechtsaf naar de Kiezelweg in Veldwezelt. Daar weer de straat over om er 'n veldweg te volgen. Je moet dat pad kennen om uit te kunnen komen op de holle weg tussen Veldwezelt en Briegden. Bijzonder is dat die paden allemaal 'n naam hebben, dat onverhard pad noemt de Rosstraat en die holle weg met klinkers, heet de Winevenstraat.
Via de Briegdenstraat en de brug ben ik nog even rechtsaf gewandeld om tenslotte die smalle doorgang te nemen, enkele trapjes naar beneden. Terugkeren deed ik via de Stationsstraat en het Europaplein. Bijna thuis passeerde ik nog de Wijngaardstraat, mijn geboortestraat. Vooraan links was "the place to be", op het oude nr. 17. De woning is al lang afgebroken voor nieuwbouw op het terrein.
Zo mensen, dat was het weer voor vandaag. Wat mij morgen brengt, dat zal van het weer afhangen.
Zelden heb ik zo goed geslapen als deze nacht. Dat krijg je als je op dezelfde dag wenst te sporten en ook nog wil werken in de tuin. Het heeft mij goed gedaan. Desondanks wilde ik deze voormiddag toch nog even gaan fietsen. Om te gaan wandelen had ik niet zoveel goesting.
Met de stadsfiets vertrok ik direct naar Smeermaas aan de Maas. Het was wel druk op de weg, vele joggers heb ik gezien maar ook het aantal wielertoeristen was nauwelijks te tellen. Van Smeermaas fietste ik via Hochter Bampd naar Herbricht. En op het eind boven op de brug, zie je het kasteel van Rekem al liggen. De Oude God is altijd iets speciaals, je rijdt daar onder de Ucoverpoort door, gebouwd in 1630 en in 1969 beschermd als monument.
Je ziet dat er in Oud-Rekem inspanningen gedaan worden om de toerist te lokken. De oude kerk is te bezoeken als museumkerk. De Reckheimer staat er sinds 2009 en belichaamt in feite de geschiedenis van Oud-Rekem, zijnde: adel - strijdlust - autoriteit - bescherming - verzorging.
En als er ergens 'n bergje in de buurt ligt, dan wil ik er naar boven fietsen, ook al heb ik gewoon de stadsfiets bij. De Molenberg is nu ook geen verschrikkelijk ding, 1,8 km. lang en 'n max. stijging van 7 - 8 %. Eens boven ben ik nog naar Gellik gefietst. Als je aan de kerk staat, dan zie je 'n deel van Gellik onder je liggen. Van ver is de kerk op zijn helling, dus altijd zichtbaar. Met nog wat kms. langs het kanaal en onder de oude spoorbrug door, kon ik terug naar huis. Het was niet ver maar ik heb mij geamuseerd.
Een aandachtige lezer die af en toe naar mijn cijfers kijkt in de linkerkolom, heeft gezien dat ik met deze rit, de kaap van de 1.000 kms. bereikt heb. Dadelijk gaan we met ons twee nog 'n terrasje doen, het is er het weer voor.
Afsluiten doe ik met minder goed nieuws, de bompa van onze schoonzoon is gisterenavond in de leeftijd van 91 jaar overleden.
Vandaag heb ik mij toch nog eens gewaagd aan 'n voormiddagrit. Ik ben dan wel beperkt in mijn kilometers, de afspraak is dat ik 's middags op tijd thuis ben. Nu had ik wel 'n speling van 'n half uur, om 12u30 diende ik aan tafel te zitten. Echt vroeg kon ik niet vertrekken, het was nog redelijk fris vanmorgen, hooguit 6°. Maar rond de klok van 8u30 kon ik toch op pad. Mijn banden waren gisteren al nagezien en opgepompt. Maar die opgepompte banden, die heb ik mij wel beklaagd, straks meer hier over.
Ik vertrok zoals steeds in die richting vanuit Briegden en fietste naar Kanne. Eens Kanne buiten begint Wallonië en de gemeente Bassenge. Achtereenvolgens kom je door de volgende deelgemeenten: Eben Emael - Wonck - Bassenge - Roclenge sur/Geer - Boirs - Glons. Het is niet altijd goed uit te maken in welke deelgemeente je je bevindt met het maken van foto's (zie bijgaand kaartje). Op mijn gsm wordt standaard Bassenge aangegeven. Een weetje is dat Bassenge tot 1963 bij Belg. Limburg hoorde en toen Bitsingen genoemd werd. Nu hoort Bassenge bij Luik. Hoe ook, je hebt er prachtige natuur, je moet er al eens over 'n klein brugje, je ziet de olympische ringen enz. Ik kom er graag.
