aantal stappen: 569.400 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 46
aantal fietstochten: 13
Zoeken in blog
02-03-2025
Carnavalswandeling.
Nu ik dit begin te schrijven, hoor ik reeds van overal muziek rondwaaien, de voorbereiding van de Bèssemstoet is dus volop bezig. Een straat verder worden trouwens de carnavalswagens opgesteld. De stoet vertrekt om 14u11, eerst de publiciteitskaravaan en dan de eigenlijke optocht met pronkwagens. Dochter en kleinzoon waren in de voormiddag nog even thuis en ze zijn met spoed vertrokken om toch nog thuis te geraken. Vele straten worden nu afgezet zodat je er niet meer in of uit geraakt.
Zelf wilde ik deze ochtend nog 'n wandeling maken. Ik heb mij toch goed warm mogen kleden, het had gevroren deze nacht. Met de opkomende zon heb ik weer wat kunnen spelen met het maken van foto's. Met ene simpele gsm is het altijd hopen dat die goed gelukt zijn, zeker als je tégen de zon in, je foto's wenst te maken.
Ik vertrok via het centrum, met de kerk op de achtergrond. Dan doorheen de Broekstraat en de Merodelaan om uiteindelijk toe te komen in Pietersheim. Daar had ik nog ene lange babbel met vriendin Regina. Dat heb je als je mekaar fysiek al 'n tijdje niet meer gezien hebt. Uiteraard krijg ik nooit genoeg van het decor, ik zou ze eens bij mekaar moeten leggen, mijn foto's van de burchtruïne en het kasteel.
Er was vanmorgen al redelijk wat volk te vinden in Pietersheim, allemaal met hond aan de leiband. Zoals steeds ben ik dus 'n buitenbeentje.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij. Gezien ik bij de bakker mijn bestelling diende af te halen, heb ik om er te geraken, nog 'n ommetje gemaakt via de Asbeekweg en de priesterwijk, gelegen in de Sint-Servaaswijk. Elke straat daar is genoemd naar een of andere geestelijke. En 'n foto maken van 'n mooie boom, dat is toch wel een van de dingen die ik graag doe.
Zo mensen, zij die carnaval vieren, geniet er van, anderen kijken misschien naar de koers op tv.
Het heeft niet mogen zijn, mijn beoogde fietstocht naar Thorn. Toen ik vanmorgen de gordijnen opentrok, zag ik dat er 'n mistlaag boven Lanaken hing. Het was daarenboven koud en de zon gaf niet thuis. Dat zijn geen goede ingrediënten voor 'n lange fietstocht (+/- 100 km). Maar uitstel is geen afstel, daar komen nog kansen. Niet volgende week, toch zeker niet de eerstvolgende dagen. Ik loop dan het risico ergens in 'n carnavalsstoet terecht te komen, het Maasland is nu eenmaal verzot op carnaval. En bij zo 'n lange rit moet ik ook rekening houden met enkele horecazaken om de inwendige mens te versterken. Allemaal zaken waar je moet aan denken. Nee, ik wacht gewoon af tot carnaval voorbij is.
In de voormiddag heb ik dan maar wat in de tuin gewerkt, verschillende kruiwagens zwarte aarde verplaatst en toch al wat struiken gesnoeid (de rode kornoelje of Cornus Sanguinea).
Na de middag zag ik het toch zitten om met de stadsfiets er op uit te trekken, weliswaar goed warm ingeduffeld en niet al te ver. Ik fietste eerst doorheen Gellik, dan Eigenbilzen om dan naar Zutendaal te rijden. Aan de pastorij, ging het rechtsaf naar het centrum om vervolgens wat nrs. van de fietsroute te volgen. Zo kwam ik toe in Genk, het recreatiegebied Kattevenne. Ik zag daar dat raar bouwsel staan en was nieuwsgierig. Het is bedoeld als 'n raket want eenmaal binnen, dien je op 'n knop te drukken en dan is het precies of je de ruimte ingestuurd wordt met aanwijzigingen vanaf de lanceringsbasis. Indrukwekkend. Het moet zijn dat ik een der eersten ben die er zijn opwachting maakte, gelet op het artikel dat ik vond op internet.
Via dat vergezicht in As, fietste ik naar de Salamander en de Mechelse heide in Mechelen a/d Maas. Ik wilde terugkeren via de Maas, daartoe moest ik eerst doorheen het cenrum van Mechelen a/d Maas. Hun gemeentehuis oogt als een der mooisten van de streek.
Eenmaal aan de Maas ben je zo in Kotem. Maar wat was me dat daar allemaal, van over de Maas waaide 'n hels lawaai over, duidelijk carnaval in Elsloo. Ook in Kotem heb je nog de restanten van "den doodendraad" uit WO I.
Mijn laatste kms. fietste ik doorheen Hochter Bampd en Smeermaas. Vandaag ben ik uitzonderlijk nergens gestopt voor 'n versnapering of drankje, het was te fris om eerst de warmte op te zoeken om nadien terug de kou in te moeten. Nee, gewoon tot thuis en daar 'n warme kop koffie met cake, pas gebakken door mijn eega.
Morgen gaat de stoet uit in Lanaken, vele straten zullen weer afgesloten zijn en nadien mag de kuisploeg weer veel achtergebleven snoep opruimen.
En zoals ik in mijn titel scheef, mijn laatste fietstocht als 70-jarige. Maandag staat er 'n eentje achter.
Ze zeggen weleens dat sommige vrouwen zich meermaals durven om te kleden per dag, ik kon er vandaag ook iets van. Eerst mijn gewone wandelkledij aan vanmorgen om naar de bakker te gaan en aansluitend om te wandelen doorheen het bos, daarna deed ik mijn werkkledij aan om in de tuin te werken om uiteindelijk na 'n frisse douche, mijn dagelijkse nettere kledij aan te trekken.
