aantal stappen: 950.973 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 79
aantal fietstochten: 39
Zoeken in blog
24-08-2023
Zonhoven
Soms heb je zo van die dagen dat - om het met 'n spreekwoord te zeggen - de klad er 'n beetje inzit. Niet dat ik niets gedaan heb of mijn namiddag in ledigheid zal doorbrengen, nee, het loopt zoals het loopt.
Vanmorgen te voet naar de bakker geweest om vervolgens thuis enkele noodzakelijke dingen online te bestellen. Een afspraak met de dokter gemaakt, ook al eens nodig, en nadien bij mijn bank mij gaan vergewissen of ik in mijn financiele toestand 'n kleine verandering kon aanbrengen. Tenslotte naar de winkel geweest waar mij beloofd werd dat gisteren woensdag, 'n nieuwe lading fiets- en kettingontvetter zou toegekomen zijn. Maar helaas, nul op het rekest. Daar zien ze mij niet meer terug voor dergelijke aankopen. En na de middag nog wat bezig geweest in de tuin. Er dienden wat uitgebloeide planten en struiken verwijderd te worden en op de composthoop gesmeten. Ik was nog maar net bezig, toen het begon te regenen. Nu heb ik van wat regen geen schrik, dat werkje diende te gebeuren en alzo geschiedde.
Maar nu ik naar de buienradar kijk, zitten we opgescheept met 'n nieuwe regenzone die minstens tot 18u00 zal duren. Ik heb er de stekker dan maar uitgetrokken en jullie voorzien van wat oude postkaarten van de gemeente Zonhoven. Waarom Zonhoven ...? Enerzijds kom ik er regelmatig per fiets, het is niet te ver van thuis en anderzijds woont een van mijn blogvrienden in die gemeente. Ik hoop dat hij er plezier aan beleeft, uiteraard jullie ook.
En voor de rest, toch even bekomen van mijn twee fietstochten deze week, 'n dagje rust kan zeker geen kwaad.
Mijn tweede fietstocht op drie dagen, wederom met bijna 110 km. op de teller, en nu ik dit aan 't schrijven ben, voel ik dat mijn pijp zo goed als leeg is. Maar geen gezeur, ik heb het mijzelf gezocht. Dus geen excuses.
De bedoeling was om nog eens naar Herk-de-Stad te fietsen, dat was weer effe geleden. Mijn plan lag klaar vanmorgen, het weer was prima en ik had er zin in. Ik vertrok richting Zutendaal alwaar ik vooral door de bossen fietste. Zo kwam ik nog eens door de Mandelseweg, 'n straat waar ik dit jaar alle verschillende keren doorheen gewandeld ben. En dan de brug over richting Munsterbilzen. In een van die kleine straatjes aan de andere kant van het kanaal, hebben de bewoners blijkbaar zelf 'n actie op touw gezet. Gaat het hier vooral om sluipverkeer van auto's, of ... rijden de wielertoeristen té snel door hun straat? Wie zal het zeggen.
Via Beverst en Diepenbeek ben je dan rap in Hasselt, oa. langs cinema Kinepolis. En het moet gezegd, in Hasselt hebben ze 'n dikke pluim verdiend. De fietsers worden er op 'n veilige en makkelijke manier doorheen de stad geleid via het fietsroutenetwerk. De stad heeft er echt werk van gemaakt. Aan de overkant van het spoorwegstation zie je het nieuwe gerechtshof staan. Het werd opgeleverd in 2012 en staat er nu te pronken in al zijn vuil. Toen de bouw ervan gegund werd aan de architect, had blijkbaar niemand er rekening mee gehouden dat al die ramen ook regelmatig dienen gekuist te worden.
Mijn route verder gezet langs talloze boomgaarden, oa. langs die appelen op weg naar Stevoort. Echt in het centrum van Herk-de-Stad ben ik niet geraakt, wel doorheen enkele deelgemeenten zoals Berbroek. Op dat punt begon mijn terugrit. Zo passeerde ik oa. Wijer, Nieuwerkerken, Alken, Wellen en Kortessem. Onderweg zie je mooie dorpszichten, verschillende privé landerijen met kasteel, een aantal kasseiwegen met gelukkig voor ons fietsers, 'n goed bereidbare zijstrook.
Na 71 km. vond ik het tijd voor 'n pauze. Alken lag op mijn weg en daar is meestal wel altijd 'n horecazaak open. Maar, ... spijtig genoeg was enkel café Sportwereld open, en waarom spijtig ...? Geen taart, zelfs geen bol ijs, kortom, niks te eten. Ze hebben er blijkbaar geen probleem mee dat je in de buurt bij 'n bakker taart koopt en het op hun terras binnenspeelt. Daar had ik natuurlijk geen zin in. Het bleef dus bij 'n koffie en 'n flesje cola. Uit compassie misschien, hadden ze me wel twee koekjes bij mijn koffie gegeven.
Mooie gebouwen zie je bij de vleet. Zo bvb. het kasteel Printhagen in Kortessem, in 1986 beschermd als monument. Ook het vakwerkhuisje aan de overkant van de straat is sinds 2008 beschermd. Via Beverst en Hoeselt ging het naar Bilzen waar ik bij het verlaten van de stad, mijn laatste droge voeding heb opgegeten. Via Eigenbilzen en Gellik bereikte ik moe maar voldaan onze gemeente. Eerst nog 'n natje voor de inwendige mens en thuis 'n natje voor de uitwendige mens, 'n stevige douche.
Fietsen is altijd 'n beetje 'n avonturentocht, dat heb ik vandaag nog eens ondervonden. Ik ben verschillende keren verkeerd gereden. Een eerste keer op weg naar Visé, er was gewoonweg geen bordje te bespeuren. En eer je in de velden 'n dwarsweg passeert (met mogelijk weer 'n nummerbordje), ben je al enkele kms. ver. Een tweede keer op weg naar 'n terras. Eerst ergens gestopt, maar de mensen rondom mij, waren ook nog aan 't wachten om te bestellen. Daar had ik geen tijd voor. Een volgend terras bood zich aan in Sint-Geertruid. Maar het bordje van het fietsroutenetwerk hing pal aan dat terras. Ik moest achter het lunchroom, rechtsaf. Maar dat had ik natuurlijk niet gezien. Deze jongen fietste gewoon rechtdoor totdat hij het in de smiezen kreeg dat hij verkeerd zat. Na 50 km. had ik behoefte aan 'n pauze en daar had ik meer oog voor, vandaar mijn fout. Nog eens verkeerd gereden juist voor Valkenburg en in Hulsberg.
Nu moeten jullie weten dat in tegenstelling tot Belg. Limburg, de bordjes in onze naburige Nederl. provincie, maar karig zijn opgehangen. Niet aan elke splitsing van wegen hangen bordjes. In Wallonië is het zelfs nog erger, ofwel zijn sommige bordjes gewoon verdwenen of ze hebben er nooit gehangen.
Maar goed, ik heb mijn fietstocht tot 'n goed einde gebracht. De bedoeling was om nog eens over de Houtain te fietsen (de berg heet in feite Chavée Arecht) en vandaar naar Valkenburg te trekken. Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex.
Eens in Bassenge zie je de omgeving veranderen, wat meer heuvels en hellingen. Via Roclange reed ik dan de Chavée Arecht over, 'n helling van slechts 900 meter lang maar met 'n max. stijging van liefts 15%. In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. Mijn laatste foto maakte ik van 'n kerkje, juist buiten het centrum.
En op het einde, nee, geen pauze in Lanaken centrum wegens de kermis. Eerst eens gaan kijken aan 't Cultuurcafé, maar dat was dicht. Dan maar naar Gellik en daar 'n biertje gedronken op de goede afloop. Moe maar voldaan, nog even dit verslag afwerken en dan met de benen omhoog. 109 km, het is goed geweest.
Normaal zal ik niet rap vertrekken voor 'n langere fietstocht als het regent bij de start, vandaag toch 'n uitzondering gemaakt. Mijn vrouw en ikzelf hadden elders nog 'n opdracht en dat moest uiteraard gebeuren. Zij was met de bus gegaan, ik zou met de fiets nakomen. Maar natuurlijk, juist toen ik wilde vertrekken, begon het te regenen, niet zo 'n klein beetje maar 'n hele plas. Daar zat ik met mijn goed gedrag. Mijn vrouw 'n berichtje gestuurd dat ik iets later zou vertrekken. En ja, toen het iets minder fel regende, de regenjas aangetrokken en toch maar vertrokken. Omdat de wegen natuurlijk kletsnat waren, mag mijn fiets wederom 'n goede poetsbeurt krijgen.
Maar eenmaal mijn opdracht volbracht, kon ik aan mijn rit beginnen. Het was inmiddels gestopt met miezeren. Enkel in Munsterbilzen heb ik nog wat druppels gevoeld, maar te weinig om die regenjas weer aan te trekken. In Zutendaal ben ik even gestopt aan dat infobord. En zo te zien, kun je daar fijn pauzeren. En vanaf daar ging het gestaag verder de Kempen in. In Hengelhoef 'n foto gemaakt van dat kasteeltje. Goed 60 jaar geleden ben ik daar eens geweest op het huwelijk van mijn inmiddels overleden oudere nicht. En tijdens mijn beroepsloopbaan ben ik er nadien nog eens geweest om 'n seminarie bij te wonen van mijn vakbond.
Wat verderop in Kelchterhoef, is de natuur prachtig om te wandelen. En aan zij die enkel willen genieten van de zuivere lucht, werd ook gedacht. Via Houthalen-Helchteren, bereikte ik wat later Meeuwen. Ook de zon liet zich op dat punt eindelijk zien. Het is daar "Aen de Bullenschool" dat ik na 60 km. fietsen, mijn pauze kon nemen. Er was redelijk wat volk op het terras.
En dan in Opglabbeek kon ik niet voorbij aan dat bord van restaurant Slagmolen. Met zijn 2 Michelinsterren en 18/20 bij Gault&Millau, hoort dit restaurant bij de betere klasse. Het Becoming Menu heb je bvb. voor 205,00 euro/persoon met 'n wijnarrangement van 105,00 euro. Geef mij toch maar de gewone keuken en 'n wat lager uitvallend onkostenbonnetje. Trouwens, met mijn koerskledij aan, zou ik er nog niet eens binnen mogen.
Terugkeren deed ik via de Salamander in Maasmechelen en de cité van Eisden. In het Casino ben ik in 't verleden dikwijls geweest. Tijdens mijn volleybalcarriere speelden we dikwijls tegen Eisden en bij hun thuiswedstrijden, werden wij er altijd getrakteerd op smakelijke boterhammen. De kerk wordt ook al eens de mijnkathedraal van Eisden genoemd.
Mijn laatste foto maakte ik aan de boorden van de Zuid-Willemsvaart in Rekem, een der mooie gebouwen van het oude stadje. Voila, weer 'n stevig verslag van 'n mooie fietstocht. Hiermee zit ik op drie dagen tijd, al aan 207 km.
Vandaag stond 'n fietstocht op het menu. Mijn route lag klaar en mijn echtgenote had ik gebriefd waarheen ik zou gaan. Dat laatste doe ik altijd, kwestie dat ze weet waar ik zo ongeveer ben. Maar de natte wegen van deze ochtend, hebben mijn vertrek toch even uitgesteld tot 'n uur of tien.
En dan op pad. Eerst tot aan de brug van Briegden om mij via het Albertkanaal door Kanne en naar de sluis van Lanaye te brengen. Wat verderop aan de brug naar Moelingen, zag ik 'n hele zwerm ganzen. De weg naar Val Dieu is gekend, doorheen Moelingen, naar Warsage en dan naar Charneux waar de Abdij van Val Dieu ligt. Ik wilde daar pauzeren, maar omwille van werken, ben ik maar doorgereden.