Eens terug in Limburg fietste ik van Nerem naar Millen waar die Waterburcht staat. De oudste delen stammen nog uit de 12de en 14de eeuw. In 1811 werd de oude donjon gesloopt en fungeerde de restanten van het kasteel als boerderij. Sinds 1972 is de gemeente Riemst eigenaar en is het nu 'n eetcafé. Wat verderop heb je die mooie Sint-Apolloniakapel in Genoelselderen. Ook in Genoelselderen, het wijnkasteel. Dat is de tweede keer op 'n paar dagen dat ik er voorbij reed. Die andere kapel zag er binnenin maar rommelig uit.
Het was vandaag 'n fietstocht van voortdurend klimmen en dalen maar de zwaarste strook had ik toch bewaard voor het einde, de Keiberg naar het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen. De zwaarste 100 meter heeft 'n stijging van 11% maar er zijn stroken die nog steiler zijn. Het was effe duwen.
Terugkeren deed ik via Bilzen, Munsterbilzen en Eigenbilzen. Tussendoor kwam ik ook nog voorbij aan het kasteel Groenendaal in Waltwilder. Ik heb er vandaag 'n "non stop rit" van gemaakt, ik wilde uiteraard tijdig thuis zijn en er lag nog haksel- en snoeiwerk op mij te wachten. Ik ben er weer 'n tweetal uur mee bezig geweest. Maar deze klus is weer geklaard. En waarom hakselen? Wij bezitten geen auto noch rijbewijs, het is dus niet vanzelfsprekend om dergelijk tuinafval afgevoerd te krijgen naar het containerpark. Wij strooien het uit onder bomen en struiken.
Dat was weer mijn verslag. Ik ga dadelijk met 'n boek in de hand met de benen omhoog. En o ja, die opgepompte banden .... Ik ga deze nacht dromen dat ik vandaag in 'n oude trein zat, kedoem - kedoem - kedoem. Het grootste deel van mijn rit fietste ik over betonwegen. Dat zijn allemaal afzonderlijke platen maar die liggen uiteraard niet allemaal even hoog, er is altijd 'n opstaand randje waar je dan met je voorwiel tegen rijdt. Dat heb je dan met goed opgepompte banden. Om horendol van te worden, kedoem - kedoem ....
Zoals gisteren doorgegeven aan de bakker in Bilzen, ben ik vandaag mijn verjaardagsvlaai gaan afhalen. Het is 'n geschenk van onze krant, Het Belang van Limburg. Je hoeft er niet om te gaan, het is je vrije keuze, maar de vlaaien bij deze bakker smaken doorgaans altijd.
En om in de namiddag al te kunnen proeven, was ik deze ochtend al vrij vroeg vertrokken. Het is altijd 'n kleine 14 km. tot Bilzen en de bus doet er ook nog 'n goed half uur over om terug te keren. Ik wilde vóór 12u00 terug thuis voor het warme middagmaal.
Ik vertrok via de Sportoase en de Kounterstraat. In Eigenbilzen heb ik vandaag eens echt goed de einder bekeken, er staan wel véél windmolens op de achtergrond. Daarna kwam ik in Hoelbeek onder de oude spoorwegbrug door. En even verder, ... verrassing, Rob, de man van mijn nicht Hilde kwam daar juist aangefietst. Ik heb geregeld contact met hem via Strava maar in levende lijve had ik hem al jaren niet meer gezien. Spijtig dat we daar juist in "the middle of nowhere" stonden, 'n tas koffie had op dat moment kunnen smaken.
In Bilzen kwam ik eerst in Meershoven, 'n oud gehucht van de stad. Er staan nog enkel oude huizen. En dan naar de bakker, mijn kersenvlaai afhalen. Ik had ook nog 'n brood besteld. Mijn bus terug was om 11u15, ik had op dat moment nog goed twintig minuten tijd voor 'n tasje koffie.