Ik ben dus al goed bezig geweest, tussendoor ook nog eens naar de glascontainer geweest. In de tuin zijn mijn composthopen nu helemaal verplaatst en is er weer plaats om eentje te vullen met allerlei tuinafval.
Vandaag wilde ik het bos intrekken. Op de Blindevijversweg zag ik 'n huis dat wel héél véél carnavalsvlaggen had uithangen. In het bos zelf was het vooral uitkijken waar ik mijn voeten kon zetten, het was er goed drassig. Het was deze keer op intuïtie afgaan om mijn route te bepalen. Dat is het plezante eraan, je streek kennen en kunnen inschatten hoe ver je kunt gaan. Aan de Neerharenweg stak ik de grens naar Pietersheim over. Dat is de plek bij uitstek om vele wandelaars te zien.
De toegang tot de burchtruïne is meestal open en daar heb ik weer van geprofiteerd om er enkele foto's te maken, de resten van wat ooit kelders waren van de burcht en 'n trotse gans boven op de omwalling.
En dat het dit weekend carnaval is, bewijzen de vele posters die overal ophangen aan het raam. Die poster, gemaakt door een der kinderen van 'n plaatselijke school, werd bekroond door 'n onafhankelijke jury. Deze werd toegevoegd aan onze Bèssemgezèt en de Lanakenaren werd gevraagd deze voor het raam te hangen.
Straks is er de aanstelling van Prins-Carnaval, morgen het Prinsenbal en zondag de stoet. Deze namiddag was er al 'n kinderoptocht. Nu moeten jullie niet denken dat ik daar overal aanwezig ben, integendeel, deze oude mens kan nog wel fietsen en wandelen, maar in de drank vliegen en uren blijven rechtstaan, dat is aan mij niet meer besteed. Toen ik jong was heb ik mijn deel al meer dan voldoende gehad.
Voor zij die carnaval vieren, veel plezier. En of ik morgen ga fietsen, dat zal ik jullie dan weten te vertellen. Veel hangt af van de wind en of er wat zon te zien valt, toch zeker nodig voor 'n langere rit.
Het was weer even geleden, maar ik heb er weer eentje afgemaakt, 'n puzzel van 1.000 stuks. Je zou zeggen, maar 1.000 stuks, het blijft voor mij toch altijd moeilijk om dergelijke puzzels te maken. Als kind werd mij al verteld dat ik problemen had bij het onderscheiden van de bijkleuren. Telkens ik bij 'n medisch onderzoek deze gekleurde bollen te zien kreeg, en ik moest ontdekken welk cijfer er in het midden stond, moest ik dikwijls het antwoord schuldig blijven. Ik ben niet kleurenblind, maar gooi alle kleuren op 'n hoop, dan heb ik het moeilijk. Om te puzzelen moet ik dus veel passen of kijken naar de vorm.
Verder heb ik mij weer wat bezig gehouden in mijn tuin. Het was vandaag veelal zwarte aarde overbrengen naar perselen met struiken en bomen, dienende als opvulgrond. Daarna was het wachten tot die fikse bui van deze middag overgewaaid was. Het was bijwijlen of de hemelsluizen wagenwijd werden opengezet. Daarna kon ik beginnen aan mijn wandeling.
Ik wilde nog eens de brug van Veldwezelt oversteken. En gezien mijn vrouw ging winkelen, te voet, ben ik 'n eind met haar opgetrokken. Eerst kwam ik in de Comm. Giddelostraat waar al 'n praalwagen voor de carnavalsstoet staat te wachten. Daarna ging ik in Briegden de brug over om vervolgens links naar het jaagpad te gaan. Eens de brug in Veldwezelt over, ging ik aan de grens naar links, het fietspad op. Je flirt daar voortdurend met de grens, ofwel ben je in Nederland, en iets verder terug in België. En dat de zon scheen, dat zie je aan een mijner foto's. Aan de Ambachtsweg en in het verlengde daarvan, het Europark, ligt de Windturbineweg. Ik ben daar al dikwijls voorbijgewandeld en mij telkens afgevraagd waar die weg zou eindigen. De avonturier in mij zei dat het te proberen was, maar achteraf beschouwd had ik toch maar eerst op de kaart gekeken en opgemerkt dat die straat dood liep, zelfs geen veldwegje te zien. Zie mijn kaartje - gele cirkel. Ik ben dus moeten terugkeren op mijn stappen. Ik zag wel dat er op die straat 'n firma stalen buizen verkoopt, dit in alle maten.
Wat verderop zijn de werken in volle bedrijvigheid. Ik zag dat er 'n buis in de grond geheid werd, 'n casing noemen ze dat. Een holle stalen buis die in de grond geheid wordt. Op hetzelfde terrein liggen nog van die buizen. Daar komt dat lawaai vermoedelijk vandaan dat ons vanaf 7u00 wakker schud.
Het fietsen zal deze week vermoedelijk op zaterdag gebeuren. Morgen is er nog kans op buien en zoals het vandaag geregend heeft, vele straten zullen nog nat zijn. Zaterdag is de beste kans.
De zon lachte daarstraks naar mij, en wat moet je dan, op je fiets kruipen natuurlijk. Als het ook maar enigzins doenbaar is, wil ik gaan fietsen. Maar er moet ook gewerkt worden in de tuin, en dat deed ik dan deze voormiddag. Opgelet, het is nog met de handrem op, rug-sparend noemen ze dat. Er te stevig invliegen zou nefast zijn voor mijn rug, kalm aan beginnen dus.
Maar deze namiddag had ik er zin in, 'n fietstocht met de stadsfiets naar het kasteel van Schoonbeek. En dat er toch méér wind was dan voorzien, dat nam ik er maar bij, de zon scheen en dat was al voldoende.
