aantal stappen: 1.704.493 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 148
aantal fietstochten: 90
Zoeken in blog
24-08-2025
Diksmuide dag 3: woensdag 20/8/2025 (deel 3).
Wie onze fietstocht van woensdag 20/8/2025 wenst te lezen, ik heb het verslag hierover net gepost. Gewoon effe naar beneden scrollen en jullie zijn weer helemaal mee.
Uiteraard dienden we ook nog te eten. Na de douche en het omkleden trokken wij gewoon te voet naar het centrum van Diksmuide. Daar zagen we nog net het einde van 'n vlaggenparade van Vaderlandslievende verenigingen en oudstrijders.
We kozen opnieuw voor het restaurant op de Grote Markt waar we ook op dinsdagavond onze buikjes gevuld hadden. Maar na die doortocht van duizenden wandelaars die in Diksmuide vertrokken en er ook toekwamen, was de gehele voorraad aan voedsel al verorberd door ter plaatse etende wandelaars. Noodgedwongen zijn we dan elders ons geluk gaan zoeken, en dat lukte aan de overkant van de markt.
Daar maakten wij nog kennis met 'n dienster, afkomstig uit Wallonië, die ons te woord stond in bijna vlekkeloos Nederlands. Alleen aan het accent hoorden wij dat ze Franstalig was. Dag 3 zit erop. De volgende wandeling vertrekt in Poperinge.
Vrienden, ik hoop dat jullie mijn sportieve week in de Westhoek nog altijd kunnen volgen. Dag 1, in en rond Diksmuide, kunnen jullie lezen door gewoon terug te scrollen. Daarna heb ik systematisch verder verteld over de wandelingen en fietstochten die Hubert en ikzelf maakten.
Maar ik ben nu aanbeland op woensdagmiddag, 20/8/2025. Ná de tweede wandeling tijdens de 4-daagse v/d IJzer, hadden wij ons klaar gemaakt voor 'n nieuwe fietstocht. Deze tocht stond in het teken van bezoekjes aan allerlei begraafplaatsen van soldaten die sneuvelden tijdens WO I. Wij kwamen ondermeer voorbij in Langemark-Poelkapelle waar 44.000 Duitse soldaten begraven liggen. Het is dan ook de grootste begraafplaats van Duitse soldaten in ons land. Ook in Vladslo liggen er 25.644 Duitse soldaten. Daar staat ook dat beroemde beeld van Käthe Kollwitz. In Zonnebeke worden de graven van 12.000 geallieerden onderhouden door de Commonwealth War Graves Commission. Tyne Cot Cemetery is de grootste Britse begraafplaats op het Europese vasteland.
Tijdens de rit hebben we nog vele andere fraaie dingen gezien, oa. de Vredesmolen in Houthulst. Van boven op de molen had je mooie vergezichten. De molen is van 1879 en speelde in WO I 'n rol als uitkijkpost. Bijzonder was ook het binnenrijden van Madonna. Ik kende Madonna wel als zangeres maar niet het dorpje. Het is 'n gehucht van Langemark-Poelkapelle en heeft +/- 1.000 inwoners.
Ook het vertellen waard, dat is wat info bij foto 1. Hubert stond klaar om 'n kasseistrook aan te vatten. Hij is daar 'n kei in. Maar ondergetekende schuwt kasseien gelijk de pest, zeker met mijn koersfiets. Om geen fietsschade op te lopen en ook om niet te vallen, ben ik wandelend aan die strook begonnen. Wat bleek achteraf, die strook was 2,5 km. lang en die heb ik dus al wandelend afgelegd. Hubert die doorgereden was, heeft dus lang op mij moeten wachten.
De rit zou om en bij de 83 km. bedragen en na die stevige wandeling van in de voormiddag, keken we beiden uit naar 'n heerlijke douche en 'n lekker avondmaal. Maar 'n ontspannen einde van de rit werd ons ontnomen. Op 'n bepaald moment hoorde ik 'n krak ergens aan mijn fiets. Wat bleek, een der steunijzers onder mijn zadel was doormidden gebroken. Het was daarna 'n huzarenstukje om toch nog al fietsend, de eindbestemming te kunnen bereiken. De laatste 10 kms. heb ik dus schots en scheef op mijn fiets gezeten, hopende dat ook de andere kant niet zou breken. Dat had mogelijk desastreuze gevolgen kunnen hebben. Maar goed, ik ben er geraakt en dat was de bedoeling.
Door die panne met mijn fiets moesten wij de plannen voor de volgende dag - al fietsend naar Poperinge en daar dag 3 v/d 4-daagse wandelen - helemaal omgooien. Maar dat is weer 'n volgend verhaal.
Diksmuide dag 3: woensdag 20/8/2025 en 4-daagse dag 2.
We zijn al weer toegekomen op woensdag 20/8/2025 in mijn verslagen. We verblijven nog steeds bij Monica in haar B&B en we hebben het daar naar wens. Het ontbijt is royaal (brood - beleg - fruit - enz.) en Monica zelf zorgt als 'n moederkloek voor haar gasten. Naast Hubert en mezelf, waren er nog twee dames te gast, eentje van 69 jaar en eentje van 72 jaar. Zij deden elke dag de 32 km. van de 4-daagse v/d IJzer. Recent hadden zij de Dodentocht (100 km.) in Bornem nog tot 'n goed einde gebracht. Petje af voor die dames.