De volgende gemeente waar ik doorheen fietste, was Aubel. En vanaf dat punt kun je op het fietspad "Ravel 38" naar Plombières fietsen. Onderweg prachtige vergezichten maar ook ... 'n vuile fiets. Omdat dit voormalige kolenspoor grotendeels doorheen de bossen loopt, was er bijna geen zon tot op de weg geraakt. Gevolg: vuile wegen.
Mijn halte heb ik genomen in Hombourg. Ik had er zo 'n voorgevoel dat pauzeren in Teuven (bij Moeder de Gans) wel eens voor problemen kon zorgen. Dus in Hombourg gestopt aan 'n voormalig spoorwegstation. De waard - die uitstekend Nederlands sprak - vertelde mij dat de weg naar Teuven nog altijd opgebroken is (sinds vorig jaar al). In mijn beste Frans heb ik met die mens ene fijne babbel gehad, en .... de appeltaart was lekker. En o ja, bekijk het bord eens goed, vooral de vertaling naar het Nederlands ...!
Het vervolg van mijn rit was er dus eentje met de natte vinger. Plantrekken noemen ze dat. Je komt dan af en toe 'n mooi kasteel tegen, kasteel van Beusdael, op de Rue de Beusdael. Een kuitenbijter van 3,4 km. Nog een kuitenbijter, de Piemert met stevige stijgingspercentages. In totaal toch 800 hoogtemeters vandaag, dat kan tellen.
Op weg naar Maastricht, nog even halt gehouden aan de militaire begraafplaats van Amerikaanse soldaten in Margraten. Ik ben niet binnen geweest, daarvoor was er te weinig tijd. En dan uiteindelijk, het mooiste fietspad van Maastricht. Je weet dat je dan bijna thuis bent maar ook dat je op 'n veilige wijze doorheen de stad rijdt.
En mijn laatste foto, uiteraard mijn vuile fiets. Dat wordt poetsen. Wat morgen brengt, ... dat laat ik nog even in het midden, dat lezen jullie achteraf.
Oef, droog terug thuis geraakt. Dat was niet zo vanzelfsprekend, zeker met al die donkere wolken die ik onderweg gezien heb.
Maar eerst "first things first", muilezel van dienst zijn bij het winkelen. Dat moet bij ons allemaal per fiets gebeuren en met die pijnlijke schouder en nek van mijn echtgenote, was het raadzaam mee te gaan om al die zware fietstassen te dragen.
Daarna was er tijd voor 'n fietstocht, een rit met de stadfiets. De vertrekrichting had ik al in mijn hoofd, beginnen in Smeermaas aan de Maas. Daar vind je 'n bord met de verhalen over Hilarion Thans. Wat me ook opviel is dat de Maas 'n stuk hoger staat dan 'n aantal dagen geleden. Het is dan ook 'n regenrivier.
In Herbricht zijn de verstevigingswerken van de dijk, blijkbaar tot 'n goed einde gekomen. Vele tonnen breuksteen werden er aangebracht. En wat verderop in Uikhoven heb ik het lot laten beslissen. Ik zag fietsers aangereden komen die juist van de andere kant van de Maas kwamen. Het bootje lag dus aan Belgische kant en het leek me wel 'n goed idee om naar Ned. Limburg te trekken. De schipper heeft nog 'n ogenblik gewacht maar is uiteindelijk met mij alleen vertrokken, 'n privécruise op de Maas. Tegenwoordig is het ook nog eens gratis.
Aan de overkant even gestopt aan 'n gedenkteken van de grote overstroming van juli 2021 in Meerssen. En natuurlijk zie je aan Nederlandse kant mooie kastelen zoals Meerssenhoven en dat van Borgharen. Ook in Borgharen wordt al melding gemaakt van 'n fietsbrug naar Maastricht. Dat zal voor ons fietsers 'n mooie oplossing zijn, want de brug zal dan te nemen zijn, even de grens over in Smeermaas. We hoeven dus niet meer doorheen Maastricht of over de Noorderbrug te rijden.
Vandaag in Maastricht nog 'n foto gemaakt van 'n mooi terras aan 't Bad. Bij Lumière zit het bij goed weer altijd vol. Aan de oude spoorbrug met zijn torentjes, verlaat je dan Nederland en rij je België binnen via Smeermaas.
En zoals gezegd, het was droog, het bleef droog en het is nog altijd droog (14u00).
Zelden heb ik op 'n paar uur tijd, zoveel mensen gezien als deze voormiddag. Wielertoeristen, dagjesfietsers, joggers en wandelaars, het was precies of iedereen aan 't profiteren was van enkele uren zonneschijn en 'n droog moment. En dat was natuurlijk ook mijn gedacht, effe de fiets op voor 'n kort toerke.
Ver kon ik niet gaan, ik was eerst sous-chef in de keuken met als taak, groenten te snijden die daarna de diepvries in moesten. Het was dus pas na de koffie dat ik kon vertrekken.
Eerst richting de Industrieweg waar ik naar het jaagpad kon langs het Albertkanaal. Daar kwam ik al verschillende grotere groepen wielertoeristen tegen, allemaal met de wind in de rug. In Vroenhoven zag ik vele joggers, langs het kanaal maar ook op de brug, vermoedelijk 'n georganiseerde activiteit.
En 'n mens mag ook al eens geluk hebben, ergens bij het begin van het jaagpad, reed mij 'n viertal voorbij op elektrische fietsen. Het waren vier senioren, zo te zien toch wat jaren jonger dan ikzelf. Ik heb mij - ongevraagd - in hun zog genesteld, ze hadden de juiste snelheid en ik kon met hun meedrijven tot in Kanne waar ik toch enkele foto's wilde maken.