In de namiddag was het thuis "travakken" en wie het woord niet begrijpt, ...hard werken. Ik had mijn hakselaar tevoorschijn gehaald om het snoeisel van deze week te verhakselen. En omdat ik toch bezig was, ben ik in één tijd maar begonnen met het snoeien en hakselen van de vlinderstruiken. Wij hebben er drie, en die krijgen elk jaar 'n serieuze groei met veel lange takken. Ik ben toch 'n volle vier uur bezig geweest. Maar toen was het welletjes, ik zou graag morgen nog 'n fietstocht maken, dus enige rust was dus aanbevolen. Nog 'n fijne avond.
Zoals aangekondigd ben ik vandaag gaan fietsen. En ook zoals afgesproken ten huize Meuris, vertrok ik pas in de namiddag. Mijn doel van vandaag was de Abdij van Val-Dieu. De route ernaar toe is voor mij geen onbekend terrein. Eerst doorheen Eijsden, dan naar 's Gravenvoeren en Warsage en vervolgens Val-Dieu in Aubel.
Meestal vertrek ik dan in Briegden om daar het jaagpad te nemen naar Kanne. Deze keer was ik vandaag fietser nr. 89. Eens Kanne buiten reed ik doorheen Lanaye en langs de Maas om tenslotte op de grens met Visé, de Maas over te steken naar Moelingen. De rechtstreekse weg naar Val-Dieu is nog steeds afgesloten wegens werken, mijn zoon had mij gewaarschuwd. Om er toch te geraken diende ik 'n kleine omweg te maken doorheen Eijsden en 's Gravenvoeren.
Maar eens de Voer achter mij, was ik al rap in Warsage. De Sint-Pieterskerk daar is sinds 1936 'n monument. De toren en delen van de kerk, stammen uit de 13de eeuw. De Nederlandse naam voor Warsage is Weerst. Om in Val-Dieu te geraken heb je twee mogelijkheden, ofwel volg je de gewone weg rechtdoor naar de Abdij (plat - geen helling) ofwel rij je de Col Bois de Mauhin over. En jullie kennen mij, die bergjes ga ik niet uit de weg. Het is 'n helling van 2 km. lang met 'n max. stijging van 7 - 8 %.
In Val-Dieu zelf was er geen enkel plekje meer vrij op het buitenterras, dan maar binnen mijn vlaai opeten. En dan kwam de volgende helling, de Cote St. Jan Sart, 1,4 km. lang met 'n max. stijging van 8 -9 %. Bergjes oprijden heeft als voordeel dat je prachtige vergezichten hebt, de een al mooier dan de ander.
Terugkeren deed ik weer via Voeren. Daar stopte ik even aan de Steenboskapel in Schophem, gehucht in Voeren. De kapel werd gebouwd in 1846. Via Maastricht en de molen in Gronsveld, keerde ik terug naar huis. Maar deze jongen had nog wat dorst, welke plek is dan beter dan Mesjeu in Neerharen. Zo fietste ik nog doorheen Hochter Bampd. Ik zag nog net een der gallowy runderen.
Morgen staat er 'n wandeling naar Bilzen op het menu. Ik ga daar mijn gratis vlaai afhalen, mij geschonken door de krant Het Belang van Limburg. Daarna kom ik met de bus terug.
Als ik zoals vandaag buiten ben, de zon schijnt, geen wind, blauwe lucht, héél ver kunnen kijken, dan ben ik ene gelukkige mens. Dat gevoel had ik toch tijdens mijn voormiddagse wandeling. Ik had mijn dag in twee gedeeld, eerst gaan wandelen en in de namiddag wat klusjes doen in de tuin.
Ik vertrok via de Sportoase naar Briegden om daar de brug over te steken. Dan ging het effe naar links om vervolgens de talud langs het Albertkanaal omhoog te stappen. Eens boven heb je ongerepte natuur, velden, wat paarden in de wei, vergezichten, kortom, alles wat 'n mens nodig heeft om zijn dag goed te maken. In de verte zie je de kerk van Veldwezelt en gaandeweg ben je er eigenlijk vlakbij.
Eens de brug in Veldwezelt over, wandelde ik terug via dat mooie fietspad naar Lanaken. Spijtig dat bij de aanleg van dat pad, 'n hond over het verse beton gelopen heeft, je ziet nog steeds de afdruk van zijn pootjes. Ook hier heb je prachtige vergezichten. Hopelijk krijgt het niemand ooit in zijn kop om daar te bouwen.
