aantal stappen: 1.501.147 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 129
aantal fietstochten: 82
Zoeken in blog
29-07-2025
De Babbelbus.
Toen ik in de vooravond mijn verslag aan het maken was, gaf ik nog aan dat 'n sportieve activiteit er vandaag niet zou inzitten. Ik had in de voormiddag nog 'n verfklus gedaan en in de namiddag begon het te regenen. Lange tijd zag het er naar uit dat die buien Lanaken bleven teisteren. Geen nood, 'n goed boek is altijd prettig.
Maar eens 'n sportman, altijd 'n sportman. Na het avondeten was er 'n droge periode en deed ik toch liever iets actiefs dan gewoon in de zetel zitten. Ver wilde ik niet gaan, gewoon de benen even uitslaan.
Via het Uilenstraatje en het brugje achter de Sportoase, wandelde ik naar de Kounterstraat. Vervolgens stak ik de weg over naar de Kewithstraat. Dit is een mijner favoriete straatjes, zeker met links het kasteel en daarnaast, Hoeve Kiewit. Paarden lopen er ook altijd, ik blijf meestal even staan om die dieren te bewonderen.
Wat verderop rechts heb je dan dat onverharde pad naar de Bosstraat. Ik wandelde terug naar huis via de Eikelenweg en de Postweg. Op die laatste straat, aan de Sint-Servaaskerk, kondigt 'n bord aan dat morgen woensdag, de Babbelbus er zal staan. Dit is 'n geweldig initiatief van Dienstencentrum Aan de Statie. Het zorgt ervoor dat vele straatgenoten ongedwongen 'n babbel kunnen hebben met mekaar onder het genot van 'n lekkere tas koffie.
Bijna thuis, kleurde de hemel nog "regen-blauw" (of hoe moet je dat zeggen ...???). Gelukkig zegt de buienradar dat het nu toch droog blijft. Tot morgen. En o ja, zij die de postkaartjes van Tessenderlo nog niet gezien hebben van mijn vorige verslag vandaag, doen!!
Het was vanmorgen 'n beslissing "a la minute", de deuren van onze stallen zouden geverfd worden nu het nog droog was. De regen zou komen rond 14u00, en het was dus kwestie om niet teveel tijd te verliezen bij het lezen van de krant. Eerst dienden die deuren en de houten omkadering wat opgeschuurd te worden om ze vervolgens met 'n natte doek te reinigen. Daarna kon ik beginnen. En zo tegen 11u00 zat de klus er op. Toen was het hopen op nog enkele droge uurtjes. Helaas, de buienradar had gelijk met zijn tijdstip, de regen kwam er. Gelukkig kwam die regen niet van het zuiden zodat mijn deuren toch grotendeels gevrijwaard bleven van al die nattigheid. En het moet gezegd, na drie uur waren ze toch al enigzins opgedroogd.
Maar dat sporten - wandelen of fietsen - dat heeft er deze namiddag nooit ingezeten. Bleef het effe droog, dan was dat hoop en al voor 'n half uurtje waarna de hemelsluizen zich weer opentrokken. Het is nu bijna 17u00 en nog is het niet gedaan met regenen. Ik denk dat ik vandaag gewoon thuis blijf en mijn boek verder uitlees.
In de plaats serveer ik jullie weer 'n Belg. Limburgse gemeente, Tessenderlo. Niet dat ik er veel kom, het is 'n hele afstand per fiets vanuit Lanaken, maar het is 'n specialleke, gewoon door de ligging er van. Ze noemen het ook wel eens de "neus van Limburg", diep gelegen tussen Antwerpen en Vlaams-Brabant. Het heeft te maken met 'n abdij, las ik in de geschiedenis van de gemeente.
Ook bij Tessenderlo heb ik mij moeten beperken tot het aantal postkaartjes, er zijn er teveel. Geniet ervan. En zou ik te elfder ure toch nog gaan wandelen, dan lezen jullie dat straks wel.
De goesting was er om vandaag verder te doen met de verfwerken, nu onze staldeuren. Maar het onstabiele weer deed mij toch twijfelen, en maar goed ook, omstreeks 11u30 is er 'n fikse bui over Lanaken gevallen. Mijn vrouw en ik hebben ons dan maar bezig gehouden met huiselijke taken.
Na de volgende bui - zo rond 13u00 - besloot ik toch te gaan wandelen. Ik wilde nog eens naar Maastricht gaan. Voor alle zekerheid had ik mijn fietsregenjasje aangedaan, enerzijds voor het geval dat het weer zou gaan druppelen en anderzijds, het gaf wat extra warmte. We zijn dat niet meer gewoon, zo rond de 20°.
Ik vertrok via Smeermaas en zag al direct dat het debiet van de Maas maar vrij laag is. Je zou zomaar kunnen oversteken naar Borgharen. Wat verderop was er juist 'n schip aan het versassen in de Bosscherveldsluis. Die sluis is er sinds 1930. Met 'n ommetje via de Pastoor Moormanstraat en de Améliebrug, wandelde ik onder de Noorderbrug door, richting het centrum van Maastricht.
Vandaag ben ik eens op mijn gemak over het Vrijthof gewandeld. Daar staan verschillende oude gebouwen, oa. het theater aan het Vrijthof. De kant aan het Vrijthof was 'n voormalig hotel uit 1805. Daarachter huist het theater in nieuwbouw. Wat verderop het plein zie je 'n oud gebouw dat vroeger 'n militaire functie had. Het werd gebouwd tussen 1736 en 1738. Op de gevel is de spreuk "je maintiendrai" te lezen, de wapenspreuk van het Huis van Oranje-Nassau.