Mijn tocht ging via de brug van Eigenbilzen naar Munsterbilzen, daarna doorheen Bilzen om vervolgens naar Beverst te fietsen. Daar zag ik de O.L.Vrouw-van-Banneuxkapel, gebouwd in 1948. Eens het centrum van Beverst door, kwam ik op 'n onverharde veldweg richting Schoonbeek. En onverhard wilde vandaag zeggen: "opgesmukt met grote plassen water". Maar iets verderop heb je dan het kasteel, het blijft 'n prachtig gebouw omgeven met 'n mooie waterpartij. Het was niet te verwonderen dat ik er niet alleen was.
Terugkeren deed ik door wederom naar Munsterbilzen te fietsen, maar daarna naar Zutendaal. Dat bord had ik eigenlijk moeten scannen (qr-code) maar deze mens had er vandaag geen goesting voor. Volgende keer misschien. In Zutendaal-centrum overwoog ik om nog even te pauzeren, maar het beoogde café was gesloten. Dat biertje heb ik dan maar thuis gedronken.
Zo, 'n mooi kort ritje van 42 km. ik heb mijn dag weer goed omgekregen. Seffens samen op de bank naar Jeroen Meus kijken en daarna naar Ben Crabbé met blokken.
Deze voormiddag stond in het teken van de Blauw Sjuut. Het is 'n vereniging uit Heerlen die op meerdere plaatsen in Belgisch- en Nederlands Limburg, het begin van carnaval komt verkondigen. Zij doen dat sinds 1949 en dit jaar is het hun 73ste keer dat ze er opuittrekken. Onze gemeente Lanaken was vandaag voor de 11de opeenvolgende keer aan de beurt. Traditioneel worden er geschenken en decoraties uitgedeeld, zowel voor de Nederlanders als voor onze eigen Raad van Elf. Sinds enkele jaren zijn er ook enkele klassen uitgenodigd op het gemeentehuis. Zij hebben de genodigden verwent met 'n eigengemaakt liedje.
In de namiddag ben ik gaan wandelen. Ik wilde wel eens weten waar dat vervelend klopgeluid vandaan komt. Zo omstreeks 7u00 's morgens begin dat irritant geluid tot onze slaapkamer door te dringen. Nu had ik wel 'n vermoeden, de Industrieweg aan de overkant van het kanaal. Daar zijn ze bezig met 'n groot terrein klaar te maken voor bebouwing met industriële loodsen. Toen ik er aankwam was het muisstil, maar ik zag wel enkele machine's opgesteld staan en verschillende werkmensen stonden daar hun job te doen. Vermoedelijk komt dat geluid dus toch van daar.
Omdat ik toch in de buurt was, ben ik via het Lanakerveld, doorgewandeld naar de veldkapel in Oud-Caberg. Terugkeren deed ik door onder de oude spoorbrug te stappen en aan die mooie boom op de Kantoorweg, naar links te gaan, de Grensstraat in.
Mijn laatste foto's maakte ik op het kerkhof. Enkele keren per jaar ga ik eens kijken naar het graf van mijn grootmoeder en moeder en zo zag ik dat het graf van oorlogsburgemeester Edgard de Caritat de Peruzzis helemaal gerestaureerd is. Hij sneuvelde in Hamont in WO I (in 1914) na 'n klopjacht door de Duitsers. Hij was gevlucht uit Lanaken omdat hij bij de inval van de Duitsers in Lanaken, met zijn eenheid fel verzet had geboden. Dat was het weer voor vandaag. Het was best aangenaam buiten, zeker na die rotdag van gisteren. Voor het einde van de week heb ik al 'n fietstocht klaarliggen naar Thorn. Hopelijk geven de weersvoorspellers goed nieuws.
Het was vandaag 'n dag om snel te vergeten, het weer zat absoluut niet mee, grijs en vochtig. Nochtans heb ik deze morgen toch mijn best gedaan om al wat in de tuin te doen, ik heb namelijk een mijner composthopen volledig uitgespreid over enerzijds enkele perselen in mijn moestuin en anderzijds gebruikt als opvulgrond voor andere plekken. De volgende fase is dat ik mijn tweede composthoop verplaats naar de vrijgekomen plek zodat deze weer 'n jaar kan composteren. Toen het begon te miezeren was ik net klaar met opruimen.
In de namiddag heb ik nog 'n poging ondernomen om toch eventjes de straat op te gaan, ik moest nog brood gaan halen - meestal doe ik dat in de voormiddag - en omdat mijn eega mij ook 'n hint meegaf, kwam er naderhand ook nog 'n lekker vieruurtje op tafel. Eens het buikje gevuld ben ik vervolgens nog effe op vriendenbezoek gegaan bij Hubert. Het was weer eventjes geleden en we zijn nu weer bijgepraat. Terugkeren naar huis deed ik nog via 'n klein ommetje. Geen vijf km. vandaag, het is wat het is, de boog kan niet altijd gespannen staan. Morgen ontvangen wij in Lanaken de Blauw Sjuut, als begin van het carnaval in de Euregio. Uiteraard zal ik daar wat foto's van tonen.
Vandaag geen foto's, ik probeer jullie daarom te verblijden met wat oude postkaarten van de gemeente Diepenbeek. Deze gemeente wordt begrensd door Genk, Hasselt en Bilzen (nu Bilzen - Hoeselt). Er wonen ongeveer 20.000 personen en bestaat veelal uit gehuchten en wijken. Jaarlijks fiets ik er toch wel 'n tiental keren doorheen, Diepenbeek ligt dan ook niet zo ver van Lanaken. Deze reeks kaartjes is wederom 'n greep uit 'n groot aanbod, ik heb dus moeten selecteren. Veel plezier ermee.
Een stralende zon deze morgen, geen wolkje aan de lucht, dat kon ik toch niet laten liggen .... Zo kwam het dat ik al rond de klok van 8u30 op mijn fiets zat. Het middagmaal is traditioneel om 12u00 bij ons, dus al te ver kon ik niet gaan, het werd daarom wederom de stadsfiets.
