Ik nader stilaan het einde van mijn verhaal uit de Westhoek. Nu presenteer ik jullie mijn verslag van de 3de dag van de 4-daagse v/d IJzer. Deze keer was "the place to be": Poperinge. De bedoeling was oorspronkelijk dat we vanuit Diksmuide per fiets naar Poperinge wilden gaan, 'n goei 34 km. Maar door die problemen met mijn fiest kon die gedachte niet doorgaan. We zijn dus met de auto tot ginder gereden. Maar als je bedenkt dat er duizenden wandelaars diezelfde vertrekplaats hadden - en er ook met de auto naar toe reden - dan besef je direct dat 'n parkeerplaats niet in het centrum te vinden is. We hebben dus eerst 'n stukje moeten wandelen. 

Maar ter plekke op de Grote Markt aan de eeuwenoude Sint-Bertinuskerk, konden we opnieuw onze bidons laten vullen en 'n banaan meegrijpen. In tegenstelling tot de dag ervoor - toen werden we vanuit de finishplek per bus teruggebracht naar de startplaats Diksmuide - dienden wij eerst in 'n legerbus te stappen die ons naar het werkelijke vertrek zou voeren. Sorry voor mijn eerste foto's, ze zijn wat overbelicht. Ik wilde ze jullie echter niet onthouden. 

Tijdens onze wandeling kwamen wij langs de Paters van Westvleteren. En nee, wij zijn niet gestopt om er ene lekkere trappist te gaan drinken. In het verleden is ons toenmalig fietsgroepje er wel gestopt - twee jaar geleden met Hubert trouwens ook nog - maar nu was het gewoon verder wandelen met water en 'n droge koek.  Onderweg zagen wij een van de vele grootouders met hun kleinkind (eren). Deze jongen had zijn knuffel mee boven op zijn rugzak. En allemaal hadden ze veel "goesting" om te wandelen, ik heb geen enkel kind weten tegenpruttelen en vragen: "is het nog ver". Een pluim voor onze jeugd. 

Wat verderop de straat stonden figuranten de klederdracht van WO I te tonen en ze gingen gewillig op de foto. Verder kan ik het niet dikwijls genoeg herhalen, de Westhoek is één mooie streek, vergezichten, ongerepte natuur en vele kleine dorpjes. Het is 'n voorrecht om er te kunnen toeven. 

Eenmaal terug in Poperingen was onze eerste bekommernis 'n nieuw fietszadel te kopen. De winkel De Cyclist sloot om 12u00 de deuren voor de middagpauze. We waren nog net op tijd binnen. Daarna hadden we in Poperingen nog 'n afspraak met 'n bekende dorpsgenote. Jenny heeft lang in Lanaken gewoond maar woont nu al veel langer in Poperinge. Wij waren bij haar genodigd op de koffie. Zo hebben wij het aangename gekoppeld aan vriendenbezoekjes. 

In Diksmuide was het dan bekijken of het ging lukken met dat fietszadel. Later meer hierover.