aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
22-11-2022
Fietsen door de heide en tegen de wind.
Mijn madam wilde vandaag nog eens naar Genk gaan om te shoppen en ook om eens wat andere lucht op te snuiven. En omdat ik aanvoelde dat ze liever eens alleen wilde gaan, was voor mij de weg vrij om nog eens mijn stadsfiets van stal te halen.
Een bepaalde route had ik niet in mijn hoofd, het was gewoon het gevoel achterna fietsen. Via de Bessemerberg was ik al rap in Zutendaal. Je fietst er veelal onder de bomen, ze noemen Zutendaal niet voor niets "het groenste snoepje". Vervolgens ben ik naar de imposante brug gereden van "fietsen door de heide". Ik was er zo goed als alleen. En waar je vroeger met de wagen nog richting As of Maasmechelen kon rijden, is de straat nog enkel voorbehouden voor fietsers. Aan de grote weg As - Maasmechelen, rechts afgeslaan naar de Salamander om daar onder de fietsbrug door te rijden. In de zomer passeren daar veel fietsers over, het pad brengt je oa. aan het voormalige station van Eisden waar je met goed weer, heerlijk kunt toeven op 'n mooi terras. Een aanrader!
Mijn route ging verder door het centrum van Maasmechelen om achter de brug, links af te slaan richting de Maas. Vooral in Kotem kun je enkele mooie foto's maken van de Maas. Verder langs de Maasdorpjes Boorsem en Uikhoven, om uiteindelijk via Hochter Bampd en Smeermaas terug naar huis te fietsen. Die laatste foto is trouwens gemaakt in Hochter Bampd.
Zo, bijna 40 km. Ben best tevreden over mijn fietstocht en op die manier naderen de beoogde 7.000 km.
Begin van de week werd er voor morgen zaterdag, nog droog weer met weinig wind voorspeld. Ideaal dus om de koersfiets nog eens van stal te halen. Maar gaandeweg de week, bleef er van die gunstige weersvoorspelling nog maar weinig over.
7.000 km. fietsen is nog steeds het streefdoel voor dit jaar, dus dan maar plan B in werking gesteld. Na verleden woensdag, ook vandaag dan maar 'n kort ritje gemaakt met de stadsfiets, wederom door Maastricht.
Bij het vertrek voelde ik al direct dat al dat gesleutel aan mijn remmen, toch niet voor de 100% oplossing had gezorgd. Dan maar in het voorbijgaan, mijn fietsenmaker even het euvel laten nazien en het moet gezegd, de man levert goed werk.
In Veldwezelt, links de brug over en daarna direct rechts tussen de bomen, om iets verderop naar beneden naar het jaagpad en de brug van Vroenhoven te rijden. Aan de sluizen van Lanaye (Ternaaien in het Nederl.), links op richting Maastricht. Je komt dan voorbij de voormalige vestiging van ENCI, producent van cement, opgericht in 1926 en definitief gestopt in augustus 2020.
In Maastricht even gestopt voor 'n foto van de Sint Servaasbrug. En terugkeren deed ik langs de Bosscherweg om in Smeermaas in de rapte nog 'n foto te maken van het gekende eilandje. Hier kun je zien of er veel of weinig water in de Maas staat. Op het Kerkplein is de Kerstdecoratie al klaargezet.
Voila, met het maken van dit verslag, toch al 'n drukke dag achter de rug. Vanmorgen om 7u15 al naar de bakker, mijn fietstocht, al mijn wandelschoenen gereinigd, nieuwe boeken gaan halen in de bibliotheek, onze GFT-container terug proper gemaakt en tussendoor mijn dagelijkse hulp bij de afwas. Dadelijk wat verder werken aan mijn puzzel.
Niet te veel wind, redelijk wat zon, droog weer en 'n aangename temperatuur, wat wil je nog meer voor 'n mooie fietstocht.
Weer 'n soloritje vandaag, al heb ik mijn maten op voorhand wel op de hoogte gebracht van mijn bedoelingen. Ik wilde nog eens naar Gulpen fietsen in Ned. Limburg. Eerst naar Briegden om daar het jaagpad te nemen tot Kanne. Daar de brug over om dan via Lixhe (of Lieze in het Nederl.) en de Maas door te fietsen naar Moelingen.
In Mesch, de Heiweg omhoog, 'n helling van 1,6 km. Bovenop kun je 'n uitkijktoren beklimmen. Verder door naar oa. Mheer, de kerk van Banholt, Terlinden om dan nog 'n stevige kuitenbijter - de Piemert - naar Hoogcruts op te rijden. Deze helling is maar 1,2 km. lang, maar je voelt hem wel in je kuiten. Vervolgens richting Gulpen. Onderweg 'n merkwaardige woningbouw gezien, allemaal houtskeletwoningen. Ook vind je veel fruitboomgaarden in de buurt.
In Gulpen was het weer omhoog, de Beversberg met 'n lengte van 2,5 km. Daarna was het gewoon huiswaart rijden via Scheulder en Bemelen. In Bemelen voor ene keer eens niet de Bemelerberg op, maar eens af gereden. Daar hield ik mijn laatste tussenstop, wat peperkoek en 'n halve banaan.
Thuiskomen in Lanaken ging via 'n ommetje, op het Kerkplein werd namelijk de opening van het carnavalseizoen gevierd en daar wilde ik mij niet tussensteken. Toch de inwendige mens wat verzorgd in het Boelhof met 'n stuk rijsttaart en koffie.
Zo, de 7.000 fietskilometers komen stilaan binnen bereik, nog enkele tochten en het doel is binnen.
In mijn oude dagen nog eens over de Cauberg in Valkenburg.
Het is gelukt vandaag, mijn fiets van stal kunnen halen en 'n stevige bergrit gemaakt.
Voor ene keer, mijn fietsmaten niet gevraagd of ze mee konden/wilden, maar gewoon mijn eigen traject gekozen. De Cauberg in Valkenburg stond met stip op het menu en laat dat nu net 'n bergje zijn die mijn maten niet echt zien zitten.
Dus, ik alleen op pad. Via Maastricht 'n eerste voorproevertje opgereden in Bemelen, de Bemelerberg. Dit is geen al te moeilijke hindernis maar toch 'n bergje om de benen al eens te testen. Dan Valkenburg binnen - het was er rustig voor ene zaterdag - om dan direct die kuitenbijter op te rijden. In mijn detailgegevens van Strava, zag ik dat ik gemiddeld 11 km/uur gereden heb op de moeilijkere stroken van deze Cauberg.
Vervolgens terug noordwaarts om dan de Geulemmerberg over te rijden. Dit is 'n bergje van 1,2 km. lengte met percentage's van 7%. Nadien volgde in Meerssen nog de Biesenberg naar Beek (foto in Beek boven de autostrade), 'n bergje die ik de laatste weken al 'n paar keren overgereden ben.
En nee, in Elsloo niet gestopt bij "het slimme schaap", daar was het wat te fris voor. Iets verderop, de autostradebrug over naar Kotem, rap 'n selfie met de tank uit WO II om dan 'n extra lus te maken naar Zutendaal via de Bessemerberg. Door het bos naar het kanaal in Eigenbilzen om via Gellik en Kompveld, het fietspad in Veldwezelt te nemen naar de Industrieweg in Lanaken.
Op het Kerkplein bij Fitness Traffic ten slotte, het vochtgehalte wat bijgevuld. Zo, ik ben blij dat ik deze tocht heb kunnen maken. Door mijn warme kledij heb ik het niet koud gehad.
Alleen is ook maar alleen, zeker als je gaat fietsen. Onderweg worden regelmatig nieuwe weetjes verteld, je kunt al eens lachen met 'n mop en bij pech heb je directe hulp langszij. Maar anderzijds, alléén fietsen heeft zo ook zijn voordelen: je rijdt zo ver en zo hard als je zelf wilt, je kunt stoppen om iets te eten of om 'n foto te maken en het maakt niet uit of je al dan niet 'n bergje overfietst.
Vandaag was ik dus alleen en mijn doelstelling lag al direct vast: Maastricht - Maaseik - Lanaken. Vertrekken zoals zo dikwijls via de Noorderbrug en het mooie fietspad langs kasteel Geusselt om dan naar Meerssen te rijden. Voorbij het spoor, links af om de enige hindernis van betekenis over te rijden, de Biesenberg. Vervolgens langs het vliegveld van Beek om dan in het oude gedeelte van Stein langs te komen. De oude huisjes zijn er prachtig.
Mijn route ging verder noordwaarts via het Julianakanaal met toch even 'n kleine pauze om enkele boterhammen achter de kiezen te steken om ten slotte met zicht op de koeien, in het laatste stukje Ned. Limburg te fietsen richting Roosteren. In Maaseik dan de Maasbrug over en met de wind in de rug, de terugweg aangevat. Die bracht mij oa. in Dilsen bij De Wissen. Ze hebben er veel zorg gestoken in het trage toerisme (wandelen rondom de vele plassen). In Mazenhoven (kleinste gehucht van Maasmechelen) kun je nu gelukkig over de klinkers fietsen ipv. die duivelse kasseien.
Het laatste stuk van mijn tocht ging oa. door Herbricht met zijn levensboom en door Smeermaas met zijn pas herschilderde Brugstraat. En om te eindigen, voor ene keer ene warme choco gedronken, goed voor het herstel van de spieren.
En morgen, Allerheiligen. Hopelijk kan ik toch nog 'n korte wandeling maken.
28 oktober, gefietst in korte broek en korte mouwen.
Je houdt het niet voor mogelijk, maar vandaag 28 oktober heb ik gefietst in korte broek en korte mouwen. Normaal in deze tijd van het jaar heb ik na afloop van 'n fietstocht, de hele wasmachine vol, nu enkel 'n trui en 'n broek. Het zal wachten zijn op de volgende fietstocht om alles tegelijk in de machine te stoppen.
Hubert was ook deze keer weer van de partij al beschikte hij vandaag niet over al zijn fysieke mogelijkheden. Zijn rit is derhalve wat korter uitgevallen dan de mijne.
De bedoeling was om te vertrekken richting Meerssen om dan de goed lopende helling "Waterval" over te trekken richting Beek. Op dat punt was er 'n kleine miscommunicatie tussen mijn metgezel zodat ik even voet aan de grond diende te zetten. In Stein kon ik niet voorbij aan die oude woning van 1697.
Even verderop was het kiezen, verder door noordwaarts of de autostradebrug over naar Kotem. Gezien Hubert zich niet helemaal "happy" voelde, kozen we het laatste waarna mijn metgezel, langs het veer in Uikhoven gepasseerd te zijn, in Rekem huiswaarts ging en ik nog even rechts af draaide. Die lus ging omhoog via de Daalbroekstraat tot boven op de Bessemerberg. Dan nog even naar Gellik door het bos, aldaar 'n pauze in "De Hoeve" en naar huis via Veldwezelt en de Industrieweg.
Dat zal bijna zeker de laatste keer zijn geweest dit jaar, dat 'n fietstocht in dergelijke kleding mogelijk was. Koud weer maar opgevrolijkt door de zon, is ook doenbaar om te fietsen. We zien wel.
Eric en Peter konden vandaag niet mee, maar Hubert had vandaag weer de vrije hand om het parcours van de dag uit te zetten. En het was weer pittig, 777 hoogtemeters.
We vertrokken via de kleine grens in Smeermaas richting Meerssen en Valkenburg om daarna door te rijden naar Gulpen. Van daaruit naar Slenaken en Noorbeek om dan via opnieuw Gulpen (we maakte in feite 'n mooie lus) terug te rijden vanwaar we gekomen waren, de Noorderbrug in Maastricht.
En zoals gezegd, het was pittig, op het einde van de reeks foto's, wat profielen van hellingen die we overgetrokken zijn. Maar zoals steeds, eens boven op 'n helling, dan heb je prachtige vergezichten. Daar doen we het voor. En ook, de wegen van vandaag waren uitermate proper, weinig of geen verkeer, zelfs relatief weinig andere fietsers, maar wel veel wandelaars.
En nee, we zijn niet gaan pauzeren bij "Jantje zag eens pruimen hangen". Wel heb ik ene hele babbel gehad met 'n postbode. Dat voertuig van hem zit in 'n testfase. Alles tesamen weegt zijn brommer +/- 320 kg.
In Lanaken kon ik er niet aan weerstaan, ene lekkere Duvel, de dorst was te groot. Ik moet mijn metgezel Hubert weer bedanken voor de mooie rit, het weer was prachtig en we hopen dit jaar toch nog geregeld te kunnen fietsen.
Met Hubert, 'n Flandrientocht over hellingen, door veldwegen en tegen de wind.
Ja, het was weer 'n ferme rit die Hubert ons voorgeschoteld heeft. Hij had de vrije hand om het parcours te bepalen en hij heeft ons stevig doen trappen op de pedalen.
Het begon al in Kanne met de beklimming van de Slingerberg, 'n stevige kuitenbijter van iets meer dan 800 meter lengte en hoogtepercentage's boven de 10%. Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog.
Via Henis en Kortessem, 'n stukje door Hasselt om dan af te buigen naar Diepenbeek. De terugweg genomen via Schoonbeek, Zutendaal en Gellik om dan thuis zijnde vast te stellen dat we toch weer bijna 90 kilometers gefietst hebben en meer dan 500 hoogtemeters overwonnen hebben.
Met de wind in het nadeel, zeker het eerste stuk van de rit, het steeds keren en draaien en regelmatig bergje op, was het toch weer 'n rit om te onthouden.
Misschien wat weinig foto's gemaakt onderweg, maar dat heb je nu eenmaal als je met twee op pad bent en je 'n afkoeling wil vermijden. En mijn herstelde fiets, die bolde zoals het hoort.
Hubert wilde vandaag 'n fietstocht maken, maar ik ben nog steeds in blijde verwachting van de herstelling van mijn koersfiets (normaal morgen). En met mijn stadsfiets 'n grote tocht maken, dat zat er niet in. Nu, voor mezelf had ik 'n tocht gemaakt van +/- 60 km. En ja, misschien wilde Hubert wel meegaan op die tocht. En fijn, ik kreeg 'n positief antwoord. Vertrekuur: 13u00 bij hem thuis.
De tocht ging via Zutendaal, richting As om dan langs 'n mooi fietspad uit te komen op het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. Onderweg heb je 'n bord dat dagelijks het aantal fietsers telt, Hubert was nr. 224, ik 225. Aan de Zuid-Willemsvaart, even naar rechts om iets verder, links af te slaan richting Dilsen (kerk Dilsen: geen eigen foto).
Die weg bleven we volgen tot aan de Maas. Op dat punt, keerden wij terug huiswaarts. Onderweg nog langs gekomen in Vucht waar op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig neerstortte met de plannen voor WO II aan boord. (geen eigen foto).
Terug aan de Zuid-Willemsvaart was het simpel terugrijden via Boorsem - Rekem om dan via Domein Zangersheide de laatste meters af te leggen.
Gezien ik met mijn stadsfiets reed (Hubert met de koersfiets), heb ik toch 'n tandje mogen bijsteken om mijn metgezel te kunnen volgen. Zo'n fiets is uiteraard 'n stuk logger en zwaarder dan 'n koersfiets. En ik had ook niet de juiste kledij aan, dat scheelt ook. Maar goed, ondanks de wind en de wat mindere omstandigheden, toch weer gesport en dus actief bezig geweest.
Het was vanmorgen kantje-boortje om te fietsen, al vanaf 7u30 zag ik 'n dikke mist hangen over onze contreien. We - Hubert en ikzelf - wilden om 10u30 vertrekken, maar rond 10u00 hing die mist er nog altijd. Even de buienradar bekeken en wat overleg met mijn fietsmaat, om uiteindelijk toch op het afgesproken uur - in de mist - te vertrekken. Maar eenmaal goed en wel Maastricht buiten, brak de zon erdoor en werd het gevoelig warmer.
De bedoeling van vandaag was om in de Voer, 'n pijl te gaan verwijderen die er is achtergebleven van de fiets 4-daagse. Verleden week hadden wij die pijl al gezien, maar we hadden toen geen materiaal bij om die af te nemen.
Dus zijn we vandaag nog eens naar de Voer gefietst. Vertrokken in Maastricht richting Margraten en De Plank. En telkens moeten wij vaststellen dat de weg naar Remersdaal adembenemend is met zijn mooie vergezichten. In Veurs, 'n gehucht van Sint-Martensvoeren, hing bedoelde pijl. Op die plaats nog even overwogen om naar het Vrouwenhof te gaan, maar Hubert vond dat we te weinig geld bij hadden (grapje ...).
Bijna op de grens tussen België en Nederland, zijn we ieder afzonderlijk verder gefietst. Hubert diende tijdig terug thuis te zijn, ik heb nog 'n ommetje gemaakt via de brug over de Maas in Moelingen, 'n troosteloos terras in Lixhe (of Lieze op zijn Vlaams) en de brug van Kanne.
En omdat het al 'n tijdje geleden was, nog eens de Muizenberg omhoog gereden. Er zitten percentages tussen boven de 15%, 'n stevige kuitenbijter dus. In Gellik even 'n 0,0% drankje genuttigd en in het bos gezien dat de herfst nu wel degelijk begonnen is.
Ondanks de mist tijdens de eerste kilometers, toch weer 'n aangename rit.
Wat mijn fietsmaat Hubert vandaag uit zijn mouw heeft geschud, dat had ik niet voor mogelijk gehouden. De afspraak was dat ik de heenweg zou maken, hij de terugweg. En hij heeft er 'n spektakelstuk van gemaakt. Afgelopen dinsdag had hij samen met mij, al 74 km. gefietst - wat voor hem al 'n prestatie was - vandaag heeft hij er 'n serieuze schep bovenop gegeven.
Maar laten we beginnen bij het begin. We vertrokken in Briegden aan de brug langs het jaagpad naar Kanne, daar de brug over en verder naar Moelingen. Vandaar naar het gehucht Withuis, onderdeel van de gemeente Eijsden-Margraten. Terug de Voer in en verder naar de gemeente Warsage in de provincie Luik.
En vervolgens op weg naar de abdij van Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n hapje en 'n natje (Hubert vreesde af te koelen en misschien terecht). En dan de klim naar Aubel met zijn mooie vergezichten. In Aubel, de Ravel Ligne 38 genomen, eerst wat bergop en aan de brug, terug bergaf. Deze Ravel is een der betere fietspaden.
Op het einde van deze Ravel, terug naar de Voer met oa. zijn imposante spoorviaduct, nog 'n cadeautje van de Duitse bezetter in WO I. Verder was het nog regelmatig klimmen en dalen, oa. in Cadier en Keer. Hubert had zijn traject goed gekozen. Uiteindelijk naderden we Maastricht om er over de Noorderbrug terug huiswaarts te keren.
Zoals gezegd, was het vandaag bergje op en bergje af. We reden oa. over de Côte de Gaet, de Rue de Gorhez, de helling van Zinnick, de Keunestraat en de Schilberg. Van deze laatste, in de buurt van Slenaken, heb ik toch het profiel opgezocht. Iets meer dan 950 meter lang en op sommige punten lag de hellingsgraad rond de 14 à 15%.
Zo, weer in het kort onze belevenis van vandaag. We hebben ons geamuseerd en ik sta nog altijd versteld van het feit dat ook Hubert deze tocht tot 'n goed einde bracht.
Weer eens met 'n fietsmaat op pad. Hubert had zo zijn doelen op voorhand gezegd, en ik wilde daar graag in mee gaan.
Het is eens wat anders, je laten leiden door 'n metgezel ipv. zelf de route te bepalen. En het moet gezegd, Hubert heeft er 'n mooie tocht van gemaakt. Heel wat rustige wegen, meerdere hellingen (ik kwam uit op 810 hoogtemeters) en vele vergezichten.
Vertrokken zijn we oa. door langs het kasteel Geusselt in Maastricht te fietsen (17de eeuws) waarna al rap de eerste helling opdaagde, de Bemelerberg. Vervolgens 'n mooi stuk richting Gulpen met boven op de helling (met de stad onder ons) 'n allermooist zicht. Ook mooi in Ned. Limburg de diverse vakwerkhuisjes, je ziet ze overal.
Ik heb niet van alle hellingen de moeilijkheidsgraad opgezocht, maar deze in Epen met zijn 1,5 km. lengte is toch het vermelden waard. In Banholt even halt gehouden om 'n gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijders in 1944 te bekijken.
De terugweg - voor Hubert dan toch - ging via de Noorderbrug en de Maastrichtse Slingerberg. Hubert kwam uit op iets meer dan 74 km. zijn langste rit sinds meerdere maanden. Zelf had ik nog de goesting en de benen om 'n extra lus te maken. Maar eer ik daar aan begon, mijn eerste en enige pauze genomen in De Hoeve in Gellik. Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Op te merken is dat ik inmiddels de kaap van 6.000 fietskilometers gerond heb. En mijn gewicht bij aankomst: 66,6 kg. ook 'n specialeke.
En morgen, dan is het werken geblazen, de najaarssnoei in mijn tuin.
Vandaag is het niet gelukt om 'n fietsmaat mee op pad te krijgen, geen nood, dan maar alleen.
Gisterenavond had ik mijn route al grotendeels op papier gezet, via Winterslag naar Zonhoven door de Wijers. Het is 'n uniek natuurgebied en dat zie je aan het groot aantal fietsers en wandelaars.
Maar mijn tocht begon in Eigenbilzen langs het kanaal, waar ik het zonnetje lekker in de rug had. Dan langs de schachtbokken van de steenkoolmijn van Winterslag. En niet veel verder, .... probleem! Mijn fietszadel was aan het loskomen. Door al dat gefriemel in het zadel, was het schroefje onderaan losgekomen. Maar gelukkig heb ik altijd 'n inbussleutel bij en was het probleem rap verholpen.
En dan de Wijers, het is er fijn fietsen, veel vijvers, grasvelden, heide, vergezichten, noem maar op. Het is een van de mooiste fietsroute's van de streek. Eens je Zonhoven voorbij bent, kom je al rap door het domein van Bokrijk. Vandaag nog eens het fietspad "door het water" gekozen. Buiten het domein en over het spoor Hasselt - Genk, mijn pauze genomen om 'n stukje appeltaart te nuttigen. Het is intussen 'n vaste stek geworden als ik er in de buurt ben.
Terug op de fiets en naar het Albertkanaal richting Hasselt via de fietsbrug in Godsheide. De fietsers worden er tegenwoordig verwend met 'n goed aangelegd fietspad. Zo kom je ondermeer langs het Provinciehuis waar de Limburgse Gouverneur en medewerkers, kantoor houden.
Hoogtepunt van mijn fietstocht, zag ik in Diepenbeek waar 'n kunstenaar aan het werk was. Ik was niet de enige die vol verwondering stond toe te kijken.
Terugkeren deed ik via het station van Bilzen om aldaar nog eens de klim naar Waltwilder te maken. In Veldwezelt aangekomen, leek het me nog net iets te vroeg om al huiswaarts te rijden. Er zat nog wat jus in de benen en heb derhalve nog 'n ommetje door Maastricht gemaakt.
Voila, weer 'n uitgebreid verslag van mijn fietstocht, maar als je 92 kilometer gefietst hebt, dan zie je uiteraard veel.
Ja, Remco is ene kampioen, dat is nu helemaal zeker. Deze morgen zijn laatste 15 km. gevolgd.
En als je zo iets ziet, dan begint het te kriebelen om ook te fietsen. Even met mijn huisgenote overlegd om vervolgens groen licht te krijgen om ook 'n fietstocht te maken. Het was dus geen geplande tocht, maar 'n beslissing van het moment.
Gelet op de beregende wegen, geen veldwegen of bospaden genomen maar gewoon via de grote weg naar Zutendaal, Munsterbilzen en Bilzen gereden. In Bilzen was er 'n markt bezig met veel boeken en strips. En dan vanuit Bilzen, de grote weg naar Mopertingen. Je begint wel met 'n 3-trapshelling, eerst de Brugstraat, vervolgens de Waltwilderberg en uiteindelijk die laatste knik richting Mopertingen.
In Veldwezelt, achter het kanaal, rechts afgedraaid. Je komt dan voorbij de Neanderthalersite. Tijd voor enkele foto's en ook het moment voor 'n paar boterhammen en 'n energiereep van Sultana. Die repen heb ik altijd bij als ik ga fietsen. Via het jaagpad kom je dan in Kanne met 'n mooi zicht op het kanaal met aan weerzijden de heuvelruggen.
Na Lanaye en Lixhe, de Voer binnen gereden via Moelingen. Even verderop naar links, het plaatsje Eijsden. Daar was ook ene verkoop bezig, ene trottoirverkoop (of stoepverkoop) door één gezin.
De terugrit was eenvoudig, via Maastricht en de Wilhelminabrug aldaar, terug richting Lanaken. Op de brug reed 'n groepje wielertoeristen van Wiemesmeer juist voor mij, ideaal om mij in hun zog te nestelen (lees: door de tegenwind had ik daar in hun slipstream, geen last van). In Lanaken wel nog 'n ommetje gemaakt, ik wilde niet door het centrum fietsen omdat daar De Maasrun in volle bedrijvigheid was.
Voila, ik heb mij weer geamuseerd en tot de volgende.
Het moest er eens van komen, nog eens 'n fietsmaat die mij kon vergezellen op 'n mooie tocht.
Vanzelfsprekend was het niet, die fietstocht bedoel ik dan. Toen ik vanmorgen aan mijn raam uitkeek, was onze straat gehuld in dikke nevelen. En die mist is 'n hele tijd blijven hangen. Gelukkig, rond 9u00 begon de zon er door te komen en even later was die dikke erwtensoep helemaal verdwenen.
Het was nog eens fijn om met twee op pad te zijn al is het dan niet evident om veel foto's te maken, dat lukt gewoon niet.
We vertrokken aan de brug in Briegden om het jaagpad aan te houden tot Kanne. Daar de brug over om via de sluis van Lanaye naar Moelingen te fietsen. In Eijsden naar rechts, langs Gronsveld, Meerssen en Bunde om dan noordwaarts te rijden naar Elsoo/Stein en daar de oversteek naar België te maken via de autostradebrug.
Gezien Eric nog niet al te veel kilometers op zijn tellers heeft, was het uitkijken naar het gezellig terras om wat bij te tanken. Maar driewerf helaas, het was wachten tot Uikhoven om 'n zaak (De Rio) te vinden die op woensdag geopend was. En met 'n stuk taart, 'n goei tas koffie en voor mij nadien, 'n lekker biertje, waren we weer helemaal opgekikkerd.
Maar gaandeweg richting Lanaken, zag ik toch dat mijn maat uitkeek naar 'n warme douche en 'n zachte zetel. Ik heb hem derhalve thuis afgezet en zelf nog 'n extra rondje gemaakt via Zutendaal en Opgrimbie.
Foto's maakte ik oa. in Gellik aan het begin van het fietspad naar de Besmer, boven op de Duivelsberg met uitzicht op de Mechelse Heide (er stond veel volk te pauzeren), een van de parkings aan La Butte aux Bois, en op het einde, Domein Zangersheide waar vanaf vandaag het BK Jumping doorgaat.
Ziehier, mijn relaas van onze fietstocht, véél zon onderweg, weinig wind en ene fijne babbel met mijn maat.
Van die likdoorn - bij ons in Lanaken zeggen ze ook al eens: eksteroog - ben ik vanaf. Een medische pedicure heeft mijn voet onder handen genomen en voor 10,00 euro was het leed geleden op 5 min. tijd. Ik heb er nauwelijks iets van gevoeld, ook vandaag niet, "the day after".
Maar om toch niet te zot te doen, ipv. 'n wandeling, toch maar gekozen voor de stadsfiets voor 'n kort ritje doorheen mijn gemeente.
Langs Domein Zangersheide vertrokken waar ze alles al in gereedheid aan het brengen zijn voor volgende week, nl. Jumping World Breeding Championship for Young Horses. Dan langs La Butte aux Bois, het fietspad genomen naar Rekem. En even verderop, 'n ontdekking gedaan, nog tot einde oktober: het fietscafé De Pitstop.
En omdat ik toch in de buurt was, nog eens door Oud-Rekem gefietst met zijn pittoreske straatjes. Ook het nieuwe gebouw tegenover de museumkerk voor het eerst gezien. Er zijn veel tegenstanders voor dit gebouw, het zou afbreuk doen aan de authenticiteit van het dorp.
Van Rekem naar Herbricht waar je op 'n oudere foto kunt zien hoe de Maas al eens buiten zijn oevers kan treden en het gehucht volledig overspoeld. Er wonen nu nog slechts 'n handvol mensen. De Maas zelf is toch al wat breder geworden t.o.v. 'n week terug. Mijn laatste foto maakte ik aan Lanakerveld, heel even op Nederlands grondgebied.
En toen er enkele druppels begonnen te vallen, maar direct naar huis. Nog 'n fijn weekend iedereen.
Als je veel schrijft, heb je ook 'n redelijk grote woordenschat ter beschikking. Het weer van vandaag zou ik dan ook op vele manieren kunnen omschrijven, maar ...., laat ik het toch beschaafd houden.
En toch heb ik vandaag even dat slechte weer moeten trotseren, om 9u00 had ik 'n afspraak bij mijn tandarts. Het was weliswaar geen geregistreerde wandeling, maar ik was toch lang genoeg - met paraplu - onderweg om 'n vochtige broek te hebben. De tandarts was enigzins tevreden, maar ik moet toch nog eens terug voor 'n gaatje.
Geen gewandel of gefiets dus - zij het dat het toch nog opklaart (en dan krijgen jullie daar wel 'n verslag van) - maar weer 'n mooie fotoreeks. Deze keer de abdij van Herkenrode in Kuringen, 'n deelgemeente van Hasselt. Al in 1192 was er sprake van 'n abdij op die plaats. In de loop der jaren is veel verwoest of afgebrand, maar ook bijgebouwd. Per fiets kom ik er toch enkele keren per jaar. Het is 'n mooie stopplaats voor 'n kop koffie met taart.
De laatste kaart toont hoe het er nu uitziet. Veen kijkgenot.
Verdorie, vandaag wilde ik nog eens gaan fietsen, het weer zou nog redelijk zijn en met de te verwachten plensbui van morgen (en mogelijk de volgende dagen) was het bijna 'n 'must".
Jammer genoeg waren er vandaag belangrijker zaken te doen, vooreerst mijn tuin die dringend toe was aan wat schoffelwerk en in de namiddag stond ik ingepland voor mijn boosterprik in Dilsen-Stokkem. Nu had dat wel per fiets gekunnen, maar gezien ik het had kunnen regelen dat mijn iets jongere echtgenote ook vandaag haar prik kon krijgen, is onze schoonzoon bereidwillig geweest om voor chauffeur te spelen (mijn echtgenote zou die fietsafstand niet gered hebben).
En na die prik, diende ik mijn leesboeken terug te brengen naar de bibliotheek om uiteraard nieuw leesvoer mee naar huis te nemen. Mijn wandeling stond derhalve gepland na het avondeten. Maar, .... zucht, .... de eerstvolgende uren zou het lichtjes gaan regenen. Zowel de buienradar als het KMI geven hetzelfde beeld. Een gedwongen rustdag dan maar ...
Maar 'n fotoreportage van oude postkaarten zat er wel nog in, deze keer van onze Limburgse hoofdstad Hasselt. Ik heb er willekeurig 'n aantal van uitgekozen, hopelijk vinden jullie ze mooi.
Het was niet echt gepland, zeker niet na die mistige toestanden deze voormiddag en ook niet omdat ik samen met mijn echtgenote eens 'n ander restaurant wilden uitproberen deze middag.
Maar na dat lekker etentje, kwam de zon er door en kriebelde het om nog eens op mijn fiets te kruipen. Om nog deel te nemen aan de fietsvierdaagse was het al te laat, trouwens de enige rit die mij wel beviel (eentje van 100 km.), kon alleen gereden worden als je over 'n gps beschikt, hetgeen ik niet heb.
Vandaag dan zelf 'n relatief korte rit uitgezocht via het fietsroutenetwerk. Vertrokken in Briegden aan de brug, het jaagpad op tot in Kanne. Daar de brug over en aan de andere kant van het kanaal, naar de sluis van Lanaye. Onderweg, veel deelnemers tegengekomen van de kortere afstanden van de fietsvierdaagse. Blijkbaar was het vandaag dan toch 'n succes. Via de brug in Moelingen dan de Maas over en Eijsden binnen gereden. De rit rechtsaf vervolgd naar Gronsveld en daar op dat punt, 'n korte lus naar rechts gemaakt naar Sint-Geertruid. Ik wilde in die lus, de Eckelraderweg omhoog rijden, de enige helling van betekenis. En eens die lus rondgemaakt, langs de paarden richting Meerssen gereden.
De terugweg was simpel, de Noorderbrug over, Smeermaas binnen en via 'n lus langs de Zuid-Willemsvaart naar Neerharen en verderdoor naar huis.
Zo, mijn benen weer eens getest, genoten van de zon en morgen, ... dan ga ik schaaklessen geven in onze club. Benieuwd hoe dat zal gaan?
Gewapend met zonnebrandcrème factor 50 op snuit, armen en benen, ben ik vandaag vertrokken voor 'n mooie fietstocht doorheen Ned. Limburg. Vanaf donderdag zijn er geregeld buien op komst en de temperatuur zou ook zakken, het moment dus om nog eens 'n 100-plusrit te maken.
Eerst de Noorderbrug over in Maastricht en dan direct rechts naar de grootste en breedste fietssnelweg van Maastricht. Op die snelweg kun je rechts naar Bemelen, links naar Meerssen. Ik ging naar rechts, om op de Bemelerberg de benen al eens te testen op hetgeen nog komen zou.
Af en toe ook eens stoppen voor de nodige suikers, in dit geval, 'n halve banaan. Even voorbij Gulpen, zag ik toch nog water in de beek, een heel verschil met thuis waar de Aspermansvijver volledig droog staat.
En dan de klim naar Ubachsberg langs de Trintelerberg, niet zo heel zwaar maar toch 2,1 km. klimmen. En eenmaal boven, is 'n korte pauze in de Bernardushoeve meer dan welkom.
Wat verderop, enkele mooie vergezichten. En als 'n brugje zo mooi versiert is, dan neem je toch 'n foto ...!
Maar dan, Geleen, ... dat is 'n avontuur op zich. Druk, druk, wegenwerken, veel te weinig bordjes van het fietsroutenetwerk, de verkeerssituatie die je vooreerst in acht dient te nemen, kortom, ik was weer blij er zonder kleerscheuren (figuurlijk dan) doorheen geraakt te zijn.
Eén vraag diende nog beantwoord te worden, was er voldoende water in de Maas om in Berg a/d Maas de oversteek te kunnen maken met het autoveer richting Meeswijk? En ja, geen probleem.
De terugweg kende ik uiteraard met de ogen toe, langs Leut en het kanaal tot Rekem om daar links af te slaan richting Herbricht. En toen had ik mijn allerlaatste vraag, zou de Maasbar nog open zijn tegenover het voormalige café van Rudi ...? En weer 'n dikke ja. Ene lekkere Duvel ging er gewillig in, dat mocht wel, tot thuis was de afstand niet zo groot meer.
Zo, 'n iets uitgebreider verslag dan anders, maar ja, het waren dan ook 106 kilometer.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog. 
Ik ben Eddy Meuris