|
Als je met 'n vriend gaat fietsen, dan is het niet zo evident dat je onderweg veel foto's kunt nemen. Het verstoort het ritme en de ander heeft er in feite geen boodschap aan dat je foto's neemt om ze later op 'n blog te zetten. Het is 'n ander verhaal als je 'n route kiest met "ups and downs", dan ben ik meestal wat vroeger boven op 'n helling dan Hubert en kan dan af en toe 'n foto maken. Maar, het is wat het is. 
De route van vandaag was zo gekozen dat we op 't eind nog zouden passeren aan de Decathlon in Eisden. Dat is 'n grote sportwinkel waar je alles vindt, gaande van sportartikelen, kampeermateriaal, kledij, enz. Hubert had nog van alles nodig voor onze fietsvakantie in de Westhoek. 
We vertrokken via Gellik, Eigenbilzen en Zutendaal, om in Genk doorheen Kattevennen te fietsen. Vervolgens ging het doorheen het Molenvijverpark in Genk. Het was gewoon wat nrs. volgen van het fietsroutenetwerk. We hebben redelijk wat kms. gefietst doorheen de bossen en langs rustige paden. Uiteindelijk kwamen we aan in Opglabbeek. Daar staat de Sint-Lambertuskerk. Het oude schip en koor, dateren van de 16de eeuw. In 1928 werd de kerk vergroot en kregen dat schip en koor, 'n andere functie. 
Opglabbeek deed bij Hubert ook 'n belletje rinkelen, zijn schoondochter is er namelijk bibliothecaris. Wij er dus heen, maar .... ze was er niet, 'n vrije dag.  Geen nood, wij trokken verder richting As. Normaal gezien zou ik er even pauzeren, maar het werd al wat later en Hubert had nog inkopen te doen, wij reden dus verder richting Lanklaar met de intussen beroemde passage: "fietsen doorheen het water". Het was er vandaag vrij druk.
Ook de fietsroute verderdoor naar de oude mijnsite van Eisden, was 'n beproeving wegens de vele wandelaars en fietsers. Tja, het is bouwverlof en velen profiteren van het mooie weer. In de Decathlon was het precies gratis, terwijl Hubert zijn ding ging doen, heb ik buiten wat rondgeneusd. Het was er 'n komen en gaan van kooplustigen.
We waren nog maar juist vertrokken in Eisden, toen Hubert problemen kreeg met zijn versnellingsapparaat. Het stond achteraan op het kleinste tandwiel toen zijn schakelaar aan het stuur, niet meer wilde meewerken. Het was dus met de grote versnelling terug naar huis. We kozen onze route zo dat we weinig of geen hellingen meer moesten maken. Uiteindelijk is hij toch niet meer thuis geraakt, hij is naar zijn dochter gefietst in de hoop dat ze hem naar huis kon brengen met de auto.
Zo ben ik dan alleen thuis geraakt, zonder pauze, niet onderweg en niet op het einde. Al bij al, toch 'n prettige fietstocht. 
|
Ik ben Eddy Meuris