aantal stappen: 3.038.107 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 252
aantal fietstochten: 80
Zoeken in blog
04-10-2022
Met Hubert op pad.
Weer eens met 'n fietsmaat op pad. Hubert had zo zijn doelen op voorhand gezegd, en ik wilde daar graag in mee gaan.
Het is eens wat anders, je laten leiden door 'n metgezel ipv. zelf de route te bepalen. En het moet gezegd, Hubert heeft er 'n mooie tocht van gemaakt. Heel wat rustige wegen, meerdere hellingen (ik kwam uit op 810 hoogtemeters) en vele vergezichten.
Vertrokken zijn we oa. door langs het kasteel Geusselt in Maastricht te fietsen (17de eeuws) waarna al rap de eerste helling opdaagde, de Bemelerberg. Vervolgens 'n mooi stuk richting Gulpen met boven op de helling (met de stad onder ons) 'n allermooist zicht. Ook mooi in Ned. Limburg de diverse vakwerkhuisjes, je ziet ze overal.
Ik heb niet van alle hellingen de moeilijkheidsgraad opgezocht, maar deze in Epen met zijn 1,5 km. lengte is toch het vermelden waard. In Banholt even halt gehouden om 'n gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijders in 1944 te bekijken.
De terugweg - voor Hubert dan toch - ging via de Noorderbrug en de Maastrichtse Slingerberg. Hubert kwam uit op iets meer dan 74 km. zijn langste rit sinds meerdere maanden. Zelf had ik nog de goesting en de benen om 'n extra lus te maken. Maar eer ik daar aan begon, mijn eerste en enige pauze genomen in De Hoeve in Gellik. Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Op te merken is dat ik inmiddels de kaap van 6.000 fietskilometers gerond heb. En mijn gewicht bij aankomst: 66,6 kg. ook 'n specialeke.
En morgen, dan is het werken geblazen, de najaarssnoei in mijn tuin.
Vandaag is het niet gelukt om 'n fietsmaat mee op pad te krijgen, geen nood, dan maar alleen.
Gisterenavond had ik mijn route al grotendeels op papier gezet, via Winterslag naar Zonhoven door de Wijers. Het is 'n uniek natuurgebied en dat zie je aan het groot aantal fietsers en wandelaars.
Maar mijn tocht begon in Eigenbilzen langs het kanaal, waar ik het zonnetje lekker in de rug had. Dan langs de schachtbokken van de steenkoolmijn van Winterslag. En niet veel verder, .... probleem! Mijn fietszadel was aan het loskomen. Door al dat gefriemel in het zadel, was het schroefje onderaan losgekomen. Maar gelukkig heb ik altijd 'n inbussleutel bij en was het probleem rap verholpen.
En dan de Wijers, het is er fijn fietsen, veel vijvers, grasvelden, heide, vergezichten, noem maar op. Het is een van de mooiste fietsroute's van de streek. Eens je Zonhoven voorbij bent, kom je al rap door het domein van Bokrijk. Vandaag nog eens het fietspad "door het water" gekozen. Buiten het domein en over het spoor Hasselt - Genk, mijn pauze genomen om 'n stukje appeltaart te nuttigen. Het is intussen 'n vaste stek geworden als ik er in de buurt ben.
Terug op de fiets en naar het Albertkanaal richting Hasselt via de fietsbrug in Godsheide. De fietsers worden er tegenwoordig verwend met 'n goed aangelegd fietspad. Zo kom je ondermeer langs het Provinciehuis waar de Limburgse Gouverneur en medewerkers, kantoor houden.
Hoogtepunt van mijn fietstocht, zag ik in Diepenbeek waar 'n kunstenaar aan het werk was. Ik was niet de enige die vol verwondering stond toe te kijken.
Terugkeren deed ik via het station van Bilzen om aldaar nog eens de klim naar Waltwilder te maken. In Veldwezelt aangekomen, leek het me nog net iets te vroeg om al huiswaarts te rijden. Er zat nog wat jus in de benen en heb derhalve nog 'n ommetje door Maastricht gemaakt.
Voila, weer 'n uitgebreid verslag van mijn fietstocht, maar als je 92 kilometer gefietst hebt, dan zie je uiteraard veel.
Ja, Remco is ene kampioen, dat is nu helemaal zeker. Deze morgen zijn laatste 15 km. gevolgd.
En als je zo iets ziet, dan begint het te kriebelen om ook te fietsen. Even met mijn huisgenote overlegd om vervolgens groen licht te krijgen om ook 'n fietstocht te maken. Het was dus geen geplande tocht, maar 'n beslissing van het moment.