En met dit mooie weer kom je uiteraard weer verschillende bekenden tegen, oud-collega Alice, overbuurman Gilbert en Viviane, dochter van een mijner buurvrouwen.
Ik sprak enkele dagen terug over dat geklop dat we horen vanaf de klok van 7u00. Vandaag heb ik die werktuigen in actie gezien en dan heb je daar uiteraard begrip voor dat die mensen op dergelijke manier moeten werken (met die geluidsoverlast als gevolg).
In de namiddag heb ik dan 'n vijftal catalpaboompjes gesnoeid. Dit jaar waren de uitlopers opmerkelijk korter dan voorgaande jaren. Het werk was dus ook rapper gedaan. Voor de tuiniers onder ons, 'n foto vóór en na. Morgen ga ik vermoedelijk fietsen. Waarheen? Dat lezen jullie dan wel.
Voor ik aan mijn dagelijks verslag begin, wil ik toch iedereen uitdrukkelijk danken voor al die felicitaties die ik mocht ontvangen naar aanleiding van mijn verjaardag gisteren. Het doet 'n mens deugd en geeft weer moed om er weer stevig tegenaan te gaan. Uiteraard is 'n verjaardag ook gewoon 'n moment dat er 'n cijfer verandert in je leeftijd, ik blijf dezelfde die ik was.
Het goede weer inspireerde mij om 'n wandeling te maken naar Zutendaal. Je kunt er naar toe via verschillende wegen, ik koos vandaag voor de Gijzenveldstraat en de Stalkerweg. Natuurlijk moet je eerst de Bessemerberg omhoog en daarna kom je in het gehucht Besmer. Hier links begint dan de Gijzenveldstraat. Helemaal op het einde van die straat, ging ik rechts de Stalkerweg in, vanaf daar, gewoon rechtdoor naar het centrum van Zutendaal. Op die straat was het een en ander goed genoeg om er 'n foto van te maken. Eerst dat boerenpaard, de zot zelf en de Mandelkapel uit 1851 en genoemd naar 'n oude buurtschap met dezelfde naam. De kapel werd trouwens gebouwd door het echtpaar Cuypers - Crijns. Zij verloren zes van hun acht kinderen door tuberculose.
Ook op die straat is de ingang te vinden naar het "blotevoetenpad" één der toeristische plekpleisters van de gemeente. In het centrum ben ik nog eens rondom de oude pastorie gewandeld, gebouwd in 1783. Na 'n koffietje in het centrum, was het tijd om mijn bus terug naar Lanaken te nemen.
Thuis heb ik nog wat gewerkt in mijn tuin, gewoon wat paden geschoffeld, moet ook gebeuren. Nog ene fijne avond.
Het was vandaag wel mijn verjaardag, maar dat prachtige weer weerhield mij toch niet van 'n mooie fietstocht. Behoudens 'n verrassingsontbijt deze morgen vanwege mijn vrouw, was er vandaag verder niks speciaals gepland. Mijn verjaardagsetentje hadden wij al gehad en er was niemand genodigd om te komen vieren. 71 jaar is dan ook maar 'n doordeweekse verjaardag. Niets belette mij dus om de deur uit te gaan. In de voormiddag was het nog wat fris, in de namiddag was er een en al zon.
Ik wilde vooral wegblijven van het carnavalgebeuren (weg dus van het Maasland). Niet alleen die stoeten kunnen je hinderen, maar ook glasscherven die zeker her en der verspreid liggen (van bierglazen), zijn nefast voor mijn wielen. Ik nam dan wel mijn stadsfiets, maar je weet maar nooit. De velden van Haspengouw en de regio Bilzen, dat was mijn doel.
Ik vertrok via Veldwezelt. Het Fietsenroutenetwerk heeft die plek wel goed bedeeld met diverse route's. Vandaar ging het naar Kesselt waar ook nog gewag gemaakt wordt van de elektrische draad van WO I. Daarna kwam ik voorbij aan het Iers Kruis. Daar werd slag geleverd op 2/7/1747 door ondermeer de Fransen en de Spanjaarden tegen de Oostenrijkers en de Engelsen. De Ieren vochten mee met de Fransen om bij 'n overwinning onder het juk van de Engelsen uit te komen. Zij werden echter niet beloond en verloren veel soldaten.