Aan de sluis van Lanaye ben ik linksaf gereden naar Petit Lanaye. Aan die opstelling van witte fietsen kon ik maar moeilijk voorbij zonder foto. Juist daartegenover zag ik iets wat ofwel 'n kapel of kerkje geweest is en nu, zo te zien, 'n privé woning. Aan de voormalige ENCI veel volk gezien die 'n kijkje wilde gaan nemen aan die uitkijkpost. Zelf ben ik er nog niet geweest, het wordt eens tijd dat ik er werk van maak.
Via de Sint-Servaesbrug in Maastricht en de sluis op de Bosscherweg, kwam Smeermaas al rap dichterbij. Kijkende op mijn klok zag ik dat ik nog wat respijt had eer ik aan het middagmaal verwacht werd. Het werd dus nog 'n lus doorheen het bos van Hochter Bampd en doorheen domein Pietersheim.
En geloof het of geloof het niet, tijdens mijn laatste twee kilometers begon het zowaar te druppelen. Ik had dus weer effe geluk dat ik - eer het erger werd - tijdig thuis geraakte.
En deze namiddag ...? De benen omhoog en we maken het met ons twee gezellig.
Tot voor enkele jaren fietste ik in 'n fijn groepje, maar van dat groepje schiet vandaag niks meer over. Maurice heeft het fietsen definitief vaarwel gezegd, Eric fietst nog, zij het op 'n bescheiden niveau, Peter heeft zijn fiets dit jaar nauwelijks bekeken, Michel fietst wel nog maar meestal met zijn echtgenote, en mijn maat Hubert is zich precies de vraag aan 't stellen: "wat wil ik nog en wat kan ik nog". Ik heb zo 'n vermoeden dat hij tijdens ons fietsverlof, zijn lat wat te hoog gelegd heeft. Nu, geen probleem, ik doe gewoon verder op mijn niveau. Uiteraard hoef ik niks meer te bewijzen, enkel nog te genieten. En rij ik slechts 19,5 km/uur, het zij zo. Vandaag was dat iets meer dan 21 km/uur.
Ik heb dus gefietst en mijn rit is zonder problemen verlopen. Ook dat nieuwe zadel heeft voor geen pijnlijk achterwerk gezorgd. Er zit trouwens 'n soort gel in het zadel en gecombineerd met 'n goede koersbroek, zat dat toch comfortabel.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen om in Beverst 'n eerste keer door 'n fietsstraat te peddelen. Dat is altijd plezant omdat de auto's achter je moeten blijven. Aan de Tuibrug in Godsheide, ging ik rechtsaf naar Bokrijk. Daar nog ene keer "door het water" gefietst. Het was nog vroeg in de voormiddag, daarom was het er nog vrij rustig.
En dan naar Zonhoven. Aan 'n brug in die gemeente, toch even halt gehouden om enkele foto's te maken. Enkele jaren terug heb ik dat ook al eens gedaan. Vandaag viel het mij op dat die kunstwerken er nog altijd even mooi en fris uitzien. Van Zonhoven naar Houthalen-Helchteren om vervolgens rechts af te slaan naar Meeuwen-Gruitrode. Daar in Meeuwen wilde ik mijn pauze nemen, maar de Bullenschool was dicht. Geen vlaai dus. Even verderop wel even gestopt aan dat natuurgebied met prachtige vijver. Zoals altijd heb ik mijn boterhammen bij en die smaakten evenzeer.
Van Meeuwen naar Opglabbeek en verder door naar As. Aan de brug naast het oude spoorwegstation, zag ik dat ik vandaag fietser nr. 509 was. Het weer was tot dusver goed en het was 'n feestdag vandaag. Velen hebben dus geprofiteerd om 'n uitstapje te maken. Normaal had ik in Maasmechelen aan de Salamander rechts af moeten slaan, maar er zat nog genoeg jus in de benen voor 'n extra lus. Vandaar dus die 111 km. In Lanaken 'n goei tas koffie gedronken en 'n lekker biertje en terug thuis zijnde, begon het 2 minuten later stevig te regenen. Oef, juist op tijd terug dus, 'n mens mag al eens "chance" hebben.
En dat fietszadel, ... goedgekeurd! Dinsdagavond online besteld, donderdagvoormiddag geleverd door de Post.
Je hebt zo van die dagen dat je route - in dit geval, mijn fietsroute - anders loopt dan gepland. De bedoeling was dat ik vandaag doorheen Gulpen zou fietsen om vervolgens die stevige helling - de stad uit - omhoog te peddelen. Maar ergens onderweg heb ik 'n bordje gemist van het fietsroutenetwerk en heb dan maar 'n andere helling beklommen.
Nu, aan hellingen geen gebrek, bekijk maar mijn hoogtemeters, meer dan 600. Het begon al in Meerssen (1ste foto van 'n mooi prieel) waar ik rechtsaf naar boven fietste op de Waterval, richting Genhout. Geen moeilijke klim maar toch 2,1 km. lang. Onderweg ook even gestopt bij die verzamelaar van landbouwwerktuigen. Ook in Schinnen even halt gehouden aan die mooie waterplas. En dan ging het naar Brunssem. Je fietst daar prachtig doorheen de heide. Vandaag ook verschillende kastelen gezien, oa. dat robuuste kasteel in de verte en het mooie slot van Wijnandsrade.
Er ergens in die omgeving 'n verkeerde weg ingeslaan. Dat kan gebeuren. Dus even improviseren en 'n andere route bepalen. Het simpelste was gewoon naar Valkenburg te fietsen. Eens doorheen die mensenmassa geraakt - het was er zéér druk - lag de Cauberg vóór mij te blinken. Ik kijk altijd met bewondering naar de tv als de renners daarover trekken tijdens de Amstel Goldrace. Hun snelheid vergeleken met de mijne. En ja, ook 'n foto gemaakt in Valkenburg van de kasteelruïne boven op de helling.
Uiteindeling en ondanks mijn routeaanpassing, toch nog 89 km. gefietst. In Lanaken met 'n schaakcollega nog 'n fijne babbel gehad onder het genot van 'n lekkere pint.