Opvallend op het Vrijthof waren ook die kleurrijke figuurtjes. Verschillende toeristen waren er foto's aan het maken. Rechts van die figuurjes staat de Basiliek Sint-Servaas. Het zou de 4de kerk zijn op die locatie. De huidige kerk - of beter basiliek - is deels nog van de 10de eeuw. Een paar straatjes verder, laten enkele gevelstenen zien dat Maastricht 'n oude stad is. Je hebt daar 'n huis van 1706 en het huis daarlangs is van 1661.
Maastricht is vooral 'n wirwar van kleine straatjes, 'n zaligheid om daar te wandelen. Maar donkere wolken noopten mij tot de terugtocht, met de bus naar Lanaken. En maar goed ook, halverwege de reis terug, begon het weer goed te regenen. Met wat geluk zou het in Lanaken terug droog zijn, en zo geschiedde.
Met 'n wandeling van iets meer dan 10 km. mag ik weer niet klagen. Ik ben wel benieuwd of ik deze week nog aan fietsen toekom ... En die laatste foto, dat ben ik rechts beneden met mijn ouders. Mijn vader was postbode. De man helemaal links was mijn grootvader, de vader van ons ma. Altijd mooie herinneringen.
Deze ochtend was het beslissen, doe ik het of doe ik het niet. Er dienden nog wat ramen 'n tweede verflaag te krijgen en dat was voorzien voor morgen of dinsdag. Maar je kent dat, van uitstel komt afstel, zeker als de weersverwachtingen voor de volgende dagen ook niet schitterend zijn. Het was dus kijken of het zou regenen, ... en dat zou het doen omstreeks 8u30, zij het minimaal. We hebben samen de knoop doorgehakt en ik ben eraan begonnen iets vóór 8u00. Uiteindelijk is het dan toch droog gebleven, we namen dus de juiste beslissing.
Na het opruimwerk en de koffie, kon ik dan op pad voor 'n wandeling. Vandaag heb ik de sportieve groep waarin mijn blog zich bevindt, weer eens eer aangedaan. Met 'n afstand van 11,38 km. was het dus een der langere wandelingen van de laatste weken. Ik vertrok naar Smeermaas om daar links de Kanaaldijk in te wandelen.
Het is daar fijn wandelen, af en toe kom je wat fietsers tegen. En die braambessen, ... je vindt ze nu overvloedig. Ik blijf er toch af, zeker aan de laag groeiende bessen. Wat verderop kom je dan voorbij het kasteel van Hocht. Ik ben benieuwd wie de nieuwe eigenaars worden.
Aan de kanaalkom zie je de kerk van Neerharen in de steigers staan. het gebouw wordt nog eens grondig gerenoveerd. Aan de sluis van Neerharen, ging ik linksaf, richting Pietersheim. In deze tijd van het jaar is de toegang tot de burchtruïne altijd verzekerd. Vandaag was er 'n grote groep KSA-ers op bezoek.
Via een der wandelpaden langsheen de velden, keerde ik terug naar huis. Ik ben benieuwd of die regenmassa die de buirenradar voorspelt ook effectief Lanaken zal aandoen. Ik hoop van niet want de ramen staan nog open om te drogen. Nog ene fijne zondagnamiddag.
Het is geschied, alle ramen op het gelijkvloers en de 1ste verdieping, zijn geverfd. Meer zelfs, één der ramen die ik gisteren onder handen nam, heeft zelfs al 'n tweede "couche" gekregen. Dat was nodig omdat dit raam meer te lijden heeft van zon en regen. Ook het raam van onze slaapkamer kan 'n tweede laag gebruiken. Dat zal iets voor maandag of dinsdag zijn. Dan zal ik ook de deuren van onze stallen in het nieuw zetten met dezelfde verf. Maar omdat deze jongen er vandaag vrij vroeg aan begon, was ik al klaar, juist vóór het middageten.
Gezien mijn wederhelft niet zinnens was om de deur te verlaten (de ramen stonden nog open) om bvb. te gaan winkelen, had ik de tijd voor mezelf en besloot ik te gaan fietsen. Mijn route was rap klaar: Bemelen - Valkenburg - Bunde - Maastricht. Ik vertrok dus via de Noorderbrug naar Bemelen. Daar fietste ik eerst de berg naar boven, intussen een van mijn favoriete bergjes. Wat verderop kom je in Wolfshuis, 'n gehucht of buurtschap (zoals ze in Nederland zeggen) van Eijsden-Margraten. Daar staat de Van Tienhovenmolen, gebouwd in 1855 en sinds 2000 terug maalvaardig.
Daarna reed ik de Daalhemerweg naar beneden, naar het centrum van Valkenburg. Vandaag liet ik de Cauberg letterlijk links liggen om vervolgens weer naar zo 'n klein gehucht of buurtschap te rijden, Plenkert. Ik ben al dikwijls langs dat Protestants kerkje gereden maar er nog niet gestopt. Het was 'n voormalige Hervormde Kerk uit 1891. Groot was echter mijn verrassing toen ik korterbij kwam, het is nu 'n restaurant met de naam Ambrozijn, dit sinds 2021.
Terugkeren deed ik via Beek en Ulestraten. In dat laatste dorp staat ook 'n oude kapel, in de volksmond, Centekapel genoemd. Gebouwd werd ze in 1857. Nadat ik de helling Waterval was afgereden, fietste ik uiteindelijk nog de Biesenberg in Humcoven naar boven. Het stijgingspercentage is max. 10%. Nadien was het gewoon terugfietsen naar Maastricht, deze keer op voor mij minder bekende wegen. Ik heb gewoon de zon in het vizier gehouden en mij de bedenking gemaakt: "alle wegen leiden naar Maastricht". En zo geschiedde.
Gezien ik nog geen pauze genomen had, besloot ik via Smeermaas en Hochter Bampd, naar Neerharen te fietsen voor 'n terrasje bij Mesjeu. Onderweg zag ik de runderen weer pootje boden in de Maas.
Zo, het is nu bijna 19u30, tijd om af te ronden en de benen omhoog te leggen, dat heb ik nu wel verdiend.
De weergoden waren mij gunstig gezind vandaag, het was droog en het waaide maar heel matig, ideaal dus om te verven. Maar "first things first", we waren net uit ons bed om 7u15, toen er iemand stond aan te bellen aan onze voordeur. Het was de werkman die onze ramen en kozijnen kwam reinigen alsmede de overkapping van ons terras. Wij dus héél blij dat uiteindelijk die overkapping grondig werd proper gemaakt. Ze doen dat met osmose water. Er komt nu weer veel daglicht onze keuken binnen.
En eens alles droog was, kon ik beginnen aan het afplakken van de ramen. Gewapend met twee verfborstels, 'n dikke en 'n dunne voor het fijn werk, kon ik beginnen. Klokslag 12u00 was ik rond op het gelijkvloers. Juist voor ik dit verslag nu aan het maken ben, heb ik de ramen op de 1ste verdieping al afgeplakt, verfwerk voor morgen dus.
De wandeling van deze namiddag had dus niet veel om het lijf, zij het dat ik toch ene hele voorraad foto's mee terugbracht naar huis. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat naar Pietersheim. Ik wandelde eerst doorheen de Kinderboerderij om vervolgens via de grachten, naar de burchtruïne te gaan. Ik kan het niet laten, maar foto's nemen is daar 'n "must". Toen ik door dat lage poortje stapte, maakte ik de bedenking dat de bewoners van toen, niet groot van gestalte waren.
Vanuit de toren had ik ondermeer zicht op 'n groep mensen die 'n koppeltje stond op te wachten dat aan het trouwen was in de burchtkapel. Ik ben ook nog eens de bezoekersruimte binnen geweest. Ik verliet het domein via de toegangspaal en die mooie veldbloemen.
Terugkeren deed ik via het O.L. Vrouwebeeld op de Koning Albertlaan. Dat was het voor vandaag, morgen is het dus weer werken-dag. Maar eens alles geverfd is, zijn we weer gerust voor 'n tweetal jaar.
Deze ochtend hoorde ik op de radio vertellen dat het nu wetenschappelijk bewezen is dat dagelijks 7.000 stappen zetten, gelijk staat aan 'n gezonde levenstijl. De fabel van 10.000 stappen per dag, mag dus in de prullenbak gekieperd worden. Let wel, voor wie het kan, die 10.000 stappen (= +/- 7,5 km.) zijn nog altijd beter dan die 7.000 stappen (= +/- 5,250 km.).
En gezond bezig zijn, dat had vandaag voor mij zelfs gekund zonder die 7.000 stappen. Ik ben weliswaar deze morgen te voet naar de bakker geweest, maar daarna heb ik al mijn ramen op het gelijkvloers en de 1ste verdieping, lichtjes opgeschuurd, dit als voorbereiding voor de verfklus die mij te wachten staat. Daarna had ik toch goesting om te gaan wandelen.
Het was al nà 15u00 toen ik vertrok. Eerst wandelde ik doorheen de Bosstraat om daarna doorheen het verlengde van die straat, richting het bos te stappen. Op de rode route kom je dat jagershutje tegen. Langs de bosrand heb ik deze keer verschillende paarden gezien. Het was verder maar kalm in 't bos, ik heb nauwelijks iemand gezien.
Bij het thuiskomen had ik meer honger naar boterhammen dan naar de koers. Straks bij Vive le Vélo krijgen we het toch in geuren en kleuren uitgelegd wie er gewonnen heeft en op welke manier.
Normaal gezien komt morgen 'n firma onze ramen en kozijnen reinigen. Daarna, als het droog blijft met weinig wind, kan ik al beginnen te verven. Eerst de bovenverdieping, en bij 'n volgende gunstige dag, de ramen beneden. De fiets zal dus even aan de kant blijven. Wat moet, dat moet.
En die laatste foto, dat moet ergens einde de jaren '50 geweest zijn, ik vermoed 1958. Ik was toen 4 jaar en mijn vader, toen 32 jaar, overleed het jaar nadien in 1959. De foto werd gemaakt in Bilzen aan de woning van mijn moeders ouders, mijn grootouders. Hoe jong ik ook was, ik herinner mij er toch nog het een en ander van.
Mijn dag had ik mooi opgedeeld, in de voormiddag was ik bezig in de tuin, in de namiddag was er tijd voor 'n fietstocht. Veel opzoekwerk wilde ik er niet aan besteden, gewoon in het zadel en richting de Zuid-Willemsvaart. Ik nam hiervoor mijn stadsfiets.
Ik vertrok via de sluis in Lanaken, langs het Verbindingskanaal tot in Neerharen. Daar ging ik de brug over om verder door te fietsen langs de rechteroever van het kanaal tot in Mechelen a/d Maas. Op dat punt kun je rechts terugfietsen naar Kotem, en rechtdoor rij je dan richting Lanklaar. Op dit punt komen er veel fietsers voorbij, het is dan ook niet vreemd dat er bij goed weer, 'n ijskar staat. Ik fietste gewoon rechtdoor.
