aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
22-06-2022
Met Peter en Hubert op pad.
Vandaag had ik twee metgezellen om 'n mooie fietstocht te maken. Peter en Hubert zagen het zitten om er iets van te maken.
Zoals dikwijls, vertrokken wij via de Noorderbrug in Maastricht om naar Bemelen te fietsen. Daar maakte Peter voor het eerst kennis met de steile klim naar Groeve 't Rooth. De rit ging verder naar Gulpen en direct daarna naar Wahlwiller. Daar kwamen wij 'n bergje tegen om "U" tegen te zeggen, de Kruisberg met stijgingswaarden - gemeten over 100 meter - tot 14%. In werkelijkheid waren er pieken tot 16%. Maar we raakten alle drie boven.
Maar door al dat geklim, was bij Peter en Hubert, de pijp vroegtijdig uit. Iets voor Valkenburg, hebben zij het vizier terug op Lanaken gezet. Achteraf las ik dat ze blij waren dat ze al bij al, goed thuis zijn geraakt. De warmte en de hellingen waren net iets te zwaar.
Ikzelf, heb mijn route verder gezet via het centrum van Valkenburg (waar ik toch even mijn "plan de route" heb opgemaakt), langs het kasteel St. Gerlach, het mooie zicht in Meerssen, de beklimming met de mooie naam "de Waterval" en de autostradebrug naar Kotem.
Uiteindelijk kwam ik uit op iets meer dan 100 kilometer (inbegrepen, in Beek, toch wel even verkeerd gereden zeker: dom natuurlijk ). Een mooie rit, maar de douche achteraf, was toch meer dan welkom.
De ontspanning volgt op de inspanning. Ja, 'n haag snoeien, zij het vandaag alleen de achterkant en 2/3de van de bovenkant, het blijft 'n klus die vooral je armspieren onder druk zet. Donderdag volgt de rest.
Mijn wandeling was dus gewoon genieten, niet te snel, wat onverharde veldwegen richting Oud-Caberg en verder door naar Smeermaas, en onderweg wat foto's van het veldkruis, het dalende pad richting kapel, de oude spoorwegbrug en de oplettende stier met zijn harem en nageslacht.
En wat verder, één der mooie woningen, eveneens 'n foto waard. De terugweg nam ik via de Kantoorweg en de Grensstraat.
Bijna thuis zijnde, nog even 'n babbel gehad met 'n oude vriend. Paul en ik zijn ongeveer leeftijdsgenoten en we waren vroeger beiden lid van jeugdbeweging KSA. Hij heeft jaren met zijn ouders in Lanaken gewoond, nu woont hij al lang elders, maar Lanaken blijft in zijn hart en per fiets doet hij dan ook regelmatig onze gemeente nog eens aan.
Morgen ga ik, als alles goed zit, fietsen met Hubert en Peter.
Vandaag 'n relatieve rustdag, ... alhoewel, ... eerst naar de bakker, vervolgens onkruid wieden, en na het middagmaal, wat huiselijke taken. In de namiddag dan mijn hersenen aan het werk gezet in de schaakclub.
Maar als er één ding is dat met de jaren achteruit gaat - bij mij toch - dan is het enkele uren 100% geconcentreerd blijven op je spel. Dat lukt dus niet meer. Ik ervaar elke keer dat het schaken, 'n vermoeiende bezigheid is geworden. Twee, max. drie spelletjes spelen, en dan is het vat af.
Veel gewandeld heb ik vandaag dus niet. De eerste foto's nam ik in het Uilenstraatje, de laatste is ons gemeentehuis.
Morgen staat er weer 'n vermoeiend werk op het programma, mijn ligusterhaag snoeien (het is te zeggen, toch zeker één kant van de haag die +/- 25 meter lang is), 'n werkje dat zich herhaalt begin oktober.
Maar er staat toch ook 'n wandeling op het programma.
Na het verlof in Knokke en de daarbij horende 4-gangen menu's, diende het lichaam wat gewicht kwijt te spelen. Daarom heb ik niet geaarzeld om maar direct 'n fietstocht te plannen. Partner van dienst was deze keer Hubert.
Via de binnenstad van Maastricht, fietsten we richting Bemelen waar wij de verraderlijke route namen langs groeve 't Rooth. Best 'n kuitenbijter om er je fietstocht te beginnen.
Ook de verschillende stroken er na, waren van het type "ups and downs", getuige toch de stevige hoogtemeters die we maakten. Mooie gebouwen zag ik echter ook, oa. de molen Roex te Gulpen en het kasteel van Geulle. En wat te denken van dat uitstalkraampje, "miemelen te koop". Bij ons in Lanaken zeggen we gewoon: "wiemelen" of rode bes of nog anders: aalbes.
Ondertussen was ik Hubert kwijtgespeeld. Hij is is pas toe aan het opnieuw opbouwen van zijn conditie na een periode van ziekte. Op onze leeftijd moeten we idd. niet te geweldig doen en luisteren naar ons lichaam. Ik heb dus maar alleen 'n extra lus gemaakt en België terug binnen gereden via de autostradebrug tussen Elsloo en Kotem. Via de Maas naar Smeermaas met enkele foto's aan het eilandje.
En dat drankje op het kerkplein, ...schol, dat smaakte.
Goed geslapen in ons hotel en met 'n ferm ontbijt achter de kiezen, stonden weer enkele wandelingen op het menu. Vooreerst even naar het station van Knokke om 'n 10-rittenpas aan te kopen voor de terugreis naar Genk om vervolgens de bus te nemen naar het Zwin. Dit is een der prachtigste natuurgebieden van de regio. In het Zwin zelf, zijn we niet geweest (daar waren we al enkele jaren terug), maar helemaal rond het Zwin, hebben we wel gewandeld. We zijn bijna tot tegen de landsgrens aangewandeld met zicht op Cadzand. Een prachtige wandeling als je het mij vraagt en ook mooi om te fietsen. Als ik van iedere fietser één euro zou gekregen hebben, dan was ik enkele duizendjes rijker geweest. Wat moet dat niet zijn in het hoogseizoen?? En wederom zagen wij prachtige sculpturen van konijnen in diverse houdingen.
Ons middagmaal namen wij in het bezoekerscentrum van het Zwin.
In de namiddag maakte ik nog 'n wandeling naar Heist, dwars door het Willemspark. De bedoeling was om in Heist nog enkele foto's te maken van het Visserskapelletje. Met wat zand in de schoenen, heb ik moe maar voldaan mijn echtgenote vervoegd in het hotel, waar zij met de benen omhoog lag te rusten.
Op dag 4 hebben wij niet veel meer gedaan. Na 'n stevig ontbijt, nog even 'n korte wandeling over de zeedijk, de koffers gepakt en naar het station gewandeld.
En de trein, .... in Brugge met 10 minuten vertraging vertrokken, maar in Genk mooi op tijd aangekomen om de bus naar Lanaken te kunnen nemen.
Voila, weer thuis en terug de routine van elke dag. En morgen, dan ga ik fietsen.
Zo, terug thuis. Mijn echtgenote en ikzelf, zijn 'n paar dagen naar Knokke geweest. Gezien wij geen auto hebben, reizen we altijd met het openbaar vervoer. En ja, dat kan al eens tegen zitten. Onze treinreis werd in Landen iets meer dan 30 minuten onderbroken wegens 'n ongeval. Maar wij senioren, ons hoor je niet meer klagen.
Na het inchecken in ons hotel, zijn we direct 'n wandeling gaan maken, kwestie van de zee al eens van kortbij gezien te hebben. Uiteraard hebben we ook de lange Lippenslaan verkend.
Dag 2 stond voornamelijk in het teken van het wandelen. We maakten eerst 'n niet geregistreerde wandeling tot Duinbergen om dan even het trammetje te nemen naar Heist. De terugweg verliep helemaal langs de zeedijk. Het weer was prachtig, véél zon, weinig wind en nog niet te veel toeristen. In de namiddag maakten wij 'n wandeling vanaf de Oosthoek, 'n wijk ten oosten van het Zoute. Via allerlei bos- en kronkelpaden, kwamen wij toe aan de zeedijk. Sinds kort is in die omgeving, prachtige kunst te zien, allemaal konijnen. Mooi! En omdat onze benen nog fris waren, wandelden wij helemaal terug naar ons hotel.
Wij kozen dit jaar voor hotel Atlanta, vooral voor het lekkere eten daar ter plaatse, 'n aanrader. En om te verpozen was er het Zegemeer, kort aan ons hotel.
Vaderdag vandaag, en ik heb het geweten. Vanmorgen op 'n redelijk uur naar de bakker gegaan (8u20), maar daar was het buiten aanschuiven. Eenmaal binnen zag ik dat de rekken in de winkel, al zeker voor 80% geplunderd waren. Gelukkig heb ik het voor mij nodige, toch nog kunnen meenemen. En de rij achter mij, ... zo mogelijk nog langer. En het brood is nochtans niet gratis te krijgen.
In afwachting van 'n rustige namiddag, toch even mijn wandelschoenen aangetrokken en via de mooie boom op de Blindevijversweg en de Sprokkelstraat, nog eens het bos ingetrokken.
Ik heb mij deze keer niet gewaagd aan frivoliteiten door kris-kras wat paden in te slaan, maar het gewoon simpel gehouden door rechtdoor de hoofdas te volgen tot aan het ziekenhuis. Aan de andere kant van de Bessemerstraat, eveneens de hoofdas aangehouden en op de splitsing van wegen, de linkerkant gekozen.
De laatste foto's betreffen die mysterieuze kelder die inmiddels al volledig is weggebroken met 'n enorme kuil als gevolg. Zoals eergisteren gezegd, op die plaats stond meer dan 20 jaar, 'n niet afgewerkte kelder.
En nu wat genieten van vaderdag en het mooie weer.
En of ik dat gedaan heb ...! Pluk de dag is 'n wijsheid die zeker nu van toepassing is.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Mijn maten konden om diverse redenen niet. Geen nood, ik heb er 'n mooie tocht van gemaakt en in één ruk uitgereden, zonder terrasje onderweg, zelfs niet op het einde. Wat zeggen ze dan: voorbeeldige jongen! Maar dat biertje, ... dat heb ik net in de frigo gezet voor bij het avondeten.
Mijn tocht vertrok klassiek, via Bilzen en Beverst en na die mooie spreuk "Carpe Diem", kwam ik aan te Diepenbeek. Met al die werken daar, toch even moeten zoeken om aan de andere kant van het spoor te geraken. Je moet er nu door de tunnel, maar voor de fietsers is het nog niet goed aangegeven. Geen eigen foto van deze locatie.
Wat verder fietste ik voorbij Kinepolis en de mooie fietsbrug aan de sluis van Godsheide.
In Bokrijk was er gelukkig nog niet teveel verkeer bij de toeristische trekpleister "fietsen door het water". Via Zonhoven doorgefietst naar Houthalen. Vooral dat laatste stuk, beviel mij enorm, 'n mooi fietspad onder de bomen en geen hinder van de wind. Want die wind speelde mij in het begin toch wat parten, aangekondigd was 2 Bfr. maar het was zeker 3 Bfr. Ik heb mij dus toch wat moeten motiveren om 'n gepaste snelheid te kunnen aanhouden.
Via de sporthal van As, kwam ik dan aan "de Salamander" te Maasmechelen. De Mechelse Heide is 'n mooi wandelgebied en ook het fietspad is er heraangelegd.
Terugkeren deed ik via Opgrimbie, Boorsem, Uikhoven en Rekem.
Als ik 'n wandeling zou moeten uitkiezen die tot een der mooiste kan verkozen worden, dan is het wel deze die ik vandaag maakte.
Het is in feite 'n wandeling in 3 delen, eerst door de binnenstad van Maastricht, dan mijn favoriete wandelpad langs de woonboten, om ten slotte vanaf Smeermaas terug huiswaarts te keren.
Met de autobus was ik vertrokken om vanaf de Wilhelminabrug mijn wandeling te starten. Langs de mooie City-Tours bus, even gestopt aan de oude wallen met het even oude geschut.
In de binnenstad, veel prachtige etalage's gezien. Maastricht is 'n echte shoppingstad. Iets verder dan het stadhuis, 'n korte pauze genomen op het terras van café 't Rozenhoedje. Dat was al effe geleden dat ik in Maastricht nog 'n koffietje gedronken heb.
En dat Maastricht ook herinneringen bewaart van het verleden, dat bewijst dit restant van de oude Noorderbrug.
En dan mijn favoriete wandelpad. Je vertrekt aan het kleine sluisje, links van het kanaal. In het begin is het pad nog verhard, maar gaandeweg loop je over 'n bospad dat doorloopt tot aan de brug in Smeermaas. Je bent er heel alleen, veilig en het is er rustig. Dus geen gewandel over de grote drukke weg, Maastricht - Smeermaas.
Wederom 'n wandeling om in te kaderen. Morgen ga ik fietsen.
Ja, in het begin van mijn wandeling was het idd. "beestjes kijken". Vooral in de Asbeekweg staan er veel paarden. Ik kom er graag, 'n rustig straatje met weinig andere passanten.
Aan de kinderboerderij zijn de beestjes ook 'n uithangbord voor de vele dieren die er door de kinderen (en ook door de grote mensen) kunnen bewonderd worden.
Wat verderop, enkele paarden van Domein Zangersheide.
Via de Goudkust en de prins Xavierdreef, gewandeld naar Tournebride. Benieuwd wanneer het nieuwe fietspad klaar is.
Het jaagpad langs het kanaal verlaten langs het bospadje, omhoog naar de fiets- en wandelbrug. Het pad wordt vooral gebruikt door de schoolgaande jeugd.
En bijna thuis in het Uilenspiegelpark, 'n zee van witte bloemen. Prachtig.
Ondanks het gemiezer, toch even 'n korte wandeling gemaakt. Niet ver uit de buurt geweest, maar binnen loopafstand om rap terug thuis te zijn.
En als de kerk dan eens zijn deuren geopend heeft, dan wil ik daar wel nog eens 'n kijkje gaan nemen. Niet dat ik 'n pilaarbijter ben, verre van, maar de architectuur en het binnenzicht, interesseren mij wel. Ook elders ga ik al eens 'n kerk binnen, maar dan ook als toerist.
De Sint-Ursulakerk werd gewijd op 21/10/1864. Hierna 'n oude postkaart van de kerk, begin de jaren 1900 en eentje van nu. De eerste foto's zijn van de zijkapel.
In Pietersheim spotte ik nog 'n zwavelzwam en de toegangspilaren tot het domein.
...... Alleen jammer dat ik altijd 'n eind moet stappen om op die paden en wegeltjes te geraken.
Maar niet zeuren, vandaag via de Postweg en de Epesiastraat gewandeld om vervolgens eerst de Bessemerstraat en nadien de Maastrichterweg over te steken.
Aan camping San Lanaco, rechts het veldwegje genomen om even verder, op het traject te zitten van de blauwe- en rode wandeling. Op de stenen moet je gaan staan om geen natte schoenen te krijgen. En die houten vlonders, altijd 'n foto waard.
Eens het bos uit, kwam ik aan de kinderboerderij met zijn geitjes. Het was er druk vandaag. Mooi weer en gisteren, 'n zondvloed ...
Deze keer naar Pietersheim gewandeld lang atletiekclub Atla. En in de burchtruïne, enkele foto's gemaakt vanaf 'n hoger punt. Ook daar, heel wat wandelaars en toeristen.
Bijna thuis zijnde, 'n laatste foto van 'n weide vol bloemen. Je wordt er spontaan goedgezind van.