Als je wat ouder wordt, dan is het kwestie om in beweging te blijven. Dat is hetgeen ik deze voormiddag gedaan heb, 'n mooie fietstocht maken. De bedoeling was om via Riemst en Bilzen, door te fietsen naar Genk om dan langs Maasmechelen weer te keren. Het parcours is onderweg even iets anders geworden. Seffens meer hierover.
Mijn route vertrok vanuit Gellik richting Hees, voortdurend doorheen de velden. Een eerste foto van een der oude woningen in Hees. Het is 'n deelgemeente van Bilzen, maar de verst verwijderde van Bilzen-centrum. Hees is 'n slapende gemeente, je hoort er nauwelijks iets over vertellen. Het volgende dorp is Lafelt, 'n deelgemeente van Riemst. Daar kwam ik langs het Iers Kruis. Het is 'n gedenksteen, gemaakt in 1964, en herinnert aan de Slag bij Lafelt in 1747. Een bataljon Ieren vocht er samen met het Franse leger tegen de Oostenrijkers voor het bezit van Maastricht. Er zouden op die plaats 5.000 soldaten gesneuveld zijn.
En ergens in die velden rond Riemst, heb ik 'n bordje naar rechts niet gezien. Ik ben dus gewoon rechtdoor gefietst, de Slingerberg in Kanne naar beneden. Ook geen slechte route uiteraard, maar het was even improviseren. Ik heb mijn weg vervolgd naar rechts, langs 'n klein riviertje, richting Eben Emael. Aan het fort, eens wat korterbij gegaan om 'n duidelijke foto te nemen van de ingang en die tank. Mijn weg doorheen dat stukje Wallonië verdergezet via de Saint-Pierre, 'n klim van 1,2 km. met 'n max. stijging van +/- 7%. Goed te doen dus, zelfs met mijn stadsfiets zoals vandaag. Aan de voet van de helling aan de andere kant, kun je fijn wandelen.
Via de Maas, nadien de brug overgestoken naar Moelingen, 'n stukje Belgisch Limburg geprankt tussen Ned. Limburg en Wallonië. Daarna links af naar Eijsden om vervolgens rechts af te slaan naar Gronsveld. Onderweg enkele mooie vergezichten. Om de binnenstad van Maastricht te mijden, onder de stad doorgereden tot aan de Noorderbrug.
Terugkeren via Smeermaas, Hochter Bampd en Rekem. Aan de Maas in Smeermaas heb ik meerdere foto's gemaakt, de ene al mooier dan de andere, maar op mijn blog kan ik slechts 18 afbeeldingen per verslag kwijt, ik heb mij dus vandaag moeten beperken. Een laatste lus nog doorheen Pietersheim en de hondenuitloopweide (laatste foto) om precies op tijd (12u40) thuis aan te komen voor het warme middagmaal. We hadden het uur zo afgesproken om deze namiddag geen kooktoestanden te hebben tijdens de rit van de Ronde van Frankrijk.
Jezus, waar blijft al dat onkruid vandaan komen ....??? Natuurlijk heeft het woensdagavond goed geregend, maar het werk in de tuin blijft zich opstapelen. Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal.
Maar na het eten, was er geen houden meer aan. Ondanks de warmte, had ik toch 'n fietsroute uitgestippeld. Die route zou vertrekken richting Zutendaal en Genk. Mijn eerste foto's maakte ik in het recreatiedomein Kattevennen. De jeugd was volop in de weer om gewaagde sprongen te maken. Wat verderop kom je door het uiterste punt van het stadspark van Genk. Je moet dat slingerpad omhoog. Je waant je even als "fietsen door de bomen". Vervolgens fietste ik door 'n prachtig natuurgebied, "Tenhaagdoornheide", gelegen op grondgebied van Houthalen-Helchteren. Kort aan Kelchterhoef was het rechtsaf naar Opglabbeek.
En zo was ik al aan de terugweg begonnen. Eerst nog langs die oude watermolen, "de Theunissenmolen". Die molen dateert van 1470 en werd gebruikt tot 1976. Het molenhuis is nog steeds bewoond en in 1993 werd het gebouw als monument geklasseerd.
Van die warmte - en dat was het echt, warm - kreeg deze jongen grote dorst. Mijn bidon was zo goed als leeg en Brasserie Aspermans leek mij 'n goede plaats om te pauzeren. Eentje voor de dorst en eentje voor de smaak, liet ik weten aan de dienster.
Uiteindelijk weer tevreden over mijn tocht. Zonder echt de hindernissen te hebben opgezocht, toch nog 213 hoogtemeters overwonnen. En thuis komende, juist op tijd om Jasper zijn 3de overwinning te zien vieren. Proficiat.
Zoals gisteren aangekondigd ben ik vandaag gaan fietsen, weliswaar met de stadsfiets en ondanks het vooruitzicht van 'n klein buitje en stevige wind. Je kent me, als ik iets in mijn hoofd zet, zal dat gebeuren.
Zo kwam het dat ik deze morgen omstreeks 9u00 mijn bidon met water vulde, mijn jas aantrok en mijn pet opzette. De rit vertrok naar de Noorderbrug in Maastricht om even verder, na slechts goed 10 kilometer, al 'n mooi vergezicht te zien in Borgharen. En omdat ik toch passeerde in die gemeente en het plein rond het plaatselijke kasteel vrij toegankelijk was, heb ik daar 'n korte stop gehouden. Je ziet het kasteel van onze kant van de Maas goed liggen maar ik was er nog nooit door die grote poort gewandeld. Effe profiteren noemen ze dat!
In het naburige dorp, Itteren, fietste ik door 'n groot natuurgebied. Fijn fietsen daar. Mijn volgende stop was aan het kasteel van Geulle, enkele delen van het gebouw zijn nog oorspronkelijk, gebouwd in 1595. Mijn rit vervolgde ik ondermeer langs het Julianakanaal om iets verderop de autostradebrug over te rijden naar de Belgische gemeente Kotem, 'n deelgemeente van Maasmechelen. Daar even 'n foto van de O.L.Vrouw van Lourdeskapel, gebouwd in 1962. En dan kom je in Uikhoven waar ik toch even die legende van de "Duvelskoel" heb gelezen. Ook in Uikhoven kun je met 'n kajak de Maas op.