Op de site van Hotel Beau Séjour kun je altijd mooie foto's nemen, zeker van dat oude huisje. Met 'n klein verplicht ommetje doorheen het centrum van Lanklaar, bereikte ik de brug over het kanaal die mij verder zou brengen naar As. Het is het oude Kolenspoor, tegenwoordig 'n fietssnelweg. Rond 15u00 was ik er fietser 411.
Mijn bedoeling was om in het station van As te pauzeren, maar .... om te beginnen hadden zij geen vlaai en vervolgens bleek mijn bestelde Cécémel maar niet door te komen. Er liep nochtans genoeg bedienend personeel rond. Ik ben gewoon vertrokken om mijn geluk elders te beproeven. Ik heb aan het station wel enkele mooie foto's gemaakt.
En die pauze nam ik dan in Opgrimbie. Ik weet dat je daar altijd terecht kunt voor goede "marchandise" met 'n vlotte bediening. Ik kwam daar trouwens aan de praat met 'n klant die ook in Lanaken woont en toevallig - via zijn vrouw - bevriend is met mijn zus. De wereld is klein.
Eenmaal thuis kon ik nog net de laatste 10 km. zien van de rit in de ronde. Het is altijd met dichtgeknepen billen toekijken hoe ze naar die laatste rechte lijn afstormen. En ja, het was weer prijs, 'n stevige valpartij.
Als toemaatje, 'n oude foto van 1982. Met die club heb ik meer dan 30 jaar competitie volleybal gespeeld in de amateurliga V.K.S. (Vlaams Katholiek Sportverbond). Waar is de tijd toen we nog soepel en lenig waren ....
Het was vandaag ene simpele dag, geen uitschieters, gewoon op 'n plezante manier je tijd omkrijgen. Deze ochtend ben ik brood gaan halen en nadien heb ik enkele uurtjes in de tuin gewerkt. In de namiddag wilde ik vanuit Eigenbilzen, 'n wandeling terug naar huis maken, maar aangezien de verschillende buienradars mekaar tegenspraken, nam ik het zekere voor het onzekere en heb ik 'n wandeling gemaakt in eigen streek.
Ik vertrok via de tunnel aan de Stationsstraat naar de brug van Briegden. Ik volgde gewoon het jaagpad naar Veldwezelt. Onderweg zag ik de schapen grazen op het rechtertalud. Eens de brug over in Veldwezelt, wandelde ik doorheen de Industrieweg. Vanuit deze positie kon je goed de dreigende donkere wolken zien, maar ik heb nauwelijks 'n druppel gevoeld.
Vandaag heb ik geprobeerd om mijn blog in de sportieve groep, nog eens wat eer aan te doen. Met 'n gemiddelde van 5,96 km/uur, heb ik goed doorgestapt. Het was vandaag ook de bedoeling om mijn wandel/fietsschoenen uit te testen. Als we gaan wandelen in de Westhoek, dan is het kwestie om over schoenen te beschikken die ik zowel voor mijn wandelingen als voor mijn fietstochten kan gebruiken. Ik moet zeggen dat deze test goed geslaagd is.
In het Cultuurcafé ben ik uiteindelijk nog iets gaan drinken en mij tegelijkertijd vergewist van de stand van zaken in de Tour de France. Nu ik dit verslag aan het maken ben, luister ik naar de live-uitzending van de VRT. Dat de beste moge winnen op de Mont Ventoux.
Oeps, gisteren heb ik toch effe 'n foutje gemaakt. Toen ik 'n rondrit aan het maken was door vele gastenboeken, heb ik sommigen 'n lang weekend gewenst. Nu geldt dat natuurlijk alleen voor ons Belgen, de vrienden/vriendinnen - Nederlanders hebben er niks aan dat wij Belgen vandaag onze Nationale Feestdag vieren. Bij deze dus, foutje rechtgezet.
Vanmorgen was het snel beslissen wat te doen vandaag. Normaal gezien wilde ik deze namiddag gaan fietsen met de koersfiets, maar na raadpleging van de buienradar, was het toch wenselijk om in de voormiddag al iets te doen. En dat "iets doen" werd uiteindelijk 'n toeristisch ritje met de stadsfiets.
Ik vertrok in Briegden langs het jaagpad van het Albertkanaal. In Kanne stak ik de brug over. Het doet mij herinneren om daar eens 'n wandeling te gaan maken. Ik vervolgde mijn weg tot in Lanaye aan de sluis. Daar ging ik linksaf richting Maastricht. Het doel van mijn rit zag ik op dat groot bord, de Sint-Pietersberg. Je rijdt er naartoe via de Zonneberg en het gebied Slavante. Eens boven op Slavante, heb je 'n geweldig uitzicht. Via dat smal poortje loopt de Zonneberg verder omhoog met pieken tot 12,8%. Met mijn stadsfiets was het stoempen en geregeld op de trappers gaan staan, maar ik ben boven geraakt. Het was voor 't eerst sinds vele jaren dat ik die kant van de Sint-Pietersberg ben opgereden.
Wat verderop heb je dan 'n mooi uitzicht op de groeve. Een vriendelijke man was bereid om 'n foto van mij te nemen. Het was druk op de Sint-Pietersberg, ook aan het fort waren er veel toeristen. Terugkeren deed ik via enkele kleine straatjes in Maastricht. In Lanaken nog ene fijne babbel gehad met 'n bevriend koppel, Jos en Fabienne. Ik ken Jos al mijn heel leven, samen op school gezeten, samen in de jeugdbeweging KSA, samen volleybal gespeeld en nadien samen gesport.
Nu ik dit verslag aan het maken ben, stel ik vast dat ik enkele foto's in overschot heb, het zal dus kiezen worden welke wel, en welke dus niet, dit verslag opsmukken. Op de buienradar kleurt het seffens blauw, regen op komst dus. Maar goed dat mijn activiteit er al op zit.
Nee, vandaag werd er niet gefietst, ik diende bij de bakker het bestelde brood en broodjes te gaan afhalen. En omdat het dan toch besteld was, kon er eerst 'n mooie wandeling aan voorafgaan.
Ik vertrok aan het Uilenstraatje. Daar loopt sinds enige tijd 'n kip rond te paraderen. Ze beseft waarschijnlijk niet dat er ooit eens 'n fietser haar niet meer kan ontwijken en 'n lelijke val kan maken. Mijn vrouw kijkt altijd goed uit als ze er voorbij fietst.
Vervolgens wandelde ik richting het jaagpad langs het Verbindingskanaal. Ik ben benieuwd wanneer de nieuwe fabriek op de achtergrond, in bedrijvigheid gaat. Via de sluis vervolgde ik mijn weg naar Tournebride. Onderweg ben ik toch even blijven stilstaan bij dat jong leven. Daar kan ik nu echt van genieten, stilstaan en naar die beestjes kijken.
Aan het bord met verwijzing naar Pietersheim, ging ik linksaf. Vandaag ben ik niet doorheen het domein gestapt, maar ik nam gewoon de Koning Albertlaan, de Winningerstraat en de Drie Eikenstraat. Helemaal op 't eind kwam ik terug uit op de straat, genoemd naar onze eerste Koning. Ze waren er nog volop bezig met het opbouwen van het podium waar straks oa. Isabella A zal optreden.
Nadat ik mijn bestelling was gaan afhalen, wandelde ik terug naar huis via 't Hofje. Wat ons deze namiddag nog gaat brengen, dat zal van de goesting afhangen, we zien wel. Nog 'n fijn verlengd weekend.
Eens ik in "the zone" ben van het fietsen, kan ik bij wijze van spreken wel elke dag mijn fiets van stal halen, zonder dat het begint tegen te zitten. Het is nu eenmaal 'n passie. Maar let wel, het hoeft daarom niet elke keer zo 'n tocht te zijn gelijk gisteren waar ik over 'n vijftal hellingen gereden ben. Het mag ook onder het motto: "niks moet, alles mag".
Zo trok ik deze namiddag richting de Maas. Eerst fietste ik naar Smeermaas en vervolgens doorheen Hochter Bampd. Wat me vandaag opviel, dat waren de vele kajakkers op de Maas. Vanaf Smeermaas tot in Geneuth voorbij Kotem, zag ik vele kajakkers. Ik zag ook dat de Nederlandse runderen en paarden, aan het pootje baden waren in de Maas. Die beesten hebben het ook warm.
In Geneuth zelf - 'n gehucht van Kotem - fiets ik regelmatig en dan zie ik telkens die kerk aan de andere kant van het water. Vandaag was ik toch nieuwsgierig over welke kerk het nu juist gaat. Het is de Sint-Jozefkerk van het dorp Meers, horende bij Stein. De kerk is van 1910 en het dorp heeft +/- 1.000 inwoners.
Vervolgens fietste ik doorheen Kotem om dan in het dorp Boorsem toe te komen. De kerk daar is héél oud, van 1791. Uiteraard is nadien nog veel bijgebouwd. Het is de Sint-Joriskerk. Het hoofdaltaar is zelfs nog ouder, van 1696. Naast de kerk, enkele herdenkingen aan gevallen soldaten in de wereldoorlogen.
Terugkeren deed ik via de Oude God en de Ucoverpoort in Rekem. De Bistro en de poort dateren van 1630. Die Chouffe NA (0,4%) smaakte. Daarna was het gewoon richting Lanaken fietsen, evenwel met 'n klein ommetje langs La Butte aux Bois. Voila, het weekend kan niet meer stuk.
Vandaag krijgen jullie twee fietstochten voor de prijs van een. In de voormiddag ben ik naar onze schoonzoon gefietst om wat eitjes te gaan halen. Ze hebben vijf kippen en die leggen wekelijks tussen de dertig en vijfendertig eitjes. Met hun drieën krijgen ze die hoeveelheid eitjes nooit verwerkt, ze zijn dus maar al te blij dat ze er wat kwijt kunnen aan ons. Uiteraard was het nodig om bij terugkeer, rustig te fietsen zodat ik al niet met 'n omelet thuis aankwam.
In de namiddag wilde ik profiteren van het goede weer om nog 'n stevige fietstocht te maken. Volgende week verspellen ze regelmatig regen en de tocht met Hubert van gisteren, had voor mijn doen wat te weinig hoogtemeters. Ik wilde zoals eerder al eens gezegd, deze keer de Brakkeberg in Berg en Terblijt wel eens opfietsen ipv. telkens naar beneden te rijden.
Ik vertrok via Smeermaas en de Noorderbrug in Maastricht om vervolgens richting Bemelen en Berg en Terblijt te fietsen. In Berg ben ik even gestopt aan de Mariakapel. De oorspronkelijke kapel dateert van het midden van de 19de eeuw. Door verbredingswerken aan de Rijksweg, werd ze in 1950 afgebroken en in 1957 opnieuw opgebouwd.
En dan, na de afdaling van de Geulhemmerberg, kwam dan de Brakkeberg. Het is 'n beklimming van slechts 670 meter, maar wel met 'n stijgingspercentage van 9,6% met 'n max. van 12,4%, 'n stevige kuitenbijter dus. Na de Brakkeberg reed ik in Valkenburg de Cauberg naar beneden, ook 'n ervaring. Op de Daelhemerweg omhoog, kom je voorbij de Fluweelengrot, 'n plek die veel bezoekers trekt.
