aantal stappen: 3.025.280 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 251
aantal fietstochten: 79
Zoeken in blog
16-07-2022
Geleen
Met Geleen - maar ook met Sittard - heb ik 'n liefde-haatverhouding. Enerzijds moet je in deze steden telkens op je qui-vive zijn want er loeren vele hindernissen om de hoek, zijnde de vele stoplichten, de soms ontbrekende bordjes van het fietsroutenetwerk (zeker als er wegeniswerken zijn), de verkeerssituaties, de andere fietsers en wandelaars en je eigen veiligheid. Maar anderzijds, is het ook de regio van Toon, hij is er geboren en getogen, ik luister en kijk nog altijd graag naar Toon, dus ik hou van de streek.
Mijn rit vertrok vandaag in Maastricht om vervolgens door Meerssen te fietsen en in Humcoven de Biesenberg op te rijden. Dan heb je Geleen met zijn markt op zaterdag en 'n trein vertrekkensklaar.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen. Hierdoor kwam ik ondermeer door Guttecoven (met dat mooie beeld), Buchten, Illikhoven en Roosteren. In Maaseik dan de brug over en vastgesteld dat de Maas bijzonder laag staat. Via Heppeneert vervolgens over het lange voormalige kolenspoor naar As. Op die route was ik vandaag fietser nr. 215.
Aan het station van As, mijn rit verder gezet in de richting van Wiemesmeer-Zutendaal om in Eigenbilzen aan de kanaalbar mijn enige stop te maken voor 'n stuk vlaai (toevallig het allerlaatste stuk in voorraad) en 'n donker biertje van Bilzen, de tripel K.
Wederom 'n mooie rit. Stilaan kom ik qua kilometers in de buurt van het eindresultaat van 2021, toen had ik in totaal 5.960 kilometers gefietst.
Ons fietsgroepje maakt elke seizoen 'n aantal doelstellingen, en voor dit jaar was er oa. 'n rit naar de Achelse Kluis bij. Dat is 'n lange rit en wat training op grotere afstanden is dus aangewezen. Maar om diverse redenen zijn mijn maten aan 'n wat minder intensief seizoen bezig en het is dus voor hen niet realistisch om er naar toe te fietsen (heen EN terug bedoel ik dus). Nu, ze mogen mij altijd tegenspreken en ik zal hen met graagte naar Achel vergezellen.
Maar de doelstelling wilde ikzelf toch aangaan, en ben dus vanmorgen om 7u30 vertrokken voor 'n solorit. Het begin van mijn tocht ging voornamelijk langs de Zuid-Willemsvaart, 'n beetje saai, maar ik was er wel beschermd tegen de zon door al die bomen langs het kanaal. Onderweg pas ik in principe altijd de 6/24-regel toe, om de 6 km. iets drinken, om de 24 km. iets achter de kiezen duwen. Dit is uiteraard geen vaste regel, mijn lichaam meldt zich wel als het iets nodig heeft.
Door de wind in de rug was ik al rap in Hamont-Achel waar ik nog eens stopte voor "de dodendraad", 'n restant van wereldoorlog 1. Juist daar achter fietste ik nog 'n heel stuk pal op de grens doorheen Nederland tot bijna aan de Kluis. Ik had mij op voorhand geïnformeerd, de keuken van de abdij ging om 10u00 open, ik was er om 10u10 en was vandaag de allereerste klant. Een lekker tas koffie, 'n smeuïge taartpunt, 'n cola om direct op te drinken en 'n cola in de drinkbus voor onderweg. Al die calorieën waren nodig voor het vervolg van mijn trip.
De terugweg ging via het lange fietspad beginnende in Neerpelt, langs Peer door, en doorheen Houthalen-Helchteren. In Kattevennen en Zutendaal kwam alras het einde van mijn tocht in 't zicht. Een zéér mooie rit, 130 kilometer gefietst tegen 'n tempo van 23,9 km/uur, en 'n doelstelling die ik kan afvinken.
Om 13u30 was ik terug thuis om mijn wedervaren te vertellen aan mijn echtgenote.
Gisteren de inspanning met het snoeiwerk, vandaag de ontspanning met 'n mooie fietstocht.
Weer was ik alleen, ik had het dus voor het kiezen waarheen de tocht mij zou brengen. Gelet op de windrichting ('s morgens vanuit NW en vanaf 14u00 met windkracht 3 bfr.) koos ik er voor om relatief vroeg te vertrekken (8u26). Mijn tocht had ik gisterenavond al op papier gezet, 'n tocht langs het kanaal en de Maas naar Maaseik, daar de Maasbrug over en via Millen naar Tüddern en Gangelt in Duitsland.