In Genoelselderen kwam ik voorbij het wijnkasteel van Jaap van Rennes. Dat kwam in zijn bezit in 1991. Hij overleed in 2019, zijn dochter zet de zaak verder. En dan kwam het mooiste kasteel in zicht, het waterkasteel Renesse. De oudste delen stammen uit de 16de en 17de eeuw. Sinds 1987 woont de Adelijke familie de Renesse er. Iets verderop staat 'n oud burgerhuis uit 1838.
Terugkeren deed ik via Nerem, Hoeselt en Bilzen. In Hoeselt staat de Lindekapel uit 1679. Er staat 'n altaar, in 1876 geschonken door Barones de Broukmans. Sinds 1985 is de kapel 'n monument. In Bilzen nam ik 'n korte pauze, koffie en taart voor 5,00 euro.
De laatste foto's nam ik in Eigenbilzen en Gellik. De Zangerheimolen in Eigenbilzen, daterende van vóór 1844 en in Gellik, een der oudste woningen van het dorp.
Zo, dat is me vandaag best bevallen, jarig zijn en genieten van 'n fietstocht. En bij het jarig zijn, wordt al eens bij mekaar gezeten en gepraat over het een en ander. In de toekomst zal ik veel minder fietstochten gaan maken waarbij ik in de voormiddag al vertrek. Mijn eega wenst het warm eten zoveel als mogelijk 's middags op tafel te brengen ipv. 's avonds, om allerlei redenen beter voor haar. Anderzijds wees ze op mijn leeftijd en de afstanden die ik afleg. En in 'n goed huishouden hebben we begrip voor mekaar. De toekomst zal het uitwijzen.
Nu ik dit begin te schrijven, hoor ik reeds van overal muziek rondwaaien, de voorbereiding van de Bèssemstoet is dus volop bezig. Een straat verder worden trouwens de carnavalswagens opgesteld. De stoet vertrekt om 14u11, eerst de publiciteitskaravaan en dan de eigenlijke optocht met pronkwagens. Dochter en kleinzoon waren in de voormiddag nog even thuis en ze zijn met spoed vertrokken om toch nog thuis te geraken. Vele straten worden nu afgezet zodat je er niet meer in of uit geraakt.
Zelf wilde ik deze ochtend nog 'n wandeling maken. Ik heb mij toch goed warm mogen kleden, het had gevroren deze nacht. Met de opkomende zon heb ik weer wat kunnen spelen met het maken van foto's. Met ene simpele gsm is het altijd hopen dat die goed gelukt zijn, zeker als je tégen de zon in, je foto's wenst te maken.
Ik vertrok via het centrum, met de kerk op de achtergrond. Dan doorheen de Broekstraat en de Merodelaan om uiteindelijk toe te komen in Pietersheim. Daar had ik nog ene lange babbel met vriendin Regina. Dat heb je als je mekaar fysiek al 'n tijdje niet meer gezien hebt. Uiteraard krijg ik nooit genoeg van het decor, ik zou ze eens bij mekaar moeten leggen, mijn foto's van de burchtruïne en het kasteel.
Er was vanmorgen al redelijk wat volk te vinden in Pietersheim, allemaal met hond aan de leiband. Zoals steeds ben ik dus 'n buitenbeentje.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij. Gezien ik bij de bakker mijn bestelling diende af te halen, heb ik om er te geraken, nog 'n ommetje gemaakt via de Asbeekweg en de priesterwijk, gelegen in de Sint-Servaaswijk. Elke straat daar is genoemd naar een of andere geestelijke. En 'n foto maken van 'n mooie boom, dat is toch wel een van de dingen die ik graag doe.
Zo mensen, zij die carnaval vieren, geniet er van, anderen kijken misschien naar de koers op tv.
Het heeft niet mogen zijn, mijn beoogde fietstocht naar Thorn. Toen ik vanmorgen de gordijnen opentrok, zag ik dat er 'n mistlaag boven Lanaken hing. Het was daarenboven koud en de zon gaf niet thuis. Dat zijn geen goede ingrediënten voor 'n lange fietstocht (+/- 100 km). Maar uitstel is geen afstel, daar komen nog kansen. Niet volgende week, toch zeker niet de eerstvolgende dagen. Ik loop dan het risico ergens in 'n carnavalsstoet terecht te komen, het Maasland is nu eenmaal verzot op carnaval. En bij zo 'n lange rit moet ik ook rekening houden met enkele horecazaken om de inwendige mens te versterken. Allemaal zaken waar je moet aan denken. Nee, ik wacht gewoon af tot carnaval voorbij is.
In de voormiddag heb ik dan maar wat in de tuin gewerkt, verschillende kruiwagens zwarte aarde verplaatst en toch al wat struiken gesnoeid (de rode kornoelje of Cornus Sanguinea).
Na de middag zag ik het toch zitten om met de stadsfiets er op uit te trekken, weliswaar goed warm ingeduffeld en niet al te ver. Ik fietste eerst doorheen Gellik, dan Eigenbilzen om dan naar Zutendaal te rijden. Aan de pastorij, ging het rechtsaf naar het centrum om vervolgens wat nrs. van de fietsroute te volgen. Zo kwam ik toe in Genk, het recreatiegebied Kattevenne. Ik zag daar dat raar bouwsel staan en was nieuwsgierig. Het is bedoeld als 'n raket want eenmaal binnen, dien je op 'n knop te drukken en dan is het precies of je de ruimte ingestuurd wordt met aanwijzigingen vanaf de lanceringsbasis. Indrukwekkend. Het moet zijn dat ik een der eersten ben die er zijn opwachting maakte, gelet op het artikel dat ik vond op internet.
Via dat vergezicht in As, fietste ik naar de Salamander en de Mechelse heide in Mechelen a/d Maas. Ik wilde terugkeren via de Maas, daartoe moest ik eerst doorheen het cenrum van Mechelen a/d Maas. Hun gemeentehuis oogt als een der mooisten van de streek.
Eenmaal aan de Maas ben je zo in Kotem. Maar wat was me dat daar allemaal, van over de Maas waaide 'n hels lawaai over, duidelijk carnaval in Elsloo. Ook in Kotem heb je nog de restanten van "den doodendraad" uit WO I.
Mijn laatste kms. fietste ik doorheen Hochter Bampd en Smeermaas. Vandaag ben ik uitzonderlijk nergens gestopt voor 'n versnapering of drankje, het was te fris om eerst de warmte op te zoeken om nadien terug de kou in te moeten. Nee, gewoon tot thuis en daar 'n warme kop koffie met cake, pas gebakken door mijn eega.
Morgen gaat de stoet uit in Lanaken, vele straten zullen weer afgesloten zijn en nadien mag de kuisploeg weer veel achtergebleven snoep opruimen.
En zoals ik in mijn titel scheef, mijn laatste fietstocht als 70-jarige. Maandag staat er 'n eentje achter.
Ze zeggen weleens dat sommige vrouwen zich meermaals durven om te kleden per dag, ik kon er vandaag ook iets van. Eerst mijn gewone wandelkledij aan vanmorgen om naar de bakker te gaan en aansluitend om te wandelen doorheen het bos, daarna deed ik mijn werkkledij aan om in de tuin te werken om uiteindelijk na 'n frisse douche, mijn dagelijkse nettere kledij aan te trekken.
Ik ben dus al goed bezig geweest, tussendoor ook nog eens naar de glascontainer geweest. In de tuin zijn mijn composthopen nu helemaal verplaatst en is er weer plaats om eentje te vullen met allerlei tuinafval.
Vandaag wilde ik het bos intrekken. Op de Blindevijversweg zag ik 'n huis dat wel héél véél carnavalsvlaggen had uithangen. In het bos zelf was het vooral uitkijken waar ik mijn voeten kon zetten, het was er goed drassig. Het was deze keer op intuïtie afgaan om mijn route te bepalen. Dat is het plezante eraan, je streek kennen en kunnen inschatten hoe ver je kunt gaan. Aan de Neerharenweg stak ik de grens naar Pietersheim over. Dat is de plek bij uitstek om vele wandelaars te zien.
De toegang tot de burchtruïne is meestal open en daar heb ik weer van geprofiteerd om er enkele foto's te maken, de resten van wat ooit kelders waren van de burcht en 'n trotse gans boven op de omwalling.
