aantal stappen: 1.776.040 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 144
aantal fietstochten: 42
Zoeken in blog
22-07-2022
Met Peter naar het Tom Dumoulinpark.
Het is uiteindelijk gelukt om met Peter nog eens 'n rit te maken. We hadden twee doelen, vooreerst het Tom Dumoulinpark in Sittard en de Brunssemmerheide.
En die doelen hebben we gehaald. Om 9u00 vertrokken wij langs de Zuid-Willemsvaart om nadien rechts af te slaan naar de Maas. In Meeswijk met het veer dan de Maas over naar Berg a/d Maas om vervolgens naar Sittard te fietsen.
Je komt dan eerst langs het geweldig mooie stadion van voetbalclub Fortuna Sittard (geen eigen foto) om iets verder dan het Tom Dumoulinpark binnen te rijden. Je kunt daar gratis rondjes fietsen en diverse hellingen oprijden. De zwaarste helling heeft 'n maximale hellingsgraad van 22,5%. En ja, we zijn beiden tweemaal boven geraakt.
De Duitse grens is dan vlakbij. Deze keer was dat Duitse gedeelte, slechts minimaal. Enkel de gemeente Hillensberg hebben we aangedaan. Vervolgens terug naar Ned. Limburg met dorpen als Bingelrade en Schinveld (1ste pauze: koffie met taart).
En dan het mooie stuk door de Brunssemmerheide. Een prachtig natuurgebied. Daarna de dorpen Amstenrade, Schinnen, Spaubeek, Genhout om tenslotte in Meerssen de dorstige kelen te smeren.
De Noorderbrug in Maastricht is dan niet meer ver zodat we naar Smeermaas konden fietsen om terug thuis te geraken. Peter deed dat rechtstreeks, met 91 km. op de teller, ik maakte nog 'n ommetje langs Veldwezelt en Gellik (foto aan het kanaal) met 102 km. als resultaat.
Voila, we zijn beiden weer tevreden over onze rit en de plannen worden gemaakt om volgende week in dezelfde regio te fietsen.
Mijn vrouw vreesde dat ik ging wegsmelten tijdens mijn wandeling, maar eigenlijk viel dat nog best mee. Ik kan er in tegenstelling tot haar, nog redelijk goed tegen. Ook fietsend heb ik er minder last van dan anderen. Heeft misschien iets met training te maken ...?
Hoe ook, na wederom 'n stevige snoeipartij in mijn tuin ('n paar laurierstruiken die nogal breed en hoog zijn uitgedijd), en na het middageten, in mijn wandelschoenen gekropen en het in mijn hoofd al klaar zittende parcours, afgestapt.
De fiets- en wandelbrug over, rechts de Industrieweg in en na het laatste Lanaker bedrijf, links af naar het fietspad Lanaken/Smeermaas/Veldwezelt. Op de splitsing (links naar Smeermaas, rechts naar Veldwezelt, rechtdoor naar Oud-Caberg) de linkse kant genomen tot aan het veldkruis. Daar het onverharde pad genomen naar het veldkapelletje. Om de wandeling niet té lang te maken, gewoon linksaf naar de oude spoorwegbrug.
Terugkeren deed ik via de straat die op het Nederlandse gedeelte, Kantoorweg heet en op het Belgische gedeelte, Grensstraat.
Via Drukkerij Pietermans en 'n stukje Koning Albertlaan, terug naar huis voor 'n verfrissende douche ...!
Voor ene keer, mijn dagelijkse papieren krant eens niet direct gelezen maar met het oog op de toenemende warmte, mijn wandelschoenen aangetrokken voor 'n mooi toerke.
Het was net nog geen 8u00 toen ik vertrok langs de Sportoase met zijn brugje en bloemen. Aan de Dorpsstraat, de weg overgestoken naar de Boonakkerstraat. Daar heb ik vele paarden gezien, veelal met 'n jasje aan.
In Gellik de brug overgestoken om links naar het jaagpad te stappen. Tja, en die oude spoorwegbrug blijft mij inspireren tot het nemen van foto's. In Briegden dan de klim naar boven naar de brug om dan rechts aan te houden om langs papierfabriek Sappi, terug aan het kanaal uit te komen.
Daar had ik herinneringen aan mijn jeugd toen op de toenmalige "Kip", motorcrosswedstrijden georganiseerd werden. Einde de jaren '80 kwam daar 'n eind aan door het protest van de boeren.
En die badkuip onderweg boven aan de brug van Gellik, ... 'n paar flinke emmers water en al wie het nodig vindt om zich te verfrissen met dit zwoele weer, die heeft dan het nodige.
Zondag - rustdag. Het kan nooit kwaad om eens 'n dagje rust te nemen. De voorbije week heb ik toch enkele intensieve fietstochten gemaakt en met het warme weer in het vooruitzicht, moet ik toch wat krachten sparen. Wat ook meegeteld heeft om vandaag thuis te blijven is de boodschap dat dochter en kleinzoon op bezoek gingen komen, zonder echter 'n uur af te spreken.
Maar goed, niks te wandelen vandaag, dan nog eens 'n rondje toeristische trekpleisters van onze provincie. Maaseik is er zo eentje, 'n oude stad aan de Maas in de noordoostelijke hoek van onze provincie Limburg. Het is 'n plaats waar ik dikwijls voorbij fiets - gisteren nog - en je hebt daar ook de mogelijkheid om via de brug, de Maas over te steken.
Maaseik is niet alleen het centrum zelf, je hebt ook het gehucht Heppeneert, 'n bedevaartsoord en iets hoger ligt het kerkdorp Aldeneik, ook horende tot de stad Maaseik. Aldeneik is vooral bekend omwille van zijn prachtige wandelpaden maar ook voor zijn wijn, gemaakt in Domein Aldeneyck.
Ik heb 'n kleine selectie gemaakt van oude postkaarten. Hopelijk is jullie interesse gewekt.
Met Geleen - maar ook met Sittard - heb ik 'n liefde-haatverhouding. Enerzijds moet je in deze steden telkens op je qui-vive zijn want er loeren vele hindernissen om de hoek, zijnde de vele stoplichten, de soms ontbrekende bordjes van het fietsroutenetwerk (zeker als er wegeniswerken zijn), de verkeerssituaties, de andere fietsers en wandelaars en je eigen veiligheid. Maar anderzijds, is het ook de regio van Toon, hij is er geboren en getogen, ik luister en kijk nog altijd graag naar Toon, dus ik hou van de streek.
Mijn rit vertrok vandaag in Maastricht om vervolgens door Meerssen te fietsen en in Humcoven de Biesenberg op te rijden. Dan heb je Geleen met zijn markt op zaterdag en 'n trein vertrekkensklaar.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen. Hierdoor kwam ik ondermeer door Guttecoven (met dat mooie beeld), Buchten, Illikhoven en Roosteren. In Maaseik dan de brug over en vastgesteld dat de Maas bijzonder laag staat. Via Heppeneert vervolgens over het lange voormalige kolenspoor naar As. Op die route was ik vandaag fietser nr. 215.
Aan het station van As, mijn rit verder gezet in de richting van Wiemesmeer-Zutendaal om in Eigenbilzen aan de kanaalbar mijn enige stop te maken voor 'n stuk vlaai (toevallig het allerlaatste stuk in voorraad) en 'n donker biertje van Bilzen, de tripel K.
Wederom 'n mooie rit. Stilaan kom ik qua kilometers in de buurt van het eindresultaat van 2021, toen had ik in totaal 5.960 kilometers gefietst.
Het was niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn, je route aanpassen tijdens het wandelen. Na 'n lekker etentje met ons twee in Bilzen en vóór de finale van de rit in de Tour, wilde ik nog 'n uurtje gaan wandelen (+/- 5,5 km.). Het werden uiteindelijk 7,7 kilometers, 25 minuten extra wandelplezier.
Vertrokken via het dalende bospad naar het jaagpad, wandelde ik naar de brug van Tournebride. Daar de tunnel onderdoor en deze keer eens rechts aangehouden om daar op de hoek, het wandeldomein van Pietersheim binnen te stappen. Die wandelweg nam ik tot helemaal op het einde om via de toegangszuilen naar het kasteel, de Neerharenweg en de Kinderboerderij, mij te reppen naar huis om de laatste 12 km. van de rit nog te zien.
En wie het interesseert, dat etentje was in het Kimpelkaffee, 'n brasserie met 'n goede keuken.
Morgen staat er vermoedelijk 'n fietstocht op het programma. Nog niet 100% zeker.
Ons fietsgroepje maakt elke seizoen 'n aantal doelstellingen, en voor dit jaar was er oa. 'n rit naar de Achelse Kluis bij. Dat is 'n lange rit en wat training op grotere afstanden is dus aangewezen. Maar om diverse redenen zijn mijn maten aan 'n wat minder intensief seizoen bezig en het is dus voor hen niet realistisch om er naar toe te fietsen (heen EN terug bedoel ik dus). Nu, ze mogen mij altijd tegenspreken en ik zal hen met graagte naar Achel vergezellen.
Maar de doelstelling wilde ikzelf toch aangaan, en ben dus vanmorgen om 7u30 vertrokken voor 'n solorit. Het begin van mijn tocht ging voornamelijk langs de Zuid-Willemsvaart, 'n beetje saai, maar ik was er wel beschermd tegen de zon door al die bomen langs het kanaal. Onderweg pas ik in principe altijd de 6/24-regel toe, om de 6 km. iets drinken, om de 24 km. iets achter de kiezen duwen. Dit is uiteraard geen vaste regel, mijn lichaam meldt zich wel als het iets nodig heeft.
Door de wind in de rug was ik al rap in Hamont-Achel waar ik nog eens stopte voor "de dodendraad", 'n restant van wereldoorlog 1. Juist daar achter fietste ik nog 'n heel stuk pal op de grens doorheen Nederland tot bijna aan de Kluis. Ik had mij op voorhand geïnformeerd, de keuken van de abdij ging om 10u00 open, ik was er om 10u10 en was vandaag de allereerste klant. Een lekker tas koffie, 'n smeuïge taartpunt, 'n cola om direct op te drinken en 'n cola in de drinkbus voor onderweg. Al die calorieën waren nodig voor het vervolg van mijn trip.
De terugweg ging via het lange fietspad beginnende in Neerpelt, langs Peer door, en doorheen Houthalen-Helchteren. In Kattevennen en Zutendaal kwam alras het einde van mijn tocht in 't zicht. Een zéér mooie rit, 130 kilometer gefietst tegen 'n tempo van 23,9 km/uur, en 'n doelstelling die ik kan afvinken.
Om 13u30 was ik terug thuis om mijn wedervaren te vertellen aan mijn echtgenote.
Vandaag 11 juli, onze Vlaamse Feestdag. Als ik er over nadenk, dan begin ik de laatste jaren, minder voeling te hebben met dat feestvieren. Enerzijds had de streek waar ik woon (Lanaken - Maasland, kort bij Maastricht) totaal geen voeling met het Vlaanderen van 1302, de Slag van de Guldensporen en anderzijds laat het mij tegenwoordig koud aan wie ik belastingen moet betalen, aan de Federale Staat of Vlaanderen. Uiteraard dienen mijn centen wel besteed te worden aan de juiste mensen en projecten. En natuurlijk ben ik geboren en getogen in het huidige Vlaanderen, maar ik heb met de Walen geen probleem, enkel de Brusselaars kunnen mij nog op stang jagen als ze weigeren je in het Nederlands of Vlaams te antwoorden.
Maar goed, ik heb gewandeld vandaag en deze keer was het doel de deelgemeente Neerharen. Vertrokken via het Uilenspiegelpark, nam ik onder de brug, links het onverharde pad langs het kanaal richting Neerharen. Aan de sluis zag ik dat er juist 'n schip versast was. Iets verderop, ligt de Dikke Hagestraat, jawel 'n straat terwijl het enkel 'n verhard pad is tot in het centrum van Neerharen.
Terugkeren deed ik via de Schuttershofstraat met zijn statige oude villa's. Ook de fotograaf wilde even in beeld komen. En 'n paar passen verder kom je op de Neerharenweg met als belangrijkste bewoners, de familie Melchior op Domein Zangersheide. Ook 'n aantal andere bewoners van de straat, laten zien dat ze iets méér op hun rekening hebben staan dan de modale Lanakenaar, getuige de vele struiken en bomen waar 'n simpele Belg het geld niet voor heeft om ze te laten snoeien (zelf doen is quasi onmogelijk).
De laatste foto is de ingang van de Kinderboerderij.
Morgen ga ik fietsen, deze keer naar de Achelse Kluis, 'n lange rit.
Gisteren de inspanning met het snoeiwerk, vandaag de ontspanning met 'n mooie fietstocht.
Weer was ik alleen, ik had het dus voor het kiezen waarheen de tocht mij zou brengen. Gelet op de windrichting ('s morgens vanuit NW en vanaf 14u00 met windkracht 3 bfr.) koos ik er voor om relatief vroeg te vertrekken (8u26). Mijn tocht had ik gisterenavond al op papier gezet, 'n tocht langs het kanaal en de Maas naar Maaseik, daar de Maasbrug over en via Millen naar Tüddern en Gangelt in Duitsland.
De temperatuur was bij vertrek ideaal, niet te warm - niet te fris. Mijn 1ste foto van 'n kudde koeien, ging gepaard met veel geloei. Ze vertrouwden het blijkbaar niet, die kerel met zijn helm op en iets in zijn handen. Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien.
En via de Maasplassen en de kerk van Heppeneert, dus de brug over in Maaseik. Vervolgens 'n heel stuk fietsen pal op de grens met Duitsland om in Millen dan toch Duitsland binnen te rijden. Na Tüddern richting Süsterseel om in Jabeek terug Ned. Limburg binnen te fietsen. Om de drukke stad Sittard te vermijden, had ik gekozen voor 'n zuidelijkere route via Bingelrade, Doenrade, Windraak en Puth om zo naar het gekende Spaubeek te fietsen. Op die manier enkele nieuwe wegen leren kennen. En kapelletjes, die vind je bij de vleet.
Terugkeren deed ik via Genhout en Meerssen, in die laatste gemeente, tijd voor 'n tussenstop. In de Zeute Inval is er altijd wat lekkers te krijgen. Dit adres is intussen ons welbekend.
En zoals altijd, het summum van 'n dergelijke fietstocht, dat is de warme douche achteraf. Heerlijk!
Mijn titel voor vandaag is geschreven in het dialect van mijn gemeente Lanaken, "plat Laonekers dus", en dat wil zeggen: even de schaduw opgezocht.
Deze voormiddag en 'n stuk van de namiddag, mij bezig gehouden met het snoeien van de taxushaag. Deze haag staat tussen ons terrein en dat van mijn buurman. Uiteraard mijn kant van de haag gedaan maar ook de volledige bovenkant. Mijn buurman is niet zo happig om te werken op ladders. Dan help je toch zo iemand uit de nood, ik heb er de tijd voor.
Maar 'n wandeling liet ik na de koffie, toch niet liggen. Zoals gezegd, uit de zon blijven en het bos in. Deze keer via het verlengde van de Pannestraat. Onderweg even 'n foto van 'n mooie opstelling, iemand die 30 jaar geworden is.
In het bos mij vooral gericht op de stand van de zon om mijn weg te zoeken. De bedoeling was om richting Gellik aan te houden. Hiervoor koos ik voornamelijk mountainbikeroutes.
Om uiteindelijk niet op de tarmac wegen verzeild te geraken, zorgde ik ervoor om juist vóór de Zilverdennenlaan in Gellik, toch links aan te houden in het bos om uiteindelijk via het jagershutje en de vernieuwde Kewithstraat, terug huiswaarts te keren via de Kounterstraat. Even nog 'n paar foto's aan de Sportoase, nu eens aan de andere kant op de Finse piste.
En morgen, dan staat er 'n fietstocht op het programma.
In die volgorde evolueerde het weer vanmorgen. En gezien het enerzijds al 'n beetje aan het druppelen was bij het vertrek en ik anderzijds met mijn madam elders deze middag ging tafelen (mijn halve trouwboek had geen goesting om zelf te koken), heb ik mijn wandeling vandaag maar beperkt in afstand.
Nu, 'n korte wandeling is ook eens plezant, temeer omdat mijn spieren niet al te zeer belast dienden te worden na mijn mooie fietstocht van gisteren.
Nog eens over de Finse piste gewandeld achter het college. En wat verder aan de Sportoase, zijn ze 'n nieuw brugje aan het bouwen om de sportende jeugd veilig over het grachtje te krijgen.
Aan papierfabriek Sappi, zag je nog steeds donkere wolken hangen boven Maastricht. Terugkeren deed ik via het kanaal met links de toren van de kerk. Om te eindigen, nog eens het bospadje genomen naar boven aan de fiets- en voetgangersbrug.
En dat eten elders ... lekker, zelfs 'n dessertje genomen.
Het was vandaag even overwegen welke titel ik aan mijn verslag zou geven. Er waren diverse mogelijkheden, maar ik heb het uiteindelijk toch bij de paarden gehouden.
Mijn rit had ik gisterenavond al op papier gezet en qua kilometers afgerond op +/- 100 km. Ik zou alleen fietsen. Dus richting, snelheid en bezienswaardigheden onderweg, kon ik dus zelf bepalen.
Mijn vertrekrichting was de Bessemerberg richting Zutendaal. Door de bossen naar de Molenvijvers waar je evenzeer 'n stukje door de bomen kunt fietsen. Wat verderop, heb je dan het Genker Plantencentrum. Ik zag dat het er 'n komen en gaan was van klanten met groene vingers. In Kelchterhoef heb je dan de Abdijhoeve en via Houthalen kom je dan in Helchteren met Brouwerij De Dool.
Maar de bezienswaardigheid van mijn tocht, zag ik in Gruitrode. Immens grote ijzeren paarden, elk gemaakt van 750 hoefijzers. Enkele bereidwillige dames wilden mij vereeuwigen op foto. Het is 'n prachtig zicht als je er langs fietst.
Via Opitter ben je dan vlug in Tongerlo-Bree bij café De Kieper. Een gekende stopplaats bij de fietsers. En ja, vandaag ben ik er gestopt om wat bij te tanken. Mijn echtgenote vindt dat ik meer calorieën kwijt speel tijdens mijn fietstochten, dan die ik later bij het avondeten terug bijwin. Misschien heeft ze wel gelijk, het was trouwens al mijn tweede lange rit deze week.
De terugrit ging via de Zuid-Willemsvaart. Blijkbaar was ik vandaag nr. 256 om op dat punt voorbij te fietsen. En eenden zie ik nog altijd liever in het water dan op het fietspad. Je moet dan altijd goed kunnen slalommen. Voor het eerst ook eens 'n foto gemaakt van de boerderij van Eric Gerits in Boorsem. Wat niemand weet is dat deze boerderij stamt uit het jaar 1656, gemaakt in opdracht van de toenmalige priorin van de abdij van Hocht.
Om mijn rit af te sluiten, nog even gestopt in Herbricht voor 'n pint bier. Nu Rudy Smeets gestopt is met zijn café, hebben ze 'n Maasbar geplaatst in de voormalige speeltuin, pal tegenover het oude café van Rudy. En dat Kompelbier heeft 6% alcohol.
En helemaal op het eind in Hochter Bampd, kon ik het niet laten om 'n foto te nemen van die rustende koeien.
Hallo, beste bezoeker aan mijn fiets- en wandelblog, ik dank je hartelijk omdat je 'n kijkje komt nemen. Zoals je ziet en leest, maak ik van al mijn fiets- en wandeltochten 'n verslagje en vul dat aan met enkele mooie foto's. Enerzijds ben ik fier op de omgeving waar ik woon, de gemeente Lanaken (net aan de grens met Maastricht) en anderzijds laat ik jullie kennismaken met de streken waar ik al eens fiets. Geniet er van.
Met veel frisse moed vandaag opgestaan. Een fietstocht stond op het programma. Het was wederom 'n solotochtje, de anderen waren om diverse redenen niet in de mogelijkheid om mee te fietsen.
Geen nood, jullie kennen mij intussen. Een tocht alleen maken, is voor mij altijd 'n stukje avontuur. Ik durf al eens over onbekend terrein gaan en ja, 'n stukje lef en durf is dan noodzakelijk.
Begin van mijn tocht was zoals zo dikwijls, de Noorderbrug in Maastricht. Verder ging het naar Gronsveld (met oa. de Torenmolen), Sint-Geertruid, Mheer, De Plank en Teuven. En iets verder, begon dan het mooiste stuk van mijn fietstocht, de Ravel Ligne 38 in het land van Herve. Dit is 'n oude spoorbaan van 42 km. tussen Plombières en Chênée. Je kunt er nu prachtig fietsen. Ik deed het stuk Hombourg - Aubel - Froidhier.
Na Froidhier, rechtsaf gedraaid richting Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n natje en 'n droogje. Als ik alleen ben, stop ik meestal nergens, tenzij dat mijn lichaam snakt naar suikers.
In die omgeving heb je de mooiste vergezichten. Prachtig! Terugkeren deed ik via Neufchâteau, Warsage, 's Gravenvoeren, over de brug in Moelingen en door Lixhe. Onderweg ook de tipi's Aan de Molen gezien te Withuis. Je kunt daar voor 61,00 euro (kosten inbegrepen) overnachten per nacht.
Eens voorbij Lixhe, had ik de keuze, mooi langs het kanaal blijven of toch maar de Saint-Pierre overrijden. Ik heb die klim toch maar gemaakt. Deze is niet zo moeilijk, max. 5,9% gemeten over 100 meter en de klim is 1,3 km. lang.
En in Kanne, had deze jongen nog niet genoeg hellingen gezien, dus ook nog eens over de Muizenberg. Deze is 800 meter lang maar heeft 'n max. stijging gemeten over 100 meter van 14,8% met pieken boven de 16%. Noem het 'n uitsmijter van ' succesvolle rit.
Met 979 hoogtemeters, toch 'n stevige klimrit gemaakt. Zoals altijd, heb ik er van genoten.
Deze wandeling wilde ik al enkele dagen maken, naar de boekenkerk in Maastricht. Normaal gezien had ik de bus genomen tot ginder om dan te voet terug te komen. Maar mijn pientere echtgenote maakte mij er attent op dat het op vrijdag marktdag is in Maastricht en dat de bus wel eens héél vol zou kunnen zitten. Misschien beter te voet naar ginder en met de bus terug.
Zo gezegd, zo gedaan. In Smeermaas zijn er twee mogelijkheden om naar Maastricht te wandelen, de kleine of de grote grens. Ik koos voor het laatste, langs grenspaal 102 en de bloemenwinkel pal op de grens.
Aan het rond punt, links af langs dat mooie huis met zijn moestuin. En in Maastricht, voorbij de markt, naar de boekenkerk. Tijdens de tijd dat ik er was, heb ik toch zeker tientallen personen de kerk zien in- en uitgaan. Je kunt er zelfs koffie met gebak krijgen, hetgeen ik mij geen twee keer liet vertellen. Mooi is het overzicht als je enkele etages omhoog klimt. Boeken interesseren mij uiteraard, vooral de Scandinavische schrijvers, niet om ze te kopen, maar om ze uiteindelijk in de bibliotheek te kunnen ontlenen.
Na mijn korte pauze, toch maar te voet (het gevoel zat goed) teruggekeerd langs die mooie muurschildering en de woonboten om uiteindelijk via de kleine grens, Smeermaas (met zijn mooie brug) en België te betreden. Naar huis via de trappen langsheen de Jan Rosierschool.
Een mooie wandeling, de langste qua afstand van dit jaar en zelfs 'n mooi tempo, 6,15 km/uur.
Het was vandaag de bedoeling te fietsen met Hubert en Peter. Voor mezelf had ik 'n route in gedachten via Neeroeteren naar Kinrooi en Kessenich en langs de Maas terugkeren. Peter en Hubert zouden in Neeroeteren rechts afslaan naar Heppeneert om via die kortere weg terug huiswaarts te keren.
Maar helaas, Hubert diende af te zeggen voor de rit wegens omstandigheden. Ik heb zo het idee dat met het ouder worden, de betekenissen "ik wil" en "ik moet", precies andere verhoudingen beginnen te krijgen, en dat buiten onze eigen wil om.
Maar goed, ik wilde Peter niet alleen zijn ritje terug laten maken, dus koos ik ervoor om hem te vergezellen tot in Maasmechelen aan de brug. Via Zutendaal en "fietsen door de heide", kwamen we aan in As. Daar namen wij het fietspad over het oude kolenspoor. Aan de Zuid-Willemsvaart, draaiden wij linksaf naar Neeroeteren om vervolgens naar Heppeneert te gaan. Deze route bleven we dus volgen tot aan de brug in Maasmechelen, waarna Peter rechtstreeks naar huis fietste.
Ikzelf ben linksaf gedraaid naar de Maas om in Uikhoven met het veer, de Maas over te steken. Ondertussen had ik op 'n stopplaats mijn meegenomen boterhammen verorberd. In Uikhoven was zich 'n school aan het vermaken met kajaks.
Via de Kloosterberg/Dennenberg met stijgingspercentages in de buurt van de 10% (ik ging in ieder geval op het steilste stuk, niet sneller vooruit dan 11,00 km/uur), maakte ik nog 'n lus door Gronsveld (foto met het kruis) en terug in Smeermaas zijnde, nog 'n laatste lus langs Veldwezelt, kwestie om de 100 km. te bereiken.
Wederom 'n mooie tocht, hopelijk is Hubert volgende keer ook weer van de partij. En o ja, ook in Maastricht was er boerenprotest, iets verder dan het Bonnefantenmuseum.
Soms zijn er zo van die dagen dat je voelt dat sportieve prestaties er niet inzitten. Na die stevige fietstocht van gisteren, de wandelingen van de voorbije dagen en al die werkzaamheden in de tuin, liet mijn lichaam mij vandaag weten dat er best 'n dagje kon gerust worden. Soms ervaar ik dus ook dat ik er al 68 ben.
Daarmee wil ik uiteraard niet zeggen dat ik helemaal niks gedaan heb. Vanmorgen naar de bakker (zoals altijd te voet) en deze namiddag ben ik met mijn echtgenote naar het centrum gewandeld om er 'n dessertje te gaan nuttigen. Maar beide wandelingen heb ik eens niet geregistreerd, dus tellen ze ook niet mee.
Wat ik voor jullie wel gedaan heb, is 'n reeks oude postkaarten verzamelen van één der oudste steden van België. Tongeren is niet alleen 'n toeristische trekpleister van onze provincie Limburg, maar ook 'n aangename richting om naar toe te fietsen. Jaarlijks passeren we er toch 'n aantal keren.
Er zijn natuurlijk tal van bezienswaardigheden, ik heb mij beperkt in aantal zodat deze collage overzichtelijk blijft.
Als je alleen fietst, kun je het parcours, snelheid en afstand, uittekenen naar eigen goeddunken. Zo wilde ik vandaag deels naar het zuiden fietsen - stukje Wallonië - om daarna de mooie wegen in Ned. Limburg op te zoeken.
Tja, op zaterdag moet het al lukken om fietsmaten te vinden. Geen nood voor mij, ik wilde nog eens de gekende helling "de Houtain" overrijden.
Om daar te komen, passeerde mijn tocht eerst de jachthaven van Kanne en het fort van Eben Emael. Via Roclenge en Bassenge, rij je dan de Houtain over. Dat ding heeft 'n max. stijgingspercentage van 7% maar is wel bijna 2 km. lang. En dan kom je beneden, en dan zie je dat mooi aangelegd rond punt. Prachtig toch.
Via Haccourt en Visé, heb ik mijn tocht verdergezet richting de brug over de Maas naar Moelingen. In Eijsden dan rechtsaf naar Mesch waar ik weer twee kuitenbijters onder de wielen kreeg, de Heiweg gevolgd door de Rondelenstraat. Wat verderop kreeg ik honger en zag dat ik per toeval juist gestopt was op km. 50.
Mijn laatste stevige helling lag buiten het stadje Gulpen, de Beversberg. Met zijn max. piek van 9,5%, mag je toch niet al te snel naar boven rijden, kwestie van nog wat adem over te hebben.
Eindigen deed ik via de dorpjes Scheulder, Bemelen en Rothem. Via de Noorderbrug terug richting Smeermaas om daar nog 'n allerlaatste lus te nemen rond het kasteel van Hocht.
21,00 km/uur, ben er blij mee. Niet te rap, maar ook niet te traag, zeker na iets meer dan 600 hoogtemeters.
Kom je op 'n plaats waar je al jaren niet meer bent geweest.
Vandaag wilden wij elders nog eens lekker gaan eten. Maar de buienradar gaf rond het middaguur, 'n intense regenbui aan, gevolgd door 'n stevig onweer. Met zulk weer verlaat je niet graag je woning. Gelukkig is het véél minder gebleken dan voorspeld, al hebben andere regio's in de buurt, toch heel wat overlast gehad.
Even was er bij mij dan wat twijfel of ik vandaag "überhaupt" nog wel goesting had om iets sportiefs te doen. Maar wandelen is net hetzelfde als 'n drug, eens je ermee begint, laat het je niet meer los.
Zo rond 'n uur of 13u30 heb ik mijn wandelschoenen aangetrokken en via 'n nogal rumoerig trouwfeestje aan het kasteel van Pietersheim, gewandeld naar de brug in Tournebride. Aan de andere kant van de brug, het niet-verharde wandelpad langs het kanaal Briegden - Neerharen genomen. Het is daar altijd zéér rustig, zelden dat je daar 'n wandelaar of fietser tegenkomt.
Maar eens onder de fiets- en voetgangersbrug door, wilde ik het pad naar de sluis toch nog eens verkennen. Het was al jaren geleden dat ik daar nog eens was geweest, toch aan die kant van de sluis. En te bedenken dat het toch relatief kort bij huis is.
O ja, nog even terugkomen op gisteren, dat nest jongen (broedsel van 'n merel koppel), zag er vanmorgen nog goed uit. Na al dat geluid van mijn elektrische snoeischaar (ik had het nest te laat gezien) en de ferme regenbui van deze nacht, zagen de vogeltjes er deze morgen nog springlevend uit. Oef!
En die laatste foto, ... ééntje kan altijd smaken. Foto genomen aan mijn bureau.
Vandaag had ik twee metgezellen om 'n mooie fietstocht te maken. Peter en Hubert zagen het zitten om er iets van te maken.
Zoals dikwijls, vertrokken wij via de Noorderbrug in Maastricht om naar Bemelen te fietsen. Daar maakte Peter voor het eerst kennis met de steile klim naar Groeve 't Rooth. De rit ging verder naar Gulpen en direct daarna naar Wahlwiller. Daar kwamen wij 'n bergje tegen om "U" tegen te zeggen, de Kruisberg met stijgingswaarden - gemeten over 100 meter - tot 14%. In werkelijkheid waren er pieken tot 16%. Maar we raakten alle drie boven.
Maar door al dat geklim, was bij Peter en Hubert, de pijp vroegtijdig uit. Iets voor Valkenburg, hebben zij het vizier terug op Lanaken gezet. Achteraf las ik dat ze blij waren dat ze al bij al, goed thuis zijn geraakt. De warmte en de hellingen waren net iets te zwaar.
Ikzelf, heb mijn route verder gezet via het centrum van Valkenburg (waar ik toch even mijn "plan de route" heb opgemaakt), langs het kasteel St. Gerlach, het mooie zicht in Meerssen, de beklimming met de mooie naam "de Waterval" en de autostradebrug naar Kotem.
Uiteindelijk kwam ik uit op iets meer dan 100 kilometer (inbegrepen, in Beek, toch wel even verkeerd gereden zeker: dom natuurlijk ). Een mooie rit, maar de douche achteraf, was toch meer dan welkom.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien. 
Ik ben Eddy Meuris