aantal stappen: 1.095.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 92
aantal fietstochten: 52
Zoeken in blog
24-05-2025
Naar Kompveld.
De verhoopte regen is aan het vallen. Het is nu 13u30 en het ziet er naar uit dat we vertrokken zijn voor enkele uurtjes malse regen. Niks te vroeg zou ik zeggen. Uiteraard had ik mij voorzien, de wandeling maakte ik deze voormiddag. Moeder de vrouw wilde nog eens aardbeien van de automaat in Veldwezelt.
Ik vertrok via de Sportoase, het brugje over en dan langs de Kounterstraat naar Gellik. In de Boonakkerstraat was ik aan het twijfelen of ik die koeien al dan niet in 'n grijstint zou fotograferen. Ik heb het toch maar bij kleur gehouden.
Op de Wijerdijk ging het linksaf, het gehucht Kompveld in. Je hebt daar als wandelaar weinig plaats, het is dan ook altijd voorzichtig zijn. Ik wandel meestal aan de linkerkant zodat ik het verkeer op mij zie afkomen. Desnoods kan ik effe in de berm gaan staan.
In Veldwezelt met rechts dat mooie advocatenkantoor, ging ik linksaf, de Kiezelweg volgende tot aan de Beekveldweg, "place to be" om mijn aardbeien te kopen. Het bakje kost nog steeds 4,00 euro. Ik keerde terug via de brug van Briegden en doorheen de tunnel aan de Stationsstraat.
Op de Stationsstraat komt er precies schot in de zaak. Dat spuuglelijk gat wordt hopelijk grondig aangepakt. Er staat toch al 'n kraan en het ijzerwerk dat indertijd werd gelegd, zou mogelijk niet vervangen hoeven te worden.
Dat was het weer voor vandaag. Straks misschien naar de koers kijken. En morgen valt het doek over het kampioenschap voetbal. Union of Brugge? Ik gok op Union.
Zelden heb ik meer moeten schakelen tussen mijn verschillende versnellingen als vandaag. Dat krijg je als je met de stadsfiets wil gaan fietsen in Haspengouw, daar gaat het op en af. Voeg daar ook nog eens die verrekte wind, dan weet je het wel. Op 'n bepaald ogenblik stond ik bijna stil bij het bergaf rijden, ik moest blijven trappen om niet met mijn fiets onderuit te gaan. Maar dadelijk meer hierover.
Mijn dag begon bij de bakker en mijn bestelling voor zondag. Vervolgens maakten wij ons klaar voor 'n half dagje shoppen in Genk. En omdat we er toch waren, hebben we daar dan ook maar onze hoofdmaaltijd genuttigd. En dan ben je in Genk, kom je daar toch wel mijn zus en schoonbroer tegen. Spijtig genoeg hadden ze niet de tijd om samen ergens het glas te heffen.
Eenmaal terug thuis kon ik mij niet inhouden om de fiets van stal te halen. Lang heb ik niet moeten nadenken over het te volgen parcours: Hees - Rosmeer - Rijkhoven - Hoeselt - Bilzen - Munsterbilzen. En daar tussenin, nog 'n trits kleine dorpjes. Ik vertrok onder de oude spoorbrug door om aan het bord van het fietsroutenetwerk, rechtdoor te gaan, nr. 90. Dat is de weg naar Hees, 11 is Veldwezelt en 67 is Eigenbilzen. In Rosmeer staat de Sint-Petruskerk. De kerk is van 1858, de toren is echter heel wat ouder, die zou van de 14de eeuw zijn.
Het was vooral in het begin, 'n echte veldrit, veel op en af en spijtig genoeg ook veel van die vermaledijde betonwegen. Aan het Apostelhuis, horende bij Alden Biesen (bekijk de ligging op het kaartje), ging ik linksaf. Maar vóór ik aan dat Apostelhuis was, moest ik eerst de Keiberg over. Met percentages boven de 11% was dat niet zo evident, ik heb meterslang op de trappers moeten lopen om boven te geraken met mijn stadsfiets. (zie profiel).
Maar toen dat varkentje gewassen was, kon ik verder fietsen naar Hoeselt. Daar kwam ik voorbij aan de Jeugdkapel, boven op 'n heuveltje. De kapel is van 1938. Terugkeren deed ik doorheen het drukke stadscentrum van Bilzen. Op de Markt waren de terrasjes zoals steeds, goed gevuld. Wat verderop passeerde ik de Demer om vervolgens naar Munsterbilzen en Eigenbilzen te rijden. Terug in Gellik zat mijn rit er zo goed als op. Nog 3 km. tot thuis.
Dat was het weer, 40 km. gefietst in toch niet al te gunstige omstandigheden, maar zoals steeds, ik heb mij geamuseerd.
Als je al eens de luierik wil uithangen, dan heeft dat zo zijn repercussies, dan moet je de dag nadien vol aan de bak. Zo kwam het dat ik vandaag de hele voormiddag in mijn tuin ben bezig geweest met snoeien en onkruid wieden. Op het laatst was dat zelfs onder het genot van 'n regenbui. Spijtig genoeg is het stof nauwelijks geblust geworden. Het had wat méér mogen zijn.
In de namiddag had ik goesting om naar Zutendaal te wandelen. Ik vertrok via de hoek Roelerdreef / Bessmerstraat om vervolgens de Bessemerberg omhoog te stappen. In het gehucht Bessemer ging ik linksaf, de Mandelseweg in. Dat is 'n rustige weg die vooral door fietsers gebruikt wordt. En er is daar altijd wat te zien: paarden, 'n oud kruis, 'n aangeklede bank ...
