aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
25-06-2023
Tongeren - Moelingen.
Gisteren is de opvang van onze Arne goed verlopen. Eerst hebben bomma en bompa alles uit de kast gehaald om hem bezig te houden, nadien zijn we naar de braderie geweest. Eerst was er tijd voor 'n ijsje, nadien wilde hij 'n ocotopus gemaakt krijgen van 'n clown, die met ballonnen, elk diertje kon tevoorschijn toveren. Grootouders content, kleinzoon content.
Deze voormiddag zat er dan 'n mooie fietstocht in, niet al te ver want ik wilde op tijd terug zijn voor het warme middagmaal. De rit ging van Gellik, over Eigenbilzen naar Munsterbilzen. In die laatste gemeente zag ik 'n bijzonder hoekje, misschien de moeite voor 'n foto. En inderdaad, het bleek 'n hoekje te zijn voor iedereen die even troost nodig heeft. Wat verderop, 'n foto van het fietspad naar Bilzen. En ineens kwam daar toch 'n kat tegen mijn fiets aangeschurkt ...! Een wel héél tamme kat.
En vanaf Bilzen, bergop naar Mopertingen, eerst de Brugstraat, dan de weg naar Waltwilder en het laatste stuk omhoog, Waltwilder buitenrijden. Maar ook de grote weg naar Tongeren had zijn bulten, wat omhoog en wat omlaag. En dan in Tongeren, kort aan het station, links richting Maastricht. Door de week moet je die baan niet nemen, levensgevaarlijk, zelfs op zaterdag blijf je daar best weg. Maar op zondag kun je daar goed fietsen wegens het ontbreken van vrachtverkeer. Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes.
In Vroenhoven zag ik dat het pas 10u30 was, tijd genoeg dus voor 'n ommetje doorheen Moelingen en Eijsden. Eerst de boot van Rederij Stiphout aan de sluis van Lanaye, vol met toeristen, om dan bij het binnenrijden van Eijsden dat infobord te zien over het fort van Navagne. Dat was 'n oud Spaans fort dat diende in de 17de eeuw als uitvalsbasis voor de Spanjaarden bij het beleg van Maastricht. In Eijsden zelf, was 'n garageverkoop bezig, zelfs bij de oudere woningen.
Ik had goed getimed, om 12u00 was ik thuis en na de douche, kon ik fijn aanschuiven. Nog ene mooie zondag.
De rode wandeling doorheen Gellik nog eens volledig gedaan.
Op vaderdag hebben we het moeten uitstellen, dat etentje met ons twee, die avond vertrok ik met Hubert naar de Westhoek om te fietsen. Maar uitstellen is geen afstellen, vandaag hebben we ons dat etentje laten smaken, een hoofdgerecht en 'n lekker dessertje.
Nadien wilde ik nog wat in de tuin werken (lees: onkruid wieden), maar de grond was nog te zompig na die regen van gisteren. Het gevaar was dat ik samen met het onkruid, gezaaide plantjes mee zou uittrekken. Dan maar wat wandelen, en niet zomaar wandelen, nee, ... nog eens de langere rode route doorheen Gellik gemaakt.
Het werd dus vandaag 'n sportieve uitdaging, zeker gelet op de afstand, de zon en de warmte. Maar gewapend met 'n flinke drinkbus water en zoveel als mogelijk onder de bomen gebleven, viel het al bij al nog mee. Aan de Kounterstraat kon ik kiezen hoe ik mijn tocht zou doen, links starten (langs het kanaal) of rechts (door het bos). Het werd het laatste, vertrekken dus langsheen Hoeve Kiewit op de Kewithstraat. En dan gewoon de rode pijlen volgen. Op 'n bepaald moment moet je de grote weg Gellik - Zutendaal over om dan langs enkele weilanden en Recreatiepark De Krieckaert te wandelen (oa. de foto met die amforen). En dat het gisteren toch goed geregend heeft, dat zag ik aan de vele plassen in het bos. Aan de grote weg naar Eigenbilzen, sta je in feite op de splitsing van natuurgebied De Hoefaert en het Munsterbos.
Op dat punt wederom de grote weg over richting het fietspad langs het kanaal. Vanaf daar heb ik wijselijk mijn pet achterstevoren op mijn kop gezet, kwestie van mijn hals wat te beschermen tegen de zon. Pas op, ik had mij op voorhand sowieso ingesmeerd met zonnecréme. Aan de Wijerdijk, naar beneden, naar het jaagpad met de oude spoorbrug en de brug van Briegden.
