Vandaag heb ik de rollen eens omgekeerd, ontspanning in de voormiddag, werken in de namiddag. Van 'n fietstocht was er weliswaar geen denken aan, daarvoor waaide het mij te hard, het werd 'n stevige wandeling. 
Deze keer koos ik nog eens om 'n deel van de rode route te nemen, niet de kortbij gelegen stukken, maar het traject dieper in het bos. Ik vertrok hiervoor langs de Sprokkelstraat met die poort als laatste bewoonde stuk van de straat. Daarna was het gewone de rode pijlen volgen. Het is steeds op en af wandelen, vooral in het begin. Ik had uiteindelijk bijna 80 hoogtemeters. Dat de herfst er zit aan te komen, dat zie je aan de verkleuring bij vele varens. 
Dat stuk van de rode route is zeer aangenaam, je hebt op 'n bepaald moment enkele mooie dreven, ongerepte natuur dus. En op sommige plekken staan rustbanken voor de wat ouderen onder ons. 
Terugkeren deed ik via de paarden van Zangersheide en de houten vlonder achter de Kinderboerderij. In de namiddag was het dan wat werken geblazen in de tuin. Maar na enkele uurtjes heb ik het toch opgegeven, de wind floot mij wat te hard om de oren. Dadelijk plannen maken voor mijn volgende fietstocht. Dat zal vermoedelijk zaterdag zijn met 'n ritje naar Sittard om daar in het Tom Dumoulinpark wat rond te rijden. 
Vandaag denk ik ook aan ons ma. Ze werd geboren op 3 september 1929 en is al vele jaren niet meer bij ons. 












|