aantal stappen: 1.500.920 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 121
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
11-03-2023
Rustig en zonnig fietstochtje.
Gisterenavond na het bekijken van het weerbericht, besloten vandaag 'n fietstocht te maken. Het werd weliswaar 'n tocht met de stadsfiets in de namiddag, na 'n toch wel drukke voormiddag. Eerst naar de bakker en daarna was ik muilezel van dienst bij het winkelen in een der plaatselijke warenhuizen. Terug thuis, nog 'n kort werkje in de tuin waarna ik desondanks toch nog even de tijd vond om mijn puzzel af te werken. Beeld van Capri, 1.500 stuks en het merk van de puzzel was Clementoni. Altijd 'n goed merk en mooie stukjes.
Na het middagmaal, dan op pad. Aan de brug van Briegden, naar beneden naar het jaagpad langs het Albertkanaal. In Kanne de brug over om mijn weg te vervolgen richting de sluis van Lanaye. Tussen Lanaye en Moelingen, even gestopt aan die trappen om eens te kijken naar het waterpeil van de Maas. Je ziet duidelijk dat de rivier gestegen is, temeer omdat in de Ardennen al die sneeuw gesmolten is en mee afgevoerd wordt.
In Eijsden nog even gestopt voor 'n foto om dan richting Maastricht te bollen. Maar juist voor de stad, naar rechts gereden, naar Gronsveld en Meerssen. Aan het kruisbeeld kun je rechtdoor fietsen naar Valkenburg, maar ik koos de linkerweg, terug naar Maastricht en de Noorderbrug. Onderweg nog rap een der mooie oudere gebouwen op foto gezet.
En via de Noorderbrug, naar Maastricht en Smeermaas om daar nog 'n laatste lus te maken achter Hocht door. En waarom de stadsfiets? Na de sneeuw- en regenval van de voorbije dagen, weet je nooit hoe de wegen er uit zien. En maar goed ook, op vele fietspaden lagen nog afgerukte takjes, ik heb door plassen moeten fietsen en de boeren hebben met hun tractoren veel modder achtergelaten op de fietspaden.
Mijn fietstocht afgesloten met 'n tas koffie en 'n biertje en daarna 'n lekkere douche. De volgende dagen voorspellen weer niet veel goeds. We zien wel wat ik er van maak.
Met 'n licht gevoel in het lijf (je kent dat wel, na 'n bezoek aan het kleinste kamertje ...) al relatief vroeg op pad om te wandelen. Ik had gezien dat het omstreeks 10u30 zou beginnen te regenen, dus was ik al om 8u52 onderweg.
Deze keer eens niet door modder en water gestapt, maar mij braaf aan verharde wandelwegen gehouden. Ik wilde eindigen met proper wandelschoenen. Als ik zoals gisteren de onverharde paden opzoek, dan weet je op voorhand dat je schoenen het niet droog houden. Dikwijls kun je niet anders dan er doorheen te stappen, want links of rechts is het doorgaans even modderig als rechtdoor. Maar zoals gisteren gezegd, ik laat het niet aan mijn hart komen.
Maar vandaag hield ik het dus droog. Vertrokken langs de Pastoorslindestraat en op de hoek met de Kewithstraat, rechtdoor naar Gellik via de Kewithdreef. Onderweg 'n foto van de talloze paarden die er in Lanaken rondlopen. Terug naar Lanaken via het oude spoor en de grachten die uitzonderlijk volgelopen zijn met water ('n teken dat het de afgelopen dagen goed geregend heeft).
Wat verderop zag ik dat de blaadjes bomen krijgen, ... oei, andersom zeker ... Vroege bloesem? Via het kanaal en de sluis, terug naar het centrum. Aan het Kerkplein de doorsteek naar het Molenweideplein gemaakt en met de eerste druppels regen, mij huiswaarts gehaasd. En nu ik dit aan het typen ben, 11u20, is het flink aan het regenen. Ik maakte voor mezelf ook 'n korte vergelijking met verleden jaar, toen zat ik aan 354,65 wandelkilometers en aan 1.043,45 fietskilometers, gemeten over dezelfde periode. Een heel verschil met dit jaar (zie aan de linkerkant de cijfers van dit jaar). De lente laat duidelijk op zich wachten.