Gelet op de beregende wegen, geen veldwegen of bospaden genomen maar gewoon via de grote weg naar Zutendaal, Munsterbilzen en Bilzen gereden. In Bilzen was er 'n markt bezig met veel boeken en strips. En dan vanuit Bilzen, de grote weg naar Mopertingen. Je begint wel met 'n 3-trapshelling, eerst de Brugstraat, vervolgens de Waltwilderberg en uiteindelijk die laatste knik richting Mopertingen.
In Veldwezelt, achter het kanaal, rechts afgedraaid. Je komt dan voorbij de Neanderthalersite. Tijd voor enkele foto's en ook het moment voor 'n paar boterhammen en 'n energiereep van Sultana. Die repen heb ik altijd bij als ik ga fietsen. Via het jaagpad kom je dan in Kanne met 'n mooi zicht op het kanaal met aan weerzijden de heuvelruggen.
Na Lanaye en Lixhe, de Voer binnen gereden via Moelingen. Even verderop naar links, het plaatsje Eijsden. Daar was ook ene verkoop bezig, ene trottoirverkoop (of stoepverkoop) door één gezin.
De terugrit was eenvoudig, via Maastricht en de Wilhelminabrug aldaar, terug richting Lanaken. Op de brug reed 'n groepje wielertoeristen van Wiemesmeer juist voor mij, ideaal om mij in hun zog te nestelen (lees: door de tegenwind had ik daar in hun slipstream, geen last van). In Lanaken wel nog 'n ommetje gemaakt, ik wilde niet door het centrum fietsen omdat daar De Maasrun in volle bedrijvigheid was.
Voila, ik heb mij weer geamuseerd en tot de volgende.
Het moest er eens van komen, nog eens 'n fietsmaat die mij kon vergezellen op 'n mooie tocht.
Vanzelfsprekend was het niet, die fietstocht bedoel ik dan. Toen ik vanmorgen aan mijn raam uitkeek, was onze straat gehuld in dikke nevelen. En die mist is 'n hele tijd blijven hangen. Gelukkig, rond 9u00 begon de zon er door te komen en even later was die dikke erwtensoep helemaal verdwenen.
Het was nog eens fijn om met twee op pad te zijn al is het dan niet evident om veel foto's te maken, dat lukt gewoon niet.
We vertrokken aan de brug in Briegden om het jaagpad aan te houden tot Kanne. Daar de brug over om via de sluis van Lanaye naar Moelingen te fietsen. In Eijsden naar rechts, langs Gronsveld, Meerssen en Bunde om dan noordwaarts te rijden naar Elsoo/Stein en daar de oversteek naar België te maken via de autostradebrug.
Gezien Eric nog niet al te veel kilometers op zijn tellers heeft, was het uitkijken naar het gezellig terras om wat bij te tanken. Maar driewerf helaas, het was wachten tot Uikhoven om 'n zaak (De Rio) te vinden die op woensdag geopend was. En met 'n stuk taart, 'n goei tas koffie en voor mij nadien, 'n lekker biertje, waren we weer helemaal opgekikkerd.
Maar gaandeweg richting Lanaken, zag ik toch dat mijn maat uitkeek naar 'n warme douche en 'n zachte zetel. Ik heb hem derhalve thuis afgezet en zelf nog 'n extra rondje gemaakt via Zutendaal en Opgrimbie.
Foto's maakte ik oa. in Gellik aan het begin van het fietspad naar de Besmer, boven op de Duivelsberg met uitzicht op de Mechelse Heide (er stond veel volk te pauzeren), een van de parkings aan La Butte aux Bois, en op het einde, Domein Zangersheide waar vanaf vandaag het BK Jumping doorgaat.
Ziehier, mijn relaas van onze fietstocht, véél zon onderweg, weinig wind en ene fijne babbel met mijn maat.
Van die likdoorn - bij ons in Lanaken zeggen ze ook al eens: eksteroog - ben ik vanaf. Een medische pedicure heeft mijn voet onder handen genomen en voor 10,00 euro was het leed geleden op 5 min. tijd. Ik heb er nauwelijks iets van gevoeld, ook vandaag niet, "the day after".
Maar om toch niet te zot te doen, ipv. 'n wandeling, toch maar gekozen voor de stadsfiets voor 'n kort ritje doorheen mijn gemeente.
Langs Domein Zangersheide vertrokken waar ze alles al in gereedheid aan het brengen zijn voor volgende week, nl. Jumping World Breeding Championship for Young Horses. Dan langs La Butte aux Bois, het fietspad genomen naar Rekem. En even verderop, 'n ontdekking gedaan, nog tot einde oktober: het fietscafé De Pitstop.
En omdat ik toch in de buurt was, nog eens door Oud-Rekem gefietst met zijn pittoreske straatjes. Ook het nieuwe gebouw tegenover de museumkerk voor het eerst gezien. Er zijn veel tegenstanders voor dit gebouw, het zou afbreuk doen aan de authenticiteit van het dorp.