Via de Oude Tramweg wandelde ik naar het centrum, op zoek naar 'n horecazaak. En die vond ik op het Vijverplein, de Kapelanij tegenover de oude Pastorie en het bijhorende poortgebouw. In de Kapelanij werken mensen met ASS oftewel mensen met Autisme Spectrum Stoornis. En ja zeker, ze doen het daar goed, zowel in de bediening als bij het afrekenen.
Ik had nog even tijd vóór mijn bus er aankwam en maakte nog wat foto's in de O.L.Vrouwekerk. Ik kon niet helemaal binnen, de glazen binnendeur was dicht, maar ik heb er al 'n paar keer 'n misviering bijgewoond, het is 'n mooie kerk. Volgens overlevering stamt de kern van de kerk uit de 16de eeuw. In 1898 werden de oude zijbeuken afgebroken en vervangen door nieuwe, waarmede de kerk wat uitgebreid werd.
Zutendaal blijft voor mij altijd 'n bijzonder plaatsje, ik heb er bijna 8 jaar gewerkt. Daarbij wordt het dorp ook nog eens het "groenste snoepje van Vlaanderen" genoemd omdat 42% van haar oppervlakte effectief bos is.
Ken je dat gevoel, "zalig niks doen"? Het overkwam mij vandaag. Ik ben dan wel deze morgen naar de bakker gewandeld, maar de rest van de voormiddag heb ik op mijn luie krent gezeten. Sommigen onder jullie hebben misschien wel al gezien dat ik deze vroege ochtend, op blogbezoek geweest ben. En dat wreekte zich natuurlijk, na het middagmaal vielen mijn ogen dicht en was ik toch 'n klein uurtje van de wereld.
Daarna zijn we met ons tweetjes nog 'n gezellig terrasje gaan doen, "mensen kijken" noemen ze dat. We hebben mekaar toch verschillende keren aangestoot met de melding dat er 'n bekend iemand passeerde, 'n persoon die we al lang niet meer gezien hadden.
Maar eenmaal terug thuis, kriebelde het toch om nog even 'n korte wandeling te gaan maken. Ik vertrok simpelweg doorheen de Asbeekweg met zijn paarden. Vervolgens nam ik de rood/blauwe wandelroute naar rechts, over het vlonderpad. Als je dat pad neemt, dan kom je automatisch voorbij aan die ton en de watermolen van wijlen Miet.
Even wandel je doorheen dichte begroeiing. Het pad komt uit achter de kinderboerderij. De auto van Villa Kakelbont zal vermoedelijk kinderen van de buitenschoolse kinderopvang afgezet hebben in de kinderboerderij en de ernaast liggende speeltuin.
Aan die balkjes wilde ik mij vandaag niet wagen, zeker niet met beide voeten tegelijk omhoog springen en dat in 'n vloeiende lijn. Met die Duvel in mijn lijf, betrouwde ik het niet. In mijn jongere jaren heb ik dikwijls gebruikt gemaakt van de fit-o-meter die verspreid ligt over heel Pietersheim.
Terugkeren deed ik via het Hubert Vranckenplein, genoemd naar onze dorpsgenoot die op 7/1/1944 in Antwerpen gefusilleerd werd door de Duitsers. De man was amper 32 jaar.
En tot slot, op facebook zie je soms nog al eens iets efficiënts, het is toch te hopen. Zo, 'n wandeling van net geen 6 km., het moet kunnen. Dadelijk naar het voetbal kijken, twee Britse clubs tegen mekaar.
Vandaag had ik 'n opdracht meegekregen op mijn fietstocht. Een onzer medebloggers had gezien dat ik vandaag naar het bedevaartsoord Heppeneert zou fietsen. Of ik 'n kaarsje wilde laten branden voor een der buren die qua gezondheid op 'n minder goede weide zit. Dat wilde ik natuurlijk doen, alleen ..... ik had de pech dat er bij mijn aankomst daar, 'n viering bezig was in de kerk. Ik kon de boel daar natuurlijk niet gaan verstoren, het zal voor ene volgende keer zijn.
Ik vertrok in Maastricht via het kasteel Geusselt, gebouwd circa 1620. Daarna bracht de tocht mij in Meerssen om dan wat verderop, rechts af te slaan, de helling "Waterval" omhoog. Dat is een van mijn favoriete bergjes, het gaat omhoog maar je kunt er een gelijkmatige snelheid op na houden. Daarna fietste ik doorheen Spaubeek. Ik heb vandaag vele mooie oude huisjes gezien, dit is er een van.
En dan kwam ik in Geleen. Uiteraard waren ze daar aan het werken aan 'n straat, het was dus effe te voet langsheen de nadar, kwestie om toch maar mijn voorziene weg te blijven volgen. Verder waren er geen hindernissen in Geleen, maar tijd nemen om wat foto's te nemen, die had ik niet. Ik wilde liefst zo snel mogelijk de drukte achter mij laten.
In feite wilde ik vandaag de Maas oversteken in Grevenbicht, dus met het veer over naar Rotem. Maar toen ik in Berg toekwam, kon ik ook daar met het veer over, naar Meeswijk. Veel zou het niet uitmaken, ik diende sowieso rechtsaf te slaan naar Heppeneert. Uiteraard heb ik gedaan wat de schipper van het veer mij opdroeg, remmen vast - motor stop - lichten doven.
In Dilsen ken ik 'n ijssalon, daar had ik vandaag wel goesting in. Normaal gezien zou ik pauzeren in Heppeneert, maar dat ijsje zag ik wel zitten, twee bolletjes chocolade. De zaak heet Boyer Bölke. En dan kwam ik toe in Heppeneert. Toen ik er mijn fiets parkeerde, hoorde ik al het gezang dat vanuit de kerk kwam. En inderdaad, er was 'n viering bezig voor een zo goed al volle kerk. Stiekem heb ik toch 'n paar foto's gemaakt om daarna even in de achterliggende tuin te gaan wandelen. De Sint-Gertrudiskerk is trouwens gebouwd in 1886.
