aantal stappen: 1.856.560 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 159
aantal fietstochten: 97
Zoeken in blog
27-07-2025
Doorheen de Kanaaldijk.
Deze ochtend was het beslissen, doe ik het of doe ik het niet. Er dienden nog wat ramen 'n tweede verflaag te krijgen en dat was voorzien voor morgen of dinsdag. Maar je kent dat, van uitstel komt afstel, zeker als de weersverwachtingen voor de volgende dagen ook niet schitterend zijn. Het was dus kijken of het zou regenen, ... en dat zou het doen omstreeks 8u30, zij het minimaal. We hebben samen de knoop doorgehakt en ik ben eraan begonnen iets vóór 8u00. Uiteindelijk is het dan toch droog gebleven, we namen dus de juiste beslissing.
Na het opruimwerk en de koffie, kon ik dan op pad voor 'n wandeling. Vandaag heb ik de sportieve groep waarin mijn blog zich bevindt, weer eens eer aangedaan. Met 'n afstand van 11,38 km. was het dus een der langere wandelingen van de laatste weken. Ik vertrok naar Smeermaas om daar links de Kanaaldijk in te wandelen.
Het is daar fijn wandelen, af en toe kom je wat fietsers tegen. En die braambessen, ... je vindt ze nu overvloedig. Ik blijf er toch af, zeker aan de laag groeiende bessen. Wat verderop kom je dan voorbij het kasteel van Hocht. Ik ben benieuwd wie de nieuwe eigenaars worden.
Aan de kanaalkom zie je de kerk van Neerharen in de steigers staan. het gebouw wordt nog eens grondig gerenoveerd. Aan de sluis van Neerharen, ging ik linksaf, richting Pietersheim. In deze tijd van het jaar is de toegang tot de burchtruïne altijd verzekerd. Vandaag was er 'n grote groep KSA-ers op bezoek.
Via een der wandelpaden langsheen de velden, keerde ik terug naar huis. Ik ben benieuwd of die regenmassa die de buirenradar voorspelt ook effectief Lanaken zal aandoen. Ik hoop van niet want de ramen staan nog open om te drogen. Nog ene fijne zondagnamiddag.
Het is geschied, alle ramen op het gelijkvloers en de 1ste verdieping, zijn geverfd. Meer zelfs, één der ramen die ik gisteren onder handen nam, heeft zelfs al 'n tweede "couche" gekregen. Dat was nodig omdat dit raam meer te lijden heeft van zon en regen. Ook het raam van onze slaapkamer kan 'n tweede laag gebruiken. Dat zal iets voor maandag of dinsdag zijn. Dan zal ik ook de deuren van onze stallen in het nieuw zetten met dezelfde verf. Maar omdat deze jongen er vandaag vrij vroeg aan begon, was ik al klaar, juist vóór het middageten.
Gezien mijn wederhelft niet zinnens was om de deur te verlaten (de ramen stonden nog open) om bvb. te gaan winkelen, had ik de tijd voor mezelf en besloot ik te gaan fietsen. Mijn route was rap klaar: Bemelen - Valkenburg - Bunde - Maastricht. Ik vertrok dus via de Noorderbrug naar Bemelen. Daar fietste ik eerst de berg naar boven, intussen een van mijn favoriete bergjes. Wat verderop kom je in Wolfshuis, 'n gehucht of buurtschap (zoals ze in Nederland zeggen) van Eijsden-Margraten. Daar staat de Van Tienhovenmolen, gebouwd in 1855 en sinds 2000 terug maalvaardig.
Daarna reed ik de Daalhemerweg naar beneden, naar het centrum van Valkenburg. Vandaag liet ik de Cauberg letterlijk links liggen om vervolgens weer naar zo 'n klein gehucht of buurtschap te rijden, Plenkert. Ik ben al dikwijls langs dat Protestants kerkje gereden maar er nog niet gestopt. Het was 'n voormalige Hervormde Kerk uit 1891. Groot was echter mijn verrassing toen ik korterbij kwam, het is nu 'n restaurant met de naam Ambrozijn, dit sinds 2021.
Terugkeren deed ik via Beek en Ulestraten. In dat laatste dorp staat ook 'n oude kapel, in de volksmond, Centekapel genoemd. Gebouwd werd ze in 1857. Nadat ik de helling Waterval was afgereden, fietste ik uiteindelijk nog de Biesenberg in Humcoven naar boven. Het stijgingspercentage is max. 10%. Nadien was het gewoon terugfietsen naar Maastricht, deze keer op voor mij minder bekende wegen. Ik heb gewoon de zon in het vizier gehouden en mij de bedenking gemaakt: "alle wegen leiden naar Maastricht". En zo geschiedde.
Gezien ik nog geen pauze genomen had, besloot ik via Smeermaas en Hochter Bampd, naar Neerharen te fietsen voor 'n terrasje bij Mesjeu. Onderweg zag ik de runderen weer pootje boden in de Maas.
Zo, het is nu bijna 19u30, tijd om af te ronden en de benen omhoog te leggen, dat heb ik nu wel verdiend.
De weergoden waren mij gunstig gezind vandaag, het was droog en het waaide maar heel matig, ideaal dus om te verven. Maar "first things first", we waren net uit ons bed om 7u15, toen er iemand stond aan te bellen aan onze voordeur. Het was de werkman die onze ramen en kozijnen kwam reinigen alsmede de overkapping van ons terras. Wij dus héél blij dat uiteindelijk die overkapping grondig werd proper gemaakt. Ze doen dat met osmose water. Er komt nu weer veel daglicht onze keuken binnen.
En eens alles droog was, kon ik beginnen aan het afplakken van de ramen. Gewapend met twee verfborstels, 'n dikke en 'n dunne voor het fijn werk, kon ik beginnen. Klokslag 12u00 was ik rond op het gelijkvloers. Juist voor ik dit verslag nu aan het maken ben, heb ik de ramen op de 1ste verdieping al afgeplakt, verfwerk voor morgen dus.
De wandeling van deze namiddag had dus niet veel om het lijf, zij het dat ik toch ene hele voorraad foto's mee terugbracht naar huis. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat naar Pietersheim. Ik wandelde eerst doorheen de Kinderboerderij om vervolgens via de grachten, naar de burchtruïne te gaan. Ik kan het niet laten, maar foto's nemen is daar 'n "must". Toen ik door dat lage poortje stapte, maakte ik de bedenking dat de bewoners van toen, niet groot van gestalte waren.
Vanuit de toren had ik ondermeer zicht op 'n groep mensen die 'n koppeltje stond op te wachten dat aan het trouwen was in de burchtkapel. Ik ben ook nog eens de bezoekersruimte binnen geweest. Ik verliet het domein via de toegangspaal en die mooie veldbloemen.
Terugkeren deed ik via het O.L. Vrouwebeeld op de Koning Albertlaan. Dat was het voor vandaag, morgen is het dus weer werken-dag. Maar eens alles geverfd is, zijn we weer gerust voor 'n tweetal jaar.
Deze ochtend hoorde ik op de radio vertellen dat het nu wetenschappelijk bewezen is dat dagelijks 7.000 stappen zetten, gelijk staat aan 'n gezonde levenstijl. De fabel van 10.000 stappen per dag, mag dus in de prullenbak gekieperd worden. Let wel, voor wie het kan, die 10.000 stappen (= +/- 7,5 km.) zijn nog altijd beter dan die 7.000 stappen (= +/- 5,250 km.).
En gezond bezig zijn, dat had vandaag voor mij zelfs gekund zonder die 7.000 stappen. Ik ben weliswaar deze morgen te voet naar de bakker geweest, maar daarna heb ik al mijn ramen op het gelijkvloers en de 1ste verdieping, lichtjes opgeschuurd, dit als voorbereiding voor de verfklus die mij te wachten staat. Daarna had ik toch goesting om te gaan wandelen.
Het was al nà 15u00 toen ik vertrok. Eerst wandelde ik doorheen de Bosstraat om daarna doorheen het verlengde van die straat, richting het bos te stappen. Op de rode route kom je dat jagershutje tegen. Langs de bosrand heb ik deze keer verschillende paarden gezien. Het was verder maar kalm in 't bos, ik heb nauwelijks iemand gezien.
Bij het thuiskomen had ik meer honger naar boterhammen dan naar de koers. Straks bij Vive le Vélo krijgen we het toch in geuren en kleuren uitgelegd wie er gewonnen heeft en op welke manier.
Normaal gezien komt morgen 'n firma onze ramen en kozijnen reinigen. Daarna, als het droog blijft met weinig wind, kan ik al beginnen te verven. Eerst de bovenverdieping, en bij 'n volgende gunstige dag, de ramen beneden. De fiets zal dus even aan de kant blijven. Wat moet, dat moet.
En die laatste foto, dat moet ergens einde de jaren '50 geweest zijn, ik vermoed 1958. Ik was toen 4 jaar en mijn vader, toen 32 jaar, overleed het jaar nadien in 1959. De foto werd gemaakt in Bilzen aan de woning van mijn moeders ouders, mijn grootouders. Hoe jong ik ook was, ik herinner mij er toch nog het een en ander van.
Mijn dag had ik mooi opgedeeld, in de voormiddag was ik bezig in de tuin, in de namiddag was er tijd voor 'n fietstocht. Veel opzoekwerk wilde ik er niet aan besteden, gewoon in het zadel en richting de Zuid-Willemsvaart. Ik nam hiervoor mijn stadsfiets.
Ik vertrok via de sluis in Lanaken, langs het Verbindingskanaal tot in Neerharen. Daar ging ik de brug over om verder door te fietsen langs de rechteroever van het kanaal tot in Mechelen a/d Maas. Op dat punt kun je rechts terugfietsen naar Kotem, en rechtdoor rij je dan richting Lanklaar. Op dit punt komen er veel fietsers voorbij, het is dan ook niet vreemd dat er bij goed weer, 'n ijskar staat. Ik fietste gewoon rechtdoor.
Op de site van Hotel Beau Séjour kun je altijd mooie foto's nemen, zeker van dat oude huisje. Met 'n klein verplicht ommetje doorheen het centrum van Lanklaar, bereikte ik de brug over het kanaal die mij verder zou brengen naar As. Het is het oude Kolenspoor, tegenwoordig 'n fietssnelweg. Rond 15u00 was ik er fietser 411.
Mijn bedoeling was om in het station van As te pauzeren, maar .... om te beginnen hadden zij geen vlaai en vervolgens bleek mijn bestelde Cécémel maar niet door te komen. Er liep nochtans genoeg bedienend personeel rond. Ik ben gewoon vertrokken om mijn geluk elders te beproeven. Ik heb aan het station wel enkele mooie foto's gemaakt.
En die pauze nam ik dan in Opgrimbie. Ik weet dat je daar altijd terecht kunt voor goede "marchandise" met 'n vlotte bediening. Ik kwam daar trouwens aan de praat met 'n klant die ook in Lanaken woont en toevallig - via zijn vrouw - bevriend is met mijn zus. De wereld is klein.
Eenmaal thuis kon ik nog net de laatste 10 km. zien van de rit in de ronde. Het is altijd met dichtgeknepen billen toekijken hoe ze naar die laatste rechte lijn afstormen. En ja, het was weer prijs, 'n stevige valpartij.
Als toemaatje, 'n oude foto van 1982. Met die club heb ik meer dan 30 jaar competitie volleybal gespeeld in de amateurliga V.K.S. (Vlaams Katholiek Sportverbond). Waar is de tijd toen we nog soepel en lenig waren ....
Het was vandaag ene simpele dag, geen uitschieters, gewoon op 'n plezante manier je tijd omkrijgen. Deze ochtend ben ik brood gaan halen en nadien heb ik enkele uurtjes in de tuin gewerkt. In de namiddag wilde ik vanuit Eigenbilzen, 'n wandeling terug naar huis maken, maar aangezien de verschillende buienradars mekaar tegenspraken, nam ik het zekere voor het onzekere en heb ik 'n wandeling gemaakt in eigen streek.
Ik vertrok via de tunnel aan de Stationsstraat naar de brug van Briegden. Ik volgde gewoon het jaagpad naar Veldwezelt. Onderweg zag ik de schapen grazen op het rechtertalud. Eens de brug over in Veldwezelt, wandelde ik doorheen de Industrieweg. Vanuit deze positie kon je goed de dreigende donkere wolken zien, maar ik heb nauwelijks 'n druppel gevoeld.
Vandaag heb ik geprobeerd om mijn blog in de sportieve groep, nog eens wat eer aan te doen. Met 'n gemiddelde van 5,96 km/uur, heb ik goed doorgestapt. Het was vandaag ook de bedoeling om mijn wandel/fietsschoenen uit te testen. Als we gaan wandelen in de Westhoek, dan is het kwestie om over schoenen te beschikken die ik zowel voor mijn wandelingen als voor mijn fietstochten kan gebruiken. Ik moet zeggen dat deze test goed geslaagd is.
In het Cultuurcafé ben ik uiteindelijk nog iets gaan drinken en mij tegelijkertijd vergewist van de stand van zaken in de Tour de France. Nu ik dit verslag aan het maken ben, luister ik naar de live-uitzending van de VRT. Dat de beste moge winnen op de Mont Ventoux.
Oeps, gisteren heb ik toch effe 'n foutje gemaakt. Toen ik 'n rondrit aan het maken was door vele gastenboeken, heb ik sommigen 'n lang weekend gewenst. Nu geldt dat natuurlijk alleen voor ons Belgen, de vrienden/vriendinnen - Nederlanders hebben er niks aan dat wij Belgen vandaag onze Nationale Feestdag vieren. Bij deze dus, foutje rechtgezet.
Vanmorgen was het snel beslissen wat te doen vandaag. Normaal gezien wilde ik deze namiddag gaan fietsen met de koersfiets, maar na raadpleging van de buienradar, was het toch wenselijk om in de voormiddag al iets te doen. En dat "iets doen" werd uiteindelijk 'n toeristisch ritje met de stadsfiets.
Ik vertrok in Briegden langs het jaagpad van het Albertkanaal. In Kanne stak ik de brug over. Het doet mij herinneren om daar eens 'n wandeling te gaan maken. Ik vervolgde mijn weg tot in Lanaye aan de sluis. Daar ging ik linksaf richting Maastricht. Het doel van mijn rit zag ik op dat groot bord, de Sint-Pietersberg. Je rijdt er naartoe via de Zonneberg en het gebied Slavante. Eens boven op Slavante, heb je 'n geweldig uitzicht. Via dat smal poortje loopt de Zonneberg verder omhoog met pieken tot 12,8%. Met mijn stadsfiets was het stoempen en geregeld op de trappers gaan staan, maar ik ben boven geraakt. Het was voor 't eerst sinds vele jaren dat ik die kant van de Sint-Pietersberg ben opgereden.
Wat verderop heb je dan 'n mooi uitzicht op de groeve. Een vriendelijke man was bereid om 'n foto van mij te nemen. Het was druk op de Sint-Pietersberg, ook aan het fort waren er veel toeristen. Terugkeren deed ik via enkele kleine straatjes in Maastricht. In Lanaken nog ene fijne babbel gehad met 'n bevriend koppel, Jos en Fabienne. Ik ken Jos al mijn heel leven, samen op school gezeten, samen in de jeugdbeweging KSA, samen volleybal gespeeld en nadien samen gesport.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, stel ik vast dat ik enkele foto's in overschot heb, het zal dus kiezen worden welke wel, en welke dus niet, dit verslag opsmukken. Op de buienradar kleurt het seffens blauw, regen op komst dus. Maar goed dat mijn activiteit er al op zit.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Uiteindelijk is het dan toch droog gebleven, we namen dus de juiste beslissing. 
Ook het raam van onze slaapkamer kan 'n tweede laag gebruiken. Dat zal iets voor maandag of dinsdag zijn. Dan zal ik ook de deuren van onze stallen in het nieuw zetten met dezelfde verf. Maar omdat deze jongen er vandaag vrij vroeg aan begon, was ik al klaar, juist vóór het middageten. 
Ik kwam daar trouwens aan de praat met 'n klant die ook in Lanaken woont en toevallig - via zijn vrouw - bevriend is met mijn zus. De wereld is klein. 
Het was voor 't eerst sinds vele jaren dat ik die kant van de Sint-Pietersberg ben opgereden.
Ik ben Eddy Meuris