Omdat we deze keer 'n thuiswedstrijd speelden - het vertrek van de 4-daagse was in Diksmuide zelf - vertrokken wij te voet tot ginder. Dat is 'n afstand van +/- 1,6 km. Eenmaal wij onze startkaart hadden gekregen en onze bidons waren gevuld met vers water, konden wij vertrekken.
Eerst wandelden wij langsheen de Ijzertoren. We hadden het geluk dat enkele wandelaars, gekleed in soldatenuniformen van WO I, juist opgesteld stonden voor de Ijzertoren. Daar profiteerden wij natuurlijk van om enkele foto's te nemen. Minpuntje was dat de verschillende afstanden geleid werden langs 'n smal pad, en dat gedurende toch wel 'n goede 5 km. Je moet je dat eens voorstellen, duizenden en duizenden wandelaars die over dezelfde wegen trokken, de een op zijn trage manier, de ander met 'n stevig tempo en nog anderen al joggend. Het verkeer stropte al eens op. Maar zoals nogal gezegd, voor de rest, niks dan goeds voor de organisatie.
De finish lag 'n heel eind buiten Diksmuide zodat wij met 'n autobus van het leger teruggebracht werden naar ons vertrekpunt op de Grote Markt in Diksmuide. Ik heb misschien wat minder foto's gemaakt, maar daartegenover wel optimaal genoten van de mooie natuur.Tot slot nog wat info over enkele kerken. De Sint-Niklaaskerk is gebouwd tussen 1923 en 1925 na de verwoesting van WO I en ook tijdens WO II was er veel schade. Het duurde tot begin de jaren '50 eer alles hersteld was. De Paterskerk daarentegen is nu 'n bibliotheek, 'n echt pareltje. Het is mooi te zien hoe oude kerken 'n nieuwe volwaardige invulling krijgen.
Eenmaal terug in Diksmuide wandelden wij terug naar onze B&B om ons klaar te maken voor 'n fietstocht doorheen de streek. Maar dat lezen jullie in mijn volgend verslag.
Zo vrienden, zoals jullie in mijn vorig verslag konden lezen, zat de eerste etappe van de 4-daagse er net op. En gezien Hubert en ikzelf per fiets waren gekomen, dienden wij uiteraard ook terug te fietsen van Oostduinkerke naar Diksmuide, onze verblijfplaats.
We vertrokken via de gekende "de Hoge Blekker" en de Doornpanne. Wat verderop zagen wij 'n ganse sliert wandelaars voorbijkomen, de deelnemers aan de langere afstanden. Onze rit zou niet zoveel kms. hebben gezien we bij aankomst in Diksmuide, nog 'n bezoek wilden brengen aan André Gysel. André heeft samen met Hubert 'n boek geschreven over de grootvader van Hubert. Roger Lambrechts (de grootvader dus) was tijdens de oorlogen arts aan het front en werd tijdens WO II vermoord door de Duitsers. Hubert ontdekte bij toeval zijn dagboek en dat was de uitvalsbasis voor hun boek.
Het was 'n mooie dag met warm weer, veel natuur en schitterende vergezichten. En die vergezichten zagen we vooral vanop de kerktoren van Lampernisse. Om boven te geraken moet je 126 trappen overbruggen. De kerk zelf was 'n eeuwenoud gebouw, maar door de verschrikkingen van WO I is de kerk totaal verwoest geraakt. Deze werd terug heropgebouwd tussen 1921 en 1923. Nadien konden we daar ook nog genieten van 'n tentoonstelling over het leven in het gewone dorpscafé, geïllustreerd met vele foto's. Zelf genoten wij van 'n pauze in dat dorp. Op de terugweg zagen wij in de verte, de Ijzertoren staan in al zijn glorie.
Na het bezoek aan André, zijn we 's avonds nog per auto afgezakt naar het centrum van Diksmuide voor ons warme avondmaal. Het was weer 'n schitterende dag. Mijn volgend verslag zal gaan over dag 2 van de 4-daagse v/d IJzer, nu met vertrek in Diksmuide zelf.
Eindelijk, we konden er aan beginnen, wandelen tijdens de 4-daagse van de Ijzer. Maar voor ik verder ga, eerst 'n beetje duiding over de 4-daagse zelf. Het wordt georganiseerd door defensie en staat open voor militairen en burgers, zowel voor Belgen als buitenlanders. Je kunt kiezen tussen de volgende afstanden: 8 km. - 16 km. - 24 km. - 32 km. De route over de 32 km. is voor ons wat hoog gegrepen, zeker als je dat vier dagen moet doen. Zonder training lukt dat niet. Zelfs de 24 km. zou moeilijk zijn. Daarentegen was de 16 km. zeker haalbaar, ook de volgende dagen. Maar gezien wij in de namiddag wilden gaan fietsen, kozen wij voor de 8 km.
Het vertrek was aan de Sint-Niklaaskerk. Deze kerk is tijdens WO II in 1940 volledig afgebrand door bombardementen waarna ze opnieuw werd heropgebouwd. De ons op voorhand overgemaakte qr-code dienden wij te laten scannen, bewijs van inschrijving en betaling (28,00 euro p/p). Daarna kregen wij nog 'n wandelkaart van het traject en 'n drinkbus. We konden van start gaan.
