Toen ik terug thuis kwam van mijn fietstocht heb ik - weliswaar in gedachten - héél hard "YES" geroepen. Het was een van mijn betere tochten, 22,4 km/uur voor 'n afstand van 105 km. Het bolde lekker, het gedeelte langs de Zuid-Willemsvaart maalde ik af tegen 'n tempo van +/- 28 km/uur. En ook op de terugweg kon ik er het tempo goed inhouden.
Maar dit zijn de algemeenheden, ik wilde nog eens naar Thorn fietsen, effe de grens oversteken in Noord-Belg. Limburg. Ik fietste via Rekem, Boorsem en Dilsen naar Wurfeld, 'n gehucht van de stad Maaseik. Hiervoor heb ik deels over het oude kolenspoor gereden. Ten noordwesten van Maaseik, kwam ik door het gehucht Gremelslo. Het is al bekend van in de 14de eeuw. Nu bestaat het nog enkel uit wat verspreid liggende boerderijen.
Een ander gehucht, nu behorende tot de gemeente Molenbeersel, is de Manestraat. Daar zag ik dat verschillende eigenaars van oldtimers zich aan het verzamelen waren, vermoedelijk om samen 'n tocht te maken.
En dan, niet veel verder, reed ik de grens over naar Thorn, het witte dorp. Ik had vandaag keuze te over om ergens wat energie te kunnen bijtanken. Thorn is 'n echte toeristische plaats, te vergelijken met Valkenburg. Het enige ambetante van naar Thorn te fietsen, dat is dat je bij het komen en terugkeren, over 'n straat moet rijden die volledig bestaat uit kleine steentjes. Ze liggen weliswaar niet los, maar met mijn dunne bandjes is het toch even dokkeren over 'n oneffen straat.
Het volgende kerkdorp dat ik aandeed was Geistingen. Het behoort tot de gemeente Ophoven dat op zijn beurt 'n deelgemeente is van Kinrooi. Misschien ben ik daar al eens de kerk binnengestapt, maar wat maakt het uit, alle foto's zijn toch anders. Via de jachthaven "de Spaanjerd" in Kinrooi, was het tijd om terug te keren, eerst doorheen Aldeneik, horende tot Maaseik om dan in Maaseik de brug over te fietsen naar Roosteren.
Dat gedeelte van mijn fietstocht doe ik omzeggens met mijn ogen toe, talloze keren heb ik er al gefietst. Foto's heb ik op uitzondering van nog eentje in Stein, niet meer gemaakt. Ik had 'n goed tempo beet en dat wilde ik niet loslaten. Ik had verschillende mogelijkheden om naar huis te fietsen, ofwel voortijdig de Maas oversteken (bv. in Berg of in Stein) of gewoon doorfietsen naar Maastricht. De moraal was goed, het weer prima en de benen uitstekend, het werd dus Maastricht.
In Lanaken wilde ik eerst de kermis mijden maar diverse andere zaken waren gesloten, het werd dus toch het Kerkplein. Ik was daar vroeg genoeg om niet tussen de kermisgangers verzeild te geraken. Die Duvel smaakte.
Ik kan niet anders dan blij zijn na zo 'n rit, op leeftijd staat dus geen grens.
19-08-2024, 17:00 geschreven door eddy meuris
|