aantal stappen: 1.940.800 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 156
aantal fietstochten: 46
Zoeken in blog
03-08-2022
Met Peter naar Thorn.
Op woensdag fietsen we meestal, al kan dat wel eens afwijken. Maar vandaag waren Peter en ikzelf weer op pad. Het doel van onze trip was Thorn - ook wel eens het witte stadje genoemd - juist over de grens ten noorden van Kessenich.
Omwille van de warmte, waren we vroeg vertrokken. Te vroeg zelfs, toen we in Thorn aankwamen waren de terrassen nog niet geopend en tot 10u00 wachten, dat wilden we niet. Uiteraard was dat spijtig, je kunt daar gezellig zitten met 'n drankje en 'n hapje. Maar, we maken dat nog eens goed deze zomer.
We waren vertrokken via Rekem en de Zuid-Willemsvaart om later rechts af te slaan naar de Maas. Maaseik en Aldeneik waren al vlug binnen handbereik, verder reden we nog door Ophoven en Kessenich. En ja, in Thorn liepen we binnen iets voor 9u30.
De terugweg namen we via Wurfeld naar de koelte onder de bomen van het oud kolenspoor om vervolgens terug aan de Zuid-Willemsvaart uit te komen. In Lanklaar was het links af naar hotel Beau Séjour. Daar zijn we gestopt voor wat suikers en 'n hapje. We bestelden 2 koffie - 2 cola - 2 broodjes kaas (er was nog geen vlaai) en betaalden - jullie lezen het goed - 9,00 euro.
Maar voor we Beau Séjour bereikten, trok toch wel ene hele speciale stoet aan ons voorbij ergens in Kinrooi. Minstens 'n 40-tal personen die naar de velden trokken om rode bessen oftewel aalbessen te gaan plukken. Het waren allemaal personen van vreemde origine.
Verder op onze terugweg kwamen we nog in St. Barbara Eisden, langs het oud spoorwegstation van Eisden en de Salamander in Maasmechelen. Aan het OPZ Rekem verkoos Peter rechtstreeks huiswaarts te keren, hij had nog 'n afspraak, ikzelf bolde nog eens de Bessemerberg op richting Zutendaal. Op weg naar Gellik, ging mijn laatste boterham er aan. En de warmte, zul je zeggen. Geen probleem, op de fiets en wat wind tegen, was dat best te doen.
En thuis na die heerlijke douche, nog even naar de Bib om mijn boeken terug te brengen en anderen in de plaats te ontlenen. Hiermee ben ik weer enkele weken zoet.
Ik trek me meestal weinig aan van ruwe of moeilijke terreinen, ook vandaag niet. Ondanks het warme weer, toch het geaccidenteerde wandelpad ingeslaan achter de Kinderboerderij richting de grote weg Lanaken - Zutendaal.
Het is vooral 'n pad voor mountainbikers, geoefende mountainbikers wel te verstaan, want het is 'n op- en aflopend parcours, met veel hindernissen onderweg (zie enkele foto's).
Mijn vertrek was voorbij het kapelletje op de hoek van de Waterstraat. Zoals gezegd, achter de Kinderboerderij het bos in om iets verder vast te stellen dat er, ondanks de droogte, toch nog water door de beek stroomt. De weg volgen is makkelijk, gewoon rechtdoor of de kleurbordjes volgen.
Eens aan de grote weg, direct opnieuw het bos in om de gewone en makkelijke paden te nemen tot aan Sparrendal.
Terug thuis, 'n laatste foto van ons "bruin gras", maar "so what". Eens wat regen, wordt dat toch weer groen.
En bij het middageten, 'n lekker glaasje Patriarche Héritage.
Als je samenwoont met je partner (in ons geval, al 41 jaar), dan moet je je partner regelmatig op de hoogte brengen van je plannen voor de dag die begint. Zo wilde ik deze voormiddag mijn haagbeuk en 'n beuk snoeien en in de namiddag 'n fietstocht maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Om 12u45 was ik klaar met hulp bij de afwas en kon ik mij gereed maken voor mijn fietstocht. Die tocht had ik gisterenavond al geprint.