Veelal werd er gewandeld doorheen de duinen waarbij we heel even 'n glimp zagen van de zee. Het was wel bijwijlen in 'n file wandelen, zeker toen we later op de dag hoorden dat er 11.000 wandelaars op pad waren. Deze route was de mooiste van de vier die wij deden. Het viel ons ook op dat er veel kinderen mee opstapten, zelfs kinderen onder de tien jaar. Het gros van de deelnemers waren uiteraard senioren. Het symbool van Oostduinkerke is de "paardenvisser". Van heinde en verre komen de toeristen dit schouwspel bewonderen. Gedurende de wandeling stond het leger ons op verschillende plekken op te wachten om ons te bevoorraden, zij het met 'n banaan, peperkoek, koekjes en water. De organisatie was in één woord: "af".
Zo 'n eerste finish, dat wil je natuurlijk vereeuwigen. Maar als je daarmee begint, dan zijn er nog anderen die jou als 'n ideale fotograaf zien. De persoon die onze foto maakte, dienden wij uiteraard ook van dienst te zijn. Oostduinkerke is ons goed bevallen, temeer omdat ik de plaats zeer goed ken. In het verleden is ons gezin er dikwijls met vakantie geweest en we kenden er natuurlijk iedere steen.
Na deze wandeling volgde dan 'n nieuwe fietstocht doorheen de streek. Dat kunnen jullie lezen in mijn volgend verslag.
Dinsdag 19/8, de dag dat de 4-daagse v/d IJzer echt kon beginnen. In mijn vorig verslag berichtte ik nog over onze eerste fietstocht in Diksmuide die ons ondermeer in Noord-Frankrijk bracht. Nu stond er 'n fietstocht op het programma die ons naar Oostduinkerke moest brengen.
Jullie moeten weten dat de 4-daagse v/d IJzer vier vertrekpunten had, namelijk telkens in 'n andere gemeente: Oostduinkerke, Diksmuide, Poperinge en Ieper. Dinsdag 19/8 was dus Oostduinkerke aan de beurt. Wij hadden twee opties, ofwel daarheen met de auto ofwel per fiets. Wij kozen voor het laatste, per fiets, om dan direct ná de wandeling, de fietstocht verder te zetten.
En als je in Diksmuide dient te vertrekken en je moet naar Oostduinkerke, dan is de route al snel gemaakt, fietsen over de Frontzate. Dat is 'n oude spoorlijn tussen Diksmuide en Nieuwpoort. In 1974 reed daar de allerlaatste trein. Nu is dat 'n mooi fietspad, zij het onverhard met witte gravel zodat ook wij met onze koersfietsen, er overheen konden rijden. Onderweg kom je aan het oude spoorwegstation in Ramskapelle enkele soldatenbeelden tegen. Zij beelden 'n verbroedering uit die er geweest is op Kerstdag 1914.
Op 'n goed uur waren we in Oostduinkerke en konden we er onze fiets achterlaten. Maar dat is weer 'n volgend verhaal.
Vier wandelingen en vier fietstochten stonden op het programma afgelopen week, uiteindelijk is het één fietstocht minder geworden, maar daarover later meer.
Het hoofddoel van Hubert en mezelf was onze deelname aan de 4-daagse v/d IJzer. De bedoeling was om in de voormiddag te wandelen en in de namiddag te fietsen. We vertrokken maandagmorgen in Lanaken rond 8u00, het is te zeggen, ... dat was toch onze bedoeling. Maar met twee fietsen in de auto en al onze bagage, raakte de achterklep van de auto niet helemaal dicht zodat we toch het een en ander hebben moeten hertasten. De autorit naar Diksmuide - onze verblijfplaats - verliep relatief vlot, zij het dat we onderweg toch nog af te rekenen kregen met de nodige file's.
Maar eenmaal ter plekke (B&B Esenkasteelhoeve: we sliepen aan de linkerkant) zijn we direct aan onze eerste fietstocht begonnen. Een der doelen was het Fort des Dunes in Leffrinckkoucke (Noord-Frankrijk). Dit fort is gebruikt op 7 juli als locatie van het tv-programma Vive le Vélo tijdens de recente Ronde van Frankrijk. Spijtig genoeg zagen we alleen de buitenkant wegens sluitingsdag.
Maar wat zeker ook op het menu stond, dat was het standbeeld van Will Tura in Veurne. Dat standbeeld had er moeten komen in 2020 naar aanleiding van zijn 80ste verjaardag. Door corona is de inhuldiging pas één jaar later geweest. Ook in Veurne bezochten we de markt en het historische stadhuis.
We zagen die dag zoveel, dat het onmogelijk was om overal 'n foto van te nemen. Uiteraard spreken de foto's die ik nam, voor zich. De foto van die Orthodoxe kerk in Pervijze vraagt toch om iets meer uitleg. Het is 'n kerk naar Russische rite en werd gebouwd in 1988. Verder had ik ook die foto van "De Travert", een oude spoorwegbaan tussen Adinkerke en Duinkerke. Dat fietspad is nog maar recent in gebruik maar was zeer mooi om er over te fietsen. En in Lampernisse fietsten we langs "In den Paardenhandel", 'n gerestaureerde herberg, nu vakantiehuis.
