aantal stappen: 3.140.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 260
aantal fietstochten: 82
Zoeken in blog
06-09-2022
Bernardushoeve
Gewapend met zonnebrandcrème factor 50 op snuit, armen en benen, ben ik vandaag vertrokken voor 'n mooie fietstocht doorheen Ned. Limburg. Vanaf donderdag zijn er geregeld buien op komst en de temperatuur zou ook zakken, het moment dus om nog eens 'n 100-plusrit te maken.
Eerst de Noorderbrug over in Maastricht en dan direct rechts naar de grootste en breedste fietssnelweg van Maastricht. Op die snelweg kun je rechts naar Bemelen, links naar Meerssen. Ik ging naar rechts, om op de Bemelerberg de benen al eens te testen op hetgeen nog komen zou.
Af en toe ook eens stoppen voor de nodige suikers, in dit geval, 'n halve banaan. Even voorbij Gulpen, zag ik toch nog water in de beek, een heel verschil met thuis waar de Aspermansvijver volledig droog staat.
En dan de klim naar Ubachsberg langs de Trintelerberg, niet zo heel zwaar maar toch 2,1 km. klimmen. En eenmaal boven, is 'n korte pauze in de Bernardushoeve meer dan welkom.
Wat verderop, enkele mooie vergezichten. En als 'n brugje zo mooi versiert is, dan neem je toch 'n foto ...!
Maar dan, Geleen, ... dat is 'n avontuur op zich. Druk, druk, wegenwerken, veel te weinig bordjes van het fietsroutenetwerk, de verkeerssituatie die je vooreerst in acht dient te nemen, kortom, ik was weer blij er zonder kleerscheuren (figuurlijk dan) doorheen geraakt te zijn.
Eén vraag diende nog beantwoord te worden, was er voldoende water in de Maas om in Berg a/d Maas de oversteek te kunnen maken met het autoveer richting Meeswijk? En ja, geen probleem.
De terugweg kende ik uiteraard met de ogen toe, langs Leut en het kanaal tot Rekem om daar links af te slaan richting Herbricht. En toen had ik mijn allerlaatste vraag, zou de Maasbar nog open zijn tegenover het voormalige café van Rudi ...? En weer 'n dikke ja. Ene lekkere Duvel ging er gewillig in, dat mocht wel, tot thuis was de afstand niet zo groot meer.
Zo, 'n iets uitgebreider verslag dan anders, maar ja, het waren dan ook 106 kilometer.
Dag vrienden, daar ben ik weer. Mijn echtgenote en ikzelf zijn 'n paar dagen naar Leuven geweest. We logeerden (met ontbijt) in 'n befaamd hotel, Martin's Klooster op de O.L. Vrouwestraat.
Het was 'n kort verblijf waarbij niks moest maar alles mocht. Enkele dagen niet moeten koken, geen afwas, geen emails, niemand die je nodig had ...
We hebben redelijk wat gewandeld, uiteraard niet alles geregistreerd, maar toch. Zo hebben we bvb. op dag 1, de klim gemaakt naar de Abdij Keizersberg waar nog steeds enkele monniken van de Benedictijnenorde wonen. Het is 'n mooi wandelgebied met 'n prachtig uitzicht over de stad Leuven. Het Mariabeeld toornt hoog boven de stad uit. En die boom, ... op de foto zie je het niet meteen, maar als wij getweeën onze armen omheen de boom zouden slaan, wij zouden mekaar niet kunnen raken, zo dik is hij. Je hebt bergop naar de Abdij, ook 'n zicht op de jachthaven van Leuven.
Dat liggend beeld is nu prachtig om te zien, maar bij 'n hoge waterstand van de Dijle, ligt het beeld letterlijk onder water.
Wij zijn ook door het st. Donatuspark gewandeld, een der meerdere parken in en rond de stad.
En uiteraard hebben we ook gewinkeld, de Diestsestraat helemaal tot het einde om terug te keren via de Bondgenotenlaan. We hebben zelfs enkele aankopen gedaan. Er was nog plaats in onze koffer.
Het avondeten werd ons bereid in restaurant Mykene in de Muntstraat, ons favoriete restaurant in Leuven.
En die foto van 't Schoenmakerke, we moesten terugdenken aan iemand van bij ons toen er nog geen schoenmaker was in onze gemeente en dan maar aan zijn kleinzoon om hulp vroeg. De kleinzoon woont in de buurt van Leuven.
Het was vandaag of morgen 'n fietstocht maken, weer alleen, de maten hebben tegenwoordig andere doelstellingen in hun leven. Het zij zo. Het werd dus vandaag, omdat er iets minder wind zou zijn dan morgen.
Ik wilde nog eens naar Wallonië fietsen, vertrekkende doorheen de provincie Ned. Limburg. Zoals gewoonlijk start ik dan via de Noorderbrug in Maastricht om dan naar Bemelen te fietsen. Dan heb je Cadier en Keer om vervolgens richting Slenaken te gaan. Ai, even voorbij de grens met België in Voeren, diende ik 'n omweg te maken om het centrum van Teuven te vermijden. De grote straat erheen was volledig opgebroken. Nu ja, wat extra hoogtemeters om vervolgens enkele mooie foto's te maken van de vallei omheen Teuven. Wat opvalt is dat meerdere straten mooi aangelegd zijn voor de fietsers.
Eens Remersdaal achter mij gelaten, ben je rap in Plombières/Hombourg. En daar fiets je op oude spoorwegtrajecten, in dit geval op Ravel 38. Zeer mooi en aangenaam fietsen. Maar door al dat moois, mij even laten misleiden, in Froidthier/Thimister-Clermont moest ik rechtdoor en ik ging links. Gevolg, even mijn weg terug moeten zoeken om uiteindelijk de richting in te slaan waar ik toch bekend ben met de diverse richtingen, nl. Aubel.
Via Aubel terug op mijn voorziene route gekomen om via de Abdij van Val Dieu, terug noordwaarts te fietsen naar Moelingen. Daar de brug over de Maas gepasseerd om dan even verder stil te staan voor enkele foto's met het Nederlandse Eijsden aan de andere kant van de rivier. Aan de sluis van Lanaye mijn laatste foto's gemaakt want eens daar voorbij, ben je bijna thuis.
Ik wilde vandaag 'n 90 kilometer fietsen, het werden er net geen 100. Geen probleem, ik heb mij weer geamuseerd.
Ook in Belgisch Limburg kun je mooi fietsen, zeker als je op 'n redelijk vroeg uur vertrekt. Je hebt dan de weg zo goed als voor jou alleen.
Mijn bedoeling was om te fietsen langsheen de Zuid-Willemsvaart. Dit kanaal wordt al gebruikt vanaf de jaren 1825-1826 en is 123 kilometer lang. Maar éénmaal in Bocholt (na 43 kilometer) was ik toch blij niet meer langs het kanaal te moeten rijden. Je hebt onderweg wel verschillende aanlegsteigers voor plezierboten, oa. aan "het Eilandje" in Neeroeteren, maar het is toch eentonig rechtdoor fietsen.
Maar goed, Tongerlo-Bree voorbij en in Bocholt de mooie brug over, had ik direct andere wegen. Veelal boswegen met goed bereidbare fietspaden, al kwam ik toch 'n vervelende lange onverharde strook met veel kiezel tegen, het gevolg van wegwerkzaamheden.
Eenmaal Bocholt achter mij gelaten, passeerde ik nog Grote-Brogel/Peer, Ellikom en Wijshagen in Oudsbergen om dan via Opglabbeek naar As (met zijn oude watermolen) te fietsen. Onderweg nog 'n mooi versierde woning gezien.
In As nog eens na lange tijd, gestopt aan het voormalige station. De taart met bosvruchten was uitermate lekker.
Terugkeren deed ik via de passage aan "fietsen door de heide", Zutendaal om ten slotte na 'n laatste stop in Gellik, mijn rit van alweer meer dan 100 kilometer, te beëindigen.
Dag volgers, het is nu bijna 16u00 en ik ben nog niet uit mijn kot geweest, zij het deze voormiddag samen met mijn echtgenote om boodschappen te doen. Toeval wilde dat er toen op onze straat, enkelen onder u aan de andere kant van de straat juist passeerden, maar dat we mekaar niet konden groeten wegens de ophaaldienst van GFT die er zijn neus tussen stak. Met deze mijn verontschuldigingen dus.
Langs de andere kant, tot juist enkele minuten terug, heeft het hier ook fiks geregend. En laat dat nu juist belangrijk zijn. Voor zover ik op de buienradar kan zien, blijft het weer onstabiel. En mijn laatste reden om vandaag eens thuis te (moeten) blijven, dat is de fenomenale opbrengst van tomaten en courgettes in onze tuin. Mijn vrouw en ikzelf hebben deze namiddag al veel tomaten door de passe-vite gedraaid om het sap in de vriezer te kunnen steken. Seffens wacht de afwas.
Dus geen gesport maar enkele mooie oude postkaartjes van 'n naburige gemeente, Mechelen-aan-de-Maas. Mogelijk zit het er aan te komen dat onze gemeente in de toekomst zal fusioneren met Maasmechelen, ik hoop het niet maar wie ben ik om dat tegen te houden ...
Oef, het is gelukt, mijn fiets wilde deze keer niet gaan liggen (en ik dus ook niet). Mijn vrouw had mij op voorhand verwittigd, nog één keer vallen en ik steek je banden stuk. Nu, zo'n vaart zal het wel niet lopen, maar ik begrijp haar wel. Ze is bezorgd om mijn welzijn, ik ga stilaan in de richting van de 70.
Maar goed, mijn fietstocht begon om 8u45 richting de Salamander in Maasmechelen waar het al vrij druk was met wandelaars, fietsers en joggers. Dan lichtjes bergop via het brugje naar het station van As. De trein op het minispoor kun je er nemen op de zondagen tussen april en september om 14u00, 15u00 en 16u00. Het spoor is 1.300 meter lang. Afb. 6 is geen eigen foto.
Even later passeerde ik aan de Abdijhoeve in Kelchterhoef om dan verder te fietsen richting Zonhoven. Eens in Zonhoven had ik al 60 km. op de teller en ik was omzeggens nog niet onder de bomen uit geweest. Het was dus zeker 'n koele start. En daar in Zonhoven, daar kon ik absoluut niet voorbij zonder de nodige foto's te nemen aan dat tunneltje. En ik was niet de enige die er stopte. Prachtig toch!
Mijn tocht zette ik verder door het domein van Bokrijk en meer bepaald op het traject van "fietsen door het water". Even buiten Bokrijk bij Trobbiani's Place Genk, heb ik mijn pauze genomen om wat calorieën op te slaan. En dat 'n fietstocht niet altijd over mooie vlakke wegen gaat, bewijst mijn foto van 'n smal bospad. Soms kan het niet anders.
Met terug naar huis te fietsen via Munsterbilzen en Eigenbilzen, was de kanaalbar aan de brug in Eigenbilzen wel héél aanlokkelijk om 'n frisse pint te drinken. Het was er warm genoeg voor geworden.
Terug thuis even op de weegschaal gestaan: 65.7 kg. Vooral veel vocht verloren.
Tja, 'n fietstocht maken, de dag na 'n stevige regenbui, misschien niet het beste idee. Maar daarover later meer.
Ik vertrok richting Maastricht naar de Noorderbrug, vertrekpunt van vele tochten. En op die Noorderbrug zag ik op 'n bepaald plaats ene hele grote plas water op het fietsersgedeelte, 'n teken dat het ook in Maastricht goed geregend had.
Even verderop naar Meerssen om dan rechts de klim te maken van de helling met de mooie naam: Waterval. Halverwege die klim, even gestopt om 'n foto te maken van 'n mooi vakwerkhuis.
Via Beek naar Elsloo waar ik over enkele idyllische paden kon fietsen. En verder met de wind in de rug, naar Roosteren waarna ik na precies 54 kilometer, de brug naar Maaseik kon oversteken.
Omwille van de wind, koos ik vandaag de terugweg via het oude kolenspoor richting As. Je bent er goed beschut tegen de wind. Maar vandaag was dat ook 'n nadeel, door de vele bomen was ik wel beschut tegen de wind maar niet tegen natte bladeren die her en der lagen. Ik fiets met bandjes van 25 mm. en ben toch zowaar weggegleden over 'n hoop van die bladeren. Gevolg, wat blikschade aan de rechterkant: knie, elleboog en heup. Gelukkig heb ik thuis 'n goede verzorgster die in de loop der jaren, al heel wat ervaring heeft opgedaan in het verzorgen van wonden.
En ik moet zeggen, verschillende andere fietsers boden spontaan hun hulp aan. Het gaat nog goed met de mensheid.
Via de Salamander in Maasmechelen en het OPZ in Rekem terug naar huis om na 'n frisse douche en verzorging, met de kleine naar de kermis te gaan.
Als je Haspengouw binnenfietst, dan kom je al eens kastelen tegen. En niet alleen kastelen, maar ook bergjes op en bergjes af en vele mooie vergezichten.
Wegens de minder goede weersverwachtingen voor morgen woensdag, was ik er vandaag al op uitgetrokken. En het werd weer 'n soloritje, de een zat in de Ardennen, de ander moest babysitten en nog iemand beperkt zijn ritten in afstand wegens de warmte.
Voor mij geen problemen, eerst Haspengouw in, dan door Hasselt om via Winterslag en Zutendaal terug te keren.
Afb. 2 tem. 6 zijn foto's gemaakt van en aan het Apostelhuis in Alden Biesen. Het wordt ook wel eens 'n trompetterwoning genoemd.
Afb. 7 tem. 9 maakte ik aan het wijndomein van de fam. Rennes in Genoelselderen.
Afb. 10 is het bijzonder mooie kasteel van Renesse in 's Herenelderen.
Afb. 11 kwam ik tegen in Gors-op-Leeuw, het kasteel van Gors.
Via Wellen en Alken ging het dan naar Hasselt. Daar moet je oppassen om niet in de binnenstad verzeild te raken, de max. snelheid - ook voor fietsers - is daar 20 km/uur. Even buiten Hasselt zag ik op de teller van de fietssnelweg dat ik vandaag al nr. 369 was.
Mijn korte pauze nam ik even vóór het domein van Bokrijk, 'n lekkere appeltaart. Verder dan door het domein om via Transportbedrijf Essers, naar Winterslag te fietsen. De mijnschachten beheersen nog steeds de omgeving.
Een laatste stop op het Kerkplein en tevreden terug naar huis. Een mooie rit en al méér dan 5.000 gefietste kilometers op de teller voor dit jaar.
Het bewijs is er, ik begin oud te worden ... fysiek misschien nog niet, maar zeker mentaal! Van de week bijna vergeten naar de kapper te gaan. Goed dat mijn echtgenote mij er op attendeerde. Vervolgens 'n raam op de benedenverdieping vergeten te sluiten bij het verlaten - als laatste - van de woning om ten slotte vandaag weer ene ferme stoot uit te halen maar hierover dadelijk meer.
Deze morgen had ik 'n mooie fietstocht gepland, te beginnen langs de Zuid-Willemsvaart met 'n 1ste foto op de splitsing van Zuid-Willemsvaart en Verbindingskanaal. Vervolgens het kanaal blijven volgen tot in Rotem om daar links af te slaan via het kleine fietsbrugje. Als je het voormalige kolenspoor blijft volgen richting As, kom je in Dilsen-Stokkem doorheen Ecovallei Vossenberg.
Verder wilde ik via het recreatiegebied Kattevennen door Zutendaal fietsen richting Bilzen om daar te bekijken wat er nog aan mogelijkheden lagen om vóór 12u00 thuis te geraken. Maar veel verder dan Kattevennen ben ik niet geraakt. En ik zal u uitleggen waarom. Als ik fiets, heb ik altijd 'n zakje rond mijn nek hangen waarin ik het volgende opberg: GSM - paspoort - wat geld. Iets verder dan Kattevennen voelde ik doorheen mijn koerstrui, dat het plastiek mapje met paspoort en geld niet op zijn plaats zat. Gestopt uiteraard en gezocht naar dat mapje. Maar ... geen mapje. Oei, wat nu? Er zat niks anders op dan terugfietsen naar de laatste plaats waar ik gestopt was om iets te eten. Maar daar ter plaatse, niks te vinden. Paspoort en centen dus verloren, dacht ik toen.
Dan maar terug naar huis om daar vast te stellen dat ik dat mapje gewoon vergeten was mee te nemen bij vertrek. Het lag nog doodleuk op onze tafel in de living. Ik word dus oud.
Zo, weer 'n fietstocht met bestemming, afgevinkt voor dit jaar. Ons fietsgroepje wilde deze zomer naar Vaals fietsen, maar door omstandigheden vrees ik dat het voor de groep niet zal lukken. Ik ben er vanmorgen dan maar alleen op uitgetrokken.
Mijn wekker stond op 6u30 en iets voor 8u00 ben ik vertrokken, voorzien van het o zo nodige vocht en voldoende voedsel. Wel nog 'n kleine omweg moeten maken want ze zijn aan het werk aan de fietsbrug (zie laatste foto).
Als je naar Vaals wilt fietsen, dan weet je dat het bergop zal worden. Een eerste klim kreeg ik al rap aan Groeve 't Rooth. Dan naar Gulpen waar ik molen Roex in volle bedrijvigheid kon zien. En dan weer 'n stevige kuitenbijter, de Kruisberg in Wahlwiller. Iets verderop was ik zowaar in Aachen (Aken), zij het in het stadsdeel Orsbach. Maar enkele kilometers verder was ik Duitsland terug uit en kon ik aan de lange Vaalserberg beginnen, 'n klim van 3,4 km. Eens boven wist ik dat Brasserie WilhelminaToren de geschikte plaats was om wat calorieën bij te tanken.
Aan de andere kant, terug bergje af en in Plombières de Ravel 39 genomen, een der oudste voormalige spoorlijnen. Zo'n Ravel is ideaal om te fietsen, mooi aangelegd en onderhouden. En dan trok ik de Voerstreek binnen via Teuven en De Plank. Langs Sint-Martensvoeren en 's Gravenvoeren, in Moelingen via de Maasbrug mijn terugweg aangevat langs de sluis van Lanaye en Kanne.
Op het Kerkplein in mijn woonplaats nog effe 'n terrasje gedaan om dan eenmaal thuis, mijn Stravaprofiel te bekijken om dan vast te stellen dat ik meer dan 1.000 hoogtemeters gefietst heb. En de warmte van vandaag, hoor ik jullie al vragen, ... daar heb ik eigenlijk geen problemen mee gehad. Goed getraind zeker en de fysiek is ok.
Af en toe hou ik wel van uitdagingen. Zo volgt mij op Strava 'n wielerfanaat, die ook vroeger een van mijn medewerkers was op de Post. Kris weet dat ik van hellingen hou en hij heeft mij de tip gegeven om ook eens in de buurt van de Houtain, de rue Thier d'Amry op te rijden. Wel Kris, dat heb ik bij deze dus vandaag gedaan. Merci voor de tip.
De aanloop daarheen ging simpelweg langs het Albertkanaal, Kanne, de sluis van Lanaye en dan naar Visé. Onderweg toch even gestopt om die berg schroot op beeld te zetten.
En dan die klim, het was even afwijken van het fietsroutenetwerk, even de juiste weg vragen en dan bij 'n Nederlander uitkomen die daar al jaren woont. Hij vertelde mij dat hij Philippe Gilbert heel regelmatig dat bergje heeft zien oprijden. Op de moeilijkste delen haalde ik toch nog 'n snelheid van 7 à 8 km/uur. Ik weet het niet precies, maar ik denk toch enkele pieken van om en bij de 20% overwonnen te hebben.
De rit verder verliep anders dan eigenlijk voorzien. In de plaats van het fietsroutenetwerk, heb ik mij vooral gericht op de verkeersborden en zo via Glons, naar Tongeren en Bilzen gefietst. Voor Glons nog enkele foto's, oa. van 'n gedenkteken van '"de bataille de Rocourt van 11/10/1746".
Eens Bilzen voorbij, mijn rit nog wat verlengd via Zutendaal met 'n stop op het Kerkplein aldaar en 'n foto van het mooiste gebouw van de gemeente, de pastorij. In Opgrimbie de Duivelsberg op met zijn mooi vergezicht en langs Hochter Bampd, naar de Maas in Smeermaas. Ik geloof dat vandaag alle kajakken bezet waren, zoveel heb ik er gezien.
Maar goed, mijn doelstelling voor vandaag heb ik bereikt. Nogmaals bedankt Kris voor je tip.
Op woensdag fietsen we meestal, al kan dat wel eens afwijken. Maar vandaag waren Peter en ikzelf weer op pad. Het doel van onze trip was Thorn - ook wel eens het witte stadje genoemd - juist over de grens ten noorden van Kessenich.
Omwille van de warmte, waren we vroeg vertrokken. Te vroeg zelfs, toen we in Thorn aankwamen waren de terrassen nog niet geopend en tot 10u00 wachten, dat wilden we niet. Uiteraard was dat spijtig, je kunt daar gezellig zitten met 'n drankje en 'n hapje. Maar, we maken dat nog eens goed deze zomer.
We waren vertrokken via Rekem en de Zuid-Willemsvaart om later rechts af te slaan naar de Maas. Maaseik en Aldeneik waren al vlug binnen handbereik, verder reden we nog door Ophoven en Kessenich. En ja, in Thorn liepen we binnen iets voor 9u30.
De terugweg namen we via Wurfeld naar de koelte onder de bomen van het oud kolenspoor om vervolgens terug aan de Zuid-Willemsvaart uit te komen. In Lanklaar was het links af naar hotel Beau Séjour. Daar zijn we gestopt voor wat suikers en 'n hapje. We bestelden 2 koffie - 2 cola - 2 broodjes kaas (er was nog geen vlaai) en betaalden - jullie lezen het goed - 9,00 euro.
Maar voor we Beau Séjour bereikten, trok toch wel ene hele speciale stoet aan ons voorbij ergens in Kinrooi. Minstens 'n 40-tal personen die naar de velden trokken om rode bessen oftewel aalbessen te gaan plukken. Het waren allemaal personen van vreemde origine.
Verder op onze terugweg kwamen we nog in St. Barbara Eisden, langs het oud spoorwegstation van Eisden en de Salamander in Maasmechelen. Aan het OPZ Rekem verkoos Peter rechtstreeks huiswaarts te keren, hij had nog 'n afspraak, ikzelf bolde nog eens de Bessemerberg op richting Zutendaal. Op weg naar Gellik, ging mijn laatste boterham er aan. En de warmte, zul je zeggen. Geen probleem, op de fiets en wat wind tegen, was dat best te doen.
En thuis na die heerlijke douche, nog even naar de Bib om mijn boeken terug te brengen en anderen in de plaats te ontlenen. Hiermee ben ik weer enkele weken zoet.
Als je samenwoont met je partner (in ons geval, al 41 jaar), dan moet je je partner regelmatig op de hoogte brengen van je plannen voor de dag die begint. Zo wilde ik deze voormiddag mijn haagbeuk en 'n beuk snoeien en in de namiddag 'n fietstocht maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Om 12u45 was ik klaar met hulp bij de afwas en kon ik mij gereed maken voor mijn fietstocht. Die tocht had ik gisterenavond al geprint.
Het ging via Rekem naar Uikhoven waar ik met het veer de Maas overstak naar Geulle a/d Maas. Even verderop ligt de Slingerberg naar Hussenberg, 'n heuveltje van 1,15 km. met 'n max. stijging over 100 meter van 7,6% (met enkele steile punten van bijna 10%). Vervolgens wilde ik naar Valkenburg rijden via mijn knooppunten. Maar daar kwam weinig van in huis, door wegenwerken diende ik om te rijden via Genhout en Hulsberg, het was dus mij oriënteren op de aanwijsborden langs de weg.
Eenmaal in Valkenburg, zag ik nog eens de enorme aantrekkingskracht van het stadje op de toeristen. Omzeggens elke terrasstoel was bezet. Voor ene keer ging ik niet rechts de Cauberg omhoog maar wel links de Daalhemerweg. Een klim van 1,8 km. met 'n max. stijging van 7,3 over 100 meter (met enkele punten van 9%).
Vervolgens 'n mooi straatje in Nuth en 'n oude hoeve in Cadier. Ik wilde mijn rit niet te lang maken maar 'n extra bergje, dat moest wel nog kunnen. Het werd nog eens Groeve 't Rooth in Bemelen, 'n helling van 1,6 km. met 'n max. stijging van 10,5% over 100 meter (met pieken van 13 à 14%). Naar Maastricht ging het via de afdaling van de Bemelerberg.
Nog even de Noorderbrug over, dan de Sandersweg omhoog om via de Brusselseweg naar Smeermaas te fietsen.
Mijn enige pauze nam ik voor ene keer aan het Cultuurcafé in Lanaken. En eigenlijk zou ik dat meer moeten doen, 'n tas koffie (met koekje en biscuit met slagroom) plus ene Duvel voor 5,50 euro, terwijl het op andere plaatsen 6,10 tot 6,70 euro kost voor hetzelfde.
En af en toe dat biertje, voor mijne cholesterol moet ik het niet laten, die is uitstekend volgens mijn dokter en mijne BMI is prima. Nog ene fijne avond.
Doorgaans is de donderdag geen fietsdag, maar gisteren had ik na wat kleine werkjes, vastgesteld dat er relatief weinig te doen is in de tuin. Daarom rijpte vandaag het idee om in de namiddag 'n ritje te maken. Dat tochtje wilde ik alleen maken en mijn oog viel op enkele hellingen in Wallonië, nl. de Houtain achter Haccourt en de helling van Wonck na Bassenge.
Wel in de voormiddag nog mijn fiets wat gepoetst, wat extra smeer op de ketting en mijn route geprint. Nadat ik alles klaar had gelegd om mee te nemen (eten - drinken - paspoort) kon ik vertrekken.
Het begin van mijn parcours was vertrouwd, langs het kanaal tot Kanne, dan de sluis van Lanaye en doorrijden tot in Visé. In Haccourt de brug over richting de Houtain (daar enkele foto's gemaakt, links zie je de helling die ik over moest). Maar, ... juist vóór de Houtain, ligt er nog 'n klimmetje van ocharme 20 meter. Je moet dat klimmetje weten liggen, zoniet sta je gewoon stil. Het is kwestie van terug te schakelen naar je kleinste versnelling om daar boven te geraken. Ook deze keer lukte het weer. Een straat verder begint dan de Houtain, 'n klim van iets meer dan 2 km. Uiteraard moet je er ook weer af, op het bord zie je hoe steil het is (15%).
Via Roclenge en Bassenge, links naar boven, de helling van Wonck op. Niet zo lang, maar wel flink steil in het begin.
De rest van de route is vooral genieten geweest, mooie vergezichten, oa. in Herderen en onderweg naar Rosmeer. In Hees in het veld, nog even aan cyclocross moeten doen, dáár wilde ik toch niet door fietsen.
Voila, dat was het weer voor vandaag, 'n voor mijn doen, relatief kortere rit maar met toch meer dan 400 hoogtemeters.
Ondanks de dreigende lucht vanmorgen, zijn Peter en ikzelf toch vertrokken voor 'n zéér mooie rit.
Ik had het parcours uitgezet en het was mijn bedoeling om naar het mooiste terras van Ned. Limburg te fietsen, nl. de Bernardushoeve in Voerendaal. Peter was er nog nooit geweest en het was voor mij dan ook afwachten wat hij er van zou vinden.
In het begin van onze rit, had ik mij even misrekend. Ik had gedacht dat het veer in Uikhoven al vanaf 9u00 de Maas zou overvaren, niet dus, pas om 10u00. Geen nood, de autostradebrug in Kotem dan maar over en even verder zaten we terug op ons parcours.
Aan 'n brug kon ik niet voorbij zonder even enkele foto's te nemen. Deze was prachtig beschilderd en was omzeggens nog niet verminkt met onzinnige graffiti.
En onze rit, het was klimmen en dalen maar vooral klimmen naar de Bernardushoeve. Deze ligt juist buiten Ubachsberg (ja, inderdaad, what's in a name), 'n woonwijk van Voerendaal. Je hebt er 'n fantastisch uitzicht op het terras en al was de taartpunt met bosbessen niet al te groot, we hebben er van genoten.
Onderweg zie je overal mooie vakwerkhuisjes en kapelletjes kom je tegen achter elke hoek en kant. En bakjes met pruimen kon je voor wat zilverstukken meenemen.
Wederom 'n prachtige rit, helemaal droog hebben we het niet gehouden. Gelukkig waren we beiden voorzien op 'n regenjasje, maar dat kon de pret niet bederven, ... en dat Duveltje, ...dat smaakte.
Het is uiteindelijk gelukt om met Peter nog eens 'n rit te maken. We hadden twee doelen, vooreerst het Tom Dumoulinpark in Sittard en de Brunssemmerheide.
En die doelen hebben we gehaald. Om 9u00 vertrokken wij langs de Zuid-Willemsvaart om nadien rechts af te slaan naar de Maas. In Meeswijk met het veer dan de Maas over naar Berg a/d Maas om vervolgens naar Sittard te fietsen.
Je komt dan eerst langs het geweldig mooie stadion van voetbalclub Fortuna Sittard (geen eigen foto) om iets verder dan het Tom Dumoulinpark binnen te rijden. Je kunt daar gratis rondjes fietsen en diverse hellingen oprijden. De zwaarste helling heeft 'n maximale hellingsgraad van 22,5%. En ja, we zijn beiden tweemaal boven geraakt.
De Duitse grens is dan vlakbij. Deze keer was dat Duitse gedeelte, slechts minimaal. Enkel de gemeente Hillensberg hebben we aangedaan. Vervolgens terug naar Ned. Limburg met dorpen als Bingelrade en Schinveld (1ste pauze: koffie met taart).
En dan het mooie stuk door de Brunssemmerheide. Een prachtig natuurgebied. Daarna de dorpen Amstenrade, Schinnen, Spaubeek, Genhout om tenslotte in Meerssen de dorstige kelen te smeren.
De Noorderbrug in Maastricht is dan niet meer ver zodat we naar Smeermaas konden fietsen om terug thuis te geraken. Peter deed dat rechtstreeks, met 91 km. op de teller, ik maakte nog 'n ommetje langs Veldwezelt en Gellik (foto aan het kanaal) met 102 km. als resultaat.
Voila, we zijn beiden weer tevreden over onze rit en de plannen worden gemaakt om volgende week in dezelfde regio te fietsen.
Zondag - rustdag. Het kan nooit kwaad om eens 'n dagje rust te nemen. De voorbije week heb ik toch enkele intensieve fietstochten gemaakt en met het warme weer in het vooruitzicht, moet ik toch wat krachten sparen. Wat ook meegeteld heeft om vandaag thuis te blijven is de boodschap dat dochter en kleinzoon op bezoek gingen komen, zonder echter 'n uur af te spreken.
Maar goed, niks te wandelen vandaag, dan nog eens 'n rondje toeristische trekpleisters van onze provincie. Maaseik is er zo eentje, 'n oude stad aan de Maas in de noordoostelijke hoek van onze provincie Limburg. Het is 'n plaats waar ik dikwijls voorbij fiets - gisteren nog - en je hebt daar ook de mogelijkheid om via de brug, de Maas over te steken.
Maaseik is niet alleen het centrum zelf, je hebt ook het gehucht Heppeneert, 'n bedevaartsoord en iets hoger ligt het kerkdorp Aldeneik, ook horende tot de stad Maaseik. Aldeneik is vooral bekend omwille van zijn prachtige wandelpaden maar ook voor zijn wijn, gemaakt in Domein Aldeneyck.
Ik heb 'n kleine selectie gemaakt van oude postkaarten. Hopelijk is jullie interesse gewekt.
Met Geleen - maar ook met Sittard - heb ik 'n liefde-haatverhouding. Enerzijds moet je in deze steden telkens op je qui-vive zijn want er loeren vele hindernissen om de hoek, zijnde de vele stoplichten, de soms ontbrekende bordjes van het fietsroutenetwerk (zeker als er wegeniswerken zijn), de verkeerssituaties, de andere fietsers en wandelaars en je eigen veiligheid. Maar anderzijds, is het ook de regio van Toon, hij is er geboren en getogen, ik luister en kijk nog altijd graag naar Toon, dus ik hou van de streek.
Mijn rit vertrok vandaag in Maastricht om vervolgens door Meerssen te fietsen en in Humcoven de Biesenberg op te rijden. Dan heb je Geleen met zijn markt op zaterdag en 'n trein vertrekkensklaar.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen. Hierdoor kwam ik ondermeer door Guttecoven (met dat mooie beeld), Buchten, Illikhoven en Roosteren. In Maaseik dan de brug over en vastgesteld dat de Maas bijzonder laag staat. Via Heppeneert vervolgens over het lange voormalige kolenspoor naar As. Op die route was ik vandaag fietser nr. 215.
Aan het station van As, mijn rit verder gezet in de richting van Wiemesmeer-Zutendaal om in Eigenbilzen aan de kanaalbar mijn enige stop te maken voor 'n stuk vlaai (toevallig het allerlaatste stuk in voorraad) en 'n donker biertje van Bilzen, de tripel K.
Wederom 'n mooie rit. Stilaan kom ik qua kilometers in de buurt van het eindresultaat van 2021, toen had ik in totaal 5.960 kilometers gefietst.
Ons fietsgroepje maakt elke seizoen 'n aantal doelstellingen, en voor dit jaar was er oa. 'n rit naar de Achelse Kluis bij. Dat is 'n lange rit en wat training op grotere afstanden is dus aangewezen. Maar om diverse redenen zijn mijn maten aan 'n wat minder intensief seizoen bezig en het is dus voor hen niet realistisch om er naar toe te fietsen (heen EN terug bedoel ik dus). Nu, ze mogen mij altijd tegenspreken en ik zal hen met graagte naar Achel vergezellen.
Maar de doelstelling wilde ikzelf toch aangaan, en ben dus vanmorgen om 7u30 vertrokken voor 'n solorit. Het begin van mijn tocht ging voornamelijk langs de Zuid-Willemsvaart, 'n beetje saai, maar ik was er wel beschermd tegen de zon door al die bomen langs het kanaal. Onderweg pas ik in principe altijd de 6/24-regel toe, om de 6 km. iets drinken, om de 24 km. iets achter de kiezen duwen. Dit is uiteraard geen vaste regel, mijn lichaam meldt zich wel als het iets nodig heeft.
Door de wind in de rug was ik al rap in Hamont-Achel waar ik nog eens stopte voor "de dodendraad", 'n restant van wereldoorlog 1. Juist daar achter fietste ik nog 'n heel stuk pal op de grens doorheen Nederland tot bijna aan de Kluis. Ik had mij op voorhand geïnformeerd, de keuken van de abdij ging om 10u00 open, ik was er om 10u10 en was vandaag de allereerste klant. Een lekker tas koffie, 'n smeuïge taartpunt, 'n cola om direct op te drinken en 'n cola in de drinkbus voor onderweg. Al die calorieën waren nodig voor het vervolg van mijn trip.
De terugweg ging via het lange fietspad beginnende in Neerpelt, langs Peer door, en doorheen Houthalen-Helchteren. In Kattevennen en Zutendaal kwam alras het einde van mijn tocht in 't zicht. Een zéér mooie rit, 130 kilometer gefietst tegen 'n tempo van 23,9 km/uur, en 'n doelstelling die ik kan afvinken.
Om 13u30 was ik terug thuis om mijn wedervaren te vertellen aan mijn echtgenote.
Gisteren de inspanning met het snoeiwerk, vandaag de ontspanning met 'n mooie fietstocht.
Weer was ik alleen, ik had het dus voor het kiezen waarheen de tocht mij zou brengen. Gelet op de windrichting ('s morgens vanuit NW en vanaf 14u00 met windkracht 3 bfr.) koos ik er voor om relatief vroeg te vertrekken (8u26). Mijn tocht had ik gisterenavond al op papier gezet, 'n tocht langs het kanaal en de Maas naar Maaseik, daar de Maasbrug over en via Millen naar Tüddern en Gangelt in Duitsland.
De temperatuur was bij vertrek ideaal, niet te warm - niet te fris. Mijn 1ste foto van 'n kudde koeien, ging gepaard met veel geloei. Ze vertrouwden het blijkbaar niet, die kerel met zijn helm op en iets in zijn handen. Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien.
En via de Maasplassen en de kerk van Heppeneert, dus de brug over in Maaseik. Vervolgens 'n heel stuk fietsen pal op de grens met Duitsland om in Millen dan toch Duitsland binnen te rijden. Na Tüddern richting Süsterseel om in Jabeek terug Ned. Limburg binnen te fietsen. Om de drukke stad Sittard te vermijden, had ik gekozen voor 'n zuidelijkere route via Bingelrade, Doenrade, Windraak en Puth om zo naar het gekende Spaubeek te fietsen. Op die manier enkele nieuwe wegen leren kennen. En kapelletjes, die vind je bij de vleet.
Terugkeren deed ik via Genhout en Meerssen, in die laatste gemeente, tijd voor 'n tussenstop. In de Zeute Inval is er altijd wat lekkers te krijgen. Dit adres is intussen ons welbekend.
En zoals altijd, het summum van 'n dergelijke fietstocht, dat is de warme douche achteraf. Heerlijk!
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien. 
Ik ben Eddy Meuris