De temperatuur was bij vertrek ideaal, niet te warm - niet te fris. Mijn 1ste foto van 'n kudde koeien, ging gepaard met veel geloei. Ze vertrouwden het blijkbaar niet, die kerel met zijn helm op en iets in zijn handen. Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien.
En via de Maasplassen en de kerk van Heppeneert, dus de brug over in Maaseik. Vervolgens 'n heel stuk fietsen pal op de grens met Duitsland om in Millen dan toch Duitsland binnen te rijden. Na Tüddern richting Süsterseel om in Jabeek terug Ned. Limburg binnen te fietsen. Om de drukke stad Sittard te vermijden, had ik gekozen voor 'n zuidelijkere route via Bingelrade, Doenrade, Windraak en Puth om zo naar het gekende Spaubeek te fietsen. Op die manier enkele nieuwe wegen leren kennen. En kapelletjes, die vind je bij de vleet.
Terugkeren deed ik via Genhout en Meerssen, in die laatste gemeente, tijd voor 'n tussenstop. In de Zeute Inval is er altijd wat lekkers te krijgen. Dit adres is intussen ons welbekend.
En zoals altijd, het summum van 'n dergelijke fietstocht, dat is de warme douche achteraf. Heerlijk!
Het was vandaag even overwegen welke titel ik aan mijn verslag zou geven. Er waren diverse mogelijkheden, maar ik heb het uiteindelijk toch bij de paarden gehouden.
Mijn rit had ik gisterenavond al op papier gezet en qua kilometers afgerond op +/- 100 km. Ik zou alleen fietsen. Dus richting, snelheid en bezienswaardigheden onderweg, kon ik dus zelf bepalen.
Mijn vertrekrichting was de Bessemerberg richting Zutendaal. Door de bossen naar de Molenvijvers waar je evenzeer 'n stukje door de bomen kunt fietsen. Wat verderop, heb je dan het Genker Plantencentrum. Ik zag dat het er 'n komen en gaan was van klanten met groene vingers. In Kelchterhoef heb je dan de Abdijhoeve en via Houthalen kom je dan in Helchteren met Brouwerij De Dool.
Maar de bezienswaardigheid van mijn tocht, zag ik in Gruitrode. Immens grote ijzeren paarden, elk gemaakt van 750 hoefijzers. Enkele bereidwillige dames wilden mij vereeuwigen op foto. Het is 'n prachtig zicht als je er langs fietst.
Via Opitter ben je dan vlug in Tongerlo-Bree bij café De Kieper. Een gekende stopplaats bij de fietsers. En ja, vandaag ben ik er gestopt om wat bij te tanken. Mijn echtgenote vindt dat ik meer calorieën kwijt speel tijdens mijn fietstochten, dan die ik later bij het avondeten terug bijwin. Misschien heeft ze wel gelijk, het was trouwens al mijn tweede lange rit deze week.
De terugrit ging via de Zuid-Willemsvaart. Blijkbaar was ik vandaag nr. 256 om op dat punt voorbij te fietsen. En eenden zie ik nog altijd liever in het water dan op het fietspad. Je moet dan altijd goed kunnen slalommen. Voor het eerst ook eens 'n foto gemaakt van de boerderij van Eric Gerits in Boorsem. Wat niemand weet is dat deze boerderij stamt uit het jaar 1656, gemaakt in opdracht van de toenmalige priorin van de abdij van Hocht.
Om mijn rit af te sluiten, nog even gestopt in Herbricht voor 'n pint bier. Nu Rudy Smeets gestopt is met zijn café, hebben ze 'n Maasbar geplaatst in de voormalige speeltuin, pal tegenover het oude café van Rudy. En dat Kompelbier heeft 6% alcohol.
En helemaal op het eind in Hochter Bampd, kon ik het niet laten om 'n foto te nemen van die rustende koeien.
Met veel frisse moed vandaag opgestaan. Een fietstocht stond op het programma. Het was wederom 'n solotochtje, de anderen waren om diverse redenen niet in de mogelijkheid om mee te fietsen.
Geen nood, jullie kennen mij intussen. Een tocht alleen maken, is voor mij altijd 'n stukje avontuur. Ik durf al eens over onbekend terrein gaan en ja, 'n stukje lef en durf is dan noodzakelijk.