Uiteindelijk bereikten we onze B&B in Diksmuide terug met goed 93 km. op de teller, niet slecht voor 'n eerste dag. Maar door al die bezoekjes onderweg, het nemen van foto's, en .... we reden uiteraard traag om al dat moois te kunnen bekijken, was het pas 20u00 eer we aan tafel konden. Voor mij misschien wat te laat, maar, ..... we hebben genoten van 'n aangename dag.
Het heeft wat voeten in de aarde gekost, maar de problemen met Sen.Net zijn weer van de baan. Bedankt Pol dat je me erop attent maakte dat alles terug in orde is. Gezien ik mijn eigen foto's zelf nog niet kon bekijken, heb ik alles van 15/8 en 16/8 verwijderd en opnieuw ingegeven, samen met de foto's. Het is nu mooi allemaal te bekijken. Scrol maar omlaag.
Dit verslag is het voorlopig laatste dat ik maak, ik neem 'n korte blogpauze. Volgende week zijn Hubert en ikzelf in de Westhoek om mee te doen aan de 4-daagse v/d IJzer, 'n wandeling vanuit vier verschillende plaatsen (Diksmuide - Oostduinkerke - Poperinge - Ieper). In de namiddag gaan we fietsen. We verblijven al die dagen in 'n B&B in Diksmuide.
Uiteraard wilde ik vandaag toch nog 'n korte wandeling maken in eigen streek. Ik vertrok via de Henri Dunantstraat en de Neerharenweg om vervolgens Pietersheim binnen te wandelen. Ik kwam eerst doorheen de Kinderboerderij en daarna langs de visvijver (waar ik 'n reiger zag zitten). Met opzet heb ik vandaag enkel doorheen het bos gewandeld, ik zag het kasteel enkel vanop afstand. Die foto van dat brugje vond ik meer dan geslaagd, ik heb hem ook op facebook gezet. En nee, er zat geen toverdrank in de heksenketel, ha, ha, ha.
Terugkeren deed ik via de Winningerstraat en de Drie Eikenstraat. In het centrum is de kermis al opgesteld en die botsauto's, dat is verdorie al 'n tijd geleden ... Soms mijmert 'n mens al eens over het verleden. Zo kwam ik deze week nog enkele foto's tegen van 'n reis die ik maakte met Mark, lang, heel lang geleden. We reisden per autostop en kwamen uiteindelijk toe in Avignon, het zuiden van Frankrijk. We waren toen nog jong en onbesuisd, en ondanks de mistral die waaide doorheen de Rhônevallei, kropen wij toch op dat hoge Romeins aquaduct. De foto van ons werd gemaakt door 'n toevallig mede-durfal die samen met ons naar boven geklommen was. Mooie herinneringen.
Ik wens jullie veel bloggenot, en mogelijk zal ik vanuit het verre West-Vlaanderen, misschien hier en daar eens reageren.
Het is natuurlijk vervelend dat jullie mijn foto's niet kunnen bekijken. Er zijn problemen met Sen.Net, hopelijk zijn ze van korte duur. Hoe ook, ik laat er mijn slaap niet door, het zal wel goedkomen. Het is dan gewoon kwestie van terug te scrollen om toch mijn foto's te kunnen zien. (Problemen zijn intussen - 17/8 - opgelost).
Mijn eerste foto nam ik vanmorgen in het Uilenstraatje waar die kip nog altijd vrolijk rondhuppelt. Ik was op weg naar de bakker. Mijn tweede afbeelding is er eentje van deze namiddag op Canvas (tv-VRT). Het optreden van Amenra in de marquee op Pukkelpop vandaag was met één woord te beschrijven: GEWELDIG. Ze speelden dit samen met The Atomic Orchestra.
Daarna ging ik op wandel. Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark, dan de Jan Rosierlaan om eens over de brug, links af te slaan en het onverharde wandelpad te nemen naast het Verbindingskanaal. Dat pad vervolgde ik via de brug in Tournebride tot aan de sluis in Neerharen. Daarna wandelde ik verder doorheen de Heirbaan tot in het centrum van Neerharen. Daarna nam ik de Schuttershofstraat tot aan de Reistraat.
Die straat wandelde ik in om daarna via 'n doorsteekje uit te komen in de Goudkust. Dit is in feite 'n wijk in Tournebride. De woningen die er staan, koop je niet onder het bedrag van 'n 1, gevolgd door 6 nullen. Het zijn allemaal protserige huizen, het ene al iets meer dan het andere. Daarnaast staan ze meestal op imposante terreinen. Maar die rijke bewoners worden ook oud en willen kleiner wonen, maar wie koopt nog zo iets ...???
Daarna koos ik de richting van Pietersheim. Ik wandelde eerst doorheen de dreef om vervolgens aan de achterkant, de burchtruïne te betreden. Maar vandaag had ik eens te meer prijs. Ik was nog maar net op het binnenplein toegekomen toen burgemeester Marino Keulen met in zijn zog 'n bruidspaar en de hele familie, aan de voorkant de burcht binnenkwam. Ik had wel al in de verte het bruidje gezien dat effe poolshoogte kwam nemen, maar om de ruïne te kunnen verlaten, ben ik toch even aan de kant moeten gaan staan.