En dat het dit weekend carnaval is, bewijzen de vele posters die overal ophangen aan het raam. Die poster, gemaakt door een der kinderen van 'n plaatselijke school, werd bekroond door 'n onafhankelijke jury. Deze werd toegevoegd aan onze Bèssemgezèt en de Lanakenaren werd gevraagd deze voor het raam te hangen.
Straks is er de aanstelling van Prins-Carnaval, morgen het Prinsenbal en zondag de stoet. Deze namiddag was er al 'n kinderoptocht. Nu moeten jullie niet denken dat ik daar overal aanwezig ben, integendeel, deze oude mens kan nog wel fietsen en wandelen, maar in de drank vliegen en uren blijven rechtstaan, dat is aan mij niet meer besteed. Toen ik jong was heb ik mijn deel al meer dan voldoende gehad.
Voor zij die carnaval vieren, veel plezier. En of ik morgen ga fietsen, dat zal ik jullie dan weten te vertellen. Veel hangt af van de wind en of er wat zon te zien valt, toch zeker nodig voor 'n langere rit.
Het was weer even geleden, maar ik heb er weer eentje afgemaakt, 'n puzzel van 1.000 stuks. Je zou zeggen, maar 1.000 stuks, het blijft voor mij toch altijd moeilijk om dergelijke puzzels te maken. Als kind werd mij al verteld dat ik problemen had bij het onderscheiden van de bijkleuren. Telkens ik bij 'n medisch onderzoek deze gekleurde bollen te zien kreeg, en ik moest ontdekken welk cijfer er in het midden stond, moest ik dikwijls het antwoord schuldig blijven. Ik ben niet kleurenblind, maar gooi alle kleuren op 'n hoop, dan heb ik het moeilijk. Om te puzzelen moet ik dus veel passen of kijken naar de vorm.
Verder heb ik mij weer wat bezig gehouden in mijn tuin. Het was vandaag veelal zwarte aarde overbrengen naar perselen met struiken en bomen, dienende als opvulgrond. Daarna was het wachten tot die fikse bui van deze middag overgewaaid was. Het was bijwijlen of de hemelsluizen wagenwijd werden opengezet. Daarna kon ik beginnen aan mijn wandeling.
Ik wilde nog eens de brug van Veldwezelt oversteken. En gezien mijn vrouw ging winkelen, te voet, ben ik 'n eind met haar opgetrokken. Eerst kwam ik in de Comm. Giddelostraat waar al 'n praalwagen voor de carnavalsstoet staat te wachten. Daarna ging ik in Briegden de brug over om vervolgens links naar het jaagpad te gaan. Eens de brug in Veldwezelt over, ging ik aan de grens naar links, het fietspad op. Je flirt daar voortdurend met de grens, ofwel ben je in Nederland, en iets verder terug in België. En dat de zon scheen, dat zie je aan een mijner foto's. Aan de Ambachtsweg en in het verlengde daarvan, het Europark, ligt de Windturbineweg. Ik ben daar al dikwijls voorbijgewandeld en mij telkens afgevraagd waar die weg zou eindigen. De avonturier in mij zei dat het te proberen was, maar achteraf beschouwd had ik toch maar eerst op de kaart gekeken en opgemerkt dat die straat dood liep, zelfs geen veldwegje te zien. Zie mijn kaartje - gele cirkel. Ik ben dus moeten terugkeren op mijn stappen. Ik zag wel dat er op die straat 'n firma stalen buizen verkoopt, dit in alle maten.
Wat verderop zijn de werken in volle bedrijvigheid. Ik zag dat er 'n buis in de grond geheid werd, 'n casing noemen ze dat. Een holle stalen buis die in de grond geheid wordt. Op hetzelfde terrein liggen nog van die buizen. Daar komt dat lawaai vermoedelijk vandaan dat ons vanaf 7u00 wakker schud.
Het fietsen zal deze week vermoedelijk op zaterdag gebeuren. Morgen is er nog kans op buien en zoals het vandaag geregend heeft, vele straten zullen nog nat zijn. Zaterdag is de beste kans.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Alden Biesen is één van de toeristische trekpleisters van de regio. Je ziet er altijd wandelaars. En foto's maken is natuurlijk 'n must. 
De composthoop is nu weer goed gevuld. Maar al die bladeren composteren goed, volgend jaar zie je er niks meer van terug. 
Ik ben Eddy Meuris