aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
14-05-2022
Domein Bovy in Zolder
Vandaag was het de beurt aan mijn maat Hubert om de route uit te stippelen. Gelet op het beetje wind uit westelijke richting, koos hij voor 'n tocht naar Houthalen - Helchteren en Zolder.
Om niet steeds te vertrekken via de Bessemerberg, gingen we via het kanaal in Eigenbilzen richting Zutendaal. Op dat eerste stuk kwamen wij deze morgen enkele honderden fietsers tegen, op weg naar de Voer. Zij namen deel aan Bilzen Classic. Voor ons toch wat te druk.
In Genk kwamen wij langs het Genker Plantencentrum (geen eigen foto). In de buurt van transport Essers draaiden wij links af richting Zonhoven doorheen de prachtige Wijers (geen eigen foto).
Toen we zo goed als het verste punt bereikt hadden (na +/- 55 km. fietsen), wilden we toch ergens stoppen. Om niet hetzelfde mee te maken als verleden woensdag (nergens 'n terras open), kozen we ervoor om even ons voorziene parcours te verlaten en naar het Domein Bovy te fietsen. En we hadden geluk, 'n mooi terras, fijne bediening aan tafel en 'n reuzegroot bord met kaastaart en krieken. Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten.
Even verderop hoorden en zagen wij het circuit van Zolder. Er was blijkbaar 'n wedstrijd bezig.
De terugtocht was vrij simpel, 'n groot stuk langs het Albertkanaal, door Hasselt en Diepenbeek en langs Zutendaal en Gellik terug naar huis.
Wederom 'n fijne tocht, warm genoeg om te fietsen in 'n shirt met korte mouwen.
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Gisterenavond plannen gemaakt voor 'n fietstocht deze namiddag. En het moet niet altijd met fietsmaten zijn, alleen is soms ook eens plezant, zeker als er moet geklommen worden.
De bedoeling was om in Bunde 'n eerste klim te maken, de Kloosterberg, met stijgingspercentage's soms boven de 8%. Een goede opwarmer. Daarna komt 'n klim van 2 kilometer vanuit Meerssen, Waterval genoemd, niet zo moeilijk. Onderweg kom je ook het gehucht Kelmond tegen met zijn mooie oude boerderij. Het gehucht behoort tot de gemeente Geverik dat op zijn beurt behoort tot de gemeente Beek.
Mijn route ging verder via Nuth, Schimmert en Valkenburg. Daar in het centrum begint de Cauberg, steeds 'n uitdaging. De klim is iets meer dan 1 kilometer lang met uitschieters boven de 14% stijging. Vlak daarna kwam de Geulhemmerberg, ook iets meer dan 1 kilometer lang met 'n uitschieter tegen de 10% stijging. Iets makkelijker dus dan de Cauberg.
De terugrit was simpel, gewoon nog even 'n lus langs Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug terug richting Smeermaas.
In Lanaken nog even tijd voor 'n lekkere koffie en 'n frisse pint. En de douche thuis, .... zoals steeds, ... zalig.
Benieuwd of er morgen regen valt. Het is te hopen, want het zaaigoed blijft anders liggen in de kast.
Van ons groepje van vijf, zijn Hubert en ikzelf de laatste weken de enige fietsers. De anderen haken telkens om diverse redenen af. Ons niet gelaten uiteraard, zo kunnen we de richting, de afstand en de hindernissen zelf bepalen.
Vandaag ging het naar Sint-Truiden. De heenrit via oa. het mooie kasteel van Schoonbeek, Diepenbeek, Kortessem en de kerk van Wellen om dan ineens voor het imposante kasteel van Ordingen te staan. Daar konden we uiteraard niet voorbij zonder eerst enkele foto's te maken. Ik denk dat het wel één van de mooiste kastelen van de regio is.
Iets verderop bereikten we dan ons doel, de stad Sint-Truiden. Lang hoefden we niet te zoeken voor 'n hapje en 'n natje, op de grote markt is er keuze genoeg. Het terras van café Sportwereld zag er uitnodigend uit en daar smulden wij van 'n lekkere pannenkoek en 'n tasje koffie.
De terugweg was wat heuvelachtiger, maar we zijn goed getraind en dat kunnen we wel hebben. Regelmatig zie je ook borden die de sportievelingen de juiste richting aangeven.
Bij het naderen van onze thuisbasis, stopten wij nog even op het terras van De Kimpel in Bilzen voor 'n frisse pint. Het was intussen vrij warm geworden.
Dat was in 'n notedop, onze fietservaring naar Sint-Truiden. En ja, we hadden beiden niet het gevoel dat we zoveel kilometers gefietst hebben. Dat zegt genoeg zeker over onze conditie ... ?
Zegge en schrijven, méér dan 1.100 hoogtemeters, samen met Hubert
We gingen naar het zuiden van Nederlands Limburg en dat hebben we geweten. De hele dag klimmen en dalen. Ik wist niet dat we dat nog konden.
Hoe ook, we vertrokken via Smeermaas en de Noorderbrug richting Bemelen en de Sint Antoniusbank, de eerste stevige klim van de dag.
Nadien volgden Slenaken - Teuven - Sippenaken - Vijlen - Orsbach (stukje Duitsland) - Bocholtz. De beklimmingen volgden mekaar op, vooral de Kasteelstraat vanuit Sinnich richting Teuven, was 'n kuitenbijter.
Stoppen voor 'n stuk taart en 'n warme choco , deden we in Wahlwiller in Gasterij A Gen Kirk, 'n klein plaatsje tussen Vijlen en Wittem.
Wat vooral opviel in Zuid-Limburg, waren de vakwerkhuisjes, het een nog mooier dan het andere.
In Gulpen klommen we over de Kleebergweg, weeral zo'n kuitenbijter.
En op het eind, richting Maastricht, vonden we het nodig om ook nog over de Bemelerberg te fietsen, we hadden blijkbaar nog niet genoeg geklommen.
Via de Noorderbrug ging het uiteindelijk terug naar Lanaken om onze 2de en laatste stop te houden op het terras van het Cultuurcafé.
Ik ben niet iemand die hoog van de toren blaast, maar hetgeen Hubert en ikzelf vandaag bij mekaar hebben geknutseld (meer dan 1.100 hoogtemeters), mag gelet op onze leeftijd, gezien worden.
Met twee gaan fietsen, dat wil dan zeggen dat één van beiden, de route klaarmaakt. We waren het op voorhand al eens dat het 'n fietstocht zou worden via Genk - Bree - Maaseik. Maar door 'n miscommunicatie dachten we beiden dat de ander de route zou maken. Gevolg: geen route en dus 'n fietstocht op het gevoel, de windrichting, de stand van de zon en richting noord-oost.
En het moet gezegd, ook dat is gelukt. Onze fietstocht verliep zo goed als perfect.
We zijn vertrokken via Gellik en Zutendaal, om door het bos en Wiemesmeer naar het station van As te rijden (foto uitkijktoren). Vervolgens werd Oudsbergen aangedaan waar je op verschillende plaatsen mooie kunstwerken ziet staan, voorstellende paarden, helemaal gemaakt met hoefijzers. In Opitter heb je de Pollismolen.
Onze pauze namen wij in Tongerlo langs de Zuid-Willemsvaart op het terras van De Kieper. Dat is een van onze vaste stopplaatsen, enerzijds voor de goede bediening en anderzijds voor de lekkere vlaai.
Langs Aldeneik en Maaseik kwamen wij vervolgens, om via Heppeneert de terugweg aan te vatten. Onderweg kom je 'n toeristische trekpleister tegen, De Wissen in Dilsen.
Afsluiten deden wij op het terras van bistro Ohana op het Kerkplein.
Het was wederom 'n mooie tocht, een van de verschillende 100-plus ritten van dit jaar. Als ik vergelijk met verleden jaar, dan zit ik nu al aan 2.112 km. tegen 1.452 in 2021. Het betere en drogere weer zal zeker de oorzaak zijn ...?
Vandaag werd mij 'n functie toebedeeld die ik best wel grappig vind, namelijk de titel van "Dörrepsfotograaf" (of voor de niet-Lanakenaars: dorpsfotograaf). Een van mijn vrienden kwam juist voorbij op het moment dat ik 'n foto aan het nemen was.
Voor mij geen probleem, als ik kan bijdragen tot het verspreiden van afbeeldingen van de mooie plekjes van mijn gemeente, dan is dat best ok.
Met mijn wandeling van deze voormiddag, wilde ik nog eens de grens oversteken. Ik vertrok langs het pad naast de begrafenisondernemer om even verder nog eens het Euromonument op beeld vast te leggen.
Via de Industrieweg liep mijn route eerst langs die mooie giraf om enkele honderden meters verderop, Oud-Caberg (Nederland) binnen te stappen. Maar in tegenstelling tot vorige wandelingen, ging ik niet door het centrum van het dorpje maar nam ik voor het eerst 'n veldweg links om daarna, nog eens links, opnieuw uit te komen aan het veldkapelletje.
Op dat punt naar rechts gewandeld onder de oude spoorwegbrug door en via de Grensweg terug naar Lanaken.
Het is dinsdag, dus de marktkramers waren nog actief.
Morgen staat er 'n fietstocht met 'n maat op het programma. Hopelijk is de temperatuur dan iets beter.
Omdat volgende week, de temperatuur wat minder zou zijn, heb ik vandaag nog even geprofiteerd van de relatieve warmte om nog 'n mooie fietstocht te maken. Om diverse redenen hebben mijn maten moeten afhaken, dus het is nog eens 'n soloritje geworden.
Maar omdat de wind toch strak uit oostelijke hoek kwam, heb ik uiteraard ook mijn heenrit in die richting gepland, meer bepaald langs het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. (https://fietssnelwegen.be/fietssnelwegen/F751). Dit fietspad loopt grotendeels tussen de bomen en je bent dan ook min of meer beschut voor de wind.
Onderweg op dat pad, zag ik dat ik vandaag nummer 123 was die op dat punt passeerde.
Eens in Maaseik, de brug over en via Roosteren, mijn terugweg aangevat naar Stein - Elsloo en Beek. In Meerssen gezien dat ik met wat goede wil en mits 'n lus naar Gronsveld, mogelijk de 100 kilometer kon overschrijden. De benen waren goed en de goesting was er. Zo gedacht, zo gedaan.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, daarvoor was mijn tempo wat te hoog (23,26 km/uur). In As aan het station, even gestopt om 'n banaan te verorberen. Mijn boterhammen gingen er aan in Heppeneert en op weg naar Spaubeek, nog wat sultana's uit mijn achterzak gehaald.
En op het Kerkplein, mijn enige rustpauze genomen met koffie en 'n lekkere Leffe.
Heel dikwijls heeft mijn fietsmaat Hubert van die lumineuze ideeën als het gaat om 'n bestemming te geven aan een van onze fietstochten.
Zo kwam hij deze keer met het voorstel op de proppen om naar Montfort te fietsen. Tot vorige week had ik van die plaats nog nooit gehoord, maar dankzij Arnout Hauben en zijn kompanen in het programma: dwars door de lage landen, werd die gemeente wereldberoemd.
En ja, Hubert wilde die gemeente wel eens met eigen ogen zien. Montfort is vooral gekend omdat er op 20/1/1945 - in WOII dus - , 186 doden vielen door 'n groot bombardement, uitgevoerd door de Canadezen.
Om er te geraken fietsen wij langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Meeswijk waar wij met de overzetboot de Maas overstaken. Via Roosteren kwamen wij rond het middaguur toe in Maasbracht, tijd voor 'n pauze. En die pauze duurde naar mijn goesting, toch even te lang. We hadden beiden soep besteld, maar we dienden onze beurt af te wachten. Weer 'n les voor volgende keer.
Vandaar uit waren we rap in Montfort. Het is maar 'n klein stadje en je bent er zo door uit. Een bezienswaardigheid is vooral het kasteel De Grauwert.
De terugweg verliep deels over Duits grondgebied met de gemeenten Millen en Tüddern. En vlak over de grens, rij je zo Sittard binnen. Het is 'n moeilijk stad om doorheen te fietsen. Je moet steeds alert zijn voor het verkeer, de juiste weg, ...
Na Sittard bereik je Geleen en om de rit toch naar 'n iets hoger niveau te tillen, maakten wij ook nog de lus langs Maastricht.
Het was 'n mooie rit, voor mij al de derde 100-plus rit op vijf dagen tijd.
Als 'n dochter vraagt aan haar vader: "papa, ik moet ergens zijn en ik wil daar naar toe per fiets, kun je me tot ginder vergezellen", dan doe je dat als vader.
Zo kwam het dat mijn fietsmaat Hubert vroeg of ik met hun beiden wilde meegaan om daarna nog 'n mooie fietslus er aan vast te breien.
Zo gezegd, zo gedaan. Via Diepenbeek en Hasselt kwamen wij rond het middaguur aan in de Abdij van Herkenrode waar we beiden 'n stevige kom soep hebben verorberd. Het moet niet altijd taart zijn.
Daarna ging de rit verder via het circuit van Zolder. Spijtig, maar overdag mogen we er niet op om enkele rondjes te rijden. Vervolgens ging het door de Wijers van Zonhoven. Een prachtige fietsroute, je zag het aan de talloze fietsers.
Op het einde, teruggereden via As en de brug van "fietsen door de heide".
Weer 'n mooie 100-plus tocht en Hubert, ... die had zijn Ikeaperikelen helemaal achter zich gelaten. Snelheid en afstand waren meer dan goed.
Mooi lenteritje onder plezante muzikale begeleiding.
Alleen gaan fietsen, dat heeft ook zijn charmes, je gaat waar je wil en je rijdt zo snel (of zo traag) als je wil. Meestal gaat het alleen wat sneller, temeer omdat ik alleen zijnde, niet rap onderweg 'n koffiepauze inlas. Zo ook vandaag niet, méér dan 100 kilometer gefietst en enkel 'n pauze genomen aan de meet, op het Kerkplein in onze gemeente.
De rit ging vandaag naar het station van As om daar via het natuurgebied Vossemberg in Dilsen-Stokkem (je kunt er als fietser nu veilig onder de nieuwe brug) richting "het Eilandje" in Neeroeteren te fietsen. Via Wurfeld en Aldeneik, bereikte ik Maaseik.
Daar de brug over richting Nederland, meer bepaald naar de gemeente Roosteren. Iets verderop in de gemeente Grevenbicht, werd ik getrakteerd op 'n heuse muzikale serenade. Dat was toch wat véél eer voor 'n fietser alleen. Nu, grapje ... dat muzikale was 'n ondersteuning voor de vele wandelaars die daar passeerden voor 'n speciale wandeltocht.
Verder kwam ik door het centrum van Geleen (daar verzeilde ik midden in de zaterdagmarkt), de gemeente Genhout en Beek.
Langs enkele veldkapelletjes - eentje van 1867 - en de enige echte Paashaas, gespot in Meerssen, was het tijd om terug richting Lanaken te fietsen.
Het was 'n mooie rit, veel zon, de juiste richting gekozen (wind op kop door het bos in de heenrit, wind in de rug bij de terugrit), 'n ferme muzikale intermezzo en 'n Paashaas die gewillig op de foto wou.
Met Hubert naar Val Dieu, is eigenlijk niet helemaal juist. We zijn wel samen in Val Dieu geweest, maar onderweg bleek hij bergop, veel last te hebben van Ikea-perikelen, opgedaan in de privésfeer. Ja, 'n mens ziet soms af met Ikeaspullen. Gevolg was dat ondergetekende, regelmatig diende te wachten op de toppen van de hellingen. En als er dan op de terugweg, ook nog eens 'n miscommunicatie is waarbij de een 'n andere weg genomen heeft dan de ander, dan hebben we uiteraard veel samen gefietst en dikwijls ook niet.
Hoe ook, de rit was zeer interessant. Het begon al goed met 'n kleine omweg achter de sluis van Lanaye. Ze waren ergens aan de Maas aan het filmen en we mochten er niet langs. Geen nood, we kennen de weg naar Moelingen zonder extra kilometers te moeten maken.
Bij het betreden van de Voer, werden wij verrast met 'n spiksplinter nieuw fietspad. Merci voor de geste.
En dan via Warsage en Neufchâteau, kwamen wij aan in Val Dieu. Het was er redelijk druk, veel hongerige toeristen. Maar we vonden 'n tafeltje en mijn taartpunt smaakte.
Via Aubel, hebben Hubert en ikzelf ons even gemist. Ik heb de ravel genomen, 'n oude spoorbaan (in dienst vanaf 1870 tem. 1989), Hubert was via 'n andere route naar De Plank gereden. Ja, mijn route via Remersdaal, Teuven en De Plank omhoog, zorgde voor heel wat hoogtemeters.
Op het einde zijn we in Bemelen nog even gestopt aan café Plateau voor 'n lekker biertje.
Zo, 'n mooie rit en hopen op goed weer voor 'n volgende trip.
Gisterenavond rijpte het idee om vandaag zondag, de zondag van de Ronde, te gaan fietsen. Het weer zou best meevallen (lees: niet te veel wind en droog) en onze Wout kon toch niet meedoen in de Ronde, uitstekende redenen om niet aan het beeldscherm gekluisterd te zitten.
De bedoeling was om naar Gulpen te fietsen via Bemelen om via 'n andere route terug naar Maastricht te rijden. Maar driewerf helaas, ik ben er niet geraakt. Onderweg op het fietsroutenetwerk, 'n bordje waarop het nummer 69 hoorde te staan (richting Gulpen) verkeerd gelezen. Het bleek nummer 60 te zijn en deze jongen kwam dan uit in Valkenburg. Maar geen nood, ik ken toch zowat de streek en omdat ik alleen aan het fietsen was, dacht ik van de nood 'n deugd te maken en wat hellingen in de buurt op te rijden.
Ik had nochtans al 'n stevige kuitenbreker achter de rug, Groeve 't Rooth in Bemelen met 'n max. stijgingspercentage van 10% gemeten over 100 meter (in werkelijkheid lag dat cijfer op 'n bepaald punt zeker rond de 12 à 13%).
Van Valkenburg richting Hulsberg, Klimmen, Nuth, Beek, Bunde en zo terug richting Maastricht.
In Itteren moet je tegenwoordig door 'n prachtig natuurgebied rijden. Vroeger werd de fietsroute door het dorp gestuurd, maar nu dus door de natuur.
En terug thuis, hoorde ik dat de koers al afgelopen was. De winnaar zal het wel verdiend hebben zeker ...?
Naast mijn werkkamer ligt ook nog mijn laatste thuiswerk te blinken. Een puzzel van 1.500 stuks die ik tussen al dat wandelen en fietsen, in mekaar heb gekregen.
Een fietstocht met of zonder Michel, dat maakt 'n hemelsbreed verschil. Met hem erbij wordt er doorgereden en dat zie je aan de gemiddelde snelheid die we vandaag gedrieën haalden. Hubert en ikzelf hebben derhalve 'n tandje moeten bijsteken. Nu, voor mij geen probleem maar ik was wel positief verrast dat ook Hubert dat kon, zeker gelet op het aantal kilometers. Hubert, ferm.
De keerzijde van de medaille is, als er doorgereden wordt, er minder kansen zijn om foto's te maken onderweg. De eigen foto's beperken zich dan vandaag ook tot onze tussenstop aan het Eilandje in Neeroeteren.
Onze rit vertrok vandaag langs de molen te Boorsem met als naam: de Stormvogel en het station van As. Verder de Kempen in tot in Erpekom, deelgemeente van Peer (foto kerk). Vervolgens langs Ellikom (foto Hoogmolen) om uiteindelijk na 60 fietskilometers, te kunnen pauzeren aan het Eilandje in Neeroeteren. Het is daar gezellig zitten, spijtig dat er geen taart was. Het was dus loungen met 'n tas koffie.
Via de Maas keerden wij terug naar Lanaken. Een volgende rit is nog te bepalen wegens het minder goede weer van de volgende dagen. Het zij zo.
En ook dit moet gezegd, elke fietstocht heeft ook thuis zijn positieve kanten, de douche is zaaaaalig en het warme eten smaakt eens zo goed!
Af en toe wil ik mezelf wijs maken dat mijn leeftijd maar 'n getal is en dat deze jongen met zijn 68 jaar, nog tot redelijk wat in staat is. Ben benieuwd wat morgenochtend geeft, feit is dat ik toch weer 'n rit van 100 kilometer gemaakt heb in 4u18.
Om niet weer vanaf het begin langs de Zuid-Willemsvaart te moeten rijden, koos ik er voor om mijn rit naar Tongerlo, te beginnen via de Salamander te Maasmechelen. Via de fietsbrug over de weg naar As, rij je dan langs het station en de St. Barbarakerk van Eisden en het voetbalstadion van Patro.
Wat verderop, kom je dan natuurlijk toch weer aan het kanaal uit, en dit heb ik gevolgd tot in Tongerlo. Daar voor het eerst naar rechts afgedraaid om door Kinrooi (met zijn Lemmensmolen) en Geistingen te fietsen.
Stoppen deed ik in Heppeneert in het Hepperhuys. Na 58 kilometer fietsen, had het lichaam wat suikers nodig voor de rest van de tocht.
De terugrit is altijd 'n vast gegeven, langs de Maas. Ondertussen weet ik bij wijze van spreken, er elke steen liggen.
In Herbricht bijna oud-caféhouder Rudi van zijn sokken gereden en in Lanaken mezelf beloond op 'n stevige frisse pint. Dat mocht wel.
De rit van vandaag was gepland om via de oversteek van de Maas in Meeswijk, noordwaarts te fietsen om dan via Nieuwstadt, de grens met Duitsland over te steken.
Nu had ik geen rekening gehouden met eventuele metgezellen, maar na 'n gesprek met fietsmaat Hubert, wilde hij mij op de voorgestelde route wel vergezellen. Ik had wel mijn voorgevoelens of hij dat wel aan zou kunnen, maar hij heeft mij echt verwonderd door deze rit tot 'n goed einde te hebben gebracht. En dan wetende dat hij onderweg het klikplaatje van zijn linkerschoen verloren is. Chapeau!
Zoals jullie kunnen zien, reden we tot Meeswijk, daar de Maas over. verder door naar Nieuwstadt en Tüddern om in Gangelt aan de Etzenrather Mühle, 'n eerste keer te stoppen voor drank en taart.
In één rechte lijn vervolgens terug naar huis om in Meerssen toch nog even te stoppen voor 'n lekker drankje.
Het was 'n rit die heel wat trager uitviel dan voor mij normaal is, maar het was Hubert zijn 1ste rit en hij diende met 'n goed gevoel thuis te geraken (lees= hem op 'n rustige manier in Lanaken te krijgen).
- door Brunssumheide fietsen: gedaan, het is een der mooiere fietsgebieden
- wat bergop fietsen: met 620 hoogtemeters, zeker gelukt
- in Gulpen 'n stuk taart eten en 'n tas koffie drinken: niet gelukt wegens groot terras en te weinig personeel
Met de zon vandaag als bonus, kan ik deze rit klasseren in de bovenste schuif. Het had alles, mooie vergezichten, prachtige natuur, heel wat hellingen en verschillende wegen die ik voor het eerst nam.
Maar het moment van de dag was toch 'n ontmoeting met een voormalige fijne collega van het werk. Tussen Rekem en Uikhoven was hij aan het wandelen en ik heb even bij hem stilgestaan om wat herinneringen aan lang vervlogen tijden op te rakelen.
Vervolgens ging mijn tocht over de autostradebrug richting Stein, om dan doorheen Geleen te fietsen. Dan kwamen Oirsbeek, Brunssum, Kunrade, Wijlre, Gulpen en Bemelen.
Het was 'n prachtige tocht, met slechts één klein minpuntje: ik heb toch mijn handen moeten vuilmaken wegens 'n afgelopen ketting. Kan gebeuren!
Een mens wil zich al eens testen, zeker na zo 'n belabberde fietstocht van afgelopen maandag (het liep toen voor geen meter).
Het plan was om naar Thorn te fietsen en aldaar 'n pauze te nemen om wat calorieën te tanken. Maar met die tocht van maandag in het achterhoofd, toch voor de nodige afkortingen gezorgd (lees: rapper terug naar de Maas en rapper terug thuis).
Maar onderweg bolde het goed, de wind zat prima en ik had nergens last van. Dus Thorn ..., "here I com".
Spijtig genoeg was er slechts één horecazaak open, de Pannekoekenbakker. Het terras zat al vol en binnen zag ik al direct dat het wachten zou worden op 'n eventuele pannekoek (ik was er rond het middaguur). Niet getalmd, en best terug de fiets op richting Maaseik en de Maas.
Ook in Heppeneert was er niks open van horeca (raar toch vanwege dat goede weer). Die pint werd dan maar gedronken op de eindbestemming te Lanaken.
En de rit zelf, vertrokken langs de boerderij van Eric Gerits (geen eigen foto) en het hotel Beau Séjour, om via Wurfeld en Kinrooi langs het kasteel Borgitter te rijden in Kessenich.
Op de terugweg nog een ontmoeting gehad met de paarden in Hochter Bampd en in Smeermaas gezien dat het eilandje weer de kop boven water heeft gestoken.
Voila, mijn rit van iets meer dan 100 kilometer, en zonder te bluffen, die 68-jarige was vandaag niks moe en had nergens last van. De conditie is dus ok!
Calorieën verbranden na 'n stevig verjaarsdagsetentje.
Tja, dat komt er van als je uit eten gaat. Het hoofdgerecht was al royaal maar deze jongen wilde absoluut nog 'n dessert, en dat dessert was eigenlijk buiten proporties.
Van de nood dan maar 'n deugd gemaakt en op de terugweg naar huis met de lijnbus, in Eigenbilzen afgestapt om van daaruit, te voet naar huis te wandelen.
De wandeling was dus slechts één rechte lijn, van de brug van Eigenbilzen naar de brug van Briegden en het laatste stuk via de sportoase tot thuis.
Ik heb mij niet gehaast, integendeel, ik heb genoten van de zon en het vooruitzicht van 'n mooie fietstocht morgen.
Door de sluiting van het Dienstencentrum tijdens carnaval, kon er vandaag niet geschaakt worden. Geen nood, de zon scheen en dus heb ik de fiets maar van stal gehaald.
Het werd 'n ritje Zutendaal - Bilzen - Mopertingen - Tongeren - Vroenhoven met onderweg toch redelijk wat hoogtemeters. In Bilzen even halt gehouden voor 'n energiereep Sultana.
Vooral de hoogtemeters tussen Bilzen centrum en Mopertingen, kruipen in je kuiten. Voor ene keer moet ik toegeven dat er wat weinig "jus" in de benen zat. Er zijn al betere dagen geweest. Maar kom, ik ben buiten geweest en heb mij actief kunnen bezighouden.
Onderweg effe blijven stilstaan bij 'n mooi gerenoveerde woning van 1905 en 'n tank uit WOII te Mopertingen.
Terugrit via het nieuwe fietspad tussen Veldwezelt en het industriegebied te Lanaken.
Zo, die rit zit er weer op. Misschien de laatste van mijn 67ste levensjaar. Donderdag komt er 'n nieuwe achterdeur.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten. 
Vlak daarna kwam de Geulhemmerberg, ook iets meer dan 1 kilometer lang met 'n uitschieter tegen de 10% stijging. Iets makkelijker dus dan de Cauberg. 
Ik ben Eddy Meuris