Terugkeren deed ik gewoon via De Merodelaan, de Broekstraat en 't Hofje. Seffens mij stilaan klaarmaken voor mijn verlof vanaf maandag in de Westhoek.
Tijdens mijn loopbaan bij de Post heb ik dikwijls de term "smart" moeten hanteren, veelal opgelegd door hogere instanties. Bij mijn wandelingen probeer ik ook zo af en toe die term S.M.A.R.T. toe te passen. Het staat voor: S (specifiek) - M (meetbaar) - A (ambitieus) - R (realistisch) - T (tijdsgebonden). Specifiek = op voorhand 'n parcours aanduiden. Meetbaar doe ik met Strava. Ambitieus = het mag al eens moeilijk zijn. Realistisch = het moet doenbaar zijn voor 'n oude knar. Tijdsgebonden is altijd mijn doel, veelal om op tijd te komen voor het eten thuis.
Vandaag was mijn doel om enerzijds uit de zon te blijven en anderzijds om toch 'n wandeling van +/- 10 km. te maken. Ik vertrok via de Roelerdreef waar ik al direct het bos binnenstapte. Dan ging het omhoog tot boven op de Bessemerberg. Daar ging ik linksaf naar het fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was druk op het fietspad, veel dagjesfietsers waren op pad. Het is natuurlijk 'n vrije dag bij ons.
Ik volgde dat pad tot op de Zilverdennenlaan in Gellik. Het warme weer deed me besluiten om 'n horecazaak op te zoeken. Ik had wel mijn drinkbus mee, maar 'n fris biertje zou wel smaken. Hiervoor wandelde ik eerst voorbij het oude klooster op de Biesweg. En op de Kerkstraat, het hart van Gellik, was zoals verhoopt Hoeveplus open. Eerst 'n koffie en daarna mijn merk. Het smaakte.
Terugkeren deed ik via de Sportoase. Tot mijn verbazing zag ik geen enkele jongere op de verschillende voetbalvelden. Te warm of met vakantie??
Hoe ook, terwijl ik dit verslag maak luister ik naar muziek van de goede oude tijd, waaronder Led Zeppelin met Stairway to Heaven, 'n nummer van 1971. Profiteer nog van het verlengd weekend. En wie het zich afvroeg, was dat wel realistisch om met die warmte te wandelen ... ??? Zeker, geen probleem voor mij. Bij aankomst thuis was het 29°, ik ben al erger gewend.
Vanmorgen en ook nu (13u10) was het en is het bewolkt in Lanaken. Het tempert 'n beetje de extreme warmte. Na mijn wandeling naar de bakker wilde ik nog eens naar dat pad trekken met die speciale naam: "Aan de Quattel". Wat het precies betekent kan mij niemand nog uitleggen, het is 'n naam die van oudsher gegeven wordt aan die regio.
Ik vertrok via het Uilenstraatje. Hetgeen Mathy Engelen zaliger nog geplant heeft, begint nu toch 'n mooie decoratie te zijn voor dit straatje. Ik wandelde verderdoor naar de brug van Briegden. Om aan dat pad "Aan de Quattel" te geraken moet je eerst het Belvédèrepad inwandelen. Maar na goed 'n paar honderdtal meter, zie je rechts het bordje met die naam. Er zijn niet veel mensen die dit pad kennen. Als je het pad volgt, dan kom je uit op de Briegdenstraat, achter de laatste boerderij aan de linkerkant.
Op dat punt begint de Winevenstraat, oftewel de verharde holle weg. Juist op de hoek zag ik die paarden bezig, altijd prettig om even halt te houden. Wat verderop nam ik de onverharde holle weg naar rechts. Dit pad komt uit op de Kiezelweg. Daar stak ik de straat over naar de Beekveldweg. Die volgde ik tot aan de Louis Paul Boonweg die ik links nam tot op de Wijerdijk in Gellik.
Vanaf dat punt was het terugkeren naar huis. Ik koos voor de Boonakkerstraat, de Kiewithdreef en de Pastoorslindestraat. In die laatste straat staat er nog steeds 'n privé-bibliotheek, ... nemen en andere boeken terugplaatsen.
Mijn laatste foto plaatste ik gisteren ook op Facebook. Je ziet mij rechts samen met mijn ouders. Mijn vader was postbode in Lanaken. Links vooraan staat mijn grootvader uit Bilzen, de pa van mijn ma. De foto is genomen einde de jaren '50, ik vermoed in 1958. Ik word oud ....
Gelijk gisteren, in de namiddag binnen blijven en "de hort op" in de voormiddag. Iets na 9u00 stond ik al in de bibliotheek om wat nieuwe boeken te ontlenen. Ik had gisterenavond mijn lijstje al klaargemaakt. Het was dus vandaag gewoon de gewenste boeken uit de rekken halen. Daarna kon ik gaan wandelen.
Het was al even geleden dat ik nog doorheen de velden van Oud-Caberg gestapt ben. De zon scheen wel parmantig, zeker op de plek waarheen ik wilde gaan. Maar ik had mij goed ingesmeerd met zonnecrème, ik had mijn pet op en 'n busje drank had ik bij voor onderweg. Ik kan wel tegen 'n stootje.
