aantal stappen: 509.787 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 41
aantal fietstochten: 10
Zoeken in blog
22-02-2025
Bèssemgezèt.
Onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt, heeft het licht gezien. In aanwezigheid van onze gastspreker, de burgemeester van Maastricht, Wim Hillegaar, werd het gisteren 'n fenomenabele avond. Onze dorpspolitiek werd op de korrel genomen, allerlei weetjes uit onze gemeente werden op 'n humoristische wijze toegelicht waarna ook diverse prijzen werden uitgereikt. Daarna werden wij, redactieleden, naar voor geroepen om 'n geschenk in ontvangst te nemen als dank voor onze onbaatzuchtige inzet voor de krant. Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dat zou mij te ver brengen. Ik heb wel 'n aantal foto's geselecteerd, allemaal van Fotolink. Bedankt Ronny voor de mooie foto's.
Het weer viel vandaag tegen, grijs en vochtig, heel anders dan gisteren. Het was zoeken naar 'n gaatje om de deur uit te kunnen. En dat gaatje vond ik rond de klok van 12u50. Het was gewoon in Sparrendal het bos instappen, omhoog naar de Bessemerberg en dan de grote weg naar Zutendaal oversteken. Vervolgens verder door het bos richting Pietersheim. De uren die ik onderweg was, voelden best aangenaam, veel zuurstof in de lucht, niet te veel wind in het bos en regelmatig wat andere wandelaars of joggers.
Op het einde kwam ik nog vriend Marc tegen, ooit 'n sportcollega. Uiteraard wordt er dan altijd wat bijgebabbeld. Veel heb ik dus niet te vertellen over mijn wandeling, behoudens dat het toch weer bijna 10 km. was. Fijne zondag morgen.
Deze voormiddag ben ik er toch maar aan begonnen, wat werken in de tuin. Niet dat ik mij al te zeer vermoeid heb, wat afgevallen bladeren bijeen harken en enkele perselen onkruidvrij maken. Het is 'n begin, en het voelde best aangenaam met die warmere temperatuur.
Uiteraard wilde ik ook 'n kleine sportieve prestatie neerzetten, profiteren van het lekkere weertje. Vandaag had ik niet zoveel tijd om ver te fietsen, mijn verslag moest ook nog gemaakt worden en deze avond dien ik, vers gewassen en gestreken, acte de présence te geven op de voorstelling van onze carnavalskrant, de Bèssemgezèt.
Mijn doel was vandaag Valkenburg. Eerst kwam ik voorbij aan kasteel Geusselt in Maastricht. De naam zou afgeleid zijn van goysen = gutsen = stromen. Vroeger was dat 'n moerassig gebied. In Valkenburg-centrum ging ik eens niet rechtsaf, de Cauberg op, maar gewoon rechtdoor, de Daalhemerweg op. Die weg is 'n belangrijk punt in de Amstel Goldrace. Die weg wordt zéér snel afgedaald waarna de renners met veel machtsvertoon de Cauberg opfietsen. Op die weg vind je de laatste steenkoolmijn van Nederland die je kunt bezoeken. Deze dateert van 1917. Iets verderop kun je de grot bezoeken van het Mergelrijk.
Terugkeren deed ik via de molen in Wolfshuis en de Bemelerberg, nu eens niet naar boven, maar naar beneden. Daarna in Maastricht de Sint-Servaesbrug over en met 'n ommetje langs Veldwezelt, naar huis. Ik ben al weer tevreden. Morgen doe ik verslag van onze avond.
Regelmatig lees ik in jullie reacties dat het geven van info bij bepaalde gebouwen, interresant is. Daar doe ik het dus voor, niet alleen om jullie kennis te verrijken, maar ook die van mij. Ik betrap me er dikwijls op dat ik van 'n bepaald gebouw, natuurelement of iets dergelijks, nauwelijks iets vanaf weet. Met 'n beetje googlen leer je weer van alles bij. Daarom ga ik ook om de zovele weken naar de bibliotheek. Boeken lezen is al jaren 'n passie. Mooi vond ik vanmorgen daar die lego-opstelling.
En over "vanmorgen" gesproken, om 7u10 stond ik al bij de bakker. Meestal zijn er altijd wat sneden over om de ochtend door te komen, nu was het echt op. En altijd brood uit de vriezer blijven halen, dat is ook niet de bedoeling. Ik was dus Chinese vrijwilliger om in alle vroegte op pad te gaan.
Nadat we met ons beidjes vanmiddag elders waren gaan tafelen - het was weer het summum van lekker eten - kon ik op pad voor 'n stevige wandeling. Ik wilde nog eens naar de Besmer gaan om daar rechts af te slaan naar La Butte aux Bois.
Ik vertrok via de vlaggen aan de Bessemerberg. Vervolgens wandelde ik langsheen opvangcentrum Ter Dennen. Daar is plaats voor 230 personen en wordt gerund door het Rode Kruis. Die lange straat bestaat uit drie delen, de Molenbergstraat, dan de Daalbroekstraat en uiteindelijk de Heidestraat. De Ziepbeek ontspringt tussen het Kempens plateau en de Maasvallei en loopt doorheen Opgrimbie - Rekem - Boorsem om in Geneut (gehucht van Kotem en horende bij Maasmechelen) te eindigen in de Grensmaas.
Vanaf het Kruis aan de Heidestraat is het niet ver naar La Butte aux Bois. Het werd gebouwd in 1926 door Ridder Lagasse de Locht. In 1986 werd het 'n restaurant en feestzaal en iets later ook 'n hotel. Terugkeren deed ik via die ezeltjes en de onvermijdelijke reclame voor carnavalsactiviteiten (aaijt wieverbal, oftewel bal van de oude wijven - mannen en/of vrouwen). Morgen vrijdag wordt onze carnavalskrant voorgesteld op het gemeentehuis.
En die laatste foto, dat is nog 'n beetje dagdromen. In Lanaye, niet ver van Kanne, zou er 'n loopbrug gehangen worden tussen de twee kanaaloevers. Niet voor mensen met hoogtevrees denk ik zo, maar wel 'n attractie.
Tja, het is nog altijd winter, ook al scheen de zon. Dat wil zeggen dat ik nog niets kan doen in onze tuin, de composthopen liggen er bevroren bij en om te snoeien, is het nog te vroeg. Ik heb mij in de voormiddag dan maar binnenshuis nuttig gemaakt.
In de namiddag zag ik 'n fietstocht wel zitten, eentje met de stadsfiets, niet overdreven ver dus. Mijn bestemming was deze keer Visé. Ik vertrok in Briegden aan het kanaal en fietste in Vroenhoven onder de brug door. In Kanne was het noodzaak om aan de andere kant van het kanaal te geraken, ik wilde doorrijden naar de sluis van Lanaye. Eens daar gepasseerd, was het gewoon rechtdoor naar Visé langs het kanaal. In Visé liggen veel plezierbootjes voor anker.
En eens Visé buiten, kwam ik even door 'n klein stukje van de Voerstreek, 'n paar honderden meters in Moelingen. Maar de Voer was niet mijn verdere doel, ik ging gewoon linksaf naar Eijsden. Daar fietste ik eerst langs die oude herenhoeve, het Reinekenshof uit 1722 en wat verderop langs het kasteel van Eijsden. Dat dateert van 1636. Er woont nog steeds 'n adelijke familie.
Terugkeren deed ik via de Wilhelminabrug in Maastricht en dat witte huis, kort aan de Sandersweg, mijn enige beklimming van de dag. In Smeermaas zag ik dat er nog voldoende tijd was voor wat extra kilometers. Zo ging ik eerst doorheen Hochter Bampd en vervolgens naar Herbricht. Daar stond ik even stil aan die steen die ons herinnert aan de inspanningen die de beide Limburgen leveren om de Maas in bedwang te houden.
Tenslotte maakte ik nog 'n foto van het kasteel van Rekem om dan via Neerharen terug te fietsen naar het Kerkplein in Lanaken. Met ene warme cécémel in de maag, ging ik uiteindelijk naar huis. Weer 55 km. met de stadsfiets, niet slecht. En die zon, ... die was er van het begin tot het einde, zalig fietsen noemen ze dat.
Ik had het wel niet verwacht, maar de inspanningen van gisteren bleven zonder gevolg, 'n teken dat de conditie goed is. Deze ochtend moest ik al om 8u00 bij de kapper zijn en daarna bij de bakker. Het had weer flink gevroren deze nacht, dat zie je als je goed kijkt op mijn eerste foto.
In de namiddag had ik goesting om nog eens naar Maastricht te wandelen, meer bepaald naar de boekenkerk. De voormalige Dominicanerkerk dateert uit de 13de eeuw en sinds 2007 is ze in gebruik als boekhandel.
Ik vertrok langs de Maas in Smeermaas met zicht op het dorp Borgharen. Wat verderop werd er juist 'n schip versast. Aan de Pastoor Moormansstraat zag ik 'n brugje over het voedingskanaal. Met dit te schrijven, weet ik pas voor het eerst de naam (of het doel) van dit kanaal. In de boekenkerk heb ik 'n tasje koffie gedronken, gratis nog wel .... mijn koffiekaartje was vol en dus was dit tasje gratis. Ik heb direct 'n nieuw kaartje gevraagd. In dezelfde straat zag ik een der etalages versierd met de kleuren van carnaval.
Op weg naar mijn bus ben ik nog even de Basiliek O.L. Vrouw Sterre der Zee binnengewandeld. De huidige kerk dateert deels uit de 11de, deels uit de 12de eeuw. En wil je Maastricht al zittend verkennen, daar dient dit treintje voor. En wat is Maastricht zonder zijn duiven?
Lang heb ik niet moeten wachten op mijn bus, er passeren er twee (de 45 en de 63) om het half uur. En wat morgen brengt, daar ga ik nog 'n nachtje over slapen.
Veel zon, nieuwe fietspaden en wat omwegen door werken, dat waren de ingrediënten van mijn fietstocht van vandaag. Mijn route lag sinds gisteren klaar, alle sneeuw was verdwenen, de zon zou schijnen en de wegen waren droog, ideaal weer dus om te gaan fietsen. En dat het vannacht goed gevroren had, ... tja, dat heb ik er maar bijgenomen. Toen ik omstreeks 10u30 vertrok was Lanaken al flink opgewarmd. Nu opgewarmd, ... meer dan 'n graad of vijf zou het nooit worden, maar daar was ik op gekleed.
Eerst alles verzamelen wat ik onderweg allemaal nodig heb, eten en drinken, paspoort en geld, enz. en dan kon ik vertrekken. Lanaken buitenrijden richting Zutendaal, dat wil zeggen, eerst de Bessemerberg omhoog. Een bultje van niks, enkel goed om de benen wat onder spanning te zetten.
Via Kattevennen in Genk en de koolmijn van Winterslag, fietste ik verder naar het punt waar je links naar Bokrijk kunt gaan en rechtdoor naar de Wijers in Zonhoven. Ik koos om rechtdoor te gaan om later toch nog in Bokrijk voorbij te komen. De Wijers is 'n mooi natuurgebied en het is er zalig fietsen. Ik kom er in feite te weinig.
Eenmaal ik Zonhoven achter mij gelaten had, ging ik verder naar dé toeristische attractie in Bokrijk, "fietsen door het water". Het was er vandaag vrij rustig, ik denk dat het te koud was voor velen. Na Bokrijk fietste ik even langs het Albertkanaal om aan de Kinepolis te Hasselt, fietser nr. 534 te zijn vandaag. Ik reed daar op 'n fietssnelweg.
Na Hasselt kwam ik in Diepenbeek en daar had ik af te rekenen met omwegen. Gelukkig was mijn route goed aangegeven. Zo kwam ik nog eens langs het plaatselijke kasteel. De slottoren is nog 'n onderdeel van het oorspronkelijke kasteel uit 1433, het huidige kasteel dateert deels uit de 17de, deels uit de 18de eeuw. Het fungeerde vroeger als Rentmeesterij van Alden Biesen. In 1924 kwam het in handen van 'n notarisfamilie.
In Beverst staat de kapel van O.L.Vrouw van Banneux uit 1948, in Munsterbilzen 'n opmerkelijke foto van de Zusters die er vroeger verbleven en de O.L.Vrouw-Hemelvaartkerk. De toren is van de 16de eeuw, de huidige kerk van het 2de deel van de 19de eeuw.
Terugkeren deed ik via het fietspad Veldwezelt - Lanaken. Het Fort aan de Zouw ligt in het Lanakerveld, deels op grondgebied van Veldwezelt, deels op Maastrichtse bodem. Resten van dat Karolingisch fort in Romeinse steil, werden in 2017 gevonden.
Zo, weer 'n heel verslag. De kilometers gaan in steigende lijn (96 km.) en die 100 km. zaten best nog in de benen. Maar mij verfrissen en klaar maken voor het warme avondeten, dat was ook belangrijk.
Toen we vanmorgen de gordijnen opentrokken, zagen we 'n klein laagje sneeuw liggen. Ieder op zijn beurt zeker ...??? De vorige winterprik werd ons bespaard terwijl het elders wel gesneeuwd had.
Op zondag heb ik dikwijls de gewoonte al vroeg te vertrekken voor 'n wandeling, dus ook vandaag. Foto's maken was nu 'n beetje spelen met de zon, met die schijf in je rug heb je heldere kleurrijke foto's, tegen de zon in, zijn ze veelal donker. Het is wat het is. Het geeft sowieso 'n impressie van mijn gemaakte tocht.
Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark om vervolgens via de Koning-Albertlaan naar Pietersheim te wandelen. Eerst zag ik dat paard en iets verder, een der mooiste bomen van het domein. Via het kasteel en de ruïne wandelde ik verder naar de kinderboerderij om daar Pietersheim te verlaten en de Sprokkelstraat in te trekken. Daar nam ik de blauwe route achter de Heidemolen door. Op dat stuk zag je nog goed dat dun laagje sneeuw liggen.
Zo, dat was weer mijn (korte) sportieve prestatie, deze namiddag zal het 'n siësta worden, misschien naar de koers kijken en de chef-kok heeft hoe dan ook, 'n lekker dessert in petto. Morgen als de weergoden mij gunstig gezind zijn en op voorwaarde dat de sneeuw verdwenen is, ga ik fietsen.
Gisterenavond zijn we onze kleinzoon gaan aanmoedigen bij zijn optreden in 'n musical in zaal Sint-Amandus in Kleine-Spouwen. Samen met zijn klas- en schoolgenoten, heeft hij dat goed gedaan. Zijn vier grootouders hebben genoten.
Vanmorgen toen ik naar de bakker ging, had ik het genoegen om mijn buurman effe te jennen. Hij was juist in zijn brievenbus aan het kijken of zijn krant al toegekomen was. Ik vertelde hem dat ik die van ons al in het lang en het breed uitgelezen had. Grapje natuurlijk zei ik hem, wij hadden ze ook nog niet gehad. Op zaterdag moet ze trouwens pas vóór 10u00 in de bus zitten, op weekdagen is dat vóór 8u00. Toen ik omstreeks 8u30 terug thuis kwam, was mijn vrouw al toe aan het sportnieuws, mooi op tijd dus. Effe nadien kreeg ik het bericht dat onze stadsfietsen klaar waren.
En 'n fiets die weer helemaal nagezien is, dat geeft de burger moed om 'n fietstocht te maken. Ik wilde vandaag nog eens fietsen naar de terrils in Dilsen-Stokkem. Omdat ik met de stadsfiets dus ging, heb ik het mij niet moeilijk gemaakt en heb ik de route gekozen vanuit As ipv. vanuit Eisden. De Litzberg is op die manier slechts 'n oplopende straat.
Iets buiten As, heb je de groeve Windelsteen die stelselmatig zal opgevuld worden met grond zodat deze op termijn terug aan de natuur kan gegeven worden. Fietsen tussen de Mijnterrils is altijd prachtig al dien je aan weerskanten wel over 'n plankenbrugje te rijden om geen natte voeten te krijgen.
Het is tot aan de mijn van Eisden mooi fietsen, nadien zit je langs het kanaal. In Kotem kom je dan langs de Maas en die Britse tank, in feite 'n amfibievoertuig. Deze is in januari 1945 meegesleurd door de Maas bij oefeningen om de Rijn over te steken. Het juiste woord voor de tank is: Buffalo Mark IV. Ze werd in 1977 ontdekt in de Maas. In Kotem nam ik vandaag mijn pauze.