Het ging via Rekem naar Uikhoven waar ik met het veer de Maas overstak naar Geulle a/d Maas. Even verderop ligt de Slingerberg naar Hussenberg, 'n heuveltje van 1,15 km. met 'n max. stijging over 100 meter van 7,6% (met enkele steile punten van bijna 10%). Vervolgens wilde ik naar Valkenburg rijden via mijn knooppunten. Maar daar kwam weinig van in huis, door wegenwerken diende ik om te rijden via Genhout en Hulsberg, het was dus mij oriënteren op de aanwijsborden langs de weg.
Eenmaal in Valkenburg, zag ik nog eens de enorme aantrekkingskracht van het stadje op de toeristen. Omzeggens elke terrasstoel was bezet. Voor ene keer ging ik niet rechts de Cauberg omhoog maar wel links de Daalhemerweg. Een klim van 1,8 km. met 'n max. stijging van 7,3 over 100 meter (met enkele punten van 9%).
Vervolgens 'n mooi straatje in Nuth en 'n oude hoeve in Cadier. Ik wilde mijn rit niet te lang maken maar 'n extra bergje, dat moest wel nog kunnen. Het werd nog eens Groeve 't Rooth in Bemelen, 'n helling van 1,6 km. met 'n max. stijging van 10,5% over 100 meter (met pieken van 13 à 14%). Naar Maastricht ging het via de afdaling van de Bemelerberg.
Nog even de Noorderbrug over, dan de Sandersweg omhoog om via de Brusselseweg naar Smeermaas te fietsen.
Mijn enige pauze nam ik voor ene keer aan het Cultuurcafé in Lanaken. En eigenlijk zou ik dat meer moeten doen, 'n tas koffie (met koekje en biscuit met slagroom) plus ene Duvel voor 5,50 euro, terwijl het op andere plaatsen 6,10 tot 6,70 euro kost voor hetzelfde.
En af en toe dat biertje, voor mijne cholesterol moet ik het niet laten, die is uitstekend volgens mijn dokter en mijne BMI is prima. Nog ene fijne avond.
Op zondag probeer ik altijd in de vroege ochtend te gaan wandelen, het is dan rustig op de wegen en je hebt dan ook de vrijheid om in de namiddag met echtgenote, al dan niet 'n terrasje te gaan doen.
De meeste wegen ken ik, dus mijn wandelplan was rap gemaakt. Vertrekken langs de Sportoase, aan de Kounterstraat rechts af via het onverharde gedeelte en dan de Kewithstraat in. Wat verderop kun je dan rechts het pad nemen naar de Smeetsstraat. Vandaag had ik goesting om 'n stukje bos te nemen achter Sparrendal.
Op de Epesiastraat liggen de buizen te wachten tot het bouwverlof om is. En thuis, ... daar wacht altijd die mooie vogel op mij.
Doorgaans is de donderdag geen fietsdag, maar gisteren had ik na wat kleine werkjes, vastgesteld dat er relatief weinig te doen is in de tuin. Daarom rijpte vandaag het idee om in de namiddag 'n ritje te maken. Dat tochtje wilde ik alleen maken en mijn oog viel op enkele hellingen in Wallonië, nl. de Houtain achter Haccourt en de helling van Wonck na Bassenge.
Wel in de voormiddag nog mijn fiets wat gepoetst, wat extra smeer op de ketting en mijn route geprint. Nadat ik alles klaar had gelegd om mee te nemen (eten - drinken - paspoort) kon ik vertrekken.
Het begin van mijn parcours was vertrouwd, langs het kanaal tot Kanne, dan de sluis van Lanaye en doorrijden tot in Visé. In Haccourt de brug over richting de Houtain (daar enkele foto's gemaakt, links zie je de helling die ik over moest). Maar, ... juist vóór de Houtain, ligt er nog 'n klimmetje van ocharme 20 meter. Je moet dat klimmetje weten liggen, zoniet sta je gewoon stil. Het is kwestie van terug te schakelen naar je kleinste versnelling om daar boven te geraken. Ook deze keer lukte het weer. Een straat verder begint dan de Houtain, 'n klim van iets meer dan 2 km. Uiteraard moet je er ook weer af, op het bord zie je hoe steil het is (15%).