Ik vertrok op de Industrieweg waar ik die verkeerslichten zag staan. Ze zullen nooit meer gebruikt worden want 'n trein naar Maastricht hoort denkelijk nog alleen tot de dromen van 'n kleine schare ex-spoormensen die lijn 20 terug in 't leven willen roepen. Wat verderop zag ik dat de opbouw van de nieuwe fabriek gestaag verder wordt gezet.
Via de Landmark op het Lanakerveld wandelde ik naar dat ijzeren kruis. Op dat punt ging ik linksaf naar de veldkapel gewijd aan O.L.Vrouw van Zeven Smarten. Ooit stond de kapel op grondgebied van België, maar na de scheiding in 1830, is het nu 'n Nederlandse kapel.
Via de brug onder het oude spoor, wandelde ik voorbij de historische hoeve op de Kantoorweg. Het gebouw is van 1780. Terugkeren deed ik via de velden en de Grensstraat. De grenspaal liet mij zien waar Smeermaas begint.
Wandelen doe ik heel graag, maar mijn echte passie is toch het fietsen. Gisteren maakte ik weer 'n mooie rit. Maar je kunt nu natuurlijk niet alle dagen gaan fietsen, de wasmachine zou nogal haar werk hebben. Er zijn uiteraard anderen, enkelen van mijn vrienden, die fietsen omzeggens dagelijks. Ze wonen dan wel op 'n appartement of hebben geen tuin waar er altijd werk in is.
Vandaag heb ik dus gewandeld, van Maastricht station tot thuis. Ik koos ervoor om met 'n relatief aangename temperatuur buiten te bewegen. Ik nam bus 45 tot aan het station van Maastricht. Daar wandelde ik eerst doorheen de wijk Wyck. Die wijk is sinds 'n aantal jaren in opmars. Vroeger kwam de modale winkelier niet verder dan de Maas. Maar in Wyck zijn er nu meer en meer winkeltjes en horecazaken.
Op de Sint-Servaasbrug is het altijd druk. Daar ben ik toch even blijven stilstaan om wat foto's te nemen. Je kunt honderd keer naar Maastricht gaan en je hebt honderd keer andere foto's, tenzij die mooie muurschildering, die past altijd in het plaatje. Aan het Bassin verblijft er 'n kunstenaarscollectief. We zijn er ooit eens binnen geweest om hun werken te bewonderen. Mogelijk worden al die gebouwen afgebroken voor 'n nieuw woonproject.
Verderop zie je nog de oude wallen van Maastricht. Terugkeren deed ik via de Bosscherweg met rechts aan de overkant van de Maas, de kerk van Borgharen. En bloemen zie je nu overal, ook in het Uilenstraatje in Lanaken.
En dat weer vandaag, .... in Maastricht heb ik letterlijk twee druppelen regen gevoeld, terwijl het juist vóór de grens met Smeermaas redelijk vochtig was. In Smeermaas stond er zelfs water op de wegen terwijl het korter naar Lanaken toe, weer nauwelijks nat geworden was. Deze namiddag blijf ik binnen, mijn app geeft aan dat het nu 31° is. Veel drinken is de boodschap.
De dag bestaat meestal uit twee delen, één deel om te werken, het andere deel voor de ontspanning. Die regel werd ook vandaag toegepast, in de voormiddag ben ik weer eens het gevecht met het onkruid aangegaan, in de namiddag ben ik gaan fietsen.
Het doel van vandaag was de gemeente Voeren met zijn verschillende dorpen. Als ik nu de rit bekijk die ik heb afgelegd, dan ben ik meermaals de grens gepasseerd. Vertrokken in Vlaanderen, dan Wallonië, weer in Vlaanderen (Moelingen), vervolgens 'n stukje Nederland, weer in Vlaanderen (de dorpen van Voeren), Nederlands-Limburg om uiteindelijk weer in Vlaanderen (Lanaken) toe te komen. Moeite hoef je er niet voor te doen, het fietsroutenetwerk leid je doorheen elk dorp.
Ik vertrok aan de brug van Briegden om zoals afgelopen vrijdag met Hubert, te fietsen langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaye. Vervolgens naast de Maas tot in Moelingen. Iets verderop kom je dan door het gehucht Withuis. Het behoort tot de gemeente Eijsden-Margraten en telt +/- 65 inwoners. Je bent uiteraard rap doorheen dat gehucht om dan aan de Sint-Jozefkapel toe te komen op grondgebied van 's-Gravenvoeren.
Naar Sint-Martensvoeren fietsen, was 'n rit met hindernissen. Vlakbij het centrum was de hele straat opgebroken zodat ik veiligheidshalve te voet verder gegaan ben. Je kon wel fietsen, maar de losse stenen op de straat leken mij te scherp voor mijn dunne bandjes. Bijzonder aan die straat is dat ze blijkbaar de naam "Einde" heeft. Eenmaal Sint-Martensvoeren buiten heb je de 1ste klim met naam, de Côte de Veurs, 1,9 km. lang met 'n max. stijging van 7%.
Eenmaal boven ben je in het dorp Remersdaal. Rechts heb je mooie vergezichten. De kerkdeur stond open en ik hoopte wat foto's te maken in de kerk. Helaas, de glazen binnendeuren waren gesloten. Maar de foto is toch enigzins gelukt. De Sint-Heribertuskerk is trouwens gebouwd tussen 1876 en 1879. Het volgende dorp is Teuven, daar wilde ik mijn pauze nemen aan dat voormalig schooltje. Maar de dienst werd daar uitgeoefend door Engelse studenten die blijkbaar geen woord Nederlands verstonden. Uiteindelijk is er 'n Vlaamse medewerker naar mij toegekomen die mij kon vertellen dat er geen vlaai voorhanden was. Iets anders kleins om te eten was er ook niet, ik ben dan maar verder gefietst.
En die vlaai vond ik juist over de grens in Slenaken. Ik had de keuze uit verschillende fruitvlaaien. En die extra energie was nodig want juist om de hoek ligt de Schilberg, 1 km. lang met 'n max. stijging van 16%, 'n kuitenbijter dus. Nadien volgde nog de Kalleberg in Libeek, 'n buurtschap bij Sint-Geertruid. Die laatste helling is maar kort, 500 meter met 'n max. stijging van 9%.Terugkeren deed ik via Rothem en Maastricht. In Smeermaas koos ik uiteindelijk nog voor de lus doorheen Neerharen, hiermede kreeg ik toch 82 km. op de teller.
Het was vandaag nog goed doenbaar om te fietsen, de volgende dagen zal het puffen en zweten zijn en vooral binnen blijven.
Mijn wandeling van deze voormiddag had twee doelen, naar de flappentap gaan - ik had nog eens briefjesgeld nodig - en mijn bestelling gaan afhalen bij de bakker. Uiteraard maakt deze wandelaar nog 'n ommetje om die doelen te bereiken.
Ik vertrok via het Molenweideplein om dan maar direct dat geld op zak te hebben. Daarna wandelde ik doorheen de Brouwerij van Aubelstraat. De naam refereert naar de Brouwerij die er was op de Stationsstraat. Ze werd er gebouwd in 1859. Vervolgens bleef ik eens te meer stilstaan aan die mooie boom aan het college.
Via het fietspad richting Gellik, kwam ik daarna op de Kounterstraat. Daar had ik mijn eerste serieuze oponthoud. Vriend Gilbert passeerde daar ook en 'n babbel duurt al direct langer dan je denkt. Het had nog erger kunnen zijn, tijdens onze babbel kwamen ook de gebroeders Marc en Patrick langs, oud-volleybalvrienden.
Terugkeren deed ik via de Kiewithstraat en het onverharde pad naar de Smeetsstraat. En dan op de Bremstraat, 'n tweede babbel, nu met Wilfried, evenzeer 'n oud-volleybalvriend. Even later kwam ik dan toe bij onze bakker. De dame die nà mij binnenkwam, was al direct in paniek, geen taart meer ...????? Nee, alles uitverkocht. Daarom bestel ik meestal op voorhand hetgeen ik op zondag nodig heb.
Mijn laatste foto herinnert mij aan 'n fietsvijfdaagse, al 'n aantal jaren terug. Ik was toen vergezeld door Hubert, Michel, Patrick en Eric. Wij logeerden in Brugge en waren op weg naar Zeeland.
Morgen voormiddag is het weer de handen uit de mouwen steken, het onkruid gaat niet vanzelf weg. Misschien dat ik in de namiddag ga fietsen.
Stil zitten, dat is aan mij niet besteed. Ik moet altijd iets te doen hebben, zoniet word ik onrustig. In de voormiddag heb ik wat werkjes binnen in huis opgeknapt, in de namiddag waren de benen aan het kriebelen om toch maar 'n fietstochtje te maken. Ik heb het vrij simpel gehouden, de stadsfiets en niet al te ver.
Het doel was om in Uikhoven de Maas over te steken met het veer. Ik vertrok via Neerharen en Herbricht. Daar zag ik al het drukke verkeer op de Maas. Het is nu fijn kajakken op de Maas, het is er de ideale temperatuur voor. Ook in het dorp verderop, in Uikhoven, was er op de Maas één en al bedrijvigheid.
Het veer in Uikhoven zat telkens goed vol, zowel de aankomende boot als de vertrekkende. Aan de overkant, in Geulle, ging ik rechtsaf, richting Itteren en Borgharen. Aan de Mariakapel ben ik even gestopt om mijn schaarse mondvoorraad binnen te smikkelen. Aan de Maas in Borgharen liep 'n kudde paarden te grazen, ik schat dat ze met 'n dertigtal waren.
Terugkeren deed ik zoals zo dikwijls via de Noorderbrug. Morgen wordt er gewandeld en volgende week zal het nog te bekijken vallen hoe ik me sportief zal bezig houden.
Mijn route naar Val Dieu lag vanmorgen klaar, het was enkel nog wachten of Hubert al dan niet kon meegaan. Zo niet, dan stonden mij verschillende hellingen op te wachten, ik had er nog eens zin in. Zo ja, dan zou het 'n aangepaste route worden, eentje die doenbaar was voor Hubert. Rond het middaguur kwam het verlossende bericht dat mijn vriend van de partij was.
Maar eerst deze morgen, ... wat je al niet ziet op straat. Bij terugkeer van de bakker zag ik 'n rat onbeweeglijk stil op de stoep zitten (noemen ze dat muisstil of ratstil ???). Hoe ook, het beestje leefde blijkbaar nog. Het was toch maar 'n raar zicht.