Ik fietste direct naar Smeermaas om aan de Maasdijk, de loop van de Maas te volgen. Je ziet het aan mijn eerste foto, 'n blauwe lucht en geen wolk te bespeuren. Wat verderop waren 'n aantal paarden wel héél ver afgeweken van hun normale leefgebied. In Herbricht zag ik 'n fotograaf aan de Maas zitten op jacht naar unieke kiekjes.
In Geneuth reed ik onder de snelweg naar Stein-Nederland door. In Kotem kwam ik langs de kapel ter ere van O.L.Vrouw van Lourdes uit 1962. En nog iets verder waren 'n aantal kajakkers de Maas aan het trotseren. Via de molen "de Stormvogel" in Boorsem fietste ik verder naar Opgrimbie. Ik wilde vandaag de Duivelsberg nog eens overrijden. Eerst kwam ik langs het rallycircuit waar sinds dit jaar weer gecrost mag worden. De berg zelf heeft 'n piek van 10%, het was dus even duwen op de pedalen met mijn stadsfiets, maar ik ben boven geraakt.
Terugkeren deed ik via Zutendaal. Daar nam ik effe pauze op het terras buiten, lekker in het zonnetje. Koffie, gebakje, praline, slagroom met advocaat, dat alles voor 2,50 euro. De laatste kilometers gingen doorheen Eigenbilzen en Gellik. Even twijfelde ik nog om toch die 50 km. maar te halen, maar zoals het in een goed huishouden hoort, haal je je niks op de hals en wees je op tijd thuis, en zo geschiedde. En nu met het noteren van mijn fietsgegevens, merk ik dat ik dit jaar al bijna 300 km. méér gefietst heb dan verleden jaar. Dat is uiteraard 'n goed begin.
Onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt, heeft het licht gezien. In aanwezigheid van onze gastspreker, de burgemeester van Maastricht, Wim Hillegaar, werd het gisteren 'n fenomenabele avond. Onze dorpspolitiek werd op de korrel genomen, allerlei weetjes uit onze gemeente werden op 'n humoristische wijze toegelicht waarna ook diverse prijzen werden uitgereikt. Daarna werden wij, redactieleden, naar voor geroepen om 'n geschenk in ontvangst te nemen als dank voor onze onbaatzuchtige inzet voor de krant. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dat zou mij te ver brengen. Ik heb wel 'n aantal foto's geselecteerd, allemaal van Fotolink. Bedankt Ronny voor de mooie foto's.
Het weer viel vandaag tegen, grijs en vochtig, heel anders dan gisteren. Het was zoeken naar 'n gaatje om de deur uit te kunnen. En dat gaatje vond ik rond de klok van 12u50. Het was gewoon in Sparrendal het bos instappen, omhoog naar de Bessemerberg en dan de grote weg naar Zutendaal oversteken. Vervolgens verder door het bos richting Pietersheim. De uren die ik onderweg was, voelden best aangenaam, veel zuurstof in de lucht, niet te veel wind in het bos en regelmatig wat andere wandelaars of joggers.
Op het einde kwam ik nog vriend Marc tegen, ooit 'n sportcollega. Uiteraard wordt er dan altijd wat bijgebabbeld. Veel heb ik dus niet te vertellen over mijn wandeling, behoudens dat het toch weer bijna 10 km. was. Fijne zondag morgen.
Deze voormiddag ben ik er toch maar aan begonnen, wat werken in de tuin. Niet dat ik mij al te zeer vermoeid heb, wat afgevallen bladeren bijeen harken en enkele perselen onkruidvrij maken. Het is 'n begin, en het voelde best aangenaam met die warmere temperatuur.
Uiteraard wilde ik ook 'n kleine sportieve prestatie neerzetten, profiteren van het lekkere weertje. Vandaag had ik niet zoveel tijd om ver te fietsen, mijn verslag moest ook nog gemaakt worden en deze avond dien ik, vers gewassen en gestreken, acte de présence te geven op de voorstelling van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt.
Mijn doel was vandaag Valkenburg. Eerst kwam ik voorbij aan kasteel Geusselt in Maastricht. De naam zou afgeleid zijn van goysen = gutsen = stromen. Vroeger was dat 'n moerassig gebied. In Valkenburg-centrum ging ik eens niet rechtsaf, de Cauberg op, maar gewoon rechtdoor, de Daalhemerweg op. Die weg is 'n belangrijk punt in de Amstel Goldrace. Die weg wordt zéér snel afgedaald waarna de renners met veel machtsvertoon de Cauberg opfietsen. Op die weg vind je de laatste steenkoolmijn van Nederland die je kunt bezoeken. Deze dateert van 1917. Iets verderop kun je de grot bezoeken van het Mergelrijk.
Terugkeren deed ik via de molen in Wolfshuis en de Bemelerberg, nu eens niet naar boven, maar naar beneden. Daarna in Maastricht de Sint-Servaesbrug over en met 'n ommetje langs Veldwezelt, naar huis. Ik ben al weer tevreden. Morgen doe ik verslag van onze avond.
Regelmatig lees ik in jullie reacties dat het geven van info bij bepaalde gebouwen, interresant is. Daar doe ik het dus voor, niet alleen om jullie kennis te verrijken, maar ook die van mij. Ik betrap me er dikwijls op dat ik van 'n bepaald gebouw, natuurelement of iets dergelijks, nauwelijks iets vanaf weet. Met 'n beetje googlen leer je weer van alles bij. Daarom ga ik ook om de zovele weken naar de bibliotheek. Boeken lezen is al jaren 'n passie. Mooi vond ik vanmorgen daar die lego-opstelling.
