aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
16-04-2023
Ritje door Lanaken, deelgemeenten, gehuchten en wijken.
Vanmorgen in bed was ik mij al de vraag aan 't stellen, wandelen of fietsen? Als het droog zou blijven, dan zou het fietsen worden. Tijdens het nieuws op de radio van 7u00 begon de route al vorm te krijgen. En ja, tijdens het ontbijt even naar de buienradar gekeken. Het zou droog blijven, dus fietsen.
Goed warm gekleed - het was grijs weer - begon ik er aan. Eerst richting Briegden, gehucht van Gellik, deelgemeente van Lanaken, om vervolgens langs de mooie gele fietsen naar de volgende deelgemeente te fietsen, Veldwezelt. En dan naar Kesselt waar de familie Nelissen 'n geweldig bedrijf heeft neergezet. In Kesselt, gehucht van Veldwezelt, kom ik raar genoeg zelden. Ik denk dat ik de keren op één hand kan tellen dat ik er langs de kerk gefietst ben. We komen wel geregeld aan dat punt met info over de elektrische draad.
En dan terug naar Veldwezelt. Ik stond juist op het punt om de weg over te steken aan de grens met Maastricht, toen mij weer 'n stoet wagens van team UAE passeerde. Zij waren op weg naar de startplaats in Maastricht. De foto's van 'n teamwagen en Tadej Pogascar zijn uiteraard geen eigen foto's. Maar het is wel toevallig dat ik dit team tweemaal zag, eerst afgelopen vrijdag en nu vandaag opnieuw.
Via het fietspad naar deelgemeente Smeermaas. De kajakken ligger er al klaar om de Maas af te varen. Ook nog 'n foto van het eilandje in de Maas. En dan door Hochter Bampd naar Herbricht, gehucht van deelgemeente Neerharen. Nu wonen er nog slechts twee personen, in de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw, nog verschillende tientallen. Het water neemt en geeft, maar de Maas in Herbricht heeft vooral genomen.
De volgende deelgemeente is Rekem. Foto's van 'n woning met de vlag van Rekem, het beeld van de Reckheimer en de Ucoverpoort. Deze poort is de enige overgebleven stadspoort van Rekem - er waren er 5 - en werd gebouwd in 1630. Na Rekem volgde Neerharen met zijn sluis, de wijk Tournebride en de ijzeren brug in Gellik waar altijd wielertoeristen te zien zijn.
Om mijn rondje Lanaken vol te maken, fietste ik nog door Gellik zelf met links de wijk Kompveld, door de wijk Sint-Servaas en door de wijk Pietersheim. Van die laatste wijken uiteraard geen foto's omdat ik er al te dikwijls kom bij het wandelen en daarbij al vele foto's gemaakt heb.
Je zou het op voorhand niet zeggen, maar al bij al toch 'n rit van bijna 43 km., enkel en alleen in Groot-Lanaken. En dadelijk naar de koers kijken. Bekijken hoe de renners de hellingen opvliegen waar ik zelf naar boven moet krassellen ...
Waw, in mijn wildste dromen had ik nooit kunnen vermoeden dat mijn blog op minder dan twee jaar, al méér dan 20.000keer bezocht geweest is.
Toen ik er aan begon, was het gewoon mijn bedoeling om mijn fiets- en wandeltochten te archiveren, bekijk het als 'n soort dagboek.
Nu stel ik vast dat mijn blog regelmatig bekeken wordt door 'n groep trouwe bezoekers. Héél, héél erg bedankt allemaal, ik hoop jullie nog lang te kunnen plezieren met mijn teksten en foto's.
Weten jullie wat ik het plezantste vind als ik ga wandelen ...? Terwijl ik onderweg ben, maak ik in mijn hoofd al het verslag op dat ik nu aan het neerschrijven ben. Zeker als ik de bossen intrek, dan is het heerlijk rustig en dan heb ik al meerdere zinnen opgeslaan op mijn harde schijf.
Maar voor ik overga tot het verslag van mijn wandeling, eerst de perikelen van deze morgen. Nu moeten jullie weten dat onze vaste bakker de hele week verlof heeft en pas volgende week dinsdag opnieuw vers brood klaar heeft voor de klanten. Nu geen probleem, er zijn nog andere bakkers in Lanaken. Bij eentje had ik zien ophangen: "we zijn er enkele dagen tussenuit tem. donderdag, opnieuw open op vrijdag". Maar oeps, .... ik had vergeten naar de datum te kijken. terug open, pas volgende week vrijdag. Daar sta je dan 's morgens om 7u15 voor 'n gesloten winkel en geen enkele snee brood in huis. Gelukkig is het weekend en kon ik naar bakker nr. 3 gaan die ook om 7u00 al de deur opent. En ook gelukkig, alles was op wandelafstand. Uiteraard was het aanschuiven bij deze bakker, twee concurrenten die gesloten zijn. De broodjes en croissants hebben gesmaakt. De eerste twee foto's zijn van deze morgen.
En dan mijn wandeling. Onder 'n stralende zon, richting Pietersheim, door de dreef om dan het wandelpad te nemen tot aan de Neerharenweg. Onderweg 'n foto van een der grachten, de dreef, 'n privéwaterplas en de toegangspilaren van het domein.
De Neerharenweg even gevolgd om even verderop, rechts opnieuw het bos in te trekken. Vooral mooi die kleuren aan de beek. En met de smartphone in de hand, lettende op het juiste uur (om tijdig aan tafel te kunnen), nog 'n korte lus gemaakt om uiteindelijk aan de Asbeekweg opnieuw de bewoonde wereld binnen te wandelen.
Na het middagmaal heb ik verder de hele namiddag in mijn tuin gewerkt. Ondermeer het dood hout verwijderd tussen mijn frambozenstruiken, de boel proper gemaakt en toch genoten van het fysieke werk.
Maar nu, .... nu is de pijp leeg. Gisteren 100 km. gefietst, in de voormiddag gewandeld en namiddag gewerkt. De rest van de avond gaan de benen omhoog.
Veel renners van de Amstel Goldrace van zondag 16/4 gezien.
Het was 'n beetje overleggen met de maten voor de fietstocht van vandaag. Eric had juist 'n afspraak met zijn garage, Hubert had andere bezigheden en Peter kon wel meegaan, maar zéér beperkt in tijd.
Zo zijn Peter en ikzelf dan vertrokken in Briegden langs het kanaal richting de sluis van Lanaye en Moelingen. Daar links op naar Eijsden om dan in gestrekte draf richting Maastricht te fietsen.
Op het kruispunt met rechts naar Gronsveld, heb ik dan afscheid genomen van Peter. Hij is daar huiswaarts gekeerd en had net geen 40 km. op de teller. Het was 'n kort ritje samen, maar we hebben weer heel wat bijgekletst.
In Gronsveld ben ik dan naar rechts gereden, richting Gulpen. Eerst voorbij de Torenmolen en dan over de 2,3 km lange Bronckweg met enkele stukken boven de 10%. Juist vóór Gulpen kwam ik ineens team UAE tegen. Tadej Pogacar & co waren wat te snel voorbij om enkele foto's te maken. Maar even verderop had ik meer geluk met team Bahrain Victorious. De begeleider van de teamwagen had geen bezwaar tegen 'n foto en maande mij zelfs aan om foto's van de renners te nemen. Hun sterkste renner op dit moment is Matej Mohoric.
Onderweg nog verschillende andere individuele renners gezien, oa. renners van Jumbo-Visma en Ineos Grenadiers.
In Gulpen mijn boterhammen opgegeten en juist voor het bord van Schin-op-Geul, bijna 'n man van het fietspad gereden. Hij stapte zonder te kijken van zijn boerenerf om de straat over te steken. Gelukkig had ik voldoende reflexen om stevig in de remmen te gaan, gekoppeld aan 'n flinke schreeuw om de man te waarschuwen. Het scheelde niet veel of ik had hem gewoon omhoog geschept. Dat heb je met boerderijen waarbij de toegangspoort pal op het fietspad ligt.
Is het daarom dat ik in Vink, 'n wijk van de gemeente Beekdaelen, kort bij Hulsberg, even aan dat kapelletje ben afgestapt ...? En dat gedicht van Leonard Nolens was op de juiste plaats.
Terugkeren deed ik langs het Julianakanaal richting Elsloo om daar de brug naar Kotem over te steken. In Rekem eens aan mijn benen gevoeld en daar zat precies nog wat jus in. Sein dus om nog 'n ommetje richting Zutendaal en Gellik te maken. Op die manier kon ik mijn eerste 100-km.-plus rit van ' t jaar fietsen.
Met 'n koffietje en 'n biertje in Gellik, kan ik weer terugkijken op 'n mooie rit met regelmatig wat zon, niet te felle wind en vooral, het bleef droog.
Vanmorgen onze kleinste weer op visite gehad. Hij heeft 'n dubbele familienaam (papa én mama) maar mijn dochter speelt met de gedachte om de 1ste naam te vervangen door "babbelaar". Geen moment kan hij zijn mond houden.
Het wandelen was dus voor deze namiddag. Ik wilde nog eens door de velden van Oud-Caberg stappen.
Eerst uiteraard naar Smeermaas om daar rechts, de Grensstraat te nemen. Aan de grenspaal ben je dan al direct in Nederland. Die paar huizen verderop, fascineren mij altijd, zeker die woning met die mooie raamversiering. En dan, eens onder de tunnel van het oud spoor door, heb je niks dan veldwegen, de ene nog drassiger dan de andere. Je komt eerst voorbij de oude kapel, dan het veldkruis om uiteindelijk weer aan 'n grenspaal te komen met 'n mooie plas water. Vanaf dan ben je terug in België. Het 2de stuk van de wandeling - de terugweg eigenlijk - ging over het fietspad naar de industriezone van Lanaken. Verderdoor kom je nog eens voorbij het oude spoor en de sluis van Lanaken.
Mijn laatste foto maakte ik aan het cultureel centrum. En morgen, dan fietst Peter 'n stukje met mij op. Hij moet tijdig thuis zijn, ik doe dan nog 'n ferme lus extra. Het is te zeggen, als de weergoden ons gunstig gestemd zijn.
Met de paraplu in de hand, kom je door het ganse land.
Tja, die paraplu was nodig vandaag. Eerst deze morgen in de rapte mijn regenjas moeten aantrekken om de krant uit de brievenbus te halen om vervolgens met regen, naar de bakker te gaan.
Vervolgens was het nodig om naar de flappentap te gaan, vooral de briefjes met kleinere waarde, moesten aangevuld worden. En wat denk je, ... ik had mijn wandelschoenen al aan, regenjas hoog gesloten, ik moest enkel nog mijn Strava-account nog activeren ... Regen uiteraard, en niet 'n klein beetje. Toen het gedruppel wat minder werd, ben ik toch vertrokken.
Eerst door het park waar de blaadjes bomen krijgen ... en waar iets verderop, de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Aan het kanaal, nam ik links het scholierenpad naar beneden, zo genoemd omdat er voornamelijk scholieren doorrijden naar hun woonplaats in Neerharen, Rekem of nog verderop. Het jaagpad volgde ik tot aan de brug van Tournebride om daar door de tunnel te stappen in de richting van Domein Pietersheim.
En sorry lieve vrienden, maar dáár kan ik het niet laten om foto's te maken, zeker als het er fris en kleurrijk uitziet na 'n flinke bui. De geroemde boom en 'n paard, de bekendste treurwilg van onze gemeente, de verschillende grachten en de brug naar de ruïne. Ik kom er graag, het is niet te ver van thuis en op dagen gelijk van vandaag, is het er heerlijk rustig.
Deze namiddag kruip ik vermoedelijk in mijn zetel om naar de koers op tv te kijken.
Bijna moeten meedoen met juniorswielerwedstrijd, de Ster van Zuid-Limburg.
Zo, de eitjes zijn geraapt en de kleinzoon heeft nog wat kunnen spelen met 'n doos vol mini-autootjes, voorheen van zijn peter (mijn zoon) en nog vroeger van mijzelf.
Gelet op het voorspelde droge weer van vandaag, eerst 'n 4-tal uurtjes in mijn tuin gewerkt. En daarna was het beslissen, wandelen of fietsen.
Het werd fietsen, weliswaar met de stadsfiets, en niet te ver gezien ik pas om 15u00 kon vertrekken.
Ik vertrok in Briegden langs het Albertkanaal richting Vroenhoven waar ik even stopte aan dat bord: "geologisch Vroenhoven". Wat verder, bijna in Kanne, een der verschillende ingangen naar het gangenstelsel. Op eigen houtje, nooit, ... en ik herhaal, nooit alléén die gangen binnensluipen.
En dan in Kanne, voet aan de grond. Ik was er nog maar net of de eerste renner van de Ster van Zuid-Limburg kwam er al aangefietst. Het zijn allemaals junioren, jongeren dus, die vandaag 'n rit maakten tussen Neerharen en Mopertingen met 'n afstand van 120 km. De koploper was nog maar net voorbij of de grote groep kwam al over de brug aangereden. Op het punt waar ik stond te kijken, moesten ze de Slingerberg over, 'n pittige kuitenbijter. En daarna was het nog even wachten op de achterliggers, al die auto's, de ziekenwagen en uiteindelijk de bezemwagen met de groene vlag.
Aan de sluis van Lanaye, reed ik naar links, richting Maastricht. In 'n opwelling ben ik achter de voormalige gebouwen van ENCI, links de Slavanteberg - of Sint-Pietersberg - opgereden, en dat met mijn stadsfiets. Het zwaarste punt is meer dan 10% stijl. Maar eens boven heb je 'n prachtig zicht. En mijn laatste foto, dat is het stulpje van André Rieu, u allen wel bekend. Je rijdt er gewoon langs.
In Maastricht begon het te druppelen, sein dus om naar huis te fietsen.
Aan iedereen die dit leest, wens ik ene hele fijne Pasen. Tot nu toe laten de weergoden ons niet in de steek - redelijk wat zon en niet te veel wind - zodat wij deze namiddag kunnen genieten van 'n gezellig samenzijn.
Vanmorgen ben ik naar de bakker geweest om mijn bestelling te gaan afhalen. Maar toen ik daar aankwam, was het aanschuiven - buiten - in de file. Een 7-tal mannen voor mij en toen ik uiteindelijk in de winkel geraakte, nog 'n 5-tal personen voor mij. Het was precies of de coronatijd was weergekeerd. Maar uiteindelijk kon ik betalen wat besteld was. Mijn vrouw begon zich al af te vragen waar ik bleef.
Na de koffie, nog 'n klein ommetje gemaakt, kwestie van de eetlust op te wekken. Nu, met die eetlust heb ik nooit 'n probleem.
Mijn foto's heb ik vandaag willekeurig gemaakt. Een kleurenpracht vanmorgen, je wordt er vrolijk van, 'n statige woning waar ooit de eerste tandarts van onze gemeente zijn praktijk had en het brugje in het park. Tijdens mijn wandeling, 'n oud poortje, 'n kletsbank voor de buurt, 'n oude bakfiets en wat zwijntjes.
Terugkeren deed ik via de nieuwe woonblok achter de Sint-Servaaskerk.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, kan ik terugblikken op 'n aangename fietsdag. Mooi weer, op 'n bepaald moment zelfs 16°, niet te veel wind en 'n aangename fietsgezel.
Hubert en ikzelf hadden afgesproken om rond 11u00 te vertrekken. Vanmorgen was het wel 'n beetje bang afwachten of die paar voorspelde druppels, al dan niet zouden vallen. Gelukkig begon het al vroeg op te klaren zodat 'n regenjasje niet nodig was.
Ik had de rit voorbereid en het doel van vandaag was om even Duitsland binnen te fietsen. Via Meerssen was het even klimmen op de helling met de mooie naam: Waterval. Niet zo moeilijk, 'n loper zoals ze zeggen, maar wel 2 km. lang. Een groepje wielertoeristen was vóór ons aan de klim begonnen, enkelen heb ik toch kunnen remonteren voor ik boven kwam.
Het was vooral fietsen over heel rustige wegen, af en toe nog 'n klim, vooral die naar Puth. Ik wilde Sittard mijden vandaag, het is er altijd goed uitkijken, stoppen aan kruispunten, opnieuw optrekken, enz. Je kunt er niet echt doorrijden. Vandaar dat we rechts langs de stad zijn doorgereden, ondermeer via Doenrade. In Hillensberg trokken we Duitsland binnen, om na Wehr, Tüddern en Millen, opnieuw de grens met Ned. Limburg over te steken. Onderweg in Duitsland werden we wel vriendelijk gevraagd of onze route nog klopte. Hubert heeft namelijk ene gps op zijn stuur en 'n mooie Hollandse vrouwelijke stem, heeft ons toch 'n keer tot de orde moeten roepen omdat wij verkeerd gereden waren.
In Nieuwstadt hebben wij even gepauzeerd. En met de wind in de rug, konden wij de terugweg beginnen richting Stein, om aldaar de autostradebrug over te fietsen. Via Boorsem en Rekem kwam er 'n eind aan 'n mooie tocht van iets meer dan 86 kilometer. Ik heb Hubert gefeliciteerd met zijn knappe prestatie. Het is nog maar zijn 3de rit van het jaar, maar toch al zulke afstand afleggen, ... chapeau. De snelheid is er nog niet, maar dat komt.
Thuis, was ik benieuwd naar mijn gewicht: 66,6 kg. het getal van de duivel zoals ze dat zeggen. Ik heb derhalve bij het avondmaal, mijn bord twee keer goed gevuld.
En volgende week, niet veel soeps, regen en wind ...
Het was vandaag 'n moeder-dochter-dag met vooral gaan shoppen in Genk. Ik had dus al de tijd om 'n mooie wandeling te maken.
Deze keer wilde ik nog eens langs de Aspermansvijver wandelen (zie rode steraanduiding op het kaartje). Je bereikt die vijver het best vanuit de gemeente Opgrimbie. Heen en terug zou wat ver zijn, dus nam ik de bus tot in het centrum van Opgrimbie.
Via de Broekstraat ben je al rap aan Brasserie Aspermans. Bij goed weer zit hun terras afgeladen vol. En enkele stappen naar links, dan zie je de vijver liggen. Deze ligt juist over de grens op grondgebied Rekem, 'n deelgemeente van Lanaken. Het is daar prachtig wandelen.
Verderdoor wandel je door het bos richting het psychiatrisch ziekenhuis (OPZ Rekem). Bij het verlaten van het bos aan de Heidestraat, kom je langs het kruis en de beek naar de straat met de naam: Begijnenbos. Waar de naam precies vandaan komt, ik heb er het raden naar.
Na nog eens goed de 10 geboden van het bos gelezen te hebben, wandelde ik langs La Butte aux Bois. Binnenkort zullen er weer vele wielrenners logeren tijdens de Ardense wielerklassiekers. Via de Neerharenweg met om. de paarden van Melchior, maakte ik nog 'n lus langs de visvijver aan het domein Pietersheim. De bedoeling was om naar het centrum van Lanaken te wandelen om er 'n brood en wat sandwiches te kopen. De laatste foto maakte ik op het Molenweideplein, bijna thuis.
Als het weer morgen goed zit (lees: droog), dan ga ik weer fietsen met Hubert.
"De brug over in Wèzent" wil in feite zeggen: in Veldwezelt de brug over. Onze deelgemeente wordt in de volksmond Wèzent genoemd.
Maar eer ik aan mijn wandeling toe was, heb ik in de voormiddag geprofiteerd van het droge weer. Mijn annabellen dienden gesnoeid te worden en ik heb dan maar meteen het hout gehakseld en uitgestrooid. Weer 'n werkje wat afgevinkt is.
En dan mijn wandeling, ik heb toch effe moeten wachten om te vertrekken. Van 's middags tot 'n uur of drie, lichte regen. Volgens de buienradar zou het omstreeks 15u15 even droog blijven. Niet getalmd dus, de wandelkleren aan en het juiste schoeisel gezocht. En wat denk je toen ik mijn neus buiten stak ....? Idd. het was aan 't miezeren. Maar ik had mijn zinnen gezet op 'n wandeling langs het kanaal, dus miezerregen of niet, met de paraplu in de hand ben ik vertrokken.
Aan de brug van Briegden, kon ik mijn regenkap terug afzetten, 'n droog moment. En ik wandelde naar beneden, naar het jaagpad of de fietssnelweg F72. Aan de brug van Veldwezelt, terug omhoog, de brug over en juist achter de brug, de miljoenen bakstenen van Wienerberger die liggen te wachten op 'n klant.
En dan uiteraard terug langs de andere kant van het kanaal. Dat laatste bergje, daar rijden we regelmatig op per fiets. Het is maar 'n klein ding, maar als je het niet kent, dan zorgt dat toch voor problemen. Fietsend langs het kanaal, moet je daar ineens rechts naar boven. Je ziet het pas als je er bent, en velen hebben dan niet op tijd hun versnelling 'n stuk kleiner gezet. Gevolg voor velen: "te voet naar boven".
Mijn laatste foto maakte ik aan onze drie windmolens. Oorspronkelijk waren het er vier, maar eentje is intussen verwijderd.
En bijna thuis zijnde, wat denken jullie ...? Uiteraard weer gemiezer. En nu, 18u30, is het aan 't regenen. Het blijft 'n kwakkelweer.
De weersverwachtingen voor vandaag waren prima, véél zon, weinig wind en de temperatuur viel best mee.
Zoals afgesproken met Hubert, stond ik om 11u00 aan zijn deur voor 'n rit van +/- 80 km. Ik had hem de vrije hand gegeven voor het parcours, het was pas zijn 2de rit van dit jaar (mijn 1ste met hem).
Maar de eerste kilometers van onze rit, deden mij toch de wenkbrauwen fronsen, via het kanaal naar Rekem, daar de oude stad door, vervolgens terug naar Neerharen om dan bergop te fietsen naar de top van de Bessemerberg. Die top ligt op goed 4 kilometer van thuis. Geen moeilijke klim, gewoon om op te warmen zeker ...? Ik verdenk Hubert er stiekem van dat hij dat beginstuk met opzet zo gekozen heeft. Eerst zelf de benen testen en kijken of ik hem niet al vanaf het begin in de vernieling zou rijden. Zou dat zo geweest zijn, dan was hij rap terug thuis. Maar mij kennende, zou ik zeker geen hoog tempo opleggen aan iemand die pas opnieuw aan het fietsen is na die lange wintermaanden. Ik heb mij dus gemeten over de hele rit, ferm ingehouden.
Eens boven op de Bessemerberg, ging het richting Zutendaal, Kattevenne in Genk en langs het oude Sint-Jansziekenhuis dat ze aan het afbreken zijn. Even later kwam Bokrijk in het vizier, maar "fietsen door het water" lieten we deze keer rechts liggen. Even buiten Bokrijk, diende zich 'n mooi terrasje aan, "Het Domein" in Genk. Niks te vlaai of koffie, voor mij ene simpele cécémel, bij Hubert iets extra.
En dan terug langs het Albertkanaal met de zon in de rug. We kwamen ondermeer nog door Diepenbeek, Schoonbeek en Munsterbilzen. Onderweg 'n mooi gekapte uil gezien op 'n dode boomstam.
Het einde van de rit ging via de brug van Eigenbilzen en het laatste stukje berop langs het kanaal richting Gellik.
En zoals gezegd, ik heb mij vandaag geheel aan het tempo van Hubert aangepast. Het is de bedoeling dat we nog dikwijls samen fietsen met ondermeer 'n mogelijke fietsweek in Diksmuide.
Een tas koffie gaan drinken in de boekenkerk van Maastricht.
Wat 'n prachtige morgen, 'n heldere hemel en veel zon. Een dag dus om mij goed bezig te houden. Gezien het toch nog redelijk fris was, had ik mijn werk in de tuin gepland voor na het middagmaal. De voormiddag kon ik dus gebruiken voor 'n mooie wandeling.
Deze keer opnieuw de bus genomen naar Maastricht. En dat het 'n studentenstad is, dat zie je aan de vele fietsen. Omdat die zon zo lekker aanvoelde, even nog 'n korte wandeling gemaakt doorheen het Jekerkwartier. Om te beginnen de stadswallen beklommen met zicht op de kanonnen en de voetgangersbrug over de Maas. Op het eind van de wallen, kom je dan uit bij de Helpoort, de oudste nog bestaande poort van Nederland. Ze stamt uit de 13de eeuw. Ook nog 'n foto van de gebouwen, links van de poort.
Via kleine straatjes en 'n mooi gedicht op een der gevels, doorgewandeld naar de boekenkerk voor 'n tas koffie. Daarna doorgestapt over de Markt met het standbeeld van Johannes Minckelers. Hij werd geboren in Maastricht in 1748 en stierf er in 1824. Hij is de uitvinder van de gasverlichting. De terugweg via de restanten van de oude Noorderbrug (de nieuwe op de achtergrond) en een der verschillende plassen in die regio.
Juist vóór Smeermaas en de grens, 'n foto van een der oudere woningen, 'n plaats die even 'n stukje België was na de onafhankelijkheid van 1830.
In Lanaken, even over de wekelijkse markt gewandeld om thuis na het middagmaal, oa. mijn gras te hebben gemaaid. Dat deed ik in twee tijden, eerst het grove werk (bladeren, takjes, het lange gras) met de machine rechts, om nadien het fijnere werk te doen met de machine links.
Morgen wordt er gefietst met Hubert. En ja, ook het vernoemen waard, twee van mijn fietsmaten zijn opnieuw - of voor het eerst - bompa geworden. Proficiat zou ik zeggen. Eindelijk naast bomma kunnen slapen ....
Zelden was de behoefte om te gaan wandelen zo groot als vandaag. Onze kleinzoon (5,5 jaar) is gisterenavond gaan slapen, iets na 19u00. En hij heeft geen kik meer gegeven tot ........ 03u15 deze morgen. Mijnheer was klaarwakker en is - met ons welvinden - nog 'n halfuurtje bij ons in bed gekropen. Maar toen is hij toch weer naar zijn eigen kamer gedirigeerd om na nog wat gebabbel met zichzelf, toch terug in slaap te vallen. We hebben het nieuws van 7u30 gehaald om dan naar de ontbijttafel te trekken.
Na vervolgens onze hele living volgezet te hebben met speelgoed, is zijn mama hem in de late voormiddag komen halen zodat we 'n rustig middagmaal hadden waarna ik, zoals gezegd, zat te popelen om het bos in te trekken.
Vandaag was dat weer via de Puin met zijn groot oranje veld, de Kewithstraat met zijn nieuwe afwateringsgrachten, om dan links op, het bos in te trekken. Vooral daar kwamen mijn wandelschoenen goed van pas. Het was er een en al slijk. Ik heb veel moeten slalommen om toch geen natte voeten te krijgen, maar de rust en de gezonde lucht, maakten veel goed.
Aan de Bessemerstraat verliet ik het bos om via camping Jocomo, nog enkele bospaden te nemen, oa. aan een van de vele beken, om tenslotte langs een der verschillende paarden in de Asbeekweg, huiswaarts te keren.
Tijd om proper kleren aan te trekken en naar het einde van de koers te kijken. Het was 'n verdiende winnaar. Het is niet iedereen gegeven om zowel de Ronde van Frankrijk te winnen en de Ronde van Vlaanderen. Chapeau!
Zoals het er nu naar uitziet (10u13), regent het vandaag maar één keer, de hele dag is zo het vermoeden. Weinig bemoedigend uiteraard om de deur uit te gaan. Natuurlijk ben ik wel verplicht even buiten geweest, er moest brood op de plank komen, maar voor ene keer heb ik hiervoor de fiets genomen zodat ik rap terug thuis was. Het was gelukkig geen zondvloed zodat mijn broek niet te nat werd.
En vanaf deze namiddag komt onze kleinzoon logeren. Zijn speelgoed staat al klaar en nu is mijn echtgenote bezig aan de voorbereiding van het avondmaal, natuurlijk met ingrediënten die hij het liefst lust.
Dus vandaag vrienden, geen uitgebreid verslag noch foto's van onze streek. Ik ga gewoon wat verder werken aan mijn puzzel met wat muziek op de achtergrond.
Vanaf morgen wordt het beter weer, er staan al fietstochten op de agenda voor dinsdag en vrijdag. En morgen zal er ook nog wel 'n wandeling inzitten alvorens ik mij voor de tv plaats om naar de Ronde van Vlaanderen te kijken.
Zoals ik in mijn titel schrijf, heb ik vandaag wat oefeningen gedaan om mijn evenwicht te testen. Maar seffens meer hierover.
Als je nu wenst te wandelen, dan is het kwestie van de buienradar goed op voorhand te bekijken, nee, meer dan één buienradar raadplegen. Bij de een wil je bevestigd zien wat je bij de ander gecontroleerd hebt.
Dat was dus wandelen vanaf 9u30. Voor ene keer ons rustig gezamenlijk koffiemoment achterwege gelaten - mijn vrouw was aan het strijken en wenste niet gestoord te worden - dus na mijn koffie op pad.
Eerst via het monument van Casimir Rock op het gelijknamige plein, om dan de oversteek te maken via het onverharde pad naar de wijnwijk. Nogmaals naar het Domein Pietersheim met zijn mooie grachten om vervolgens door de beukendreef met zijn windgong en kabouterhuisje, naar de wijk Goudkust te wandelen. Je ziet er veel hagen, vele poorten, dure maar naderhand onverkoopbare woningen en alles is er superbeveiligd.
Eens die wijk achter mij gelaten, loop je langs de paarden van Domein Zangersheide. Aan de Kinderboerderij zag ik dat ik nog 60 minuten had om op tijd thuis te komen voor het middagmaal. Dus nog even wat onverharde paden genomen met ondermeer dat smalle vlonderpad waar ik zoals gezegd, mijn beste evenwichtskunsten diende boven te halen. Nog wat foto's van de beek, het pad achter de watermolen en nog 'n kort vlonderpad om uiteindelijk terug naar huis te keren. En ik was op tijd, zelfs 'n korte douche was nog mogelijk.
En die schoenen, goed dat ik die heb want het was op vele plaatsen drassig.
Na regen komt zonneschijn, alleen duurt die zonneschijn nooit lang.
Dezer dagen moet je veel geduld hebben met het weer. Het begon al vanmorgen, droog tot bij de bakker, met regen terug naar huis. Deze middag met mijn echtgenote ergens in het centrum gaan eten, met 'n goed gevulde maag en bijna thuis zijnde, gingen de hemelsluizen maar weer eens open. Na het 3-uurtje gaan wandelen, en wat denken jullie, inderdaad, ik ben moeten gaan schuilen in 'n inkomportaal van 'n privéwoning. Maar, ik blijf het positief bekijken.
Maar zoals gezegd in mijn titel, tussendoor scheen de zon. Ik heb dus mijn wandeling bewust kortbij gehouden. Eerst naar de Steenselbergweg en dan langs de paarden van de Asbeekweg. En die rode cel, dat is geen telefooncel maar 'n inkomsluis. Wel mooi. En wat verder wilde de wandelaar nog eens zelf op de foto.
Aan het kasteel bleven de eenden al bij al nog vrij rustig. Op dat punt was het echter nodig om terug te keren. Ik had enerzijds niet de schoenen aan, nodig voor onverharde paden en anderzijds bleef het lichtjes miezeren. Mijn laatste foto maakte ik aan kasteel/school Alicebourg.
Benieuwd wat het de volgende dagen gaat geven, ze voorspellen nog altijd minder goed weer.
Gratis verjaarsdagstaart van het Belang van Limburg gaan afhalen in Bilzen.
Gisteren na mijn fietstocht, heb ik voor alle zekerheid nog even de buienradar voor vandaag gecontroleerd. Ik had namelijk nog steeds 'n kaartje thuis liggen, mij gestuurd door onze krant Het Belang van Limburg. Met dat kaartje kon ik 'n gratis verjaardagstaart gaan afhalen bij hun meewerkende partner. Ik had de keuze tussen 'n bakker in Maasmechelen, Genk of Bilzen. En het is die laatste geworden.
Toen ik gisteren zag dat het vandaag droog zou blijven, heb ik mijn kersentaart maar direct besteld (dat was 'n verplichting, minstens één dag ervoor). En vanmorgen omstreeks 8u30 stond deze jongen klaar om die wandeling naar Bilzen te maken. Gewapend met 'n busje water, 'n banaan en wat mondvoorraad, begon ik aan mijn trip.
Recht op recht - de kortste afstand dus - dat kan niet, maar ik had wel zo ongeveer mijn ideale weg in gedachten. Eerst langs de kerk van Gellik om even verder, die mooie paaskleuren te zien naast dat oude verweerde poortje. Op de weg naar Eigenbilzen kom je dan langs het Natuurreservaat De Hoefaert. Een mooie locatie om te wandelen. En dan op de grens tussen Eigenbilzen en Hoelbeek, enkele mooi opgeknapte woningen met stallen. Onder de oude spoorwegbrug door om iets verderop het bord te zien van het kasteel van Jonckholt. Kasteel is 'n groot woord want die Middeleeuwse burcht is er nooit gekomen, wel de grachten, wallen en funderingen.
Via allerlei wegen kwam ik uiteindelijk aan te Bilzen waar de wekelijkse woensdagmarkt in volle bedrijvigheid was. Het was er zoeken naar 'n plaatsje op het terras voor 'n tas koffie. Na nog ene korte babbel met enkele dorpsgenoten, ben ik dan mijn taart gaan afhalen. Die zullen we ons deze namiddag laten smaken.
Mijn laatste foto nam ik aan het station van Bilzen waar ik mijn bus huiswaarts diende te nemen. Het eetcafé van Big Louis (in de volksmond: bij de dikke Louis) zal worden afgebroken om plaats te maken voor nieuwbouw. Momenteel worden er brandoefeningen gehouden door de plaatselijke brandweer. In 'n ver verleden - toen ik nog student was op de middelbare school - was het café van Louis mijn stamcafé. Menig pintje werd daar toen verzet. Mooie herinneringen.
Dinsdag 28 maart, eindelijk nog eens 'n volledig droge dag, wat zon en niet te veel wind. Een fietsdag dus. Nu had ik op voorhand mijn fietstocht aangekondigd aan mijn maten, maar allen hadden ze 'n geldig afwezigheidsbriefje bij de hand. Het werd dus 'n soloritje. Mij niet gelaten uiteraard, dan kon ik mijn eigen route kiezen.
Ik vertrok vanmorgen omstreeks 10u15 via Smeermaas naar de Noorderbrug in Maastricht. En vandaar naar Bemelen om daar mijn 1ste klim van het jaar te maken, de Bemelerberg (1ste foto gemaakt aan de voet van de helling). Het is een van de betere hellingen, je kunt er vlot naar boven. En dan naar Gulpen. Boven op de helling met het stadje beneden je, heb je prachtige vergezichten. Maar onderweg naar Gulpen kon ik het niet laten om die groep dieren te fotograferen. Zwijntjes, kippen en geitjes in één weide. Prachtig.
Na Gulpen, nog ene kuitenbijter, de Kachelberg vanuit Schin op Geul. Maar ondanks mijn gezegende leeftijd, lukt het nog steeds om met 'n redelijk tempo boven te geraken. Even nog ene stop om wat mondvoorraad te verorberen bij 'n tunnel met wat graffiti.
terugkeren deed ik via de autostradebrug tussen Stein en Kotem. Fietsers moeten nu links houden wegens werken aan de rechterkant. En over werken gesproken, het is precies of er overal wegenwerken zijn. Eens terug in België, fietsen langs de Maas oa. in Uikhoven. Wegens de nog altijd niet bereikbare brug in Neerharen, door Hochter Bampd gefietst tot in Smeermaas. Met nog 'n laatste lus via Hocht en de sluis van Neerharen, kon ik neerstrijken in Lanaken centrum voor 'n lekkere Duvel. En nee, hij had niet de tijd om warm te worden.
En morgen 'n speciale wandeling, maar daar vertel ik jullie dan weer over.
Maandag, 'n nieuwe week en hopelijk wat meer kleur in het weer. Gezien ik in de namiddag verwacht werd in de schaakclub, had ik mijn wandeling gepland na de 10-uur koffie. Wandelschoenen aan, toch 'n dikkere jas aangetrokken, mijn Strava-account geactiveerd en op pad. Maar, .... ik had de deur nog maar net geopend, of er viel 'n bui. Dan maar even gewacht. Gelukkig was die bui van korte duur en kon ik toch tijdig vertrekken.
Via de Eikelenweg en de Pannestraat, aan de Volkstuintjes het bos in. Zoals meestal in deze tijd van het jaar, gewoon rechtdoor, de hoofdweg volgend. Aan de grote weg waar ik moest oversteken, even blijven stilstaan bij de gedenksteen aan Ronnie. Via het ziekenhuis terug het bos in en de Bessemerberg naar beneden. Halverwege de afdaling, voor ene keer toch even naar links uitgeweken om zodoende uit te komen langs het Domein Zangersheide. Die foto van de beek vond ikzelf best geslaagd.
Het bos heb ik dan verlaten aan het inlooppunt van het Nationaal Park Hoge Kempen.
Blij dat ik weer heb kunnen wandelen, gisteren was het ondanks de prachtprestatie van Wout van Aert, toch maar 'n natte bedoening en binnen-zit-dag.
En het schaken vandaag, 4 X winst / 1 X gelijkspel. En wederom 'n nieuw lid mogen verwelkomen. Als alles mee zit (lees: droog weer en weinig wind), dan ga ik morgen fietsen.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
De eerste twee foto's zijn van deze morgen.
Je komt eerst voorbij de oude kapel, dan het veldkruis om uiteindelijk weer aan 'n grenspaal te komen met 'n mooie plas water. Vanaf dan ben je terug in België. Het 2de stuk van de wandeling - de terugweg eigenlijk - ging over het fietspad naar de industriezone van Lanaken. Verderdoor kom je nog eens voorbij het oude spoor en de sluis van Lanaken. 
en waar iets verderop, de Langkeukelbeek ondergronds gaat. Aan het kanaal, nam ik links het scholierenpad naar beneden, zo genoemd omdat er voornamelijk scholieren doorrijden naar hun woonplaats in Neerharen, Rekem of nog verderop. Het jaagpad volgde ik tot aan de brug van Tournebride om daar door de tunnel te stappen in de richting van Domein Pietersheim. 
Ik ben Eddy Meuris