Via Roclenge en Bassenge, links naar boven, de helling van Wonck op. Niet zo lang, maar wel flink steil in het begin.
De rest van de route is vooral genieten geweest, mooie vergezichten, oa. in Herderen en onderweg naar Rosmeer. In Hees in het veld, nog even aan cyclocross moeten doen, dáár wilde ik toch niet door fietsen.
Voila, dat was het weer voor vandaag, 'n voor mijn doen, relatief kortere rit maar met toch meer dan 400 hoogtemeters.
Ondanks de dreigende lucht vanmorgen, zijn Peter en ikzelf toch vertrokken voor 'n zéér mooie rit.
Ik had het parcours uitgezet en het was mijn bedoeling om naar het mooiste terras van Ned. Limburg te fietsen, nl. de Bernardushoeve in Voerendaal. Peter was er nog nooit geweest en het was voor mij dan ook afwachten wat hij er van zou vinden.
In het begin van onze rit, had ik mij even misrekend. Ik had gedacht dat het veer in Uikhoven al vanaf 9u00 de Maas zou overvaren, niet dus, pas om 10u00. Geen nood, de autostradebrug in Kotem dan maar over en even verder zaten we terug op ons parcours.
Aan 'n brug kon ik niet voorbij zonder even enkele foto's te nemen. Deze was prachtig beschilderd en was omzeggens nog niet verminkt met onzinnige graffiti.
En onze rit, het was klimmen en dalen maar vooral klimmen naar de Bernardushoeve. Deze ligt juist buiten Ubachsberg (ja, inderdaad, what's in a name), 'n woonwijk van Voerendaal. Je hebt er 'n fantastisch uitzicht op het terras en al was de taartpunt met bosbessen niet al te groot, we hebben er van genoten.
Onderweg zie je overal mooie vakwerkhuisjes en kapelletjes kom je tegen achter elke hoek en kant. En bakjes met pruimen kon je voor wat zilverstukken meenemen.
Wederom 'n prachtige rit, helemaal droog hebben we het niet gehouden. Gelukkig waren we beiden voorzien op 'n regenjasje, maar dat kon de pret niet bederven, ... en dat Duveltje, ...dat smaakte.
Hallo, is het je ooit al eens overkomen op 'n zaterdagmorgen dat iemand tegen je zegt: "je bent uniek".
Dat is nu net wat mij vanmorgen, op weg naar de bakker, is overkomen. Een vriendelijke en wat oudere man op 'n fiets stopte langs mij en sprak de gevleugelde woorden: "mijnheer, U bent uniek". Ik ben niet rap van mijn melk maar heb toch ietwat verbijsterd, "dank U wel" gezegd. Bleek dat ik deze morgen "uniek" was omdat ik de enige wandelaar in de omgeving was, zonder hond. En de brave man had het niet kunnen laten om bij mij te stoppen en dat voor de grap tegen mij te zeggen. We hebben er beiden nog eens goed mee gelachen.
Mijn wandeling van vandaag was voorzien na de namiddagkoffie. Deze keer het bos ingetrokken achter Sparrendal om op het kruispunt van bospaden, links richting Gellik aan te houden. Wat verderop in het bos neem ik meestal het pad links, maar deze keer eens rechtdoor gewandeld (2de foto). Ik wist het niet, maar blijkbaar kom je dan uit op het fietspad Zutendaal - Gellik. Juist voor de Zilverdennenlaan in Gellik, terug het bos in en even links aangehouden. Maar ipv. het mij gekende pad, eens 'n ander en niet gekend pad genomen. Zo kwam ik uit op de Berkenlaan in Gellik, 'n zijstraat van de Bergstraat. Dat was voor mij de eerste keer dat ik door die straat wandelde. Fijn om te weten dat ik vandaar ook het bos in kan.
Mijn laatste foto nam ik aan de Sportoase waar de nieuwe brug klaar is, 'n kortere verbinding tussen het voetbalveld en de kleedkamers.
Het is uiteindelijk gelukt om met Peter nog eens 'n rit te maken. We hadden twee doelen, vooreerst het Tom Dumoulinpark in Sittard en de Brunssemmerheide.
