aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
06-06-2023
Naar het circuit van Zolder.
Sorry vrienden/vriendinnen, maar vandaag heb ik niet veel foto's kunnen maken tijdens onze fietstocht. Het diende vooruit te gaan en langs de andere kant, als je in 't bos rijdt, dan is er ook niet veel te fotograferen.
Maar goed, Hubert en ik zijn weer op pad geweest. Deze keer 'n rit langs het Albertkanaal tot aan knooppunt 302, Zolder. Hubert wilde mij vandaag meenemen tot aan het circuit van Zolder. Spijtig genoeg kun je er door de dag niet op, anders hadden we er zeker 'n ritje gemaakt. Het is pas vanaf 18u00 dat individuele fietsers (of groepen) op het circuit mogen. Wij hebben er 'n tas koffie gedronken en enkele foto's gemaakt.
Mijn eerste foto nam ik onderweg bij 'n sanitaire stop en 'n boterham, eh excuseer, juist andersom natuurlijk ....! En bij het circuit horende, de nieuwe wielertempel, 'n droom van ex-wielrenner Marc Wauters. De bouw en de ingebruikname, naderen hun einde.
Onze rit ging verder langs 'n héél lang onverhard pad - niet mijn favoriete ondergrond met de koersfiets - door Houthalen-Helchteren, 'n stukje Zonhoven, Genk en terugkeren via Zutendaal.
Onderweg hebben wij onze plannen besproken voor volgende week, dan gaan we beiden enkele dagen fietsen in en rond Diksmuiden in West-Vlaanderen. We logeren dan in 'n B&B.
Ra, ra, wat wil dat nu zeggen, die rare titel? Vrienden, ik zal het jullie uitleggen. Een goede week geleden is mijn fietsmaat Hubert toch bompa geworden van 'n nieuw kleinkind. En de mama van dat kind, Hubert's dochter, heeft aan haar pa gevraagd of hij er iets voor voelde om de geboorte aankondiging kaartjes zelf te brengen ipv. met de Post te versturen. En pa kon natuurlijk niet nee zeggen. Hij heeft dus de voorbije dagen al alle kaartjes in de bussen gestopt in Lanaken zelf, vandaag waren de omliggende gemeenten aan de beurt.
Als je ons kaartje van vandaag bekijkt, dan zie je het grillige karakter ervan. Het is niet eenvoudig om postbode te spelen in 'n ander dorp. Maar goed, het was zo beslist, het werd zo gedaan, en ik ging dus met hem mee
Uiteraard zou niet de volledige rit 'n postronde worden, er zou ook gewoon gefietst worden. En die rit ging van Zutendaal naar As om daar deels over het oude kolenspoor te fietsen. We kwamen oa. door het natuurgebied Bergerven dat deels op het grondgebied ligt van Maaseik en van Dilsen-Stokkem. Maar van al dat fietsen kregen we honger, en waar kun je dan het best zijn, ... in Heppeneert in het Hepperhuys. Was daar toch niet 'n koffietafel bezig (genodigden na 'n begrafenis), maar er bleek toch nog plaats voor ons en we werden er goed bediend.
En dat fietsen niet zomaar fietsen is, dat getuigt 'n foto waar we aan de andere kant van het kanaal dienden te geraken, trapje op - trapje af. Veel mooie natuur hebben we natuurlijk ook gezien, maar van al dat moois kon ik geen foto's maken, eens je in beweging bent, stop je niet graag.
Via het prachtige gemeentehuis van Dilsen ging onze route verder door ondermeer Eisden-Dorp om aan het voormalige station van Eisden, nog 'n laatste stop te maken. We hadden er dorst van gekregen.
Terugkeren deden we via Uikhoven en Smeermaas om thuis te genieten van 't smakelijk avondeten.
Vandaag hadden Hubert en ikzelf afgesproken om te fietsen. Ik zou de route maken en omstreeks 10u30 konden we vertrekken. Door wegenwerken is het momenteel altijd even goed nadenken langs waar we Lanaken kunnen buiten rijden.
Eens dat probleem opgelost, kon de dag niet meer stuk. We vertrokken via Kotem aan de Maas om daar de autostradebrug over te steken richting Stein. Vervolgens fietsten we naar Geleen waar we zijn gaan kijken naar de wielerpiste. Deze ziet er in minder goede staat uit, er zijn plannen om ze vóór 2025 te overdekken. Gefietst wordt er sinds 1932.
En dan gingen we de Duitse grens over. We passeerden oa. Hillensberg, maar dat geflirt met de grens duurde niet lang, in Jabeek zaten we terug in Ned. Limburg om daarna naar de Brunssummerheide te fietsen, 'n prachtstreek. Wat verderop ligt Heerlen, 'n vrij drukke stad met grote terrassen voor de vele toeristen en vandaag toevallig ook nog marktdag. Het was even zoeken om het centrum uit te geraken. Op grondgebied Heerlen zagen we ook 'n mooi kasteel (hotel/restaurant) Ter Worm.
En dan op weg naar Valkenburg want 'n pauze drong zich op. We waren niet gestopt in Heerlen wegens té druk. Maar in Valkenburg, weliswaar niet in het toeristische centrum, vonden wij 'n mooie rustplaats om iets te eten en te drinken. Met weer voldoende energie in 't lijf, lieten wij in Valkenburg centrum de Cauberg rechts liggen en gingen links de helling omhoog. Boven op de top konden wij wat info lezen mbt. 'n Amerikaans vliegtuig dat er neerstorte op 12 maart 1945. Alle inzittenden konden zich blijkbaar redden. Ook boven op die top, kun je in dat huisje afdalen om ondergronds te mountainbiken.
We hadden onderweg al vele vergezichten gezien, vele kapelletjes, prachtige natuur, kortom, het kon niet op. En omdat we beiden nog genoeg jus in de benen hadden, hebben wij na het afdalen van de Bemelerberg, nog 'n extra lus gemaakt, 'n lus die kon tellen. In Cadier en Keer dienden wij de Örenberg over te fietsen met stijgingspercentages boven de 16%.
Maar eens daarover, ging het rechtstreeks naar Maastricht en terug naar huis. Zelf ben ik nog 'n aperitiefje gaan drinken in de vorm van 'n lekkere Duvel. Ik had op die locatie ook nog 'n fijn gesprek met 'n groepje wielertoeristen, ook net terug van hun tocht. Paul, ook 'n voormalig medewerker/postbode en Alex, ooit eerste burger van Lanaken, zijn ook nog steeds sportief bezig.
Voila, weer 'n wat langer verslag, maar 't was dan ook de moeite. Een fijne rit, niet te veel last gehad van de wind, geen fysieke problemen en goed gezeldschap, méér moet dat niet zijn.
Na enkele wandeldagen, was het vandaag weer tijd voor 'n mooie fietstocht. Het was effe afwachten of mijn maat Hubert mee kon fietsen. Hij zat namenlijk al enkele dagen op hete kolen, 'n kleinkind was op komst. Vanmorgen kreeg hij dan het goede nieuws en deze avond kon hij op kraambezoek.
Hubert zat vandaag aan het stuur om de rit te bepalen. Eerst naar Maastricht en de Noorderbrug om vervolgens naar Mesch (Ned. Limburg) te fietsen. En dan 'n stukje door de Voerstreek, terug België, om dan Wallonië binnen te trekken. We kwamen ondermeer in Warsage, Herve, Clermont sur-Berwinne, Blegny, Aubel, Visé.
We hebben veel bergop en bergaf gereden, getuige de verschillende foto's van mooie vergezichten. Bij het binnenrijden van Aubel, 'n foto binnenin van 'n mooie kapel. Ik had daar wat voorsprong op Hubert zodat ik er even 'n foto kon maken. Als je met twee aan 't fietsen bent, dan is het niet vanzelfsprekend op heel wat foto's te maken.
Een aantrekkelijk dorp was Clermont sur-Berwinne, een der mooiste dorpen van Wallonië. Om te verduidelijken dat we heel wat hoogtemeters maakten, het profiel van La Heydt in het land van Herve.
Op de terugweg reden we langs de mijn van Blegny (geen eigen foto) en Visé om langs Kanne terug huiswaarts te keren. Uiteraard is bompa nog over de brug gekomen met 'n kleine traktatie voor zijn kleinkind.
De woensdag is meestal 'n fietsdag, tenzij het weer niet goed is. Maar vandaag was het prima fietsweer, niet al te veel wind, zonnig bij vertrek en de benen voelden goed aan. En aangezien ik wist dat het 'n solorit zou worden, koos ik ervoor om 'n rit te maken die op mijn to-do lijstje voor dit jaar stond, de fietstocht naar de Achelse Kluis. Het is 'n rit van méér dan 130 kilometer, maar alleen zijnde, kon ik natuurlijk mijn eigen tempo bepalen. Het werd uiteindelijk 22,92 km/uur. Niet slecht voor 'n ouwe taaie.
Uiteraard vertrok ik al vroeg. Eerst langs de sluis van Neerharen om vanaf daar, de Zuid-Willemsvaart te volgen. Zo kwam ik weer langs het Eilandje in Neeroeteren. Het kanaal heb ik gevolgd tot voorbij Bocholt. Je waant je bijna in West-Vlaanderen langs het kanaal tussen Brugge en Damme. Om je 'n idee te geven van de afstanden, in Tongerlo-Bree, was ik na 31km. en het bord van Hamont-Achel passeerde ik na 48 km. Over Hamont kan ik nog 'n kleine anekdote vertellen. Op 7/10/1914 tijdens wereldoorlog 1, werd daar onze Lanakense burgemeester Edgar de Caritat de Peruzzis doodgeschoten door Duitse soldaten. Onze burgemeester was leider van 'n verzetsgroep en was naar Hamont uitgeweken in de hoop te ontkomen aan Duitse represailles.
Maar Hamont-Achel is uitgestrekt. Voor ik bij de Kluis toekwam, passeerde ik nog eerst "den doodendraad" en 'n stukje Nederland (zie blauwe cirkel op het kaartje). Dat stukje Nederland ging over 'n smal onverhard pad doorheen 'n stiltegebied. En dan daagde de Kluis voor mij op. Hoog tijd om 'n pauze te nemen. Koffie, taart en cola.
Om niet dezelfde weg terug te moeten nemen, fietste ik ondermeer langs het station van Neerpelt. In de fusiegemeente Pelt kwam ik ook de Wedelse molen tegen. Het is 'n onderslagmolen (op de rivier de Dommel) die gewerkt heeft tem. 1957. In 1974 werd hij gerestaureerd en draaien doet hij nog steeds. In Linde, 'n kerkdorp horende bij Peer, ben ik even gestopt om 'n meegenomen boterham te eten. Dat kapelletje fascineerde mij om er even binnen te stappen.
Verder nog 'n foto van 'n rustplaats aan 'n vijver in Meeuwen (Meeuwen bereikte ik na 91 km.) en mijn fiets bij 'n allerlaatste stop in Zutendaal. Tja, ze zeggen soms dat 'n Thompsonfiets maar van mindere kwaliteit is, zeker vergeleken met de merken Ridley, Trek of nog enkele anderen. Maak mij allemaal niks uit. Zolang dat fietsje mij brengt waar ik heen wil, dan is het ok.
En ik hoor jullie vragen: en zadelpijn? Last van gehad? Nee, eigenlijk niet. Meer zelfs, de rit had nog langer mogen duren. De benen en de conditie waren dus goed. Thuis stevig gegeten want onderweg was ik toch bijna 2.000 kcal. kwijt geraakt. En morgen, dan wordt er weer gewoon gewandeld.
Vanmorgen besloten dat 'n fietstochtje mogelijk was. Niet al te ver, en pas in de namiddag. Mijn fietsmaat Hubert op de hoogte gebracht, en ja, hij kon en wilde meegaan. Eerst mij nog wat nuttig gemaakt in mijn tuin (lees: op de knieën onkruid gewied). En omstreeks 13u00 konden wij vertrekken. Eerst nog wat twijfel omtrent de achterband van mijn maat, maar na wat extra lucht, gingen wij toch van start.
Eerst naar Zutendaal om vervolgens langs het oude station van As te fietsen. Het terras horende bij het station, zat helemaal vol. Vervolgens onder Opglabbeek door om dan langs het voetbalstadion van KRC Genk te fietsen (geen eigen foto). Wat verderop kwamen wij langs C-mine (geen eigen foto), de voormalige koolmijn van Winterslag, definitief gesloten in 1988.
En dan, stilaan op de terugweg; kwamen wij langs het oude ziekenhuis dat ze aan 't afbreken zijn. De juiste naam voor 't gebouw is in feite: "het Mariahuis". In het recreatiegebied Kattevenne, zagen wij 'n allesdurver op zijn snowboard naar beneden komen. Even was er 'n aarzeling bij die jonge vent, maar toen vloog hij hoog door de lucht. Zie de rode cirkels op de foto's.
Een laatste helling reden wij op langs het kanaal tussen Eigenbilzen en Gellik. Daar zag ik ook die paarden. Maar omdat ik vandaag toch de 70 km. wilde halen, reed ik nog 'n ommetje langs Sappi. Hoe noemen ze dat: 'n beetje ijdelheid? Daar zag ik dat alles al in gereedheid gebracht was voor de triatlon van morgen, georganiseerd door 'n club in Bilzen.
Op het Kerkplein was 'n muziekgroepje zich gereed aan 't maken voor 'n live optreden. Iets speciaals te doen bij ons in Lanaken ??? De communicatie met de gemeente loopt toch nog soms vierkant.
De bedoeling was om deze week nog 'n fietstocht te maken met een van mijn fietsmaten. Bleek deze zich gisterenavond ziek te voelen. Uiteraard neem je dan geen risico's, dus het was vandaag 'n soloritje.
Ik wilde nog eens in Maaseik de brug oversteken richting Geleen. Rond 10u00 begon ik er aan. Via Rekem - Opgrimbie, door het bos naar het oude station van As om daar de fietssnelweg te nemen naar Aldeneik, ten noorden van Maaseik. Onderweg dat brugje over de Zuid-Willemsvaart gepasseerd. Op die fietssnelweg kun je goed doorrijden, het aantal fietsers viel mee en de wind valt er zo goed als weg.
Via Wurfeld dan naar Aldeneik om vervolgens in Maaseik de Maasbrug over te steken naar Roosteren. En dan naar Geleen via oa. 'n oude Maasarm. In Geleen 'n foto gemaakt van 'n oude woning. In Nederland leggen ze de wegen aan in functie van bestaande woningen (lees: de woning blijft staan en de weg leggen ze er omheen). Dit is anders in België, staat er 'n woning of gebouw in de weg, dan verdwijnt die woning. Jammer eigenlijk.
Even later de fiets aan de kant gezet voor 'n korte pauze, de inwendige mens versterken en "de aardappelen afgieten", ... als je begrijpt wat ik bedoel ... En dan op weg naar Meerssen via de afdaling van de helling "de Waterval". Bijna beneden, 'n foto van een der vele vakwerkhuizen in die regio. In Meerssen wilde ik even stoppen voor tas koffie en 'n stuk vlaai. Ik ken er 'n mooi eetcafé. Maar helaas, héél Meerssen was op pad om te flaneren langs de vele kraampjes van de jaarmarkt. Ik moest er langs, dus dat was te voet en héél traag uiteraard. En dat eetcafé? Uiteraard geen stoel meer vrij. Dan maar terug richting Maastricht en Lanaken.
Ik wilde vandaag toch de 100 km. halen, dus heb ik in Smeermaas nog 'n extra lus gemaakt naar de sluis van Neerharen. En op het Kerkplein van mijn woonplaats, toch even halt gehouden voor 'n frisse pint. Ik kon het gebruiken.
Prachtig weer vandaag, en ook al had ik werk genoeg in mijn tuin, 'n mooie fietstocht is toch nog altijd plezanter dan op je knieën te zitten om ongewenst kruid te verwijderen. Vroeger, lang geleden, moest mijn tuin altijd tiptop in orde zijn, nu ben ik van mening dat ik geen slaaf wens te zijn van die tuin. Met het ouder worden moet je iedere kans grijpen om te genieten.
Mijn fietstocht dus, vanmorgen om 11u00 vertrokken met vriend Hubert richting de Zuid-Willemsvaart. De bedoeling was om naar Tongerlo te fietsen om daar aan de benen te voelen langs welke weg we de terugweg zouden nemen. Tongerlo hebben we gehaald, meer zelfs, we zijn blijven fietsen langs het kanaal tot we onaangekondigd niet meer verder konden langs het jaagpad en we de fiets op de nek dienden te nemen om de brug over te geraken. Voordien had ik al enkele foto's gemaakt in Neeroeteren aan het Eilandje, 'n mooie plek om even te pauzeren. Nu, gepauzeerd hebben wij er niet, dat gebeurt al eens als we daar langs komen op de terugweg.
