|
Tja, het is nog altijd winter, ook al scheen de zon. Dat wil zeggen dat ik nog niets kan doen in onze tuin, de composthopen liggen er bevroren bij en om te snoeien, is het nog te vroeg. Ik heb mij in de voormiddag dan maar binnenshuis nuttig gemaakt. 
In de namiddag zag ik 'n fietstocht wel zitten, eentje met de stadsfiets, niet overdreven ver dus. Mijn bestemming was deze keer Visé. Ik vertrok in Briegden aan het kanaal en fietste in Vroenhoven onder de brug door. In Kanne was het noodzaak om aan de andere kant van het kanaal te geraken, ik wilde doorrijden naar de sluis van Lanaye. Eens daar gepasseerd, was het gewoon rechtdoor naar Visé langs het kanaal. In Visé liggen veel plezierbootjes voor anker. 
En eens Visé buiten, kwam ik even door 'n klein stukje van de Voerstreek, 'n paar honderden meters in Moelingen. Maar de Voer was niet mijn verdere doel, ik ging gewoon linksaf naar Eijsden. Daar fietste ik eerst langs die oude herenhoeve, het Reinekenshof uit 1722 en wat verderop langs het kasteel van Eijsden. Dat dateert van 1636. Er woont nog steeds 'n adelijke familie. 
Terugkeren deed ik via de Wilhelminabrug in Maastricht en dat witte huis, kort aan de Sandersweg, mijn enige beklimming van de dag. In Smeermaas zag ik dat er nog voldoende tijd was voor wat extra kilometers. Zo ging ik eerst doorheen Hochter Bampd en vervolgens naar Herbricht. Daar stond ik even stil aan die steen die ons herinnert aan de inspanningen die de beide Limburgen leveren om de Maas in bedwang te houden. 
Tenslotte maakte ik nog 'n foto van het kasteel van Rekem om dan via Neerharen terug te fietsen naar het Kerkplein in Lanaken. Met ene warme cécémel in de maag, ging ik uiteindelijk naar huis. Weer 55 km. met de stadsfiets, niet slecht. En die zon, ... die was er van het begin tot het einde, zalig fietsen noemen ze dat. 
|
Ik ben Eddy Meuris