|
Oef, het is eindelijk gelukt om mijn fietstocht naar Thorn te maken. Het weer zat er natuurlijk voor iets tussen - zonnig en relatief weinig wind - en ik had de permissie om al in de voormiddag te kunnen vertrekken. En omdat ik dan toch over voldoende tijd beschikte, heb ik er maar ineens 'n 100-plus rit van gemaakt. 
Het was rond de klok van 11u00 wel beslissen of ik al dan niet in korte broek zou vertrekken. Gezien de temperatuur rond het middaguur rond de 18° zou zijn, ben ik vertrokken in korte broek, voor het eerst dit jaar. Ook de rest van de kledij was wat luchtiger dan de voorbije weken, en maar goed ook. Behoudens de eerste kms. heb ik geen last gehad van eventuele koude. 
Ik vertrok via Rekem en Boorsem langs de Zuid-Willemsvaart. Aan knooppunt 44 ging ik rechtsaf om daar het oude kolenspoor te volgen tot in Wurfeld. Dit is 'n gehucht van Maaseik. Wat verderop heb je de kasteelhoeve Nieuwenhof, daterend uit de 18de eeuw. Het is in bezit van de fam. Nyssens. Een hunner voorvaderen was burgemeester van Maaseik, midden de 19de eeuw.
Het volgende kasteel op mijn route was Borgitter in Kessenich, deelgemeente van Kinrooi. En dat de grens met Nederland héél kortbij is, dat zie je op dat plannetje waarop het kasteel te zien is.
En dan kwam het doel van mijn tocht in 't zicht, Thorn. Op voorhand had ik opgezocht of de Pannekoekenbakker geopend was. En dat hij smaakte, dat hoef ik jullie niet te vertellen.  Het Witte Dorp deed uiteraard alle eer aan. Dat Wijngoed bestaat sinds 2001 en beslaat 'n oppervlakte van 7 hectare. 
Terugkeren deed ik via de familiejachthaven de Spaanjerd in Kinrooi. Vervolgens reed ik door kleine dorpjes zoals Geistingen. Eens in Aldeneik, effe gestopt om mijn laatste boterham te verorberen aan de Mynekomplas, 'n visvijver. Aan de Pater Sangersbrug was het gewoon rechtdoor langs de Maas. O ja, Pater Sangers was van Stevensweert en ijverde voor de toenadering tussen de beide Limburgen. 
Mijn laatste foto's maakte ik in oa. Dilsen-Stokkem en Mazenhoven, gehucht van Leut en horende bij Maasmechelen.
Om mijn 100 km. rond te krijgen, ben ik nog even richting Maastricht gereden. Zo kwam het dus dat ik zowel in het noorden als in het zuiden, effe de grens met Nederland ben overgestoken. En die Duvel tenslotte, die had niet de tijd om warm te worden. 
Uiteraard ben ik meer dan tevreden na zo'n rit, zeker met mijn gemiddelde snelheid (22,92 km/uur), wetende dat op het eind de wind toch wat strakker was. Het heeft mij toch niet belet om tussen Maastricht en Smeermaas goed door te trekken met 'n snelheid boven de 30 km/uur.
|
Ik ben Eddy Meuris