Maar zoals ik vertelde, met de fiets op de schouder aan die trappen omhoog. Onze volgende bestemming was Bree, we hoopten daar even te pauzeren voor 'n tasje koffie en 'n stuk taart. Die koffie hebben we gekregen, maar taart ...., dat hadden ze niet. Jammer. En zoals in mijn titel vermeld, de terugweg maakten wij met de natte vinger van Hubert, oftewel, rijden op kompas. Zo fietsten wij doorheen Meeuwen, Opglabbeek, langs het oude spoorwegstation in As (daar enkele foto's gemaakt) en over de brug van "fietsen door de heide".
In Zutendaal gingen wij nog even rechts af naar Gellik om daar de dreigende wolken te zien boven Maastricht. En inderdaad, even buiten Gellik, bijna thuis dus, kregen we 'n korte bui over ons heen. Op de Eikelenweg was weer alles droog, en mij kennende, direct naar huis gaan, dat was ook vandaag niet het geval. Op het Kerkplein even de dorstige keel gelest - Hubert zat al vermoedelijk onder de warme douche - en dan naar huis. Het had niet beter getimed kunnen zijn, ik had juist mijn fiets gestald of er vielen weer dikke druppels.
Nu nog even nagenieten met het maken van mijn verslag en voor jullie, nog ene fijne zondag.
Nog eens naar zee, dat was de bedoeling. En om het niet te moeilijk te maken, kozen we dit jaar weer voor de Oostkust, namelijk hotel Atlanta in Knokke. Het is gemakkelijker bereikbaar met het openbaar vervoer dan de Westkust. Nu, aan de Westkust zijn we in feite al dikwijls geweest en het is daar relatief rustiger, maar het is toch altijd 'n gedoe met het openbaar vervoer om er te geraken.
Het werd dus weer Knokke, 'n hotel dat vooral gekend is om zijn vlot en gedienstig personeel, maar vooral om zijn goede keuken. We hebben weer gekozen voor half pension, zijnde het ontbijt en 's avond telkens 'n 4-gangenmenu.
Voor mijn blog vond ik het gepast om bovenaan, dag één te zetten met telkens de overige dagen er onder. Dat leest vlotter en het is in de juiste volgorde.
Dus maandagmorgen op weg naar Knokke. En wij, zonder auto noch rijbrewijs, nemen dan het openbaar vervoer. De bus naar Genk en dan de trein tot Brugge. Daar 'n korte pauze om dan de trein naar Knokke te nemen. En op de plaats van bestemming, is het nog 'n goede 20 minuten met de benenwagen (te voet dus) om aan ons hotel te geraken.
Uiteraard reserveer je op voorhand en dan is het maar afwachten wat het weer je te bieden heeft. Maar op onze eerste dag hadden we geluk, veel zon en weinig wind. Ideaal dus om Knokke nog even te verkennen en onze eerste wandeling te maken. Natuurlijk wilden we direct de zee zien, even gewandeld door het zand, gepasseerd aan die kleurrijke kameleon en aan 'n mooie winkel met prachtige kunstwerken. Ook even 'n foto in het toeristisch bureau voor wat info en wat later ook eentje van het casino.
Dat was dag 1. Veel leesplezier met de overige dagen.
Ba, ba, het was maandagavond al aangekondigd, het zou 'n regendag worden en de weerman heeft woord gehouden, het heeft geregend. Maar zoals het 'n goed hotel betaamd, er zijn voldoende stevige paraplu's voor de gasten.
En we hadden 'n plan om toch 'n deel van de dag binnen door te brengen, namelijk het Belle Epoque museum in Blankenberge. Eerst het busje op, kort bij ons hotel om dan de tram te nemen tot Blankenberge.
De voormiddag dienden we wel nog door te komen, dit ondanks de regen. En dat hebben we dan maar gedaan. Eerst 'n wandeling naar de vernieuwde pier. Spijtig genoeg was het ondoenbaar met die regen, om die pier helemaal af te lopen. Maar we hebben de pier gezien. Daarna, en dit toch uit noodzaak wegens te felle regen, zijn we het casino van Blankenberge binnengestapt. Wat 'n luxe allemaal. Die stripfiguren waren te zien naast het casino.
En tegen halfeen, kregen we honger. Locaties genoeg en het smaakte.
En dan het doel van onze dag, het Belle Epoque museum. Het museum is in feite ondergebracht in enkele aaneensluitende woningen. Typisch voor die "Belle Epoque" zijn die lage deurtjes voor het personeel. Downstairs - upstairs wordt dat ook al eens genoemd. Prachtig was vooral die collectie oude fietsen. Om alles toch te kunnen bekijken, ben je er toch flink wat tijd aan kwijt, kwam ons dat even goed uit met dat regenweer.
Even hebben wij de regendruppels getrotseerd om boven op het dak wat foto's te nemen.
En nu ik mijn kaartje bekijk, hebben wij ondanks de regen, toch iets meer dan 10 km. gewandeld. Die lekker warme douche in het hotel deed wonderen en het vier-gangen menu maakte de dag meer dan goed.
Na die regen van gisteren, was het toch 'n verademing om met 'n blauwe lucht op pad te kunnen gaan. We hadden niet 'n echt doel voor de dag, maar 'n wandeling langs de vloedlijn zagen we wel zitten. En met de wind in de rug was dat best aangenaam.
Maar natuurlijk, je kunt niet blijven wandelen langs het water, uiteindelijk kom je dan uit aan het Zwin. En dat was toch wat ver. Terug omhoog naar de dijk en richting de Lippenslaan. Omdat je ook 's middags moet eten, besloten we dat te doen in Heist. En anders dan in andere kuststeden, moet je ongeveer 20 minuten wandelen tot aan de tramhalte naast het spoorwegstation.
In Heist, eerst nog eens op zoek gegaan naar de visserskapel. Die is niet groot en ligt in 'n klein zijstraatje. En dan ons middagmaal en wat rust. Daarna hebben wij ons opgesplitst, mijn vrouw verkoos terug te gaan met de tram en dan even met de benen omhoog, ikzelf opteerde voor 'n wandeling terug naar Knokke.
Om niet langs het water of de grote weg te moeten wandelen, koos ik er voor om doorheen het Willemspark te stappen. Dat is 'n vrij uitgebreid park met veel groen, mooie paden en af en toe wat kunstwerken op de een of andere boom. Ergens halverwege, zag ik wat trapjes omhoog naar 'n hoge duin. En benieuwd naar het onbekende, ben ik natuurlijk boven gaan kijken. En ja, mijn nieuwsgierigheid werd beloond met in de verte 'n mooi beeld boven op de volgende duin. Uiteraard kon ik het niet laten om doorheen die duinen te baggeren om van nabij 'n foto van dat kunstwerk te gaan maken, twee redders op 'n hoge stoel.
Eens uit dat park, kom je uit op de langste straat van Knokke, de Jozef Nellenslaan. Op het eind nog 'n ommetje gemaakt langs het Zegemeer om te gaan kijken naar de wuivende krabben van kunstenaar Panamarenko. En die oranje mannen, die zijn van ver te zien, dan weet je dat je juist zit in de richting van het hotel.
En terug in het hotel, mijn echtgenote van het bed gaan lichten om op de dijk nog 'n gezellig terrasje te gaan doen, fijn uit de wind maar zalig onder de zon. Het was effe genieten.
Onze laatste dag aan zee, het zit er weer op voor dit jaar. Maar vanmorgen zag ik het toch zitten om in alle vroegte nog eens over de dijk te wandelen om vervolgens naar de Lippenslaan te gaan. Ik wist dat op die straat 'n krantenwinkeltje ligt. En wat leesvoer voor onderweg op de trein richting Genk, dat is altijd meegenomen.
Maar zoals in alle kuststeden zie je 's morgens wat de meeuwen aanrichten met de vuilzakken. Ganse straten liggen onder het afval. De gemeentearbeiders weten elke dag wat te doen. Nog eens langs het casino gestapt, nu aan de voorzijde en op de dijk vastgesteld dat wandelen 's morgens, geweldig rustgevend is. Bijna geen kat te zien, het ruisen van de zee en vandaag weinig of geen wind. Zalig. Aan de kameleon ook nog 'n foto van dat groot bloemenperk.
Het ontbijt in het hotel (mijn laatste foto), is pas om 8u30. Dat hebben we ons uiteraard voor de laatste keer laten smaken. Na het inpakken van de koffers, samen met mijn echtgenote nog 'n laatste ommetje op de dijk waarna we richting het station van Knokke trokken om er de trein naar Brugge te nemen. In Brugge overstappen op de trein naar Genk. Daar de bus naar Lanaken en toch blij weer thuis te zijn. Home sweet home!
Zo af en toe gebeurt het, te veel foto's gemaakt onderweg, meer dan het toegelaten aantal. Ik heb er dus enkelen moeten deleten. Nu, geen probleem, maar mijn enthousiasme gaat soms met mij op de loop.
Het weer was goed vanmorgen, ideaal om 'n ritje te maken met de stadsfiets. Via de kerk van Veldwezelt en het pad naar links in de velden in Oud-Caberg, richting Smeermaas. Daar heb ik verschillende foto's uiteindelijk moeten verwijderen. Zo goed als de ganse roeiclub van Maastricht, was aan 't oefenen op de Zuid-Willemsvaart. Ik heb zeker 'n 20-tal boten gezien. Aan de Maas komt het eilandje weer met zijn kop boven water. Wat verderop fiets je door Hochter Bampd.
Maar in Herbricht wilde ik de levensboom van die Amerikaanse kunstenaar, nog eens van kortbij gaan bekijken. Het heeft wel iets. De Maas bleef ik volgen in oa. Uikhoven, waar het veer op klanten lag te wachten. Je kunt nu gratis de Maas over. In Kotem aan de Maas, nog enkele foto's van "Den Doodendraad".
Op dat punt was het tijd om terug te keren. Gewoon terug naar de Zuid-Willemsvaart om in Rekem het oude kasteel te zien liggen en een der mooie woningen. Aan de Begijnenbos en zijn kleurrijke beek, rechtsaf naar La Butte aux Bois. Het laatste stukje fietste ik langs de visvijver in het Domein Pietersheim.
Voila, mijn sportieve activiteit zit er weer op, alhoewel, ... mij nu nog wat bezig houden in de tuin.
Zoals gisteren gezegd, vandaag iets speciaals. En dat speciale was 'n item van mijn to do lijstje. Dat kan ik nu afvinken. Ik wilde namenlijk al langer de GR5 route (die wandeling met rode en witte strepen) wandelen tussen Zutendaal en Lanaken. Maar, het kwam er nooit van, ... tot vandaag dus. Het goede weer stimuleerde mij nu wel om die wandeling te maken. Pas op, het zouden héél wat kilometers worden en ik had al héél wat kilometers in de benen met mijn fietstocht van gisteren. Maar eens de beslissing genomen, ging ik op pad.
Ik nam uiteraard de bus naar het vertrekpunt, zijnde de kerk in Zutendaal. Het eerste GR5-bord vind je aan de kapelanij om dan te wandelen richting het Klauterbos aan de Lieteberg. En eenmaal daar gepasseerd is het vooral genieten van de rust, de natuur en de mooie bospaden.
Onderweg nam ik even de tijd om op 'n bankje 'n pauze te nemen. De meegenomen appel smaakte. Ik had daar ook nog even 'n fijne babbel met 'n bejaard koppel dat ook even aan rust toe was. Zij waren op pad met hun elektrische fiets. Zij wonen tussen Maastricht en Valkenburg.
Onderweg, moet je al eens door 'n poortje, wandel je over 'n houten pad, kom je langs mooie vijvers, zie je al eens 'n uitkijktoren of jagerspost en vliegen de schitterende plekjes je om de oren.
Het volgen van die bordjes was gemakkelijk in 't bos. Ik had natuurlijk even op voorhand gekeken hoe rechtdoor, linksaf of rechtsaf afgebeeld wordt. Maar helemaal op het einde van mijn tocht, op de Kiewithstraat om precies te zijn, was het gedaan met die bordjes. Ik wist wel dat de route langs de Kounterstraat, de Kleine Hofstraat, langs de velden van De Puin, de Jan van Eykstraat en de P. P. Rubensstraat liep, maar mensen zonder gps, hebben het toch moeilijk om hun weg verder te vinden. Nu, ik neem aan dat de meesten wel 'n kaartje bij hebben of gps hebben. Ik dus niet, maar ik had zoals gezegd op voorhand mijn weg genoteerd.
Dat was het dus, 'n "sjoen" wandeling zoals ze bij ons zeggen. En stevige honger had ik uiteraard.
Het is gelukt, nog eens samen met Hubert 'n mooie fietstocht gemaakt. Hubert had de vrije hand om de route te bepalen en dat is toch 'n fameuze rit geworden. Meer dan 100 kilometer en redelijk wat hoogtemeters.
Niet dat Hubert de rit van a tot z had voorbereid, het was meer nattevingerwerk, rijden op kompas en de plaatsnamenborden in het oog houden. We vertrokken langs het Albertkanaal in Briegden om naar Hasselt te rijden. In Hasselt, links af naar Alken, Wellen en Zepperen. Ik wilde vandaag nog eens kijken of er nog wat van de bloesems te zien was. Helaas, de meeste bloesems waren al verdwenen, maar .... gelukkig dan wel, het was in die streek nu rustig fietsen.
Onderweg even halt gehouden voor 'n koffietje om dan verder door te fietsen richting Sint-Truiden. Zo zijn we ook door Brustem gefietst, de plaats waar de afgelopen dagen nogal wat te doen was omtrent die rave party die daar doorging op het vliegveld. We waren dus 'n paar te laat .... Nee, absoluut niet, ... Sex & Drugs & Rock & Roll is niet meer aan ons besteed.
Na Sint-Truiden kozen we de richting van Borgloon. In de buurt van Kerniel nog 'n mooie foto gemaakt. En de kapelletjes onderweg, .... niet te tellen, zoveel hebben wij er gezien.
De terugweg maakten wij via Hoeselt en Munsterbilzen en vanaf Eigenbilzen, legden wij de laatste kilometers af door het veld richting Gellik.
Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn uithoudingsvermogen, zijn 1ste 100-plusrit van het jaar.
Morgen misschien iets speciaals, dat lezen jullie dan wel. En om te eindigen, ietwat persoonlijk, ik hoop dat diegene die vandaag naar de tandarts moest, heelhuids terug thuis is geraakt ..??!!
Vandaag 1 mei, dag van de arbeid. En ja, het was "werkendag", van 8u00 tem. 12u00 in de tuin gewerkt. En oef, eindelijk proper, maw. de lenteschoonmaak gedaan in de tuin.
Maar na het middagmaal en die noeste arbeid van de voormiddag, had ik gene "puf" meer om nog 'n wandeling te maken. Om toch niet in de zetel verzeild te geraken, mijn stadfiets van stal gehaald om 'n ritje te maken. Zoiets lukt normaal gezien altijd.
Waar het deze voormiddag prima weer was, begon de zon zich toch al 'n beetje te verstoppen achter de wolken. Maar geen probleem, het was nog droog en ik vertrok aan de brug van Briegden richting Vroenhoven en Kanne langs het Albertkanaal. Foto één, de brug van Vroenhoven en de volgende twee, maakte ik boven op de brug van Kanne. En dan links omhoog naar het dorp Lanaye. Rechts over de brug, fiets je naar de helling van Saint-Pierre. Maar ik ging dus links.
Via de Maas naar de brug richting Moelingen. Lang bleef ik niet in de Voerstreek, slechts enkele honderden meters gezien ik links afsloeg naar Eijsden in Nederland. En dan kom je in Gronsveld ... en het begon te miezeren. En dat miezeren werden regendruppels zodat ik mij genoodzaakt voelde om aan de molen, onder 'n boom te gaan schuilen. Gelukkig was het bladerendek al dik genoeg om mij min of meer te beschutten. En of de duivel er mee speelde, eens opnieuw vertrokken, enkele honderden meters verder in de buitenwijken van Maastricht, daar was geen drup regen gevallen.
Maar ik vertrouwde het toch niet helemaal, dus maar de kortste weg naar huis genomen. Eerst langs het kerkje dat naast het drukke fietspad staat richting Noorderbrug, en dan 'n heel klein ommetje om dat mooie oude tolhuis nog eens te fotograferen. In Lanaken zelf, toch nog effe goesting in 'n koffie en 'n Leffe 0,0%. Misschien had ik dat beter niet gedaan want even later begon het te regenen. Rap op mijn fiets gesprongen, maar die 800 meter tot thuis, waren ver genoeg om kletsnat te worden. Geen nood, effe 'n warme douche en het leed is geleden.
Vanmorgen was het grijs, het miezerde, niet echt aangenaam en daarenboven meldde zich fietsmaat Hubert af voor onze gezamenlijke fietstocht. Maar deze jongen had het zich toch in zijn hoofd gehaald om te fietsen, temeer omdat ik mijn nieuwe cassette wilde uitproberen. En als ik zeg dat ik ga fietsen, dan gebeurt dat ook.
Zoals gezegd, met wat gemiezer vertrokken richting Maastricht. Maar eens de Noorderbrug over, begon het op te drogen en kon ik aan mijn doelstelling voor vandaag beginnen. Ik wilde namenlijk de Bemelerberg, de Cauberg en de Geulhemmerberg overrijden, in die volgorde. Het zijn allen bekende hellingen van de Amstel Goldrace.
Eerst passeerde ik nog het rangeerstation van Maastricht waarna ik aan de eerste klim kon beginnen, de Bemelerberg, 1,15 km. lang en niet zo heel stijl. Daarna het centrum van Valkenburg binnengereden en direct geschakeld naar 'n kleine versnelling. De Cauberg is dan ook ene serieuze kuitenbijter. Dan de bordjes van de Amstel Goldrace gevolgd om na de afdaling van de Brakke Berg, aan de Geulhemmerberg te beginnen. Deze is 1,15 km. lang en is ook goed te doen. Boven op deze helling zag ik dat mijn kilometerteller nog maar op 25 km. stond, de afstand van thuis tem. de derde helling boven.
Op km. 33 begon ik aan de Biesenberg, 'n helling van 0,8 km. maar ook niet zo moeilijk. En eens in Beek aan het vliegveld had ik het geluk 'n vliegtuig van Emirates Sky Cargo te kunnen spotten dat 20 seconden later al kon opstijgen.
In Geulle a/d Maas, het mooie kasteel van Geulle. Vervolgens in Elsloo de autostradebrug over naar Kotem om aan de Zuid-Willemsvaart, koers naar rechts te zetten. Voordien had ik nog enkele foto's gemaakt van de Maas met op de achtergrond Nederland.
Het jaagpad gevolgd tot in Dilsen om daar het kanaal over te steken naar As. Onderweg kom je nog door de Ecovallei Vossenberg in Dilsen. In As aan het station, links af richting Maasmechelen om aan de Salamander, even halt te houden aan de Mechelse Heide. Het is 'n prachtig wandelgebied met ruim plaats om je auto te parkeren.
En in Lanaken achter 'n drankje, kreeg ik ineens 'n mooie tekening te zien op mijn gsm, onze kleinzoon Arne, getekend door zijn andere grootvader, kunstenaar Chris Bertjens.
Voila, weer 'n voldaan gevoel en nu genieten van de avond.
Of het nu geholpen heeft of niet, feit is dat ik bij het begin van mijn fietstocht, even halt gehouden heb bij de Mariagrot in Wiemesmeer. En ik moet het zeggen, ik had onderweg redelijk wat zon, weinig wind, het was droog en ik bleef gespaard van allerlei pech. Dus toch, fietsen met 'n hogere bescherming ....?
Wat er ook van zij, het weer viel beter mee dan oorspronkelijk was voorspeld. Het zou bewolkt blijven met weinig zon. Gelukkig draaide het anders uit. Mijn fietstocht begon via Zutendaal en Wiemesmeer. En ja, ik voelde daar precies de behoefte om even te stoppen en wat foto's te nemen. Dan door naar Winterslag om vervolgens het mooie fietspad door de Wijers naar Zonhoven te nemen. Daar heb ik nog 'n verhaal over. Enkele jaren terug fietste ik daar ook om 's avonds te lezen dat na mijn passage, 'n deel van de heide van de Wijers in brand gestaan heeft. Mijn echtgenote heeft mij toen nog het verwijt gemaakt dat ik te snel door die Wijers gefietst heb, vandaar die brand ... ha, ha, ha ...! Maar het is er mooi, ook om te wandelen.
Onderweg op de fietssnelweg was ik nr. 213. In Helchteren kwam ik langs 'n privéverzameling van oude straaljagers. En aan het kapelletje, gingen mijn boterhammen achter de kiezen. Tijdens mijn tocht, ook 'n stuk onverharde weg moeten nemen, gelukkig was de weg droog en gaf dat geen problemen.
De enige problemen die ik vandaag had, waren weer eens wegenwerken waardoor ik in Bree aan 'n vriendelijke man, de juiste weg moest vragen. Ik heb nog altijd geen gps op mijn stuur.
Langs idyllische plekjes en het oude spoorwegstation van As, terug naar Lanaken. Een koffie en 'n 'n Duvel ging er wel in. En juist toen, kreeg ik het telefoontje van mijn fietsenmaker, dat ik mijn fiets morgen kan binnenbrengen.
Vanmorgen aan het ontbijt, even met mezelf overlegd hoe ik mijn dagindeling zou plannen. Het weer zag er best goed uit (al direct zon en niet te veel wind), sein dus om 'n fietstochtje te maken met de stadsfiets.
Uiteraard kon ik niet te ver gaan, de catering van het warme eten, was voorzien op het middaguur. Als ik verder weg wil fietsen, en dan met de koersfiets, verwittig ik natuurlijk mijn echtgenote op voorhand en dan komt het warme eten 's avonds op tafel.
Maar terug naar mijn fietstocht. Ik vertrok langs Domein Zangersheide om links de Romeinendreef in te rijden. Via hotel La Butte aux Bois en de Begijnenbos, koers gezet richting het OPZC Rekem. Dan is het niet ver meer tot Opgrimbie. En omdat ik toch in de buurt was, enkele foto's gemaakt van de Aspermansvijver. Die vijver ligt nog juist op grondgebied van Rekem, maar aan de kant van Opgrimbie ben je er rapper.
En dan aan het kruispunt in Opgrimbie, links af, de Duivelsberg omhoog oftewel de Langeberg, zoals hij ook al eens genoemd wordt. Hij is 1,1 km. lang en gemeten over 100 meter, is het steilste stuk 7,2%. Maar vergis je niet, er zijn stroken bij van 10%. Bovenaan de berg worden de fietsers gewaarschuwd voor die steile afdaling. Onderaan stond er vroeger ook 'n bordje met 10%, maar ik vermoed dat ze dit hebben weggenomen om de fietsers niet op voorhand te ontmoedigen.
Bovenaan op de berg heb je 'n geweldig vergezicht. De natuur op zijn best. En dan, naar Zutendaal centrum met zijn mooie pastorij, volgens mij het mooiste gebouw van de gemeente. Via de Lieteberg, naar het Albertkanaal waar tegenwoordig toch zwaar vervoer op het water drijft. Die foto's nam ik aan de brug van Eigenbilzen.
Via Eigenbilzen, naar Hoelbeek waar er aan het schooltje van onze kleinzoon, veel leute te horen was. De kinderen profiteerden blijkbaar ook van de aangename zon. Vervolgens naar Mopertingen, Veldwezelt om via Maastricht, terug huiswaarts te keren. Mijn laatste foto, die mooie treurwilg, nam ik juist voor de grens met Smeermaas.
En zoals gezegd, mijn dagindeling bestond dan in de namiddag uit werken in de tuin. Het is maar dat mijn echtgenote mij om 16u00 kwam vragen of ik goesting had voor 'n tas koffie, dat ik er toen maar de brui aangegeven heb, anders was ik nog bezig geweest.
Gisterenavond zag ik op mijn mails, dat ik vandaag alleen aan de start zou staan van 'n nieuwe fietstocht. Geen probleem, dan kon ik weer mijn route en snelheid aanpassen aan mijn eigen mogelijkheden.
En ik had goed gegokt mbt. de heenrit, door het bos met wind op kop en terug met wind in de rug. Ja, dat was de beste optie, de tegenwind zo veel als mogelijk beperken door mijn heenrit door het bos te fietsen. Ik vertrok via Zutendaal centrum en Wiemesmeer, door het bos naar het station van As. Eerst daar de fietsbrug over om dan het oude kolenspoor te nemen tot Maaseik. Onderweg fiets je dan over de Zuid-Willemsvaart. Aan het telbord zag ik dat ik vandaag fietser nr. 103 was die over die route ging.
En dan in Maaseik, 'n foto van de brug en 'n mooie muurschildering. Deze brug dan over om naar Roosteren in Ned. Limburg te fietsen. Onderweg even gestopt aan 'n stenen sculptuur en een van de vele mooie witte huisjes. Voor de kerk in Genhout zag ik 'n mooi in hout gesneden beeld staan.
En ja, met de wind in de rug, is het zalig fietsen. Waar ik op mijn heenrit de benen nog spaarde (het was nog ver en de wind was toch voelbaar), kon ik op de terugrit voluit gaan. Er waren momenten dat ik 30 à 31 km/uur haalde, zeker toen mij 'n mooie deerne voorbijstak per fiets, toen heb ik zelfs nog 'n tandje bijgestoken. Je fiets niet altijd met zo 'n fraai iemand voor je. Maar het was toch opletten, die mooie gazelle sloeg ineens 'n andere weg in dan de mijne. Gelukkig was ik allert genoeg om geen verkeerde weg in te slaan. Misschien maar best ook, kon ik mijn eigen tempo weer aanhouden, en daarbij, het leeftijdsverschil was wel erg groot, ik kon zonder problemen haar grootvader zijn.
Gezien mijn terugrit zo vlot verliep, heb ik nog 'n extra lus gemaakt naar Houthem bij Valkenburg. Daar heb je het domein St. Gerlach met 'n prachtig kasteel. Maar om Houthem uit te geraken, diende ik wel 'n lang onverhard pad te nemen. De gewone weg was opgebroken wegens wegenwerken. Nu geen probleem, het pad was gemaakt met aangestampte aarde en was heel droog en zonder steentjes. Eens onder Maastricht, zag ik dat het nog maar 14u00 was, voor mij de mogelijkheid om mijn 2de 100-km-plus rit van het jaar te maken. Dat extra stukje ging via Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug, terug naar huis.
Na 'n tas koffie en 'n lekker biertje, kon deze jongen weer in bad om de inspanning van mij af te spoelen. Nu inspanning, ... ik had het gevoel dat 10 km. extra, ook nog had gekund. De conditie is dus ok.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Veel mooie natuur hebben we natuurlijk ook gezien, maar van al dat moois kon ik geen foto's maken, eens je in beweging bent, stop je niet graag. 
Met weer voldoende energie in 't lijf, lieten wij in Valkenburg centrum de Cauberg rechts liggen en gingen links de helling omhoog. Boven op de top konden wij wat info lezen mbt. 'n Amerikaans vliegtuig dat er neerstorte op 12 maart 1945. Alle inzittenden konden zich blijkbaar redden. Ook boven op die top, kun je in dat huisje afdalen om ondergronds te mountainbiken. 
Uiteraard neem je dan geen risico's, dus het was vandaag 'n soloritje.
Ik ben Eddy Meuris