Pauzeren deed ik vandaag in Eijsden, 'n ijsje leek me wel doenbaar vandaag, het was er warm genoeg voor. En voor 7,75 euro kun je niet in 't zak gezet zijn. Vervolgens fietste ik de brug tussen Moelingen en Lixhe over. Wat verderop heb je 'n mooi zicht aan de Maas op Eijsden.
Onderweg was ik mij aan 't bedenken hoe ik zou terugfietsen. Ik wilde nog 'n bergje overfietsen, en dat werd dan uiteindelijk de Muizenberg in Kanne. Eer ik eraan begon, heb ik nog even 'n bezoekje gebracht aan de mooie Heilig Grafkapel aan de voet van de Muizenberg. De kapel werd gebouwd in 1714 en is 'n Rijksmonument. De kapel werd gebouwd op 'n terrein van de toenmalige kasteelheer Baron van Dopff.
Terug in Lanaken heb ik mij nog 'n biertje gedronken (mijn merk) eer ik naar huis ging. Straks kijken we weer naar Vive le Vélo. En o ja, dat koppeltje dat vandaag zijn 50-jarig huwelijksfeest viert, nogmaals mijn felicitaties en hopelijk viel de stress nog mee omwille van het bezoek van de burgemeester.
Als je met 'n vriend gaat fietsen, dan is het niet zo evident dat je onderweg veel foto's kunt nemen. Het verstoort het ritme en de ander heeft er in feite geen boodschap aan dat je foto's neemt om ze later op 'n blog te zetten. Het is 'n ander verhaal als je 'n route kiest met "ups and downs", dan ben ik meestal wat vroeger boven op 'n helling dan Hubert en kan dan af en toe 'n foto maken. Maar, het is wat het is.
De route van vandaag was zo gekozen dat we op 't eind nog zouden passeren aan de Decathlon in Eisden. Dat is 'n grote sportwinkel waar je alles vindt, gaande van sportartikelen, kampeermateriaal, kledij, enz. Hubert had nog van alles nodig voor onze fietsvakantie in de Westhoek.
We vertrokken via Gellik, Eigenbilzen en Zutendaal, om in Genk doorheen Kattevennen te fietsen. Vervolgens ging het doorheen het Molenvijverpark in Genk. Het was gewoon wat nrs. volgen van het fietsroutenetwerk. We hebben redelijk wat kms. gefietst doorheen de bossen en langs rustige paden. Uiteindelijk kwamen we aan in Opglabbeek. Daar staat de Sint-Lambertuskerk. Het oude schip en koor, dateren van de 16de eeuw. In 1928 werd de kerk vergroot en kregen dat schip en koor, 'n andere functie.
Opglabbeek deed bij Hubert ook 'n belletje rinkelen, zijn schoondochter is er namelijk bibliothecaris. Wij er dus heen, maar .... ze was er niet, 'n vrije dag. Geen nood, wij trokken verder richting As. Normaal gezien zou ik er even pauzeren, maar het werd al wat later en Hubert had nog inkopen te doen, wij reden dus verder richting Lanklaar met de intussen beroemde passage: "fietsen doorheen het water". Het was er vandaag vrij druk.
Ook de fietsroute verderdoor naar de oude mijnsite van Eisden, was 'n beproeving wegens de vele wandelaars en fietsers. Tja, het is bouwverlof en velen profiteren van het mooie weer. In de Decathlon was het precies gratis, terwijl Hubert zijn ding ging doen, heb ik buiten wat rondgeneusd. Het was er 'n komen en gaan van kooplustigen.
We waren nog maar juist vertrokken in Eisden, toen Hubert problemen kreeg met zijn versnellingsapparaat. Het stond achteraan op het kleinste tandwiel toen zijn schakelaar aan het stuur, niet meer wilde meewerken. Het was dus met de grote versnelling terug naar huis. We kozen onze route zo dat we weinig of geen hellingen meer moesten maken. Uiteindelijk is hij toch niet meer thuis geraakt, hij is naar zijn dochter gefietst in de hoop dat ze hem naar huis kon brengen met de auto.
Zo ben ik dan alleen thuis geraakt, zonder pauze, niet onderweg en niet op het einde. Al bij al, toch 'n prettige fietstocht.
Woensdag vandaag, het midden van de week. Buiten wat kleine werkjes in de tuin en naar de bakker gaan deze ochtend, had ik niet zo direct plannen. Het was kiezen tussen 'n wandeling en 'n fietstocht. En gezien het warme eten verzet werd naar deze avond, koos ik voor de fietstocht.
Ik vertrok richting Gellik, dan de brug in Eigenbilzen onderdoor om vervolgens in Munsterbilzen langs het oude spoor" Hasselt - Lanaken - Maastricht" te fietsen. In Bilzen ben ik omwille van de wekelijkse markt even moeten omrijden. Zo kwam ik voorbij het Park Haffmans. Dat park deed mij denken aan Jazz Bilzen, de moeder van alle Belgische festivals. Het werd georganiseerd tussen 1965 en 1981. Aanvankelijk was het 'n echt jazzfestival (ondermeer Toots Thielemans trad op in 1965) om nadien uit te groeien tot 'n rockfestival. De laatste drie edities gingen door in het Park Haffmans. Die beelden herinneren ons aan die periode. De oprichter van het festival was Fons Coch, de vader van Jan Koch. Ik heb nog lessen Frans gehad van Fons. Hij begon zijn lessen stevast met de volgende woorden: "Bonjour mes amis, ça va bien? Première question". Fons is geboren in 1921 en overleed in 1996.
Nadat ik Bilzen buitenreed via de oplopende Brugstraat, passeerde ik nog Waltwilder en Hoelbeek. In Mopertingen was 'n woning mooi versierd omwille van 'n 50-jarig huwelijk. Wat verderop aan de weg rechts naar Hees, zag ik dat er nog wat ruimte was voor 'n lus doorheen het dorp. Ik kwam eerst voorbij de Sint-Quintinuskerk, daterende uit de 19de eeuw. De toren ervan is nog het overblijfsel van de vorige kerk, afgebroken in 1842. Iets verderop, kwam ik voorbij de Sint-Gerarduskapel uit 1900.
Terugkeren deed ik ondermeer door langs de archeologische site van het voormalige Fort aan de Zouw te fietsen. Het was 'n Karolingisch Fort in Romeinse steil. Het ligt op het Lanakerveld. Met nog 'n laatste stukje Maastricht, gewoon enkele woningen bij mekaar, keerde ik terug naar huis.
En die laatste afbeelding, .... er mag al eens gelachen worden. Morgen ga ik 'n langere fietstocht maken.
Vandaag had de dag niet zoveel om het lijf, vanmorgen naar de dokter voor mijn maandelijkse controle en verder in de voormiddag, me wat bezig gehouden. In de namiddag zijn we met ons twee naar Rekem gebust om in de plaatselijke doe-het-zelf winkel, wat materialen aan te kopen om binnenkort onze ramen 'n goei beurt te geven. Voor de kenners: Linitop Teak, schuurpapier, verfborstels, afplaktape, ... Nu nog 'n gepaste datum prikken. Ik heb er zin in.
Na het avondeten ben ik dan toch even de deur uit geweest voor 'n korte wandeling. Ik vertrok via de Epesiastraat, langs camping San Lanaco op de Lepelvormweg en dan aan die bank, sloeg ik rechts af, de rode route in. Het is er bijwijlen smal en de wortels van de bomen, vragen voortdurend je aandacht.
Aan die twee banken moest ik de beek over. Gelukkig was het droog zodat ik niet wegglibberde op die stenen. Wat verderop zag ik aan 'n boom 'n klein kapelletje hangen. Het moet toch zijn dat de Limburgers 'n rechte lijn met hierboven hebben ... ha, ha, ha.
Terugkeren deed ik via de Asbeekweg en de Bessemerstraat. Deze laatste straat is één der vier invalswegen naar het centrum vanwaar je de kerk goed kunt zien liggen.
Om te eindigen heb ik 'n vraag naar jullie. Onze medeblogster Marianne heeft tijdelijk 'n onderbreking ingelast en ze zou - indien het ging - terugkeren naar Bloggenland. Maar dat tijdelijke duurt al 'n hele tijd. Weet er iemand wat er precies aan de hand is? Dat moet niet per ce in het openbaar beantwoord worden, dat mag ook op mijn e-mailadres: eddy.meuris20@gmail.com.
Seffens nog naar 'n concert kijken van Deep Purple in Montreux in 2006. Het was recent te zien op VTM4. Uitgesteld kijken is tegenwoordig 'n handige oplossing.
Het was voorwaar weer 'n goed gevulde dag. Eerst naar de bakker en dan nieuwe boeken gaan halen in de bibliotheek. Vervolgens de klimop tegen onze stallen wat bijknippen en in de moestuin heb ik enkele courgetteplanten moeten uittrekken wegens 'n virus op de planten. Wij sproeien niet met chemisch spul, en dan heb je af en toe ongezonde planten. Je wil ook niet het risico lopen om ziek te worden.
Daarna had ik eindelijk de firma aan de lijn die 'n datum heeft geprikt om onze terrasoverkapping te komen reiningen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om - hopelijk toch - de boel gereinigd te krijgen.
In de namiddag had ik dan de tijd om 'n kleine fietstocht te maken. Ik nam gewoon de stadsfiets en ik had op de pc 'n rit gemaakt, in en rond Maastricht. Ik vertrok via Veldwezelt om dan in Maastricht het standbeeld van d' Artagnan te passeren. Via 'n klein straatje, de Kakeberg, fietste ik naar de binnenstad. Gezien ik niet over de Wilhelminabrug kan wegens werken, moest ik de Sint-Servaesbrug over.
Aan de andere kant dus van de Maas, in Wijck, kom je voorbij de Maaspunttoren. Deze zou gebouwd zijn in de 14de eeuw. vervolgens fietste ik via de nrs. 4 en 5 van het fietsroutenetwerk naar Gronsveld, naar de Torenmolen. Deze is gebouwd tussen 1618 en 1623 maar brandde volledig uit in 1944 tijdens WO II. In de vijftiger-jaren werd hij volledig vernieuwd.
Gezien mijn planning niet verder ging dan wat nrs. achter mekaar opschrijven, had ik niet in de smiezen dat ik vanaf nr. 5 de Bronckberg moest opfietsen, toch 'n lelijk ding. 2,3 km. lang met 'n max. stijging van iets meer dan 10%. Dat kan al tellen om daar met de stadsfiets aan op te rijden. En gezien ik dan toch bezig was met bergop rijden, dan kon de Bemelerberg er ook nog wel bij. Daar ben ik bijna boven, even gestopt aan de Hoeve Drogenberg. Dat is nu 'n vakantiehuis met 3 kamers voor max. 25 personen. De hoeve is 300 jaar oud.
Terugkeren deed ik op het gevoel, wat onbekende wegen inslaan om uiteindelijk de top van de Geulhemmerweg te passeren. Daar kwam ik dus weer op gekend terrein. Het was vanaf daar in Berg en Terblijt, terugfietsen naar Maastricht. Op vele straathoeken kom je van die typisch kapelletjes tegen, dit is gewijd aan Maria. Daarna kwam ik nog voorbij aan het kasteel van Maastricht om uiteindelijk via de Noorderbrug naar Smeermaas te fietsen.
Het laatste stuk fietsen was uiteindelijk nog het moeilijkste, het was echt beuken tegen de wind. Die koude cécémel zorgde op het Kerkplein dan ook voor 'n welgekomen verfrissing. Thuis heb ik het einde van de koers nog kunnen volgen. Het was ene verdiende winnaar. Tot morgen.
Ik moet het toegeven, ik zit nu met 'n half slapende kop dit verslag te maken. Het warme middagmaal was zéér lekker en voeg daar dan nog 'n paar glazen wijn aan toe, dan weet je het wel. Ook waren we - zoals elke dag eigenlijk - al vroeg uit de veren om vervolgens te gaan winkelen. Er dienden weer grotere hoeveelheden meegenomen te worden. Ik was dus nodig om alles thuis te krijgen. Om 9u00 waren we al terug van het shoppen. Na de koffie ben ik dan gaan wandelen.
Het is altijd overleggen met mezelf waarheen 'n wandeling mij kan brengen. Vandaag koos ik voor de route langs het kanaal. Ik vertrok via het Uilenstraatje om vervolgens aan de voormalige Sappi het jaagpad te kiezen. En op zondag krioelt het van fietsers, bijna alle wielertoeristen waren zo te zien op pad. Ik probeer toch op zulke dagen uit dat gefriemel weg te blijven als fietser.
Ik kijk liever naar de beestjes langs het kanaal. Dit exemplaar liet het zich allemaal welbevallen, geen spoortje onrust te bemerken. Eens ik toekwam in Tournebride was de stap naar Pietersheim rap gezet. Met het kasteel op de achtergrond wandelde ik naar de grote dreef. Daar zag ik in de verte 'n jong hertje. Je ziet die beestjes nauwelijks overdag, toch zeker niet in de dreef waar altijd wandelaars voorbijkomen.
Via de gracht en de ezeltjes in de Kinderboerderij, verliet ik Pietersheim om naar huis terug te keren. Seffens gaat het met de benen omhoog en vallen de ogen dicht, het zij zo. Straks wel nog naar de koers kijken. Benieuwd of Tim Merlier de rit kan winnen.
Groeve 't Rooth in Bemelen was vandaag mijn doel. Deze beklimming loopt parallel met de Bemelerberg, maar is veel steiler. Waar de Bemelerberg verschillende bochten heeft en 1 km. lang is, gaat de Groeve recht omhoog en is 830 meter lang. Dus hoe korter, hoe steiler. Het was al effe geleden dat ik daar nog eens omhoog fietste.
Daarna kwam ik in Valkenburg voor mijn tweede helling van de dag, de Cauberg. Maar vóór ik aan de helling wilde beginnen, zag ik dat bord staan. Dat triggerde mij tot het nemen van 'n foto. De mensen op het terras vroegen mij, breed glimlachend, welke mijn keuze was. "Omhoog, verstand op nul en mijn blik op oneindig", heb ik hen verteld. In werkelijkheid, mijn blik gericht op mijn voorwiel en gewoon duwen.
Na de Cauberg volgt traditioneel de Geulhemmerberg. Maar eer je die kan beklimmen, moet je eerst de Brakkeberg naar beneden fietsen. En die passage begin ik meer en meer als gevaarlijk te beschouwen. Het is er recht naar beneden aan 'n hoge snelheid. Uiteraard stort ik mij niet als 'n kamikaze naar beneden, maar hou ik mijn handen aan de remmen om bij iedere bocht af te remmen. Het is deze bergaf die mij zoveel nieuwe remblokjes doet plaatsen. Volgende keer rij ik daar omhoog.
In Berg en Terblijt, na de Geulhemmerberg, maakte ik 'n foto van 'n oude woning. Daarna ging het rechtsaf naar Meerssen en de Waterval omhoog, de vierde helling van de dag en een mijner favorieten. Via Genhout kwam ik al rap in Elsloo. Daar moet je altijd rekening houden met verschillende straten met kinderkopjes en kasseien. Niet mijn favoriete ondergrond, maar je moet er langs. Die mooie oude huisjes maken natuurlijk veel goed.
Iets verderop ligt dan de brug, terug naar België, meer bepaald naar Kotem. Daar nam ik mijn enige pauze van de dag. Gezien ik daar nog maar goed 50 km. op de teller had, besloot ik om nog 'n lus in eigen streek te fietsen. Eerst doorheen Boorsem en Uikhoven om vervolgens in Rekem de Molenberg omhoog te fietsen. Ze zeggen wel eens "Red Bull geeft je vleugels", maar die Duvel deed bij mij hetzelfde, ik vloog bijna de Molenberg omhoog. Terugkeren deed ik via de Besmer en Gellik.
Een mooie rit, vijf hellingen en veel amusement, meer moet dat niet zijn.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ook het raam van onze slaapkamer kan 'n tweede laag gebruiken. Dat zal iets voor maandag of dinsdag zijn. Dan zal ik ook de deuren van onze stallen in het nieuw zetten met dezelfde verf. Maar omdat deze jongen er vandaag vrij vroeg aan begon, was ik al klaar, juist vóór het middageten. 
Het was voor 't eerst sinds vele jaren dat ik die kant van de Sint-Pietersberg ben opgereden.
Ik ben Eddy Meuris