Als je 's morgens vroeg gaat wandelen, en zeker op 'n zondag, dan zijn er niks dan voordelen. Weinig wind, gelukkig ook nog droog, geen enkele groep wielertoeristen, 'n sporadische vroege wandelaar en héél veel vogelgezang en rust. Zaaaaalig!
Tja, meestal zijn we al voor 7u30 uit de veren, zeker in de lente en de zomer. En bij het bekijken van de buienradar leek het me passend om mijn wandeling al direct (om 8u00) te maken.
Niet dat ik ver geweest ben, gewoon langs de sportoase en door de tunnel. Wat die aanduiding "Maastricht" daar te doen staat, wie weet ...? Als het is om de kortste fietsweg naar Maastricht te duiden, dan gaat die redenering enkel op in het weekend want op weekdagen kun je niet aan de haven van Sappi voorbij en moet je omrijden.
En wat verderop heb ik getracht de opkomende zon te vangen.
Wandelen langs het kanaal in alle vroegte, .... ik kan het alleen aanbevelen.
Woorden schieten mij vandaag te kort om het verhaal van mijn fietstocht te vertellen. Maar laat ik eerst met het begin starten.
Onderweg, ergens in Duitsland, kwam bij mij de gedachte op wat er allemaal nodig is om dergelijke fietstocht tot 'n goed einde te brengen. Ik fietste 118,72 km. en overwon 858 hoogtemeters. En ja, als ik daar goed over nadenk, dan komt daar veel bij kijken. Hier 'n kleine opsomming in willekeurige volgorde.
Een goede fiets waarop je kunt betrouwen, wat avontuurlijk aangelegd zijn en 'n beetje durf hebben, beschikken over 'n goede conditie, niet bang zijn om de juiste weg te vragen als je bent misgereden (hetgeen mij vandaag enkele keren overkomen is), voldoende eten en drinken mee hebben, uwe aardrijkskunde 'n beetje kennen, je lichaam goed kennen, graag uren achtereen op de fiets zitten, veel goesting hebben om te fietsen en last but not least, 'n echtgenote hebben die je steunt in je fietsactiviteiten. Ik ben er nog heel wat vergeten, maar dit heb je zeker allemaal nodig om dergelijk avontuur in je eentje aan te gaan.
En de fietstocht zelf. Vertrokken via Meerssen en Houthem (met zijn Belg. rijwielhuis). In Nuth heb je de prachtige woning "Huis Nierhoven". Ook het omliggende is mooi. En zoals op veel plaatsen, straatwerken zie je overal.
In Schinveld liet ik mij verleiden tot 'n terrasje in Brasserie Scoop. Maar goed ook, als je bekijkt dat ik op de hele rit 2.043 kcal verbruikt heb. Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden.
In Duitsland met 'n bang hartje mijn weg gezocht. De bordjes zijn er maar klein en je hebt er rap een gemist. Daarbij reed ik dan ook nog eens over mij totaal onbekend gebied.
In Brunssum, kwam ik zowaar midden in de golfterreinen terecht van de Brunssummerheide Golfclub. Prachtig allemaal, goed onderhouden, maar je moet wel slalommen tussen de golfkarretjes.
Onderweg naar Gulpen, nog 'n prachtige foto gemaakt van het dal.
En terug in Lanaken, was 'n oldtimertreffen in volle bedrijvigheid. Met veel geluk vond ik nog 'n tafeltje. En dat Duveltje, die had niet de tijd om "vol" op de foto te geraken, deze jongen had grote dorst.
Deze voormiddag, nog eens wat snoeiwerk afgewerkt en na het middageten, enkele huishoudelijke taken gedaan.
Maar na de drie-uur-koffie, kriebelde het toch om 'n stevige wandeling te maken, en dat is het ook geworden. Met 90 hoogtemeters over bijna 12 km. wandelen, was het 'n tocht voor toch wat geoefende wandelaars. Veel bergop en bergaf dus, voor het grootste deel in het begin wan de wandeling. Ik volgde voornamelijk het mountainbike parcours, beginnende langs het Domein Zangerheide. Zelf wil ik mij toch niet wagen aan mountainbiken, zeker niet op het gewandelde parcours van vandaag. De afdalingen zijn mij te gevaarlijk: steil naar beneden, veel dikke stenen, putten in het pad en heel wat boomwortels. Te voet had ik al moeite om niet weg te glibberen bij het dalen.
Eens de grote weg Lanaken - Zutendaal over, heb ik wat alternatieve wegen gezocht, gewoon op goed geluk, wel steeds de juiste richting voor ogen blijven houden. En dan kom je al eens door paden die nog juist niet zijn dichtgegroeid.
En die laatste foto, even op het bankje gaan zitten en genieten van de rust en de stilte.
Vandaag was mijn opdracht simpel, met de fiets naar Bilzen, meer bepaald naar het cultuur- en sportcentrum De Kimpel. Om wat te doen, ... hoor ik jullie zeggen. Ik zou er na 2 jaar, opnieuw enkele vrienden - ex-collega's - ontmoeten om samen bij 'n etentje, wat bij te babbelen. Meestal hebben wij dergelijke ontmoetingen, 2 à 3 keer per jaar. Nu is dat al enkele jaren geleden dankzij dat geniepig virusje.
Er was niet bepaald afgesproken waar dat etentje zou plaatsvinden, maar in het Kimpelkaffee dat in het gebouw gelegen is, waren alle troeven aanwezig om niet verder op zoek te gaan.
En dat we mekaar veel te vertellen hadden, dat stond buiten kijf. Zoals altijd start het gesprek met 'n medische halfuurtje. We worden er niet jonger op (twee van 71 jaar, een van 67 jaar en ondergetekende van 68 jaar), dus de kwaaltjes her en der, worden talrijker.
Het eten was lekker en de gesprekken aangenaam.
En de fietstocht heen en terug, vrij eenvoudig, langs Strodorp in Veldwezelt naar Mopertingen en bergaf naar Bilzen. Terug langs het mooie fietspad richting Munsterbilzen en de brug in Eigenbilzen.
En ja, die zusters in Munsterbilzen, die zijn er toegekomen op 16/9/1895 met als doel: lager onderwijs voor meisjes en psychiatrische zorg voor geesteszieke vrouwen.
Zelden zul je betere service en waar voor je geld krijgen, dan in de Bullenschool te Meeuwen. Het is 'n gekende stopplaats voor fietsers in het voormalige schooltje met 'n groot terras op de vroegere speelplaats. Koffie en taart kun je bekomen in de oude refter van de school. Een dikke aanrader voor elkeen die in de buurt komt.
Peter en ikzelf hadden het plan opgevat om tegen de windrichting in, te vertrekken, naar het westen dus. Zo kwamen wij door Zutendaal, Winterslag, Houthalen en Helchteren. In Helchteren heb je brouwerij De Dool, gehuisvest in de boerderij van het voormalige kasteel (daterend van de 16de eeuw, de laatste bewoner verbleef er tot 1977). Je vindt er oa. het abdijbier Ter Dolen.
Wat verder stopten wij dan in Meeuwen aan de genoemde locatie, Aen de Bullenschool. Voor 4,50 euro heb je 'n tas koffie en 'n enorme punt vlaai.
De terugweg met wind in de rug ging over Opglabbeek, As en Maasmechelen. In Kotem aan de Maas, staat er weer 'n Maasbar, 'n stopplaats voor - andere - dorstige fietsers. En even verder, 'n lust voor het oog, 'n zee van klaprozen. Mooi om te zien.
En Peter, die fietste iets meer dan 100 km. Lang geleden dat hij nog zo veel kilometers in de benen had. Goed gedaan. En ikzelf, ik rondde de kaap van 3.000 km.
Het was vandaag 'n dag in twee delen, 'n wandeling en werken in de tuin. Gisteren lag de volgorde nog niet vast, maar door de regen van deze nacht, de tuin toch maar voorbehouden voor de namiddag.
De te volgen weg van mijn wandeling, lag rap vast, door Pietersheim, dan Hocht en terug via Smeermaas.
Om naar Pietersheim te gaan, nam ik ondermeer het smal pad naar de Maastrichterweg. Via het kasteel dan naar de brug van Tournebride waar ik 'n speciaal iets op foto heb vastgelegd. Waar die openingen moeten voor dienen, ... ? Joost mag het weten, misschien nog herinneringen aan de wereldoorlogen? Wat verder zijn de eigenaars van plezierboten de laatste hand aan het leggen aan het onderhoud van hun boot. Binnenkort worden ze weer allemaal te water gelaten.
Achter de sluis van Neerharen, links afgedraaid richting Hocht met zijn fruitbomen. Dan de weg tussen de bomen genomen, naar de Keukelbeekstraat.
Via de Maaseikersteenweg naar Smeermaas gewandeld en via de voetbalpleinen van Fortuna Smeermaas (pas gepromoveerd naar 3de prov.) terug naar huis.
En in de namiddag, na méér dan 'n maand, mijn gras afgereden en 'n boompje gesnoeid. Op de foto ziet dat 'n klein ding uit, maar in werkelijkheid heb ik er 'n stevige ladder moeten tegen zetten om aan de kruin te kunnen.
Het is weer maandag, schaaknamiddag dus. Deze voormiddag wel eerst naar de mondhygiëniste geweest - tanden laten proper maken - maar die wandeling heb ik niet geregistreerd.
En dan het schaken, vanaf 13u30 telkens in het Dienstencentrum "Aan de Statie". Sinks kort ben ik er aanspreekpunt van de club en in die hoedanigheid, 'n tekstje "Start to Chess" doorgestuurd naar de verantwoordelijke van het Dienstencentrum. We willen namelijk zelf vanaf september lessen schaak geven aan actieve senioren, met de bedoeling dat ze lid worden van de club. Alles uiteraard gratis.
De wandeling bracht mij eerst langs de robuuste buitendeur van het atelier van kunstenaar Mathy Engelen en daarna zie je 'n kunstwerk van Rotary Club Lanaken - Maasland. Vervolgens langs de lokalen van het cultuurcentrum om in De Merodelaan, even 'n foto te nemen van Residentie Petersheim. Voorheen stond op die locatie de villa en brouwerij van burgemeester de Caritat.
Op de terugweg had ik weer 'n twinkeling in de ogen bij het zien van 'n goed onderhouden tuintje.
En die laatste foto, .... tja, enkel buurtbewoners hebben (voorlopig) voorkomen dat die Nightshop zou openen. Vooral parkeer- en geluidsoverlast, zou het gevolg zijn in die woonbuurt bij 'n eventuele opening van de Shop.
Het is en het blijft vandaag 'n twijfelgeval, gaan wandelen of toch maar niet.
Vanmorgen ben ik al nat geworden met naar de bakker te gaan en geregeld zie ik op de buienradar nog regendruppels boven onze kontreien langskomen. En gezien ik sinds gisteren aan 'n nieuwe puzzel van 3.000 stuks begonnen ben, zal het vandaag 'n rustdag worden. Mogelijk zit er wel nog 'n verplaatsing in naar het centrum van onze gemeente voor 'n klein hapje en/of drankje. We zien wel.
Niet getreurd, deze keer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht van het kasteel van Neercanne, ook wel eens het kasteel Agimont genoemd of kasteel Poswick (zo genoemd naar de laatste bewoners: nu is het 'n befaamd restaurant, Chateau Neercanne genoemd). O ja, ook nog 'n anekdote, in 1717 kocht de Russische Tsaar Peter de Grote, het kasteel.
Neercanne is in feite 'n gehucht van de gemeente Kanne en werd in 1839 gevoegd bij Oud-Vroenhoven en in 1920 geannexeerd door Maastricht.
Als we tot ginder fietsen, hebben we hoop en al iets meer dan 10 kilometer afgelegd. We komen er dus geregeld voorbij.
En voor de wandelaars, je kunt er mooi wandelen. De auto kun je kwijt in Kanne, op loopafstand van het kasteel, net over de grens.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris