|
Gisterenavond hebben wij 'n fijn familiefeest gehad, een van mijn schoonzussen vierde samen met haar man, hun 55ste huwelijksverjaardag. Er was veel leut, iemand die effe de boel animeerde en veel lekkers. Kortom, ene geslaagde avond. 
En al die calorieën, die moesten er vandaag wel uit. Niet dat ik intensief zou gaan sporten vandaag, ene goede wandeling zou al voldoende zijn. Ik wilde door het bos naar Gellik wandelen. Achteraf beschouwd had ik dat misschien beter niet gedaan, maar "gedane zaken nemen geen keer". 
Ik vertrok met mijn wandeling in Sparrendal achter het college om bij de eerste grote kruising in het bos, links af te slaan. Je wandelt daar 'n stukje links met wat weilanden en paarden, en rechts met het bos. Maar hoe hoger je komt, hoe dieper je het bos inwandelt. Hier en daar vind je nog 'n open plek en dat zie je op de foto dat het nog vroeg in de morgen was met die lange schaduwen. Uiteindelijk beland je dan op het fietspad Zutendaal - Gellik. 
Zoals ik al vertelde, ik had beter die route niet genomen, dan was mij het aanzicht van vele vuile straten bespaard gebleven. Gisterenavond is namelijk in Gellik de jaarlijkse caranaval-lichtstoet door de straten getrokken. En omdat deze stoet pas bij het vallen van de duisternis is vertrokken, zijn de gemeentearbeiders er nog niet toegekomen al de straten proper te maken. Ik heb jullie de foto's bespaard, het zag er echt niet uit. Enerzijds is er veel blijven liggen van hetgeen vanop de wagens naar de massa kijkers werd gegooid (snoepgoed, goedkope hebbedingetjes, ...) en anderzijds de vele blikken en flesjes drank van de toeschouwers. Op een plek stond er nog 'n partytent vol met leeggoed, gewoon zo achtergelaten deze nacht. 
Maar wie ben ik, de meute zal zich geamuseerd hebben, het was trouwens goed weer en zo te zien op de foto van Fotolink (waarvoor dank), waren het prachtige wagens.
Zo, mijn voornaamste bezigheid van de dag zit er weer op. Deze namiddag wat zetelhangen, tenzij we toch nog even ons kont heffen om elders 'n tasje koffie te bgaan drinken. We zien wel. 
|
Ik ben Eddy Meuris