En die doelen hebben we gehaald. Om 9u00 vertrokken wij langs de Zuid-Willemsvaart om nadien rechts af te slaan naar de Maas. In Meeswijk met het veer dan de Maas over naar Berg a/d Maas om vervolgens naar Sittard te fietsen.
Je komt dan eerst langs het geweldig mooie stadion van voetbalclub Fortuna Sittard (geen eigen foto) om iets verder dan het Tom Dumoulinpark binnen te rijden. Je kunt daar gratis rondjes fietsen en diverse hellingen oprijden. De zwaarste helling heeft 'n maximale hellingsgraad van 22,5%. En ja, we zijn beiden tweemaal boven geraakt.
De Duitse grens is dan vlakbij. Deze keer was dat Duitse gedeelte, slechts minimaal. Enkel de gemeente Hillensberg hebben we aangedaan. Vervolgens terug naar Ned. Limburg met dorpen als Bingelrade en Schinveld (1ste pauze: koffie met taart).
En dan het mooie stuk door de Brunssemmerheide. Een prachtig natuurgebied. Daarna de dorpen Amstenrade, Schinnen, Spaubeek, Genhout om tenslotte in Meerssen de dorstige kelen te smeren.
De Noorderbrug in Maastricht is dan niet meer ver zodat we naar Smeermaas konden fietsen om terug thuis te geraken. Peter deed dat rechtstreeks, met 91 km. op de teller, ik maakte nog 'n ommetje langs Veldwezelt en Gellik (foto aan het kanaal) met 102 km. als resultaat.
Voila, we zijn beiden weer tevreden over onze rit en de plannen worden gemaakt om volgende week in dezelfde regio te fietsen.
Mijn vrouw vreesde dat ik ging wegsmelten tijdens mijn wandeling, maar eigenlijk viel dat nog best mee. Ik kan er in tegenstelling tot haar, nog redelijk goed tegen. Ook fietsend heb ik er minder last van dan anderen. Heeft misschien iets met training te maken ...?
Hoe ook, na wederom 'n stevige snoeipartij in mijn tuin ('n paar laurierstruiken die nogal breed en hoog zijn uitgedijd), en na het middageten, in mijn wandelschoenen gekropen en het in mijn hoofd al klaar zittende parcours, afgestapt.
De fiets- en wandelbrug over, rechts de Industrieweg in en na het laatste Lanaker bedrijf, links af naar het fietspad Lanaken/Smeermaas/Veldwezelt. Op de splitsing (links naar Smeermaas, rechts naar Veldwezelt, rechtdoor naar Oud-Caberg) de linkse kant genomen tot aan het veldkruis. Daar het onverharde pad genomen naar het veldkapelletje. Om de wandeling niet té lang te maken, gewoon linksaf naar de oude spoorwegbrug.
Terugkeren deed ik via de straat die op het Nederlandse gedeelte, Kantoorweg heet en op het Belgische gedeelte, Grensstraat.
Via Drukkerij Pietermans en 'n stukje Koning Albertlaan, terug naar huis voor 'n verfrissende douche ...!
Voor ene keer, mijn dagelijkse papieren krant eens niet direct gelezen maar met het oog op de toenemende warmte, mijn wandelschoenen aangetrokken voor 'n mooi toerke.
Het was net nog geen 8u00 toen ik vertrok langs de Sportoase met zijn brugje en bloemen. Aan de Dorpsstraat, de weg overgestoken naar de Boonakkerstraat. Daar heb ik vele paarden gezien, veelal met 'n jasje aan.
In Gellik de brug overgestoken om links naar het jaagpad te stappen. Tja, en die oude spoorwegbrug blijft mij inspireren tot het nemen van foto's. In Briegden dan de klim naar boven naar de brug om dan rechts aan te houden om langs papierfabriek Sappi, terug aan het kanaal uit te komen.
Daar had ik herinneringen aan mijn jeugd toen op de toenmalige "Kip", motorcrosswedstrijden georganiseerd werden. Einde de jaren '80 kwam daar 'n eind aan door het protest van de boeren.