Begin van mijn tocht was zoals zo dikwijls, de Noorderbrug in Maastricht. Verder ging het naar Gronsveld (met oa. de Torenmolen), Sint-Geertruid, Mheer, De Plank en Teuven. En iets verder, begon dan het mooiste stuk van mijn fietstocht, de Ravel Ligne 38 in het land van Herve. Dit is 'n oude spoorbaan van 42 km. tussen Plombières en Chênée. Je kunt er nu prachtig fietsen. Ik deed het stuk Hombourg - Aubel - Froidhier.
Na Froidhier, rechtsaf gedraaid richting Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n natje en 'n droogje. Als ik alleen ben, stop ik meestal nergens, tenzij dat mijn lichaam snakt naar suikers.
In die omgeving heb je de mooiste vergezichten. Prachtig! Terugkeren deed ik via Neufchâteau, Warsage, 's Gravenvoeren, over de brug in Moelingen en door Lixhe. Onderweg ook de tipi's Aan de Molen gezien te Withuis. Je kunt daar voor 61,00 euro (kosten inbegrepen) overnachten per nacht.
Eens voorbij Lixhe, had ik de keuze, mooi langs het kanaal blijven of toch maar de Saint-Pierre overrijden. Ik heb die klim toch maar gemaakt. Deze is niet zo moeilijk, max. 5,9% gemeten over 100 meter en de klim is 1,3 km. lang.
En in Kanne, had deze jongen nog niet genoeg hellingen gezien, dus ook nog eens over de Muizenberg. Deze is 800 meter lang maar heeft 'n max. stijging gemeten over 100 meter van 14,8% met pieken boven de 16%. Noem het 'n uitsmijter van ' succesvolle rit.
Met 979 hoogtemeters, toch 'n stevige klimrit gemaakt. Zoals altijd, heb ik er van genoten.
Het was vandaag de bedoeling te fietsen met Hubert en Peter. Voor mezelf had ik 'n route in gedachten via Neeroeteren naar Kinrooi en Kessenich en langs de Maas terugkeren. Peter en Hubert zouden in Neeroeteren rechts afslaan naar Heppeneert om via die kortere weg terug huiswaarts te keren.
Maar helaas, Hubert diende af te zeggen voor de rit wegens omstandigheden. Ik heb zo het idee dat met het ouder worden, de betekenissen "ik wil" en "ik moet", precies andere verhoudingen beginnen te krijgen, en dat buiten onze eigen wil om.
Maar goed, ik wilde Peter niet alleen zijn ritje terug laten maken, dus koos ik ervoor om hem te vergezellen tot in Maasmechelen aan de brug. Via Zutendaal en "fietsen door de heide", kwamen we aan in As. Daar namen wij het fietspad over het oude kolenspoor. Aan de Zuid-Willemsvaart, draaiden wij linksaf naar Neeroeteren om vervolgens naar Heppeneert te gaan. Deze route bleven we dus volgen tot aan de brug in Maasmechelen, waarna Peter rechtstreeks naar huis fietste.
Ikzelf ben linksaf gedraaid naar de Maas om in Uikhoven met het veer, de Maas over te steken. Ondertussen had ik op 'n stopplaats mijn meegenomen boterhammen verorberd. In Uikhoven was zich 'n school aan het vermaken met kajaks.
Via de Kloosterberg/Dennenberg met stijgingspercentages in de buurt van de 10% (ik ging in ieder geval op het steilste stuk, niet sneller vooruit dan 11,00 km/uur), maakte ik nog 'n lus door Gronsveld (foto met het kruis) en terug in Smeermaas zijnde, nog 'n laatste lus langs Veldwezelt, kwestie om de 100 km. te bereiken.
Wederom 'n mooie tocht, hopelijk is Hubert volgende keer ook weer van de partij. En o ja, ook in Maastricht was er boerenprotest, iets verder dan het Bonnefantenmuseum.
Soms zijn er zo van die dagen dat je voelt dat sportieve prestaties er niet inzitten. Na die stevige fietstocht van gisteren, de wandelingen van de voorbije dagen en al die werkzaamheden in de tuin, liet mijn lichaam mij vandaag weten dat er best 'n dagje kon gerust worden. Soms ervaar ik dus ook dat ik er al 68 ben.
Daarmee wil ik uiteraard niet zeggen dat ik helemaal niks gedaan heb. Vanmorgen naar de bakker (zoals altijd te voet) en deze namiddag ben ik met mijn echtgenote naar het centrum gewandeld om er 'n dessertje te gaan nuttigen. Maar beide wandelingen heb ik eens niet geregistreerd, dus tellen ze ook niet mee.
Wat ik voor jullie wel gedaan heb, is 'n reeks oude postkaarten verzamelen van één der oudste steden van België. Tongeren is niet alleen 'n toeristische trekpleister van onze provincie Limburg, maar ook 'n aangename richting om naar toe te fietsen. Jaarlijks passeren we er toch 'n aantal keren.
Er zijn natuurlijk tal van bezienswaardigheden, ik heb mij beperkt in aantal zodat deze collage overzichtelijk blijft.
Als je alleen fietst, kun je het parcours, snelheid en afstand, uittekenen naar eigen goeddunken. Zo wilde ik vandaag deels naar het zuiden fietsen - stukje Wallonië - om daarna de mooie wegen in Ned. Limburg op te zoeken.
Tja, op zaterdag moet het al lukken om fietsmaten te vinden. Geen nood voor mij, ik wilde nog eens de gekende helling "de Houtain" overrijden.
Om daar te komen, passeerde mijn tocht eerst de jachthaven van Kanne en het fort van Eben Emael. Via Roclenge en Bassenge, rij je dan de Houtain over. Dat ding heeft 'n max. stijgingspercentage van 7% maar is wel bijna 2 km. lang. En dan kom je beneden, en dan zie je dat mooi aangelegd rond punt. Prachtig toch.
Via Haccourt en Visé, heb ik mijn tocht verdergezet richting de brug over de Maas naar Moelingen. In Eijsden dan rechtsaf naar Mesch waar ik weer twee kuitenbijters onder de wielen kreeg, de Heiweg gevolgd door de Rondelenstraat. Wat verderop kreeg ik honger en zag dat ik per toeval juist gestopt was op km. 50.
Mijn laatste stevige helling lag buiten het stadje Gulpen, de Beversberg. Met zijn max. piek van 9,5%, mag je toch niet al te snel naar boven rijden, kwestie van nog wat adem over te hebben.
Eindigen deed ik via de dorpjes Scheulder, Bemelen en Rothem. Via de Noorderbrug terug richting Smeermaas om daar nog 'n allerlaatste lus te nemen rond het kasteel van Hocht.
21,00 km/uur, ben er blij mee. Niet te rap, maar ook niet te traag, zeker na iets meer dan 600 hoogtemeters.
Kom je op 'n plaats waar je al jaren niet meer bent geweest.
Vandaag wilden wij elders nog eens lekker gaan eten. Maar de buienradar gaf rond het middaguur, 'n intense regenbui aan, gevolgd door 'n stevig onweer. Met zulk weer verlaat je niet graag je woning. Gelukkig is het véél minder gebleken dan voorspeld, al hebben andere regio's in de buurt, toch heel wat overlast gehad.
Even was er bij mij dan wat twijfel of ik vandaag "überhaupt" nog wel goesting had om iets sportiefs te doen. Maar wandelen is net hetzelfde als 'n drug, eens je ermee begint, laat het je niet meer los.
Zo rond 'n uur of 13u30 heb ik mijn wandelschoenen aangetrokken en via 'n nogal rumoerig trouwfeestje aan het kasteel van Pietersheim, gewandeld naar de brug in Tournebride. Aan de andere kant van de brug, het niet-verharde wandelpad langs het kanaal Briegden - Neerharen genomen. Het is daar altijd zéér rustig, zelden dat je daar 'n wandelaar of fietser tegenkomt.
Maar eens onder de fiets- en voetgangersbrug door, wilde ik het pad naar de sluis toch nog eens verkennen. Het was al jaren geleden dat ik daar nog eens was geweest, toch aan die kant van de sluis. En te bedenken dat het toch relatief kort bij huis is.
O ja, nog even terugkomen op gisteren, dat nest jongen (broedsel van 'n merel koppel), zag er vanmorgen nog goed uit. Na al dat geluid van mijn elektrische snoeischaar (ik had het nest te laat gezien) en de ferme regenbui van deze nacht, zagen de vogeltjes er deze morgen nog springlevend uit. Oef!
En die laatste foto, ... ééntje kan altijd smaken. Foto genomen aan mijn bureau.
Vandaag had ik twee metgezellen om 'n mooie fietstocht te maken. Peter en Hubert zagen het zitten om er iets van te maken.