Maar eens Heppeneert achter mij, kon ik terugkeren naar moeder-de-vrouw. Het was gewoon het kolenspoor volgen tot aan de Zuid-Willemsvaart om tenslotte aan de brug naar Mechelen a/d Maas, links af te slaan naar de Maas en mijn laatste stopplaats in Kotem. Dat Duveltje had ik vandaag wel verdiend. Uiteindelijk haalde ik 'n gemiddelde over de hele rit van 22,42 km/uur, maar sinds mijn terugkeer via het kolenspoor, heb ik kilometers lang 'n snelheid gebold van 31 km/uur. Het zijn dus overal de trage wegen, de drukte, de rode lichten, bergop, de Maas over en vooral het voorzichtig zijn waar het moest, die mijn gemiddelde omlaag haalden. Maar mij hoor je niet klagen, ik heb weer 'n mooie rit gemaakt. En voor de toekomst, ... er is 'n kleine kans dat vriend Hubert en ikzelf, af en toe weer eens op pad gaan.
Wie gisteren niet gekeken heeft, die heeft iets gemist. Onze Wout van Aert heeft op 'n magistrale wijze 'n mooie rit gewonnen in de Giro. Ik volg hem op Strava en vandaag rond 17u30, had hij al méér dan 4.000 reacties binnengekregen op zijn account. Ik denk dat iedereen het hem gegund heeft en zeker op zo 'n manier.
Mijn sportieve prestatie heb ik vandaag opgespaard tot na 15u30. In de voormiddag hebben mijn vrouw en ikzelf weer iets afgevinkt van ons to-dolijstje. We zijn naar het gemeentehuis geweest en hebben 'n beslissing laten registreren op ons paspoort, 'n beslissing die we mogelijk later niet meer zelfstandig hadden kunnen nemen.
Na het middagmaal was het de tuin die wat aandacht vroeg. Ik begon met ons gazon. Normaal rij ik in mei geen gras af, maar nu heb ik dat selectief gedaan. Sommige delen wel, andere stukken met veel bloemen, die mogen verder hun gang gaan. Het is eens wat anders. Nadien nog wat onkruid her en der verwijderd tot ik het welletjes vond.
Vandaag wilde ik nog eens die buurtweg tussen de Bremstraat en de Pannestraat gaan bekijken, 'n buurtweg die ik mede dankzij mijn tussenkomst op facebook, opnieuw toegankelijk heb kunnen maken voor de wandelaars. Enkele jaren terug was die buurtweg afgesloten met twee hekkens en een der bewoners had de vermoedelijke intentie om ooit dat stuk buurtweg tot zijn eigendom te kunnen noemen, zeker omdat hij het perceel achter de buurtweg al gekocht had. Maar 'n buurtweg zelf kun je niet kopen en moet vrij toegangelijk zijn voor de wandelaars.
Ik vertrok via de Eikelenweg om daarna rechts de Bremstraat in te wandelen. En inderdaad, de buurtweg ziet er goed uit. Het pad is zelfs aangelegd met 'n mulchlaag, vermoedelijk uitgestrooid door gemeentewerklui.
Op het einde van dat pad, ging ik linksaf het bos in. Vandaag wilde ik niet al te ver gaan, het was kwestie om mijn klok in 't oog te houden. Ik wandelde gewoon rechtdoor tot aan de Bessemerstraat. Wat verderop wandelde ik nog 'n stuk over de drukke Maastrichterweg. Aan de ingang van Camping Jocomo ging ik even het domein in, om uit te komen op de Lepelvormweg.
Daar ging ik nog 'n stukje doorheen het bos om aan dat vlonderpad tenslotte uit te komen op de Asbeekweg. Ik was ruimschoots op tijd voor het avondeten. Morgen wordt er gefietst. Ik vertrek in Maastricht om ergens met het veer de Maas over te steken om vervolgens naar Heppeneert te rijden. Via het kolenspoor en het kanaal zal ik terugrijden. Tot morgen.
Vandaag heb ik mijn woordenschat wat uitgebreid, ik ben namelijk niet gaan wandelen maar gaan hiken. Pardon hoor ik jullie al zeggen, hiken ....???? Tja, enkele Strava-vrienden doen aan hiken en uiteraard was ik nieuwsgierig wat dat nu precies inhoudt. Het is 'n vorm van wandelen maar dan over ruiger terrein, over heuvels en in de bossen en de afstand is doorgaans langer. Ik heb dat vandaag eens uitgetest over 'n ruig parcours, klimmen en dalen over ruwe paden.
In het begin van mijn tocht kwam ik vriend Peter tegen die aan 'n bosloop bezig was. Achteraf zag ik dat hij +/- 21 km. gelopen had in 'n vrij pittig tempo. En dat het stevig klimmen en dalen was, dat kun je misschien zien op een van mijn foto's. Ik had nog maar net de foto gemaakt, toen er twee mountainbikers afgereden kwamen. Het is daar ene ferme duik naar beneden en ik heb hen nog aangemaand om voorzichtig te zijn. Gezien ik mijn gsm nog in de aanslag had, heb ik er eentje dan maar vereeuwigd.
Terugkeren deed ik via het bospad aan de andere kant van de grote weg Zutendaal - Lanaken. Op het eind, aan de bosrand, die foto nog van 'n aantal paarden. Dat was weer in 'n notedop, mijn dagelijks verslag. Wat de verdere namiddag nog zal brengen, ... dat zal van de goesting en het weer afhangen. Tot later.
Deze namiddag stond in het teken van de verjaardag van vriend Hubert. Morgen wordt hij er zeventig en zijn kinderen hadden het een en ander bekokstoofd om dat vandaag met zijn vrienden en familie te vieren. Gezien het bij hem thuis te doen was, hebben ze het hem in laatste instantie wel moeten vertellen, maar dan wel op zo'n manier dat het 'n voldongen feit was. Ze hadden hem wel niet verteld dat de plaatselijke Koninklijke Harmonie Weergalm der Maas om 15u30 'n serenade zou brengen. Hij is er al jaren lid van en heeft steeds 'n belangrijke bestuursfunctie op zich genomen. Hij was aangenaam verrast.
Maar dit allemaal terzijde, de dag begon voor mij om naar de bakker te gaan. Daarna was het wisselen van kledij en vertrok ik voor 'n trip naar Pietersheim. Eerst diende ik nog wat briefjesgeld uit de automaat te halen, daarna nam ik het scholierenpad richting het kanaal. Dat pad wordt zo genoemd omdat alle scholieren komende uit de richting van Neerharen of Rekem (of nog verder) dit pad gebruiken om naar school te gaan ipv. van dat ommetje via de sluis.
Vervolgens was het wandelen tot aan de brug van Tournebride. Daar ging ik linksaf, rechtstreeks naar de hoofdingang van Pietersheim. Gezien het toeristisch seizoen begonnen is, zijn alle ruimtes opengesteld voor het publiek, zoals de kapel en het bezoekerscentrum met zijn archeologische artefacten. Vanop de wallen heb je steeds 'n mooi zicht op het kasteel.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij en de speeltuin. Voila, 'n summiere beschrijving van mijn dag. Dadelijk met de benen omhoog en straks op Canvas het vervolg van mijn programma Oxen.
Stellen wij dan zo moeilijke vragen ...? Wij waren deze voormiddag op gesprek bij een der bevoegde organisaties. Je zou dan denken dat ze toch heel wat antwoorden hebben op onze vragen, maar blijkbaar was dat niet zo. Ze hebben moeten bellen om hulp en volgende week zou ik dan weten wat ons te doen staat, ... hopelijk! Ik ga er verder niet over uitweiden.
Na het middagmaal had ik dan de tijd voor mezelf, wandelen of fietsen? Ik weet niet wat er scheelt, maar het wandelen heeft precies 'n dipje, fietsen staat nog altijd op nr. één. Het werd 'n tochtje met de stadsfiets naar Eijsden.
Zoals steeds, vertrekken de meeste tochten aan de Noorderbrug. Daar zag ik 'n afgebakende zone met 'n finishspandoek, vermoedelijk 'n loopwedstrijd. Eens de Noorderbrug voorbij, heb je dan twee richtingen, links naar Meerssen en rechts naar Bemelen. Ik ging dus vandaag rechtsaf, niet helemaal tot Bemelen maar slechts tot knooppunt 6. Daar was het weer rechtsaf, knooppunt 5 richting Gronsveld en de Torenmolen. Op dat punt heb je 'n mooi vergezicht. Wat verderop reed ik onder 'n brug met 'n fraaie muurschuildering.
En dan kom je in 'n klein dorp met de naam Oost-Maarland. Het is 'n deelgemeente van Eijsden-Margraten en telde op 1/1/2022 juist geteld, 930 inwoners. De Sint-Jozefkerk werd gebouwd in 1927. In Eijsden kun je bijna niet voorbij aan het plaatselijke kasteel. Wederom, ben je ooit in de buurt, stop daar maar eens, er zijn enkele mooie wandelingen rond het kasteel. Het is trouwens gebouwd rond 1636. Kasteel en poortgebouw zijn goed bewaard gebleven.
Op de grens met Moelingen ging ik vervolgens de Maas over, naar het dorp Lanaye. Daar kun je in het seizoen met het veer de Maas over, dan kan sinds 2004. In tegenstellingen met de overige veren (oa. in Uikhoven en Rotem), moet je hier wel 'n kleine overzetkost betalen. Ik maak er nooit gebruik van, ik fiets altijd over de wat verder liggende brug.
En dan aan de sluis van Lanaye, 'n immens grote boot, de Viking Kvasir. Het is 'n cruiseboot voor de binnenvaart en heeft 'n Zwitserse eigenaar. Het kan 190 passagiers herbergen. Van zo kortbij kon ik de ruime slaapkamers zien. Er stonden heel wat fietsers te kijken hoe dit grote schip versast werd. En wat verderop in Veldwezelt zag ik dat containerschip. Met de duwbak voorop, telde ik ongeveer 80 containers. Dat zijn vele vrachtwagens die niet meer onze wegen teisteren.
Tenslotte fietste ik via Briegden terug naar huis. Daar had de chef-kok gezorgd voor boekweitpannenkoeken met spek en uien. En of dat gesmaakt heeft ....
Het was vandaag weer 'n goed gevulde dag, eerst naar de bib voor nieuwe boeken en dan kort na het middagmaal, naar Maastricht om te gaan shoppen. En eenmaal terug thuis had ik nog effe de tijd voor 'n korte fietstocht.
Die tocht bracht mij eerst in Neerharen langs Hotel La Butte aux Bois. Daarna fietste ik over het vernieuwde fietspad naar Opgrimbie. Dat werd gisteren officieel geopend door onze burgemeester en gedeputeerde Laura Olaerts.
In Opgrimbie is een der bezienswaardigheden, die oude Sint-Christoffelkapel. In feite is dat 'n overblijfsel van de 16de eeuwse Sint-Christoffelkerk. Vandaag ben ik verderop in Oud-Rekem nog eens de binnenstraatjes doorgefietst die vroeger op de terreinen lagen van het oude psychiatrisch ziekenhuis. Je ziet nog herinneringen aan de isoleercellen die toen gebruikt werden. Het is er nu 'n oase van rust. Als je ooit in Oud-Rekem komt, moet je eens door die straten wandelen. Terugkeren deed ik via het kanaal en de Sportoase.
