aantal stappen: 1.332.840 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 106
aantal fietstochten: 27
Zoeken in blog
25-06-2023
Tongeren - Moelingen.
Gisteren is de opvang van onze Arne goed verlopen. Eerst hebben bomma en bompa alles uit de kast gehaald om hem bezig te houden, nadien zijn we naar de braderie geweest. Eerst was er tijd voor 'n ijsje, nadien wilde hij 'n ocotopus gemaakt krijgen van 'n clown, die met ballonnen, elk diertje kon tevoorschijn toveren. Grootouders content, kleinzoon content.
Deze voormiddag zat er dan 'n mooie fietstocht in, niet al te ver want ik wilde op tijd terug zijn voor het warme middagmaal. De rit ging van Gellik, over Eigenbilzen naar Munsterbilzen. In die laatste gemeente zag ik 'n bijzonder hoekje, misschien de moeite voor 'n foto. En inderdaad, het bleek 'n hoekje te zijn voor iedereen die even troost nodig heeft. Wat verderop, 'n foto van het fietspad naar Bilzen. En ineens kwam daar toch 'n kat tegen mijn fiets aangeschurkt ...! Een wel héél tamme kat.
En vanaf Bilzen, bergop naar Mopertingen, eerst de Brugstraat, dan de weg naar Waltwilder en het laatste stuk omhoog, Waltwilder buitenrijden. Maar ook de grote weg naar Tongeren had zijn bulten, wat omhoog en wat omlaag. En dan in Tongeren, kort aan het station, links richting Maastricht. Door de week moet je die baan niet nemen, levensgevaarlijk, zelfs op zaterdag blijf je daar best weg. Maar op zondag kun je daar goed fietsen wegens het ontbreken van vrachtverkeer. Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes.
In Vroenhoven zag ik dat het pas 10u30 was, tijd genoeg dus voor 'n ommetje doorheen Moelingen en Eijsden. Eerst de boot van Rederij Stiphout aan de sluis van Lanaye, vol met toeristen, om dan bij het binnenrijden van Eijsden dat infobord te zien over het fort van Navagne. Dat was 'n oud Spaans fort dat diende in de 17de eeuw als uitvalsbasis voor de Spanjaarden bij het beleg van Maastricht. In Eijsden zelf, was 'n garageverkoop bezig, zelfs bij de oudere woningen.
Ik had goed getimed, om 12u00 was ik thuis en na de douche, kon ik fijn aanschuiven. Nog ene mooie zondag.
Vandaag eens geen lange wandeling, maar gewoon effe naar buiten vóór onze Arne ons komt animeren.
Gewoon over de fiets- en wandelbrug om het niet verharde jaadpad te nemen langs het kanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride weer de brug over en even door het domein Pietersheim. Wat mij misschien ook zo aantrekt in dit domein, mijn vrouw heeft haar jeugd doorgebracht in de wijk Pietersheim.
En dan terug naar huis via de Wijngaardstraat. Maar in die straat zag ik dat 'n oude traditie van de jeugd, nog altijd in stand wordt gehouden, bij 'n 18-jarige gaan sieren. Sieren niet in de vorm van "versieren", maar de hele straatkant volkieperen met allerlei afval, gaande van toiletpapier, papiersnippers, kroonkurken enz. Niet alleen de jarige, maar ook de ouders en de omwonenden hebben er plezier aan, zeker als 'n goed windje opsteekt. Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus.
Dit verslagje maak ik nu terwijl mijn halve trouwboek met Arne in de zandbak aan 't spelen is. Morgen ga ik in de voormiddag fietsen.
Vandaag eens geen lange wandeling, maar gewoon effe naar buiten vóór onze Arne ons komt animeren.
Gewoon over de fiets- en wandelbrug om het niet verharde jaadpad te nemen langs het kanaal Briegden - Neerharen. In Tournebride weer de brug over en even door het domein Pietersheim. Wat mij misschien ook zo aantrekt in dit domein, mijn vrouw heeft haar jeugd doorgebracht in de wijk Pietersheim.
En dan terug naar huis via de Wijngaardstraat. Maar in die straat zag ik dat 'n oude traditie van de jeugd, nog altijd in stand wordt gehouden, bij 'n 18-jarige gaan sieren. Sieren niet in de vorm van "versieren", maar de hele straatkant volkieperen met allerlei afval, gaande van toiletpapier, papiersnippers, kroonkurken enz. Niet alleen de jarige, maar ook de ouders en de omwonenden hebben er plezier aan, zeker als 'n goed windje opsteekt. Ik kan mij de dag nog goed herinneren toen onze zoon 18 jaar werd. Het zag er niet uit, dágen hebben we nodig gehad om de boel wat op te ruimen en jáááren nadien, haalde ik nog kroonkurken vanonder de kiezel vandaan. Ik weet niet hoe het zit in de rest van België (of in het buitenland), maar bij ons is dat iets wat moeilijk weg te denken is. De jeugd denkt: "wat ze mij hebben aangedaan, dat zal ik ook de nieuwe 18-jarigen aandoen". Een vicieuze circel dus.
Dit verslagje maak ik nu terwijl mijn halve trouwboek met Arne in de zandbak aan 't spelen is. Morgen ga ik in de voormiddag fietsen.
De rode wandeling doorheen Gellik nog eens volledig gedaan.
Op vaderdag hebben we het moeten uitstellen, dat etentje met ons twee, die avond vertrok ik met Hubert naar de Westhoek om te fietsen. Maar uitstellen is geen afstellen, vandaag hebben we ons dat etentje laten smaken, een hoofdgerecht en 'n lekker dessertje.
Nadien wilde ik nog wat in de tuin werken (lees: onkruid wieden), maar de grond was nog te zompig na die regen van gisteren. Het gevaar was dat ik samen met het onkruid, gezaaide plantjes mee zou uittrekken. Dan maar wat wandelen, en niet zomaar wandelen, nee, ... nog eens de langere rode route doorheen Gellik gemaakt.
Het werd dus vandaag 'n sportieve uitdaging, zeker gelet op de afstand, de zon en de warmte. Maar gewapend met 'n flinke drinkbus water en zoveel als mogelijk onder de bomen gebleven, viel het al bij al nog mee. Aan de Kounterstraat kon ik kiezen hoe ik mijn tocht zou doen, links starten (langs het kanaal) of rechts (door het bos). Het werd het laatste, vertrekken dus langsheen Hoeve Kiewit op de Kewithstraat. En dan gewoon de rode pijlen volgen. Op 'n bepaald moment moet je de grote weg Gellik - Zutendaal over om dan langs enkele weilanden en Recreatiepark De Krieckaert te wandelen (oa. de foto met die amforen). En dat het gisteren toch goed geregend heeft, dat zag ik aan de vele plassen in het bos. Aan de grote weg naar Eigenbilzen, sta je in feite op de splitsing van natuurgebied De Hoefaert en het Munsterbos.
Op dat punt wederom de grote weg over richting het fietspad langs het kanaal. Vanaf daar heb ik wijselijk mijn pet achterstevoren op mijn kop gezet, kwestie van mijn hals wat te beschermen tegen de zon. Pas op, ik had mij op voorhand sowieso ingesmeerd met zonnecréme. Aan de Wijerdijk, naar beneden, naar het jaagpad met de oude spoorbrug en de brug van Briegden.
De laatste meters van die rode route gingen over het oude spoor. Terugkeren deed ik via de sportoase met zijn bloemenpracht. En thuis staat de echte Lavendel in volle bloei.
Voila, weer 'n goed gevulde dag met deze morgen, mijn echtgenote gaan helpen om wat pakken toiletpapier thuis te krijgen (per fiets, beladen met meerdere draagtassen, is dat voor haar niet te doen) om nadien in de bib weer wat nieuwe boeken te hebben ontleend. Morgen is onze Arne de hele dag koning in huis.
Als ik ga wandelen, dan krijg ik dikwijls de opmerking dat ik 'n "wandelaar zonder hond" ben, iets wat niet veel voorkomt blijkbaar. Nu heb ik 'n vriend op Strava, die geeft telkens aan: "wandeling met hond". Ik dacht dus vandaag mijn titel op Strava, "wandeling zonder hond" te noemen. Benieuwd wat mijn vriend hierover gaat zeggen.
Dus gewandeld deze voormiddag. Vanmorgen regende het nog bij ons en ook namiddag voorspellen ze 'n kletsnatte periode. Dus in de rapte even naar buiten, deze keer naar mijn geliefkoosd wandelgebied, Pietersheim. Foto's kan ik er iedere keer maken, de diverse wandelroute's, de grachten rond de ruïne, het oude brugje, de dreef en het kasteel. Het is er 'n oase van rust. Ik kom er heel graag.
Terugkeren deed ik langs die amfoor, spontaan moest ik denken aan al die oude Griekse en Romeinse wijnvaten. En iets verder op de Koning Albertlaan zag ik iets wat mij als voormalig postmeester interesseert, 'n heuse pakjesautomaat van Bpost. Ik wist niet dat deze dienstverlening ook al in onze gemeente was doorgedrongen.
En nu, ... afwachten welke hoeveelheden regen we te verwerken krijgen.
Uiteraard niet vóór de rit, maar erna. Duvel als doping, zo noemde Hubert het toch verleden week in de Westhoek.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Geen probleem, ik trek mijn plan wel. Het werd 'n ritje door Midden Limburg. Ik kwam oa. in Diepenbeek, Hasselt, Bokrijk, Houthalen, Peer, Meeuwen, Opglabbeek, As en Maasmechelen.
Ik vertrok via Gellik en Beverst naar Diepenbeek. Mijn ganse rit heb ik zo veel als mogelijk onder de bomen en in het bos gefietst, kwestie van uit de zon te zijn. In de bossen zag ik wel vele nog niet opgedroogde fietspaden. Het heeft dan gisterenavond uiteindelijk dan toch geregend, zij het van die malse regen, geen zondvloed, geen onweer of felle windstoten, maar rustige regen die goed deed aan de plantjes.
Mijn eerste stop was aan de kapel van O.L.Vrouw Onbevlekte Ontvangenis in Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek. Iets verderop in dezelfde gemeente, 'n mooi versierde muur. En dan naar Hasselt. Als fietser zit je nu in 'n zetel, zo goed en veilig zijn de fietspaden nu gemaakt. Ik kwam er langs de Japanse Tuin.
Via Bokrijk en het natuurgebied Ter Hagedoorn Heide, gelegen tussen Hengelhoef en Kelchterhoef, heb ik mijn tocht verdergezet door ondermeer Houthalen, Peer en Meeuwen. En in Meeuwen kende ik de Bullenschool, 'n ideale plaats voor wielertoeristen om even te stoppen. Het was trouwens tijd, ik had er intussen al 72 km. opzitten. Een grote punt abrikozenvlaai en 'n tas koffie, gaven mij weer voldoende energie.
De terugweg ging via Opglabbeek, het station van As, de Salamander in Maasmechelen en dat bord mbt. de Vredesboom. Over welke boom het precies ging, dat zag ik niet. Er stonden er meerderen achter dat bord.
Naar de Gedeelde Weelde in Maastricht voor 'n tas koffie.
Na 'n rustige ochtend (wat gewerkt in mijn tuin), mijn wandelschoenen aangetrokken voor 'n wat langere wandeling. Ik wilde namelijk 'n koffie gaan drinken in de Gedeelde Weelde in Maastricht. En iets voor 13u00 begon ik er aan.
Het was wel redelijk warm en de zon scheen fel, daarom mijn route zo gekozen dat ik in het eerste deel, wat beschut was door de bomen op het pad achter de woonboten. Dat pad begint juist vóór de brug in Smeermaas. Bijna aan de Noorderbrug, zag ik links 'n schip de sluis van Bosscherveld binnenvaren. En aan de brug, toch even gewacht op die mogelijk komende trein ..... grapje, mijns inziens komt hier nooit meer 'n trein.
En dan in de Gedeelde Weelde, 'n klein warenhuis, 'n koffietje gedronken met 'n stukje bananenbrood. Lekker!
Terugkeren deed ik via de grote weg (wederom onder de bomen), vandaar die foto van de woonboten. En aan dezelfde sluis, eentje eruit, de ander erin. Juist voor de grens met België, 'n foto van het kanaal, de Zuid-Willemsvaart. In Smeermaas hebben ze de brug weer helemaal volgezet met kleurrijke plantjes. Mooi!
Op het Kerkplein, nog rap 'n Leffe 0,0% alcohol om thuis voor ons deur, "work in progress" te zien. Best ramen en deuren toe.
Maandag, normaal gezien mijn laatste kans om dit seizoen nog eens naar de schaakclub te gaan. Volgende week ben ik verlet wegens 'n controle bij de oogarts, en in de zomermaanden neem ik 'n pauze om vooral het fietsen, voorrang te geven.
Vandaag moest ik naar de bakker en heb dus het aangename aan het noodzakelijke gekoppeld. Eerst de Hoenderbroekstraat in om vervolgens via de Pastoorslindestraat, de Kounterstraat in te stappen. Altijd goed daar voor 'n kiekje. En dan naar het jaagpad met de iconische oude spoorbrug op de achtergrond.
Kort aan papierfabriek Sappi, zag ik vandaag iets speciaals, 'n hotelboot voor fietstoeristen. De fietsen stonden al klaar en zoals ik begrepen heb, de toeristen maken 'n tocht langs het kanaal waarna de boot hen op 'n volgende locatie terug opwacht. De mensen die ik passeerde, spraken allemaal Duits.
Wat verderop aan het kanaal, even 'n gesprek met vriend Ivo die daar aan 't vissen was en 'n stop aan 'n prachtige treurwilg. Dan naar de bakker voor brood om in de Stationsstraat nog 'n gesprek te hebben met fb-vriend en leeftijdsgenoot André. Hij stond toezicht te houden op de werken aan 'n appartementenblok in aanbouw. Mijn laatste foto nam ik voor het huis van mijn buurman. Het heeft iets, die boterbloemen.
En ja, ik wist het al voor mijn vertrek, die 1.000 kms zouden vandaag "in de pocket zijn".
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes. 
Ik ben Eddy Meuris