Zoals dikwijls, vertrokken wij via de Noorderbrug in Maastricht om naar Bemelen te fietsen. Daar maakte Peter voor het eerst kennis met de steile klim naar Groeve 't Rooth. De rit ging verder naar Gulpen en direct daarna naar Wahlwiller. Daar kwamen wij 'n bergje tegen om "U" tegen te zeggen, de Kruisberg met stijgingswaarden - gemeten over 100 meter - tot 14%. In werkelijkheid waren er pieken tot 16%. Maar we raakten alle drie boven.
Maar door al dat geklim, was bij Peter en Hubert, de pijp vroegtijdig uit. Iets voor Valkenburg, hebben zij het vizier terug op Lanaken gezet. Achteraf las ik dat ze blij waren dat ze al bij al, goed thuis zijn geraakt. De warmte en de hellingen waren net iets te zwaar.
Ikzelf, heb mijn route verder gezet via het centrum van Valkenburg (waar ik toch even mijn "plan de route" heb opgemaakt), langs het kasteel St. Gerlach, het mooie zicht in Meerssen, de beklimming met de mooie naam "de Waterval" en de autostradebrug naar Kotem.
Uiteindelijk kwam ik uit op iets meer dan 100 kilometer (inbegrepen, in Beek, toch wel even verkeerd gereden zeker: dom natuurlijk ). Een mooie rit, maar de douche achteraf, was toch meer dan welkom.
Na het verlof in Knokke en de daarbij horende 4-gangen menu's, diende het lichaam wat gewicht kwijt te spelen. Daarom heb ik niet geaarzeld om maar direct 'n fietstocht te plannen. Partner van dienst was deze keer Hubert.
Via de binnenstad van Maastricht, fietsten we richting Bemelen waar wij de verraderlijke route namen langs groeve 't Rooth. Best 'n kuitenbijter om er je fietstocht te beginnen.
Ook de verschillende stroken er na, waren van het type "ups and downs", getuige toch de stevige hoogtemeters die we maakten. Mooie gebouwen zag ik echter ook, oa. de molen Roex te Gulpen en het kasteel van Geulle. En wat te denken van dat uitstalkraampje, "miemelen te koop". Bij ons in Lanaken zeggen we gewoon: "wiemelen" of rode bes of nog anders: aalbes.
Ondertussen was ik Hubert kwijtgespeeld. Hij is is pas toe aan het opnieuw opbouwen van zijn conditie na een periode van ziekte. Op onze leeftijd moeten we idd. niet te geweldig doen en luisteren naar ons lichaam. Ik heb dus maar alleen 'n extra lus gemaakt en België terug binnen gereden via de autostradebrug tussen Elsloo en Kotem. Via de Maas naar Smeermaas met enkele foto's aan het eilandje.
En dat drankje op het kerkplein, ...schol, dat smaakte.
Goed geslapen in ons hotel en met 'n ferm ontbijt achter de kiezen, stonden weer enkele wandelingen op het menu. Vooreerst even naar het station van Knokke om 'n 10-rittenpas aan te kopen voor de terugreis naar Genk om vervolgens de bus te nemen naar het Zwin. Dit is een der prachtigste natuurgebieden van de regio. In het Zwin zelf, zijn we niet geweest (daar waren we al enkele jaren terug), maar helemaal rond het Zwin, hebben we wel gewandeld. We zijn bijna tot tegen de landsgrens aangewandeld met zicht op Cadzand. Een prachtige wandeling als je het mij vraagt en ook mooi om te fietsen. Als ik van iedere fietser één euro zou gekregen hebben, dan was ik enkele duizendjes rijker geweest. Wat moet dat niet zijn in het hoogseizoen?? En wederom zagen wij prachtige sculpturen van konijnen in diverse houdingen.
Ons middagmaal namen wij in het bezoekerscentrum van het Zwin.
In de namiddag maakte ik nog 'n wandeling naar Heist, dwars door het Willemspark. De bedoeling was om in Heist nog enkele foto's te maken van het Visserskapelletje. Met wat zand in de schoenen, heb ik moe maar voldaan mijn echtgenote vervoegd in het hotel, waar zij met de benen omhoog lag te rusten.
Op dag 4 hebben wij niet veel meer gedaan. Na 'n stevig ontbijt, nog even 'n korte wandeling over de zeedijk, de koffers gepakt en naar het station gewandeld.