En over "vanmorgen" gesproken, om 7u10 stond ik al bij de bakker. Meestal zijn er altijd wat sneden over om de ochtend door te komen, nu was het echt op. En altijd brood uit de vriezer blijven halen, dat is ook niet de bedoeling. Ik was dus Chinese vrijwilliger om in alle vroegte op pad te gaan.
Nadat we met ons beidjes vanmiddag elders waren gaan tafelen - het was weer het summum van lekker eten - kon ik op pad voor 'n stevige wandeling. Ik wilde nog eens naar de Besmer gaan om daar rechts af te slaan naar La Butte aux Bois.
Ik vertrok via de vlaggen aan de Bessemerberg. Vervolgens wandelde ik langsheen opvangcentrum Ter Dennen. Daar is plaats voor 230 personen en wordt gerund door het Rode Kruis. Die lange straat bestaat uit drie delen, de Molenbergstraat, dan de Daalbroekstraat en uiteindelijk de Heidestraat. De Ziepbeek ontspringt tussen het Kempens plateau en de Maasvallei en loopt doorheen Opgrimbie - Rekem - Boorsem om in Geneut (gehucht van Kotem en horende bij Maasmechelen) te eindigen in de Grensmaas.
Vanaf het Kruis aan de Heidestraat is het niet ver naar La Butte aux Bois. Het werd gebouwd in 1926 door Ridder Lagasse de Locht. In 1986 werd het 'n restaurant en feestzaal en iets later ook 'n hotel. Terugkeren deed ik via die ezeltjes en de onvermijdelijke reclame voor carnavalsactiviteiten (aaijt wieverbal, oftewel bal van de oude wijven - mannen en/of vrouwen). Morgen vrijdag wordt onze carnavalskrant voorgesteld op het gemeentehuis.
En die laatste foto, dat is nog 'n beetje dagdromen. In Lanaye, niet ver van Kanne, zou er 'n loopbrug gehangen worden tussen de twee kanaaloevers. Niet voor mensen met hoogtevrees denk ik zo, maar wel 'n attractie.
Tja, het is nog altijd winter, ook al scheen de zon. Dat wil zeggen dat ik nog niets kan doen in onze tuin, de composthopen liggen er bevroren bij en om te snoeien, is het nog te vroeg. Ik heb mij in de voormiddag dan maar binnenshuis nuttig gemaakt.
In de namiddag zag ik 'n fietstocht wel zitten, eentje met de stadsfiets, niet overdreven ver dus. Mijn bestemming was deze keer Visé. Ik vertrok in Briegden aan het kanaal en fietste in Vroenhoven onder de brug door. In Kanne was het noodzaak om aan de andere kant van het kanaal te geraken, ik wilde doorrijden naar de sluis van Lanaye. Eens daar gepasseerd, was het gewoon rechtdoor naar Visé langs het kanaal. In Visé liggen veel plezierbootjes voor anker.
En eens Visé buiten, kwam ik even door 'n klein stukje van de Voerstreek, 'n paar honderden meters in Moelingen. Maar de Voer was niet mijn verdere doel, ik ging gewoon linksaf naar Eijsden. Daar fietste ik eerst langs die oude herenhoeve, het Reinekenshof uit 1722 en wat verderop langs het kasteel van Eijsden. Dat dateert van 1636. Er woont nog steeds 'n adelijke familie.
Terugkeren deed ik via de Wilhelminabrug in Maastricht en dat witte huis, kort aan de Sandersweg, mijn enige beklimming van de dag. In Smeermaas zag ik dat er nog voldoende tijd was voor wat extra kilometers. Zo ging ik eerst doorheen Hochter Bampd en vervolgens naar Herbricht. Daar stond ik even stil aan die steen die ons herinnert aan de inspanningen die de beide Limburgen leveren om de Maas in bedwang te houden.
Tenslotte maakte ik nog 'n foto van het kasteel van Rekem om dan via Neerharen terug te fietsen naar het Kerkplein in Lanaken. Met ene warme cécémel in de maag, ging ik uiteindelijk naar huis. Weer 55 km. met de stadsfiets, niet slecht. En die zon, ... die was er van het begin tot het einde, zalig fietsen noemen ze dat.
Ik had het wel niet verwacht, maar de inspanningen van gisteren bleven zonder gevolg, 'n teken dat de conditie goed is. Deze ochtend moest ik al om 8u00 bij de kapper zijn en daarna bij de bakker. Het had weer flink gevroren deze nacht, dat zie je als je goed kijkt op mijn eerste foto.
In de namiddag had ik goesting om nog eens naar Maastricht te wandelen, meer bepaald naar de boekenkerk. De voormalige Dominicanerkerk dateert uit de 13de eeuw en sinds 2007 is ze in gebruik als boekhandel.
Ik vertrok langs de Maas in Smeermaas met zicht op het dorp Borgharen. Wat verderop werd er juist 'n schip versast. Aan de Pastoor Moormansstraat zag ik 'n brugje over het voedingskanaal. Met dit te schrijven, weet ik pas voor het eerst de naam (of het doel) van dit kanaal. In de boekenkerk heb ik 'n tasje koffie gedronken, gratis nog wel .... mijn koffiekaartje was vol en dus was dit tasje gratis. Ik heb direct 'n nieuw kaartje gevraagd. In dezelfde straat zag ik een der etalages versierd met de kleuren van carnaval.
Op weg naar mijn bus ben ik nog even de Basiliek O.L. Vrouw Sterre der Zee binnengewandeld. De huidige kerk dateert deels uit de 11de, deels uit de 12de eeuw. En wil je Maastricht al zittend verkennen, daar dient dit treintje voor. En wat is Maastricht zonder zijn duiven?
Lang heb ik niet moeten wachten op mijn bus, er passeren er twee (de 45 en de 63) om het half uur. En wat morgen brengt, daar ga ik nog 'n nachtje over slapen.
Veel zon, nieuwe fietspaden en wat omwegen door werken, dat waren de ingrediënten van mijn fietstocht van vandaag. Mijn route lag sinds gisteren klaar, alle sneeuw was verdwenen, de zon zou schijnen en de wegen waren droog, ideaal weer dus om te gaan fietsen. En dat het vannacht goed gevroren had, ... tja, dat heb ik er maar bijgenomen. Toen ik omstreeks 10u30 vertrok was Lanaken al flink opgewarmd. Nu opgewarmd, ... meer dan 'n graad of vijf zou het nooit worden, maar daar was ik op gekleed.
Eerst alles verzamelen wat ik onderweg allemaal nodig heb, eten en drinken, paspoort en geld, enz. en dan kon ik vertrekken. Lanaken buitenrijden richting Zutendaal, dat wil zeggen, eerst de Bessemerberg omhoog. Een bultje van niks, enkel goed om de benen wat onder spanning te zetten.
Via Kattevennen in Genk en de koolmijn van Winterslag, fietste ik verder naar het punt waar je links naar Bokrijk kunt gaan en rechtdoor naar de Wijers in Zonhoven. Ik koos om rechtdoor te gaan om later toch nog in Bokrijk voorbij te komen. De Wijers is 'n mooi natuurgebied en het is er zalig fietsen. Ik kom er in feite te weinig.
Eenmaal ik Zonhoven achter mij gelaten had, ging ik verder naar dé toeristische attractie in Bokrijk, "fietsen door het water". Het was er vandaag vrij rustig, ik denk dat het te koud was voor velen. Na Bokrijk fietste ik even langs het Albertkanaal om aan de Kinepolis te Hasselt, fietser nr. 534 te zijn vandaag. Ik reed daar op 'n fietssnelweg.
Na Hasselt kwam ik in Diepenbeek en daar had ik af te rekenen met omwegen. Gelukkig was mijn route goed aangegeven. Zo kwam ik nog eens langs het plaatselijke kasteel. De slottoren is nog 'n onderdeel van het oorspronkelijke kasteel uit 1433, het huidige kasteel dateert deels uit de 17de, deels uit de 18de eeuw. Het fungeerde vroeger als Rentmeesterij van Alden Biesen. In 1924 kwam het in handen van 'n notarisfamilie.
In Beverst staat de kapel van O.L.Vrouw van Banneux uit 1948, in Munsterbilzen 'n opmerkelijke foto van de Zusters die er vroeger verbleven en de O.L.Vrouw-Hemelvaartkerk. De toren is van de 16de eeuw, de huidige kerk van het 2de deel van de 19de eeuw.
Terugkeren deed ik via het fietspad Veldwezelt - Lanaken. Het Fort aan de Zouw ligt in het Lanakerveld, deels op grondgebied van Veldwezelt, deels op Maastrichtse bodem. Resten van dat Karolingisch fort in Romeinse steil, werden in 2017 gevonden.
Zo, weer 'n heel verslag. De kilometers gaan in steigende lijn (96 km.) en die 100 km. zaten best nog in de benen. Maar mij verfrissen en klaar maken voor het warme avondeten, dat was ook belangrijk.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we 'n klein laagje sneeuw liggen. Ieder op zijn beurt zeker ...??? De vorige winterprik werd ons bespaard terwijl het elders wel gesneeuwd had.
Op zondag heb ik dikwijls de gewoonte al vroeg te vertrekken voor 'n wandeling, dus ook vandaag. Foto's maken was nu 'n beetje spelen met de zon, met die schijf in je rug heb je heldere kleurrijke foto's, tegen de zon in, zijn ze veelal donker. Het is wat het is. Het geeft sowieso 'n impressie van mijn gemaakte tocht.
Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark om vervolgens via de Koning-Albertlaan naar Pietersheim te wandelen. Eerst zag ik dat paard en iets verder, een der mooiste bomen van het domein. Via het kasteel en de ruïne wandelde ik verder naar de kinderboerderij om daar Pietersheim te verlaten en de Sprokkelstraat in te trekken. Daar nam ik de blauwe route achter de Heidemolen door. Op dat stuk zag je nog goed dat dun laagje sneeuw liggen.
Zo, dat was weer mijn (korte) sportieve prestatie, deze namiddag zal het 'n siësta worden, misschien naar de koers kijken en de chef-kok heeft hoe dan ook, 'n lekker dessert in petto. Morgen als de weergoden mij gunstig gezind zijn en op voorwaarde dat de sneeuw verdwenen is, ga ik fietsen.
Gisterenavond zijn we onze kleinzoon gaan aanmoedigen bij zijn optreden in 'n musical in zaal Sint-Amandus in Kleine-Spouwen. Samen met zijn klas- en schoolgenoten, heeft hij dat goed gedaan. Zijn vier grootouders hebben genoten.
Vanmorgen toen ik naar de bakker ging, had ik het genoegen om mijn buurman effe te jennen. Hij was juist in zijn brievenbus aan het kijken of zijn krant al toegekomen was. Ik vertelde hem dat ik die van ons al in het lang en het breed uitgelezen had. Grapje natuurlijk zei ik hem, wij hadden ze ook nog niet gehad. Op zaterdag moet ze trouwens pas vóór 10u00 in de bus zitten, op weekdagen is dat vóór 8u00. Toen ik omstreeks 8u30 terug thuis kwam, was mijn vrouw al toe aan het sportnieuws, mooi op tijd dus. Effe nadien kreeg ik het bericht dat onze stadsfietsen klaar waren.
En 'n fiets die weer helemaal nagezien is, dat geeft de burger moed om 'n fietstocht te maken. Ik wilde vandaag nog eens fietsen naar de terrils in Dilsen-Stokkem. Omdat ik met de stadsfiets dus ging, heb ik het mij niet moeilijk gemaakt en heb ik de route gekozen vanuit As ipv. vanuit Eisden. De Litzberg is op die manier slechts 'n oplopende straat.
Iets buiten As, heb je de groeve Windelsteen die stelselmatig zal opgevuld worden met grond zodat deze op termijn terug aan de natuur kan gegeven worden. Fietsen tussen de Mijnterrils is altijd prachtig al dien je aan weerskanten wel over 'n plankenbrugje te rijden om geen natte voeten te krijgen.
Het is tot aan de mijn van Eisden mooi fietsen, nadien zit je langs het kanaal. In Kotem kom je dan langs de Maas en die Britse tank, in feite 'n amfibievoertuig. Deze is in januari 1945 meegesleurd door de Maas bij oefeningen om de Rijn over te steken. Het juiste woord voor de tank is: Buffalo Mark IV. Ze werd in 1977 ontdekt in de Maas. In Kotem nam ik vandaag mijn pauze.
Terugkeren deed ik via de Heilig Hartkapel van Herbricht, de Maas in Smeermaas, onder de oude spoorbrug door op grondgebied Maastricht en het fietspad naar Veldwezelt. Met 56 km. op de teller op mijn zwaardere stadsfiets, heb ik mij weer goed bezig gehouden. En de fiets zelf, niks op aan te merken. Thuis hing intussen de carnavalsvlag al aan het raam.
Het is nu middag en nog steeds maar + 2°warm (of koud ...). Toch ben ik al de deur uitgegaan, we hadden voor de verandering nog eens wat kleine coupures eurobiljetten nodig. Ze zijn altijd handig als je ergens binnenspringt voor bvb. 'n tas koffie.
Maar 'n wandeling vooraf, dat zit er altijd wel in, ook al was het vrij fris. Ik trok gewoon nog eens naar Pietersheim. Ik had de hoge schoenen aangetrokken zodat ik deels door het bos kon wandelen. Die boom trekt altijd mijn aandacht en ik was vandaag - ondanks de koude - toch niet alleen in het bos.
In de mooie dreef is altijd wel iets interessants te fotograferen en gezien de toegang tot de ruïne open was, ben ik daar nog eens binnengestapt. Vanuit de hoogte kun je goed het kasteel op foto zetten. Ik heb die foto trouwens direct in de groep "je bent van Lanaken" op facebook gezet met al heel wat respons.
In het centrum wandelde ik langs het symbool van de Lanaker carnaval, "de heks op de bezem". En voor wie het interesseert, dit zijn de data voor carnaval van de volgende jaren. Terugkeren deed ik via het Uilenstraatje.
Terwijl ik dit verslag maak, heb ik muziek opstaan van Rory Gallagher. Deze Ierse bleusgitarist en zanger is in 1995 veel te vroeg van ons heengegaan (in de leeftijd van 47 jaar) na een ernstige ziekte.
Koud, grijs, vochtig en mottig, allemaal superlatieven die het weer typeren. Desalniettemin ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n stevige wandeling. De optie om dat te doen samen met de bus - heen of terugreis - heb ik maar direct laten vallen, er is vandaag namelijk 'n nationale betoging in Brussel. En de chauffeurs van De Lijn hebben nog al eens de vervelende gewoonte om daar aan mee te doen.
Nee, mijn wandeling maakte ik richting Neerharen om daar bij Mesjeu even binnen te springen voor 'n tas koffie. Ik vertrok langs de ezeltjes aan de Kinderboerderij. In Neerharen heb je dan de Heirbaan met zijn talloze oude woningen. Toen ik bij Mesjeu aankwam was ik de enige klant. De waardin stak het op het slechte weer waardoor er geen fietsers zijn.
Ik keerde terug langs het kanaal met ondermeer die oude paaltjes en boten, de eenden en een van de vele bunkers. Aan de sluis was juist 'n schip aan het binnenvaren. Dit stuk van het kanaal wordt niet zoveel bevaren, het is dus 'n zeldzaamheid dat er nog 'n schip versast wordt.
Via die trapjes wandelde ik naar de Stationsstraat. Ik had het gerucht opgevangen dat er 'n begin gemaakt is met "het einde van de schande van Lanaken". Er zou 'n vrachtwagen gesignaliseerd zijn op bewuste plek, "het gat van Lanaken" dat er al meerdere jaren ligt te verkommeren na het faillisement van de vorige eigenaar. En inderdaad, er zijn opruimingswerken bezig, hopelijk zijn alle vergunningen in orde zodat eindelijk komaf gemaakt wordt met datgene wat al lang 'n doorn in 't oog is van de buurtbewoners.
Mijn fietstocht van vandaag mag ik toch iets uitzonderlijks noemen. Ik beklom 8 hellingen en maakte hierbij 709 hoogtemeters. Mijn gemiddelde snelheid vond ik ook nog zo slecht niet: 19,4 km/uur, zeker gelet op al die beklimmingen. Niet slecht dus van de ouwe.
Het was deze week uitkijken welke dag de beste zou zijn om te gaan fietsen. Vanmorgen heb ik dan de knoop doorgehakt en mijn chef-kok gevraagd om het warm eten te voorzien voor deze avond. Na het innemen van de nodige koolhydraten en eiwitten in mijn boterhammen, kon ik vertrekken. Ik voelde mij goed en ik had 'n route klaargemaakt die mij over heel wat hellingen zou leiden.
Ik vertrok via Maastricht naar Bemelen om daar mijn eerste beklimming te maken. De Bemelerberg is altijd 'n opwarmertje. Iets verderop staat de Van Tienhovenmolen van 1855 in het gehucht Wolfshuis, horende bij de gemeente Eijsden-Margraten. Maar daarna kwam dan de Cauberg in Valkenburg. De truc om er boven te geraken is gewoon niet naar boven kijken, maar je ogen te fixeren op je voorwiel. Je bent dan boven voor je er erg in hebt.
De volgende helling was de Geulhemmerberg, 'n loper. Via Meerssen en Bunde maakte ik nog 'n uitstap over dezelfde berg, de Biesenberg aan de kant van Meerssen en de moeilijkere Kloosterberg vanuit Bunde. Vanaf dat punt was het mijn bedoeling om terug naar Maastricht te fietsen en dan mijn weg verder te zetten via de Sint-Pietersberg of ook wel Zonneberg genoemd. Ik kwam in Maastricht eerst voorbij het standbeeld van musketier d'Artagnon. Enkele jonge gasten vonden het geen bezwaar mij te vereeuwigen.
In Sint-Pieter heb je eerst het oude fort en wat verderop 'n hoge inkijk op de Enci-groeve. Eens in Lanaye aan de sluis, begon het laatste stuk van mijn fietstocht, eerst de Muizenberg omhoog om dan in Vroenhoven aan de andere kant van het kanaal terug te rijden naar Kanne. In Kanne ligt de Slingerberg, de laatste hindernis op mijn route. Om te eindigen was het toch 'n kuitenbijter met percentage's boven de 10%.
Mijn laatste foto's maakte ik in Heukelom, gehucht van Vroenhoven en horende bij Riemst. In 2016 telde dat gehucht nog 203 inwoners. Er wordt nog gewag gemaakt van de elektrische draad in WO I. Het begon fris te worden en het avondeten kwam korterbij, ik besloot daarom vandaag niet te stoppen voor 'n drankje maar rechtstreeks naar huis te gaan. Dat Duveltje heb ik dan bij het eten gedronken. Zo, dat was het weer, nu met de benen omhoog.
Wij in Lanaken en omstreken, mogen ons gelukkig prijzen dat er geen sneeuw gevallen is. Elders in het land hebben ze dikke miserie gehad. Ik had compassie met al die automobilisten die naar hun werk gingen.
Bij ons was het gewoon nat van de regen en daar kan ik mee leven. In de voormiddag heb ik onze stadsfietsen even onder handen genomen, het grootste vuil eraf gehaald en ze zodoende 'n beetje toonbaar gemaakt voor de fietsenhersteller. Bij beiden dienen er nieuw remblokjes gezet te worden, de ketting en de versnellingen nagekeken en mijn fiets vertoont 'n minuscuul gaatje in mijn achterband (na enkele dagen staat hij plat achteraan) en de achterverlichting dient hersteld te worden.
In de namiddag had ik zin om nog eens elders te vertrekken voor mijn wandeling, het werd Waltwilder. Ik stapte van de bus aldaar in het centrum en kon al direct 'n bezoekje brengen aan de Sint-Remigiuskerk. Deze dateert van 1862. Ik volgde vandaag de knooppunten 67-504-200-85. Zo kwam ik even later toe in Hoelbeek. Eerst wandelde ik voorbij de school waar op dat moment onze kleinzoon Arne les aan het volgen was en vervolgens kwam ik langs Hoeve Kljèskes. Het woonhuis horende bij de hoeve is van de 18de eeuw.
De mooiste zichten zag ik in het domein Groenendaal met vooral het kasteel als eyecather. Het huidige kasteel is van de 17de eeuw met belangrijke verbouwingen in de 18de eeuw. Ook de waterplassen rond het kasteel nodigen uit tot rust.
Het volgende dorp op mijn reis was Munsterbilzen. Ik kwam daar langs het oude psychiatrisch ziekenhuis. Dat werd in 1895 in gebruik genomen door vier zusters, eerst om onderwijs te geven, later als psychiatrisch ziekenhuis. Van oorsprong was dit gebouw 'n abdij. Na de Franse revolutie werden meerdere gebouwen afgebroken maar hetgeen nu nog rest, is zéér oud. Wat verderop passeerde ik eerst langs de provinciale school en nog wat verder zag ik die runderen staan. Met hun dikke vacht zullen ze geen kou hebben.
Via de Demer wandelde ik uiteindelijk naar Bilzen, de geboortestad van mijn moeder. Het gebouw op de foto is het oude stadhuis. Terugkeren deed ik uiteraard met de bus, maar dat ging niet zomaar, er was nood aan 'n stevige schoentrekker om mij er nog bij te krijgen, de bus zat stampvol met schoolkinderen.
Afsluiten doe ik vandaag met 'n krantenartikel dat ik 10 jaar geleden op facebook gezet heb en dat mij vandaag in herinnering gebracht werd. In dat jaar was ik leider bij de jeugdbeweging KSA en wij organiseerden toen 'n avondvullend programma in de toenmalige zaal Rerem met onze kinderen. Zij traden allemaal op voor hun ouders, grootouders en familie. Als gastvedette hadden wij Ivan Heylen.
Zo, morgen is er weer 'n dag, mogelijk - of eventueel donderdag - 'n fietstocht op het programma.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Dochter en kleinzoon waren in de voormiddag nog even thuis en ze zijn met spoed vertrokken om toch nog thuis te geraken. Vele straten worden nu afgezet zodat je er niet meer in of uit geraakt. 
Maar uitstel is geen afstel, daar komen nog kansen. Niet volgende week, toch zeker niet de eerstvolgende dagen. Ik loop dan het risico ergens in 'n carnavalsstoet terecht te komen, het Maasland is nu eenmaal verzot op carnaval. En bij zo 'n lange rit moet ik ook rekening houden met enkele horecazaken om de inwendige mens te versterken. Allemaal zaken waar je moet aan denken. Nee, ik wacht gewoon af tot carnaval voorbij is. 
Aan de Ambachtsweg en in het verlengde daarvan, het Europark, ligt de Windturbineweg. Ik ben daar al dikwijls voorbijgewandeld en mij telkens afgevraagd waar die weg zou eindigen. De avonturier in mij zei dat het te proberen was, maar achteraf beschouwd had ik toch maar eerst op de kaart gekeken en opgemerkt dat die straat dood liep, zelfs geen veldwegje te zien. 
Ik ben Eddy Meuris