aantal stappen: 1.493.627 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 128
aantal fietstochten: 81
Zoeken in blog
26-01-2025
Met de zakdoek binnen handbereik op wandel.
Ondanks mijn snotneus ben ik vandaag toch gaan wandelen. Dat gesnotter kwam zomaar ineens opzetten, hoe kom je eraan?? Natuurlijk heb ik de voorbije week al eens op de bus gezeten, uiteraard ben ik ook al eens 'n café binnengedoken voor 'n koffie of iets anders, en bij de bakker stond ik meermaals in de rij. En ik vermoed dat 'n 70-jarige méér vatbaar is om zich iets op de hals te halen dan onze jongere medemensen. Wie zal het zeggen, feit is dat de keeltabletten en de zakdoeken niet ver uit de buurt zijn.
Desondanks kon ik het niet laten om te gaan wandelen, buiten zal ik niet méér snotteren dan binnen. Ziek voel ik mj niet, getuige mijn gezonde eetlust. Ik had dan wel tegen mijn vrouw gezegd dat ik het niet te ver zou maken, uiteindelijk is het nog 9,5 km. geworden.
Ik vertrok via de kapel gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes op de Pannestraat, 'n stuk Lanaken dat in vorige eeuwen "Boven-Lanaeken" werd genoemd. Daarna trok ik doorheen het gebied rond de Sportoase om vervolgens de grote weg over te steken, de Montaigneweg in. Daar nam ik 'n foto van het college. Binnen afzienbare tijd zal dit gebouw gesloopt worden omdat de drie grote scholen van Lanaken (college - Technisch instituut Sparrendal - Jan Rosierschool) samengevoegd worden op 'n terrein niet ver van het college. Uiteindelijk wordt het 'n school met méér dan 1.000 kinderen.
Ik wandelde verder richting het kanaal Briegden - Neerharen. Even zag ik één der windmolens bijna aan 't zicht onttrokken door de uitstoot van waterdamp. Aan de sluis stelde ik mij de vraag, terugkeren op dat punt of toch maar verderdoor wandelen richting Tournebride. Ik voelde mij goed en koos voor het laatste. Ik heb nog even opgezocht waar de naam Tournebride nu juist vandaan komt. Het was het eindstation van de paardentram (zie ook afbeelding). Ik maakte daar ook 'n foto van het kasteel vanaf 'n ongebruikelijke plaats.
Terugkeren deed ik via Pietersheim en de Henri Dunantstraat. Dadelijk na het avondeten zet ik mij rustig in de zetel en nadat we straks "de Columbus" bekeken hebben op de VRT, zal het bedtijd zijn. En die laatste afbeelding, sorry vrienden, ik kon het niet laten om ze hierbij te tonen. Er is al genoeg slecht nieuws in de wereld.
Wat 'n opluchting vandaag, ik kon 'n wandeling maken. Een mens wordt er vrolijk van, niet dat ik gisteren chagrijnig door het leven ging met die voortdurende regen, maar naar buiten kunnen is toch plezanter dan binnen op je krent te zitten.
Deze ochtend was het nog even juist plannen om naar de bakker te gaan (lees: tussen de buien door), maar in de namiddag werd het toch droog. Ik wilde de Maas nog eens zien en voorts doorheen Hochter Bampd wandelen. Ik vertrok langs 'n vitrine met versierselen voor Jordy I, de nieuwe prins-carnaval van Lanaken. Hij is lid van cv. de Klungelère en vermoedelijk woont in die blok een der leden van die groep. Natuurlijk worden er nu parodieën gemaakt van de Prins, mogelijk 'n idee voor onze carnavalskrant.
In Smeermaas aan het kruis begint de Maasdijk. Het eilandje staat weer onder water, nochtans is de Maas nog lang niet aan zijn alarmpeil (42,40 meter nu tegen 45,62 meter alarmpeil). Er was redelijk wat volk te zien aan de Maas, iedereen profiteert van deze droge namiddag.
In Hochter Bampd zag ik het extra voer liggen voor de dieren. Het was wel effe zoeken om wat paarden te kunnen spotten. Runderen heb ik niet gezien, die zaten vermoedelijk vlak langs de Maas. Wat ik daar wel zag, dat was dat eenzame figuurtje langs de wegkant. Waarom of voor wat?
Op de brug in Neerharen zag ik dat er nog volop gewerkt wordt aan het toekomstige fietscafé. Aan de bunker ging ik linksaf naar café Mesjeu, maar daar kwam ik op de koude koffie, uitzonderlijk sloten zij vandaag hun deur om 14u00. Ik ben dan maar teruggewandeld via het kanaal, de sluis in Lanaken tot aan het cultuurcafé om daar mijn koffie te gaan drinken.
In het Uilenstraatje tenslotte, liepen enkele bekende dorpsgenoten voor mij op. Zo, dat was het weer, dadelijk mij klaar maken voor het avondeten en samen met mijn eega 'n rustige avond doorbrengen.
Het is vandaag geen weer om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n bijna 71-jarige senior. Ik heb dan wel het etiket op mij plakken dat ik door weer en wind mijn dagelijkse buitenactiviteiten afhandel, maar er zijn zo van die dagen dat ik het toch voor bekeken hou.
Vanmorgen heb ik mijn eega de voorkeur gegeven om naar buiten te gaan (lees: winkelen). Het was op dat moment nog droog en met wat geluk zou ze ook nog droog thuis geraken. Per fiets met winkelwaar door de regen rijden, is niet zo aangenaam. En ze heeft het net gehaald. Intussen had ik het fort bewaakt en mijn dagelijkse sudoku's ingevuld.
Maar eens de klok van tien uur voorbij is het beginnen te regenen en het is niet meer gestopt. Het is nu bijna 15u00 en ze geven voor de rest van de dag nog steeds regen. Zoals vroeger al eens gezegd, met droog weer vertrekken en onderweg nat worden, daar maak ik geen punt van maar, ... met felle regen vertrekken, nee ook ik pas daar voor.
Ik heb mij intussen bezig gehouden met wat oude postkaartjes op te zoeken van Rotem, 'n deelgemeente van Dilsen-Stokkem. Ik passeer daar regelmatig als ik naar Maaseik fiets, hetzij om daar de Maas over te steken, hetzij om bvb. naar Thorn te rijden. Ik heb 'n greep gedaan uit het grote aanbod, hopelijk vinden jullie ze, zoals altijd trouwens, weer mooi om te bekijken. Hopende met jullie op wat zon, toch 'n fijn weekend.
Geen frigotemperaturen meer vandaag, maar de wind maakte het toch onaangenaam en fris. Desondanks ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n wandeling. Gellik was mijn doel en de heentocht zou door het bos gaan.
Ik trok het bos in op de hoek van de Pannestraat en de Epesiastraat. En dan was het gewoon rechtdoor tot aan de eerste grote afslag links, de weg naar Gellik. Ik had al rap in de smiezen dat mijn wandeling zeer traag zou verlopen, op vele plaatsen lag er 'n dikke smurie. Ook de verschillende plassen noopten mij tot 'n slalomtocht.
Anders was het gesteld met 'n grote groep wandelaars die ik aantrof op het verharde fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was de vereniging Neos die haar jaarlijkse nieuwjaarstocht hield met onderweg tijd voor 'n nieuwjaarsdrink. Zij konden genieten van 'n droog wegdek en 'n lekker drankje. Uiteraard ben ik doorgestapt, ik ben geen lid ook al kende ik de meesten onder hen wel.
Aan het klooster zag ik de kinderen huiswaarts keren, einde van de lessen. Het klooster werd trouwens Sint-Augustinusgesticht genoemd, opgericht in 1901 en bewoond door de Kleine Zusters v/d Heilige Joseph uit Heerlen. Eerst was het 'n school en wijkverpleging, vanaf 1905 werd het ook 'n weeshuis, vandaar de naam St. Augustinus.
Een ander verhaal is dat oude straatnaambordje op de Biesweg. Het verwijst naar gronden onder beheer van Alden Biezen in Rijkhoven. Die oude borden zie je nog slechts sporadisch, ze waren alvast veel mooier en leerrijker dan de huidige borden.
Op de Kerkstraat woont jeugdprinses Kato I, het is altijd 'n belevenis voor die kinderen om prins of prinses te worden. Meestal zit dat natuurlijk in het bloed en hebben mama en/of papa ook al 'n verleden in het carnavalgebeuren.
Terugkeren deed ik via de Sportoase en het Uilenspiegelpark. Mijn bezige dag zit er weer bijna op, tot morgen.
Vanmorgen hebben we ons bezig gehouden met enkele noodzakelijke admistratieve taken tot onze beider tevredenheid. We kunnen nu met 'n gerust hart onze oude dag tegemoet zien. In de namiddag had ik zin om nog eens naar Maastricht te wandelen. Het weer was wel niet geweldig, het miezerde toen ik vertrok, maar we zijn verlost van die mist en dat is ook al iets. Gaandeweg werd het toch nog droog zodat ik ook mijn terugweg te voet kon afleggen.
Maar eerst 'n klein woordje over onze Bèssemgezèt, ze wordt bedreigd in haar bestaan omwille van het wegvallen van de voornaamste sponsoring. Ze gaan het dit jaar proberen met crowdfunding - geld ophalen bij het grote publiek - maar voor de volgende jaren zoeken ze toch 'n nieuwe grote sponsor. Ik ben benieuwd. Dit jaar zal onze krant hoe dan ook verschijnen in de traditionele vorm.