En de trein, .... in Brugge met 10 minuten vertraging vertrokken, maar in Genk mooi op tijd aangekomen om de bus naar Lanaken te kunnen nemen.
Voila, weer thuis en terug de routine van elke dag. En morgen, dan ga ik fietsen.
Zo, terug thuis. Mijn echtgenote en ikzelf, zijn 'n paar dagen naar Knokke geweest. Gezien wij geen auto hebben, reizen we altijd met het openbaar vervoer. En ja, dat kan al eens tegen zitten. Onze treinreis werd in Landen iets meer dan 30 minuten onderbroken wegens 'n ongeval. Maar wij senioren, ons hoor je niet meer klagen.
Na het inchecken in ons hotel, zijn we direct 'n wandeling gaan maken, kwestie van de zee al eens van kortbij gezien te hebben. Uiteraard hebben we ook de lange Lippenslaan verkend.
Dag 2 stond voornamelijk in het teken van het wandelen. We maakten eerst 'n niet geregistreerde wandeling tot Duinbergen om dan even het trammetje te nemen naar Heist. De terugweg verliep helemaal langs de zeedijk. Het weer was prachtig, véél zon, weinig wind en nog niet te veel toeristen. In de namiddag maakten wij 'n wandeling vanaf de Oosthoek, 'n wijk ten oosten van het Zoute. Via allerlei bos- en kronkelpaden, kwamen wij toe aan de zeedijk. Sinds kort is in die omgeving, prachtige kunst te zien, allemaal konijnen. Mooi! En omdat onze benen nog fris waren, wandelden wij helemaal terug naar ons hotel.
Wij kozen dit jaar voor hotel Atlanta, vooral voor het lekkere eten daar ter plaatse, 'n aanrader. En om te verpozen was er het Zegemeer, kort aan ons hotel.
En of ik dat gedaan heb ...! Pluk de dag is 'n wijsheid die zeker nu van toepassing is.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Mijn maten konden om diverse redenen niet. Geen nood, ik heb er 'n mooie tocht van gemaakt en in één ruk uitgereden, zonder terrasje onderweg, zelfs niet op het einde. Wat zeggen ze dan: voorbeeldige jongen! Maar dat biertje, ... dat heb ik net in de frigo gezet voor bij het avondeten.
Mijn tocht vertrok klassiek, via Bilzen en Beverst en na die mooie spreuk "Carpe Diem", kwam ik aan te Diepenbeek. Met al die werken daar, toch even moeten zoeken om aan de andere kant van het spoor te geraken. Je moet er nu door de tunnel, maar voor de fietsers is het nog niet goed aangegeven. Geen eigen foto van deze locatie.
Wat verder fietste ik voorbij Kinepolis en de mooie fietsbrug aan de sluis van Godsheide.
In Bokrijk was er gelukkig nog niet teveel verkeer bij de toeristische trekpleister "fietsen door het water". Via Zonhoven doorgefietst naar Houthalen. Vooral dat laatste stuk, beviel mij enorm, 'n mooi fietspad onder de bomen en geen hinder van de wind. Want die wind speelde mij in het begin toch wat parten, aangekondigd was 2 Bfr. maar het was zeker 3 Bfr. Ik heb mij dus toch wat moeten motiveren om 'n gepaste snelheid te kunnen aanhouden.
Via de sporthal van As, kwam ik dan aan "de Salamander" te Maasmechelen. De Mechelse Heide is 'n mooi wandelgebied en ook het fietspad is er heraangelegd.
Terugkeren deed ik via Opgrimbie, Boorsem, Uikhoven en Rekem.
Woorden schieten mij vandaag te kort om het verhaal van mijn fietstocht te vertellen. Maar laat ik eerst met het begin starten.
Onderweg, ergens in Duitsland, kwam bij mij de gedachte op wat er allemaal nodig is om dergelijke fietstocht tot 'n goed einde te brengen. Ik fietste 118,72 km. en overwon 858 hoogtemeters. En ja, als ik daar goed over nadenk, dan komt daar veel bij kijken. Hier 'n kleine opsomming in willekeurige volgorde.
Een goede fiets waarop je kunt betrouwen, wat avontuurlijk aangelegd zijn en 'n beetje durf hebben, beschikken over 'n goede conditie, niet bang zijn om de juiste weg te vragen als je bent misgereden (hetgeen mij vandaag enkele keren overkomen is), voldoende eten en drinken mee hebben, uwe aardrijkskunde 'n beetje kennen, je lichaam goed kennen, graag uren achtereen op de fiets zitten, veel goesting hebben om te fietsen en last but not least, 'n echtgenote hebben die je steunt in je fietsactiviteiten. Ik ben er nog heel wat vergeten, maar dit heb je zeker allemaal nodig om dergelijk avontuur in je eentje aan te gaan.
En de fietstocht zelf. Vertrokken via Meerssen en Houthem (met zijn Belg. rijwielhuis). In Nuth heb je de prachtige woning "Huis Nierhoven". Ook het omliggende is mooi. En zoals op veel plaatsen, straatwerken zie je overal.
In Schinveld liet ik mij verleiden tot 'n terrasje in Brasserie Scoop. Maar goed ook, als je bekijkt dat ik op de hele rit 2.043 kcal verbruikt heb. Verder heb je in Nederland, prachtige fietspaden.
In Duitsland met 'n bang hartje mijn weg gezocht. De bordjes zijn er maar klein en je hebt er rap een gemist. Daarbij reed ik dan ook nog eens over mij totaal onbekend gebied.
In Brunssum, kwam ik zowaar midden in de golfterreinen terecht van de Brunssummerheide Golfclub. Prachtig allemaal, goed onderhouden, maar je moet wel slalommen tussen de golfkarretjes.
Onderweg naar Gulpen, nog 'n prachtige foto gemaakt van het dal.
En terug in Lanaken, was 'n oldtimertreffen in volle bedrijvigheid. Met veel geluk vond ik nog 'n tafeltje. En dat Duveltje, die had niet de tijd om "vol" op de foto te geraken, deze jongen had grote dorst.
Zelden zul je betere service en waar voor je geld krijgen, dan in de Bullenschool te Meeuwen. Het is 'n gekende stopplaats voor fietsers in het voormalige schooltje met 'n groot terras op de vroegere speelplaats. Koffie en taart kun je bekomen in de oude refter van de school. Een dikke aanrader voor elkeen die in de buurt komt.
Peter en ikzelf hadden het plan opgevat om tegen de windrichting in, te vertrekken, naar het westen dus. Zo kwamen wij door Zutendaal, Winterslag, Houthalen en Helchteren. In Helchteren heb je brouwerij De Dool, gehuisvest in de boerderij van het voormalige kasteel (daterend van de 16de eeuw, de laatste bewoner verbleef er tot 1977). Je vindt er oa. het abdijbier Ter Dolen.
Wat verder stopten wij dan in Meeuwen aan de genoemde locatie, Aen de Bullenschool. Voor 4,50 euro heb je 'n tas koffie en 'n enorme punt vlaai.
De terugweg met wind in de rug ging over Opglabbeek, As en Maasmechelen. In Kotem aan de Maas, staat er weer 'n Maasbar, 'n stopplaats voor - andere - dorstige fietsers. En even verder, 'n lust voor het oog, 'n zee van klaprozen. Mooi om te zien.
En Peter, die fietste iets meer dan 100 km. Lang geleden dat hij nog zo veel kilometers in de benen had. Goed gedaan. En ikzelf, ik rondde de kaap van 3.000 km.
Het is en het blijft vandaag 'n twijfelgeval, gaan wandelen of toch maar niet.
Vanmorgen ben ik al nat geworden met naar de bakker te gaan en geregeld zie ik op de buienradar nog regendruppels boven onze kontreien langskomen. En gezien ik sinds gisteren aan 'n nieuwe puzzel van 3.000 stuks begonnen ben, zal het vandaag 'n rustdag worden. Mogelijk zit er wel nog 'n verplaatsing in naar het centrum van onze gemeente voor 'n klein hapje en/of drankje. We zien wel.
Niet getreurd, deze keer wat oude postkaartjes bij mekaar gezocht van het kasteel van Neercanne, ook wel eens het kasteel Agimont genoemd of kasteel Poswick (zo genoemd naar de laatste bewoners: nu is het 'n befaamd restaurant, Chateau Neercanne genoemd). O ja, ook nog 'n anekdote, in 1717 kocht de Russische Tsaar Peter de Grote, het kasteel.
Neercanne is in feite 'n gehucht van de gemeente Kanne en werd in 1839 gevoegd bij Oud-Vroenhoven en in 1920 geannexeerd door Maastricht.
Als we tot ginder fietsen, hebben we hoop en al iets meer dan 10 kilometer afgelegd. We komen er dus geregeld voorbij.
En voor de wandelaars, je kunt er mooi wandelen. De auto kun je kwijt in Kanne, op loopafstand van het kasteel, net over de grens.
Gisterenavond gezien dat mijn fietsmaten, toch de voorziene route gefietst hebben, en dat aan 'n redelijk tempo met heel wat afgelegde kilometers. Goed gedaan mannen.
Vandaag heb ik voor 'n groot deel dezelfde route genomen, zij het in het begin wat meer landinwaarts gereden met enkele hellingen als surplus, 'n lus via Aldeneik en tenslotte 'n lus via Kattevennen en Gellik.
Zoals gisteren al aangegeven, koos ik er voor om te vertrekken met wind in de rug. Dat ging via de Noorderbrug in Maastricht richting Meerssen. En daar in Meerssen, .... stond deze jongen te voet. Ik diende te laveren tussen 'n pak volk, allemaal op zoek naar de juiste inkopen op 'n grote markt.
Maar dat slaat mij uiteraard niet uit mijn lood, integendeel, in Stein kon ik enerzijds genieten van mooie huisjes en kon ik anderzijds enkele niet mis te verstane woorden gebruiken voor die ergelijke kinderkopjes. En mooie zichten onderweg, dan stop je toch even voor 'n mooie foto. In Obbicht ben ik maar niet in een van die stoelen gekropen om er mijn boterhammen op te eten.
De route liep verder via Berg aan/de Maas, Roosteren, Maaseik, Aldeneik en Wurfeld om vanaf daar, het oude kolenspoor te gebruiken om richting As te fietsen. Ik wist dat je daar goed beschut bent tegen die strakke tegenwind. En o ja, vandaag was ik passant nr. 290.
Op het einde kwam ik nog door de toeristische trekpleister Kattevennen om via Zutendaal en Gellik, op het Kerkplein in Lanaken, mijn eerste en enige stopplaats te nemen. Als ik alleen fiets heb ik altijd voldoende eten en drinken bij om onderweg nergens te moeten stoppen.
Vanmorgen stond onze kleinzoon om precies 5u18 aan ons bed, fris - klaarwakker en klaar om er stevig tegenaan te gaan. En wij, .... kreun, kreun. Gevolg: om 5u30 uit bed en om 6u00 aan het ontbijt. En om 7u00 was onze jonge man (4 jaar en 'n half) al buiten aan het spelen in de zandbak. Bomma en bompa zijn dat absoluut niet meer gewoon.
Hoe ook, ik kreeg permissie om in de namiddag 'n fietstocht te maken. Mijn maat gecontacteerd en die had ook tijd en goesting. Het was aan hem voor de keuze van het parcours. Het werd De Plank in de Voer.
We vertrokken via het Albertkanaal richting Vroenhoven en Visé om in Moelingen de bocht te maken naar Warsage, 'n deelgemeente van Dalhem. In die gemeente de 10 kilometer lange weg genomen naar Aubel met onderweg de klim van 4,4 km. lengte met de naam La Heydt (max. stijging over 100 meter: 10,9%).
En telkens bovenop zo'n helling, word je steeds beloond met prachtige vergezichten. In Brasserie Het Rode Bos te Teuven, kregen we beiden 'n aanval van goesting voor 'n hapje en 'n natje. Het was nodig met dat warme weer.
De terugweg ging over vertrouwde wegen en goed verzorgde fietspaden, oa. door Gronsveld.
Het was 'n mooie rit, niet gemaakt met de knooppunten van het fietsroutenetwerk, maar gewoon via gps.
Geen wandeling of fietstocht vandaag, "de fut is eruit".
Voormiddag en tijdens de middaguren, weer aan burenhulp gedaan door met zwaar beladen kruiwagens te zeulen. En dan kwam er die enorme plensbui over ons heen. De riolering kreeg het met moeite geslikt, getuige hiervan de geur die hing in ons toilet.
En als ik de buienradar mag geloven, zou er nog wat gedruppel op ons af komen. Voldoende redenen om eens 'n keer geen wandeling te maken.
Maar, ... ik had wel het idee om jullie te vermaken met wat oude postkaartjes, deze keer over hotel Beau Séjour te Lanklaar. Dit hotel werd gebruikt voor de gelijknamige serie die begin 2017 liep op Eén met Lynn Van Royen als Kato Hoeven in de hoofdrol. Het hotel met zijn 20 kamers, werd gebouwd in 1906 en is het oudste toeristenhotel van Limburg.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien. 
Ik ben Eddy Meuris