Van Rekem naar Herbricht waar je op 'n oudere foto kunt zien hoe de Maas al eens buiten zijn oevers kan treden en het gehucht volledig overspoeld. Er wonen nu nog slechts 'n handvol mensen. De Maas zelf is toch al wat breder geworden t.o.v. 'n week terug. Mijn laatste foto maakte ik aan Lanakerveld, heel even op Nederlands grondgebied.
En toen er enkele druppels begonnen te vallen, maar direct naar huis. Nog 'n fijn weekend iedereen.
Als je veel schrijft, heb je ook 'n redelijk grote woordenschat ter beschikking. Het weer van vandaag zou ik dan ook op vele manieren kunnen omschrijven, maar ...., laat ik het toch beschaafd houden.
En toch heb ik vandaag even dat slechte weer moeten trotseren, om 9u00 had ik 'n afspraak bij mijn tandarts. Het was weliswaar geen geregistreerde wandeling, maar ik was toch lang genoeg - met paraplu - onderweg om 'n vochtige broek te hebben. De tandarts was enigzins tevreden, maar ik moet toch nog eens terug voor 'n gaatje.
Geen gewandel of gefiets dus - zij het dat het toch nog opklaart (en dan krijgen jullie daar wel 'n verslag van) - maar weer 'n mooie fotoreeks. Deze keer de abdij van Herkenrode in Kuringen, 'n deelgemeente van Hasselt. Al in 1192 was er sprake van 'n abdij op die plaats. In de loop der jaren is veel verwoest of afgebrand, maar ook bijgebouwd. Per fiets kom ik er toch enkele keren per jaar. Het is 'n mooie stopplaats voor 'n kop koffie met taart.
De laatste kaart toont hoe het er nu uitziet. Veen kijkgenot.
Verdorie, vandaag wilde ik nog eens gaan fietsen, het weer zou nog redelijk zijn en met de te verwachten plensbui van morgen (en mogelijk de volgende dagen) was het bijna 'n 'must".
Jammer genoeg waren er vandaag belangrijker zaken te doen, vooreerst mijn tuin die dringend toe was aan wat schoffelwerk en in de namiddag stond ik ingepland voor mijn boosterprik in Dilsen-Stokkem. Nu had dat wel per fiets gekunnen, maar gezien ik het had kunnen regelen dat mijn iets jongere echtgenote ook vandaag haar prik kon krijgen, is onze schoonzoon bereidwillig geweest om voor chauffeur te spelen (mijn echtgenote zou die fietsafstand niet gered hebben).
En na die prik, diende ik mijn leesboeken terug te brengen naar de bibliotheek om uiteraard nieuw leesvoer mee naar huis te nemen. Mijn wandeling stond derhalve gepland na het avondeten. Maar, .... zucht, .... de eerstvolgende uren zou het lichtjes gaan regenen. Zowel de buienradar als het KMI geven hetzelfde beeld. Een gedwongen rustdag dan maar ...
Maar 'n fotoreportage van oude postkaarten zat er wel nog in, deze keer van onze Limburgse hoofdstad Hasselt. Ik heb er willekeurig 'n aantal van uitgekozen, hopelijk vinden jullie ze mooi.
Het was niet echt gepland, zeker niet na die mistige toestanden deze voormiddag en ook niet omdat ik samen met mijn echtgenote eens 'n ander restaurant wilden uitproberen deze middag.
Maar na dat lekker etentje, kwam de zon er door en kriebelde het om nog eens op mijn fiets te kruipen. Om nog deel te nemen aan de fietsvierdaagse was het al te laat, trouwens de enige rit die mij wel beviel (eentje van 100 km.), kon alleen gereden worden als je over 'n gps beschikt, hetgeen ik niet heb.
Vandaag dan zelf 'n relatief korte rit uitgezocht via het fietsroutenetwerk. Vertrokken in Briegden aan de brug, het jaagpad op tot in Kanne. Daar de brug over en aan de andere kant van het kanaal, naar de sluis van Lanaye. Onderweg, veel deelnemers tegengekomen van de kortere afstanden van de fietsvierdaagse. Blijkbaar was het vandaag dan toch 'n succes. Via de brug in Moelingen dan de Maas over en Eijsden binnen gereden. De rit rechtsaf vervolgd naar Gronsveld en daar op dat punt, 'n korte lus naar rechts gemaakt naar Sint-Geertruid. Ik wilde in die lus, de Eckelraderweg omhoog rijden, de enige helling van betekenis. En eens die lus rondgemaakt, langs de paarden richting Meerssen gereden.