Terugkeren deed ik via Herbricht waar het even "Kermis in de Hel" was, zonneschijn en regen. Het laatste stuk reed ik doorheen het natuurgebied Hochter Bampd.
Zo, op 'n maandagvoormiddag, goed 47 kilometer gefietst met de stadsfiets, niet slecht en dat met ongunstig weer. De wind (4 bfr.) stond geregeld in het nadeel en die regen en gemiezer waren ook niet aangenaam. Maar liever dat dan geluier in de zetel.
We hebben weer ene gediplomeerde in de familie, onze kleinzoon Arne is afgestudeerd aan de kleuterschool in Hoelbeek. In september gaat hij met de grotere kinderen naar het 1ste klasje van het lager onderwijs.
Maar vandaag ging ik dus fietsen. Het weer zat goed, dus vertrok ik nog eens naar het zuiden, meer bepaald richting Wallonië. Om er te geraken, ging mijn rit eerst langs Kanne om daar de grens met onze zuiderburen over te steken. Je bent er direct in 'n ander landschap, veel meer groen, rustig ook. Enkel aan het fort van Eben Emael was er wat drukte, 'n gids stond er uitleg te geven. Het fort dat geopend werd in 1935, werd nooit het verdedigingspunt zoals werd verwacht. Op 10 mei 1940, werd het fort al direct op de 1ste dag van WO II overrompeld door de Duitsers. De strijd zou kort en hevig zijn. België capituleerde al na 18 dagen, Frankrijk op 22 juni, na nauwelijks 6 weken strijd.
Mijn fietstocht deed ik dus voor 'n deel langs de Jeker, eerst op Waals grondgebied en uiteindelijk ook in Tongeren. Daar maakte ik 'n foto van de Moerentoren en wat oude woningen, genomen vanop de stadswallen. Mijn doel was vervolgens om in Borgloon ergens te stoppen voor 'n natje en 'n hapje, maar daar had ik weinig succes. Ik maakte er wel 'n mooie foto van 'n vergezicht. Dat stoppen deed ik dan maar op het dorpsplein in Alken. Voor 7,80 euro, ene koffie, 'n stuk taart (en niet zomaar 'n stuk taart: kaas - fruit - slagroom) en 'n cola.
Onderweg ook verschillende keren 'n bospad moeten nemen. Maar de wegen waren droog, dus geen probleem. Via Hasselt, Beverst, Munsterbilzen en Gellik geraakte ik terug thuis. Tijd voor 'n heerlijke douche en het maken van mijn verslag.
Gisteren is de opvang van onze Arne goed verlopen. Eerst hebben bomma en bompa alles uit de kast gehaald om hem bezig te houden, nadien zijn we naar de braderie geweest. Eerst was er tijd voor 'n ijsje, nadien wilde hij 'n ocotopus gemaakt krijgen van 'n clown, die met ballonnen, elk diertje kon tevoorschijn toveren. Grootouders content, kleinzoon content.
Deze voormiddag zat er dan 'n mooie fietstocht in, niet al te ver want ik wilde op tijd terug zijn voor het warme middagmaal. De rit ging van Gellik, over Eigenbilzen naar Munsterbilzen. In die laatste gemeente zag ik 'n bijzonder hoekje, misschien de moeite voor 'n foto. En inderdaad, het bleek 'n hoekje te zijn voor iedereen die even troost nodig heeft. Wat verderop, 'n foto van het fietspad naar Bilzen. En ineens kwam daar toch 'n kat tegen mijn fiets aangeschurkt ...! Een wel héél tamme kat.
En vanaf Bilzen, bergop naar Mopertingen, eerst de Brugstraat, dan de weg naar Waltwilder en het laatste stuk omhoog, Waltwilder buitenrijden. Maar ook de grote weg naar Tongeren had zijn bulten, wat omhoog en wat omlaag. En dan in Tongeren, kort aan het station, links richting Maastricht. Door de week moet je die baan niet nemen, levensgevaarlijk, zelfs op zaterdag blijf je daar best weg. Maar op zondag kun je daar goed fietsen wegens het ontbreken van vrachtverkeer. Maar je dient toch steeds op je qui-vive zijn, het blijft 'n drukke straat en de fietspaden liggen ook al eens bezaaid met afval en afgewaaide takjes.
In Vroenhoven zag ik dat het pas 10u30 was, tijd genoeg dus voor 'n ommetje doorheen Moelingen en Eijsden. Eerst de boot van Rederij Stiphout aan de sluis van Lanaye, vol met toeristen, om dan bij het binnenrijden van Eijsden dat infobord te zien over het fort van Navagne. Dat was 'n oud Spaans fort dat diende in de 17de eeuw als uitvalsbasis voor de Spanjaarden bij het beleg van Maastricht. In Eijsden zelf, was 'n garageverkoop bezig, zelfs bij de oudere woningen.
Ik had goed getimed, om 12u00 was ik thuis en na de douche, kon ik fijn aanschuiven. Nog ene mooie zondag.
Uiteraard niet vóór de rit, maar erna. Duvel als doping, zo noemde Hubert het toch verleden week in de Westhoek.
Vandaag was ik alleen om te fietsen. Geen probleem, ik trek mijn plan wel. Het werd 'n ritje door Midden Limburg. Ik kwam oa. in Diepenbeek, Hasselt, Bokrijk, Houthalen, Peer, Meeuwen, Opglabbeek, As en Maasmechelen.