Om 13u00 zijn we beiden vertrokken. Eerst in Briegden de brug over, vervolgens langs het Albertkanaal naar Kanne - Lanaye en Lixhe om in Moelingen de brug over te steken naar Voeren. In het dorp Moelingen zelf zijn we even blijven stilstaan bij het monument van oa. Marcel Kerff. Hij was profrenner tussen 1896 en 1904 en behaalde in 1903 de 6de plaats in de Tour de France. Hij werd tijdens WO I door de Duitsers vermoord in zijn woonplaats.
Eens Voeren buiten, kwamen we toe in Warsage. Daar loopt het al wat op zodat ik even tijd had om boven 'n foto te maken van de omgeving. En dan kwam het doel van onze trip in zicht, Val Dieu. De Abdij ligt in feite in de deelgemeente Saint-Jean-Sart (of Sint-Jansrade op zijn Vlaams). Het dorpje telt +/- 500 inwoners. In de Abdij hebben wij genoten van 'n pauze met rijstevlaai.
Om terug te keren kozen wij voor de route Dalhem - Visé. In Bombaye, deelgemeente van Dalhem staat die prachtige kapel van het Heilig Kruis. Ze is gebouwd in de 2de helft van de 15de eeuw en ze werd in 1936 geklasseerd als Historisch erfgoed. Voor Bombaye bestaat er ook 'n Vlaamse naam: Bolbeek.
In Visé zelf had Hubert nog wat vloeibare suikers nodig, zodoende zijn we daar even gestopt bij de Pam Pam. Zelf heb ik er gezondigd. Normaal drink ik onderweg geen alcohol, maar vandaag liet ik mijn biertje toch lekker smaken. Thuis in Lanaken kon ik derhalve rechtstreeks naar huis. Uiteindelijk hebben we toch nog heel wat hoogtemeters overbrugt. En voor Hubert was het 'n goede training met het oog op ons fietsverlof in de Westhoek.
Nu even mijn verslag afwerken en dan kan ik de zetel inkruipen met mijn leesboek en ondertussen luisteren naar hetgeen mijn huisgenote vandaag allemaal heeft meegemaakt. En ook dit nog, 'n goede waarnemer heeft zeker ontdekt dat ik vandaag de kaap van 5.000 fietsmms. overschreden heb.
Eigenlijk heb ik vandaag niet zo heel veel te melden. De verfwerken zijn achter de rug en nadien heb ik nog wat in de tuin gewerkt. De kamers grondig reinigen, dat is voor morgen.
Gezien ik vandaag mijn koersfiets diende terug te halen bij de hersteller in Gellik, heb ik rond 16u20 'n korte wandeling tot ginder gemaakt, zij het dat ik toch 'n kleine lus gemaakt heb doorheen het gehucht Berenbroek. Ik wandelde gewoon via de Pastoorslindestraat, de Kiewithdreef en de Dorpsstraat naar de Hoefaertweg. Halverwege die straat, kun je links afslaan en de rode wandelroute volgen. Uiteindelijk kom je dan uit op de Gellikerweg en iets verderop had Patrick mijn fiets grondig gereinigd, 'n nieuwe achterband gelegd en de remmen vervangen. Ik merkte het direct bij het terug naar huis rijden, ik hoefde maar heel even aan mijn remmen te komen om direct stil te staan. Effe voorzichtig zijn dus.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Mijn traject moet ik nog bekijken, het zal van de goesting afhangen.
Het was weer 'n goed gevulde dag. Eerst naar de bakker en daarna trok ik mijn werkkledij aan. Ik ben begonnen met al mijn ramen op te schuren op de 2de verdieping. Daarna alles reinigen om vervolgens 'n eerste laag verf aan te brengen. Morgen volgt de 2de laag. Daarna kunnen wij er weer even tegen. Hetgeen dan nog in de pot zit, ga ik uitsmeren op onze staldeuren, zo hebben die ook 'n 2de laag gehad.
Maar eens die verfklus erop zat, kon deze senior zich niet meer houden, gezonde lucht was de betrachting. Ik koos vandaag nog eens voor het Belvédèrepad tussen de bruggen van Briegden en Veldwezelt.
Dat pad begint juist achter de brug van Briegden, even naar links en dan steil rechts omhoog. Je komt dan in 'n oase van rust. Niks dan weilanden, paarden, koeien en geitjes. In de verte zie je links het industrieterrein en rechts zie je de kerk van Veldwezelt. Het is weliswaar wandelen doorheen het gras, maar het pad was droog en vroeg dus geen inspanning van de wandelaar.
Aan de brug van Veldwezelt ging ik linksaf, voorbij het bakstenenbedrijf Wienerberger. Het aantal op voorraad liggende stenen is onmetelijk groot, het moeten er miljoenen zijn. En toch wordt er dagelijks 'n verse lading geproduceerd. Er zijn dus nog veel bouwlustigen.
Terugkeren deed ik gewoon langs het kanaal, doorheen het centrum van Lanaken en tot slot naar huis. Mijn verslag ben ik nu aan het maken met geopende ramen, de boel moet natuurlijk droog zijn eer ze terug dicht kunnen. Maar dat zal binnen 'n uurtje wel lukken.
Morgen dus nog 'n verfdag en tegen de avond kan ik mijn fiets gaan terughalen die voor groot onderhoud binnen gebracht werd.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris