aantal stappen: 3.038.107 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 252
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
17-06-2022
Ritje door Ned. Limburg met Hubert.
Na het verlof in Knokke en de daarbij horende 4-gangen menu's, diende het lichaam wat gewicht kwijt te spelen. Daarom heb ik niet geaarzeld om maar direct 'n fietstocht te plannen. Partner van dienst was deze keer Hubert.
Via de binnenstad van Maastricht, fietsten we richting Bemelen waar wij de verraderlijke route namen langs groeve 't Rooth. Best 'n kuitenbijter om er je fietstocht te beginnen.
Ook de verschillende stroken er na, waren van het type "ups and downs", getuige toch de stevige hoogtemeters die we maakten. Mooie gebouwen zag ik echter ook, oa. de molen Roex te Gulpen en het kasteel van Geulle. En wat te denken van dat uitstalkraampje, "miemelen te koop". Bij ons in Lanaken zeggen we gewoon: "wiemelen" of rode bes of nog anders: aalbes.
Ondertussen was ik Hubert kwijtgespeeld. Hij is is pas toe aan het opnieuw opbouwen van zijn conditie na een periode van ziekte. Op onze leeftijd moeten we idd. niet te geweldig doen en luisteren naar ons lichaam. Ik heb dus maar alleen 'n extra lus gemaakt en België terug binnen gereden via de autostradebrug tussen Elsloo en Kotem. Via de Maas naar Smeermaas met enkele foto's aan het eilandje.
En dat drankje op het kerkplein, ...schol, dat smaakte.
Goed geslapen in ons hotel en met 'n ferm ontbijt achter de kiezen, stonden weer enkele wandelingen op het menu. Vooreerst even naar het station van Knokke om 'n 10-rittenpas aan te kopen voor de terugreis naar Genk om vervolgens de bus te nemen naar het Zwin. Dit is een der prachtigste natuurgebieden van de regio. In het Zwin zelf, zijn we niet geweest (daar waren we al enkele jaren terug), maar helemaal rond het Zwin, hebben we wel gewandeld. We zijn bijna tot tegen de landsgrens aangewandeld met zicht op Cadzand. Een prachtige wandeling als je het mij vraagt en ook mooi om te fietsen. Als ik van iedere fietser één euro zou gekregen hebben, dan was ik enkele duizendjes rijker geweest. Wat moet dat niet zijn in het hoogseizoen?? En wederom zagen wij prachtige sculpturen van konijnen in diverse houdingen.
Ons middagmaal namen wij in het bezoekerscentrum van het Zwin.
In de namiddag maakte ik nog 'n wandeling naar Heist, dwars door het Willemspark. De bedoeling was om in Heist nog enkele foto's te maken van het Visserskapelletje. Met wat zand in de schoenen, heb ik moe maar voldaan mijn echtgenote vervoegd in het hotel, waar zij met de benen omhoog lag te rusten.
Op dag 4 hebben wij niet veel meer gedaan. Na 'n stevig ontbijt, nog even 'n korte wandeling over de zeedijk, de koffers gepakt en naar het station gewandeld.
En de trein, .... in Brugge met 10 minuten vertraging vertrokken, maar in Genk mooi op tijd aangekomen om de bus naar Lanaken te kunnen nemen.
Voila, weer thuis en terug de routine van elke dag. En morgen, dan ga ik fietsen.
Zo, terug thuis. Mijn echtgenote en ikzelf, zijn 'n paar dagen naar Knokke geweest. Gezien wij geen auto hebben, reizen we altijd met het openbaar vervoer. En ja, dat kan al eens tegen zitten. Onze treinreis werd in Landen iets meer dan 30 minuten onderbroken wegens 'n ongeval. Maar wij senioren, ons hoor je niet meer klagen.
Na het inchecken in ons hotel, zijn we direct 'n wandeling gaan maken, kwestie van de zee al eens van kortbij gezien te hebben. Uiteraard hebben we ook de lange Lippenslaan verkend.