De laatste meters van die rode route gingen over het oude spoor. Terugkeren deed ik via de sportoase met zijn bloemenpracht. En thuis staat de echte Lavendel in volle bloei.
Voila, weer 'n goed gevulde dag met deze morgen, mijn echtgenote gaan helpen om wat pakken toiletpapier thuis te krijgen (per fiets, beladen met meerdere draagtassen, is dat voor haar niet te doen) om nadien in de bib weer wat nieuwe boeken te hebben ontleend. Morgen is onze Arne de hele dag koning in huis.
Uiteraard niet vóór de rit, maar erna. Duvel als doping, zo noemde Hubert het toch verleden week in de Westhoek.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Geen probleem, ik trek mijn plan wel. Het werd 'n ritje door Midden Limburg. Ik kwam oa. in Diepenbeek, Hasselt, Bokrijk, Houthalen, Peer, Meeuwen, Opglabbeek, As en Maasmechelen.
Ik vertrok via Gellik en Beverst naar Diepenbeek. Mijn ganse rit heb ik zo veel als mogelijk onder de bomen en in het bos gefietst, kwestie van uit de zon te zijn. In de bossen zag ik wel vele nog niet opgedroogde fietspaden. Het heeft dan gisterenavond uiteindelijk dan toch geregend, zij het van die malse regen, geen zondvloed, geen onweer of felle windstoten, maar rustige regen die goed deed aan de plantjes.
Mijn eerste stop was aan de kapel van O.L.Vrouw Onbevlekte Ontvangenis in Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek. Iets verderop in dezelfde gemeente, 'n mooi versierde muur. En dan naar Hasselt. Als fietser zit je nu in 'n zetel, zo goed en veilig zijn de fietspaden nu gemaakt. Ik kwam er langs de Japanse Tuin.
Via Bokrijk en het natuurgebied Ter Hagedoorn Heide, gelegen tussen Hengelhoef en Kelchterhoef, heb ik mijn tocht verdergezet door ondermeer Houthalen, Peer en Meeuwen. En in Meeuwen kende ik de Bullenschool, 'n ideale plaats voor wielertoeristen om even te stoppen. Het was trouwens tijd, ik had er intussen al 72 km. opzitten. Een grote punt abrikozenvlaai en 'n tas koffie, gaven mij weer voldoende energie.
De terugweg ging via Opglabbeek, het station van As, de Salamander in Maasmechelen en dat bord mbt. de Vredesboom. Over welke boom het precies ging, dat zag ik niet. Er stonden er meerderen achter dat bord.
Vandaag het nuttige aan het aangename gekoppeld. Met de fiets naar dochter en schoonzoon om hun te helpen bij 'n zwaar werkje. Op hun zolder dienden enkele muurtjes verwijderd te worden die in principe het dak dienen te ondersteunen, maar nu scheuren en barsten vertonen. Gevaarlijk dus en afbreken die boel. Een ondernemer kwam dat werkje doen. Wij moesten de stenen afvoeren naar de container om vervolgens de nieuwe stenen omhoog te krijgen. Het was lang geleden dat ik nog zulke zware inspanningen geleverd heb.
En ja, over die fietstocht valt natuurlijk weinig te vertellen, ik heb gewoon wat foto's gemaakt om mijn verslag wat op te smukken. Nog 'n fijn weekend.
Fietsvakantie in Diksmuide, aankomst op zondagavond en foto's B&B en Esenkasteel.
Dag beste vrienden en vriendinnen, mijn fietsvakantie zit er weer op, we hebben heel wat kilometers afgemaald, maar daarover later meer.
Ik begin deze eerste pagina op zondag 11/6 omstreeks 18u30 in Lanaken met het vertrek naar Diksmuide. Om 21u11 precies zijn we er toegekomen maar onderweg hebben we eerst nog enkele fikse regenbuien te verduren gekregen. Maar goed, eens op de plaats van bestemming, stond Monica, de uitbaatster van B&B Esenkasteelhoeve, ons al op te wachten met ’n frisse pint en het tonen van onze kamer.
Hét moment van de avond was de komst van André Gysel, coauteur van Huberts boek over zijn grootvader Roger Lambrechts, arts in WO I aan het front en vermoord door de Duitse bezetter. Monica trakteerde ons hierbij op ’n punt miserabletaart (’n streekproduct uit Lanaken), ’n cadeau die we voor haar hadden meegenomen.
En zo eindigde deze dag op het mooie terras van onze B&B. Hieronder wat foto’s van de B&B en het langsliggende kasteel.
Om het voor jullie, lezers overzichtelijk te maken, ben ik bewust met deze dag begonnen om vervolgens verslagen te maken over de volgende dagen. Zo sluit alles mooi op mekaar aan en kunnen jullie alles in chronologische volgorde lezen. De laatste pagina met ’n kort verslag, is gewijd aan mijn maat Hubert met foto’s waarop hij in actie is. Voor het grootste deel van de stops onderweg, was hij verantwoordelijk. Hij is geïnteresseerd in en over alles wat met WO I te maken heeft in de Westhoek. Dat komt uiteraard omdat zijn grootvader daar gewerkt heeft als arts en ’n dagboek nagelaten heeft. Dat dagboek was de bron van het boek dat Hubert geschreven heeft, samen met de hulp van André die in de streek woont en héél veel inbreng gehad heeft in het boek.
Dag allemaal, maandag 12/6, onze eerste fietsdag. De rit zou ons brengen naar ondermeer Middelkerke, Westende, Nieuwpoort en Oostduinkerke. Maar eerst was het genieten van ’n uitgebreid ontbijtbuffet.
En tegen negen uur waren wij klaar om aan de rit te beginnen, … ware het niet dat twee fietsers wel vol goede wil zaten maar weinig of geen kaas gegeten hebben van fietstechniek. Na het terugzetten van het voorwiel van mijn fiets, bleef dat wiel schuren tegen de remblokjes. Niet te doen dus. Zelf kregen wij het niet opgelost, maar toen ramp - o – ramp, alle fietsenmakers in de stad gesloten bleken, was er toch lichte paniek. Gelukkig kwam Monica met ’n oplossing, in de naburige gemeente Woumen kende zij nog ’n fietsenmaker die dat als hobby doet om de mensen voort te helpen. Het bleek ’n kranige 76-jarige man te zijn die het euvel in ’n handomdraai gefikst heeft. Betaald worden wilde hij niet, maar ik heb hem toch iets toegestoken waarmee hij ’n stevige pint kan gaan drinken.
Met twee uur vertraging konden wij dus op pad. Foto’s werden ondermeer genomen aan de Abdij Ter Putte in Gistel, in Raversijde, boven op de Warandetoren, het oorlogsmonument in Nieuwpoort, onze pauzeplaats in Domein De Westhoek en de kerk van Wulpen.
Maar al die foto’s maken en plaatsen bezichtigen, dat kost tijd en het was pas na 18u00 dat we terug toekwamen in Diksmuide. Na ’n warme douche, konden we de stad ingaan op zoek naar ’n lekkere maaltijd en ’n kleine wandeling achteraf.
Na ’n verkwikkende nachtrust en ’n heerlijk ontbijt, zat er vandaag niks in de weg om op tijd van start te gaan. Eerst richting Woumen om dan in Klerken halt te houden aan de Vredesmolen. Uiteraard zijn we al die trappen omhoog geklommen met als beloning ’n weids uitzicht over de streek. Een tweede halte maakten wij in Houthulst aan ’n Belgisch militaire begraafplaats. Je ziet het misschien niet op de foto, maar ik was onder de indruk van de rust en de uitgestrektheid van deze begraafplaats. Op verschillende van die begraafplaatsen zochten wij naar graven van dorpsgenoten zoals ondermeer Hensels Jan op fietsdag 1.
De volgende twee kerkhoven waren de Duitse militaire begraafplaats in Langemark en het Britse Tyne Cot Cemetry in Zonnebeke. Verder kwamen we nog langs het kasteelpark Passendale Memorial en de Lakenhalle in Ieper. Van de Menenpoort maakten wij geen foto’s gezien deze voor enkele jaren in de steigers staat.
En juist in Ieper, maakte ik ’n foutje met mijn programma Strava. Omwille van mijn grote honger, waren we ergens binnengestapt en heb ik Strava op pauze gezet. En natuurlijk, … bij het vertrekken, vergeten te herstarten. Dat probleem kwam ik pas te weten aan de Sixtusabdij in Westvleteren waar ik mij ’n lekker biertje liet smaken.
Maar voor we in Westvleteren aankwamen, hadden we wel nog enkele serieuze inspanningen geleverd, namelijk de Kemmelberg, de Baneberg en de Rodeberg over. De Kemmelberg heeft aan de moeilijke kant – die wij beklommen – juist voor het einde, ’n stijgingspercentage van 23%. Dat kan al tellen, en dat op kasseien, terwijl ik nog steeds ’n hekel heb aan fietsen over kasseien. Maar we waren er en ik wilde er absoluut over en … met succes. Ik ben er fietsend boven geraakt.
Dit is het vervolg van mijn verslag over fietsdag 2.
Met Strava terug in werking, konden wij verder om naar het – hopelijk – hoogtepunt van de dag te gaan, ’n bezoek aan de tante van mijn schoondochter in Reningen. Zij woont in ’n beschermd gebouw en wij hadden op voorhand ons goed geïnformeerd over het juiste adres. Toen wij er aankwamen, werd na ons geklop op de deur niet opengedaan, gelukkig wist ons ’n voorbijgangster te vertellen dat zij buiten op haar terras zat. Het vrouwtje zat blijkbaar al te wachten op ons bezoek, zij wist enkel niet de juiste dag. Ze was blijkbaar gebriefd vanuit Lanaken dat wij in de buurt waren en haar zouden bezoeken. Ze was uiteraard in de wolken met onze komst. Spijtig genoeg hadden we te weinig tijd om wat langer te babbelen.
Onderweg hadden wij na de Banenberg en de Rodeberg, ook even halt gehouden aan de Lijstermolen, juist achter de Rodeberg.
Ook speciaal aan die dag was ons bezoek aan Willem Vermandere in Steenkerke. Met ons bedoel ik Hubert, want hij kent Willem goed. Hoe dat zo ...? Willem woont namelijk in 'n huis waar de grootvader van Hubert ook verbleven heeft. Vandaar, en zo zijn ze met mekaar in contact gekomen.
Het was uiteindelijk bijna 19u00 toen we terug in Diksmuide arriveerden. Na ’n rit van 124 km. en 703 hoogtemeters (spijtig van dat foutje met Strava: de overschrijding van de Kemmelberg staat er niet op). Na de douche en het eten in de stad, was er toch nog tijd voor ’n korte wandeling langs de Vaart en het Begijnhof.
Zo eindige onze Koninginnenrit, moe en afgepeigerd, maar … het was het waard.
Fietsdag 3 zou de dag van André worden. Hij zou ons onderweg, verschillende malen opwachten met zijn auto en ter plaatse voor gids spelen.
De dag begon al vroeg, Hubert en ikzelf waren al vóór 8u00 gewassen en gestreken en klaar om aan te vallen aan het uitgebreide ontbijt. Na eerst nog de banden wat extra lucht gegeven te hebben en de kettingen wat gesmeerd te hebben, konden wij op pad. Maar dat op pad zijn, begon met ’n valse noot, ik had toch wel mijn drinkbussen vergeten …! Gelukkig waren we nog maar enkele honderden meter ver. Onze eerste halte was bij André thuis om vervolgens opnieuw te stoppen aan Natuurdomein De Blankaart. Met gids André maakten wij er ’n mooie wandeling.
Onze rit ging verder langs vele velden om tegen één uur te pauzeren aan het museum Lange Max in Koekelare. Lang Max was 'n Duits kanon in WOI. Een grote kom soep stilde er onze honger. Daarna opnieuw de fiets op richting de Duitse begraafplaats in Vladslo. Daar stond André ons opnieuw op te wachten om er ons de “Troon van Hitler” te tonen, een monument dat zo in de volksmond genoemd wordt. Uiteraard hadden wij ook aandacht aan de beelden van Käthe Kollwitz en het graf van haar zoon Peter.
Met ’n wandeling naar de stad en ’n etentje met gids André, zat onze derde fietsdag er weer op. Maar André kon het niet laten, eerst wilde hij ons de voormalige begraafplaats Roggeveld laten zien, de plaats waar vroeger de beelden van Käthe Kollwitz stonden. Het was ’n vrij rustige dag met ’n beperkt aantal kms.
Aan alle mooie liedjes komt ’n einde, zo ook aan onze fietsvakantie. Stipt om 9u00 stonden wij klaar om aan onze laatste fietsdag te beginnen. Maar vóór wij aan onze rit begonnen, ’n rit van ongeveer 80 km. had ik er al ’n tochtje van 25 km. opzitten. Hoe dat zo kwam??? Om 5u30 was ik al klaar wakker en van slapen was geen sprake meer. Dus mijn gsm genomen en ’n ritje van ‘n 25 km. voorbereid doorheen de velden van Diksmuide en langs de IJzertoren. Zo kwam het dat ik al vóór het ontbijt, genoten had van de natuur en de opkomende zon.
Onze eerste stop van die dag was in Fortem aan Brouwerij De Snoek. In het aanpalende café-museum was dat fris drankje, méér dan welkom. Verder ging onze tocht langs verschillende begraafplaatsen waar Hubert op zoek was naar gevallen Lanakenaren. Zo kwam het dat ik in De Panne, ook ‘n “Meuris” ontdekte, eveneens gevallen voor het vaderland.
In Veurne hebben wij even halt gehouden om die mooie markt te bekijken en spijtig, het standbeeld van Wil Tura hebben wij gemist.
Omdat ik weer wat veel foto's had, zie je deze op deel 2 van deze fietsdag.
Een van de doelen van die dag was om ook door het dorp Pollinkhove te fietsen. In dat dorp is namelijk de schoonvader van mijn zoon geboren. Het geboortehuis is weliswaar afgebroken, maar het adres met ’n nieuwe woning erop, bestaat nog steeds. Iets verderop, nog 'n foto gemaakt in Lo.
En dan onze laatste stop van de dag, het bezoekerscentrum van Jules Destrooper. Mijn maat wilde mij absoluut op de foto. Met de lift naar de 1ste verdieping en direct naar het winkeltje om de thuisblijvers te verrassen met ’n doos lekkere koekjes.
Via wat velden en tegen de strakke wind in, fietsen wij terug richting Diksmuide. In de rapte nog 'n allerlaatste foto van de IJzertoren. Na een lekkere douche, het inpakken van onze koffers en het inladen van onze fietsen, waren wij klaar om nog ’n laatste maal te wandelen richting het stadscentrum om er ’n lichte maaltijd te nuttigen. Ook nu was André erbij. Daarna kon de terugreis beginnen en die verliep veilig en zonder oponthoud.
Slotsom van die vierdaagse: we fietsten 423 km. en overbrugden 1.058 hoogtemeters. Moe maar voldaan, kroop ik tegen 22u30 terug in ons bed.
Deze laatste pagina heb ik voorbehouden aan Hubert, mijn fietsmaat en tevens mijn chauffeur naar Diksmuide. Jullie moeten weten dat ik auto noch rijbewijs heb, dus wil ik ergens geraken, dan ben ik aangewezen op ’n chauffeur. Maar Hubert doet dat graag.
En door Hubert, zag ik André nog eens. In het verleden had ik hem al eens ontmoet, dat was dus ’n blij weerzien. Nu is André gids bij van alles en nog wat, in zijn beroepsloopbaan was hij leraar Nederlands – geschiedenis. Hubert, merci!
Dag 1 1. Bij een van ons starts in de B&B 2. Op de Warandetoren in Middelkerke 3. Voor het huis van Willem Vermandere 4. Aan het O.L. Vrouwehoekje in Diksmuide
Dag 2 1. Op de Vredesmolen in Klerken 2. Op begraafplaats in Houthulst 3. Aan Brother in Arms te Zonnebeke 4. Aan ’n bord einde van Ouderdom/Poperinge
Dag 3 1. Aan kasteel de Blankaart 2. Museum Lange Max in Koekelare 3. Lange Max 4. Lange Max 5. Vladslo 6. Begraafplaats Vladslo
Dag 4 1. Ergens ten velde over ’n houten brug 2. In het winkeltje van Jules Destrooper
Dag beste bezoeker, vandaag zal ik de verslagen plaatsen van onze fietsvakantie in Diksmuide. Bovenaan begin ik met pagina 1, aankomst in onze B&B, dan de volgende fietsdagen, en om te eindigen wat foto's van mijn fietsmaat Hubert. Zie je intussen al andere en nieuwe verslagen en je wenst toch de verslagen te lezen van mijn fietsvakantie, scroll maar naar beneden.
Vandaag weer één van mijn doelstellingen voor dit jaar afgevinkt, zij het per toeval.
Ik wilde nog eens naar Neeritter en Kessenich fietsen, alléén, Hubert kon niet mee gaan. Mijn rit lag klaar vanmorgen, na eerst nog op 'n vroeg uur (7u15) naar de bakker te zijn geweest. Op dat ontiegelijk vroeg uur, zag ik in onze straat toch al goed volk, eveneens met de vogeltjes wakker geworden.
Maar goed, eens lekker ontbeten, de voorbereidingen getroffen voor mijn rit, kon ik vertrekken. Mijn tocht ging richting Zutendaal en het station van As. Je ziet er goed het steigend landschap. In As, maakte ik ook 'n foto van het begin van het fietspad richting Maaseik, het vroegere kolenspoor. Ik was onderweg op dat pad - rond 10u00 -, fietser nr. 115 van vandaag.
Op het einde van dat kolenspoor, links af naar Wurfeld. Dat mooie gebouw fascineert mij al 'n tijdje. En dan richting Kinrooi. Voor ik goed en wel langs het kasteel Borgitter (eerste vermeldingen in de 16e eeuw) kon rijden, incasseerde ik eerst 'n fikse douche. Op zich was dat welgekomen.
En dan dat doel dat afgevinkt kon worden, het witte dorp Thorn. Toen ik door Kessenich fietste, realiseerde ik me dat Thorn slechts enkel kilometers verder lag. En Thorn is altijd 'n ideale plaats om even te pauzeren. Zo gezegd, zo gedaan. Maar met dat goede weer was het er over de koppen lopen, Thorn is 'n toeristische trekpleister en dat heb ik vandaag gezien. Gelukkig was het nog geen 12u00 en was er nog 'n tafeltje vrij op het terras van het Pannekoekenhuis. En of die smaakte ...!
Eenmaal terug in België, kwam ik voorbij enkele mooie plassen water en de jachthaven De Spaanjerd in Kinrooi. Verder gewoon mijn route volgen, ondermeer door Aldeneik met zijn gerenommeerd wijnhuis Aldeneyck. Verder langs de Maas met 'n laatste korte stop in Stokkem aan De Wissen om mijn overgebleven boterhammen op te eten.
Via het kanaal langs Boorsem en Rekem, terug naar huis. Maar in Herbricht nog 'n laatste lus naar Smeermaas en Veldwezelt. Ik ben 'n bescheiden jongen, maar die 100 km. wilde ik vandaag toch halen. En op het Kerkplein moest ik bij mijn favoriet drankje denken aan dat spreekwoord: het is precies of er 'n engeltje op je tong pl ... !
Vanmorgen door allerlei omstandigheden, eens wat vroeger vertrokken om te gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar Oud-Caberg trekken, dat was alweer 'n tijd geleden.
Om er te geraken moet je eerst de fiets- en wandelbrug over. Door allerlei aanpassingen, is het er 'n stuk veilig geworden voor fietsers en wandelaars. En dan rechts de Grensstraat in, het laatste stukje België bij het verlaten van Smeermaas. En daar aan die grenspaal kon ik niet anders dan 'n foto maken van die twee stoelen, midden in 'n klein stukje veld. Komen de boeren daar zitten om te kijken hoe hun gewassen groeien ....?
Maar goed, vanaf daar ging mijn wandeling voor 'n groot deel over onverharde veldwegen. Eerst langs de koeien, de oude brug onderdoor, dan rechtdoor tot aan de oude kapel. Daar links omhoog om boven op de helling, het industriegebied van Lanaken te zien liggen. Ik wandelde verder tot aan de bebouwde kom van Oud-Caberg, om op dat punt, terug rechts af te slaan, terug het veld in. In de rapte ook nog 'n foto van het ijzeren kruis, en dan terug naar het centrum van Lanaken om nog wat boodschappen te doen. Mijn laatste foto maakte ik in het poststraatje. Dat straatje is eigendom van de Post en in mijn periode van algemeen kantoorchef, werd dat straatje elke avond aan beide zijden afgesloten.
Deze namiddag wat brainstormen met Hubert over onze fietsroutes van volgende week. En ja, nog iets over Hubert zelf. Als je met hem op pad bent, dan ben je eigenlijk helemaal op je gemak. Hij heeft onderweg alles gezien, elke tegenligger, elk obstakel, elk mogelijk gevaar. En daarenboven, met zijn gps op zijn stuur, weet hij al te vertellen of we links, rechts of bergop moeten. Ik hoef maar te luisteren.
Sorry vrienden/vriendinnen, maar vandaag heb ik niet veel foto's kunnen maken tijdens onze fietstocht. Het diende vooruit te gaan en langs de andere kant, als je in 't bos rijdt, dan is er ook niet veel te fotograferen.
Maar goed, Hubert en ik zijn weer op pad geweest. Deze keer 'n rit langs het Albertkanaal tot aan knooppunt 302, Zolder. Hubert wilde mij vandaag meenemen tot aan het circuit van Zolder. Spijtig genoeg kun je er door de dag niet op, anders hadden we er zeker 'n ritje gemaakt. Het is pas vanaf 18u00 dat individuele fietsers (of groepen) op het circuit mogen. Wij hebben er 'n tas koffie gedronken en enkele foto's gemaakt.
Mijn eerste foto nam ik onderweg bij 'n sanitaire stop en 'n boterham, eh excuseer, juist andersom natuurlijk ....! En bij het circuit horende, de nieuwe wielertempel, 'n droom van ex-wielrenner Marc Wauters. De bouw en de ingebruikname, naderen hun einde.
Onze rit ging verder langs 'n héél lang onverhard pad - niet mijn favoriete ondergrond met de koersfiets - door Houthalen-Helchteren, 'n stukje Zonhoven, Genk en terugkeren via Zutendaal.
Onderweg hebben wij onze plannen besproken voor volgende week, dan gaan we beiden enkele dagen fietsen in en rond Diksmuiden in West-Vlaanderen. We logeren dan in 'n B&B.
Vandaag was toch wel 'n speciale dag. De school van onze kleinzoon, organiseerde haar jaarlijks schoolfeest met optredens van de kinderen. En als bomma en bompa, konden we daar uiteraard niet wegblijven.
Zo kwam het dat wij getweeën de fiets namen om tot ginder te rijden. Het was dus 'n simpel ritje langs het kanaal, langs de rechtse kant op, en langs de andere kant terug.
Het feest zelf heeft ons enorm geplezierd, onze Arne heeft goed zijn best gedaan. De gehele school zelf heeft zijn beste beentje voorgezet, alles was goed geregeld en kinderen en leerkrachten waren enthousiast.
Ook het goede weer was van de partij, meer zelfs, het was in die blakende zon zelfs 'n beetje té warm. Maar niet geklaagd, onze kleinzoon was content dat we er waren.
En ja, dat wil ik jullie ook nog vertellen. Vanavond bij de maaltijd, mij eens voor het eerst gewaagd aan 'n alcoholvrij wijntje, 'n Merlot. Maar dat voor het eerst, zal ook voor het laatst zijn. Het proefde gewoon naar druivensap. Niet mijn ding dus. Bij de alcoholvrije bieren, staan ze al véél verder, er zijn verschillende bieren 0,0% die goed smaken.
Ra, ra, wat wil dat nu zeggen, die rare titel? Vrienden, ik zal het jullie uitleggen. Een goede week geleden is mijn fietsmaat Hubert toch bompa geworden van 'n nieuw kleinkind. En de mama van dat kind, Hubert's dochter, heeft aan haar pa gevraagd of hij er iets voor voelde om de geboorte aankondiging kaartjes zelf te brengen ipv. met de Post te versturen. En pa kon natuurlijk niet nee zeggen. Hij heeft dus de voorbije dagen al alle kaartjes in de bussen gestopt in Lanaken zelf, vandaag waren de omliggende gemeenten aan de beurt.
Als je ons kaartje van vandaag bekijkt, dan zie je het grillige karakter ervan. Het is niet eenvoudig om postbode te spelen in 'n ander dorp. Maar goed, het was zo beslist, het werd zo gedaan, en ik ging dus met hem mee
Uiteraard zou niet de volledige rit 'n postronde worden, er zou ook gewoon gefietst worden. En die rit ging van Zutendaal naar As om daar deels over het oude kolenspoor te fietsen. We kwamen oa. door het natuurgebied Bergerven dat deels op het grondgebied ligt van Maaseik en van Dilsen-Stokkem. Maar van al dat fietsen kregen we honger, en waar kun je dan het best zijn, ... in Heppeneert in het Hepperhuys. Was daar toch niet 'n koffietafel bezig (genodigden na 'n begrafenis), maar er bleek toch nog plaats voor ons en we werden er goed bediend.
En dat fietsen niet zomaar fietsen is, dat getuigt 'n foto waar we aan de andere kant van het kanaal dienden te geraken, trapje op - trapje af. Veel mooie natuur hebben we natuurlijk ook gezien, maar van al dat moois kon ik geen foto's maken, eens je in beweging bent, stop je niet graag.
Via het prachtige gemeentehuis van Dilsen ging onze route verder door ondermeer Eisden-Dorp om aan het voormalige station van Eisden, nog 'n laatste stop te maken. We hadden er dorst van gekregen.
Terugkeren deden we via Uikhoven en Smeermaas om thuis te genieten van 't smakelijk avondeten.
Zelden heb ik tijdens 'n wandeling zoveel konijntjes gezien, ik overdrijf niet als het er 'n 15-tal waren. Maar om die beestjes op 'n foto te krijgen, moet je snel zijn. Eentje heb ik op beeld, zie blauwe cirkel op de foto.
Maar om te wandelen, heb ik vandaag toch moeten wachten tot na 18u00. Deze morgen eerst wat noodzakelijke inkomen moeten doen en na de koffie, 'n aantal uurtjes in de tuin gewerkt. Deze namiddag hebben we vervolgens onze kleinzoon moeten animeren. Zo kwam het dat ik pas de deur uit kon na het avondeten en de afwas.
Opmerkzame lezers zullen zich vragen stellen bij mijn kaartje op Strava. Strava had namelijk kuren en heeft mijn vertreklocatie elders gelegd. Het waren dus geen 13 km. maar +/- 8 à 9 km.
Ik vertrok langs de jeugd van voetbalclub Lanaken aan de sportoase. En dan dat smalle pad op naar de Gellikerweg. Eenmaal de brug over in Briegden, naar links om op het einde van de straat, rechts af te draaien naar de holle weg. Die weg komt uit aan het voetbalstadion van Veldwezelt. Daar links naar het pad: "op de Kerkberg". Via het Kronkelpad, links naar het Belvédèrepad. En daar boven op het graspad, lukte het mij uiteindelijk, 'n konijntje op foto te krijgen.
Opnieuw de brug van Briegden over, maar nu direct naar rechts, de Stationsstraat in om via het Molenweideplein, huiswaarts te keren.
En ja, voor ik het vergeet, er is er eentje jarig vandaag! Mijn blogje bestaat vandaag welgeteld 2 jaar. Op 31 mei 2021 begon ik er aan.
Vandaag hadden Hubert en ikzelf afgesproken om te fietsen. Ik zou de route maken en omstreeks 10u30 konden we vertrekken. Door wegenwerken is het momenteel altijd even goed nadenken langs waar we Lanaken kunnen buiten rijden.
Eens dat probleem opgelost, kon de dag niet meer stuk. We vertrokken via Kotem aan de Maas om daar de autostradebrug over te steken richting Stein. Vervolgens fietsten we naar Geleen waar we zijn gaan kijken naar de wielerpiste. Deze ziet er in minder goede staat uit, er zijn plannen om ze vóór 2025 te overdekken. Gefietst wordt er sinds 1932.
En dan gingen we de Duitse grens over. We passeerden oa. Hillensberg, maar dat geflirt met de grens duurde niet lang, in Jabeek zaten we terug in Ned. Limburg om daarna naar de Brunssummerheide te fietsen, 'n prachtstreek. Wat verderop ligt Heerlen, 'n vrij drukke stad met grote terrassen voor de vele toeristen en vandaag toevallig ook nog marktdag. Het was even zoeken om het centrum uit te geraken. Op grondgebied Heerlen zagen we ook 'n mooi kasteel (hotel/restaurant) Ter Worm.
En dan op weg naar Valkenburg want 'n pauze drong zich op. We waren niet gestopt in Heerlen wegens té druk. Maar in Valkenburg, weliswaar niet in het toeristische centrum, vonden wij 'n mooie rustplaats om iets te eten en te drinken. Met weer voldoende energie in 't lijf, lieten wij in Valkenburg centrum de Cauberg rechts liggen en gingen links de helling omhoog. Boven op de top konden wij wat info lezen mbt. 'n Amerikaans vliegtuig dat er neerstorte op 12 maart 1945. Alle inzittenden konden zich blijkbaar redden. Ook boven op die top, kun je in dat huisje afdalen om ondergronds te mountainbiken.
We hadden onderweg al vele vergezichten gezien, vele kapelletjes, prachtige natuur, kortom, het kon niet op. En omdat we beiden nog genoeg jus in de benen hadden, hebben wij na het afdalen van de Bemelerberg, nog 'n extra lus gemaakt, 'n lus die kon tellen. In Cadier en Keer dienden wij de Örenberg over te fietsen met stijgingspercentages boven de 16%.
Maar eens daarover, ging het rechtstreeks naar Maastricht en terug naar huis. Zelf ben ik nog 'n aperitiefje gaan drinken in de vorm van 'n lekkere Duvel. Ik had op die locatie ook nog 'n fijn gesprek met 'n groepje wielertoeristen, ook net terug van hun tocht. Paul, ook 'n voormalig medewerker/postbode en Alex, ooit eerste burger van Lanaken, zijn ook nog steeds sportief bezig.
Voila, weer 'n wat langer verslag, maar 't was dan ook de moeite. Een fijne rit, niet te veel last gehad van de wind, geen fysieke problemen en goed gezeldschap, méér moet dat niet zijn.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes. 
Ik ben Eddy Meuris