De terugweg was simpel, de Noorderbrug over, Smeermaas binnen en via 'n lus langs de Zuid-Willemsvaart naar Neerharen en verderdoor naar huis.
Zo, mijn benen weer eens getest, genoten van de zon en morgen, ... dan ga ik schaaklessen geven in onze club. Benieuwd hoe dat zal gaan?
Gewapend met zonnebrandcrème factor 50 op snuit, armen en benen, ben ik vandaag vertrokken voor 'n mooie fietstocht doorheen Ned. Limburg. Vanaf donderdag zijn er geregeld buien op komst en de temperatuur zou ook zakken, het moment dus om nog eens 'n 100-plusrit te maken.
Eerst de Noorderbrug over in Maastricht en dan direct rechts naar de grootste en breedste fietssnelweg van Maastricht. Op die snelweg kun je rechts naar Bemelen, links naar Meerssen. Ik ging naar rechts, om op de Bemelerberg de benen al eens te testen op hetgeen nog komen zou.
Af en toe ook eens stoppen voor de nodige suikers, in dit geval, 'n halve banaan. Even voorbij Gulpen, zag ik toch nog water in de beek, een heel verschil met thuis waar de Aspermansvijver volledig droog staat.
En dan de klim naar Ubachsberg langs de Trintelerberg, niet zo heel zwaar maar toch 2,1 km. klimmen. En eenmaal boven, is 'n korte pauze in de Bernardushoeve meer dan welkom.
Wat verderop, enkele mooie vergezichten. En als 'n brugje zo mooi versiert is, dan neem je toch 'n foto ...!
Maar dan, Geleen, ... dat is 'n avontuur op zich. Druk, druk, wegenwerken, veel te weinig bordjes van het fietsroutenetwerk, de verkeerssituatie die je vooreerst in acht dient te nemen, kortom, ik was weer blij er zonder kleerscheuren (figuurlijk dan) doorheen geraakt te zijn.
Eén vraag diende nog beantwoord te worden, was er voldoende water in de Maas om in Berg a/d Maas de oversteek te kunnen maken met het autoveer richting Meeswijk? En ja, geen probleem.
De terugweg kende ik uiteraard met de ogen toe, langs Leut en het kanaal tot Rekem om daar links af te slaan richting Herbricht. En toen had ik mijn allerlaatste vraag, zou de Maasbar nog open zijn tegenover het voormalige café van Rudi ...? En weer 'n dikke ja. Ene lekkere Duvel ging er gewillig in, dat mocht wel, tot thuis was de afstand niet zo groot meer.
Zo, 'n iets uitgebreider verslag dan anders, maar ja, het waren dan ook 106 kilometer.
Dag vrienden, daar ben ik weer. Mijn echtgenote en ikzelf zijn 'n paar dagen naar Leuven geweest. We logeerden (met ontbijt) in 'n befaamd hotel, Martin's Klooster op de O.L. Vrouwestraat.
Het was 'n kort verblijf waarbij niks moest maar alles mocht. Enkele dagen niet moeten koken, geen afwas, geen emails, niemand die je nodig had ...
We hebben redelijk wat gewandeld, uiteraard niet alles geregistreerd, maar toch. Zo hebben we bvb. op dag 1, de klim gemaakt naar de Abdij Keizersberg waar nog steeds enkele monniken van de Benedictijnenorde wonen. Het is 'n mooi wandelgebied met 'n prachtig uitzicht over de stad Leuven. Het Mariabeeld toornt hoog boven de stad uit. En die boom, ... op de foto zie je het niet meteen, maar als wij getweeën onze armen omheen de boom zouden slaan, wij zouden mekaar niet kunnen raken, zo dik is hij. Je hebt bergop naar de Abdij, ook 'n zicht op de jachthaven van Leuven.
Dat liggend beeld is nu prachtig om te zien, maar bij 'n hoge waterstand van de Dijle, ligt het beeld letterlijk onder water.
Wij zijn ook door het st. Donatuspark gewandeld, een der meerdere parken in en rond de stad.
En uiteraard hebben we ook gewinkeld, de Diestsestraat helemaal tot het einde om terug te keren via de Bondgenotenlaan. We hebben zelfs enkele aankopen gedaan. Er was nog plaats in onze koffer.
Het avondeten werd ons bereid in restaurant Mykene in de Muntstraat, ons favoriete restaurant in Leuven.
En die foto van 't Schoenmakerke, we moesten terugdenken aan iemand van bij ons toen er nog geen schoenmaker was in onze gemeente en dan maar aan zijn kleinzoon om hulp vroeg. De kleinzoon woont in de buurt van Leuven.
Het was vandaag of morgen 'n fietstocht maken, weer alleen, de maten hebben tegenwoordig andere doelstellingen in hun leven. Het zij zo. Het werd dus vandaag, omdat er iets minder wind zou zijn dan morgen.