Dag 2 stond voornamelijk in het teken van het wandelen. We maakten eerst 'n niet geregistreerde wandeling tot Duinbergen om dan even het trammetje te nemen naar Heist. De terugweg verliep helemaal langs de zeedijk. Het weer was prachtig, véél zon, weinig wind en nog niet te veel toeristen. In de namiddag maakten wij 'n wandeling vanaf de Oosthoek, 'n wijk ten oosten van het Zoute. Via allerlei bos- en kronkelpaden, kwamen wij toe aan de zeedijk. Sinds kort is in die omgeving, prachtige kunst te zien, allemaal konijnen. Mooi! En omdat onze benen nog fris waren, wandelden wij helemaal terug naar ons hotel.
Wij kozen dit jaar voor hotel Atlanta, vooral voor het lekkere eten daar ter plaatse, 'n aanrader. En om te verpozen was er het Zegemeer, kort aan ons hotel.
En of ik dat gedaan heb ...! Pluk de dag is 'n wijsheid die zeker nu van toepassing is.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Mijn maten konden om diverse redenen niet. Geen nood, ik heb er 'n mooie tocht van gemaakt en in één ruk uitgereden, zonder terrasje onderweg, zelfs niet op het einde. Wat zeggen ze dan: voorbeeldige jongen! Maar dat biertje, ... dat heb ik net in de frigo gezet voor bij het avondeten.
Mijn tocht vertrok klassiek, via Bilzen en Beverst en na die mooie spreuk "Carpe Diem", kwam ik aan te Diepenbeek. Met al die werken daar, toch even moeten zoeken om aan de andere kant van het spoor te geraken. Je moet er nu door de tunnel, maar voor de fietsers is het nog niet goed aangegeven. Geen eigen foto van deze locatie.
Wat verder fietste ik voorbij Kinepolis en de mooie fietsbrug aan de sluis van Godsheide.
In Bokrijk was er gelukkig nog niet teveel verkeer bij de toeristische trekpleister "fietsen door het water". Via Zonhoven doorgefietst naar Houthalen. Vooral dat laatste stuk, beviel mij enorm, 'n mooi fietspad onder de bomen en geen hinder van de wind. Want die wind speelde mij in het begin toch wat parten, aangekondigd was 2 Bfr. maar het was zeker 3 Bfr. Ik heb mij dus toch wat moeten motiveren om 'n gepaste snelheid te kunnen aanhouden.
Via de sporthal van As, kwam ik dan aan "de Salamander" te Maasmechelen. De Mechelse Heide is 'n mooi wandelgebied en ook het fietspad is er heraangelegd.
Terugkeren deed ik via Opgrimbie, Boorsem, Uikhoven en Rekem.
Woorden schieten mij vandaag te kort om het verhaal van mijn fietstocht te vertellen. Maar laat ik eerst met het begin starten.
Onderweg, ergens in Duitsland, kwam bij mij de gedachte op wat er allemaal nodig is om dergelijke fietstocht tot 'n goed einde te brengen. Ik fietste 118,72 km. en overwon 858 hoogtemeters. En ja, als ik daar goed over nadenk, dan komt daar veel bij kijken. Hier 'n kleine opsomming in willekeurige volgorde.
Een goede fiets waarop je kunt betrouwen, wat avontuurlijk aangelegd zijn en 'n beetje durf hebben, beschikken over 'n goede conditie, niet bang zijn om de juiste weg te vragen als je bent misgereden (hetgeen mij vandaag enkele keren overkomen is), voldoende eten en drinken mee hebben, uwe aardrijkskunde 'n beetje kennen, je lichaam goed kennen, graag uren achtereen op de fiets zitten, veel goesting hebben om te fietsen en last but not least, 'n echtgenote hebben die je steunt in je fietsactiviteiten. Ik ben er nog heel wat vergeten, maar dit heb je zeker allemaal nodig om dergelijk avontuur in je eentje aan te gaan.
En de fietstocht zelf. Vertrokken via Meerssen en Houthem (met zijn Belg. rijwielhuis). In Nuth heb je de prachtige woning "Huis Nierhoven". Ook het omliggende is mooi. En zoals op veel plaatsen, straatwerken zie je overal.
