Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we het al direct, mist, en niet zo 'n klein beetje. Toen ik wat later naar de bakker ging, kon ik nauwelijks honderd meter ver zien. En toch ben ik na de voormiddagkoffie op pad gegaan, zo'n mistwandeling heeft ook zijn charme.

Ik vertrok via de sportoase waar vele kinderen aan het voetballen waren. Gelukkig spelen die ukken nog allemaal op kleine veldjes zodat de bal altijd zichtbaar bleef. Ik zag daar 'n bord hangen die de naam onthulde van het fiets- en wandelpad.

En die mist bleek in het begin toch hardnekkig, ook in de Kewithstraat waar ik toch dat paard mooi in beeld kreeg. Daar trok ik het bos in. Onderweg kwam ik nog enkele bekenden tegen, Anita en Maurice. Altijd leuk om te midden van het bos, ene gezellige babbel te hebben.

Terug aan de Bessemerstraat stak ik de weg over naar Parc Jocomo. Je kunt daar ene kortere weg binnendoor nemen zodat je niet moet wandelen langs de grote weg. Op het einde volgde ik nog even de rode route.

En dan heb je 'n mooie wandeling gemaakt, je bent bijna thuis, en dan krijg je toch maar weer 'n bron van ergernis te zien. Wie haalt het in zijn hoofd om 'n houten kastje zomaar naast de glasbollen te zetten en tien meter verder 'n opgerolde mat neer te smijten, deels ook nog op de openbare weg. Ik kan mij daar kwaad over maken.

Gisteren nam ik deel aan 'n digitale bevraging vanwege het gemeentebestuur. Zwerfvuil gaf ik aan als een van mijn voornaamste bekommernissen. Ik kan het weer alleen maar doorgeven in de hoop dat het opgeruimd wordt.

Seffens met de benen omhoog en naar de koers kijken.

03-11-2024, 13:35 geschreven door eddy meuris

Ik had de keuze deze namiddag, ofwel op mijn luie krent gaan zitten en naar de koers kijken op tv, of toch maar gaan wandelen. In de voormiddag hadden wij al ons Allerheiligenplicht gedaan, naar het kerkhof geweest en gaan kijken naar het graf van mijn ma en grootmoeder en naar het eregraf van mijn schoonouders. De vader van mijn vrouw was in WO II 'n erkend weerstander en krijgsgevangene. Sinds 'n aantal jaren werd ook haar moeder bijgezet in dit graf. Deze graven zullen altijd blijven bestaan als aandenken aan de verschrikkingen van beide wereldoorlogen. Daarna zijn we nog op familiebezoek geweest.

Maar na het eten, ben ik toch maar het bos ingetrokken. Ik vertrok via de Bessemerstraat naar de Lepelvormweg. Via camping San Lanaco ben je dan direct in het bos. Ik nam vandaag het hoofdpad omhoog naar ziekenhuis St. Barbara. Daar zag ik ook 'n klein boekenkastje staan.

Eens de grote weg over, kon ik aan de terugweg beginnen. Zwammen en paddenstoelen staan er overal. De gewone zwavelkop is blijkbaar 'n veel voorkomende zwam.

Terug tussen de mensen, zag ik vele blauwe zakken staan. Dat was me gisteren ook al opgevallen. Normaal wordt om de 14 dagen op vrijdag de pmd-zak opgehaald en de gft-container leeg gemaakt. Maar gezien het vandaag 'n feestdag is, verschuift alles één dag naar morgen. Maar de mens blijft 'n gewoontedier en denkt daar niet aan. Het begint meestal met één iemand op straat waarna de ganse straat zijn/haar voorbeeld volgt.

In het Uilenstraatje kon ik mij weer ergeren aan vandalisme. Een afgebroken spiegel en 'n winkelkar van Carrefour, werden zomaar gedumpt op de plek waar het zuiver regenwater van de riolering naar toe vloeit. Er was gisterenavond in het dorp 'n Halloweenparty en dan verveelt de jeugd zich blijkbaar.

01-11-2024, 16:52 geschreven door eddy meuris

Mijn dag was weer goed gevuld. Deze voormiddag heb ik twee spuitjes laten zitten in mijn armen, de griep- en Covidvaccinatie. Op het middaguur zijn we elders lekker gaan eten, parelhoenfilet met frietjes en dame blanche toe. En in de namiddag was ik dan toe aan 'n boswandeling.

Ik vertrok via 'n klein zijpad in het begin van de Asbeekweg. Op die manier was ik direct op de rode route. De bedoeling was die route 'n tijdje te blijven volgen. Het is niet de gemakkelijkste route, op sommige plaatsen is het maar smal, elders dan weer drassig en op één plek moet je de beek overstappen. Het is er wel schilderachtig.

Ik had wel het risico min of meer ingeschat, gezien het de laatste dagen niet meer geregend heeft, zou die drassigheid wel meevallen. En dat bleek ook zo, al heb ik toch verschillende keren mij letterlijk moeten vasthouden aan de takken van de bomen om niet weg te schuiven.

Maar eens terug op het hoofdpad in het bos, was het aangenaam wandelen. En ik was vandaag niet alleen. En die jas die ik aan had .... die was weer eens voor niks nodig.

Terugkeren deed ik via Domein Zangersheide, de kinderboerderij en die voortuin, volledig opgesmukt met Halloweenpoppen. Toen ik er stopte om mijn foto te maken, stopten ook enkele auto's om naar het schouwspel te kijken. Ten slotte nog ene korte babbel gehad met vriend Raymond. Weer effe bijgepraat.

Het is nog steeds wandelen met de klok in het achterhoofd, om de twee uur moeten mijn ogen gedruppeld worden, 8u00 - 10u00 - enz. Ik was op tijd thuis. Tot morgen, Allerheiligen. 

31-10-2024, 16:58 geschreven door eddy meuris

Het is altijd plezant als je mekaar goed verstaat, zeker als de fiets nog op stal moet blijven. Ik diende naar de bibliotheek te gaan en gezien dat nogal 'n gewicht (zes dikke boeken) is, bood mijn vrouw aan om mij achterna te fietsen met mijn en haar boeken. Ze had er zelf ook nodig. Mijn eerste foto maakte ik in de bib zelf, meer bepaald in de voormalige kapel van het Fraterhuis. De Fraters zijn er niet meer, maar de bib heeft nu 'n mooi onderkomen. Eens onze beider boeken waren gescand, kon ik mijn wandeling verder zetten.

Ik heb het vandaag niet te moeilijk gemaakt. Vanaf de bib op de Koning Albertlaan, trok ik naar de Comm. Giddelostraat. Via rusthuis De Drie Eiken, ben ik de brug over de ringweg overgestoken om vervolgens het fietspad te nemen richting de sluis. Daarna wandelde ik achter Sappi door om nog eens 'n politieboot op te merken, dat was al effe geleden.

Terugkeren deed ik via de tunnel en het voormalige park achter het college.

Straks begint er weer 'n andere hobby van mij - al sinds 2003 - het helpen maken van onze jaarlijkse carnavalskrant, de Bèssemgezèt. Als redactielid breekt er nu weer 'n drukke tijd aan voor mij. Ik ben de persoon die jaarlijks de nodige opzoekingen doet voor de gebeurtenissen van 33 jaar geleden. Waarom 33 jaar? In carnavalmiddens is het getal 11 heilig en 3 X 11 is 'n perfecte periode om terug in de tijd te gaan. We publiceren dus 'n aantal nieuwsberichten - met foto - van uit Lanaken zelf en ook nationaal. De tekst wordt volledig omgezet in het plat Lanakers, de hele krant trouwens. Uiteraard heb ik ook nog andere items zoals mijn pseudoniem Roeje Jaak. Dat is nu wekelijks vergaderen om de krant tijdig klaar te krijgen. Maar als je iets graag doet, doe je dat met plezier.

29-10-2024, 16:44 geschreven door eddy meuris