Ik wilde nog eens naar Wallonië fietsen, vertrekkende doorheen de provincie Ned. Limburg. Zoals gewoonlijk start ik dan via de Noorderbrug in Maastricht om dan naar Bemelen te fietsen. Dan heb je Cadier en Keer om vervolgens richting Slenaken te gaan. Ai, even voorbij de grens met België in Voeren, diende ik 'n omweg te maken om het centrum van Teuven te vermijden. De grote straat erheen was volledig opgebroken. Nu ja, wat extra hoogtemeters om vervolgens enkele mooie foto's te maken van de vallei omheen Teuven. Wat opvalt is dat meerdere straten mooi aangelegd zijn voor de fietsers.
Eens Remersdaal achter mij gelaten, ben je rap in Plombières/Hombourg. En daar fiets je op oude spoorwegtrajecten, in dit geval op Ravel 38. Zeer mooi en aangenaam fietsen. Maar door al dat moois, mij even laten misleiden, in Froidthier/Thimister-Clermont moest ik rechtdoor en ik ging links. Gevolg, even mijn weg terug moeten zoeken om uiteindelijk de richting in te slaan waar ik toch bekend ben met de diverse richtingen, nl. Aubel.
Via Aubel terug op mijn voorziene route gekomen om via de Abdij van Val Dieu, terug noordwaarts te fietsen naar Moelingen. Daar de brug over de Maas gepasseerd om dan even verder stil te staan voor enkele foto's met het Nederlandse Eijsden aan de andere kant van de rivier. Aan de sluis van Lanaye mijn laatste foto's gemaakt want eens daar voorbij, ben je bijna thuis.
Ik wilde vandaag 'n 90 kilometer fietsen, het werden er net geen 100. Geen probleem, ik heb mij weer geamuseerd.
Ook in Belgisch Limburg kun je mooi fietsen, zeker als je op 'n redelijk vroeg uur vertrekt. Je hebt dan de weg zo goed als voor jou alleen.
Mijn bedoeling was om te fietsen langsheen de Zuid-Willemsvaart. Dit kanaal wordt al gebruikt vanaf de jaren 1825-1826 en is 123 kilometer lang. Maar éénmaal in Bocholt (na 43 kilometer) was ik toch blij niet meer langs het kanaal te moeten rijden. Je hebt onderweg wel verschillende aanlegsteigers voor plezierboten, oa. aan "het Eilandje" in Neeroeteren, maar het is toch eentonig rechtdoor fietsen.
Maar goed, Tongerlo-Bree voorbij en in Bocholt de mooie brug over, had ik direct andere wegen. Veelal boswegen met goed bereidbare fietspaden, al kwam ik toch 'n vervelende lange onverharde strook met veel kiezel tegen, het gevolg van wegwerkzaamheden.
Eenmaal Bocholt achter mij gelaten, passeerde ik nog Grote-Brogel/Peer, Ellikom en Wijshagen in Oudsbergen om dan via Opglabbeek naar As (met zijn oude watermolen) te fietsen. Onderweg nog 'n mooi versierde woning gezien.
In As nog eens na lange tijd, gestopt aan het voormalige station. De taart met bosvruchten was uitermate lekker.
Terugkeren deed ik via de passage aan "fietsen door de heide", Zutendaal om ten slotte na 'n laatste stop in Gellik, mijn rit van alweer meer dan 100 kilometer, te beëindigen.
Dag volgers, het is nu bijna 16u00 en ik ben nog niet uit mijn kot geweest, zij het deze voormiddag samen met mijn echtgenote om boodschappen te doen. Toeval wilde dat er toen op onze straat, enkelen onder u aan de andere kant van de straat juist passeerden, maar dat we mekaar niet konden groeten wegens de ophaaldienst van GFT die er zijn neus tussen stak. Met deze mijn verontschuldigingen dus.
Langs de andere kant, tot juist enkele minuten terug, heeft het hier ook fiks geregend. En laat dat nu juist belangrijk zijn. Voor zover ik op de buienradar kan zien, blijft het weer onstabiel. En mijn laatste reden om vandaag eens thuis te (moeten) blijven, dat is de fenomenale opbrengst van tomaten en courgettes in onze tuin. Mijn vrouw en ikzelf hebben deze namiddag al veel tomaten door de passe-vite gedraaid om het sap in de vriezer te kunnen steken. Seffens wacht de afwas.
Dus geen gesport maar enkele mooie oude postkaartjes van 'n naburige gemeente, Mechelen-aan-de-Maas. Mogelijk zit het er aan te komen dat onze gemeente in de toekomst zal fusioneren met Maasmechelen, ik hoop het niet maar wie ben ik om dat tegen te houden ...
Oef, het is gelukt, mijn fiets wilde deze keer niet gaan liggen (en ik dus ook niet). Mijn vrouw had mij op voorhand verwittigd, nog één keer vallen en ik steek je banden stuk. Nu, zo'n vaart zal het wel niet lopen, maar ik begrijp haar wel. Ze is bezorgd om mijn welzijn, ik ga stilaan in de richting van de 70.
Maar goed, mijn fietstocht begon om 8u45 richting de Salamander in Maasmechelen waar het al vrij druk was met wandelaars, fietsers en joggers. Dan lichtjes bergop via het brugje naar het station van As. De trein op het minispoor kun je er nemen op de zondagen tussen april en september om 14u00, 15u00 en 16u00. Het spoor is 1.300 meter lang. Afb. 6 is geen eigen foto.
Even later passeerde ik aan de Abdijhoeve in Kelchterhoef om dan verder te fietsen richting Zonhoven. Eens in Zonhoven had ik al 60 km. op de teller en ik was omzeggens nog niet onder de bomen uit geweest. Het was dus zeker 'n koele start. En daar in Zonhoven, daar kon ik absoluut niet voorbij zonder de nodige foto's te nemen aan dat tunneltje. En ik was niet de enige die er stopte. Prachtig toch!
Mijn tocht zette ik verder door het domein van Bokrijk en meer bepaald op het traject van "fietsen door het water". Even buiten Bokrijk bij Trobbiani's Place Genk, heb ik mijn pauze genomen om wat calorieën op te slaan. En dat 'n fietstocht niet altijd over mooie vlakke wegen gaat, bewijst mijn foto van 'n smal bospad. Soms kan het niet anders.
Met terug naar huis te fietsen via Munsterbilzen en Eigenbilzen, was de kanaalbar aan de brug in Eigenbilzen wel héél aanlokkelijk om 'n frisse pint te drinken. Het was er warm genoeg voor geworden.
Terug thuis even op de weegschaal gestaan: 65.7 kg. Vooral veel vocht verloren.
Tja, 'n fietstocht maken, de dag na 'n stevige regenbui, misschien niet het beste idee. Maar daarover later meer.
Ik vertrok richting Maastricht naar de Noorderbrug, vertrekpunt van vele tochten. En op die Noorderbrug zag ik op 'n bepaald plaats ene hele grote plas water op het fietsersgedeelte, 'n teken dat het ook in Maastricht goed geregend had.
Even verderop naar Meerssen om dan rechts de klim te maken van de helling met de mooie naam: Waterval. Halverwege die klim, even gestopt om 'n foto te maken van 'n mooi vakwerkhuis.
Via Beek naar Elsloo waar ik over enkele idyllische paden kon fietsen. En verder met de wind in de rug, naar Roosteren waarna ik na precies 54 kilometer, de brug naar Maaseik kon oversteken.
Omwille van de wind, koos ik vandaag de terugweg via het oude kolenspoor richting As. Je bent er goed beschut tegen de wind. Maar vandaag was dat ook 'n nadeel, door de vele bomen was ik wel beschut tegen de wind maar niet tegen natte bladeren die her en der lagen. Ik fiets met bandjes van 25 mm. en ben toch zowaar weggegleden over 'n hoop van die bladeren. Gevolg, wat blikschade aan de rechterkant: knie, elleboog en heup. Gelukkig heb ik thuis 'n goede verzorgster die in de loop der jaren, al heel wat ervaring heeft opgedaan in het verzorgen van wonden.
En ik moet zeggen, verschillende andere fietsers boden spontaan hun hulp aan. Het gaat nog goed met de mensheid.
Via de Salamander in Maasmechelen en het OPZ in Rekem terug naar huis om na 'n frisse douche en verzorging, met de kleine naar de kermis te gaan.
Als je Haspengouw binnenfietst, dan kom je al eens kastelen tegen. En niet alleen kastelen, maar ook bergjes op en bergjes af en vele mooie vergezichten.
Wegens de minder goede weersverwachtingen voor morgen woensdag, was ik er vandaag al op uitgetrokken. En het werd weer 'n soloritje, de een zat in de Ardennen, de ander moest babysitten en nog iemand beperkt zijn ritten in afstand wegens de warmte.
Voor mij geen problemen, eerst Haspengouw in, dan door Hasselt om via Winterslag en Zutendaal terug te keren.
Afb. 2 tem. 6 zijn foto's gemaakt van en aan het Apostelhuis in Alden Biesen. Het wordt ook wel eens 'n trompetterwoning genoemd.
Afb. 7 tem. 9 maakte ik aan het wijndomein van de fam. Rennes in Genoelselderen.
Afb. 10 is het bijzonder mooie kasteel van Renesse in 's Herenelderen.
Afb. 11 kwam ik tegen in Gors-op-Leeuw, het kasteel van Gors.
Via Wellen en Alken ging het dan naar Hasselt. Daar moet je oppassen om niet in de binnenstad verzeild te raken, de max. snelheid - ook voor fietsers - is daar 20 km/uur. Even buiten Hasselt zag ik op de teller van de fietssnelweg dat ik vandaag al nr. 369 was.
Mijn korte pauze nam ik even vóór het domein van Bokrijk, 'n lekkere appeltaart. Verder dan door het domein om via Transportbedrijf Essers, naar Winterslag te fietsen. De mijnschachten beheersen nog steeds de omgeving.
Een laatste stop op het Kerkplein en tevreden terug naar huis. Een mooie rit en al méér dan 5.000 gefietste kilometers op de teller voor dit jaar.
Het bewijs is er, ik begin oud te worden ... fysiek misschien nog niet, maar zeker mentaal! Van de week bijna vergeten naar de kapper te gaan. Goed dat mijn echtgenote mij er op attendeerde. Vervolgens 'n raam op de benedenverdieping vergeten te sluiten bij het verlaten - als laatste - van de woning om ten slotte vandaag weer ene ferme stoot uit te halen maar hierover dadelijk meer.
Deze morgen had ik 'n mooie fietstocht gepland, te beginnen langs de Zuid-Willemsvaart met 'n 1ste foto op de splitsing van Zuid-Willemsvaart en Verbindingskanaal. Vervolgens het kanaal blijven volgen tot in Rotem om daar links af te slaan via het kleine fietsbrugje. Als je het voormalige kolenspoor blijft volgen richting As, kom je in Dilsen-Stokkem doorheen Ecovallei Vossenberg.
Verder wilde ik via het recreatiegebied Kattevennen door Zutendaal fietsen richting Bilzen om daar te bekijken wat er nog aan mogelijkheden lagen om vóór 12u00 thuis te geraken. Maar veel verder dan Kattevennen ben ik niet geraakt. En ik zal u uitleggen waarom. Als ik fiets, heb ik altijd 'n zakje rond mijn nek hangen waarin ik het volgende opberg: GSM - paspoort - wat geld. Iets verder dan Kattevennen voelde ik doorheen mijn koerstrui, dat het plastiek mapje met paspoort en geld niet op zijn plaats zat. Gestopt uiteraard en gezocht naar dat mapje. Maar ... geen mapje. Oei, wat nu? Er zat niks anders op dan terugfietsen naar de laatste plaats waar ik gestopt was om iets te eten. Maar daar ter plaatse, niks te vinden. Paspoort en centen dus verloren, dacht ik toen.
Dan maar terug naar huis om daar vast te stellen dat ik dat mapje gewoon vergeten was mee te nemen bij vertrek. Het lag nog doodleuk op onze tafel in de living. Ik word dus oud.
Zo, weer 'n fietstocht met bestemming, afgevinkt voor dit jaar. Ons fietsgroepje wilde deze zomer naar Vaals fietsen, maar door omstandigheden vrees ik dat het voor de groep niet zal lukken. Ik ben er vanmorgen dan maar alleen op uitgetrokken.
Mijn wekker stond op 6u30 en iets voor 8u00 ben ik vertrokken, voorzien van het o zo nodige vocht en voldoende voedsel. Wel nog 'n kleine omweg moeten maken want ze zijn aan het werk aan de fietsbrug (zie laatste foto).
Als je naar Vaals wilt fietsen, dan weet je dat het bergop zal worden. Een eerste klim kreeg ik al rap aan Groeve 't Rooth. Dan naar Gulpen waar ik molen Roex in volle bedrijvigheid kon zien. En dan weer 'n stevige kuitenbijter, de Kruisberg in Wahlwiller. Iets verderop was ik zowaar in Aachen (Aken), zij het in het stadsdeel Orsbach. Maar enkele kilometers verder was ik Duitsland terug uit en kon ik aan de lange Vaalserberg beginnen, 'n klim van 3,4 km. Eens boven wist ik dat Brasserie WilhelminaToren de geschikte plaats was om wat calorieën bij te tanken.
Aan de andere kant, terug bergje af en in Plombières de Ravel 39 genomen, een der oudste voormalige spoorlijnen. Zo'n Ravel is ideaal om te fietsen, mooi aangelegd en onderhouden. En dan trok ik de Voerstreek binnen via Teuven en De Plank. Langs Sint-Martensvoeren en 's Gravenvoeren, in Moelingen via de Maasbrug mijn terugweg aangevat langs de sluis van Lanaye en Kanne.
Op het Kerkplein in mijn woonplaats nog effe 'n terrasje gedaan om dan eenmaal thuis, mijn Stravaprofiel te bekijken om dan vast te stellen dat ik meer dan 1.000 hoogtemeters gefietst heb. En de warmte van vandaag, hoor ik jullie al vragen, ... daar heb ik eigenlijk geen problemen mee gehad. Goed getraind zeker en de fysiek is ok.
Af en toe hou ik wel van uitdagingen. Zo volgt mij op Strava 'n wielerfanaat, die ook vroeger een van mijn medewerkers was op de Post. Kris weet dat ik van hellingen hou en hij heeft mij de tip gegeven om ook eens in de buurt van de Houtain, de rue Thier d'Amry op te rijden. Wel Kris, dat heb ik bij deze dus vandaag gedaan. Merci voor de tip.
De aanloop daarheen ging simpelweg langs het Albertkanaal, Kanne, de sluis van Lanaye en dan naar Visé. Onderweg toch even gestopt om die berg schroot op beeld te zetten.
En dan die klim, het was even afwijken van het fietsroutenetwerk, even de juiste weg vragen en dan bij 'n Nederlander uitkomen die daar al jaren woont. Hij vertelde mij dat hij Philippe Gilbert heel regelmatig dat bergje heeft zien oprijden. Op de moeilijkste delen haalde ik toch nog 'n snelheid van 7 à 8 km/uur. Ik weet het niet precies, maar ik denk toch enkele pieken van om en bij de 20% overwonnen te hebben.
De rit verder verliep anders dan eigenlijk voorzien. In de plaats van het fietsroutenetwerk, heb ik mij vooral gericht op de verkeersborden en zo via Glons, naar Tongeren en Bilzen gefietst. Voor Glons nog enkele foto's, oa. van 'n gedenkteken van '"de bataille de Rocourt van 11/10/1746".
Eens Bilzen voorbij, mijn rit nog wat verlengd via Zutendaal met 'n stop op het Kerkplein aldaar en 'n foto van het mooiste gebouw van de gemeente, de pastorij. In Opgrimbie de Duivelsberg op met zijn mooi vergezicht en langs Hochter Bampd, naar de Maas in Smeermaas. Ik geloof dat vandaag alle kajakken bezet waren, zoveel heb ik er gezien.
Maar goed, mijn doelstelling voor vandaag heb ik bereikt. Nogmaals bedankt Kris voor je tip.
Op woensdag fietsen we meestal, al kan dat wel eens afwijken. Maar vandaag waren Peter en ikzelf weer op pad. Het doel van onze trip was Thorn - ook wel eens het witte stadje genoemd - juist over de grens ten noorden van Kessenich.
Omwille van de warmte, waren we vroeg vertrokken. Te vroeg zelfs, toen we in Thorn aankwamen waren de terrassen nog niet geopend en tot 10u00 wachten, dat wilden we niet. Uiteraard was dat spijtig, je kunt daar gezellig zitten met 'n drankje en 'n hapje. Maar, we maken dat nog eens goed deze zomer.
We waren vertrokken via Rekem en de Zuid-Willemsvaart om later rechts af te slaan naar de Maas. Maaseik en Aldeneik waren al vlug binnen handbereik, verder reden we nog door Ophoven en Kessenich. En ja, in Thorn liepen we binnen iets voor 9u30.
De terugweg namen we via Wurfeld naar de koelte onder de bomen van het oud kolenspoor om vervolgens terug aan de Zuid-Willemsvaart uit te komen. In Lanklaar was het links af naar hotel Beau Séjour. Daar zijn we gestopt voor wat suikers en 'n hapje. We bestelden 2 koffie - 2 cola - 2 broodjes kaas (er was nog geen vlaai) en betaalden - jullie lezen het goed - 9,00 euro.
Maar voor we Beau Séjour bereikten, trok toch wel ene hele speciale stoet aan ons voorbij ergens in Kinrooi. Minstens 'n 40-tal personen die naar de velden trokken om rode bessen oftewel aalbessen te gaan plukken. Het waren allemaal personen van vreemde origine.
Verder op onze terugweg kwamen we nog in St. Barbara Eisden, langs het oud spoorwegstation van Eisden en de Salamander in Maasmechelen. Aan het OPZ Rekem verkoos Peter rechtstreeks huiswaarts te keren, hij had nog 'n afspraak, ikzelf bolde nog eens de Bessemerberg op richting Zutendaal. Op weg naar Gellik, ging mijn laatste boterham er aan. En de warmte, zul je zeggen. Geen probleem, op de fiets en wat wind tegen, was dat best te doen.
En thuis na die heerlijke douche, nog even naar de Bib om mijn boeken terug te brengen en anderen in de plaats te ontlenen. Hiermee ben ik weer enkele weken zoet.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Ik ben Eddy Meuris