Terugkeren deed ik via de Heilig Hartkapel van Herbricht, de Maas in Smeermaas, onder de oude spoorbrug door op grondgebied Maastricht en het fietspad naar Veldwezelt. Met 56 km. op de teller op mijn zwaardere stadsfiets, heb ik mij weer goed bezig gehouden. En de fiets zelf, niks op aan te merken. Thuis hing intussen de carnavalsvlag al aan het raam.
Het is nu middag en nog steeds maar + 2°warm (of koud ...). Toch ben ik al de deur uitgegaan, we hadden voor de verandering nog eens wat kleine coupures eurobiljetten nodig. Ze zijn altijd handig als je ergens binnenspringt voor bvb. 'n tas koffie.
Maar 'n wandeling vooraf, dat zit er altijd wel in, ook al was het vrij fris. Ik trok gewoon nog eens naar Pietersheim. Ik had de hoge schoenen aangetrokken zodat ik deels door het bos kon wandelen. Die boom trekt altijd mijn aandacht en ik was vandaag - ondanks de koude - toch niet alleen in het bos.
In de mooie dreef is altijd wel iets interessants te fotograferen en gezien de toegang tot de ruïne open was, ben ik daar nog eens binnengestapt. Vanuit de hoogte kun je goed het kasteel op foto zetten. Ik heb die foto trouwens direct in de groep "je bent van Lanaken" op facebook gezet met al heel wat respons.
In het centrum wandelde ik langs het symbool van de Lanaker carnaval, "de heks op de bezem". En voor wie het interesseert, dit zijn de data voor carnaval van de volgende jaren. Terugkeren deed ik via het Uilenstraatje.
Terwijl ik dit verslag maak, heb ik muziek opstaan van Rory Gallagher. Deze Ierse bleusgitarist en zanger is in 1995 veel te vroeg van ons heengegaan (in de leeftijd van 47 jaar) na een ernstige ziekte.
Koud, grijs, vochtig en mottig, allemaal superlatieven die het weer typeren. Desalniettemin ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n stevige wandeling. De optie om dat te doen samen met de bus - heen of terugreis - heb ik maar direct laten vallen, er is vandaag namelijk 'n nationale betoging in Brussel. En de chauffeurs van De Lijn hebben nog al eens de vervelende gewoonte om daar aan mee te doen.
Nee, mijn wandeling maakte ik richting Neerharen om daar bij Mesjeu even binnen te springen voor 'n tas koffie. Ik vertrok langs de ezeltjes aan de Kinderboerderij. In Neerharen heb je dan de Heirbaan met zijn talloze oude woningen. Toen ik bij Mesjeu aankwam was ik de enige klant. De waardin stak het op het slechte weer waardoor er geen fietsers zijn.
Ik keerde terug langs het kanaal met ondermeer die oude paaltjes en boten, de eenden en een van de vele bunkers. Aan de sluis was juist 'n schip aan het binnenvaren. Dit stuk van het kanaal wordt niet zoveel bevaren, het is dus 'n zeldzaamheid dat er nog 'n schip versast wordt.
Via die trapjes wandelde ik naar de Stationsstraat. Ik had het gerucht opgevangen dat er 'n begin gemaakt is met "het einde van de schande van Lanaken". Er zou 'n vrachtwagen gesignaliseerd zijn op bewuste plek, "het gat van Lanaken" dat er al meerdere jaren ligt te verkommeren na het faillisement van de vorige eigenaar. En inderdaad, er zijn opruimingswerken bezig, hopelijk zijn alle vergunningen in orde zodat eindelijk komaf gemaakt wordt met datgene wat al lang 'n doorn in 't oog is van de buurtbewoners.
Mijn fietstocht van vandaag mag ik toch iets uitzonderlijks noemen. Ik beklom 8 hellingen en maakte hierbij 709 hoogtemeters. Mijn gemiddelde snelheid vond ik ook nog zo slecht niet: 19,4 km/uur, zeker gelet op al die beklimmingen. Niet slecht dus van de ouwe.
Het was deze week uitkijken welke dag de beste zou zijn om te gaan fietsen. Vanmorgen heb ik dan de knoop doorgehakt en mijn chef-kok gevraagd om het warm eten te voorzien voor deze avond. Na het innemen van de nodige koolhydraten en eiwitten in mijn boterhammen, kon ik vertrekken. Ik voelde mij goed en ik had 'n route klaargemaakt die mij over heel wat hellingen zou leiden.
Ik vertrok via Maastricht naar Bemelen om daar mijn eerste beklimming te maken. De Bemelerberg is altijd 'n opwarmertje. Iets verderop staat de Van Tienhovenmolen van 1855 in het gehucht Wolfshuis, horende bij de gemeente Eijsden-Margraten. Maar daarna kwam dan de Cauberg in Valkenburg. De truc om er boven te geraken is gewoon niet naar boven kijken, maar je ogen te fixeren op je voorwiel. Je bent dan boven voor je er erg in hebt.
De volgende helling was de Geulhemmerberg, 'n loper. Via Meerssen en Bunde maakte ik nog 'n uitstap over dezelfde berg, de Biesenberg aan de kant van Meerssen en de moeilijkere Kloosterberg vanuit Bunde. Vanaf dat punt was het mijn bedoeling om terug naar Maastricht te fietsen en dan mijn weg verder te zetten via de Sint-Pietersberg of ook wel Zonneberg genoemd. Ik kwam in Maastricht eerst voorbij het standbeeld van musketier d'Artagnon. Enkele jonge gasten vonden het geen bezwaar mij te vereeuwigen.
In Sint-Pieter heb je eerst het oude fort en wat verderop 'n hoge inkijk op de Enci-groeve. Eens in Lanaye aan de sluis, begon het laatste stuk van mijn fietstocht, eerst de Muizenberg omhoog om dan in Vroenhoven aan de andere kant van het kanaal terug te rijden naar Kanne. In Kanne ligt de Slingerberg, de laatste hindernis op mijn route. Om te eindigen was het toch 'n kuitenbijter met percentage's boven de 10%.
Mijn laatste foto's maakte ik in Heukelom, gehucht van Vroenhoven en horende bij Riemst. In 2016 telde dat gehucht nog 203 inwoners. Er wordt nog gewag gemaakt van de elektrische draad in WO I. Het begon fris te worden en het avondeten kwam korterbij, ik besloot daarom vandaag niet te stoppen voor 'n drankje maar rechtstreeks naar huis te gaan. Dat Duveltje heb ik dan bij het eten gedronken. Zo, dat was het weer, nu met de benen omhoog.
Wij in Lanaken en omstreken, mogen ons gelukkig prijzen dat er geen sneeuw gevallen is. Elders in het land hebben ze dikke miserie gehad. Ik had compassie met al die automobilisten die naar hun werk gingen.
Bij ons was het gewoon nat van de regen en daar kan ik mee leven. In de voormiddag heb ik onze stadsfietsen even onder handen genomen, het grootste vuil eraf gehaald en ze zodoende 'n beetje toonbaar gemaakt voor de fietsenhersteller. Bij beiden dienen er nieuw remblokjes gezet te worden, de ketting en de versnellingen nagekeken en mijn fiets vertoont 'n minuscuul gaatje in mijn achterband (na enkele dagen staat hij plat achteraan) en de achterverlichting dient hersteld te worden.
In de namiddag had ik zin om nog eens elders te vertrekken voor mijn wandeling, het werd Waltwilder. Ik stapte van de bus aldaar in het centrum en kon al direct 'n bezoekje brengen aan de Sint-Remigiuskerk. Deze dateert van 1862. Ik volgde vandaag de knooppunten 67-504-200-85. Zo kwam ik even later toe in Hoelbeek. Eerst wandelde ik voorbij de school waar op dat moment onze kleinzoon Arne les aan het volgen was en vervolgens kwam ik langs Hoeve Kljèskes. Het woonhuis horende bij de hoeve is van de 18de eeuw.
De mooiste zichten zag ik in het domein Groenendaal met vooral het kasteel als eyecather. Het huidige kasteel is van de 17de eeuw met belangrijke verbouwingen in de 18de eeuw. Ook de waterplassen rond het kasteel nodigen uit tot rust.
Het volgende dorp op mijn reis was Munsterbilzen. Ik kwam daar langs het oude psychiatrisch ziekenhuis. Dat werd in 1895 in gebruik genomen door vier zusters, eerst om onderwijs te geven, later als psychiatrisch ziekenhuis. Van oorsprong was dit gebouw 'n abdij. Na de Franse revolutie werden meerdere gebouwen afgebroken maar hetgeen nu nog rest, is zéér oud. Wat verderop passeerde ik eerst langs de provinciale school en nog wat verder zag ik die runderen staan. Met hun dikke vacht zullen ze geen kou hebben.
Via de Demer wandelde ik uiteindelijk naar Bilzen, de geboortestad van mijn moeder. Het gebouw op de foto is het oude stadhuis. Terugkeren deed ik uiteraard met de bus, maar dat ging niet zomaar, er was nood aan 'n stevige schoentrekker om mij er nog bij te krijgen, de bus zat stampvol met schoolkinderen.
Afsluiten doe ik vandaag met 'n krantenartikel dat ik 10 jaar geleden op facebook gezet heb en dat mij vandaag in herinnering gebracht werd. In dat jaar was ik leider bij de jeugdbeweging KSA en wij organiseerden toen 'n avondvullend programma in de toenmalige zaal Rerem met onze kinderen. Zij traden allemaal op voor hun ouders, grootouders en familie. Als gastvedette hadden wij Ivan Heylen.
Zo, morgen is er weer 'n dag, mogelijk - of eventueel donderdag - 'n fietstocht op het programma.
Vandaag stonden mijn sportieve prestaties maar op 'n laag pitje. Ik heb derhalvedan ook nauwelijks foto's kunnen maken. Deze ochtend ben ik eerst naar de bakker geweest en daarna stond er 'n kort familiebezoek op het programma. Het was 11u00 toen ik daar opnieuw vertrok, tijd nog voor 'n klein extra ommetje. Al bij al was het uiteindelijk nog zeven kilometer, maar buiten die paarden op de Asbeekweg en die mooie versiering onderweg, was er niet veel te fotograferen. Geen nood, morgen is er weer 'n dag met misschien beter weer, nu is het aan het regenen.
Om jullie toch niet met lege handen achter te laten, ben ik eens in mijn archief gedoken. Ik heb al veel Belgisch Limburgse dorpen onder de loep genomen, maar de gemeente Bocholt ontbrak nog. Het is 'n gemeente waar ik jaarlijks één of twee keer passeer als ik naar de Achelse Kluis fiets in Hamont-Achel. Via het kanaal en de dorpen Neeroeteren en Opitter, kom je door Bocholt. Meestal fiets ik dan terug via Overpelt en Hechtel-Eksel.
Bocholt telde op één januari van verleden jaar 13.753 inwoners en werd als plaats al genoemd omstreeks het jaar 1200, Heerlijkheid Bocholt. De bewoners worden Torenkruiers genoemd omdat in 1910 de klokketoren van de kerk verplaatst werd.
Het is weer 'n greep uit 'n massa oude postkaartjes. Geniet ervan.
Vóór ik begin aan mijn dagelijks verslag, wil ik toch nog even terugkomen op mijn fietstocht van gisteren. Ik had het erover dat ik elf keer van mijn fiets ben moeten stappen wegens hindernissen. In carnavalsmiddens hebben ze daar hartelijk mee gelachen en mij fijntjes te kennen gegeven dat het zo moest zijn. Jullie moeten weten dat het getal "11" heilig is in het carnavalgebeuren, denk maar aan de Raad van Elf, activiteiten beginnen steeds bvb. om 20u11, jubileums worden gevierd na 11 - 22 - 33 - enz. jaar. Daarnaast was er gisteren nog 'n speciaal cijfer, 666, het getal van de Duivel. Ik ga altijd na 'n stevige fietstocht op de weegschaal staan en deze keer was mijn gewicht, 66,6 kg. bloot aan de haak.
Maar dit allemaal terzijde, ik wilde vandaag na het ontbijt toch even de wandelschoenen aantrekken. Het was nog maar pas 8u10 toen ik vertrok en mijn eerste foto's zijn derhalve niet om over naar huis te schrijven, maar "so what". Paarden heb ik meestal altijd voor de lens, ook deze keer. En dan kwam Pietersheim in 't zicht. Met wat foto's van de burchtruïne trok ik verder doorheen het bos om te eindigen in de kinderboerderij.
Ik had nog wat tijd en goesting, daarom ben ik nog even de blauwe route ingestapt, de route die ons naar de Heidemolen brengt.
Met deze schrijfsels zit de voormiddag er weer bijna op. Dadelijk gaan we nog eens de benen elders onder tafel steken, dat mag nog weleens.
Zoals ik in mijn titel schrijf, waren er vandaag vervelende hindernissen onderweg, dadelijk meer hierover. Mijn bedoeling was om vandaag te gaan fietsen, mijn route lag al klaar, het was alleen nog wachten op goed weer. En daar schortte het schoentje, de buienradar (KMI) gaf omstreeks 11u30 - 12u00 regen. Het zou toch weer niet waar zijn .... ?? Voor alle zekerheid ben ik maar direct naar de bakker gewandeld om brood en pistolets te kopen. Terug thuis even gesakkerd en het was precies of ze het ergens hierboven gehoord hadden, ineens kwam de zon erdoor. En die regen, .... de wolken waren van de radar verdwenen.
Ik kon mij na de broodmaaltijd dus klaar maken. Mijn fiets was al proper, ik kon dus direct vertrekken naar mijn bestemming, Heppeneert aan de Maas. Langs het kanaal reed ik in volle zon, best aangenaam. Van al die kapellen die ik vandaag zag, heb ik er die van Mazenhoven uitgekozen om er 'n foto van te maken. Deze werd gebouwd in 1894 en is gewijd aan O.L.Vrouw van Overwinning.
En toen begon het, hindernissen onderweg. Telkens ging het over 'n breedte van ocharme 1 meter waarbij het beton werd verwijderd om de put naderhand opnieuw te vullen. Zo ben ik "elf" keer van de fiets gemoeten. Het verwonderde mij achteraf dat ik toch nog 'n gemiddelde snelheid van méér dan 22 km/uur gehaald heb.
Langs de Maas zijn er vele mooie plekjes die 'n foto waard zijn, maar vandaag wilde ik niet de toerist uithangen maar mij bezighouden waarvoor ik vertrokken was, ... fietsen. In Heppeneert aan de Sint-Gertrudiskerk ben ik even gestopt om 'n banaan te eten. Energie binnenspelen blijft belangrijk.
Eens Heppeneert voorbij, fietste ik linksaf naar het kolenspoor tussen Maaseik en As. Het is 'n zegen voor de fietsers dat dit oude spoor 'n fietssnelweg geworden is. Vandaag was ik op het meetpunt, fietser nr. 154. Je komt er ook onder de Ecovallei Vossenberg, op 4/6/2022 oa. ingehuldigd door minister Zuhal Demir. Wat je ook moet doen op dat kolenspoor, zeker niet van de weg afgeraken, je zou zomaar 'n frisse duik maken in 'n grote plas water.
In As nam ik het besluit om daar niet te stoppen voor 'n pauze, maar gewoon verder te fietsen richting Maasmechelen en "fietsen door de heide". Via Zutendaal en Eigenbilzen, fietste ik tenslotte naar Gellik, hopende dat ik daar wel 'n pauze kon nemen, en dat lukte. Voor 'n goed begrip, éérst de koffie en dan de Duvel.
Om mijn fietstocht rond te maken heb ik uiteindelijk nog 'n lus gemaakt doorheen Kompveld, Veldwezelt, effe de grens met Nederland over en via Smeermaas terug naar huis. Bijna 80 km. op de teller, ik ben best tevreden. Regelmatig de zon gezien, niet te veel wind en de temperatuur viel mee. En die laatste foto, ... de voorstelling van onze carnavalskrant verleden jaar met op de foto, links onze burgemeester Marino Keulen, minister Zuhal Demir en prins Wouter I.
Vandaag moesten we het doen met 'n schrale wind. Nee, die vroege lente laat nog even op zich wachten. Vanmorgen heb ik mijn fiets gereinigd en het was koud aan de handen. Dat heb je als je natuurlijk spons en water gebruikt om het grootste vuil eraf te krijgen. Maar hij is weer in orde voor 'n volgende fietstocht, mogelijk morgen als de wind geen roet in het eten gooit.
Deze namiddag heb ik mijn hoge wandelschoenen aangetrokken, het bos in. Ik vertrok via Sparrendal omhoog naar de Bessemerberg. Bovenaan ging ik naar links. De bedoeling was om het fietspad Zutendaal - Gellik voor 'n groot deel te gaan volgen. Juist vóór het einde van dat pad, ben ik nog even rechtsop gegaan om uit te komen op de Houterstraat.
En gezien ik in de buurt was, heb ik geprofiteerd om nog eens het recreatiepark De Krieckaert binnen te wandelen. Taverne De Krieckaert was ook open, 'n tasje koffie zou wel smaken. In het park hebben ze op diverse plaatsen figuurtjes neergezet, uit hout geknutseld.
Terugkeren deed ik via de Kerkstraat, de Kewithdreef en de Kounterstraat. Daar staan enkele bomen die zo te zien veel hinder hebben gehad van felle winden. En aan de Sportoase was er bij wijze van spreken, geen kat te zien. Uiteraard, de kinderen zaten nog op school, maar ook tijdens mijn wandeling heb ik nauwelijks iemand gezien, zelfs geen enkele wielertoerist. Die felle wind heeft toch velen afgeschrikt.
Tja, en morgen, hopelijk kan ik fietsen. Het zal dan naar Heppeneert gaan. En wat die laatste foto betreft, jullie denken er maar het fijne van. Maar ik moet die venten niet, zeker niet hun absurde voorstel.
Vandaag stond weer in het teken van 'n uurtje lesgeven in 'n klas van het 4de leerjaar in het lager onderwijs. Samen met vriend en collega-redactielid Jef, dienden wij om 13u00 aanwezig te zijn in de klas van juf Caro in het Linc Parc, de vroegere Alicebourgschool.
Gemakshalve heb ik vandaag mijn wandeling van deze morgen naar de bakker, betrokken bij mijn Stravagegevens. Ik wilde na dat les geven, thuis gewoon effe tijd maken voor mezelf in afwachting tot de begroeting bij de begrafenisondernemer van mijn overleden overbuurvrouw. Tijd en goesting om nog extra aan sport te doen, was er vandaag niet meer.
Dat les geven ging prima, Jef en ikzelf hebben mekaar goed afgewisseld, de een vulde de ander goed aan. De klas was iets rumoeriger als gisteren, maar als ervaringsdeskundigen hadden wij daar geen probleem mee.
We maakten de kinderen oa. het verschil duidelijk tussen 'n gewone krant (bvb. Het Belang van Limburg) en onze Bèssemgezèt, we vertelden over carnaval en het ontstaan ervan en wij hadden het ook over het plaatselijke dialect. Opvallend vandaag was dat er meer kinderen dan gisteren, het dialect nog spraken en verstonden.
Voila, met de laatste foto's van de kinderen en hun juf, is onze krant zo goed als klaar. Ik heb alles digitaal doorgestuurd naar onze lay-outer die vandaag nog de beste foto's eruit kiest en morgen gaat de krant naar de drukker. Op 21 februari wordt ze officieel voorgesteld op het gemeentehuis op 'n wervelende avond met uitreiking van diverse prijzen, 'n buuttereedner of tonprater (maar dan zonder ton) die de plaatselijke politiek op de korrel neemt en met de burgemeester van Maastricht als eregast. Die avond worden wij dan als redaktieleden in de bloemen gezet.
Vanmorgen was ik al vroeg uit de veren, ik diende zoals gisteren al verteld, les te gaan geven in 'n klas van het 4de studiejaar. Mijn vriend en mede-redactielid Jean-Pierre en ikzelf waren tijdig (8u30) aan de school. We werden al direct verwelkomd door Meester Arden waarna we naar 'n klas werden gebracht waar alles al klaar stond voor onze powerpointpresentatie. Even later kwamen de kinderen binnen en konden wij beginnen. Om het kort te houden, de kinderen waren allemaal aandachtig en geïnteresseerd en ze hebben goed meegewerkt. Hierbij enkele pagina's van onze presentatie. Morgen moet ik dit nog eens overdoen, 'n andere klas en nu met vriend en collega Jef.
Mijn sportieve prestaties van vandaag stonden al op papier, 'n fietstocht naar Heppeneert tegen Maaseik. Maar, ... het weer liet zich niet van zijn beste kant zien, grijs, vochtig, natte wegen en onaangenaam. Het werd dus 'n wandeling, deze keer via Veldwezelt naar Maastricht.
Ik vertrok via de Industrieweg waar nieuwe bedrijven hun locatie gaan vinden. Daarna kwam ik voorbij aan 'n banner met info over de Neanderthalersite. Wat verderop, juist over de grens, doen die zwaarden in die steen ons herinneren aan Hertog Alva, de generaal en landvoogd van de Nederlanden in de 16de eeuw.
Ik volgde vandaag gewoon het fietsroutenetwerk (11-3-1) waarbij ik oa. langs de Sint-Lambertuskerk kwam. Die kerk is nog vrij recent, gebouwd tussen 1913 en 1916, maar omwille van verzakkingen in de ondergrond niet meer in gebruik als kerk maar privé opgekocht.
Voor het eerst ben ik eens het Waldeckpark ingestapt, het park waar je oa. dat kanon nog ziet staan en overblijfselen van oude versterkte gebouwen. Het is hier dat musketier D'Artagnon in 1673 sneuvelde. Bijna in het centrum kwam ik weer eens voorbij aan die muurschildering die verwijst naar de mensenrechten.
Mijn pauze nam ik in de Bisschopsmolen, 'n koffie en 'n punt vlaai. De laatste foto maakte in in het toeristisch bureau op de Kleine Staat.
Dadelijk hebben wij onze verbetervergadering van onze carnavalskrant. Morgen dienen er nog enkel foto's toegevoegd te worden van het klasje waar ik naar toe moet en dan kan de krant naar de drukker. Het is 'n oplage van 12.000 stuks, te verspreiden over Groot-Lanaken.
Soms ligt goed en slecht nieuws niet ver uit mekaar. Vanmorgen kreeg ik eerst te horen dat onze overbuurvrouw overleden is in de leeftijd van 89 jaar om effe later dan goed nieuws te vernemen van één mijner vrienden. Hij is al 'n tijd - medisch gezien - op 'n slechte weide, maar nu liet hij ons verstaan dat zijn behandeling aanslaat en hij terug op de goede weg is. Ik ben blij voor hem.
Deze ochtend was het nog grijs in Lanaken maar gaandeweg de dag kwam de zon erdoor. Ik wilde vandaag nog eens op 'n deel van de rode route wandelen. Ik vertrok hiervoor doorheen de Blindevijversweg. Daar staat ook een der mooiere bomen van de streek. Vervolgens ging het linksop, de Sprokkelstraat in om helemaal op het einde van die straat, het bos in te stappen. Met gewoon rechtdoor te gaan, kwam ik vanzelf op de rode route. Regelmatig was het klimmen en dalen, getuige die 77 hoogtemeters. Op enkele wandelaars na en 'n verdwaalde mountainbiker, was ik helemaal alleen op deze route. Het is dan ook niet evident voor velen om nu dit parcours te volgen, zoals gezegd 'n glooiend parcours en vele drassige stroken. Verschillende waterplassen waren zelfs nog bevroren.
Maar goed, ik heb het mij alleszins niet beklaagd, de zon scheen, zuurstof in de lucht en niks om mij zorgen over te maken. Morgen voormiddag moet ik iets speciaals gaan doen, les geven in 'n klas van het lager onderwijs (4de studiejaar). De les gaat over carnaval, ons carnavalskrantje "de Bèssemgezèt" en over het Lanaker dialect. Ik geef die les samen met 'n collega-redactielid. Ook donderdag in de namiddag is er 'n klas aan de beurt. De bedoeling is om de kinderen gedurende max. 1 uur bezig te houden, foto's nemen inbegrepen. Die foto's komen dan met goedkeuring van de school, in onze carnavalskrant.
De dag stond vandaag in het teken van de kleinzoon. Zijn juffrouw was met haar collega's naar 'n pedagogische studiedag en de mama en papa waren werken.
Vanmorgen hebben wij hem geklopt in 't wakker worden, de bomma en de bompa hebben dus 'n goede nachtrust gehad.
Zijn geliefkoosde activiteit is tegenwoordig schaken, één maal per week gedurende 'n uurtje, krijgen ze onderricht op school van een der leerkrachten. En nu wil hij natuurlijk zijn kennis uitproberen tegen de bompa. Met wat aanwijzigingen links en rechts, heeft hij mij tweemaal schaakmat gezet. Hij fier als 'n gieter natuurlijk.
In de namiddag trokken we met ons twee naar het skatepark aan de Sportoase. Het was prachtig weer en hij heeft er zich kunnen uitleven. Vlak in de buurt was 'n omheind voetbalveldje en 'n papa en zijn zoontje waren er aan het voetballen. Met mijn goedkeuring is hij gaan vragen of hij mee mocht doen, en natuurlijk, dat mocht. Naderhand klaagde hij 'n beetje over pijnlijke beenspieren, hij was er te heftig ingevlogen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat dit het lot is van elke sportman in het begin van 'n training.
Foto's werden nog gemaakt achter het college en op het traject van de Finse piste, 'n loopparcours. Thuis aan tafel met 'n lekker vieruurtje, was alle spierpijn ineens verleden tijd. Hij heeft zich geamuseerd en bomma en bompa genoten weer van zijn aanwezigheid.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik zou er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dat zou mij te ver brengen. Ik heb wel 'n aantal foto's geselecteerd, allemaal van Fotolink. Bedankt Ronny voor de mooie foto's. 
Ik betrap me er dikwijls op dat ik van 'n bepaald gebouw, natuurelement of iets dergelijks, nauwelijks iets vanaf weet. Met 'n beetje googlen leer je weer van alles bij. Daarom ga ik ook om de zovele weken naar de bibliotheek. Boeken lezen is al jaren 'n passie. Mooi vond ik vanmorgen daar die lego-opstelling. 
Ik heb direct 'n nieuw kaartje gevraagd. In dezelfde straat zag ik een der etalages versierd met de kleuren van carnaval.
Desalniettemin ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n stevige wandeling. De optie om dat te doen samen met de bus - heen of terugreis - heb ik maar direct laten vallen, er is vandaag namelijk 'n nationale betoging in Brussel. En de chauffeurs van De Lijn hebben nog al eens de vervelende gewoonte om daar aan mee te doen. 
Tijd en goesting om nog extra aan sport te doen, was er vandaag niet meer. 
Ik ben Eddy Meuris