En die badkuip onderweg boven aan de brug van Gellik, ... 'n paar flinke emmers water en al wie het nodig vindt om zich te verfrissen met dit zwoele weer, die heeft dan het nodige.
Zondag - rustdag. Het kan nooit kwaad om eens 'n dagje rust te nemen. De voorbije week heb ik toch enkele intensieve fietstochten gemaakt en met het warme weer in het vooruitzicht, moet ik toch wat krachten sparen. Wat ook meegeteld heeft om vandaag thuis te blijven is de boodschap dat dochter en kleinzoon op bezoek gingen komen, zonder echter 'n uur af te spreken.
Maar goed, niks te wandelen vandaag, dan nog eens 'n rondje toeristische trekpleisters van onze provincie. Maaseik is er zo eentje, 'n oude stad aan de Maas in de noordoostelijke hoek van onze provincie Limburg. Het is 'n plaats waar ik dikwijls voorbij fiets - gisteren nog - en je hebt daar ook de mogelijkheid om via de brug, de Maas over te steken.
Maaseik is niet alleen het centrum zelf, je hebt ook het gehucht Heppeneert, 'n bedevaartsoord en iets hoger ligt het kerkdorp Aldeneik, ook horende tot de stad Maaseik. Aldeneik is vooral bekend omwille van zijn prachtige wandelpaden maar ook voor zijn wijn, gemaakt in Domein Aldeneyck.
Ik heb 'n kleine selectie gemaakt van oude postkaarten. Hopelijk is jullie interesse gewekt.
Met Geleen - maar ook met Sittard - heb ik 'n liefde-haatverhouding. Enerzijds moet je in deze steden telkens op je qui-vive zijn want er loeren vele hindernissen om de hoek, zijnde de vele stoplichten, de soms ontbrekende bordjes van het fietsroutenetwerk (zeker als er wegeniswerken zijn), de verkeerssituaties, de andere fietsers en wandelaars en je eigen veiligheid. Maar anderzijds, is het ook de regio van Toon, hij is er geboren en getogen, ik luister en kijk nog altijd graag naar Toon, dus ik hou van de streek.
Mijn rit vertrok vandaag in Maastricht om vervolgens door Meerssen te fietsen en in Humcoven de Biesenberg op te rijden. Dan heb je Geleen met zijn markt op zaterdag en 'n trein vertrekkensklaar.
De bedoeling was om naar Maaseik te fietsen. Hierdoor kwam ik ondermeer door Guttecoven (met dat mooie beeld), Buchten, Illikhoven en Roosteren. In Maaseik dan de brug over en vastgesteld dat de Maas bijzonder laag staat. Via Heppeneert vervolgens over het lange voormalige kolenspoor naar As. Op die route was ik vandaag fietser nr. 215.
Aan het station van As, mijn rit verder gezet in de richting van Wiemesmeer-Zutendaal om in Eigenbilzen aan de kanaalbar mijn enige stop te maken voor 'n stuk vlaai (toevallig het allerlaatste stuk in voorraad) en 'n donker biertje van Bilzen, de tripel K.
Wederom 'n mooie rit. Stilaan kom ik qua kilometers in de buurt van het eindresultaat van 2021, toen had ik in totaal 5.960 kilometers gefietst.
Het was niet de eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn, je route aanpassen tijdens het wandelen. Na 'n lekker etentje met ons twee in Bilzen en vóór de finale van de rit in de Tour, wilde ik nog 'n uurtje gaan wandelen (+/- 5,5 km.). Het werden uiteindelijk 7,7 kilometers, 25 minuten extra wandelplezier.
Vertrokken via het dalende bospad naar het jaagpad, wandelde ik naar de brug van Tournebride. Daar de tunnel onderdoor en deze keer eens rechts aangehouden om daar op de hoek, het wandeldomein van Pietersheim binnen te stappen. Die wandelweg nam ik tot helemaal op het einde om via de toegangszuilen naar het kasteel, de Neerharenweg en de Kinderboerderij, mij te reppen naar huis om de laatste 12 km. van de rit nog te zien.
En wie het interesseert, dat etentje was in het Kimpelkaffee, 'n brasserie met 'n goede keuken.