Ze zeggen altijd dat "het kind in iemand" nooit helemaal verdwijnt, zelfs al word je - zoals in mijn geval - 69 jaar. Nu heb ik altijd al 'n voorliefde gehad voor onverharde paden, maar nu in deze tijd van het jaar - de sneeuwval van gisteren en de zware regen van deze nacht - is het overal drassig. Ik zoek het uiteraard niet bewust op, maar ik vind het plezant om door de modder te baggeren en door de plassen te stappen. Pas op, ik doe het niet met opzet, maar soms kun je niet anders.
Anderzijds blijft 'n mens ook 'n stukje avonturier behouden, dat deed ik mezelf aan door op het eind van mijn wandeling, over 'n smal vlonderpad te stappen. Dadelijk meer hierover.
Maar mijn wandeling vertrok in de Arkstraat waar nogal lichtzinnig 'n bouwvergunning werd toegekend voor 'n woonblok met appartementen. Een stoep voor wandelaars, en zeker voor gebruikers van 'n rollator of rolstoel, die kunnen op hun kin kloppen en moeten de rijweg op. Wat verderop, 'n smal openbaar pad genomen tussen de Bessemerstraat en de Heuvelstraat.
En vanaf daar ging het naar Pietersheim. De toegangspoort naar de burchtruïne stond weer open en ik heb er van geprofiteerd om nog eens de klim naar de toegangstoren te maken. De houten treden waren weliswaar spekglad, maar ik ben boven geraakt en heb er toch enkele mooie foto's kunnen nemen. De ruïne heb ik verlaten aan de achterkant. Eerst nog naar beneden om de waterput en de wallen te fotograferen en dan de brug over naar de dreef in het bos.
De dreef gevolgd tot het einde en dan naar links, naar de Neerharenweg. Uiteraard wilden weer enkele paarden van Melchior op de foto. En dan dat vlonderpad, daar wilde ik toch eens kijken hoe drassig de grond was langs het pad. En ja, het had iets van 'n avonturentocht. Eerst diende je je evenwicht te bewaren op dat kletsnatte pad en voorts was het kwestie om niet in het slijk terecht te komen, met gevaar op natte voeten.
Voila, 'n mooie wandeling en dan tel ik mijn ochtendwandeling nog niet mee. In de vroege morgen (7u20) was ik al op pad voor brood, croissants en iets lekkers bij de koffie in de namiddag. En nu, 13u22, is het aan het regenen in Lanaken.
"Oei, oei, oei", dat was mijn eerste reactie toen ik vanmorgen de gordijnen opentrok. Lanaken volledig onder de sneeuw. En het werd er niet beter op. Gaandeweg de voormiddag is er nog overvloedig sneeuw bijgevallen. Het zou toch niet waar zijn, na die regendag van gisteren, vandaag weer niet de deur uit kunnen ...? Foto's van onze tuin deze ochtend.
Maar gelukkig is iets na het middaguur, het sneeuwen gestopt en is de dooi ingezet. Mijn stevige wandelschoenen waren rap aangeriemd om naar Pietersheim te stappen. Via de kinderboerderij en langs de speeltuin, links het onverharde pad genomen naar de grachten rond de burchtruïne en naar het kasteel. Uiteraard was het overal drassig, het was +/- 4°, maar met de juiste schoenen aan, kon dat de pret niet bederven. Terugkeren deed ik via de Putstraat, de Ganzenpoel en de Drie Eikenstraat. Verder gewoon naar het centrum en daar in de rapte nog ene warme choco gedronken. Die smaakte.
Ik zal maar niet klagen over het weer, het is wat het is, regen en nog eens regen. En het ziet er voor de rest van de dag niet beter uit. Er zal dus niet gewandeld of gefietst worden vandaag, tenzij de weergoden nog spectaculair 'n langere droge periode willen inlassen. Maar ik maak mij geen begoochelingen.
Het wordt dus 'n binnen-zit-dag met wat gepuzzel, het lezen van 'n boek en wat hulp in het huishouden (mijn wekelijkse taken). Maar zoals gewoonlijk op dergelijke dagen, wil ik jullie, bezoekers van mijn blog, kennis laten nemen met een der naburige gemeentes. Deze keer wordt dat As (Asch zoals het vroeger genoemd werd). Het dorp ligt ingeklemd tussen Genk-Oudsbergen-Maaseik-Dilsen/Stokkem-Maasmechelen-Zutendaal. As is vooral gekend omdat in 1901, André Dumont er steenkool vond, het begin van 'n lange periode van mijnontginningen in de regio.
As is anderzijds ook 'n gemeente waar ik per fiets, regelmatig doorrij. Niet ver verwijderd van mijn gemeente Lanaken. Je kunt er bvb. het oude kolenspoor nemen tot Maaseik of naar Oudsbergen fietsen. In As is het ook gezellig toeven in het voormalige spoorwegstation, nu 'n fietscafé.
Ik heb dus weer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht maar heb mij toch serieus moeten beperken. Voor zo 'n relatief kleine gemeente, waren er veel verschillende kaartjes te vinden.
Beste mensen, hopelijk hebben jullie wat meer geluk met het weer, anders nog 'n fijne dinsdag.
Het zat er vandaag niet in om louter voor de fun te gaan wandelen. Het werden drie simpele verplaatsingen met 'n bepaald doel.
Vooreerst deze morgen naar de bakker waarbij ik terugkeerde door het Uilenstraatje. De gemeentearbeider had juist het afvalbakje leeggemaakt.
En dan om 10u00 naar de kerk, ..... 't is te zeggen naar de bibliotheek. De bib heeft nog haar onderkomen in de kerk tem. 20 maart waarna ze weer verhuist naar haar normale locatie op de Koning Albertlaan. Gezien de bib dan dicht is van 20/3 tem. 20/4, heb ik mij wat extra leesvoer gaan halen. Ik maak mij daarbij de bedenking dat ik het afgelopen jaar, méér in de kerk ben geweest als de hele 40 jaar daarvoor. Van 'n ketter gesproken ..... In de kerk 'n foto gemaakt van de mooie glasramen.
En deze namiddag was het dan in het Dienstencentrum "Aan de Statie", schaken in de club. Tweemaal gewonnen tegen Patrick, tweemaal kansloos onderuit tegen Michel, onze beste en tevens oudste lid.
En morgen? Benieuwd wat het weer gaat geven. Ze voorspellen niks goeds.
Als je dit leest, wil ik je bedanken voor je bezoek aan mijn fiets- en wandelblog. Naast het wandelen of fietsen op zich, is het dagelijks bijhouden van mijn blog, 'n fijne hobby geworden. Een kort verslagje maken van mijn activiteiten, wat foto's erbij en dit allemaal aan jullie laten zien. Ik hoop dit nog geruime tijd vol te houden.
Mijn dikke - hoge wandelschoenen stonden nog instapklaar vanmorgen, dus maar niet getwijfeld en op pad. Tja, zondagmorgen, geen krant om te lezen, ook geen zondagskrantje van bij de bakker wegens geen vers brood nodig. Zo kwam het dat ik al iets na 8u30 in het bos te vinden was.
Ik wilde vandaag de Roelerdreef eens gaan verkennen, kijken of de werken al opschieten. Maar dat bleek nog niet het geval, de straat ligt nog helemaal open. Maar omdat er uiteraard op zondag niet gewerkt wordt, langsdaar toch het bos ingewandeld. Gewoon rechtdoor omhoog naar de top van de Bessemerberg om dan rechts via dat speciaal herkenningspunt, de grote baan over te steken naar het rusthuis en ziekenhuis. Het valt mij op dat tegenwoordig de slagbomen opnieuw in werking zijn waar lange tijd de auto's gewoon in en uit konden rijden.
In het bos, terug bergaf om aan het grote kruispunt van paden, rechtdoor te wandelen tot aan de Sprokkelstraat. Om terug te keren voor ene keer nog eens het pad rechts genomen richting de watermolen van wijlen "Miet van de Meule". Enkel het laatste deel was iets of wat modderig en met toch wat gemiezer thuis gekomen. Nu had ik mij vanmorgen gewassen met de Franse slag, dat douchke was dus welgekomen. Mijn verslagje maken en genieten van de zondagse rust.
Op 3 maart 1954 werd er 'n jongentje geboren in de woning van zijn ouders. Nu 69 jaar later, lezen jullie het dagelijks verslag van datzelfde jongetje. Mijn laatste jaar als 60-tiger.
Maar jarig zijn, dat is gewoon maar 'n cijfer, dat verandert mijn dagelijkse gewoonten niet. Natuurlijk heb ik rekening gehouden met het bezoek van kinderen en kleinzoon en heb derhalve deze voormiddag mijn - weliswaar korte - wandeling gemaakt.
Gewoon door het centrum, langs het Cultureel Centrum en verder door naar het kanaal en de sluis. Aan de sportoase, even rondom de sporthal om even verderop achter het college, vele sneeuwklokjes te zien.
Het was maar iets meer dan 5 km. maar ik ben toch weer even gaan bewegen. Op het middaguur zijn we beiden, gezellig ergens lekker gaan eten.
Wat de volgende dagen gaan brengen? Minder goed weer, wind, regen, kouder ...
Het weer was mij te goed vandaag om 'n wandeling in de buurt te maken. Fietsen had ook gekund, maar dan diende de wasmachine weer te werken, zij het dat het maar 'n sportprogramma is van 40 min.
Maar goed, 'n wandeling zou het worden en die vertrok weer in Maastricht aan de Wilhelminabrug. De bus was weliswaar 10 min. te laat maar, "I have a lot of time", ik moet mij voor niemand haasten. En dan, zoals gezegd in mijn titel, 'n tasje koffie gaan drinken in de boekenkerk. Sinds kort heb ik daar 'n koffiekaart en na zoveel tassen, krijg je er eentje gratis.
Even verder dan de grote markt, vind je nog een van de vele authentieke gebouwen. En op een van de plassen die allemaal in verbinding staan met de Maas, zag ik ook daar woonboten liggen (paarse cirkel op kaartje). De meeste van die boten vind je aan de linkerkant van de straat op de Zuid-Willemsvaart, 'n wandelstrook waar ik nog al eens achterdoor passeer. En die visser, ... zijn tentje, zijn boot, zijn materiaal, .... Ook even halt gehouden aan de sluis van Bosscherveld. Dat bootje lag te wachten om versast te worden.
Bijna terug in Smeermaas, even het pad links genomen om dat aloude tolhuis naast de Zuid-Willemsvaart nog eens aan de voorkant te fotograferen (groene cirkel). Foto is niet al te best gelukt, volgende keer beter. Achter dat huis heb ik trouwens afgelopen week nog gewandeld. En juist voor de grens, aan één der laatste woningen, 'n mooi kunstwerk.
En morgen, ... 'n speciale dag. Ben zelf benieuwd wat de dag allemaal zal brengen.
Jazeker, vandaag heb ik gefietst. Sommigen zullen de vraag stellen: "fietsen met zulke koude wind?" En toch kon dat, vrij simpel, lees maar mee. Om te beginnen je goed warm kleden: vochtdoorlatend onderhemdje, thermisch shirt met lange mouwen, dikke borst en rugbeschermer met opstaande kraag, keel en mond/neus bescherming, koerstrui, dik winterkoersjasje, korte koersbroek, thermische onderbroek met lange pijpen, aansluitende joggingbroek, kousen, schoenen, handschoenen met vingerbescherming, ondermutsje met oorbescherming en 'n helm.
Verder uiteraard je rit zo plannen dat je tegen de wind in vertrekt en zoals vandaag, bescherming opgezocht op het fietspad As - Maaseik. Met al die bomen langs het pad, was de tegenwind minimaal. En natuurlijk, bij terugkeer, wind in de rug.
De rit zelf wat meer gedetailleerd, vertrokken via Opgrimbie om daar het fietspad door het bos te nemen richting de Salamander in Maasmechelen. Daar links af en 'n beetje omhoog naar de fietsbrug in As. En dan is het aangenaam fietsen op de fietssnelweg richting Maaseik. Ik was aan het meetpunt fietser 53 van vandaag. Om niet door de stad Maaseik te moeten rijden, ben ik er gewoon omheen gefietst. Eerst naar Wurfeld en vervolgens naar Aldeneik. Vooral in Aldeneik is het heerlijk fietsen en wandelen.
Aan de brug in Maaseik, richting Heppeneert om in Dilsen aan de Wissen, mijn laatste boterham op te eten. En omdat de wind goed zat, aan de brug in Maasmechelen, links af gereden, opnieuw naar de Maas. Mijn laatste foto gemaakt van de Maas, bijna in Uikhoven zijnde.
Eenmaal goed en wel in Smeermaas, wilde ik toch zo lang mogelijk profiteren van die rugwind, vandaar nog even 'n ommetje naar Veldwezelt. En dat bleek 'n goede beslissing. In Veldwezelt mijn voormalige postkantoorhouder van Veldwezelt, samen met zijn echtgenote, nog gezien en even gestopt voor 'n korte babbel. Jef is heel wat jaren ouder dan ik, maar beiden zien ze er nog goed uit.
Mijn rit afgesloten met 'n kort bezoek aan vriend Hubert. Ik heb genoten van mijn rit.
Voor ene keer de gewoontes eens omgedraaid, met de bus naar Zutendaal en daar ter plaatse eerst 'n lekkere tas koffie gedronken in Brasserie 't Zutendalertje. Blijkbaar is dat tegenwoordig 'n zaak met veel klandizie, getuige de vele eters omstreeks 13u45.
Maar nu mijn wandeling. Ik ben vertrokken in de Sprinkelestraat waar ik ooit zeven jaren postmeester was met 'n 9-tal postbodes, enkele bedienden en 'n kuisvrouw. Oei, dat is al weer heel wat jaren terug. Verder door naar de Heiwijkerweg, de Rechtestraat, de Boogstraat en de Hoogputstraat om uiteindelijk uit te komen aan 'n straat met twee namen, links de Heiwyckstraat en rechts de Kantoorstraat. Hoe zo iets kan? Simpel: de Heiwyckstraat hoort tot Lanaken, de overkant van de weg, zijnde de Kantoorstraat, hoort tot de gemeente Zutendaal. Één straat, twee verschillende postbodes.
Even verder kom je langs 'n mooie oude woning, in vroegere tijden 'n hotel. Je bent op dat punt in het gehucht Besmer. In lang vervlogen tijden was het grootste deel aangehecht aan Lanaken, maar nu hoort het bij Zutendaal. Tellingen in 2008, zouden 507 bewoners in het gehucht opgeleverd hebben.
Om niet langs de grote weg terug te keren, koos ik rechts de Grensweg, 'n fietspad dat je naar Gellik brengt. Ergens halverwege kreeg ik te horen van Jo, 'n fietscollega op Strava, dat de verdwenen vrouw in Maasmechelen gevonden is door 'n toevallige wandelaar. Heel speciaal toch. Dagenlang hebben mensen van de streek, politie met speurhonden en familie naar haar gezocht en niet gevonden. En dan komt er toevallig 'n wandelaar bij de overleden vrouw uit. Raar toch. Maar goed, ze is gevonden, weliswaar overleden, maar toch 'n troost voor de familie.
Het laatste stukje van mijn terugweg door het bos gedaan. Rustig en veilig.
Zo nu en dan doe ik dat wel eens, weten waar je start, maar onderweg gewoon je neus nawandelen. Zo ook vandaag. Ik dacht het bos in te wandelen in het verlengde van de Pannenstraat en op het kruispunt van boswegen, links af te slaan. Zo gedacht, zo gedaan.
Maar eens voorbij dat kruispunt, gewoon intuïtief gewandeld. Vooreerst naar dat aloude bospad waar ik als 14-jarige het bos heb leren kennen - nu 55 jaar geleden als lid van de jeugdbeweging KSA - om vervolgens rechtdoor te stappen richting Gellik. Op 'n bepaald punt zag ik links 'n pad waar ik nog niet geweest ben. En als nieuwsgierige mens, wilde ik wel eens zien waar ik uitkwam. En inderdaad, het pad leidde me links naar de Berkenlaan. Op die straat zag ik weer 'n ander voor mij onbekend pad, langs dat mooie paard omhoog naar de Bergstraat.
En dan ben je terug op bekend terrein, gewoon de Bergstraat naar beneden, links de Kewithdreef in tot aan de Kounterstraat en daar rechtsop naar de Neergellikerstraat. Onderweg 'n graafmachine op de Kounterstraat gezien waar enkele poelen gegraven worden voor de kamsalamanders. Ik kende die beestjes niet en heb het moeten opzoeken. Fijn dat er weer 'n project voor de natuur gerealiseerd wordt.
En deze namiddag heb ik geschaakt in de club. En .... lelijk op mijn doos gekregen door ons nieuwste lid. De man kent er iets van. Volgende keer beter ...?
Het brood was op en ik had de keuze, oftewel vroeg naar de bakker gaan, of 'n pakje broodsneedjes uit de diepvries nemen. Maar ja, op zondag is het verleidelijk om verse botercroissants te eten, dus ik stond vanmorgen al om 7u15 op straat (foto op dat uur genomen in onze straat).
Nadien was het wachten tot mijn gsm weer helemaal opgeladen was om aan mijn wandeling te beginnen. Om de zoveel tijd wandel ik het kerkhof op om te zien of het graf van moeder en grootmoeder nog in orde is. Daarnaast nog enkele andere graven van familie bekeken, dus in volgorde: 1. graf moeder en grootmoeder (Florentine Lambrechts en Helena Vansomeren - echtg. Mathieu Meuris) 2. zus van mijn grootmoeder en haar echtgenoot (Louis en Elisabeth Thijssens - Vansomeren) 3. broer van mijn grootvader en zijn echtgenote (Jan August en Mathilde Meuris - Gijbels).
Mijn route verder gezet naar het domein Pietersheim met zijn mooie tafel aan de kastanjedreef. En vanaf daar is het niet ver tot het kanaal. Blij te zien dat er ook daar recent nieuwe boompjes zijn aangeplant. Af en toe probeer ik ook wat te spelen met de zon, 'n foto aan de kanaalkom.
Terugkeren deed ik via de sportoase waar in het weekend altijd volk rondloopt om kinderen en kleinkinderen in het oog te houden als ze aan 't sporten zijn. Nog even 'n korte babbel met 'n Strava- en fb-vriendin, ook op wandel, om vervolgens thuis het middagmaal alle eer aan te doen. Namiddag gaan we ergens de horeca ondersteunen.
En die laatste afbeelding, dank zij jullie allemaal, stond ik gisteren zowaar op plaats 34 in de rangschikking van alle blogs. Dikke merci!
Vrijdag alweer, het weekend nadert. Vanmorgen enkele keren de deur uit geweest, eerst naar de bakker om na de voormiddagkoffie naar de bibliotheek te gaan. Mijn zes boeken waren weer allemaal uitgelezen. En nadat ik mijn nieuwe voorraad boeken netjes thuis had afgeleverd, toch even mijn Strava-account geactiveerd voor 'n geregistreerde wandeling.
Ver wilde/kon ik niet gaan, het was inmiddels 10u30 en om 12u00 staat standaard het warme middagmaal op tafel. Het was gewoon even naar mijn bank om de laatste rekeninguittreksels te gaan afhalen en wat briefjes van 5,00 euro te tanken. Daarna nog 'n korte wandeling gemaakt door ons dorp. Tja, het is en het blijft 'n dorp (stadsrechten heeft Lanaken nooit gekregen), ondanks de inmiddels 26 à 27.000 inwoners. Veel interessante foto's heb ik dan ook niet kunnen maken.
Ik wandelde oa. door het Uilenstraatje met zicht op de mooie begroeiïng, op de Koning Albertlaan en De Merodelaan. Op de Waterstraat zag ik 'n mooie geveldecoratie. En bijna thuis zijnde, passeerde ik de deze week nog verlaten school. Volgende week zijn er weer veel kleuters en lagere schoolkinderen op post.
En waarom ik ook in de voormiddag diende te wandelen? We hadden 'n klein technisch probleem thuis waarvoor ik niet het juiste materiaal heb om het op te lossen. Een vriend van mij zou ter hulp komen schieten maar het juiste uur wist hij nog niet. Het probleem is inmiddels opgelost.
Vanuit Eigenbilzen doorheen de velden terug naar huis.
Vanmorgen was er geen denken aan om te wandelen (over fietsen zelfs niet nagedacht). Het was kil, miezerig en vooral grijs. Mijn tijd dan maar wat opgevuld met 'n nieuwe puzzel van 1.500 stuks die ik recent begonnen ben.
Maar na het middagmaal leek dat gemiezer toch te zijn gestopt. Vandaag wilde ik nog eens de bus nemen om elders te vertrekken. Naar Maastricht was geen optie wegens het vele afval dat er nog diende opgeruimd te worden van de carnavalsfeesten. De plaatselijk afvaldiensten hadden niet beter gevonden dan in staking te gaan. Na 'n akkoord met hun bestuur, zou vanaf vandaag de achterstand worden aangepakt. Dan maar naar Eigenbilzen.
De weg die ik koos vertrok aan de kerk en liep zo goed als recht op recht naar de brug van Gellik. Eerst had je nog kleine kinderkopjes als bestrating om vervolgens tussen de velden te wandelen over robuuste veldwegen. Te voet was geen probleem maar 'n koersfiets kon na afloop 'n flinke douche gebruiken. Slijk was er in overvloed.
Iets voor de brug van Gellik, 'n speciaal groeiende boom gezien. Dan de weg over naar het onverharde Louis Paul Boonpad. Aan de brug van Briegden, links op om aan de splitsing Gellik - Lanaken, rechts terug naar huis te wandelen. Gezien ik op dat punt nog maar 'n goede 4,5 km. in de benen had (ik wilde toch aan 7 km. komen), heb ik nog even 'n lus gemaakt door het centrum om te zien of de feesttent inmiddels al opgeruimd was. Dat bleek zo maar de technische dienst zal toch nog wat werk hebben om de rotzooi op te ruimen die er is achtergebleven na het carnaval. Mijn wandeling van vandaag.
Het was vandaag 'n heuse verkleeddag. Nee, carnaval zat er voor niks tussen, dat is weer voorbij, maar het had allemaal te maken met mijn dagindeling. Vanmorgen eerst naar de bakker, dus wat nettere kledij aan. Vervolgens mijn werkkleding aangedaan om in de tuin te werken. Ik heb 'n aantal composthopen, eentje van verleden jaar en eentje van 2021. Die laatste heb ik al volledig leeg gemaakt en de compost zal mee ondergespit worden binnen 'n paar weken. Op de vrijgekomen plaats ben ik ook al begonnen die van verleden jaar om te kieperen zodat die weer 'n jaar kan rusten. Een stevig werkje waar ik toch enkele dagen wil voor uittrekken.
Na het opruimen van mijn materiaal, mijn wandelkledij aangedaan. Vertrokken door de weidse velden aan de Puin om dan het smal klinkerpad te nemen richting de Kounterstraat. Nog eens het mooiste gebouw op de Kewithstraat op foto gezet om in het verlengde van die straat, het bos in te gaan. Daar eerst mijn meegenomen appel verorberd. Het viel mij op dat het bos redelijk droog is, het heeft de laatste dagen ook niet meer echt doorgeregend.
Bij terugkeer uit het bos links van de Bessemerberg, even Camping Jocomo binnengewandeld. Ik wilde 'n stuk weg afsnijden maar ook de grote weg Maastricht - Genk vermijden. Aan Camping San Lanaco, rechtdoor voor 'n laatste stukje bos om op de hoek van de Steenselberg en de Bessemerstraat terug tussen de huizen te komen.
En ja, terug thuis, na de koffie en 'n stukje home-made chocoladecake en vervolgens 'n lekkere douche, terug mijn nettere kledij aangetrokken voor de rest van de dag.
Het weer was deze morgen in Lanaken niet al te fameus. Tot 10u30 heeft het gemiezerd, de straten waren vochtig en de lucht had maar één kleur: grijs. Nochtans had ik het in mijn hoofd gezet om te gaan fietsen met mijn koersfiets. En fietsen, dat wilde ik hoe ook, toch gaan doen. Het is 'n fietstocht geworden, minder ver dan oorspronkelijk voorzien, en gewoon met de stadsfiets.
In Briegden gewoon naar het jaagpad langs het Albertkanaal. En bijna in Kanne zijnde, zag ik dat de rots langs het fietspad, op sommige plaatsen poreus begint te worden, getuige de afbrokkelende mergelstenen. Even verderop was ik blijkbaar fietser 26 van vandaag. En dan naar boven naar de brug om in het dorp Lanaye, enkel kiekjes te maken van de verschillende infoborden.
In Visé zie je altijd vele boten liggen en ook de ganzen zijn er niet weg te denken. En dan gebeurde het wonder, de zon brak door de wolken. Ik maakte dan ook 'n zonnige lus door Haccourt. Terug in Visé, rechtsop naar Eijsden waar de voorbereidingen van de carnavalsstoet volop bezig waren. Mijn route gewoon verder gezet langs de kortste weg richting Maastricht. In het stadsgedeelte Wijck was er een en al carnavalsmuziek door enkele "zaate hermeniekes". Ik ben er gewoon langs gefietst, want eenmaal er tussenin, geraak je er niet meer uit. Zo ook in Smeermaas. Ik had mij al voorzien om te moeten omrijden wegens de stoet die er vandaag zou uitrijden. Maar de stoet diende nog te vertrekken en stond opgesteld op de Maasdijk. Ik mocht dus gewoon doorrijden van de politie. In Lanaken toch nog 'n carnavalspint gedronken, want van al die carnavalssfeer, krijgt 'n mens dorst.
Nu speelde ik al langer met het idee om nog eens het bos in te trekken via de Bremstraat. Vandaag was het dan zover. Na de voormiddagkoffie de dikke en hoge wandelschoenen aangetrokken en via de Sint-Servaaswijk naar de Bremstraat gestapt. Het bospad begint op het einde van die straat, maar je moet het pad kennen want op het einde van de straat kun je per auto of per fiets niet verder. Er zijn dus nauwelijks passanten.
Maar eens in het bos kom je eerst langs enkele weiden met altijd wat paarden. Als ik alle paarden zou tellen in Lanaken, dan kom ik met honderd zeker niet toe. Verder omhoog naar de Bessemerberg en aan de grote weg, vóór het bord van Campus Sint-Barbara, rechts het oude pad genomen. Ook dat pad wordt nog nauwelijks genomen, de meeste wandelaars beperken zich tot de routes die zijn aangegeven met kleurborden. Maar goed, toch dat pad genomen en het blijft herkenbaar, teken dat er toch af en toe andere wandelaars deze uithoek opzoeken. Het pad eindigd op het grote bospad tussen het ziekenhuis en Camping San Lanaco. Daar dus rechtsaf. Aan het bankje maar niet rechtsaf gewandeld, dat pad is nogal moeilijk in deze tijd van het jaar, slijkerig, smal, omgeven door water en door de afgevallen bladeren zie je de boomwortels niet. Iets voor de zomer dus.
Aan de beek en de houten afsluiting achteraan op de foto, stilaan terug naar de bewoonde wereld, zijnde de Sprokkelstraat. Op die straat, 'n partij gekleurde stenen gezien. Ik kan me vaag nog herinneren dat er ooit eens 'n actie begonnen is op facebook met dergelijke stenen. En bijna thuis, nog 'n opmerkelijk beeld mbt. carnaval. Een ganse poort in het teken van deze tijd.
En morgen, nog eens goed naar de buienradar kijken en vooral de te verwachten wind nazien, maar in principe ga ik fietsen.
Vanmorgen leek het 'n droge start van de dag te worden. Zoals gewoonlijk zijn wij altijd redelijk vroeg aan het ontbijt, ook op zondag. En bij het nakijken van enkele weerapps, zou het inderdaad droog zijn. Ik heb zoals het spreekwoord zegt, "direct de koe bij de horens gevat" en zodoende was ik al om 8u10 op pad.
Eenmaal op straat zag ik dat mijn overburen wederom enkele biggenruggen netjes zullen moeten terugleggen. Carnavalsvierders met enkele pinten op, hadden er blijkbaar plezier in om die stenen op hun kant te leggen. Via het korte straatje In de Bruel en de Koning Albertlaan, langs de voormalige rentmeesterswoning van het kasteel van Pietersheim gewandeld. Aan het ronde punt in Tournebride, rechts af het kanaal over om via de Industrieweg en onder de brug in het centrum, terug te keren. En plezant, onderweg 'n prachtige carnavalsversiering gezien. Er zijn toch nog mensen die er veel tijd en moeite insteken. Lovenswaardig!
En over de rode loper, de laatste hectometers naar huis. En nee, droog is het niet gebleven, op het laatst viel er toch wat nattigheid uit de lucht. Ben benieuwd voor deze namiddag, de buienradar geeft vanaf 13u00 'n minimale regen, voldoende om nat te worden, onvoldoende om de stoet af te gelasten.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris