|
Regen is goed voor de natuur, maar als het te lang duurt, begint dat op je zenuwen te werken. Vanmorgen ben ik al in de regen naar de bakker moeten gaan en om nog eens nat te worden, daar heb ik nu eigenlijk geen goesting meer in. Temeer omdat ook de namiddag zich onstabiel aankondigd, zie ik het niet zitten om te gaan wandelen, zwijg stil om te gaan fietsen.  Komt daarbij dat we straks 'n familiebijeenkomst hebben en dan weet je nooit hoe lang dat duurt.
Nee, op dit moment ga ik passen. Zou het toch zijn dat ik effe de deur uit kan, dan lezen jullie het wel. In de plaats zocht ik weer 'n selectie oude postkaartjes uit van een onzer Limburgse gemeenten. Het werd deze keer Lommel. Ooit ben ik er geweest met vriend Hubert, en dan nog wel per fiets, ene hele afstand vanuit Lanaken. Ons doel was toen de militaire begraafplaats van Duitse soldaten, omgekomen in WO II. Met zijn 38.000 begraven soldaten, is het een der grootste Duitse militaire begraafplaatsen. 
Lommel ligt helemaal bovenaan in het hoekje, geklemd tussen de provincie Antwerpen en Noord-Brabant in Nederland. In 'n ver verleden maakte Lommel trouwens deel uit van Noord-Brabant. Het is pas in 1839 dat Lommel definitief 'n Belgisch Limburgse gemeente werd.
Ooit nog eens naar Lommel fietsen, dat zit er denkelijk niet meer in. Je moet de verhouding leeftijd-afstand toch 'n beetje respecteren. 
|
Ik ben Eddy Meuris