Ik vertrok via Gellik en Beverst naar Diepenbeek. Mijn ganse rit heb ik zo veel als mogelijk onder de bomen en in het bos gefietst, kwestie van uit de zon te zijn. In de bossen zag ik wel vele nog niet opgedroogde fietspaden. Het heeft dan gisterenavond uiteindelijk dan toch geregend, zij het van die malse regen, geen zondvloed, geen onweer of felle windstoten, maar rustige regen die goed deed aan de plantjes.
Mijn eerste stop was aan de kapel van O.L.Vrouw Onbevlekte Ontvangenis in Lutselus, 'n gehucht van Diepenbeek. Iets verderop in dezelfde gemeente, 'n mooi versierde muur. En dan naar Hasselt. Als fietser zit je nu in 'n zetel, zo goed en veilig zijn de fietspaden nu gemaakt. Ik kwam er langs de Japanse Tuin.
Via Bokrijk en het natuurgebied Ter Hagedoorn Heide, gelegen tussen Hengelhoef en Kelchterhoef, heb ik mijn tocht verdergezet door ondermeer Houthalen, Peer en Meeuwen. En in Meeuwen kende ik de Bullenschool, 'n ideale plaats voor wielertoeristen om even te stoppen. Het was trouwens tijd, ik had er intussen al 72 km. opzitten. Een grote punt abrikozenvlaai en 'n tas koffie, gaven mij weer voldoende energie.
De terugweg ging via Opglabbeek, het station van As, de Salamander in Maasmechelen en dat bord mbt. de Vredesboom. Over welke boom het precies ging, dat zag ik niet. Er stonden er meerderen achter dat bord.
Fietsvakantie in Diksmuide, aankomst op zondagavond en foto's B&B en Esenkasteel.
Dag beste vrienden en vriendinnen, mijn fietsvakantie zit er weer op, we hebben heel wat kilometers afgemaald, maar daarover later meer.
Ik begin deze eerste pagina op zondag 11/6 omstreeks 18u30 in Lanaken met het vertrek naar Diksmuide. Om 21u11 precies zijn we er toegekomen maar onderweg hebben we eerst nog enkele fikse regenbuien te verduren gekregen. Maar goed, eens op de plaats van bestemming, stond Monica, de uitbaatster van B&B Esenkasteelhoeve, ons al op te wachten met ’n frisse pint en het tonen van onze kamer.
Hét moment van de avond was de komst van André Gysel, coauteur van Huberts boek over zijn grootvader Roger Lambrechts, arts in WO I aan het front en vermoord door de Duitse bezetter. Monica trakteerde ons hierbij op ’n punt miserabletaart (’n streekproduct uit Lanaken), ’n cadeau die we voor haar hadden meegenomen.
En zo eindigde deze dag op het mooie terras van onze B&B. Hieronder wat foto’s van de B&B en het langsliggende kasteel.
Om het voor jullie, lezers overzichtelijk te maken, ben ik bewust met deze dag begonnen om vervolgens verslagen te maken over de volgende dagen. Zo sluit alles mooi op mekaar aan en kunnen jullie alles in chronologische volgorde lezen. De laatste pagina met ’n kort verslag, is gewijd aan mijn maat Hubert met foto’s waarop hij in actie is. Voor het grootste deel van de stops onderweg, was hij verantwoordelijk. Hij is geïnteresseerd in en over alles wat met WO I te maken heeft in de Westhoek. Dat komt uiteraard omdat zijn grootvader daar gewerkt heeft als arts en ’n dagboek nagelaten heeft. Dat dagboek was de bron van het boek dat Hubert geschreven heeft, samen met de hulp van André die in de streek woont en héél veel inbreng gehad heeft in het boek.
Dag allemaal, maandag 12/6, onze eerste fietsdag. De rit zou ons brengen naar ondermeer Middelkerke, Westende, Nieuwpoort en Oostduinkerke. Maar eerst was het genieten van ’n uitgebreid ontbijtbuffet.
En tegen negen uur waren wij klaar om aan de rit te beginnen, … ware het niet dat twee fietsers wel vol goede wil zaten maar weinig of geen kaas gegeten hebben van fietstechniek. Na het terugzetten van het voorwiel van mijn fiets, bleef dat wiel schuren tegen de remblokjes. Niet te doen dus. Zelf kregen wij het niet opgelost, maar toen ramp - o – ramp, alle fietsenmakers in de stad gesloten bleken, was er toch lichte paniek. Gelukkig kwam Monica met ’n oplossing, in de naburige gemeente Woumen kende zij nog ’n fietsenmaker die dat als hobby doet om de mensen voort te helpen. Het bleek ’n kranige 76-jarige man te zijn die het euvel in ’n handomdraai gefikst heeft. Betaald worden wilde hij niet, maar ik heb hem toch iets toegestoken waarmee hij ’n stevige pint kan gaan drinken.
Met twee uur vertraging konden wij dus op pad. Foto’s werden ondermeer genomen aan de Abdij Ter Putte in Gistel, in Raversijde, boven op de Warandetoren, het oorlogsmonument in Nieuwpoort, onze pauzeplaats in Domein De Westhoek en de kerk van Wulpen.
Maar al die foto’s maken en plaatsen bezichtigen, dat kost tijd en het was pas na 18u00 dat we terug toekwamen in Diksmuide. Na ’n warme douche, konden we de stad ingaan op zoek naar ’n lekkere maaltijd en ’n kleine wandeling achteraf.
Na ’n verkwikkende nachtrust en ’n heerlijk ontbijt, zat er vandaag niks in de weg om op tijd van start te gaan. Eerst richting Woumen om dan in Klerken halt te houden aan de Vredesmolen. Uiteraard zijn we al die trappen omhoog geklommen met als beloning ’n weids uitzicht over de streek. Een tweede halte maakten wij in Houthulst aan ’n Belgisch militaire begraafplaats. Je ziet het misschien niet op de foto, maar ik was onder de indruk van de rust en de uitgestrektheid van deze begraafplaats. Op verschillende van die begraafplaatsen zochten wij naar graven van dorpsgenoten zoals ondermeer Hensels Jan op fietsdag 1.