Morgen staat er vermoedelijk 'n fietstocht op het programma. Nog niet 100% zeker.
Ons fietsgroepje maakt elke seizoen 'n aantal doelstellingen, en voor dit jaar was er oa. 'n rit naar de Achelse Kluis bij. Dat is 'n lange rit en wat training op grotere afstanden is dus aangewezen. Maar om diverse redenen zijn mijn maten aan 'n wat minder intensief seizoen bezig en het is dus voor hen niet realistisch om er naar toe te fietsen (heen EN terug bedoel ik dus). Nu, ze mogen mij altijd tegenspreken en ik zal hen met graagte naar Achel vergezellen.
Maar de doelstelling wilde ikzelf toch aangaan, en ben dus vanmorgen om 7u30 vertrokken voor 'n solorit. Het begin van mijn tocht ging voornamelijk langs de Zuid-Willemsvaart, 'n beetje saai, maar ik was er wel beschermd tegen de zon door al die bomen langs het kanaal. Onderweg pas ik in principe altijd de 6/24-regel toe, om de 6 km. iets drinken, om de 24 km. iets achter de kiezen duwen. Dit is uiteraard geen vaste regel, mijn lichaam meldt zich wel als het iets nodig heeft.
Door de wind in de rug was ik al rap in Hamont-Achel waar ik nog eens stopte voor "de dodendraad", 'n restant van wereldoorlog 1. Juist daar achter fietste ik nog 'n heel stuk pal op de grens doorheen Nederland tot bijna aan de Kluis. Ik had mij op voorhand geïnformeerd, de keuken van de abdij ging om 10u00 open, ik was er om 10u10 en was vandaag de allereerste klant. Een lekker tas koffie, 'n smeuïge taartpunt, 'n cola om direct op te drinken en 'n cola in de drinkbus voor onderweg. Al die calorieën waren nodig voor het vervolg van mijn trip.
De terugweg ging via het lange fietspad beginnende in Neerpelt, langs Peer door, en doorheen Houthalen-Helchteren. In Kattevennen en Zutendaal kwam alras het einde van mijn tocht in 't zicht. Een zéér mooie rit, 130 kilometer gefietst tegen 'n tempo van 23,9 km/uur, en 'n doelstelling die ik kan afvinken.
Om 13u30 was ik terug thuis om mijn wedervaren te vertellen aan mijn echtgenote.
Gisteren de inspanning met het snoeiwerk, vandaag de ontspanning met 'n mooie fietstocht.
Weer was ik alleen, ik had het dus voor het kiezen waarheen de tocht mij zou brengen. Gelet op de windrichting ('s morgens vanuit NW en vanaf 14u00 met windkracht 3 bfr.) koos ik er voor om relatief vroeg te vertrekken (8u26). Mijn tocht had ik gisterenavond al op papier gezet, 'n tocht langs het kanaal en de Maas naar Maaseik, daar de Maasbrug over en via Millen naar Tüddern en Gangelt in Duitsland.
De temperatuur was bij vertrek ideaal, niet te warm - niet te fris. Mijn 1ste foto van 'n kudde koeien, ging gepaard met veel geloei. Ze vertrouwden het blijkbaar niet, die kerel met zijn helm op en iets in zijn handen. Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien.
En via de Maasplassen en de kerk van Heppeneert, dus de brug over in Maaseik. Vervolgens 'n heel stuk fietsen pal op de grens met Duitsland om in Millen dan toch Duitsland binnen te rijden. Na Tüddern richting Süsterseel om in Jabeek terug Ned. Limburg binnen te fietsen. Om de drukke stad Sittard te vermijden, had ik gekozen voor 'n zuidelijkere route via Bingelrade, Doenrade, Windraak en Puth om zo naar het gekende Spaubeek te fietsen. Op die manier enkele nieuwe wegen leren kennen. En kapelletjes, die vind je bij de vleet.
Terugkeren deed ik via Genhout en Meerssen, in die laatste gemeente, tijd voor 'n tussenstop. In de Zeute Inval is er altijd wat lekkers te krijgen. Dit adres is intussen ons welbekend.
En zoals altijd, het summum van 'n dergelijke fietstocht, dat is de warme douche achteraf. Heerlijk!
