aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 38
Zoeken in blog
14-04-2024
Stilstaan bij jong leven.
Na mijn mooie fietstocht van gisteren met heel wat foto's, was het vandaag een rustige wandeling naar de bakker. Ik had mijn brood besteld, zo hoefde ik mij niet te haasten, een ommetje vooraf kon er dus wel bij.
De wandeling ging eerst naar Pietersheim met wat foto's daar ter plaatse, ook die oude boom, om vervolgens terug te keren langs het kanaal. Fietsers zie je op zondagvoormiddag genoeg, allemaal werkende mensen die door de week hiervoor geen tijd hebben. Wat me vandaag ook opviel was de "allaria petiolata", de Latijnse naam voor look-zonder-look. Langs de hele route van het kanaal, staat het er momenteel vol mee.
Wat verderop ben ik toch een tijdje blijven stilstaan bij dat jong leven, moeder en kinderen. Altijd plezierig om zoiets rustig te kunnen bekijken. En aan het oude spoor, achter Sappi, zag ik dat er bomen gekapt zijn. Wat daar de bedoeling van mag zijn, dat wijst zich misschien uit in de volgende weken. En onderweg had ik deze auto zien staan, als het iets met fietsen te maken heeft, dan heb ik uiteraard interesse. Straks eens opzoeken wat ze te bieden hebben.
Voor de rest zal het 'n rustige namiddag worden, met 'n goed boek in de zetel. Tot morgen.
Het werd - en het was - goed weer vandaag, ideaal om te fietsen. Mijn doel was deze keer de oude bomen bezoeken in het gehucht Meers, horende bij de gemeente Stein. En dat het oude bomen zijn, eentje is van 2.425 jaar voor Christus, de anderen van de periode 300 tot 600 na Christus. Bij diverse grondwinningen in het Maasdal werden deze versteende bomen opgegraven en in Meers in 'n cirkel gezet. De site werd officieel onthuld op 21/6/2006. Deze site stond ook op mijn to-do lijstje, weer een van de opdrachten van mijn kinderen afgevinkt.
Maar morgen wordt de Amstel Gold Race gereden, vandaag konden de wielertoeristen hun hart ophalen op het parcours. Ik had wel op voorhand het parcours eens bekeken en de eventuele plaatsen waar ik vandaag ook het parcours diende te passeren. Ik zag renners op weg naar Meerssen, in Ulestraten, op weg naar en in Genhout en nog wat achterblijvers in Elsloo. Maar gelukkig voor mij reden ze allemaal in tegengestelde richting. Ik had er dus geen last van, en ook, de tijd dat ik de straat diende te delen met die honderden en honderden renners, was kortstondig, meestal nam ik toch enkele kleinere wegen op het fietsroutenetwerk. Het was toch 'n belevenis zo 'n massa renners te zien.
Zoals gezegd, mijn rit kwam dus na de Noorderbrug in Maastricht, eerst door Meerssen. En dan wat verderop ging het rechts omhoog, de Waterval op. Geen moeilijke klim, 2,1 km. afstand met enkel op het einde wat meer percentages. Langs die helling staan er verschillende vakwerkhuisjes, mooi. In de richting van Elsloo kwam ik ook deze muurschildering tegen. En dan Meers, de site ligt pal naast de fietsroute, ik kon dus niet missen. Op weg naar Berg a/d Maas waar ik de veerboot wilde nemen, werd ik aangenaam verrast met dat mooi en nieuw aangelegde fietspad. In Nederland kennen ze er iets van.
Eens met het veer over, ging het naar links en dat heb ik geweten, de wind pal op kop. Ik haalde nauwelijks 19 à 20 km/uur. Gelukkig had ik op voorhand mijn route zo ingedeeld dat ik op vele plaatsen de wind in de rug had. Zo ook dus aan de Zuid-Willemsvaart waar ik terug naar rechts fietste, naar Eisden. Ook daar 'n mooie schildering in de tunnel. Dat mooie gebouw hoort tot de mijn van Eisden, een der vroegere steenkoolmijnen. In het oude spoorwegstation van Eisden, nam ik mijn eerste pauze met goed 55 km. op de teller.
Vervolgens ging het naar Genk, meer bepaald naar het recreatieoord Kattevennen. De Cosmodrome daar is 'n volksterrenwacht. Ook waren er weer enkele waaghalzen actief die zich naar beneden lieten glijden. Zo stilaan kwam het einde van mijn rit in zicht. Restte alleen nog de vraag waar ik 'n koel drankje zou drinken. Het werd uiteindelijk Gellik. En met 'n laatste lus via Veldwezelt en 'n stop aan 'n vuilbak (waar ik al mijn alufolie dropte: voor mijn boterhammen, wafel, ...) kon ik naar huis. Met een warm bad is deze jongen nu helemaal opgefrist. Het was 'n mooie dag, ik heb ervan genoten.
En o ja, die laatse afbeelding, ik krijg sinds vandaag op pc en gsm 'n melding van MyCols. Ik heb die app geïnstalleerd op mijn gsm en maakt nu verbinding met Strava. Een nieuw speelgoedje dus, ha, ha, ha ...
Als de wijn is in de man, dan ...... dan gaat het wat trager, toch zeker in het begin van mijn wandeling. In de voormiddag nog wat opfrissingswerken gedaan in de tuin en het middagmaal was vandaag 'n pan vol met pasta en toebehoren. Doorgaans drink ik daar 'n wijntje bij, 'n flesje van 25 cl. (2 glaasjes). Mijn echtgenote hoort bij de groep die nooit alcohol drinkt.
Dus ik wist dat ik vandaag op wandeltocht diende te gaan, en zeer zeker niet in de zetel diende te kruipen. Ik zou beslist in slaap gevallen zijn. Mijn wandeling dus. Ik vertrok langsheen het rusthuis om vervolgens in Smeermaas aan de grenspaal, die veldweg te nemen. Via de Kantoorweg en dat mooie koeiengezin, ging het dan naar de Oude Heirbaan, een der oudste straten van Smeermaas. Let op die jaartalsteen van dat oude huis, 1684 - 1989. Vermoedelijk het bouwjaar en het jaar van restauratie.
En dan naar Hocht, ook weer doorheen de velden. Nu is Hocht 'n privédomein en kun je niet zomaar het kasteel van kortbij bekijken. Maar de kwajongen in mij deed mij toch besluiten om het mooie gebouw van iets korterbij te gaan opzoeken. Ik moest wel doorheen 'n veld, tussen de struiken door en naar een hek toe om toch een glimp op te vangen van het kasteel (zie de blauwe cirkel op mijn kaartje). Had ik 'n heuse camara, dan had ik uiteraard betere foto's kunnen maken, nu was dat met mijn simpele gsm. En dat hek, dat had ik dus nog nooit gezien.
Terugkeren deed ik via de sluis van Neerharen, die oude boten van de Scheepvaart (die liggen er als sinds mensenheugenis) en de brug van Tournebride. In het domein Pietersheim nog even doorheen de burchtruïne gewandeld. Die ganzen zitten en hoog en droog. Met 'n foto van de burchtgracht en van mezelf, was het tijd om naar huis te gaan. Gelukkig had mijn vrouw mij nog niet als vermist opgegeven.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Ik wil in Meers, 'n gehucht van Stein, 'n oude bomengordel gaan bekijken.
Het doel van vandaag was de abdij van Herkenrode, en ja, ik ben er geraakt. Deze locatie stond ook bij de bestemmingen die mijn kinderen mij cadeau hebben gedaan. Bij deze is Herkenrode dus afgevinkt. Ik had er zin in deze morgen, het weer was goed, droge wegen, redelijk wat zon en de wind viel nog mee.
Ik vertrok via Gellik, Bilzen en Diepenbeek. In Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek, ben ik 'n eerste keer gestopt aan die mooie kapel. Vandaar ging het dan naar Hasselt. In vroegere tijden was dat 'n ramp, naar en doorheen Hasselt fietsen, nu is dat best aangenaam. Eerst langsheen de groene gordel en vervolgens via de kanaalkom. Het fietsroutenetwerk is daarenboven zéér goed aangegeven. Ook mooi was die muurschildering. Ze blijft al enkele jaren onaangeroerd, hopelijk blijft dat ook zo.
Eens Hasselt buiten, ben je op weg naar Herkenrode, 't is te zeggen, ik dan toch vandaag. Voorheen was dat via velden en bos, nu grotendeels langsheen het Albertkanaal. Om op de site zelf te geraken moet je wel eerst 'n heel stuk over onverharde wegen, idem dito bij het verlaten van de streek aan de andere kant. Het is 'n beschermd gebied, vandaar dat de paden zo authentiek mogelijk gelaten worden. Nog 'n weetje over de abdij, ze werd gesticht in 1192 en werd vooral bewoond door Cisterziënzerinnen. Uiteraard nam ik er ook 'n korte pauze met taart, "knubbelkesvlaai mèt pudding".
Nadien trok ik naar Zonhoven waar ik mij kon opmaken voor die schitterende doordocht doorheen de Wijers, het mooiste stuk van het parcours. Vervolgens kwam ik aan in Genk, tegenwoordig 'n voetbalstad met naam en faam. KRC kan nog altijd kampioen worden. De naam van de ploeg zie je op vele plaatsen in het straatbeeld.
Eens Zwartberg achter mij gelaten - 'n deelgemeente van Genk - fietste ik richting As. Daar aan het station ging ik de fietsbrug over naar Maasmechelen. Ook daar duiken al eens gevels op met 'n mooie muurschildering. Voorbij de brug van Mechelen a/d Maas, koos ik voor de route langs de Maas om terug te keren. Zo kwam ik oa. door Geneuth, onder de autostrade, 'n brug waar ik dikwijls overheen fiets. Via de snelweg heb je namelijk aan weerzijden, afgebakende fietsstroken tussen enerzijds Kotem rechts, en Stein (Nederl.) links.
Mijn laatste kilometers fietste ik door Herbricht, 'n gehucht van Lanaken met méér paarden dan inwoners - namelijk welgeteld nog juist één inwoner - en tenslotte Hochter Bampd en Smeermaas. En dan was het tijd voor mijn merk, ene lekkere Duvel. Lieve, hij heeft gesmaakt.
Zo, weer 'n mooie tocht, intussen al de vijfde 100-plus rit van dit jaar.
Vandaag was het eens iets anders dan gewoonlijk, 'n wandeltocht uittekenen per fiets. Hoe dat zo, zullen jullie zich afvragen? Het antwoord is vrij simpel, ik had namelijk van 'n bevriend koppel het verzoek gekregen om eens 'n wandeling voor hen te zoeken, elders dan gewoon rond de kerktoren.
Uiteraard diende ik eerst wat bijzonderheden te weten: 1. om hoeveel kms. het mocht gaan 2. soort ondergrond (dus ook te doen met rollator) 3. moeilijkheidsgraad (bergop - bergaf) 4. elders (dus eerst met de auto er naar toe). En zo kwamen we uit op Gellik. De auto op de parking en vandaar 'n wandeling van 3,5 à 4 km. en eentje van 6 à 7 km.
Ik ben dus deze voormiddag naar Gellik gefietst en vanaf de plaatselijke kiosk op het Kerkplein, heb ik 'n 4-tal wandelingen verkend. Merendeels langs het kanaal om uiteindelijk terug te keren naar het vertrekpunt waar 2 horecazaken beschikbaar zijn voor de wandelaars.
Hopelijk vallen de voorstellen in hun smaak en kan het koppel, samen met 'n groep, enkele wandelingen maken volgens ieders kunnen. Dat was het voor vandaag, tenzij ..... heel misschien, ..... ik zelf nog even ga wandelen?????
Voor ene keer mij vanmorgen niet laten verleiden door het goede weer om te gaan sporten, alhoewel, regelmatig op je knieën gaan zitten en terug rechtkomen, dat is ook sporten. Het ongewild kruid aan de straatkant begon weer stevig de kop op te steken, tijd dus voor wat opfrissingswerken. En gezien ik 'n absolute tegenstander ben van chemische producten om dat kruid weg te krijgen, gebeurt dat dus met de hand. Uitsteekmes bij de hand, matje onder de knieën en de emmer langs mij, ben ik eraan begonnen. Eerst bij ons zelf en ook 'n deel bij de buurman. En met dat zonnetje dat gelukzalig straalde, weinig wind, was het fijn werken.
Echt sportief ben ik enkel bezig geweest deze ochtend toen ik 'n brood ben gaan kopen en deze namiddag bij mijn wandeling naar en van de schaakclub. Na het spelen van vijf partijen (3 gewonnen - 2 verloren) heb ik wel nog 'n klein ommetje gemaakt. Vandaar toch die 6,7 km.
De foto's die ik maakte, .... de eerste vanmorgen in het Uilenstraatje met de kerk op de achtergrond, dan 'n kunstwerk in wording aan het gemeentehuis en als laatste die beruchte woning in onze gemeente waar zoveel om te doen is. Verschillende brandstichtingen zijn er geweest (afvalcontainers), prostitutie, overlast voor de buren enz. Tot uiteindelijk onze burgemeester de politie verzocht heeft het pand af te sluiten met 'n verbod tot betreding. Toen deze zaak in het nieuws kwam, waren veel dorpsgenoten zelfs niet op de hoogte van hetgeen zich daar allemaal afspeelde, uitgezonderd uiteraard de buurtbewoners.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat me vandaag ook opviel was de "allaria petiolata", de Latijnse naam voor look-zonder-look. Langs de hele route van het kanaal, staat het er momenteel vol mee. 
En onderweg had ik deze auto zien staan, als het iets met fietsen te maken heeft, dan heb ik uiteraard interesse. Straks eens opzoeken wat ze te bieden hebben. 
Ik ben Eddy Meuris