Morgen hebben we weer ergens 'n afspraak, weer iets dat kan afgevinkt worden.
Meestal is de woensdag 'n fietsdag voor mij, vandaag was dat niet anders. Uiteraard moet het weer meezitten, en dat was het vandaag. Voor de twee volgende dagen geven ze meer bewolking en 'n kans op wat gedruppel. Ik deed er dus goed aan om deze namiddag te gaan fietsen.
Maar hoe meer ik fiets, hoe meer speedpedelecs mij voorbijzoeven, en dat meestal met 'n rotvaart. Je zou maar toevallig even je rechte lijn kwijtspelen met 'n afwijking naar links ... ik mag er niet aan denken. Mijn bestemming was dus de Wijers in Zonhoven.
Maar eer ik er kon geraken, heb ik eerst half Winterslag moeten doorkruisen. Ik vertrok via de Besmer in Zutendaal langs het voormalige Oud Kantoor om dan die omweg in Winterslag te moeten maken, wegenwerken. Dit is een der deelgemeenten van Genk en in de vorige eeuw werd daar ook steenkool gedolven.
En dan in de Wijers in Zonhoven, enkele nieuwe borden vielen mij direct op: het rendierjagerspad. Blijkbaar werd dat pad einde maart van dit jaar ingehuldigd. Helemaal op het einde van dat lange fietspad doorheen de Wijers, kwam ik nog eens aan die mooie muurschilderingen onder 'n brug. Als je mijn fiets vergelijkt met de tekening .....!
Op dat punt ging ik linksaf, het centrum van Zonhoven in, op weg naar Bokrijk. Vandaag stond ook "fietsen doorheen het water" op het programma. En nog steeds trekt dat vele dagjesmensen. Wat verderop kende ik Trobbiani's Place in Genk, 'n welgekome pauzeplaats. De appeltaart is daar lekker. Maar als je weinig tijd hebt, vraag dan wel de koude versie, voor de warme variant is het altijd wat langer wachten.
In Hasselt op de fietssnelweg was ik vandaag fietser nr. 1503. Terugkeren deed ik via Diepenbeek en Munsterbilzen. Daar nam ik de afslag naar Eigenbilzen om langs het Albertkanaal via Briegden naar huis te fietsen. En toen gebeurde het .... op goed 1 km. van huis, .... platte achterband. Ik zat direct op de velg. Die laatste km. heb ik dan maar te voet afgelegd. En die platte band, dat is 'n werkje voor morgen. En tenslotte nog even ter informatie, het is misschien ook nuttig voor anderen, na 'n stevige inspanning drink ik mij nu 'n flesje Fortimel. Het bevat 300 kcal. en zorgt ervoor dat je terug wat eiwitten en extra energie binnenkrijgt. Het wordt vooral aanbevolen voor ons senioren. Je hebt dat in verschillende smaken. Nog ene fijne avond.
Het is vandaag 'n verslag met vertraging, Telenet lag op zijn gat, storingen. Dat kan gebeuren en dan moet je wat geduld hebben.
Het was vroeg dag deze morgen, om 8u00 zat ik al in de kappersstoel om mijn haar te laten kortwieken. Voor 18,00 euro was ik weer gesteld: knippen - nat maken - föhnen. Daarna was het tijd om mijn moestuin weer op te frissen. Als je de boel 'n beetje bijhoudt, dan ben je binnen de twee uur helemaal rond, onkruid wieden en percelen harken. Het mag weer gezien worden.
In de namiddag had ik dan goesting om naar Maastricht te wandelen. Ik vertrok via het Uilenstraatje en het Uilenspiegelpark om in Smeermaas aan de brug, rechts af te slaan, het smokkelpad in. Wat verderop kom je dan aan de woonboten. In al die jaren dat ik er kom, zie je zo de boel verloederen. Verschillende boten worden niet of nauwelijks nog onderhouden - of liggen zelfs helemaal leeg - en aan de overkant van het kanaal liggen roestbakken die mijns inziens de laatste twintig jaar geen verf meer hebben gezien. Natuurlijk is dat niet mijn zorg, maar het valt wel op.
Via die prachtige muurschildering aan de Noorderbrug, wandelde ik verder naar de Markt en het stadhuis. Een straat rechts, de Grote Gracht, is nog een van die oude straten waar woningen nog prachtige versieringen hebben boven de voordeur. Mijn bestemming vandaag was het Vrijthof. Daar heb je twee kerken naast mekaar, de Rooms-Katholieke Sint-Servaaskerk en de Protestantse Sint-Janskerk. In die laatste kerk, die trouwens van de 14de en 15de eeuw is, wilde ik 'n paar foto's maken. Het interieur viel mij al direct tegen. Als je de kerk in zijn geheel ziet, dat komt die imponerend op je over, maar binnenin had ik er meer van verwacht. De kerk is maar povertjes gemeubileerd - op dat afgesloten zaaltje na - en ook het aantal versieringen en ornamenten zijn maar dun gezaaid.
Maar eens terug buiten, kon ik meegenieten van de joelende kermisgangers, vooral die waaghalzen in die rondvliegende bakjes. Voor geen geld zou je mij daar in krijgen. Het werd zo stilaan tijd om mij naar de bushalte te haasten. Hiervoor nam ik de weg via de Stokstraat, een der sjieke straten van Maastricht. En de bus, ... die kwam omzeggens samen met mij toe aan de halte, ik had geluk. Nog ene fijne avond.
Op het menu stond er vandaag 'n ontmoeting met ex-collega's in Lanklaar. Het weer was goed en de plek van de bijeenkomst ligt pal op het fietsroutenetwerk, 'n uitgelezen kans dus om er per fiets naar toe te rijden. Bij aankomst ginder, bleek ik juist 21 km. te hebben afgelegd. De bijeenkomst was al langer gepland en mijn aanwezigheid was er eentje onder voorbehoud. Met het openbaar vervoer is dat niet te doen, ik was dus aangewezen op mijn fiets. Maar zoals gezegd, het weer was prima en omstreeks 13u00 ben ik vertrokken.
Ik begon mijn rit langs de Zuid-Willemsvaart met in Uikhoven, 'n zicht op een der mooiere gebouwen van Rekem. Ik kon langs het kanaal blijven fietsen tot in Lanklaar, daar moest ik 'n omweg door het centrum maken omwille van de werken aan de Tuibrug. Maar eens terug aan het kanaal, nam ik nog even de afslag naar de site van Hotel Beau Séjour. Doorheen de site loopt 'n zijarm van het kanaal.
En dan onze bijeenkomst, we zijn ex-collega's van de vroegere Post, nu Bpost. Uiteraard werden er weer heel wat oude koeien uit de gracht gehaald en er werden afspraken gemaakt voor 'n hernieuwde samenkomst later op het jaar.
Om niet dezelfde weg terug te moeten fietsen, koos ik er voor om via Dilsen terug te rijden. Zo kom je ondermeer langs de oude Maas, 'n mooi natuurgebied. Wat verderom kom je dan doorheen het gehucht Mazenhoven. Het hoort bij het dorp Leut dat 'n deelgemeente is van Maasmechelen. De kapel is van 1894. Mazenhoven werd al in 1504 genoemd onder de naam Maeselhoven.
Op het einde fietste ik nog doorheen Boorsem, Rekem en Neerharen. Aan het fietscafé is nog duidelijk te zien dat er nog heel wat werken zijn. Maar het komt goed tegen de zomermaanden.
Morgenvroeg moet ik weer om 8u00 acte de présence geven bij mijn kapper. Het zal dus weer wat vroeger opstaan zijn.
Beste vriendinnen en vrienden, onze blogvriend Julien heeft een probleem met zijn blog. Hij vroeg mij onderstaande tekst te plaatsen zodat jullie allemaal weten wat er precies aan de hand is.
------------------------------------
Hallo Eddy, Om de één of ander reden heeft iemand? mijn blog helemaal leeggehaald. Ik probeer zelf in te loggen, maar geraak er niet meer in. Ook niet wanneer ik een ander paswoord aanvraag. Mij een heel groot raadsels. Erger is dat ik alles wat op mijn blog stond kwijt ben. Ik had mijn blog goed beveiligd, maar dat heeft blijkbaar niet geholpen. Er zit niks anders op dan een nieuw blog aan te maken. Vandaag ga ik nog eens proberen om toegang te krijgen tot mijn blog, maar ik vrees dat het niet gaat lukken. Misschien wil jij een berichtje hierover plaatsen op jou blog, in de hoop dat mijn vrienden-bezoekers weten wat er gebeurt is. Ik dank u alvast bij voorbaat en probeer weer zo snel mogelijk een blog te mogen beheren. Beste groetjes.
Moederdag vandaag, tijd dus om je bezigheden in familieverband door te brengen. En dus werden er geen sportieve prestaties geleverd. Een rustdag mag ook wel eens, ik ben er trouwens geen twintig meer.
Toch had ik nog even de tijd om 'n Belgisch Limburgs dorp in de kijker te zetten, het dorp Achel. Tot 1977 was deze gemeente zelfstandig maar bij 'n fusie werden Hamont en Achel samengevoegd. Achel is vooral bekend door de Achelse Kluis. Sinds 1998 werd er in deze Sint-Benedictusabdij bier gebrouwen, een der trappistenbieren. Het bier werd gewoon Achel genoemd. Maar in 2023 kwam er 'n einde aan het trappistenlabel, de hele site werd opgekocht door 'n ondernemer.
Jaarlijks kom ik er toch altijd éénmaal per fiets, 'n hele rit trouwens, goed 133 km. heen en terug. Het is dan kwestie om je rit goed te timen, het moet goed weer zijn (zon en weinig wind) en op tijd thuis vertrekken.
En ik dacht dus vandaag om opnieuw 'n postkaartenreeks te tonen. Enkele weken terug had ik dat al gedaan van Hamont, nu dus van Achel. Zo hebben jullie 'n overzicht gehad van de gemeente Hamont-Achel. Veel plezier ermee.
Sinds ik gisteren gestart ben met 'n kleiner lettertype en ook mijn foto's wat verkleind heb, zijn er toch al wat positieve reacties binnengekomen. Ik ga het dus zo laten en dank uiteraard Sylvain die mij dit suggereerde.
Vandaag was het 'n fietsdag. Eerst was er nog wat werk in de tuin en er diende ook nog brood gekocht te worden, maar na het middagmaal, kon ik vertrekken. Mijn bestemming was Tongeren. Om de koersfiets van stal te halen, daar had ik minder goesting in, het werd dus de stadsfiets.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen, naar Mopertingen. Daar stak ik de grote weg Maastricht - Bilzen over en zette koers naar Tongeren. Gezien het vandaag zaterdag is, was het fietsen langs die baan doenbaar. Op weekdagen is dat geen aanrader wegens veel te veel verkeer. Je komt langs verschillende dorpjes zoals Kleine-Spouwen en Berg. In Tongeren heb ik mij niet ver gewaagd, zaterdagnamiddag, goed weer, dan weet je het wel, dan is er bijna geen doorkomen aan met je fiets. Ik heb derhalve van de drie belangrijkste bezienswaardigheden maar 'n foto gezocht op het internet: de basiliek, Ambiorix en de Romeinse muur. Die muur zou er al staan sinds de 2de eeuw. Ambiorix staat er sinds 1866 en de basiliek zou van de 16de eeuw zijn.