Mijn titel voor vandaag is geschreven in het dialect van mijn gemeente Lanaken, "plat Laonekers dus", en dat wil zeggen: even de schaduw opgezocht.
Deze voormiddag en 'n stuk van de namiddag, mij bezig gehouden met het snoeien van de taxushaag. Deze haag staat tussen ons terrein en dat van mijn buurman. Uiteraard mijn kant van de haag gedaan maar ook de volledige bovenkant. Mijn buurman is niet zo happig om te werken op ladders. Dan help je toch zo iemand uit de nood, ik heb er de tijd voor.
Maar 'n wandeling liet ik na de koffie, toch niet liggen. Zoals gezegd, uit de zon blijven en het bos in. Deze keer via het verlengde van de Pannestraat. Onderweg even 'n foto van 'n mooie opstelling, iemand die 30 jaar geworden is.
In het bos mij vooral gericht op de stand van de zon om mijn weg te zoeken. De bedoeling was om richting Gellik aan te houden. Hiervoor koos ik voornamelijk mountainbikeroutes.
Om uiteindelijk niet op de tarmac wegen verzeild te geraken, zorgde ik ervoor om juist vóór de Zilverdennenlaan in Gellik, toch links aan te houden in het bos om uiteindelijk via het jagershutje en de vernieuwde Kewithstraat, terug huiswaarts te keren via de Kounterstraat. Even nog 'n paar foto's aan de Sportoase, nu eens aan de andere kant op de Finse piste.
En morgen, dan staat er 'n fietstocht op het programma.
In die volgorde evolueerde het weer vanmorgen. En gezien het enerzijds al 'n beetje aan het druppelen was bij het vertrek en ik anderzijds met mijn madam elders deze middag ging tafelen (mijn halve trouwboek had geen goesting om zelf te koken), heb ik mijn wandeling vandaag maar beperkt in afstand.
Nu, 'n korte wandeling is ook eens plezant, temeer omdat mijn spieren niet al te zeer belast dienden te worden na mijn mooie fietstocht van gisteren.
Nog eens over de Finse piste gewandeld achter het college. En wat verder aan de Sportoase, zijn ze 'n nieuw brugje aan het bouwen om de sportende jeugd veilig over het grachtje te krijgen.
Aan papierfabriek Sappi, zag je nog steeds donkere wolken hangen boven Maastricht. Terugkeren deed ik via het kanaal met links de toren van de kerk. Om te eindigen, nog eens het bospadje genomen naar boven aan de fiets- en voetgangersbrug.
En dat eten elders ... lekker, zelfs 'n dessertje genomen.
Het was vandaag even overwegen welke titel ik aan mijn verslag zou geven. Er waren diverse mogelijkheden, maar ik heb het uiteindelijk toch bij de paarden gehouden.
Mijn rit had ik gisterenavond al op papier gezet en qua kilometers afgerond op +/- 100 km. Ik zou alleen fietsen. Dus richting, snelheid en bezienswaardigheden onderweg, kon ik dus zelf bepalen.
Mijn vertrekrichting was de Bessemerberg richting Zutendaal. Door de bossen naar de Molenvijvers waar je evenzeer 'n stukje door de bomen kunt fietsen. Wat verderop, heb je dan het Genker Plantencentrum. Ik zag dat het er 'n komen en gaan was van klanten met groene vingers. In Kelchterhoef heb je dan de Abdijhoeve en via Houthalen kom je dan in Helchteren met Brouwerij De Dool.
Maar de bezienswaardigheid van mijn tocht, zag ik in Gruitrode. Immens grote ijzeren paarden, elk gemaakt van 750 hoefijzers. Enkele bereidwillige dames wilden mij vereeuwigen op foto. Het is 'n prachtig zicht als je er langs fietst.
Via Opitter ben je dan vlug in Tongerlo-Bree bij café De Kieper. Een gekende stopplaats bij de fietsers. En ja, vandaag ben ik er gestopt om wat bij te tanken. Mijn echtgenote vindt dat ik meer calorieën kwijt speel tijdens mijn fietstochten, dan die ik later bij het avondeten terug bijwin. Misschien heeft ze wel gelijk, het was trouwens al mijn tweede lange rit deze week.
De terugrit ging via de Zuid-Willemsvaart. Blijkbaar was ik vandaag nr. 256 om op dat punt voorbij te fietsen. En eenden zie ik nog altijd liever in het water dan op het fietspad. Je moet dan altijd goed kunnen slalommen. Voor het eerst ook eens 'n foto gemaakt van de boerderij van Eric Gerits in Boorsem. Wat niemand weet is dat deze boerderij stamt uit het jaar 1656, gemaakt in opdracht van de toenmalige priorin van de abdij van Hocht.
Om mijn rit af te sluiten, nog even gestopt in Herbricht voor 'n pint bier. Nu Rudy Smeets gestopt is met zijn café, hebben ze 'n Maasbar geplaatst in de voormalige speeltuin, pal tegenover het oude café van Rudy. En dat Kompelbier heeft 6% alcohol.
En helemaal op het eind in Hochter Bampd, kon ik het niet laten om 'n foto te nemen van die rustende koeien.
Hallo, beste bezoeker aan mijn fiets- en wandelblog, ik dank je hartelijk omdat je 'n kijkje komt nemen. Zoals je ziet en leest, maak ik van al mijn fiets- en wandeltochten 'n verslagje en vul dat aan met enkele mooie foto's. Enerzijds ben ik fier op de omgeving waar ik woon, de gemeente Lanaken (net aan de grens met Maastricht) en anderzijds laat ik jullie kennismaken met de streken waar ik al eens fiets. Geniet er van.
Met veel frisse moed vandaag opgestaan. Een fietstocht stond op het programma. Het was wederom 'n solotochtje, de anderen waren om diverse redenen niet in de mogelijkheid om mee te fietsen.
Geen nood, jullie kennen mij intussen. Een tocht alleen maken, is voor mij altijd 'n stukje avontuur. Ik durf al eens over onbekend terrein gaan en ja, 'n stukje lef en durf is dan noodzakelijk.
Begin van mijn tocht was zoals zo dikwijls, de Noorderbrug in Maastricht. Verder ging het naar Gronsveld (met oa. de Torenmolen), Sint-Geertruid, Mheer, De Plank en Teuven. En iets verder, begon dan het mooiste stuk van mijn fietstocht, de Ravel Ligne 38 in het land van Herve. Dit is 'n oude spoorbaan van 42 km. tussen Plombières en Chênée. Je kunt er nu prachtig fietsen. Ik deed het stuk Hombourg - Aubel - Froidhier.
Na Froidhier, rechtsaf gedraaid richting Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n natje en 'n droogje. Als ik alleen ben, stop ik meestal nergens, tenzij dat mijn lichaam snakt naar suikers.
In die omgeving heb je de mooiste vergezichten. Prachtig! Terugkeren deed ik via Neufchâteau, Warsage, 's Gravenvoeren, over de brug in Moelingen en door Lixhe. Onderweg ook de tipi's Aan de Molen gezien te Withuis. Je kunt daar voor 61,00 euro (kosten inbegrepen) overnachten per nacht.
Eens voorbij Lixhe, had ik de keuze, mooi langs het kanaal blijven of toch maar de Saint-Pierre overrijden. Ik heb die klim toch maar gemaakt. Deze is niet zo moeilijk, max. 5,9% gemeten over 100 meter en de klim is 1,3 km. lang.
En in Kanne, had deze jongen nog niet genoeg hellingen gezien, dus ook nog eens over de Muizenberg. Deze is 800 meter lang maar heeft 'n max. stijging gemeten over 100 meter van 14,8% met pieken boven de 16%. Noem het 'n uitsmijter van ' succesvolle rit.
Met 979 hoogtemeters, toch 'n stevige klimrit gemaakt. Zoals altijd, heb ik er van genoten.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En de warmte, zul je zeggen. Geen probleem, op de fiets en wat wind tegen, was dat best te doen. 
Wat verderop zijn wij wielertoeristen blij dat in Leut het fietspad uitgebreid is met 'n strook klinkers. Gedaan dus met die vervelende kasseien. 
Ik ben Eddy Meuris