|
Dan wil je gaan fietsen maar geraak je Lanaken bijna niet uit. Dat overkwam mij deze namiddag.  De voormiddag was voorbehouden aan de technieker die onze verwarming kwam nazien (jaarlijks onderhoud). En deze vroege ochtend, ... toen stond ik al om 7u15 bij de bakker. Al ons brood was weer eens op. Ik verdenk onze bakker ervan 'n nieuwe snijmachine gekocht te hebben waarbij elke snee brood, enkele millimeters dikker gesneden wordt. Dikkere sneden = meer verkoop van broden! Vroeger kwamen wij twee dagen toe met 'n brood, nu lukt dat nog zelden. 
Maar genoeg geklaagd, dit verslag gaat over mijn fietstocht. Ik wilde vandaag nog eens naar Gulpen gaan. Het was nochtans kantje-boortje of ik al dan niet kon vertrekken, de buienradars wisten het niet goed. Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en mijn fietskledij aangetrokken. Het was wel met 'n laagje méér want het was fris buiten. 
Ik vertrok met het nodige oponthoud via Maastricht en de Bemelerberg richting Margraten. Eerst kwam ik thuis vriend Ivo tegen en even verder, vriend Jean-Marie. Ik was dus na enkele meters, al verschillende minuten kwijt.  Maar, "so what". En ja Margraten, een volgende rit moet ik daar eens stoppen aan het oorlogskerkhof voor Amerikaanse soldaten. En dan ging het naar Gulpen, ... of dat was toch de bedoeling. Ik heb zoals gewoonlijk mijn opeenvolgende nrs. vóór mij op het kader van mijn fiets, maar ineens zag ik nummerborden die niet op mijn menu stonden. Het waren zo te zien spiksplinter nieuwe borden, zo nieuw dat de grote overzichtsborden op elk knooppunt noch de website, zelfs nog niet aangepast waren. Gelukkig ben ik goed in aardrijkskunde en kon ik aan de hand van mijn geheugen, steeds de juiste weg vinden. Je zou maar in die buurt fietsen en de streek niet kennen.
Maar het is goed afgelopen, ik heb geen meter extra moeten fietsen. Naar Gulpen fietsen levert altijd mooie vergezichten op.  Ook mooi in de stad is die fraaie muurschildering van de hand van kunstenares Yasja Ligtelijn. En dat het op dat moment mooi weer was, dat zie je op die foto met oa. de wegwijzer naar Banholt.  Aan de Sint-Lambertuskerk in Mheer, gebouwd tussen 1876 en 1881, ging ik rechtsaf naar Mesch. 
Vervolgens ging het van Mesch naar Eijsden en Moelingen. Daar ging ik de Maasbrug over en was het ook gedaan met dat mooie weer. Het heeft van Lanaye tot Veldwezelt (bijna thuis dus) doorlopend lichtjes gemiezerd. Desondanks ben ik toch de Saint-Pierre nog opgereden, geen moeilijke klim, 1,3 km. lang. 
Terugkeren deed ik via Eben-Emael met oa. de molen Loverix, vermoedelijk van 1800 en sinds 2014 is daar 'n pannenkoekenhuis gevestigd. Daar tegenover staat het fort van Eben-Emael, nog steeds te bezoeken. Iets verder in Kanne, stond ik weer effe stil, 'n vroegere medewerker van mij bij de Post, Kris, kwam ik daar tegen en wederom werden wat weetjes uitgewisseld.
Daarna ging het rechtstreeks terug naar Lanaken. Ik wilde nog wel de Muizenberg overfietsen, maar dat gemiezer vond ik maar niks. Liever direct naar Lanaken. Maar ineens, wonderlijk, vanaf Veldwezelt scheen de zon weer. En met die zon kwam ook de behoefte terug aan 'n drankje, mijn merk.  Dat dronk ik op het Kerkplein. Thuis heb ik tenslotte de uitwendige mens vochtig gemaakt zodat ik fris gewassen aan tafel kon. Fijne avond nog.
|
Lieve groetjes vanwege Annie & Rogier
Ik ben Eddy Meuris