In Schinveld liet ik mij verleiden tot 'n terrasje in Brasserie Scoop. Maar goed ook, als je bekijkt dat ik op de hele rit 2.043 kcal verbruikt heb. Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden.
In Duitsland met 'n bang hartje mijn weg gezocht. De bordjes zijn er maar klein en je hebt er rap een gemist. Daarbij reed ik dan ook nog eens over mij totaal onbekend gebied.
In Brunssum, kwam ik zowaar midden in de golfterreinen terecht van de Brunssummerheide Golfclub. Prachtig allemaal, goed onderhouden, maar je moet wel slalommen tussen de golfkarretjes.
Onderweg naar Gulpen, nog 'n prachtige foto gemaakt van het dal.
En terug in Lanaken, was 'n oldtimertreffen in volle bedrijvigheid. Met veel geluk vond ik nog 'n tafeltje. En dat Duveltje, die had niet de tijd om "vol" op de foto te geraken, deze jongen had grote dorst.
Zelden zul je betere service en waar voor je geld krijgen, dan in de Bullenschool te Meeuwen. Het is 'n gekende stopplaats voor fietsers in het voormalige schooltje met 'n groot terras op de vroegere speelplaats. Koffie en taart kun je bekomen in de oude refter van de school. Een dikke aanrader voor elkeen die in de buurt komt.
Peter en ikzelf hadden het plan opgevat om tegen de windrichting in, te vertrekken, naar het westen dus. Zo kwamen wij door Zutendaal, Winterslag, Houthalen en Helchteren. In Helchteren heb je brouwerij De Dool, gehuisvest in de boerderij van het voormalige kasteel (daterend van de 16de eeuw, de laatste bewoner verbleef er tot 1977). Je vindt er oa. het abdijbier Ter Dolen.
Wat verder stopten wij dan in Meeuwen aan de genoemde locatie, Aen de Bullenschool. Voor 4,50 euro heb je 'n tas koffie en 'n enorme punt vlaai.
De terugweg met wind in de rug ging over Opglabbeek, As en Maasmechelen. In Kotem aan de Maas, staat er weer 'n Maasbar, 'n stopplaats voor - andere - dorstige fietsers. En even verder, 'n lust voor het oog, 'n zee van klaprozen. Mooi om te zien.
En Peter, die fietste iets meer dan 100 km. Lang geleden dat hij nog zo veel kilometers in de benen had. Goed gedaan. En ikzelf, ik rondde de kaap van 3.000 km.
Het is en het blijft vandaag 'n twijfelgeval, gaan wandelen of toch maar niet.
Vanmorgen ben ik al nat geworden met naar de bakker te gaan en geregeld zie ik op de buienradar nog regendruppels boven onze kontreien langskomen. En gezien ik sinds gisteren aan 'n nieuwe puzzel van 3.000 stuks begonnen ben, zal het vandaag 'n rustdag worden. Mogelijk zit er wel nog 'n verplaatsing in naar het centrum van onze gemeente voor 'n klein hapje en/of drankje. We zien wel.
Niet getreurd, deze keer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht van het kasteel van Neercanne, ook wel eens het kasteel Agimont genoemd of kasteel Poswick (zo genoemd naar de laatste bewoners: nu is het 'n befaamd restaurant, Chateau Neercanne genoemd). O ja, ook nog 'n anekdote, in 1717 kocht de Russische Tsaar Peter de Grote, het kasteel.
Neercanne is in feite 'n gehucht van de gemeente Kanne en werd in 1839 gevoegd bij Oud-Vroenhoven en in 1920 geannexeerd door Maastricht.
Als we tot ginder fietsen, hebben we hoop en al iets meer dan 10 kilometer afgelegd. We komen er dus geregeld voorbij.
En voor de wandelaars, je kunt er mooi wandelen. De auto kun je kwijt in Kanne, op loopafstand van het kasteel, net over de grens.
Gisterenavond gezien dat mijn fietsmaten, toch de voorziene route gefietst hebben, en dat aan 'n redelijk tempo met heel wat afgelegde kilometers. Goed gedaan mannen.
Vandaag heb ik voor 'n groot deel dezelfde route genomen, zij het in het begin wat meer landinwaarts gereden met enkele hellingen als surplus, 'n lus via Aldeneik en tenslotte 'n lus via Kattevennen en Gellik.
Zoals gisteren al aangegeven, koos ik er voor om te vertrekken met wind in de rug. Dat ging via de Noorderbrug in Maastricht richting Meerssen. En daar in Meerssen, .... stond deze jongen te voet. Ik diende te laveren tussen 'n pak volk, allemaal op zoek naar de juiste inkopen op 'n grote markt.
Maar dat slaat mij uiteraard niet uit mijn lood, integendeel, in Stein kon ik enerzijds genieten van mooie huisjes en kon ik anderzijds enkele niet mis te verstane woorden gebruiken voor die ergelijke kinderkopjes. En mooie zichten onderweg, dan stop je toch even voor 'n mooie foto. In Obbicht ben ik maar niet in een van die stoelen gekropen om er mijn boterhammen op te eten.
De route liep verder via Berg aan/de Maas, Roosteren, Maaseik, Aldeneik en Wurfeld om vanaf daar, het oude kolenspoor te gebruiken om richting As te fietsen. Ik wist dat je daar goed beschut bent tegen die strakke tegenwind. En o ja, vandaag was ik passant nr. 290.
Op het einde kwam ik nog door de toeristische trekpleister Kattevennen om via Zutendaal en Gellik, op het Kerkplein in Lanaken, mijn eerste en enige stopplaats te nemen. Als ik alleen fiets heb ik altijd voldoende eten en drinken bij om onderweg nergens te moeten stoppen.
Vanmorgen stond onze kleinzoon om precies 5u18 aan ons bed, fris - klaarwakker en klaar om er stevig tegenaan te gaan. En wij, .... kreun, kreun. Gevolg: om 5u30 uit bed en om 6u00 aan het ontbijt. En om 7u00 was onze jonge man (4 jaar en 'n half) al buiten aan het spelen in de zandbak. Bomma en bompa zijn dat absoluut niet meer gewoon.
Hoe ook, ik kreeg permissie om in de namiddag 'n fietstocht te maken. Mijn maat gecontacteerd en die had ook tijd en goesting. Het was aan hem voor de keuze van het parcours. Het werd De Plank in de Voer.
We vertrokken via het Albertkanaal richting Vroenhoven en Visé om in Moelingen de bocht te maken naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. In die gemeente de 10 kilometer lange weg genomen naar Aubel met onderweg de klim van 4,4 km. lengte met de naam La Heydt (max. stijging over 100 meter: 10,9%).
En telkens bovenop zo'n helling, word je steeds beloond met prachtige vergezichten. In Brasserie Het Rode Bos te Teuven, kregen we beiden 'n aanval van goesting voor 'n hapje en 'n natje. Het was nodig met dat warme weer.
De terugweg ging over vertrouwde wegen en goed verzorgde fietspaden, oa. door Gronsveld.
Het was 'n mooie rit, niet gemaakt met de knooppunten van het fietsroutenetwerk, maar gewoon via gps.
Geen wandeling of fietstocht vandaag, "de fut is eruit".
Voormiddag en tijdens de middaguren, weer aan burenhulp gedaan door met zwaar beladen kruiwagens te zeulen. En dan kwam er die enorme plensbui over ons heen. De riolering kreeg het met moeite geslikt, getuige hiervan de geur die hing in ons toilet.
En als ik de buienradar mag geloven, zou er nog wat gedruppel op ons af komen. Voldoende redenen om eens 'n keer geen wandeling te maken.
Maar, ... ik had wel het idee om jullie te vermaken met wat oude postkaartjes, deze keer over hotel Beau Séjour te Lanklaar. Dit hotel werd gebruikt voor de gelijknamige serie die begin 2017 liep op Eén met Lynn Van Royen als Kato Hoeven in de hoofdrol. Het hotel met zijn 20 kamers, werd gebouwd in 1906 en is het oudste toeristenhotel van Limburg.
Ik had het kunnen weten, met Peter gaan fietsen, zeker na zijn langdurige inactiviteit, dat gaat wegvergissingen geven, en zo geschiedde.
Niet dat die wegvergissingen met opzet gemaakt werden, maar als je mekaar veel te vertellen hebt, dan mis je al eens 'n bordje. En 'n bordje missen, dat geeft wat zoekwerk naar de juiste richting. Dit resulteerde in wat stevige beklimmingen, iets wat we juist wilden vermijden. Zo was bvb. de Öreberg - met zijn max. stijgingspercentage van 16% - naar Cadier en Keer, toch wat van het goede teveel voor Peter.
Maar eens terug in Meerssen en Bunde, zaten de zware kleppers er op en was het gewoon doorfietsen langs oa. het Julianakanaal. Eens in Elsloo, staken we de autostradebrug over richting Kotem, hopende dat daar het fietscafé open zou zijn. Wat suikers en 'n goei tas koffie, kon er zeker in. Maar driewerf helaas, zoals op vele plaatsen, het was er gesloten.
Dan maar 'n poging gedaan in Uikhoven in café De Rio, en gelukkig, daar was het terras geopend en konden we bijtanken.
Gezien het Peter zijn 1ste rit was na zijn inactiviteit, keerde hij daarna huiswaarts (het vat was helemaal af), terwijl ik nog 'n stevige lus trok door Maasmechelen (langs de Salamander en fietsen door de heide). En uiteindelijk in Eigenbilzen, nodige de kanaalbar mij nog uit voor 'n frisse pint.
Weeral 'n mooie rit, en toch 'n prima prestatie van Peter. Je moet het toch maar doen, zo lang niet meer op de fiets gezeten en al direct 'n stevige rit maken van meer dan 60 kilometer.
Als ik zo jullie reacties lees mbt. mijn verslag van gisteren, dan moet ik toch stellen dat mijn onderneming wel wat gevaarlijker was dan doorgaans van mij verwacht wordt, maar, .... echte risico's heb ik niet genomen. Ik was met ander woorden, toch héél voorzichtig.
Nu moet ik wel zeggen dat het in mijn karakter ligt om af en toe eens buiten de lijntjes te kleuren. Dat moet kunnen, vind ik, het geeft wat extra "pit" aan je leven.
Zo ook vandaag, ik wilde naar Smeermaas wandelen en via het veld van Oud-Caberg terugkeren. In Smeermaas ben ik geraakt en ik ben zelfs de grens overgestoken, maar juist daar loopt het oude spoor en ik kon het niet laten langs dat spoor terug te keren. Even heb ik de treinbiels verlaten om door het Business Park van Lanaken te wandelen, 'n paar wegen waar je anders nooit komt. Aan de sluis, heb ik opnieuw de oude spoorbaan bewandeld om wat verderop, rechts de oude berm te verlaten en links naar de tunnel te stappen. En telkens ik er voorbij kom, stel ik mij altijd de vraag: zijn die appartementen wel goed geïsoleerd tegen al dat lawaai van die voertuigen die daar dagelijks voorbijkomen.
Dat was het voor vandaag, 'n relatief korte wandeling, morgen wordt er weer gefietst.
Vandaag was het de beurt aan mijn maat Hubert om de route uit te stippelen. Gelet op het beetje wind uit westelijke richting, koos hij voor 'n tocht naar Houthalen - Helchteren en Zolder.
Om niet steeds te vertrekken via de Bessemerberg, gingen we via het kanaal in Eigenbilzen richting Zutendaal. Op dat eerste stuk kwamen wij deze morgen enkele honderden fietsers tegen, op weg naar de Voer. Zij namen deel aan Bilzen Classic. Voor ons toch wat te druk.
In Genk kwamen wij langs het Genker Plantencentrum (geen eigen foto). In de buurt van transport Essers draaiden wij links af richting Zonhoven doorheen de prachtige Wijers (geen eigen foto).
Toen we zo goed als het verste punt bereikt hadden (na +/- 55 km. fietsen), wilden we toch ergens stoppen. Om niet hetzelfde mee te maken als verleden woensdag (nergens 'n terras open), kozen we ervoor om even ons voorziene parcours te verlaten en naar het Domein Bovy te fietsen. En we hadden geluk, 'n mooi terras, fijne bediening aan tafel en 'n reuzegroot bord met kaastaart en krieken. Het was wel even schrikken toen ze mij dat bord voorzetten.
Even verderop hoorden en zagen wij het circuit van Zolder. Er was blijkbaar 'n wedstrijd bezig.
De terugtocht was vrij simpel, 'n groot stuk langs het Albertkanaal, door Hasselt en Diepenbeek en langs Zutendaal en Gellik terug naar huis.
Wederom 'n fijne tocht, warm genoeg om te fietsen in 'n shirt met korte mouwen.
Het moet niet altijd 'n rit door Haspengouw of Ned. Limburg zijn, dacht ik, waarom eens niet naar Wallonië.
Zo gedacht, zo gedaan. Uiteraard weet je dat fietsen naar Wallonië, voor wat hoogtemeters zal zorgen, maar goed getraind zijnde, zou dat wel loslopen. Een eerste klim kregen wij vanuit Eben-Emael richting Visé, de Saint-Pierre, niet zo heel moeilijk, maar het wegdek zou beter kunnen.
In Visé hadden wij weer even 'n miscommunicatie, maar dat was rap opgelost. En dan ging het richting de lange klim met de naam Houtain-Saint-Siméon. 3,2 kilometer lang en 'n redelijk stijgingspercentage. Eigenlijk niet zo héél moeilijk, maar hij trekt zich lang.
Boven op het plateau wat foto's.
De rit ging verder langs Liers, Rocourt, Ans, Awans, Fexhe-le-Haut-Clocher, Freloux, Odeur om uiteindelijk in Herstappe terug op Vlaams grondgebied te komen. Op dat moment hadden we al meer dan 70 kilometer in de benen, zonder ook maar één terras ergens tegen te komen. Door de warmte hadden we dorst gekregen. Gelukkig kent Hubert de streek goed en wist hij te melden dat in Millen het terras van de Waterburcht zeker open zou zijn. En inderdaad, het was er fijn pauzeren.
Om de wind in de rug te krijgen, namen we op de terugweg het jaagpad langs het kanaal om in Vroenhoven aan de brug toch nog 'n 2de terrasje te doen (in vervanging van 'n terrasje in onze gemeente Lanaken).
Zo, dat was weer in 'n notedop onze fietstocht door oa. Wallonië. De plannen worden al gemaakt voor onze volgende tocht.
Gisterenavond plannen gemaakt voor 'n fietstocht deze namiddag. En het moet niet altijd met fietsmaten zijn, alleen is soms ook eens plezant, zeker als er moet geklommen worden.
De bedoeling was om in Bunde 'n eerste klim te maken, de Kloosterberg, met stijgingspercentage's soms boven de 8%. Een goede opwarmer. Daarna komt 'n klim van 2 kilometer vanuit Meerssen, Waterval genoemd, niet zo moeilijk. Onderweg kom je ook het gehucht Kelmond tegen met zijn mooie oude boerderij. Het gehucht behoort tot de gemeente Geverik dat op zijn beurt behoort tot de gemeente Beek.
Mijn route ging verder via Nuth, Schimmert en Valkenburg. Daar in het centrum begint de Cauberg, steeds 'n uitdaging. De klim is iets meer dan 1 kilometer lang met uitschieters boven de 14% stijging. Vlak daarna kwam de Geulhemmerberg, ook iets meer dan 1 kilometer lang met 'n uitschieter tegen de 10% stijging. Iets makkelijker dus dan de Cauberg.
De terugrit was simpel, gewoon nog even 'n lus langs Gronsveld en in Maastricht via de Wilhelminabrug terug richting Smeermaas.
In Lanaken nog even tijd voor 'n lekkere koffie en 'n frisse pint. En de douche thuis, .... zoals steeds, ... zalig.
Benieuwd of er morgen regen valt. Het is te hopen, want het zaaigoed blijft anders liggen in de kast.
Van ons groepje van vijf, zijn Hubert en ikzelf de laatste weken de enige fietsers. De anderen haken telkens om diverse redenen af. Ons niet gelaten uiteraard, zo kunnen we de richting, de afstand en de hindernissen zelf bepalen.
Vandaag ging het naar Sint-Truiden. De heenrit via oa. het mooie kasteel van Schoonbeek, Diepenbeek, Kortessem en de kerk van Wellen om dan ineens voor het imposante kasteel van Ordingen te staan. Daar konden we uiteraard niet voorbij zonder eerst enkele foto's te maken. Ik denk dat het wel één van de mooiste kastelen van de regio is.
Iets verderop bereikten we dan ons doel, de stad Sint-Truiden. Lang hoefden we niet te zoeken voor 'n hapje en 'n natje, op de grote markt is er keuze genoeg. Het terras van café Sportwereld zag er uitnodigend uit en daar smulden wij van 'n lekkere pannenkoek en 'n tasje koffie.
De terugweg was wat heuvelachtiger, maar we zijn goed getraind en dat kunnen we wel hebben. Regelmatig zie je ook borden die de sportievelingen de juiste richting aangeven.
Bij het naderen van onze thuisbasis, stopten wij nog even op het terras van De Kimpel in Bilzen voor 'n frisse pint. Het was intussen vrij warm geworden.
Dat was in 'n notedop, onze fietservaring naar Sint-Truiden. En ja, we hadden beiden niet het gevoel dat we zoveel kilometers gefietst hebben. Dat zegt genoeg zeker over onze conditie ... ?
Zegge en schrijven, méér dan 1.100 hoogtemeters, samen met Hubert
We gingen naar het zuiden van Nederlands Limburg en dat hebben we geweten. De hele dag klimmen en dalen. Ik wist niet dat we dat nog konden.
Hoe ook, we vertrokken via Smeermaas en de Noorderbrug richting Bemelen en de Sint Antoniusbank, de eerste stevige klim van de dag.
Nadien volgden Slenaken - Teuven - Sippenaken - Vijlen - Orsbach (stukje Duitsland) - Bocholtz. De beklimmingen volgden mekaar op, vooral de Kasteelstraat vanuit Sinnich richting Teuven, was 'n kuitenbijter.
Stoppen voor 'n stuk taart en 'n warme choco , deden we in Wahlwiller in Gasterij A Gen Kirk, 'n klein plaatsje tussen Vijlen en Wittem.
Wat vooral opviel in Zuid-Limburg, waren de vakwerkhuisjes, het een nog mooier dan het andere.
In Gulpen klommen we over de Kleebergweg, weeral zo'n kuitenbijter.
En op het eind, richting Maastricht, vonden we het nodig om ook nog over de Bemelerberg te fietsen, we hadden blijkbaar nog niet genoeg geklommen.
Via de Noorderbrug ging het uiteindelijk terug naar Lanaken om onze 2de en laatste stop te houden op het terras van het Cultuurcafé.
Ik ben niet iemand die hoog van de toren blaast, maar hetgeen Hubert en ikzelf vandaag bij mekaar hebben geknutseld (meer dan 1.100 hoogtemeters), mag gelet op onze leeftijd, gezien worden.
Met twee gaan fietsen, dat wil dan zeggen dat één van beiden, de route klaarmaakt. We waren het op voorhand al eens dat het 'n fietstocht zou worden via Genk - Bree - Maaseik. Maar door 'n miscommunicatie dachten we beiden dat de ander de route zou maken. Gevolg: geen route en dus 'n fietstocht op het gevoel, de windrichting, de stand van de zon en richting noord-oost.
En het moet gezegd, ook dat is gelukt. Onze fietstocht verliep zo goed als perfect.
