|
Gisterenavond zag ik op mijn mails, dat ik vandaag alleen aan de start zou staan van 'n nieuwe fietstocht. Geen probleem, dan kon ik weer mijn route en snelheid aanpassen aan mijn eigen mogelijkheden. 
En ik had goed gegokt mbt. de heenrit, door het bos met wind op kop en terug met wind in de rug. Ja, dat was de beste optie, de tegenwind zo veel als mogelijk beperken door mijn heenrit door het bos te fietsen. Ik vertrok via Zutendaal centrum en Wiemesmeer, door het bos naar het station van As. Eerst daar de fietsbrug over om dan het oude kolenspoor te nemen tot Maaseik. Onderweg fiets je dan over de Zuid-Willemsvaart. Aan het telbord zag ik dat ik vandaag fietser nr. 103 was die over die route ging. 
En dan in Maaseik, 'n foto van de brug en 'n mooie muurschildering. Deze brug dan over om naar Roosteren in Ned. Limburg te fietsen. Onderweg even gestopt aan 'n stenen sculptuur en een van de vele mooie witte huisjes. Voor de kerk in Genhout zag ik 'n mooi in hout gesneden beeld staan. 
En ja, met de wind in de rug, is het zalig fietsen. Waar ik op mijn heenrit de benen nog spaarde (het was nog ver en de wind was toch voelbaar), kon ik op de terugrit voluit gaan. Er waren momenten dat ik 30 à 31 km/uur haalde, zeker toen mij 'n mooie deerne voorbijstak per fiets, toen heb ik zelfs nog 'n tandje bijgestoken. Je fiets niet altijd met zo 'n fraai iemand voor je. Maar het was toch opletten, die mooie gazelle sloeg ineens 'n andere weg in dan de mijne. Gelukkig was ik allert genoeg om geen verkeerde weg in te slaan. Misschien maar best ook, kon ik mijn eigen tempo weer aanhouden, en daarbij, het leeftijdsverschil was wel erg groot, ik kon zonder problemen haar grootvader zijn. 
Gezien mijn terugrit zo vlot verliep, heb ik nog 'n extra lus gemaakt naar Houthem bij Valkenburg. Daar heb je het domein St. Gerlach met 'n prachtig kasteel. Maar om Houthem uit te geraken, diende ik wel 'n lang onverhard pad te nemen. De gewone weg was opgebroken wegens wegenwerken. Nu geen probleem, het pad was gemaakt met aangestampte aarde en was heel droog en zonder steentjes. Eens onder Maastricht, zag ik dat het nog maar 14u00 was, voor mij de mogelijkheid om mijn 2de 100-km-plus rit van het jaar te maken. Dat extra stukje ging via Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug, terug naar huis. 
Na 'n tas koffie en 'n lekker biertje, kon deze jongen weer in bad om de inspanning van mij af te spoelen. Nu inspanning, ... ik had het gevoel dat 10 km. extra, ook nog had gekund. De conditie is dus ok.
|
Ik ben Eddy Meuris