aantal stappen: 3.017.320 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 250
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
18-08-2024
Knesselare
Dag vriendinnen en vrienden, al een aantal dagen geleden heb ik 'n reeks samengesteld met oude postkaarten van de gemeente Knesselare. Waarom Knesselare hoor ik jullie al vragen ...? Tja, een van onze medeblogsters, Claire, woont er al meer dan 'n half leven. Nu had ik die reeks willen plaatsen op zo een van die dagen dat je niet buiten kunt komen wegens veel regen of véél te warm. Maar jullie kennen mij intussen, er moet al veel gebeuren om mij de ganse dag binnen te houden. Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog.
En wie de gemeente Knesselare niet kent, even 'n kleine duiding. In 1976 fuseerden Knesselare en Ursel tot één gemeente, Knesselare. In 2019 werd de fusiegemeente opgenomen in de grote fusie met Aalter. Deze gemeente ligt in de provincie Oost-Vlaanderen. Nog wat cijfers: op 1/1/2006 telde Knesselare 5.655 inwoners, Ursel 2.665.
Geniet van deze reeks postkaarten en morgen wordt het mooi weer heeft net de weervrouw gemeld.
Groot was onze verbazing vanmorgen toen we 'n natte straat zagen, het had blijkbaar flink geregend. Was dat voorzien ....? Hoe ook, hopelijk blijft het daarbij, er is kermis in het dorp en we willen toch met ons tweetjes in het moleke kruipen en proberen te grijpen naar de flosj, hopende op 'n gratis ritje, ha, ha, ha. Alle gekheid op 'n stokje, we willen toch ergens 'n terrasje doen en genieten van de kermissfeer.
Mijn wandeling begon ik vandaag al vroeg (7u59), eerst richting Pietersheim, daarna naar het centrum naar de geldautomaat bij mijn bank en daarna naar de bakker om mijn bestelling te gaan afhalen. Het ging dus eerst doorheen de Wijngaardstraat en dan langs het kasteel en de burchtruïne. Verder ging het dan langs de Koning Albertlaan en de Stationsstraat. Dat mooie herenhuis, dat was vroeger de eerste martelkamer van Lanaken, zo ervaarde ik het toch toen ik als klein kind daar bij tandarts Orban in die martelstoel gezet werd.
Op de Pannestraat had ik eigenlijk veel jolijt met die kat, ze trok zich van niets en niemand iets aan en bleef lange tijd doodgemoederd in het midden van de weg zitten. De wielertoeristen moesten zelfs 'n ommetje maken om zelf niet te vallen. Uiteindelijk kwam ze dan toch in beweging. Wat verderop kon ik dan mijn bestelling afhalen.
Mijn laatste afbeelding is iets wat facebook mij deze week in herinnering bracht. Vijf jaar geleden was ik over die moeilijke Keutenberg gefietst. Ik had toen wat info geplaatst. In mei van dit jaar ben ik er nog eens overheen gefietst, en zonder voet aan de grond te zetten. En zoals in de tekst te lezen valt, het is inderdaad bijna zo dat je 'n wheelie maakt met je voorwiel, zo steil is het.
Verder kan ik jullie alleen nog ene prettige zondag toewensen. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Ik zat er al enkele dagen op te azen, 'n wandeling maken naar Bilzen. Het is de geboortestad van mijn moeder, ik volgde er school in het middelbaaronderwijs en in de jaren '70 was ik er werkzaam bij de Post. Speciaal aan die jaren bij de Post was het gegeven dat ik er toen aan het loket werkzaam was, de jaren van Jazz Bilzen. Ik heb toen de hele wereld aan mijn loket gezien, de een nog extravaganter dan de ander. Sex, drugs en rock en roll, dat waren toen de heilige woorden. En wie nog nooit gehoord heeft van Jazz Bilzen, dat was vanaf einde de jaren '60 het grootste muziekfestival van de lage landen. Zoek maar eens op bij YouTube.
Ik vertrok vrij vroeg, rond de klok van halfnegen. Eerst doorheen Gellik, dan de brug in Eigenbilzen over om vervolgens links af te slaan richting Hoelbeek. Ooit moet onze kleinzoon per fiets onder die brug door om naar school te gaan. Het is en het blijft echter 'n gevaarlijk punt, je ziet niet wat er aan de andere kant van de brug op je afgereden komt.
Iets verder dan de grens Hoelbeek - Waltwilder heb je de Sint-Antoniuskapel, gebouwd in 1912. Ik ken de weg daar uiteraard goed en op dat punt was ik meer dan halfweg. Domein Groenendaal liet ik rechts liggen om tenslotte links af te slaan naar Meershoven, 'n wijk van Bilzen. Je ziet aan die aankondiging dat Bilzen zijn verleden met jazz nog niet kwijtgespeeld is. Nog 'n kleine anekdote bij Jazz Bilzen, de eerste voorzitter en bezieler was trouwens Fons Coch, mijn leraar frans in het college van Bilzen.
Eenmaal ik de duik naar beneden had gemaakt, was ik zo goed als in het centrum van de stad. Mijn mondvoorraad had het tijdens mijn wandeling niet lang uitgehouden in mijn broekzak, ik had dus behoefte aan iets lekkers. Een koffie wilde ik ook nog gaan drinken, maar mijn bus zat er zo aan te komen. Die koffie heb ik dan maar in Lanaken gedronken. En of die blauwe fietsen bij ons al veel gebruikt zijn, .... ik heb er het raden naar.
Om te eindigen, nog iets van gisteren, ik schrok me zowaar 'n bult toen ik de rangschikking zag van de populariteit op Sen.Net. Welke goede ziel heeft mij op die plaats gezet ...? Uiteraard ben ik vereerd.
Helemaal eindigen doe ik met de mooie overwinning van onze landgenote Justine Ghekiere in de Tour de France, en dat nog wel in de bolletjestrui. Haar mooiste overwinning in haar leeftijd van 28 jaar. Het is kermis in Lanaken.
Als onze dochter, schoonzoon en kleinzoon een aantal dagen het huis uit zijn, dan dient er altijd iemand te gaan kijken naar hun katten en kippen. Vandaag was mijn vrouw aan de beurt om die beestjes de nodige aandacht te schenken. En omdat mijn vrouw toch de bus tot ginder nam, ben ik maar mee gegaan om vervolgens te voet terug te keren.
De bedoeling was om langs de kerk van Eigenbilzen te gaan en daar de weg links te nemen, doorheen de velden richting Gellik. In één der eerste straten waar ik passeerde, voelde ik al direct de wijsheid in mij opborrelen, kijk maar naar foto nr. een. En dan kwam ik aan de kerk met rechts ervan, 'n statige woning. Veel van die oude woningen hebben van de stad Bilzen 'n bordje gekregen met 'n summiere uitleg omtrent het gebouw, ook bij dit huis. Ik heb het misschien ooit geweten, maar in deze woning werd acteur en theatermaker Julien Schoenaerts geboren in 1925. Hij vertolkte oa. 'n belangrijke rol in de film Daens en in de Leeuw van Vlaanderen. Hij is toch een der beste acteurs die Vlaanderen ooit gekend heeft. Zijn zoon Matthias is tegenwoordig misschien nog bekender, hij had 'n hoofdrol in de film Loft.
Eens de kerk voorbij, ging het dan linksaf, richting Gellik, één lange weg naar Gellik. Wij plattelandsmensen hebben het voordeel dat we nog kunnen wandelen tussen de velden en héél ver kunnen kijken, iets wat de stadsbewoners mankeren. Je ziet al eens 'n kruis, veldbloemen, dieren die beschutting zoeken voor de zon, enz. Ik geniet er telkens van.
Aan de Wijerdijk stak ik de straat over om via de Louis Paul Boonweg, te wandelen naar de brug van Briegden. Aan de sportoase koos ik ervoor om de kortste weg naar huis te nemen omdat ik enkele druppels regen voelde vallen. Nu achteraf beschouwd, bleef het bij die enkele druppels, blijkbaar heeft het in Antwerpen meer geregend.
Eenmaal thuis heb ik mij opgefrist en toen mijn vrouw terug toekwam, zijn we samen nog lekker gaan eten, niet in onze vertrouwde stek, maar eens op 'n andere plek. En ook daar heeft het gesmaakt. Nadien nog naar de Tour de France voor vrouwen gekeken, en wat morgen brengt, daar moet ik nog 'n nachtje over slapen ....
Ik kon mij vandaag geen beter fietsweer toewensen, droog, niet overdreven warm, 'n zwakke wind en veel goesting. Ned. Limburg stond weer op het menu, 'n mens zoekt altijd de betere fietspaden op. Iets na 9u00 was ik al op pad, 'n teken dat ik hunkerde naar beweging.
Via Maastricht ging het rechtsaf richting Sint Geertruid. Maar toch effe gelet op die eerste foto, je bent de stad nog maar goed en wel buiten en dan heb je al direct mooie vergezichten. Ik moet dus niet ver fietsen om in de prachtige natuur te toeven. Aan die Mariagrot ben ik 'n eerste keer gestopt om wat mondvoorraad achter de kiezen te duwen, 'n sultanakoek, mijn vaste energierepen.
Vervolgens ging het naar Gulpen waar ook schitterende vergezichten je dag opvrolijken. In Voerendaal, de bakermat van de fam. Meuris, heb je die Mariakapel, gebouwd in 1938 door de fam. Senden - Lipperts. Mijn tocht ging verder naar Stein waar ik de autostradebrug nam om de Maas over te steken. Jullie weten intussen dat er op die brug 'n afzonderlijke strook is voor fietsers.
Maar voor ik de Maas overstak, had ik nog 'n omweg te maken naar Genhout. De normale weg was volledig afgezet (wegenwerken) en we dienden enkele kilometers te fietsen op 'n onverhard pad met veel steentjes. Niet mijn plezantste bezigheid, maar het ging niet anders. Eenmaal toch in Genhout geraakt - en op dat moment 66 km. op de teller - besloot ik daar 'n voor mij nieuwe brasserie te testen op zijn deugdelijkheid. En het viel mee, prijs - kwaliteit van het gebodene was in evenwicht, en de bediening was oogverblindend, toch voor zo 'n oude pee gelijk mezelf .... ha, ha, ha.
Eenmaal terug in België had ik mijn route zo gepland dat ik via Herbricht kon fietsen, daar is meestal de Maasbar geopend. En idd. daar kon ik mijn merk drinken. Om tenslotte de 100 km. op de teller te krijgen, ben ik teruggekeerd via Hochter Bampd. En je ziet ze in deze tijd van het jaar niet dikwijls, maar vandaag stonden er 'n drietal paarden op het fietspad.
Met deze sluit ik mijn verslag af. Ik heb weer genoten van mijn tocht, hopelijk jullie ook van mijn verslag met de enkele bijhorende foto's. Tot morgen.
Nee, ik ben vandaag niet naar Valkenburg gefietst om de start van de rit voor vrouwen in de Tour de France mee te maken. Mijn vriend Hubert had mij nochtans gevraagd om met hem mee te gaan. Ik zat toch nog met enige schroom om daar ter plaatse te gaan kijken, de pandemie is nog niet helemaal verdwenen. En je kon er gif op innemen, het zou in Valkenburg over de koppen lopen zijn. Nee, ik had geen goesting om mij in die mensenmassa te begeven om uiteindelijk toch maar 'n glimp op te kunnen vangen van dat hele circus.
Daarbij, ik had ook nog werk te doen thuis, met die hitte van de voorbije dagen, heb ik buiten niet veel gepresteerd. Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. Ik heb thuis op tv naar de koers gekeken, het gedeelte op Waals grondgebied. De Nederlandse vrouwen doen het goed. Maar ja, ze hebben geluk, onze Lotte Kopecky doet niet mee.
Na het avondeten kon ik dan eindelijk vertrekken, het was wel 'n pull frisser dan gisteren. Via de kanaalkom en het Albertkanaal, trok ik naar Gellik, eerst onder de brug van Briegden door en nadien onder de oude spoorbrug. In Gellik aan de Wijerdijk, was het direct naar rechts, de Boonakkerstraat in. Daar zag ik dat oud landbouwwerktuig. Eens de grote straat over, de Kounterstraat in, daar zie je altijd wat paarden lopen. Op het einde van de Kleine-Hofstraat ben ik voorzichting naar die straatnaamborden gewandeld om die duiven niet te laten schrikken.
Zo, deze dag zit er ook weer bijna op. Seffens uitzonderlijk nog eens naar 'n voetbalwedstrijd kijken, de supercup tussen Real Madrid en Atalanta. Morgen, bij leven en welzijn, ga ik fietsen.
Het was vandaag weer 'n kwestie van de hitte vóór te zijn indien ik wilde gaan wandelen. Uiteraard doe ik dat dan ook want zo 'n ganse namiddag binnen zitten gelijk gisteren, dat trekt mij niet aan. En ik vrees dat het deze namiddag weer van dat is, binnen blijven.
Niet zo vroeg als gisteren - tegen 8u40 - vertrok ik naar de Industrieweg om over het niet meer in gebruik zijnde spoor te wandelen. Nog enkele jaren, en je ziet niks meer van de spoorbedding. En dan ging het linksop richting Oud-Caberg. Eerst zie je een der grenspalen, daarna 'n herdenking aan de slag op het Lanakerveld.
Aan het ijzeren kruis op de Zouwweg, ging ik linksaf. En om de Zouwweg te situeren, dat is 'n weg doorheen 'n natte ondergrond. Bij felle regen moet je daar niet gaan wandelen, toch zeker niet op het onverharde gedeelte. En dan heb je de veldkapel, ooit 'n plek op grondgebied van Lanaken. Maar na de splitsing Nederland - België, grondgebied van Maastricht (Oud-Caberg).
De weg die je vervolgens bewandelt heet de Lanakerweg. Deze straat komt uit op de Brusselseweg. Die weg volgde ik richting de grens. Maar juist vóór de grens, kun je linksaf doorheen de Kantoorweg en de velden richting Smeermaas. Er staan daar 'n viertal woningen op wat je 'n eilandje kunt noemen.
In Lanaken moest ik mij doorheen de mensenmassa werken, allemaal op zoek naar iets op de wekelijkse markt.
Zo, dadelijk ons middagmaal en straks, .... 'n boek van de bib. Of ... 'n schaakpartijtje op de pc. Jawel, ik speel nog regelmatig het spelletje thuis.
De goesting was er om vandaag te gaan fietsen, alleen die aangekondigde hitte, ..... méér dan 30°. Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. Om 6u00 liep de wekker al af en iets later zaten we met ons tweetjes aan het ontbijt. Mijn fiets had ik gisteren al gecontroleerd, ik kon dus om 7u00 vertrekken met mijn tocht. De bedoeling was om vóór 11u00 terug thuis te zijn.
Maar het begin van mijn tocht was meer 'n blindemanstocht, door die laag hangende zon zag ik nauwelijks iets op de weg. Het was dus effe "traag - trager - traagst" om geen ongevallen te veroorzaken. En dan moet je weten dat er op dat uur verschillende personen naar hun werk fietsen, velen met 'n speedpedelec. Die flitsen je voorbij met 'n tempo van om en bij de 40 km/uur. Ik was toch effe blij daar zonder kleerscheuren doorheen te zijn gekomen.
Maar goed, ik wist het op voorhand dat ik op veiligheid diende te fietsen, zeker het eerste stuk. Na Rekem heb je dan Boorsem waar ik de brug over het kanaal overstak. Aan die kant van het kanaal ben je al wat meer beschut tegen die zon door de rij bomen langs het fietspad. En in Eisden diende ik links af te slaan om daar de zon in de rug te krijgen. Maar dat links afslaan was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Door grote werken heb ik 'n kleine omleiding moeten volgen. Zo kwam het dat ik toch 'n foto kon maken aan de oude koolmijn van Eisden.
Via enkele boswegen raakte ik vervolgens in As om daar die fietsbrug over te rijden. De teller gaf aan dat ik nr. 86 was vandaag. Na As, ben ik deels door Opglabbeek gefietst om dan uit te komen aan het voetbalstadion van KRC Genk. Ze hebben gisteren Club Brugge weer 'n ontgoochelende avond bezorgd, 3 - 2 voor Genk en Club ziet nu de nieuwe competitiestart helemaal de mist ingaan, 1 punt op 9.
Aan de mijn van Waterschei, was het verder "sightseeing" in Genk, tot wegenwerken weer eens de pret gingen bederven. Gelukkig had ik wel 'n vermoeden om op de juiste weg te zitten, mij ergens aan opwinden, was dus zeker niet nodig. Zo fietste ik het centrum van Genk nog eens binnen via de Weg naar As, de straat waar ooit het oude ziekenhuis stond.
Terugkeren deed ik via Zutendaal en Eigenbilzen. In Gellik wilde ik nog 'n tasje koffie gaan drinken, maar ik was er té vroeg. Dan maar naar huis via Kompveld en Veldwezelt. En ik had goed gegokt, om 10u50 was ik binnen. De temperatuur was tot dusver goed meegevallen, nu echter is het bakken en braden en zeker binnen blijven.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het zou dus spijtig zijn om die oude postkaarten te laten stof vangen op mijn pc. Uitzonderlijk heb ik dus vandaag twee bijdragen aan mijn blog. 
Hoe ook, hopelijk blijft het daarbij, er is kermis in het dorp en we willen toch met ons tweetjes in het moleke kruipen en proberen te grijpen naar de flosj, hopende op 'n gratis ritje, ha, ha, ha. 
Achteraf gezien was ik blij dat ik thuis gebleven ben, al in de voormiddag is het beginnen te regen en het is pas gestopt rond halfzes. 
Wat doe je dan, .... vroeg vertrekken uiteraard. 
Ik ben Eddy Meuris