We zijn vertrokken via Gellik en Zutendaal, om door het bos en Wiemesmeer naar het station van As te rijden (foto uitkijktoren). Vervolgens werd Oudsbergen aangedaan waar je op verschillende plaatsen mooie kunstwerken ziet staan, voorstellende paarden, helemaal gemaakt met hoefijzers. In Opitter heb je de Pollismolen.
Onze pauze namen wij in Tongerlo langs de Zuid-Willemsvaart op het terras van De Kieper. Dat is een van onze vaste stopplaatsen, enerzijds voor de goede bediening en anderzijds voor de lekkere vlaai.
Langs Aldeneik en Maaseik kwamen wij vervolgens, om via Heppeneert de terugweg aan te vatten. Onderweg kom je 'n toeristische trekpleister tegen, De Wissen in Dilsen.
Afsluiten deden wij op het terras van bistro Ohana op het Kerkplein.
Het was wederom 'n mooie tocht, een van de verschillende 100-plus ritten van dit jaar. Als ik vergelijk met verleden jaar, dan zit ik nu al aan 2.112 km. tegen 1.452 in 2021. Het betere en drogere weer zal zeker de oorzaak zijn ...?
Vandaag werd mij 'n functie toebedeeld die ik best wel grappig vind, namelijk de titel van "Dörrepsfotograaf" (of voor de niet-Lanakenaars: dorpsfotograaf). Een van mijn vrienden kwam juist voorbij op het moment dat ik 'n foto aan het nemen was.
Voor mij geen probleem, als ik kan bijdragen tot het verspreiden van afbeeldingen van de mooie plekjes van mijn gemeente, dan is dat best ok.
Met mijn wandeling van deze voormiddag, wilde ik nog eens de grens oversteken. Ik vertrok langs het pad naast de begrafenisondernemer om even verder nog eens het Euromonument op beeld vast te leggen.
Via de Industrieweg liep mijn route eerst langs die mooie giraf om enkele honderden meters verderop, Oud-Caberg (Nederland) binnen te stappen. Maar in tegenstelling tot vorige wandelingen, ging ik niet door het centrum van het dorpje maar nam ik voor het eerst 'n veldweg links om daarna, nog eens links, opnieuw uit te komen aan het veldkapelletje.
Op dat punt naar rechts gewandeld onder de oude spoorwegbrug door en via de Grensweg terug naar Lanaken.
Het is dinsdag, dus de marktkramers waren nog actief.
Morgen staat er 'n fietstocht met 'n maat op het programma. Hopelijk is de temperatuur dan iets beter.
Omdat volgende week, de temperatuur wat minder zou zijn, heb ik vandaag nog even geprofiteerd van de relatieve warmte om nog 'n mooie fietstocht te maken. Om diverse redenen hebben mijn maten moeten afhaken, dus het is nog eens 'n soloritje geworden.
Maar omdat de wind toch strak uit oostelijke hoek kwam, heb ik uiteraard ook mijn heenrit in die richting gepland, meer bepaald langs het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. (https://fietssnelwegen.be/fietssnelwegen/F751). Dit fietspad loopt grotendeels tussen de bomen en je bent dan ook min of meer beschut voor de wind.
Onderweg op dat pad, zag ik dat ik vandaag nummer 123 was die op dat punt passeerde.
Eens in Maaseik, de brug over en via Roosteren, mijn terugweg aangevat naar Stein - Elsloo en Beek. In Meerssen gezien dat ik met wat goede wil en mits 'n lus naar Gronsveld, mogelijk de 100 kilometer kon overschrijden. De benen waren goed en de goesting was er. Zo gedacht, zo gedaan.
Veel foto's heb ik vandaag niet genomen, daarvoor was mijn tempo wat te hoog (23,26 km/uur). In As aan het station, even gestopt om 'n banaan te verorberen. Mijn boterhammen gingen er aan in Heppeneert en op weg naar Spaubeek, nog wat sultana's uit mijn achterzak gehaald.
En op het Kerkplein, mijn enige rustpauze genomen met koffie en 'n lekkere Leffe.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris