Het is geschied, alle ramen op het gelijkvloers en de 1ste verdieping, zijn geverfd. Meer zelfs, één der ramen die ik gisteren onder handen nam, heeft zelfs al 'n tweede "couche" gekregen. Dat was nodig omdat dit raam meer te lijden heeft van zon en regen. Ook het raam van onze slaapkamer kan 'n tweede laag gebruiken. Dat zal iets voor maandag of dinsdag zijn. Dan zal ik ook de deuren van onze stallen in het nieuw zetten met dezelfde verf. Maar omdat deze jongen er vandaag vrij vroeg aan begon, was ik al klaar, juist vóór het middageten. 
Gezien mijn wederhelft niet zinnens was om de deur te verlaten (de ramen stonden nog open) om bvb. te gaan winkelen, had ik de tijd voor mezelf en besloot ik te gaan fietsen. Mijn route was rap klaar: Bemelen - Valkenburg - Bunde - Maastricht. Ik vertrok dus via de Noorderbrug naar Bemelen. Daar fietste ik eerst de berg naar boven, intussen een van mijn favoriete bergjes. Wat verderop kom je in Wolfshuis, 'n gehucht of buurtschap (zoals ze in Nederland zeggen) van Eijsden-Margraten. Daar staat de Van Tienhovenmolen, gebouwd in 1855 en sinds 2000 terug maalvaardig. 
Daarna reed ik de Daalhemerweg naar beneden, naar het centrum van Valkenburg. Vandaag liet ik de Cauberg letterlijk links liggen om vervolgens weer naar zo 'n klein gehucht of buurtschap te rijden, Plenkert. Ik ben al dikwijls langs dat Protestants kerkje gereden maar er nog niet gestopt. Het was 'n voormalige Hervormde Kerk uit 1891. Groot was echter mijn verrassing toen ik korterbij kwam, het is nu 'n restaurant met de naam Ambrozijn, dit sinds 2021. 
Terugkeren deed ik via Beek en Ulestraten. In dat laatste dorp staat ook 'n oude kapel, in de volksmond, Centekapel genoemd. Gebouwd werd ze in 1857. Nadat ik de helling Waterval was afgereden, fietste ik uiteindelijk nog de Biesenberg in Humcoven naar boven. Het stijgingspercentage is max. 10%. Nadien was het gewoon terugfietsen naar Maastricht, deze keer op voor mij minder bekende wegen. Ik heb gewoon de zon in het vizier gehouden en mij de bedenking gemaakt: "alle wegen leiden naar Maastricht". En zo geschiedde. 
Gezien ik nog geen pauze genomen had, besloot ik via Smeermaas en Hochter Bampd, naar Neerharen te fietsen voor 'n terrasje bij Mesjeu. Onderweg zag ik de runderen weer pootje boden in de Maas. 
Zo, het is nu bijna 19u30, tijd om af te ronden en de benen omhoog te leggen, dat heb ik nu wel verdiend. 









|