|
Het was voorwaar weer 'n goed gevulde dag. Eerst naar de bakker en dan nieuwe boeken gaan halen in de bibliotheek. Vervolgens de klimop tegen onze stallen wat bijknippen en in de moestuin heb ik enkele courgetteplanten moeten uittrekken wegens 'n virus op de planten. Wij sproeien niet met chemisch spul, en dan heb je af en toe ongezonde planten. Je wil ook niet het risico lopen om ziek te worden. 
Daarna had ik eindelijk de firma aan de lijn die 'n datum heeft geprikt om onze terrasoverkapping te komen reiningen. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om - hopelijk toch - de boel gereinigd te krijgen. 
In de namiddag had ik dan de tijd om 'n kleine fietstocht te maken. Ik nam gewoon de stadsfiets en ik had op de pc 'n rit gemaakt, in en rond Maastricht. Ik vertrok via Veldwezelt om dan in Maastricht het standbeeld van d' Artagnan te passeren. Via 'n klein straatje, de Kakeberg, fietste ik naar de binnenstad. Gezien ik niet over de Wilhelminabrug kan wegens werken, moest ik de Sint-Servaesbrug over. 
Aan de andere kant dus van de Maas, in Wijck, kom je voorbij de Maaspunttoren. Deze zou gebouwd zijn in de 14de eeuw. vervolgens fietste ik via de nrs. 4 en 5 van het fietsroutenetwerk naar Gronsveld, naar de Torenmolen. Deze is gebouwd tussen 1618 en 1623 maar brandde volledig uit in 1944 tijdens WO II. In de vijftiger-jaren werd hij volledig vernieuwd. 
Gezien mijn planning niet verder ging dan wat nrs. achter mekaar opschrijven, had ik niet in de smiezen dat ik vanaf nr. 5 de Bronckberg moest opfietsen, toch 'n lelijk ding. 2,3 km. lang met 'n max. stijging van iets meer dan 10%. Dat kan al tellen om daar met de stadsfiets aan op te rijden. En gezien ik dan toch bezig was met bergop rijden, dan kon de Bemelerberg er ook nog wel bij. Daar ben ik bijna boven, even gestopt aan de Hoeve Drogenberg. Dat is nu 'n vakantiehuis met 3 kamers voor max. 25 personen. De hoeve is 300 jaar oud.
Terugkeren deed ik op het gevoel, wat onbekende wegen inslaan om uiteindelijk de top van de Geulhemmerweg te passeren. Daar kwam ik dus weer op gekend terrein. Het was vanaf daar in Berg en Terblijt, terugfietsen naar Maastricht. Op vele straathoeken kom je van die typisch kapelletjes tegen, dit is gewijd aan Maria. Daarna kwam ik nog voorbij aan het kasteel van Maastricht om uiteindelijk via de Noorderbrug naar Smeermaas te fietsen.
Het laatste stuk fietsen was uiteindelijk nog het moeilijkste, het was echt beuken tegen de wind.  Die koude cécémel zorgde op het Kerkplein dan ook voor 'n welgekomen verfrissing.  Thuis heb ik het einde van de koers nog kunnen volgen. Het was ene verdiende winnaar. Tot morgen.
|
Ik ben Eddy Meuris