Maar dan mijn wandeling, ik vertrok via Smeermaas de grote grens over, de oude spoorbrug onderdoor. Vervolgens ging het doorheen de Belvédèrelaan naar de Noorderbrug. In de gebouwen van de oude Sphinx ben ik mij 'n tas koffie gaan drinken in de "Gedeelde Weelde". Ik wist niet dat er op die plaats vroeger 'n klooster gestaan heeft. Daar leefden vrouwelijke religieuzen, Penitenten-Recollectinnen van de 3de Orde van Sint-Franciscus. Het klooster bestond tussen 1673 en 1797. De poort op de foto wordt genoemd met verwijzing naar die orde.
Terugkeren deed ik via de kleine grens en de Maas. De Gallowayrunderen grazen nog steeds op dat stukje Maastricht, juist vóór de grens. Blijkbaar worden ze daar extra bijgevoederd. En eens de brug in Smeermaas over ben je zo goed als terug thuis, het is te zeggen, tussen de Maas en waar je links Smeermaas binnenstapt tot thuis, dat is welgeteld 3,3 km.
En mijn laatste afbeelding, ... je bent er voor of je bent er tegen, wij hebben alleszins de voorbije dagen niet naar het nieuws gekeken. Wij moeten die man niet en ik denk dat velen mijn mening delen.
Het is waarachtig gebeurd, het is in de namiddag mooi weer geworden. In de voormiddag was het maar grijs, mistig en koud en alle hoop op wat zon, stond op 'n laag pitje. En dan ineens brak die zon toch door het wolkendek, 'n vreugdedansje had ik net niet in de benen.
Ik had vandaag de intentie om met de bus naar Eigenbilzen te gaan en via de velden terug te keren. Ik nam hiervoor de bus van 13u18 en stapte aan de St. Ursulakerk uit. De kerk is gewijd aan Ursula van Keulen en is gebouwd tussen 1908 en 1910. De onderste delen van de huidige toren stammen nog uit de 13de en 14de eeuw.
Wat verderop ging ik dan links de velden in. De wegen waren droog zodat ik geen omwegen hoefde te maken. In Kompveld stak ik de straat over naar de Louis Paul Boonweg om iets verder, de veldweg rechts te nemen die de Beekveldweg genoemd wordt. Aan de Kiezelweg stak ik weer de straat over om via de holle weg uit te komen op de Briegdenstraat in het gelijknamige gehucht.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en het cultuurcafé. Deze wandelaar had er dorst van gekregen. Op het eind had ik nog 'n babbel met Els en Juul, 'n bevriend koppel.
Voila, dat beetje zon deed geweldig deugd, ook al was het maar +3° in Lanaken. Voor de rest van de week zal het plannen maken zijn op het moment zelf.
Het was vandaag 'n ingeving van het moment, goesting om te fietsen. In de loop van de week zou het gaan regenen en de wind zou ook aantrekken. Morgen zou het weliswaar de mooiste dag van de week zijn, maar mijn eega en ikzelf hebben dan andere plannen.
Deze voormiddag had ik nog enkele taken te doen - naar de bakker gaan en wat huishoudelijke bezigheden - om na het middagmaal mijn fiets van stal te halen. Ik had mijn route al in mijn hoofd, simpelweg in Kotem de Maas over en via Maastricht terug naar huis fietsen.
Mijn eerste foto maakte ik thuis waarbij ik mij de bedenking maakte: "die ligt daar toch niet te wachten op de volgende sneeuwbui ...??" In Herbricht stopte ik om wat foto's te maken. Het gehucht van Neerharen, deelgemeente van Lanaken, telt nog welgeteld één inwoner, vroeger woonden daar tientallen mensen. De kapel is van 1918, opgericht omwille van de behouden terugkeer uit WO I van Jozef Dubois.
In Kotem aan 'n andere kapel, die van Sint Antonius van Padua, gemaakt in 1956, ging ik doorheen het dorp links af, richting de brug over de Maas naar Stein. Via Geulle a/d Maas, Bunde en het kasteel Meerssenhoven, kwam ik toe in Itteren, 'n carnavalsdorp zo te zien. Wie de taal niet spreekt, "vreigele" wil zeggen: knorrig - lichtgeraakt - kittelorig - enz. Het is niet helemaal hetzelfde, vreigele is in feite goedgemutst met mekaar in de clinch gaan, mekaar wat uitdagen, ... Vandaar de naam Vreigeleireriek, het Rijk (of het dorp Itteren dus) van de vreigeleire.
In het volgende dorp, Borgharen, kom je in het Beerbietersriek. Maar in Borgharen dus, zag ik dat mijn gsm nog slechts 13% power had, tijd dus om terug naar huis te fietsen en zeker geen foto's meer te maken. Mijn gsp is echt aan vernieuwing toe. Ik ga op korte termijn toch mijn powerbank moeten meenemen onderweg. Mijn echtgenote zegt dat het koude weer ook zijn invloed op de batterij kan hebben. Hoe ook, ik ga het moeten uittesten, want gaan fietsen en op het eind geen foto's meer kunnen maken, dat is 'n kleine domper op de pret.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.