Terugkeren deed ik weer via de grote weg, nu de weg naar Riemst. Wederom hetzelfde verhaal, vandaag was fietsen mogelijk, door de week is het er te gevaarlijk. Uiteindelijk belandde ik aan de bunker in Vroenhoven. Daar nam ik het fietspad langs het kanaal naar Veldwezelt om tenslotte via de oude spoorbrug in Maastricht en Smeermaas, nog 'n lus te nemen naar Neerharen. Ik wilde voor het eerst 'n pint gaan drinken in het nieuwe fietscafé langs het verbindingskanaal. En ja, het terras zat er goed vol. Vooralsnog wordt geserveerd vanuit 'n blokhut achter het toekomstige café. Binnen zou nog niet alles klaar zijn. Maar die Duvel heeft mij er toch gesmaakt.
Morgen zondag zal het 'n rustig dagje worden. Maandag heb ik in Lanklaar 'n ontmoeting met ex-collega's.
Deze week kreeg ik van een onzer blogvrienden de suggestie toegespeeld om mijn dagelijkse verslagen wat aan te passen. Het idee was om het lettertype van mijn tekst te verkleinen van 18 naar 14 en om ook mijn foto's wat kleiner te maken (van 750 pixels naar max. 550 pixels). Na het eens uitgetest te hebben op mijn oefenblog, leek het mij wel doenbaar. Uiteraard wil ik ook de meningen van jullie allemaal kennen. Zou het voor jullie meevallen, dan ga ik de veranderingen uiteraard behouden. Laat het mij maar weten. Alvast bedankt.
Gisteren had ik niet gedacht om vandaag nog aan sporten toe te komen, het zou 'n drukke dag worden. En 'n drukke dag werd het. Eerst vanmorgen weer iets kunnen afvinken van ons to-dolijstje. Onze kinderen zullen ons dankbaar zijn. Daarna zijn we naar Genk getrokken om te gaan shoppen. Natuurlijk hoorde daar 'n etentje bij en we namen er onze tijd voor. Maar eenmaal terug thuis, had ik toch nog de tijd om effe de benen te strekken voor 'n korte wandeling.
Eerst had ik nog wat cash nodig aan de automaat maar daarna wandelde ik naar het verbindingskanaal Briegden - Neerharen. Ik koos vandaag de overkant, het niet verharde pad tot de brug van Tournebride. Daar ging ik terug het kanaal over, de tunnel onderdoor en wederom naar Pietersheim. Uiteraard horen daar weer de nodige kiekjes bij.
Terugkeren deed ik via de kinderboerderij en de Henri Dunantstraat.Toen ik daarnet mijn gegevens bijvulde, zag ik dat ik dit jaar al méér dan 1 miljoen stappen heb gezet. Wat morgen brengt, daar zal nog 'n nachtje over geslapen worden. Sowieso zullen alle courgetteplantjes die vooralsnog in potten werden opgekweekt, uitgezet worden in volle grond. Hopelijk is de opbrengst zo rijkelijk als verleden jaar.
Wat mij de laatste tijd bezorgd maakt, dat is de verminderde snelheid van het waarnemen van gevaarlijke situaties. Als je in het verkeer zit, of dat nu met je auto is, of in mijn geval, per fiets, dan moet je in 'n fractie van 'n seconde het geheel kunnen overzien zodat je 'n totaal plaatje hebt van alle hindernissen. En daar schort het zo 'n beetje bij mij. Kom ik op vertrouwde plekken, dan is er geen probleem, maar fiets ik op onbekend gebied of op plaatsen waar je met allerlei dingen tegelijk rekening moet houden, dan zie ik niet direct het geheel. Dit leidt tot gevaarlijke situaties en ik zal mij daar moeten op instellen.
Maar vandaag was er totaal geen probleem, mijn fietstocht ging over vertrouwd terrein, veelal doorheen de bossen of langs het kanaal en er waren maar weinig snelheidsmaniakken die mij passeerden. De leeftijd begint dus op dit vlak ook zijn tol te eisen. Want stel je de volgende situatie voor: je verlaat 'n fietspad om 'n grote weg op te rijden, je moet de nummerbordjes van het fietsroutenetwerk in het oog houden, er zijn meerdere andere weggebruikers in je buurt, het wegdek is uitgehold met diverse putjes en "last but not least", tegenwoordig zijn alle straten vergeven met verkeerseilandjes. Kom dat tegen met je koersfiets en lees alle gevaar in 'n fractie van 'n seconde, het wordt moeilijker en moeilijker.
Maar dit gezegd zijnde, mijn bedoeling was om naar Tongerlo te fietsen en bij De Kieper te stoppen voor wat mondvoorraad. Ik vertrok via Opgrimbie, richting de Salamander in Mechelen a/d Maas. Onderweg kwam ik een recente gedenkplaat tegen van het neerstorten op 12 mei 1940 van 'n Brits vliegtuig. Vervolgens fietste ik naar As, Opoeteren, Opitter, veelal doorheen de bossen om die strakke wind te vermijden. En dan kwam ik op mijn beoogde pauzeplek, De Kieper in Tongerlo, vlak langs de Zuid-Willemsvaart. Hetgeen je ziet, dat kostte mij 9,10 euro.
Terugkeren deed ik dus langs de Zuid-Willemsvaart, nu met wind in de rug. Enkel in Lanklaar werd ik verplicht uit te wijken naar links, doorheen het dorp, wegens werken aan het fietspad. De Sint-Pauluskerk in Lanklaar is nog vrij nieuw, van 1959. Daarna kwam ik langs de kleine haven in Eisden om vervolgens in Mechelen a/d Maas, links af te slaan, naar de Maas. Zo kwam ik ook voorbij de Heilig Hartkapel in Herbricht, gebouwd in 1918. Mijn laatste kilometers gingen doorheen Smeermaas en via het fietspad naar Veldwezelt. En vanaf daar was het nog goed 3 km. tot thuis. Ik was mooi op tijd voor 'n heerlijke douche en het avondeten.
Morgen is er kans dat er niet veel te sporten valt, het wordt op 'n ander gebied vrij druk. Ik zie wel of het al dan niet nog lukt.
Het was vandaag 'n dag van twee uitersten, enerzijds hebben wij in de voormiddag 'n wederzijdse zorgvolmacht getekend en in de namiddag was het tijd voor de ontspanning. Wie dat niet kent, 'n zorgvolmacht, zoek dat maar eens op, het bespaart je mogelijk later veel kopzorgen. Heb je dat niet en je verkeert in 'n onmogelijke situatie om te handelen, dan moeten je naasten voor de minste pruts naar de vrederechter. Uiteraard hopen wij nooit die zorgvolmacht nodig te hebben, maar je weet maar nooit.
En dan was het tijd om in de namiddag 'n kleine fietstocht te maken met de stadsfiets naar de Terhills in Eisden. Om niet die moeilijke Litzberg op te moeten met mijn stadsfiets, was ik vertrokken via As om vandaar naar Eisden te fietsen, 'n stuk gemakkelijker.
Ik vertrok via het nieuw aangelegd fietspad tussen Rekem en Opgrimbie. Eerstdaags wordt dat pad plechtig ingehuldigd in bijzijn van de verantwoordelijke deputé. Daarna fietste ik naar de Salamander in Mechelen a/d Maas. Als je ergens wenst te gaan wandelen, dat is één der mooiste plekken.
Iets vóór het station van As, ging het dan rechtsaf, richting Eisden en de Terhills. Onderweg kom je onder die mooi versierde brug. Iets verder heb je dan de afdaling van goed 10% aan de Litzberg om vervolgens aan die lange brug over het water te komen. Nog steeds worden er aan het begin en het einde pontons gelegd zodat fietsers en wandelaar met droge voeten overgeraken.
In Eisden aan de voormalige mijn, ben ik even dat bezoekerscentrum binnengestapt. Je hebt daar tal van mogelijkheden, oa. de beklimming van 'n schachtblok met 'n mooi vergezicht.
Terugkeren deed ik via Oud-Rekem en Neerharen. De O.L.V. van Bijstandkapel in Rekem dateert van 1895. Ze werd gebouw onder impuls van de in Rekem bekende familie Delwaide.
Dat was weer 'n ritje van goed 48 km., de namiddag is om en ik heb genoten.
In de namiddag moest ik vandaag standby zijn, de diepvries zou ontdooid worden en daarbij zijn helpende handen heel nuttig. Ik had dus in de voormiddag de tijd om 'n wandeling te maken, en dat was 'n wandeling op bestelling: aardbeien gaan kopen.
Om niet rechtstreeks naar die automaat te moeten stappen, koos ik er deze keer voor om dat via het Belvédère- en Kronkelpad te doen. Ik wandelde dus eerst langs het oorlogsmonument voor Comm. Giddelo en zijn gesneuvelde soldaten en dan naar Briegden, daar de brug over en dan links naar boven, het talud op. Het is daar aangenaam wandelen, mooie vergezichten, paarden in de weide en wonder boven wonder, 'n andere wandelaar die mij tegemoet kwam. Anders zie je daar nochtans zelden iemand, hoe mooi het er ook is.
Halverwege dat pad, heb je dan rechts het Kronkelpad, dat is 'n slingerend wegje dat je langs het stadion brengt van voetbalclub FC Veldwezelt, ooit 'n stevige ploeg in de Nationale reeksen, nu 'n 3de provincialer. Ze mochten wel deelnemen aan de eindronde, maar verloren hun eerste wedstrijd. Er zal dus volgend jaar geen derby zijn met Lanaken dat kampioen werd in dezelfde reeks.
Met zicht op de kerk van Veldwezelt, ging het dan rechtsaf, de holle weg is, oftewel de Winevenstraat. In die straat woont trouwens voormalig politica Vera Jans. Zij was jarenlang gemeenteraadslid en volksvertegenwoordigster in het Vlaams parlement.
Aan het veldkapelletje ging het dan linksaf omhoog om uiteindelijk de Kiezelweg over te steken en honderd meter verder die aarbeien uit de automaat te halen. En toen ....... toen ging het mis. Ik gaf de code in van het gewenst bakje, hield mijn bankkaart voor de lezer, legde mijn plastiek zakje klaar op het tafeltje langs mij, bukte mij om mijn bakje uit de schuif te halen en toen ik weer rechtkwam, .... toen was mijn plastiek zakje met de noorderzon verdwenen (gone with the wind). Hoe ik de omgeving ook heb afgespeurd, nergens was dat ding te vinden. Goede raad duur, daar stond ik dan met aardbeien, maar niks bij de hand om ze in te doen.
Gelukkig is aan de overkant van de Kiezelweg, 'n bakker met 'n gebruikersruimte gevestigd. Ik heb de verkoopster het probleem uitgelegd en ja hoor, ik kreeg zonder probleem 'n nieuw plastiek zakje. Ik heb daar dan uiteraard 'n korte pauze genomen met als toemaatje dat torentje dat je ziet naast mijn koffietas, en dat voor 2,70 euro.
Via de brug van Briegden en de Sportoase, keerde ik terug huiswaarts. Dadelijk nog werken in de tuin en uitkijken naar 'n mogelijke fietstocht deze week, liefst op 'n dag met weinig wind.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik keerde terug via de brug van Briegden en doorheen de tunnel aan de Stationsstraat.
Maar dadelijk meer hierover.
Ik ben Eddy Meuris