De volgende twee kerkhoven waren de Duitse militaire begraafplaats in Langemark en het Britse Tyne Cot Cemetry in Zonnebeke. Verder kwamen we nog langs het kasteelpark Passendale Memorial en de Lakenhalle in Ieper. Van de Menenpoort maakten wij geen foto’s gezien deze voor enkele jaren in de steigers staat.
En juist in Ieper, maakte ik ’n foutje met mijn programma Strava. Omwille van mijn grote honger, waren we ergens binnengestapt en heb ik Strava op pauze gezet. En natuurlijk, … bij het vertrekken, vergeten te herstarten. Dat probleem kwam ik pas te weten aan de Sixtusabdij in Westvleteren waar ik mij ’n lekker biertje liet smaken.
Maar voor we in Westvleteren aankwamen, hadden we wel nog enkele serieuze inspanningen geleverd, namelijk de Kemmelberg, de Baneberg en de Rodeberg over. De Kemmelberg heeft aan de moeilijke kant – die wij beklommen – juist voor het einde, ’n stijgingspercentage van 23%. Dat kan al tellen, en dat op kasseien, terwijl ik nog steeds ’n hekel heb aan fietsen over kasseien. Maar we waren er en ik wilde er absoluut over en … met succes. Ik ben er fietsend boven geraakt.
Dit is het vervolg van mijn verslag over fietsdag 2.
Met Strava terug in werking, konden wij verder om naar het – hopelijk – hoogtepunt van de dag te gaan, ’n bezoek aan de tante van mijn schoondochter in Reningen. Zij woont in ’n beschermd gebouw en wij hadden op voorhand ons goed geïnformeerd over het juiste adres. Toen wij er aankwamen, werd na ons geklop op de deur niet opengedaan, gelukkig wist ons ’n voorbijgangster te vertellen dat zij buiten op haar terras zat. Het vrouwtje zat blijkbaar al te wachten op ons bezoek, zij wist enkel niet de juiste dag. Ze was blijkbaar gebriefd vanuit Lanaken dat wij in de buurt waren en haar zouden bezoeken. Ze was uiteraard in de wolken met onze komst. Spijtig genoeg hadden we te weinig tijd om wat langer te babbelen.
Onderweg hadden wij na de Banenberg en de Rodeberg, ook even halt gehouden aan de Lijstermolen, juist achter de Rodeberg.
Ook speciaal aan die dag was ons bezoek aan Willem Vermandere in Steenkerke. Met ons bedoel ik Hubert, want hij kent Willem goed. Hoe dat zo ...? Willem woont namelijk in 'n huis waar de grootvader van Hubert ook verbleven heeft. Vandaar, en zo zijn ze met mekaar in contact gekomen.
Het was uiteindelijk bijna 19u00 toen we terug in Diksmuide arriveerden. Na ’n rit van 124 km. en 703 hoogtemeters (spijtig van dat foutje met Strava: de overschrijding van de Kemmelberg staat er niet op). Na de douche en het eten in de stad, was er toch nog tijd voor ’n korte wandeling langs de Vaart en het Begijnhof.
Zo eindige onze Koninginnenrit, moe en afgepeigerd, maar … het was het waard.
Fietsdag 3 zou de dag van André worden. Hij zou ons onderweg, verschillende malen opwachten met zijn auto en ter plaatse voor gids spelen.
De dag begon al vroeg, Hubert en ikzelf waren al vóór 8u00 gewassen en gestreken en klaar om aan te vallen aan het uitgebreide ontbijt. Na eerst nog de banden wat extra lucht gegeven te hebben en de kettingen wat gesmeerd te hebben, konden wij op pad. Maar dat op pad zijn, begon met ’n valse noot, ik had toch wel mijn drinkbussen vergeten …! Gelukkig waren we nog maar enkele honderden meter ver. Onze eerste halte was bij André thuis om vervolgens opnieuw te stoppen aan Natuurdomein De Blankaart. Met gids André maakten wij er ’n mooie wandeling.
Onze rit ging verder langs vele velden om tegen één uur te pauzeren aan het museum Lange Max in Koekelare. Lang Max was 'n Duits kanon in WOI. Een grote kom soep stilde er onze honger. Daarna opnieuw de fiets op richting de Duitse begraafplaats in Vladslo. Daar stond André ons opnieuw op te wachten om er ons de “Troon van Hitler” te tonen, een monument dat zo in de volksmond genoemd wordt. Uiteraard hadden wij ook aandacht aan de beelden van Käthe Kollwitz en het graf van haar zoon Peter.
Met ’n wandeling naar de stad en ’n etentje met gids André, zat onze derde fietsdag er weer op. Maar André kon het niet laten, eerst wilde hij ons de voormalige begraafplaats Roggeveld laten zien, de plaats waar vroeger de beelden van Käthe Kollwitz stonden. Het was ’n vrij rustige dag met ’n beperkt aantal kms.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
en thuis 'n natje voor de uitwendige mens, 'n stevige douche. 
Vertrekken deed ik te Briegden, langs het Albertkanaal tot Kanne om daar de taalgrens over te steken naar Eben Emael. Je fiets daar 'n stuk langs de Jeker. Die foto van het bouwwerk te Eben-Ezer wil ik jullie niet onthouden. Het is wel geen eigen foto omdat het bouwwerk nu niet te zien is, maar het ligt er wel. Het werd eigenhandig gebouwd door Robert Garcet tussen 1951 en 1965. De man overleed in 2001. Nu is er 'n museum ondergebracht, musée du Silex. 
In het dorp zie je vermoedelijk het mooiste rond punt van de regio. In Visé was het even boterhammentijd om vervolgens via Eijsden en Sint-Geertruid richting Valkenburg te fietsen. Ik kon ze natuurlijk niet allemaal fotograferen, maar mooie huisjes vind je bij de vleet. Het was er weer over de koppen lopen. Maar dat is meestal zo in Valkenburg. 
Ik ben Eddy Meuris